“ည..”

“ည”ဟာက်မကို ေျဖသိမ့္ဖို႔ေရာက္လာတယ္..။ က်မက ေျဖသိမ့္ခံဖို႔ “ည”ထဲကို တိုးဝင္ခဲ့ၿပီ။ မီးေတြပိတ္လို႔ အေမွာင္ခ်ထားတဲ့့ အခန္းေလးက “ည”ရဲ႕ဝိညာဥ္ကို ခံစား ထိေတြ႕ဖို႔ အျဖည့္ခံ တစ္ခုထင္ရဲ႕။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဖြင့္ၿပီးႀကိဳတယ္။ သံစဥ္နဲ႔အညီ ေျပးေနတဲ့ အသံေဝ့(ဖ္)ရဲ႕ အျပာေရာင္ မီးတန္းေလးရယ္၊ သီခ်င္းသံ သဲ့သဲ့ရယ္... အသက္႐ွဴသံ တိုးတိုးေလးနဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ရယ္... ဒါအကုန္ပါဘဲ.....။

“စကားေလးေျပာသလိုဘဲ... သူကိုယ့္နားေရာက္လာၿပီးေတာ့.......
ကပ္ထိုင္သြားသလိုဘဲ...”
“ကိုယ့္လက္ေလးေတြ ေႏြးေထြးလာတယ္ ခ်စ္သူေလးရယ္ ေထြးလွည့္ပါကြယ္
............ဒါလည္း အေတြးပါဘဲ..........”

ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာတယ္။ မ်က္လံုးေတြ ကိုတင္းေနေအာင္ ပိတ္လိုက္ၿပီ။ အိမ္အျပင္မွာ ေလေတြတိုက္ေနလား....!! မိုးေတြရြာေနတာလား....!! ႏွင္းေတြမ်ားက်လို႔ေနလား....!! ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့။ ကိုယ္ထဲမွာ လွည့္လည္ေနတဲ့ ေသြးေတြရဲ႕ စီးဆင္းမႈ႕ကလိုအပ္တာထက္ ပိုေႏွးေနသလိုဘဲ.... တကိုယ္လံုး ထံုထိုင္း ေလးလံေနတယ္။ “ည”ဟာ စိတၱဇ ဆန္လာတယ္... “ည”ဟာ မည္းသထက္မည္းေမွာင္လာတယ္။

“ည”ဟာေျဖသိမ့္ တတ္သလို.... “ည”ဟာ ေမွာ္ေတြနဲ႕ စီရင္ထားတဲ့ စပါးႀကီးေျမြတစ္ေကာင္ထက္ ညိွဳ႕အားျပင္းလို႔ေနျပန္တယ္။ အဲဒီလို... အညိွဳ႕ခံထားရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကေရာ ေျခာက္ျခားေနမယ္လို႔မ်ား ထင္ေနလား....!! ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ေကာ့ညြတ္ေနေအာင္ ၿပံဳးေနခဲ့တယ္ဆိုတာ.... ဘယ္သူကမ်ား သိမွာတဲ့လည္းကြယ္...............!!

(ခင္ေလးငယ္)