Tuesday, August 5, 2014

မဂၤလာပါရွင္ ☆彡


ကၽြန္မ ခင္ေလးငယ္ပါ...။
ဘာရယ္ေတာ့ ဟုတ္ရေပါင္ ရွင္... စိတ္ကူးေပါက္လို႔ ဒီအထဲ ဝင္ၾကည့္တာေနတာရယ္ပါ..။

ကိုရင္ႀကီးက လံုးဝ ဘာမွမေရးေတာ့ေပမယ့္ ကၽြန္မ ခင္ေလးငယ္ကေတာ့~~~~~~
ဒီေနရာေလး >>>>ခင္ေလးငယ္<<<< မွာ ဟိုေရာက္ဒီေပါက္ ေရးမိေရးရာ  တိုတိုထြာထြာ ေလးေတြ ေရးျဖစ္ေနမိပါေၾကာင္း....

မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္း ေမာင္ႏွမအေပါင္း က်န္းမာလန္းျဖာလို႔ ခ်မ္းေျမ့ျခင္းအတိ ရွိႏိုင္ၾကပါေစ... ☆彡

Sunday, November 20, 2011

သက္ၿငိမ္၌စီးေမ်ာျခင္း (၁)

ေအာက္တိုဘာလ တစ္ဆယ့္ေလးရက္။ ရာသီဟာ သူ႔သဘာဝအတိုင္း သိပ္ကိုမွ်တသင့္ေတာ္ လွပေနခဲ့ပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔ပါ။ မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ျမစ္တစ္စင္း သတၱိရွိရွိ စီးဆင္းေနခဲ့တဲ့ ေန႔ျဖစ္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ မ်က္စံနက္ေတြဆီမွာ ျမစ္ဖ်ားခံတဲ့ ေရအဟုန္ကို စုန္ကာေမွ်ာရင္း သူမလံုးသားရဲ႕ နက္႐ိႈင္းတဲ့ေနရာ တစ္ခုအထိ သူဟာ အ႐ိုးသားဆံုး အေရာက္သြားႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေန႔လည္းျဖစ္ျပန္တယ္။ သူမစိတ္ေတြဆီ အလိုက္သင့္ေလး စီးေမ်ာဖို႔ သူ႔ကို ခြင့္ေပးလိုက္တဲ့ ေန႔ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။

မုသားကင္းတယ္။ လွည့္ဖ်ားမႈမဲ့တယ္။ ေကာက္က်စ္ျခင္း ရွင္းတယ္။ သိေနခဲ့ၿပီးသား အရာေတြကိုပဲ ဖလွယ္ခဲ့တာမ်ိဳး။ ပူေလာင္စူးရွတဲ့ေန သာမေနခဲ့ပါဘူး။ ေလ ေျပတယ္။ တိမ္တိုက္ေတြ မထူထပ္ခဲ့ဘူး။ ေအးခ်မ္းတယ္။ ေခါင္းတစ္ခ်က္ အညိတ္မွာ ၾကားရခဲတဲ့ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူက သြန္ခ်။ သူမဟာ ၾကည္ႏူးမႈ စားသံုးသူ သက္သက္ မဟုတ္ခဲ့တာ အေသခ်ာပါ။ တရားမွ်တခဲ့ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေက်နပ္ျခင္း ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ႏွစ္လိုဖြယ္ သက္ၿငိမ္ေလးအျဖစ္နဲ႔။

ေမးခြန္းတစ္ခု အျဖစ္ ဘယ္လိုအခ်ိန္မ်ိဳးတုန္းက သူေမးခဲ့ဖူးတာလဲ..!! ေမးခဲ့ဖူးပါသလား..!! သူမ ေသခ်ာမသိ။ သူမကေတာ့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေျဖလိုက္ရဲ႕။

“ကၽြန္မ.... ခ်စ္တယ္....”
”စၾကာဝဠာႀကီးဟာ ကိုယ့္ကုိ ဗဟုိျပဳၿပီး လည္ပတ္ေနသလုိပဲ”
လို႔ သူျပန္ေျပာခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။

သူမကို သူျမင္သြားၿပီ။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း သူျမင္သြားၿပီ။ ႏွလုံးသားရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ကို သူမနဲ႔ သူ တည့္တည့္ၾကည့္ျမင္လိုက္ၾကၿပီပဲ။ စိတ္ကို စိတ္ခ်င္းယွက္။ စိတ္ေတြနဲ႔ စိတ္တစ္ခုဆီ စီးေမ်ာ။ အို..!! အရာရာဟာ ခမ္းနားထည္ဝါလိုက္တာ။ လွပလိုက္တာ။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕လိုက္တာ။ အိေျႏၵရွိလိုက္တာ။ ၾကည္စင္ ရွင္းသန္႔လိုက္တာ။ အႏုပညာဆန္လိုက္တာ။

“ကၽြန္မ......”
“ဒါဟာ ယာဥ္ပဲ ပန္းတိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ခရီးစဥ္ပဲ ခရီးဆံုးေတာ့မဟုတ္ဘူး”


“............”
“ပန္းတုိင္မဟုတ္ေပမဲ့ ယာဥ္ကုိ တန္ဖုိးထားရမယ္၊ ပန္းတိုင္ မဟုတ္ေသးမွန္းလည္း သိရမယ္”


“အစ..!! အဆံုး..!! ”
“ကိုိယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ရဲ့ အနက္႐ွဳိင္းဆုံးကုိ တုိက္႐ုိက္ဆက္သြယ္ၿပီး အရွိအမွန္အတုိ္င္း ရွင္သန္ေနထုိင္ရတဲ့ဘဝဟာ ရွားပါးလြန္းပါတယ္”

“ခု.......”
“ကိုယ္တို႔....”

သူ႔ကို သူမက “သက္ၿငိမ္” လို႔ တိတ္တိတ္ကေလး အမည္နာမ ေပးထားခဲ့သူ။ ခုေတာ့ သူ႔စကားေတြ နားနဲ႔ အၾကားမွာ သူမဟာ “ေတမိ”ေပါ့။ သူမႏႈတ္ခမ္းဖ်ားဆီကို သူ႔အၾကည့္ ေရႊ႕လိုက္သလားမသိ။ သူဟာ သူမအၿပံဳးေတြ ကူးစက္ခံ လူသားျဖစ္သြားပံုရတယ္။ ၿပံဳးေနမွန္း မသိသာပါဘူး။ သူၿပံဳးေနတယ္။ ဒါကို သူမက သိေနတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း သတိထားၿပီး သိေနပါတယ္။ စကားသံေတြ တိကနဲ ရပ္သြားခဲ့ေပါ့။

ခံစားမႈကို မီေအာင္ ထုတ္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ဦးေႏွာက္ကို ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ အမိန္႔ေပးေနခ်ိန္မွာ သူကလည္း အက်စ္လစ္ဆံုး စကားလံုးေတြကို တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ သူမသိေနခဲ့တာပါ။ သူမက စကားရွာသူ။ သူက စကားေ႐ြးသူ။ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့ၾကခ်ိန္ေလးဟာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး ပကတိ ႏူးညံ့လို႔ပါပဲ။ လက္ဖ်ားေလးေတြဆီကေန ဆံျခည္မွ်င္ေလးေတြအဆံုး ရင္တလွပ္လွပ္ ခုန္ေနရျခင္းဟာ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ထက္ လွပလြန္းျပန္ေနေပါ့ကြယ္။

သူမ မ်က္လႊာခ်လိုက္တယ္။ သူက အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္႐ိႈက္ၿပီး ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထိုင္ေနတဲ့ ခႏၶာကို မတ္လိုက္ပါတယ္။ ခ်ထားတဲ့ မ်က္လႊာကို ျပန္ေျဖရင္း ေမာ့ၾကည့္မိခ်ိန္မွာ သူဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေနခဲ့ရဲ႕။ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ ျဖစ္ေနခဲ့ရဲ႕။ တစ္စံုတစ္ရာေျပာဖို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ မသိမသာ တုန္ရီသြားခဲ့တာပါ။

“အို...........”
“စကားလုံးေတြရဲ့ ဟုိမွာဘက္ထိေရာက္သြားၿပီ စိတ္နဲ႔ေတာင္ စိတ္ကုိ ျပန္မသိႏုိင္ေတာ့ဘူး”


သူမအၿပံဳးေတြဟာ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို ရွက္စႏိုး အရိပ္ေယာင္ေလး ျဖတ္ေျပးသြားခဲ့ပါတယ္။ သူကေတာ့ တည္ၿငိမ္ျခင္း သက္ၿငိမ္။ သူ႔စိတ္ေတြလည္း သူမနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် လႈပ္ရွားေနတယ္ဆိုတာ ႏွစ္ဦးလံုး ျငင္းဆိုႏိုင္မွာမွ မဟုတ္ပဲေနာ္။ မ်က္လံုးနဲ႔ေတာ့ မျမင္ရဘူး။ မျမင္ႏိုင္ဘူး။ စိတ္ေတြနဲ႔ပဲ ျမင္ခဲ့ရတာမ်ိုးပါ။ ေဖာက္ထုတ္႐ႈ႕ျမင္ႏိုင္စြမ္း ျမင့္မားလြန္းတဲ့ သူမစိတ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ ေက်နပ္လိုက္ရတာေလ။ သူ႔ကိုလည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္တယ္ဆိုတာကို အေသအခ်ာ သိေနတဲ့ သက္ၿငိမ္ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုလံုး လဲ့ျဖာလို႔ပါ။ ခပ္ေအးေအး ေလညွင္းေလးေတြက သူမတို႔ကို အေႏြးေထြးဆံုး လႊမ္းၿခံဳဖို႔ အေရာက္လာခဲ့ၾကေပါ့..။ ႏူးညံ့လြန္းတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေလးႏွစ္ခုက ေလညွင္းေတြကို တြဲခိုစီးရင္း လဲ့ျဖာေနတဲ့ ေကာင္းကင္ယံမွာ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြနဲ႔..................................။

(ခင္ေလးငယ္)



Sunday, September 25, 2011

တေငြ႕ေငြ႕ေပါ့...


တိုးသဲ့သဲ့ အသံလိႈင္းတစ္ခုကို နားဝမွာ ၾကားေနရတယ္။ အသံေလးရဲ႕ ဦးတည္လားရာဟာ ကၽြန္မ နားတစ္စံုဆီကိုဘဲ ဟုတ္ႏိုင္မလား..!! အျမန္ႏႈန္းဘယ္ေလာက္ အရွိန္ဟုန္နဲ႔ ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးက ကၽြန္မဆီကို သယ္ေဆာင္လာတာမ်ားလဲ..!! သူ႔ကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ေလတိုက္ႏႈန္းကို ကၽြန္မ ရုတ္တရက္ မခန္႔မွန္းႏိုင္တာ အဆန္းမွ မဟုတ္ပဲကြယ္။ ပင့္သက္႐ိႈက္မိေတာ့မလို ကၽြန္မစိတ္ေလး ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ျဖစ္သြားခဲ့မိေပါ့။ သတိအထားမွာပဲ အဲ့ဒီစိတ္ေလးကို ကိုယ္တိုင္ ေက်နပ္မိ ေနသူလိုမ်ိဳး။ မ်က္လႊာအခ်မွာ မခို႔တယို႔ အၿပံဳးေလးတစ္စ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ရိပ္ရိပ္ေလး ျဖတ္ေျပးသြားခဲ့တယ္။

ဆံုမွတ္တစ္ခုကို ေကာက္ေၾကာင္းခ် ဆြဲၾကည့္ခ်င္သူလို တိုးတိတ္တိတ္ေလး ခုံမင္ေနမိလိုက္တာ... စိတ္ကို ဖြဲ႕ဆိုဘို႔ လိုက္လို႔မမွီတဲ့ စကားလံုးေလး တခ်ိဳ႕ေတာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြက် လက္မိႈင္ခ်လို႔ အိပ္ငိုက္ေနေသးရဲ႕။ ဘယ္သူမွလည္း မသိပါဘူး။ သိဖို႔လည္း မေတာင့္တပါဘူး။ ေလၿငိမ္ရပ္ဝန္းမွာ ရုတ္တရက္ေလးေပါ့ ခပ္သဲ့သဲ့ ေလေပြတစ္စင္း တိုက္ခတ္ေနတယ္လို႔ တင္စားပါရေစ။ ၾကယ္စင္ေလးတခ်ိဳ႕က ဟိုး.. ေကာင္းကင္ထက္ယံမွာ တီးတိုးသံစဥ္တစ္ပုဒ္ကို ရွက္စႏိုးနဲ႔ မယ္လိုဒီရွာေနၾကရဲ႕။ ၾကယ္ေလးေတြရဲ႕ ပြင့္လင္းမႈကို အားက်စိတ္ေတြနဲ႔ ေငးေမာေနမိသူဟာ ကၽြန္မပါဘဲ။

“အရာရာဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းေတြနဲ႔ပါ..” ဆိုတဲ့ ခပ္ဆဆအေတြးက ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့.. အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုခု လုပ္ရမွာကို တိတ္တခိုး စိုး႐ြံ႕မိဆဲ။ ေျပာင္းလဲမႈ သီအိုရီသစ္ကို ခ်ေရးလိုက္ဖို႔ ကၽြန္မ လက္ဖ်ားေလးေတြက ထံုက်ဥ္က်ဥ္၊ ေအးစက္စက္။   မၿမဲျခင္းေတြနဲ႔ သီက်ဴးေနမဲ့ ၾကယ္တို႔ရဲ႕ ဂီတမွာ တလက္လက္ ျဖာေနတာက ကၽြန္မ ႏွလံုးခုန္သံတစ္ခ်ိဳ႕တဲ့လား..။ ၾကည္ႏူးသလို ေၾကကြဲသလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဟာတာတာေလးဘဲေပါ့။ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး  ေပ်ာ္ဝင္ဖို႔ကို ကၽြန္မ ေၾကာက္လန္႔ေန လိုက္တာေလ..။ ကၽြန္မကို နားလည္ပါေနာ္။ နားလည္တယ္ မဟုတ္လားဟင္..!!

ဒီေန႔နဲ႔ မနက္ျဖန္ရဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္မႈကို ဘယ္လိုအရာမ်ိုးနဲ႔ ကၽြန္မ ရွင္သန္ခြင့္ေပးလိုက္ရမွာလဲ...!! အလင္းစတခ်ိဳ႕ကို စီးေမ်ာရင္းလား..!! ဒါမွမဟုတ္ ေနဝင္ခ်ိန္တခ်ိဳ႕ကို မီးညွိရင္းလား..!! ဟင့္အင္း..!! ျပန္မရေတာ့မဲ့ ညေလးထဲက စကၠန္႔ေတြကို လမ္းခင္းရင္း စကၠန္႔အသစ္ေလးထဲကို တိုးဝင္ဖို႔ သတၱိကို ဘယ္လိုေနရာမ်ိဳးက ရႏိုင္မွာလဲ။ ေလာကႀကီးကို ေခ်ာ့သိပ္ဖို႔ ကၽြန္မ ကမၻာေလးကို သာယာေစဖို႔ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ပန္းသီးေလးတစ္လံုးနဲ႔ အျပာေရာင္နွင္းဆီေလး တစ္ပြင့္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ထားခ်င္ေသးတယ္။ ရီေဝေဝ ကၽြန္မအိပ္ခန္းေလးကေတာ့ တိမ္တိုက္ေတြ အျပည့္နဲ႔။ စားပြဲေပၚမွာ ထြန္းညွိထားတဲ့ ျပာလဲ့လဲ့ ဖန္ခြက္ထဲက ဖေယာင္းတိုင္ မီးညြန္႔ေလးထဲမွာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္မ်ား ပ်ံသန္းေနေလမလား ကၽြန္မေစာင့္ၾကည့္ ေနမိျပန္ေပါ့။

သီးသန္႔ညေလးထဲမွာ သီးသန္႔ရင္ခုန္မႈေလးကို သီးသန္႔ေလး ခုန္မင္ေနရတာ စံပယ္ျဖဴေလးေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ ပြင့္ေနသလိုပဲ ဘယ္ေလာက္ ရွင္းသန္႔ ေမႊးပ်ံ႕လိုက္လည္း။ ဆံုမွတ္ဆိုတာ အဲ့ဒီအရာေလးေပၚမွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေျခအစံုကိုခ်လို႔ ရပ္ပစ္လိုက္မွ ဆံုမွတ္လို႔ ေခၚႏိုင္တာမ်ိဳးလားဟင္..!! ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ညေလးေတြ ရွိေနသ၍ ညေတြတိုင္းဟာ ေျခရာေတြ ဆံုဖို႔မလိုတဲ့ ဆံုမွတ္ေလးတစ္ခုပဲေပါ့။ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြ... ေႏွာင္ႀကိဳးေလးေတြ။ သက္ေရာက္အား ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထံုးဖြဲ႕ ထားေနၿပီးသားလဲ..!! အုိ...  ကၽြန္မ မေတြးရဲဘူးေလ။ မေတြးရဘူးေလ။ မေတြးသင့္ဘူးေလ။

သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ ေနေကာင္းေနပါရဲ႕လား။ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ခ်မ္းေျမ့ေနပါရဲ႕လား။ သတင္းေလးတစ္ပုုဒ္ သင္းပ်ံ႕ေမႊးခ်ိဳေနပါရဲ႕လား။ ဂစ္တာေလးတစ္လက္ ေတာက္ေျပာင္လက္ေနပါရဲ႕လား။ စာတန္းအနီေလးေတြနဲ႔ အျဖဴေရာင္ ဦးထုပ္ေလးတစ္လံုး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပါရဲ႕လား။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးေတြ က်န္းမာၾကည္စင္ေနပါရဲ႕လား။ အဘိဓါန္တစ္အုပ္လို ကၽြန္မစိတ္ေတြကို အမွန္ကန္ဆံုး နားခ်ပါဦး “ေဖေဖ”။ တရားဓမၼတစ္ပုဒ္လို ကၽြန္မကို ေႏြးေထြးၿငိမ္းေအးစြာ ၾကားနာေစပါဦး “ေမေမ”။ သူ႔ရင္ခြင္ ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ ႐ြာခ်လိုက္တဲ့ ႏွင္းမိုးဟာ ကၽြန္မျဖစ္လိုမိေပမဲ့....။ ႐ွတတႀကိဳးတစ္စရဲ႕ ရစ္ဘီးလံုးေလးဟာ ကၽြန္မ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ေနာ္။ စြန္ေလးေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလထဲမွာ ဝဲလြင့္ေနပါေစ။ တိုးတိတ္တိတ္ေလး လြမ္းခ်င္းကို ဖြဲ႕သီေနတဲ့ ျပတင္းတံခါးေလးေတာ့ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါေစေပါ့..။ 

ဒီလိုနဲ႔ပါပဲ.. ကၽြန္မ သတိရလာတယ္။ သိပ္ကို သတိရေနမိတယ္။ စကားေတြကို တဖြဖြေျပာခ် လိုက္ခ်င္စိတ္က အေတြးထဲမွာပဲ တ႐ွိန္ထိုးနဲ႔ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းေတြရွိရာကို အေျပးအလႊား..။ ကၽြန္မ ေၾကာက္ေနတယ္။ ကၽြန္မ စိုးရိမ္ေနတယ္။ ကၽြန္မ ဒဏ္ရာေတြရခဲ့ဖူးတယ္။ ကၽြန္မ ဒဏ္ရာေတြက်က္ဖို႔ ေဆးကုထားရတယ္။ ကၽြန္မ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။ ရွင္သန္ျခင္းကို ကၽြန္မတိတ္တခိုး ၿငီးေငြ႕ေနတယ္။ ကၽြန္မ ထံုထိုင္းေတြေဝ ဆြံ႕အ ေနတယ္။ ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ေနဆဲဘဲ။ တိုးသဲ့သဲ့ အသံလိႈင္းေလးကို ကၽြန္မ တမ္းတေနပါတယ္။ ျပန္မလာပါနဲ႔ေတာ့။ ဘယ္ေတာ့မွ...။ တကယ္ပါ။ ဘယ္ေသာအခါမွပါ။ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ အရမ္းေၾကာက္ပါတယ္။ လြန္ဆြဲေနတဲ့ အရာေတြနဲ႔ ကၽြန္မ အစြန္းတစ္ဖက္မွာ ရပ္ေနမိပါၿပီ။ ဝန္ခံပါရေစေတာ့.. ကၽြန္မ သူ႔ကို နားလည္မႈေတြနဲ႔ တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေန လြန္းပါတယ္။

ညင္သာလိႈက္ေမာမႈ ဂီတနဲ႔
အျပာေရာင္ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ကို ေငးရင္း
ၿမဲျခင္း မၿမဲျခင္း ရသမွာ
အိပ္မက္နဲ႔အတူ
တိမ္ေတြလိုဘဲ
အေသခ်ာဆံုး ေမ်ာလြင့္မလို႔
တေငြ႕ေငြ႕ေလး ေထြးပိုက္ထားပါ။

လက္ေတြ႕ဘဝထဲမွာ ယုယေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခုန္ျခင္းေတြကို အေတာင္ပံေလးတစ္စံု တပ္ေပးလိုက္ဖို႔ ကၽြန္မ သတၱိမရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ... အိပ္မက္ေတြနဲ႔ တစ္သက္လံုးေပါ့။ အိပ္မက္ေတြထဲမွာဘဲ တစ္သက္စာလံုးေပါ့။ ကၽြန္မကို.... တေငြ႕ေငြ႕ေလး.... ေထြးပိုက္ထား လိုက္ပါေတာ့ေနာ္။
 
(ခင္ေလးငယ္) 

Tuesday, March 29, 2011

ရင္၌တည္ေသာ ထိုခ်စ္ျခင္း..


ခ်စ္တတ္ျခင္းသည္ အခ်စ္ျဖစ္သည္...။ ထို႔အတူ တရံတခါ၌ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ခ်စ္ဖူးျခင္းသည္လည္း အခ်စ္ျဖစ္ပါသည္...။ ပုထုစဥ္မွန္လွ်င္ ေလာကတြင္ အခ်စ္ႏွင့္ေဝးကြာသူ မည္သူရွိပါသနည္း..။ ဘဝတြင္ အနည္းဆံုး တႀကိမ္တခါမွ်ေတာ့ အခ်စ္ကို ခံစားဖူးပါလိမ့္မည္..။ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္တြင္ ျဖစ္ေစ.. တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေသာ အ႐ြယ္တြင္ျဖစ္ေစ.. အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေသာ အခါတြင္ျဖစ္ေစ.. ႏူးညံ့ေသာ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခု၌ (သို႔မဟုတ္) ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုႏွင့္ ရင္ခုန္ ေမြ႕ေပ်ာ္ဖူးေလမည္..။ ႏွလံုးသားကို ဗဟိုျပဳ၍ ရင္၌တည္ေသာ စစ္မွန္သည့္ ခ်စ္ျခင္းသည္ အသက္အ႐ြယ္၊ ဂုဏ္ပကာသန၊ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္၊ ဥတုရာသီမေရြး ေကြ႕ေကာက္ကင္းစြာ မိမိထံသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ လာတတ္ေလ့ ရွိပါသည္..။ 


ဟန္ေဆာင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ရန္ အင္မတန္မွ ခက္ခဲေသာ အရာသည္ အခ်စ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္..။ ခ်ဳပ္တည္းႏိုင္စြမ္း မည္မွ်ပင္ရွိေနပါေစ မိမိစိတ္၏ ခံစားျဖစ္တည္မႈကို ကိုယ္တိုင္ အခ်ိန္ရွည္ၾကာ လိမ္ညာဖံုးကြယ္၍ လံုးဝရႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ..။



~~~~~~~~~~~~~~~~။။။။။။~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ခ်စ္ဖူးပါသည္.. ခ်စ္ခဲ့ပါသည္.. ခ်စ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္..။”

တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေနဝင္သြားတဲ့ ညေနေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိေနဆဲပါ..။ ကၽြန္မတို႔အတြက္ ေန႔သစ္ေတြ ေရာက္လာဦးမယ္ ဆိုပါဦး.. ဘယ္မွာလဲ အတူတူ႐ွိႏိုင္မဲ့ အာ႐ံုဦးနဲ႔ ညေနခင္းေတြ ညေတြရယ္...။ ရခဲ့ဖူးသလား မရေတာ့တာလား ရႏိုင္ေသးတယ္ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘာမွမသိႏိုင္ ေတာ့တာလား..!! နမိတ္မဖတ္တတ္သူ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ဦး ဘယ္အရာကိုမွ အတိတ္မေကာက္ ခဲ့ဖူးတာေတာ့ ေသခ်ာပါရဲ႕ေနာ္။ ကၽြန္မေလ... ဘာကိုမွ ေၾကကြဲမေနပါဘူးကြယ္..။ အရာရာဟာ ဟိုး အရင္အတိုင္းပါပဲ သူ႔အလိုလိုေလးပဲေပါ့...။


ႏိႈင္းႏိႈင္းဆဆနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ဘို႔ ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးက ကၽြန္မတို႔ စိတ္ေတြနဲ႔ သိပ္ကိုေဝးလြန္းခဲ့ပါတယ္..။ စိတ္ေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ လမ္းေလးက ေျဖာင့္ျဖဴးေနလြန္းလို႔..။ သူနင္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ ႐ြက္ေျခာက္ေၾကြေလးေတြရဲ႕ တိုးသဲ့သဲ့ ညည္းတြားသံကို ကၽြန္မခံစားမိေနသလို ကၽြန္မဘယ္ဖက္ လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚက လႈပ္လွီလႈပ္လဲ့ တြဲခိုေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြရဲ႕ ခိုးခစ္ခစ္ ရယ္သံေလးေတြကို နားထဲမွာ အလြတ္ရေန တတ္ခဲ့သူဟာ ဘယ္သူမ်ား ရိွႏိုင္ေသးလို႔လဲ...။ 

ဘယ္သူေျပာမလဲ... ကၽြန္မတို႔ကို...!! ႐ူးတယ္လို႔ေပါ့..။ ဘယ္လိုေျပာေျပာ ေျပာၾကပါေစ.. ႏူးညံ့ေနဆဲပါ။

လာသြားမယ္ ေဟာဟိုကမ္းစပ္ 
ခ႐ုေကာက္ရင္းေတးဆို 
ေနညိဳညိဳမွာ ငိုမွာစိုးတယ္
ေမာင့္လက္ကိုတြဲ
အားသစ္ျဖစ္ေစ ေႏြးေထြးေစ..။

ေလအေသာ့မွာ တရိပ္ရိပ္ေျပာင္းသြားတဲ့ တိမ္ပန္းခ်ီေတြကို ေမာ့ကာေငးရင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာရင္း ကေလးငယ္ေလးေတြလို ေဆာ့ေျပးဖူးတဲ့ ညေနေတြကို သတိအရမွာ ၿပံဳးမိျပန္ေသးတယ္ ေမာင္..။ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွာ လက္တမ္းကဗ်ာေလးေတြ “တြဲခို..” မ်က္ဝန္းနက္နက္မွာ အၾကည့္လဲ့လဲ့ေတြက “လက္စို..”။

ဒီလိုနဲ႔ပါပဲ... ခ်စ္ျခင္းမူဟန္ကိုယ္စီနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ခ်ခင္း.. ခ်စ္ျခင္းလမ္းမွာ ဖြဖြနင္းရင္း.. ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ၾကည္စယ္.. မပ်ယ္မဲ့ သစၥာနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကိုေပြ႕ပိုက္လို႔ အိမ္အျပန္ေတြဟာ သိပ္ကိုလွပ လြန္းခဲ့ပါတယ္..။ ငွက္ေလးေတြရဲ႕ အိပ္တန္းတက္ ေတးဆိုသံကို ေျခရာေကာက္ေတာ့ ေနၾကာဝါဝါေတြက မခို႔တ႐ို႕ေလးနဲ႔  ငိုက္ျမည္းျပ ၾကေသးတယ္...။


အိပ္မက္မွာ အာ႐ံုခံ ေရတြက္ခဲ့တဲ့ ေဟာ.. ဟို နက္ျပာျပာ ေကာင္းကင္ထဲက ၾကယ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဖူးေသးတာေပါ့။ ကၽြန္မ ေျပာျပမိခဲ့တာ မွတ္မိေနဦးမွာကို ယံုၾကည္ေနမိဆဲပါ...။ အဲ့ဒီညမွာ ဘယ္လို ၾကယ္ေလးမ်ိဳးမွ မေၾကြေစရဘူး ရယ္လို႔ ႏွစ္ဦး သေဘာတူ တိုးတိုးေလး ႐ြတ္ဆိုမိခဲ့ၾကဖူးတယ္ ဆိုပါေတာ့..။

“သဲျပင္ေပၚမွာထိုင္ၿပီး ညေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ လုၿပီး ေရတြက္ၾကမယ္ေလ.. ေနာ္”
“ေမ့ကိုဝတ္ေပးဖို႔ အေႏြးထည္ေလး တစ္ထည္ ယူလာမယ္”

“ကၽြန္မကေကာ ဘာယူလာမယ္လို႔ ေမာင္.. ထင္လဲဟင္..”
“ေဒါက္ဖိနပ္ တစ္ရံ..”

“ဟင့္အင္း..”
“ေဟာ.. ဆိုင္လည္း မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး ၿပံဳးေနၿပီ ဒါဆိုဘာလဲ တိုးတိုးေလးေျပာျပ”

“ႀကိဳးေလး တစ္ႀကိဳး”
“ဟင္....”

“ဟုတ္တယ္.. ေမာင္“
“ဘာႀကိဳး..”

 
“ၾကယ္သီႀကိဳး”
“ေမ.... ရယ္” 

မွင္တက္မႈနဲ႔ ႏူးညံ့သြားတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္ တည္ၾကည္ေနသလို.. မ်က္လံုးေတြထဲက ယံုၾကည္ခ်က္ သက္ၿငိမ္ပန္းခ်ီ တစ္ခ်ပ္ကို  လွစ္ကနဲ ျမင္ခြင့္ရလိုက္သူဟာ ကၽြန္မျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။  အဲ့ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ႐ိုးရွင္းသန္႔စင္တဲ့ ရင္ခုန္စီးေၾကာင္းေလးဟာ ေမာင္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္မဘယ္ဖက္ လက္ဖ်ားေလးဆီကေန ျဖစ္တည္ခဲ့တာပါ.. ေမာင္..။ ကၽြန္မတို႔ နံေဘးမွာ ကဗ်ာသစ္တစ္ပုဒ္ ကခုန္ေတာ့မေယာင္..။ အၾကည့္ေတြၿပိဳင္တူနဲ႔ ေခါင္းကိုပင့္လို႔ ေကာင္းကင္ဆီကို ေမာ့အေငးမွာ လိႈင္းပုတ္သံေလးက တိုးသဲ့သဲ့..။


အမူပိုပို
ခ်စ္သူ့အတြက္
တိုးတိတ္ေတာင္းပန္
မၿပိဳပါနဲ႔
တိမ္မိုးညိဳရယ္
ေမ.. ၿငိဳျငင္မွာ
စိုးလွတယ္..။

တအိအိ ၿပိဳဆင္းလာေတာ့မဲ့ မိုးသားေတြကုိ ေမာင္က ကဗ်ာေလးနဲ႔ တဖြဖြေတာင္းပန္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မဆံႏႊယ္ေတြကို ေလေအးေအးက က်ီစယ္..။ ေလအေသာ့မွာ ကၽြန္မေခါင္းထက္က ခပ္ေကြးေကြး စံပယ္ကုံးေလးဆီက ရနံ႔ေလး ပ်ယ္မွာေတာင္ စိုးမိရေသးတယ္.. တဲ့လားကြယ္..။

“အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမ်ားလဲ.. လို႔ တကူးတက ေတြးၾကည့္ဖူးသလား ေမ..”

“အို...! အခ်စ္...!!”

“ေျပာၾကည့္ပါလားဟင္”
“ခ်စ္ျခင္းေနာက္ကြယ္မွာ တြဲလ်က္ကပ္ၿပီး တြယ္ၿငိလာတဲ့ အရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ မဟုတ္လားကြယ္..
သူ႔တစ္ခုတည္းကိုေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုၿပီး ပံုေသ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလို႔ မရႏိုင္သလို.. ဖြင့္ဆိုႏိုင္ဖို႔လည္း လိုအပ္မယ္မထင္ပါဘူး... ေမ ကေတာ့ေလ ဘာေတြျဖစ္လာဦးမလည္း ဆိုတဲ့ အေတြးေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္ေမာမေနခ်င္ဘူး.. အဆံုးစြန္ထိ ေမ.. ေတြးၾကည့္ဖူးသူပါ ေမာင္နဲ႔ေမေကာ ဒီေလာက္ခ်စ္ေနၾကၿပီး ခြဲခြာျခင္းဆိုတဲ့ တစံုတရာ ေမတို႔ဆီကို ေရာက္မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္လို႔လား ေမာင္ရယ္... ခြဲခြာၾကရရင္ေကာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေမ.. ရင္မဆိုင္ႏိုင္ပါဘူး.. အဆိုးဆံုးကို ႀကိဳတင္ေတြးထားဖူးလို႔ ေမ့မွာ သတၱိေတြရွိမယ္ ေမာင္ထင္လား..!! ဟင့္အင္း ေမာင္ရယ္ ခံစားႏိုင္တယ္ မခံစားႏိုင္ဘူး ဆိုတာ သတၱိနဲ႔မွ မဆုိင္တာေလ.. ေနာ္.. မခြဲရဖို႔ေတာ့ ေမတို႔ ႀကိဳးစားရမွာေပါ့.. ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါကြယ္.. ဒီလိုေန႔ေလးေတြ အတြက္ေကာ တသက္လံုးစာပါ  ေမာင့္ကို.. ခ်စ္တယ္...”  
 
“ဒါေပါ့ ေမ.. ေဝးေဝးနီးနီး ေမာင္တို႔ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြ ရွင္သန္ေနသမွ် ႏူးညံ့သန္႔စင္စြာနဲ႔ ခ်စ္ေနၾကဖို႔ပါပဲ.. ေမာင္ခ်စ္တာ ေမ.. တေယာက္ထဲ... ကဲ.. ေမယူလာမဲ့ ႀကိဳးကေလးနဲ႔ ေမာင္တို႔အေတြးေတြထဲက ၾကယ္ေလးေတြကို တလံုးခ်င္း သီၾကမယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္......”


ျမတ္ႏိုးခ်စ္ခင္ ယံုၾကည္ျခင္းေတြနဲ႔ သူဆိုျပဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကို ကၽြန္မနားဝမွာ ၾကားေယာင္လာတိုင္း ခ်ိဳလဲ့လဲ့ ပံုရိပ္ေလးေတြ ကၽြန္မအနား ျဖတ္ျဖတ္ေျပးေနဆဲ..။ အခုဆိုရင္... ကၽြန္မတု႔ိတေတြ တေယာက္အနားမွာ တေယာက္ မရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့ ႏွစ္လေတြက မရည္တြက္ႏိုင္ေအာင္ အမ်ားႀကီးရွိေနပါၿပီ..။ ဒါေပမဲ့... ကၽြန္မစိတ္ေတြက တရက္မွမခြဲခြာပဲ ေမာင့္ေဘးမွာ ႐ွိေနခဲ့တာေပါ့..။ ဒီလိုပါပဲ ေမာင့္.. ရင္ခုန္သံေတြလည္း ကၽြန္မနဲ႔ အနီးဆံုးမွာ လႈပ္ခါေနဆဲဆိုတာ ယံုၾကည္လိုက္တာေလ..။

ကၽြန္မကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေမေမ“ေမ”.. လို႔ ေခၚတတ္တဲ့ ကၽြန္မတူေတြ တူမေတြေတာင္ လူပ်ိဳေပါက္လို႔ ေခၚဆိုႏိုင္လာတဲ့ အ႐ြယ္ေတြေရာက္လို႔ေနေပါ့..။ ေမာင့္မွာလည္း ကၽြန္မလိုပဲ တူေတြ တူမေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေလာက္ၿပီဆိုတာ ကၽြန္မသိေနပါတယ္..။ ကၽြန္မတို႔ နွစ္ေယာက္လံုး အိမ္ေထာင္ မျပဳျဖစ္ၾကတာကို တိုက္ဆိုင္မႈ တစ္ခုရယ္လို႔ေတာ့ ေပါ့ေပါ့ေလး ေျပာမထြက္ပါဘူးကြယ္..။

ကၽြန္မအတြက္ရယ္လို႔ ေမာင္စပ္ၿပီး သိမ္းထားေနတဲ့ မဆိုျဖစ္ေတာ့မဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္ပုဒ္ေတာင္ ရွိလို႔ေနၿပီမ်ားလဲ..!! အဲ့ဒီလိုပါပဲ... ကၽြန္မတို႔ အတူတူ သီကံုးေနဆဲ ၾကယ္ေလးေတြကလည္း ကုန္မွ မကုန္ႏိုင္ပဲ..။ ကၽြန္မတို႔ ၾကယ္သီႀကိဳးေလးက ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွည္လ်ားလာပါေစ ဘယ္ေတာ့့မွ ျပတ္ထြက္မွာမွ မဟုတ္ေတာ့ပဲေလ.. ေနာ္..!!

ကၽြန္မဆိုတာ ေမာင့္ အသိေလးထဲမွာ ရွိေနသ၍ ေမာင္.. ဆိုတာ ကၽြန္မႏွလံုးအိမ္ ေထာင့္ေလးတစ္ေနရာမွာ ေနရာယူထားသ၍.. ကၽြန္မတို႔ ဘယ္မွာ ေဝးကြာခဲ့လို႔လည္း..!! မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္မ ဆံပင္ေလးေတြ ေငြေရာင္ သမ္းလာေတာ့မွာ ေမာင္ရဲ႕..!! ၿပံဳးစစနဲ႔ မဆီမဆိုင္ ဆံပင္ကို သပ္တင္လိုက္မယ့္ ေမာင့္ပံုစံကို ကၽြန္မ အေတြးမွာ ျမင္ေယာင္လာမိတယ္..။ ေၾသာ္... ေမာင္လည္း ေနာက္ရာစုႏွစ္ တစ္ေကြ႕ ႏွစ္ေကြ႕ေက်ာ္ရင္ ဖိုးဖိုးပဲေပါ့ကြယ္..။ 


ကၽြန္မနားဝေလးမွာ ေမာင့္ေခၚသံလိုလို စကားေျပာသံလိုလို ကၽြန္မ အေတြးမွာ တိုးတိုးေလး ၾကားမိလိုက္ပါတယ္..။

“ကဲ... အေတြးေတြ ေဝမေနနဲ႔ ေမ ရယ္.. ေမာင္တို႔ မသီမိလိုက္ပဲ လြတ္သြားတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြ မ်ားေနမွာ စိုးလွတယ္...” 
။။


~~~~~~~~~~~~~~~~။။။။။။~~~~~~~~~~~~~~~~~

ခ်စ္တတ္ျခင္းသည္ အခ်စ္ျဖစ္သည္...။ ထို႔အတူ
တရံတခါ၌ ျဖစ္ခဲ့ေသာ
ခ်စ္ဖူးျခင္းသည္လည္း အခ်စ္ျဖစ္ပါသည္...။ ပုထုစဥ္မွန္လွ်င္ ေလာကတြင္ အခ်စ္ႏွင့္ေဝးကြာသူ မည္သူရွိပါသနည္း..။ ဘဝတြင္ အနည္းဆံုး တႀကိမ္တခါမွ်ေတာ့ အခ်စ္ကို ခံစားဖူးပါလိမ့္မည္..။ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္တြင္ ျဖစ္ေစ.. တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေသာ အ႐ြယ္တြင္ျဖစ္ေစ.. အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေသာ အခါတြင္ျဖစ္ေစ.. ႏူးညံ့ေသာ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခု၌ (သို႔မဟုတ္) ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုႏွင့္ ရင္ခုန္ ေမြ႕ေပ်ာ္ဖူးေလမည္..။ ႏွလံုးသားကို ဗဟိုျပဳ၍ ရင္၌တည္ေသာ စစ္မွန္သည့္ ခ်စ္ျခင္းသည္ အသက္အ႐ြယ္၊ ဂုဏ္ပကာသန၊ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္၊ ဥတုရာသီမေရြး ေကြ႕ေကာက္ကင္းစြာ မိမိထံသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ လာတတ္ေလ့ ရွိပါသည္..။

ထို႔ေနာက္.. ႏူးညံ့သန္႔စင္ လွပလြန္းေသာ ထိုခ်စ္ျခင္းသည္ အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ မည္မွ်ပင္ ႀကီးျမင့္သြားပါေစ ႏုဖတ္သည့္ ႏွလံုးသားရင္ခြင္ ကိုယ္စီ၌ ကိန္းဝပ္ရွင္သန္ တည္ၿမဲေနေလ့လည္း ရွိတတ္ပါေသးသည္..။


(ခင္ေလးငယ္)


ဖြင့္ဟခ်က္..။ ။ ဆရာမ မမေမၿငိမ္းရဲ႕ “အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာရေအာင္” ဆိုတဲ့ ဝတၱဳကာဗာ ဖိုတိုပံုေလးကေန စသြားခဲ့တဲ့ Tag post ေလးပါ။ အခ်စ္အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာဖို႔ Tag ပါတယ္ အားရင္ ခင္ေလးေရးပါလို႔ ဆိုလာသူက မမသက္ေဝ  ပါပဲ..။ မေရးျဖစ္တာ သိပ္ၾကာလြန္းေနတဲ့ ဘေလာ့ေလးေပၚမွာ စာျပန္ေရးဖို႔ အခ်ိန္နဲ႔ အရွိန္ျပန္ ယူေနတုန္းကာလ ျဖစ္သလို... အခက္ခဲေလးေတြ ၾကားထဲကေန ဒီစာတိုေလးကို ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ေရးျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့တဲ့ မမသက္ေဝနဲ႔ အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္မိရပါတယ္..။ 


Tuesday, February 8, 2011

ဒီေန႔...


ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ သိပ္ခ်စ္မိသြားၾကတာ အေတာ္ေလးေတာ့ ထူးဆန္းေနႏိုင္ပါတယ္..။ ျပန္ေျပာျပရမယ္ ဆိုရင္လည္း စကားလံုးေတြက သိပ္ေတာ့မ႐ွိျပန္ပါဘူး။ ႏွလံုးသားထဲကို အလိုလို ေရာက္လာၿပီး ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးနဲ႔ အခိုင္အမာ သေႏၶတည္သြားတာမ်ိဳးေလးပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ့္ေျခေတြ သူ႔ဆီ လွမ္းမသြားခဲ့သလို သူလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မကမ္းခဲ့ပါဘူး..။ ဒါေပမဲ့ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ ဆံုမွတ္တစ္ေလးခု အေပၚမွာ အတူတူ ရပ္မိသြားၾကတယ္ ဆိုတာပါပဲ..။

ရင္ခုန္စရာ သိပ္ကိုလွပတဲ့ ဆံုမွတ္ေလးေပၚက စက္ဝိုင္းေလး တစ္ခုထဲမွာ ရပ္ေနတဲ့ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္စံု ရွိေနပါတယ္..။ 

အခိုင္အမာ အမွတ္တရ ႐ွိေနေစတဲ့ အရာေတြကေတာ့ ေျပာလို႔မကုန္ႏိုင္ေအာင္ အမ်ားႀကီးပဲေပါ့...။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႏွစ္လိုဖြယ္အေကာင္းဆံုး အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္သလို သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အမူအက်င့္ေတြကို ျမတ္ႏိုးေပးတတ္သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ႔မွာ တူတဲ့ အေလ့အထေလးေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္..။ အတူညီဆံုး မူဟန္တစ္ကြက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးလံုး ေပေပေတေတနဲ႔ လမ္းေတြေလွ်ာက္ ေနတတ္ၾကျခင္းပဲေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုျဖစ္ၾကတိုင္း တစ္ေယာက္ပံုစံ တစ္ေယာက္ၾကည့္လို႔ ရယ္ေမာမိၾကတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အေပၚယံမ်က္လံုးေတြနဲ႔  ပတ္ဝန္းက်င္ကိုစာဖတ္ဖို႔ မႀကိဳးစားသလို ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြကို မီး႐ွိဳ႕ကာ ျပာခ်ထားတတ္ ၾကသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္...။

ေငြေၾကး ဂုဏ္ပကာသန အ႐ွိန္အဝါေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အာ႐ံုဝင္စားဖို႔ မတတ္ၾကသူေတြပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္ ကမ္းေပးလိုက္တာနဲ႔ အၿပံဳးလက္လက္ေလးနဲ႔ သူ႔လက္ဖဝါးေလးကို လာထည့္ေပးတတ္သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္သူပဲေပါ့။ ေထြေထြထူးထူး ႀကိဳးညိႇစရာ မလိုပါပဲ ေအာ္တိုေလး ကာရံညီသြားၾကၿမဲပါပဲ..။ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ အဝတ္စားမ်ိဳးကို မုန္းတီးျခင္းဋီကာခ်ဲ႕လို႔ အထူးအဆန္းနဲ႔ အေရာင္ေတြအေၾကာင္း အလုအယက္ အတင္းေျပာ တတ္ၾကသူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္..။ ဖြာက်ဲက်ဲဆံပင္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အေရာင္ပ်ယ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတြ ဖ႐ို႕ဖရဲ ဝတ္ရျခင္းကို ခုန္မင္တတ္သူေတြပါ။  

ၿငိမ္သက္ေနရာကေန သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ရုတ္တရက္ ႏႈတ္ကထုတ္ဆိုမိတိုင္း သူလည္း ေကာက္ခါငင္ခါနဲ႔ အဲ့ဒီသီခ်င္းကိုပဲ ဆိုညည္းလိုက္တာမ်ိဳး တူေနတတ္ ျပန္ေသးတယ္..။

ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ႔ၾကားမွာ ခဏခဏ ႀကံဳရတတ္ပါတယ္..။ လူေတြၾကားထဲမွာ တိုးေဝွ႔ဆြဲေခၚရင္း သူ႔လက္ေလးကို တင္းေနေအာင္ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ရင္ သူက သူမွီတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေမးေစ့ကို ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး ျဖတ္ကနဲ နမ္းတတ္တဲ့ သူလည္းျဖစ္ပါတယ္..။ ႐ႈပ္ပြေနၿပီးသား သူ႔ဆံႏႊယ္ေတြကို မ်က္လံုးေတြဖံုးတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ စေနာက္ကာ ဖြတတ္တဲ့အခါတိုင္း ဂ်စ္ေပေပ မ်က္ေစာင္းနဲ႔ ေဝ့ၾကည့္တတ္ေသးတယ္..။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြကေတာ့ ၿပံဳးေနတာပါပဲ...။

သူ႔႐ဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ေလး အၿပံဳးေလးေတြ ျမင္ေနရရင္ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ေနသလို ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနတိုင္းလည္း သူ႔ဘဝ.. လို႔ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေျပာတတ္ေသးသူေပါ့..။

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ခ်စ္စရာ အမည္းေရာင္ ဂစ္တာေလးတစ္လံုး လက္ေဆာင္ေပးဖူးပါတယ္..။ သူတစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကရတဲ့ ဂစ္တာေလးနဲ႔ စကားေတြ ေျပာတတ္တဲ့အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာရင္း ႐ွက္စႏိုးနဲ႔ ရယ္ေမာတတ္ျပန္ေသးတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဂစ္တာေလးကို အထီးအမခြဲရင္း သားေလးလား..! သမီးေလးလား..! လို႔ ျငင္းခုန္ တတ္ၾကပါေသးတယ္..။ “ဟိုမက် ဒီမက် အေျခာက္ေလးမ်ား ျဖစ္ေနရင္ ဒုကၡ...” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ေျပာင္ရင္ေတာ့ သူမႀကိဳက္ပါဘူး။ အဲ့လို စေနာက္တိုင္းလည္း ကေလးတစ္ေယာက္လို စိတ္ေကာက္ျပန္တာ ကၽြန္ေတာ့္သူ... ပဲေပါ့..။ ၾကာ႐ွည္ စိတ္မေကာက္တတ္တဲ့ သူ႔စ႐ိုက္ေလးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကို ခ်စ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူစိတ္ဆိုးေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ခဏခဏ စတတ္သူပါပဲ..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္သူ႔သက္တမ္း တေလွ်ာက္လံုးမွာ  ႀကီးႀကီးမားမား တစ္ခါမွ ရန္မျဖစ္ဖူးၾကပါဘူး..။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ႔ၾကားမွာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကို သူမ်ားေတြ ျမင္သာေအာင္ ခ်ျပဖို႔မလိုအပ္ဖူးလို႔ ခံယူထားၾကသူေတြပါပဲ.။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အရမ္းလိုအပ္တဲ့ တိုင္ပင္ေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းဆိုလည္း မမွားျပန္ဘူး..။ ကၽြန္ေတာ့္ သူ႔ကို အစ္မတစ္ေယာက္လို ေလးစားျမတ္ႏိုးသလို ကၽြန္ေတာ့္ ညီမငယ္ေလး တစ္ေယာက္လိုလည္း သူ႔ကို ပူပန္တတ္ေသးတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္အဝ ပံုအပ္လက္ခ်င္းတြဲလို႔ လမ္းေတြ ဆက္ေလွ်ာက္ေနၾကတာပါပဲ..။

မိခင္တစ္ေယာက္က ကေလးတစ္ေယာက္ကို ယုယသလိုမ်ိဳး သူေပးတဲ့ အၾကင္နာေတြ ရတတ္ခ်ိန္တိုင္း မ်က္ရည္ဝဲ ေလာက္ေအာင္အထိ ေက်းဇူးတင္ ၾကည္ႏူးရသူဟာ ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ..။

လူေတြၾကားထဲ လက္တြဲသြားရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ၾကည့္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ေတြ႕ခဲ့ရင္လည္း သူဟာ အၿပံဳးမပ်က္ တတ္သူမ်ိဳးေပါ့..။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူ႔ကို ဂရုတစိုက္ရွိတတ္တဲ့ အမ်ိဳးသားေတြ ရွိေနရင္ေတာင္ ဝန္တိုစိတ္ဆိုတာမ်ိဳး လံုးဝမျဖစ္တတ္ပါဘူး..။ ဒါဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္ အႀကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြေၾကာင့္ပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ကိုယ္ဆီအိမ္ျပန္ဖို႔ လမ္းခြဲႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ေတြမွာ “စိတ္ခ်မယ္ေနာ္...” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတိုင္း.. သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပံဳးၾကည့္ရင္း ေခါင္းေလး ညိတ္ျပတတ္ပါတယ္..။

တခါတေလေတာ့ ေခါင္းကိုငဲ့ေစာင္းလို႔ မ်က္လံုးေလးေတြေစြၿပီး ခ်စ္စႏိုးလုပ္တတ္တဲ့ သူ႔မ်က္ေစာင္းေလးကို ခၽြင္းခ်က္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ရတတ္ပါေသးတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ဘယ္အရာမ်ိဳးမွာမွ ပိတ္ပင္တားဆီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာမ်ိဳး မလုပ္တတ္ပါဘူး..။ ပြင့္လင္းထကျ္မက္တဲ့ သူ႔စိတ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္အေလးထား အသိအမွတ္ျပဳလို႔ ျမတ္ႏိုးပါတယ္။ သူဟာ အမိန္႔ေပးခံရျခင္းကို မုန္းသလို သူ႔ေဘာင္ေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္လႈပ္ရွား ေနျခင္းကို သူကိုယ္တိုင္ ေလးစား တန္ဖိုးထားတတ္တာကို ကၽြန္ေတာ္သိေနလို႔ပါ..။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုခုကို အလြန္အကၽြံမျဖစ္ေစဖို႔ သူသတိေပးတတ္သလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူ႔က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူနားလည္လက္ခံေအာင္ ပါးပါးေလးလွစ္ကာ ေျပာျပနားခ်မိ တတ္ပါတယ္..။

သူသတိေပးသမွ်ကို ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္နားေထာင္သလို သူကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ဆင္ခ်င္ေနထိုင္ ေပးတတ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို အခ်စ္ပိုရျပန္တာပါပဲ..။

သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အတိုင္းထက္အလြန္ နားလည္ေပးတတ္သူပဲ ျဖစ္ပါတယ္..။ သူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္အားမရ ျဖစ္မိတတ္တယ္..။ သူစိတ္ညစ္သြားမွာမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ မလိုလားပါပဲ မတတ္သာတဲ့ အေျခအေနေတြေပၚမွာ နင္းေလွ်ာက္ရတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေျခလွမ္းတိုင္းက ေလးပင္ တြန္႔ဆုတ္ေနတတ္တာ ဘယ္သူမွ သိႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ္သာ အသိဆံုးမို႔ပါ..။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ တစ္ေနရာရာမွာ သူ႐ွိကို ႐ွိေနမွျဖစ္မွာပါ..။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို အဲ့ေလာက္ထိ လိုအပ္ပါတယ္..။

သူ႔ဆႏၵ သူ႔အလိုမွန္သမွ်ကို အလိုက္တသိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ရည္းစား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ထားခဲ့ဖူးလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳး ေမးဖို႔စိတ္မဝင္စားသလို သူသိေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အတိတ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္႐ႈပ္ေအာင္ မလုပ္တတ္ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ပစၥဳပၸန္ကို ျမတ္ႏိုးပါတယ္..။ “ဒီေန႔..” ဆိုတာကို ခ်စ္ပါတယ္...။ “ဒီေန႔..” ကၽြန္ေတာ္ သူ႔မ်က္ႏွာေလး ၿပံဳးသြားေအာင္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ ေတြးသလို သူကလည္း “ဒီေန႔..” ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္လို ယံုၾကည္ နားလည္မႈေတြ ထပ္ေပးႏိုင္မလဲ က်ိဳးစားေနတာကို ကၽြန္ေတာ္သိေနပါတယ္..။

သူ႔အရိပ္ေတြနဲ႔ “ဒီေန႔..” ဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္သလို ကၽြန္ေတာ့္ ေမတၱာေတြနဲ႔ ဒီေန႔ေလးမွာ သူ႔စိတ္ေတြကို ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ေလး ေပးေနပါရေစ..။ 

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဒီေန႔ဟာ လွပၿပီး သူ႔အတြက္ သူပိုင္ဆိုင္ရမဲ့ ဒီေန႔ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ေလး ၿပံဳးေနႏိုင္ပါေစ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို မနက္ျဖန္အေၾကာင္းေလး ခဏေလာက္ေတာ့ ေမ့ထားခြင့္ေပးပါ..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘဝအတြက္ လုပ္ေဆာင္စရာေတြ အေမာေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိေနေသးတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ သိထားၾကပါတယ္..။ ဒါေပမဲ့... ေက်းဇူးျပဳၿပီး ထပ္ေျပာပါရေစ.... ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ႔ကို မနက္ျဖန္ေတြအေၾကာင္း ဒီေန႔မွာ ေမ့ထားႏိုင္ဖို႔ ခဏေလးေတာ့ ခြင့္ျပဳေပးၾကပါ...။

ဒီေန႔ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ပါးေလးေတြကို ႏူးညံ့ၾကင္နာစြာနဲ႔ ဖြဖြေလး နမ္းပါရေစ..။ 

သူကလည္း သူ႔လက္ဖဝါး ေႏြးေႏြးေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ထား ပါလိမ့္မယ္..။

ဒီေန႔ေလးကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ၾကည္ႏူးစြာနဲ႔ သိပ္ကို လိုလားပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္ၿပီး “ဒီေန႔..” ေလးကို သာယာၿငိမ္သက္စြာနဲ႔ ခ်ိဳၿမိန္နာရီေတြေပၚမွာ တြဲခိုစီးလို႔ ေနေနပါရေစ..။ 

ေခ်ာ့ကလက္နံ႔ေလးေတြ ထံုအီေနမဲ့ ေရာင္စံုအိပ္မက္ လွလွေလးတစ္ခုကို အတူတူမက္ရင္း “ဒီေန႔..” ေလးကို  ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔  ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ေပးပါ....။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ သိပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတဲ့ “ဒီေန႔..” ေလး ကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔.... သူ.... .... .... .... ....!!!!


တူငယ္...တူမငယ္၊ ေမာင္ငယ္...ညီမငယ္ေလးေတြအတြက္ ဗာလင္တိုင္း လက္ေဆာင္အျဖစ္ အမွတ္တရ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ေရးဖြဲ႕တာပါ။ ခ်စ္တတ္သူတိုင္း ႏူးညံ့ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္သာယာ ၾကည္ႏူးႏိုင္ၾကပါေစ....။

(ခင္ေလးငယ္)


Wednesday, November 17, 2010

ၾကယ္ေႂကြကႀကိဳး (ကဗ်ာ႐ြတ္သံ)


..(ကဗ်ာ႐ြတ္သံႏွင့္အတူ နားဆင္ခံစားႏိုင္ရန္)

ၾကယ္ေႂကြကႀကိဳး

ကုကၠိဳလ္ကိုင္း ႀကိဳးၾကာ ကူး
ေကာင္းကင္ ကို ႀကိဳးၾကာ ၾကည့္
ေကာင္းကင္က်ယ္ ႀကိဳႀကိဳၾကား
ၾကယ္ကႀကိဳး ေက်ာ္ၾကား..။

ေကာင္းကင္ၾကား ၾကယ္က က
ႀကိဳးၾကာ ၾကည့္ ၾကယ္ကႀကိဳး
ကံကုန္ၾကယ္ ေႂကြကာက်
ၾကည့္ ႀကိဳးၾကာ ေၾကကြဲ..။

ေႂကြက်ၾကယ္ ေက်ာက္ႀကိဳၾကား
က်ိဳးက်ိဳးေၾက က်ကာကြဲ
ၾကယ္ေႂကြေကာက္ ကူႀကိဳးၾကာ
ကယ္ေၾကာင္းႀကံ ကြဲေၾက..။

ေႂကြႀကိဳးၾကာ ၾကယ္က်ိဳးေကာက္
ေကာင္းကင္ ကို ေၾကကြဲၾကည့္
ေကာင္းကင္ႀကီး ကႀကိဳးကင္း
ၾကယ္ ေႂကြ က ႀကိဳး.. ႀကိဳး ၾကာ ေၾက ကြဲ..။

(ကိုရင္ေနာ္)

အသံဖိုင္ Link

ဖြင့္ဟခ်က္။    ။ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ကႀကိဳးနဲ႔အတူ ကေနတဲ႔ ၾကယ္ကေလး ေက်ာက္ေတာင္ၾကားထဲ ေႂကြအက်.. ၾကယ္ကပြဲ ၾကည့္ေနတဲ႔ ႀကိဳးၾကာငွက္ကေလးက ကယ္ယူဖို႔၊ ကူညီဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ၾကယ္အက်ိဳးအေၾက အပိုင္းအစေလးေတြကိုသာ ေၾကကြဲစြာ ေကာက္ယူခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို တစ္လံုးကဗ်ာအျဖစ္ ၂၀၀၉၊ မတ္လ တုန္းက ေရးခဲ႔ပါတယ္..။ အခုေတာ႔ ဒီကဗ်ာေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို အသံအျဖစ္ မွ်ေဝၾကည့္ခ်င္တာေၾကာင့္ ႐ြတ္ဆိုထားတာပါ..။ နားဆင္ေပးတဲ႔ အတြက္ ေက်းဇူပါ..။

Monday, November 8, 2010

ဖြတ္

ဖြတ္ေဖာ္ဖြတ္ဖက္
ဖြတ္ဖင္ ဖြတ္ဖူး
ဖြတ္ ဖြ႕ံၿဖိဳးဖို႔... ဖြတ္ဖြဲ႕ ဖြဲ႕..။
(((((..ဖြီးးး..)))))
 
(ကိုရင္ေနာ္)

Tuesday, November 2, 2010

ေႁမြဆိုးတစ္ေကာင္ အေရခြံလဲလိုက္သလို..


ေႁမြဆိုးတစ္ေကာင္ အေရခြံလဲ

အဆိပ္႐ွိဆဲ...

အစြယ္႐ွိၿမဲ...

အႏၲရာယ္ေပးမွာ မလြဲ...

ေႁမြဟာ ေႁမြပဲ..။

(ကိုရင္ေနာ္)

Sunday, October 31, 2010

ဆူညံေနေသာတီးတိုးစကားသံမ်ား (၂)

 
“သတင္းေတြ ၾကားၿပီးၿပီလား xxx..xxx....xxxx..xxxx...xx”

“႐ွဴး..!! တိုးတိုး.. ... xxx... ... xxx”
“စိတ္ကို မဝင္စာဘူး.. မင္းစဥ္းစားၾကည့္ကြာ..... xx ...xxx ..”
“ဟာ.. ဒါေတာ႔ လြန္တာေပါ႔.. xxx.. xx.. xxx.. xxx ....”
“ေအးေလ မျဖစ္သင့္ဘူး....xx ..xx”
“ေဟ႔လူ.. တိုးတိုး ေျပာပါဆို.. .. xxx .. xxx xxxx ....”
“အမွန္တကယ္ဆိုဗ်ာ.. ျဖစ္သင့္တာက.. xxx.. xxx...”
“တအိမ္တက္ဆင္း ဆိုပဲ... xx..xxxx...xxx..xxxx”
“..xxx...xxx.....xxx.. ဒါဆို ဘာထူးမွာလဲကြာ..”
“...xxx ..xx..xxx မဟုတ္ဘူးလား က်ဳပ္ေျပာတာ..”
“(၃) နာရီ တိတိ တဲ႔..xxx..xx”
“ေအးကြ ရာဘာ ဖိနပ္ႀကီးနဲ႔..xxx..xxx...xxx”
“ခင္ဗ်ား စဥ္းစားၾကည့္ေလ.. xxx...xxx...xx....xxxx..”
“ယၾတာတမ်ိဳးလို႔ ေျပာၾကတာပဲ..xxx..xx”
“...xxx..xxx....အဲ႔ဒါေပါ႔ .. ”
“ဟုတ္တယ္ က်ဳပ္လည္း..xxx...xxxx..xx”
“..ခက္တာပဲ....xxx...xxx...xx....xxxx..”
“ငါလည္း မထည့္ဘူး..xxx...xxx..xx..”
“တိုးတိုးေျပာပါဆို..xx..xxx..xxxx..”
“ဓါတ္တိုင္ေတြ မွာ..xx..xxx..xx”
“...xx..xxx..လုပ္ခ်င္ရာသာ လုပ္ၾကကြာ.. xxx.. xx..xx...”
“အင္း.. အဲ႔ဒါေျပာတာေပါ႔....xx..xxx...xx”
“ထမင္းမွန္မွန္ စားေနရရင္ ၿပီးတာပဲ..xx..xxx...xx”
“တသက္လံုး ငါးပိရည္နဲ႔ စားခ်င္လို႔လား..xx..xxx..xx”
“ၾကည့္လို႔မွ မရတာ..xx..xxx...xx”
“လိုင္းက တက္ကိုမတက္ဘူးပဲ.. xx..xxx..xx”
“အဲ႔ဒါလည္း ပံုတူကူးတာပဲကြ.. xx..xxx..xx”
“ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ႔ ယၾတာ..xx..xxx..xx” 
“ဘယ္လို..! အီသီယိုပီးယား နဲ႔တူတယ္ ဟုတ္လား....xx..xxx...xx”
“ဟားဟားဟားဟားဟား..xx..xxx..xx”
“ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာဗ်ာ... ဒီလို..xx... xxx.. xxx.. ”
“ဒါေပါ႔..xx..”
“တကယ္ဆိုကြာ ဒီေကာင္ေတြ.xx...xxx..xx..xxxx”
“မင္းစဥ္းစားၾကည့္...xx..xxxx”
“လံုျခည္ဝတ္တာလား ခ်ိတ္ထမီေတြလားကြ..xxx..xxxx..xx”
“စိတ္ညစ္ပါတယ္..xx..xxx..”
“ဒုတိယ အႀကိမ္..xx..တဲ႔..xx..xxxx”
“...xx.. သတိထားေျပာဦး...xx..xxxx..xx”
 “ဒါကို ေထာက္ခံတယ္..xxx..xx”
“မထည့္ပဲေနရင္လည္း ရတာပဲတဲ႔..xx..xxx..xx”
“ဘာေတြျဖစ္မယ္မသိဘူး...xx..xxxx”
 “မဂၤလာဒံုကိုသြားမွာ လွည္းတန္းေလာက္ ေရာက္လည္း နည္းလား..!! တဲ႔..xx..xxx..”
 “ငါကေတာ႔ မထင္ဘူး..xx..xxx..xx”
“ရပ္ေနတာထက္စာရင္ နည္းနည္း ေ႐ြ႕ၾကည့္တဲ႔ သေဘာ တဲ႔..xx..xxx..xx” 
“ဒီပံုစံနဲ႔ေတာ႔ မလြယ္ေသးပါဘူးကြာ...xx..xxxx”
“ဟိုက အမ်ားကြာ သူတို႔က ေလးငါးေယာက္..xx..xxx..xx”
“ဝိုင္းၿပီး ႏွိပ္ကြပ္ထားလိုက္ရင္ သြားေရာ..xxx..xx”
“မ်က္ႏွာေၾကာေတြကေတာ႔ တင္းေနတာပဲ..xxx..xx”
“နားေထာင္ပါတယ္ကြာ.. ညတုိင္းနားေထာင္တာပဲ..”
“..xx...xxx..xx...xxxx..xx”
“ဟုတ္တယ္..”
“ဒီေကာင္ေတြကေတာ႔ကြာ..xx..xxx..xx”
“အဓိပၸါယ္မွ မ႐ွိတာxxx..xx”
“အြန္လိုင္းမွာေတာ႔ ပ်ံ႕ေနတာပဲတဲ႔...xxx..xx”
“ၾကည့္ရတာေပါ႔....xx..xxx..xx” 
“အဂၤလိပ္လို ေျပာသြားတာ..xx..xxx..xx”
 “xx..xxx..xx သမီး..တဲ႔..xx..xxx..xx”
“..xx..xxx..xx.. တျခားစီပဲ..xx..xxx..xx.. သူဆီ သင္တန္း သြားတက္ခိုင္းရမယ္..” 
“ဟားဟားဟား ဒီဘဲႀကီးကေတာ႔ ထစ္အ ထစ္အ နဲ႔..xx..xxx..xx”
“ငါလည္း ၾကည့္ရတယ္..xxx..xx”
“စိတ္ေရာလူေရာ နစ္ၿပီး လုပ္ေနတာပဲ..xxx..xx”
“မင္းစဥ္းစားၾကည့္ကြာ သူမ်ားမလုပ္ခ်င္တဲ႔အလုပ္..xxx..xx”
“ငါေတာ႔ ေလးစားတယ္..xxxx..xxx..xx”
“သူ႔ကိုယ္သူ သုဘရာဇာ လို႔ကို ခံယူလိုက္ေတာ႔တာ..xxx..xx” 
“ဒါေပါ႔ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ ဇာတ္ကား စစ္စစ္ ဆိုတာ..”
 “..xxxx..xxx..xx”
“လမ္းခင္းတဲ႔ ကိစၥလား..!!!..xxxx..xxx..xx”
“ဟားဟားဟား.xxxx..xxx..xx”
 “အဲ႔ဒီလိုဆိုေတာ္ေသးတယ္....xxxx..xxx..xx”
“ဆုေတာင္းေပါ႔ကြာ..xxx..xx”
 “..xxxx..xxx..xx”
“...xxx.. xxx ”
“ဘာ..!!! ပုဆိုးလွန္ျပတယ္..!!.. ဟုတ္လား..xxxx..xxx..xx”
 “..xxxx..xxx..xx..xxxx..xxx..xx”
 “..xxxx..xxx..xx”
 “..xxxx..xxx..xx”
“@#$%^&*+~@$#%^%&*...xx..xxx..xx”

(ကိုရင္ေနာ္)

Saturday, October 23, 2010

Tropical Storm GIRI


Tropical Storm GIRI မုန္တိုင္း ပ်က္ျပယ္သြားၿပီျဖစ္ပါသည္။

ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္အေ႐ွ႕အလယ္ပိုင္းမွတဆင့္ ဝင္ေရာက္လာေသာ Tropical Storm GIRI သည္ စစ္ေတြ၊ ေက်ာက္ျဖဴႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္း အ႐ွိန္ျပင္းစြာ တိုက္ခတ္လွ်က္႐ွိၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အေ႐ွ႕ေျမာက္ဘက္သို႔ ဦးတည္ကာ ကုန္းတြင္းပိုင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ႔ေၾကာင္း သိ႐ွိရပါသည္။ သတိျပဳႏိုင္ရန္ႏွင့္ မုန္တိုင္း အေျခအေနအား ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ရန္  မုန္တိုင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ Link မ်ားအား မွ်ေဝလိုက္ပါသည္။

Tropical Storm GIRI ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္မ်ားအား Tropical Storm Risk (TSR) တြင္ အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ ေစာင့္ၾကည့္ ေလ႔လာႏိုင္ပါသည္။


၃) (၂၂-၁၀-၂၀၁၀) ေန႔တြင္ တင္ခဲ႔ေသာ ပံုမ်ားအား ပံု (၁)၊.....  ပံု (၂)၊.....  ပံု (၃)၊ တြင္ ျပန္ၾကည့္ႏိုင္သည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ဆိုဒ္မွ ခန္႔မွန္းပံုမ်ား မွန္ကန္မႈ ႐ွိ/မ႐ွိ ႏွင့္ ယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္မႈ အဆင့္အတန္းအား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ရက္စက္စြာ ဝင္ေရာက္ခဲ႔ေသာ နာဂစ္(စ္) မုန္တိုင္း   (၁) ဝင္ေရာက္ပံု ႏွင့္ (၂) ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အားတိုက္ခိုက္ပံု link မ်ားႏွိပ္၍ ျပန္ၾကည့္ကာ သံုးသပ္ႏိုင္ပါသည္။

Tropical Storm Risk (TSR) ဆိုဒ္တြင္ ပံုၾကည့္ရန္အၫြန္း

၁) ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ဦးတည္ေနေၾကာင္း ျပသထားသည့္ မွ်ားအား ႏွိပ္၍ၾကည့္ႏိုင္သည္။

၂) ညာဘက္ Side Bar တြင္ Tropical Storm Tracker ေအာက္႐ွိ GIRI ဆိုေသာ စာသားအား ႏွိပ္၍ ၾကည့္ႏိုင္သည္။

၃) Side Bar တြင္ ေဖၚျပထားေသာ Tropical Storm Wind Probabilities မ်ားကို ႏွိပ္၍ၾကည့္ႏိုင္သည္။

၄) ခန္႔မွန္းျပ ပံုမ်ားသည္ အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ ေျပာင္းလဲေနႏိုင္ပါသည္။

လက္႐ွိျဖစ္ေပၚေနေသာ မုန္တိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သတင္းမ်ား ေဖာ္ျပထားသည့္ ဆိုဒ္မ်ား

၁) Severe cyclonic storm Giri  )    ( Cyclone hits Myanmar coast

၂)  The Global Disaster Alert and Coordination System (Red alert for Tropical Cyclone GIRI-10 for Myanmar)

၃) Emirates Meteorology Portal

၄) Myanmar Climate Change Watch (ဦးထြန္းလြင္)

၅) ျမန္မာျပည္သို႔ ဦးတည္ေနေသာ Cyclonic GIRI မုန္တိုင္းႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္ ကမ္း႐ိုးတန္းဘက္ ဦးတည္ေနေသာ Typhoon MEGI မုန္တိုင္းႀကီး

၆) Freedom News Group (ၾကားျဖတ္အထူးသတင္း)

၇) မိုးမခ (Cyclone Giri entering into Rakhine State of Burma with 120 mph)

၈) NASA (Cyclone Giri - Northern Indian Ocean)

(ကိုရင္ေနာ္)