Wednesday, February 18, 2009

ဆိုး၍ စိုးရိမ္စြာ ခ်စ္ရေသာ...

မိဆိုးေရ..!! မင္းေပးတဲ့ ရသေတြဟာ စံုလြန္းတယ္.. ဘယ္ေတာ့မွလည္း ႐ိုးႏိုင္မယ္မထင္ဘူး.. အမ်ားဆံုးရတတ္တဲ့ ရသကေတာ့ ကိုယ့္ကို စိုးရိမ္ေစတတ္တာပဲ...!! မင္းကပဲဆိုးတာလား ကိုယ္ကပဲ စိုးရိမ္လြန္ေနတာလား.. တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ မင္းအတြက္နဲ႔ သက္သက္ အသက္႐ွင္ေနတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ရယ္ပါ...။

မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
အဲ့ဒီေန႔က မိုးေတြ႐ြာေနခဲ့တယ္ေလ... မိုးေရေတြထဲမွာ ထီးမပါပဲ ေခါင္းတစ္ခါခါနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့မင္းကို ခပ္ေဝးေဝးက လွမ္းအေတြ႕မွာ အျမန္ဆံုးႏႈန္းနဲ႔ မင္းနားကို ကိုယ္ေရာက္ခဲ့တယ္.. ကိုယ့္အေျပာမွာ ေပေတေတ အၾကည့္နဲ႔ မင္းေျပာခဲ့တဲ့စကားက...

“အိုး...!! ပူစရာမလိုပါဘူး.. ငါက လူမမာႀကီးမို႔လား.. ဒီမိုးေလးေလာက္မ်ား....”
ကားေပၚကေန ခဏေလးဆင္းမိတဲ့ ကိုယ့္ကို မိုးစက္ေတြ လာထိ႐ံုနဲ႔တင္ ကိုယ့္မွာေတာ့ ခိုက္ခိုက္ကို တုန္လို႔.. ေအးလြန္းသလို ဆိုးဝါးလြန္းတဲ့ ရာသီဥတုမွာ ေပေတလြန္းတဲ့ မင္းကိုၾကည့္ရင္း ငုတ္တုတ္ေမ့ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြထဲက တစ္ေန႔ေပါ့...။


မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
စိတ္ကူးေပါက္ေပါက္နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ခဲ့ၾကတဲ့ ေန႔ေလးအျပန္ကိုေလ... ေကာက္ခါငင္ကာနဲ႔ မင္းေျပာခဲ့တဲ့စကားက...

“ငါမနက္ျဖန္လည္း ေက်ာင္းမသြားဘူး ဒီကား ထပ္လာၾကည့္ဦးမွာ..”
ကိုယ့္အၾကည့္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းမွာ မင္းၿပံဳးတယ္..

“ဟ.. ေက်ာင္းပ်က္လို႔ စာမရတဲ့ အစားထဲမွာ ငါမပါဘူး....”
ကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ မင္းစကားမွာပဲ ကိုယ္ဟာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား...။

မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
ဖုန္းဆက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုေခၚခဲ့တဲ့ ပူျပင္းလြန္းတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ကိုေပါ႔...။ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ တိုက္ေနတဲ့ ေလရဲ႕ အပူခ်ိန္နဲ႔တင္.. အသားေတြဟာ ကၽြမ္းမတတ္.. ကိုယ္ရွိေနတဲ့ ေနရာကို မင္းေမးတယ္.. ၿပီးေတာ့....

“မိနစ္သံုးဆယ္အတြင္း လာေခၚေပးပါ... ငါ ..x..x..x. ပန္းၿခံထဲမွာရွိေနတယ္...”
ကိုယ္ေရာက္ေတာ့ သိပ္ၾကာၾကာမရွာရဘူး ပူလြန္းလို႔ ဘယ္သူမွ မထိုင္ႏိုင္တဲ့ေနရာမွာ မင္းကိုအထင္းသားေတြ႕ လိုက္ရတယ္..

“ထ မယ္လုပ္မွ မိုက္ကနဲျဖစ္သြားလို႔...”
ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြကို ခပ္ငဲ့ငဲ့ၾကည့္ရင္း...

“မည္းခ်င္လို႔ ေနကင္တယ္.. ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ဖူး ငါ့အသားနဲ႔ငါ... နင္လာေခၚေပးတာ ေက်းဇူး..”
ထ အရပ္မွာ ယိုင္သြားတဲ့ မင္းလက္ေမာင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖမ္းအထိန္း.. မျဖဴတဲ့ ကိုယ့့္လက္ဖမိုးက ေနေလာင္ခံထားတဲ့ မင္းလက္ေမာင္းေပၚမွာ ေဖြးေဖြးကိုဆြတ္လို႔...။ ကိုယ့္မ်က္ႏွာဟာ မင္းေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ေတြ ၾကဳတ္ထားမိတာ အေတာ္႐ုပ္ဆိုးေနခဲ့မွာ.. ။


မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
တစ္ရက္ မထင္မွတ္ပဲ ကိုယ္မင္းအိမ္ကို ႐ုတ္တရက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ေန႔ေလ... ေလးခ်က္ေလာက္ ဆင့္ၿပီးတီးမိတဲ့ ဘဲလ္သံအဆံုးမွာ မင္းတံခါးလာဖြင့္ခဲ့တယ္.. မင္းမ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရခ်ိန္ အံ့အားသင့္မႈေတြနဲ႔ ကိုယ့္မွာ ဆြံ႕...အ...လို႔...!! မင္းကေတာ့ ႐ွက္႐ံြ႕ သြားျခင္းမရွိ... ပကတိ ေအးစက္စက္ ခပ္တည္တည္ေပါ့...

“အိမ္ထဲမွာေနလို႔ အလွမျပင္ရဖူးလို႔ ဘယ္ဘုရားမွ ေဟာမထားဘူး.. ရဲေနေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္လဲ...”
“ငါ့အာ႐ံုနဲ႔ငါ.. နင္လန္႔စရာမလိုဘူး.... အလွျပင္တာ ျမင္ဖူးေအာင္ၾကည့္ထား ဟြန္း..”
အံ့ၾသမႈေတြနဲ႔ တဟား ဟား ကိုယ္ ေအာ္ရယ္ေတာ့လည္း မင္းက မင္းနဲ႔ မဆိုင္သလို ေအးေဆးနဲ႔ပါပဲ...။


မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
မင္းနဲ႔ ကိုယ္ ဗံုတီးသံေတြ ဆူညံေနတတ္တဲ့ လမ္းဆံုအက်ယ္ႀကီးမွာ လမ္းကူးတုန္းကေလ... လက္ရဲဇက္ရဲနဲ႔ ကိုယ့္လက္ကို ေဆာင့္ဆြဲၿပီး...

“လာဟာ.. ဟိုဖက္ေရာက္တဲ့အထိ ေျပးမယ္..”
အလန္႔တၾကား ေျပးၿပီးလိုက္မိတဲ့ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေတြကပဲ တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္ ႏိုင္ေနလို႔လားမသိ.. ကိုယ့္လက္ကို ျဖဳတ္ခ်ရင္း...

“ဘာလဲ.. လူေတြၾကည့္လို႔ ရွက္တာလား.. သူမ်ားပစၥည္းခိုးတာ မဟုတ္ဖူး.. ေျပးခ်င္စိတ္ရွိလာလို႔ ေျပးမိတယ္.. မွားလား..! လူေတြရဲ႕အၾကည့္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဘာင္မခတ္စမ္းပါနဲ႔...”


သက္ျပင္းခ်မိတဲ့ ကိုယ္ဟာ.. မင္းမ်က္ေစာင္းမွာ တေမ့တေမာ မွင္တက္လို႔.....။

 မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
“နင္ေနာ္.. ႏွာေစးေနတာေနာ္ တစက္ေလးေတာင္ ငါ့ကိုေရပက္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔ ဟြန္း..!!”
အဲ့လိုေျပာရင္းဆိုရင္းပဲ သူ႔လက္ထဲက ပလပ္စတစ္ေကာ္ပံုး အစိမ္းေရာင္ထဲက ေရခဲေရနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လံုးကို ေလာင္းခ်ၿပီး ၿပံဳးၿဖီးၿဖီး မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရင္း ထပ္ေျပာတာက..

သႀကၤန္ပဲဟယ္.. မေက်မနပ္ ၾကည့္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔.. အမယ္.. ငါနင္ကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔မွ ေလာင္းတာမဟုတ္ဖူးေနာ္ အရင္းႀကီးမို႔...”
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေရေအးေအးေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုခ်မ္းတုန္ေနတဲ့ၾကားက ေယာင္ရမ္းၿပီး ေက်းဇူးတင္လိုက္ မိေတာ့မလို...။

မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
မင္းသူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္နဲ႔ ကိုယ္တို႔ လည္ျဖစ္ၾကတုန္းက.... ကိုယ့္မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ဟန္လုပ္ၿပီး မုန္႔ေလးဝင္စားသြာပါဦး ဆိုတဲ့ အေျပာကို... အိေႁႏၵေလးထိန္းဖို႔ ကိုယ္လက္အကုတ္မွာ မင္းျပန္ေျပာတဲ့စကားက...

“ေကၽြးတဲ့လူက ေကၽြးခ်င္တယ္.. ငါက စားလို႔ စားခ်င္တယ္ေျပာတာ ဘာျဖစ္လဲ.. ဒါ.. ဟန္ေဆာင္စရာလား.. သြားစမ္းပါ...”
ကိုယ့္မိတ္ေဆြ ဆြဲထုတ္ေပးတဲ့ ခံုမွာ မင္းက.. က်က်နန ဝင္ထိုင္ရင္း ကိုယ့္ကို လွမ္းၿပံဳးျပခဲ့တာေနာ္.. ကိုယ့္မွာသာ မအီမလည္ႀကီးနဲ႔ မင္းေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရေရာ...။

မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
မင္းေဖေဖဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ Cliff Richard သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အၾကား ႐ိႈက္ႀကီးတငင္နဲ႔ မင္းငိုခဲ့တဲ့ေန႔ေလ... လမ္းေပၚမွာ လူေတြကအမ်ားႀကီး ေခါင္းလည္းမငံု႔ဘဲ တအိအိနဲ႔ ငိုရင္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ မင္းပံုစံကို ျပန္ျမင္လာတယ္.. သတိထားဦး.. ဆိုတဲ့ ကိုယ့္အေျပာကို...

“ဟင္.. လမ္းေပၚမွာငိုတာ အခြန္ေဆာင္ရလို႔လား... မလိုအပ္တဲ့ နားခ်မႈေတြ လာမလုပ္နဲ႔ ဒါ.. ငါ့လြတ္္လပ္ခြင့္..”


မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ကိုင္ထားၿပီး ေကာ္ဖီဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနတာကို မထင္မွတ္ဘဲ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေန႔ေလးကိုေရာ...!! မင္းဟာ ဘယ္အရာကိုမွ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး မလုပ္တတ္တာ ကိုယ္ယံုၾကည္ေနတယ္... ဒါေပမဲ့ မင္းနဲ႔ ေကာ္ဖီကမတည့္ဖူးေလ.. မင္းတစ္ေနကုန္ထိုင္ေနခဲ့တာ ကိုယ္သိေနတယ္.. ပူတတ္လြန္းတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ေတြကေတာ့ ငယ္ထိတ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ.. ျပန္ဖို႔ေျပာတဲ့ ကိုယ့္စကားကုိ...

“အမ်ားႀကီး မေသာက္သင့္တာ ငါသိတယ္.. ဒါ.. အခြင့္အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ စကားေတြ...”
“ႏွစ္ခြက္ပဲေသာက္တာ...”

ကိုယ့္ကို မင္းက ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေျပာတာမ်ိဳး မဟုတ္ဖူး မ်က္လံုးေတြကို လွန္ၿပီး ဂ်စ္တူးတူး မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေျပာေျပာဆိုဆို ထ ရပ္ခဲ့တယ္... မင္းလြယ္ေနက် အိတ္ေလးကို ျဖတ္ကနဲ လြယ္ရင္း ခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ မင္းကေတာ့ ကိုယ့္ကိုေက်ာခိုင္း... ကားေသာ့ေလးကို လက္ညိႇဳးနဲ႔ ကစားရင္း.. တစ္လွမ္းခ်င္း.. ထြက္သြားေလရဲ႕....!! ကိုယ့္မွာသာ သက္ျပင္းေတြ တစ္သီႀကီးနဲ႔... ေငါင္ၿပီးက်န္ခဲ့ရေရာ... မိဆိုးရယ္..!!

မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
“..... ..... ..... ..... ..... .... .ဟြန္း..... ..... ..... ..... ..... .....”

တဲ့....။


မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
“..... ..... ..... ..... ..... .....ငစိုးရယ္.... ..... ..... ..... ..... .....”

တဲ့....။


မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
“..... ..... ..... ..... ..... ...နင္ ဟာေလ... ..... ..... ..... ..... ....”

တဲ့....။


မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
“..... ..... ..... ..... ..... ...ေတာ္စမ္းပါ... ..... ..... ..... ..... ....”
တဲ့....။


မိဆိုးေရ... မွတ္မိလား..!!
“..... ..... ..... ..... ...ေရာ့.. ဒါ.. နင့္အတြက္... ..... ..... ..... ....”

တဲ့....။


မိဆိုးေရ......!!
တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ့္နာမည္ တစ္လံုးကိုယူၿပီး မင္းကိုယ့္ကို “ငစိုး..” လို႔ မေခၚသင့္ဘူးသိလား..!! ကိုယ့္ရင္ထဲက တိတ္တိတ္ေလး ေခၚေနမိတဲ့... မင္းနာမည္မဟုတ္တဲ့.. “မိဆိုး..” ဆိုတာသာ မင္းနာမည္ အရင္းျဖစ္သင့္တာပါ...။ ဘာေတြ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ... ကိုယ့္ရင္ထဲက မိဆိုးေလးကို ဆိုးလို႔ကို စိုးရိမ္ႀကီးစြာနဲ႔ ခ်စ္တယ္...။
ဟုတ္တယ္.. မိဆိုး..! ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းဘူး... တစ္သက္လံုး သိမ္းထားမယ္.. ေနာက္ၿပီး မင္းသိေအာင္လည္း ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး......


"တကယ္ပါ.... မိဆိုးရယ္..."
"ကိုယ္....
မင္းကို.... အရမ္း.... ခ်စ္တယ္..."


(ခင္ေလးငယ္)

ဖြင့္ဟခ်က္။ ။ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ ေနရာက ခံစားၿပီးဝင္ေရးမိေတာ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ျမင္ရတာ ရယ္ရတယ္.. ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ေပတူတူးေလးကို ျဖစ္သြားေရာ... အဟက္..!! :

23 comments:

Anonymous said...

မွတ္ခ်က္ကိုဖတ္ျပီး..မွတ္မိလားဆိုျပီး အမွတ္ရစရာေတြက တယ္မ်ားတာပဲ မဆိုးက နာမည္နဲ႔ေတာ္ေတာ္လိုက္တယ္ း)

"တကယ္ပါ.... မိဆိုးရယ္..."
"ကိုယ္.... မင္းကို.... အရမ္း.... ခ်စ္တယ္..."

လန္းတယ္ လင္းတယ္ ရွင္းတယ္ ဗြင္းတယ္ :P

ေဆာင္းယြန္းလ said...

နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ ကိုယ့္ဘဝကိုဆိုးတယ္
အင္းနာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ကို ဆိုးပါေပတယ္.
ေရးထားတာလည္း အမိုက္စားပါပဲ....

Anonymous said...

ဟြန္း.. ခင္ေလးစုတ္.. နင္ဟာေလ.. ငါမေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး..

Anonymous said...

ေရလည္မိုက္တယ္.. မိဆိုးကို ခပ္နာနာေလးရိုက္ပီး ေနာက္ အာဘြားေပးပီး ျပန္ေခ်ာ့ရမယ္ ဟိ
(ေဇာ္ဂီ်အနည္းငယ္ေဂါက္ေနလုိ့သီးခံေပးပါ)

ေတာင္ေပၚသား said...

အင္း ဒီလုိ မိဆုိးေလးနဲ႕ေတာ့ ၾကံဳဖူးခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

Dream said...

မယ္မယ္ေရ..... မယ္မွတ္မိလား... ဟိုေလ.. ဟုိေလ... သိလား.. သိလားလုိ႔... အဟီး.... :P :P

ဟိုဒင္းဟုိဟာ... အဟဲ......................++++++

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

ဲဲျပံဳးသြားေလရဲ႕။
ေကာင္းတဲ့ အေရးအသားပါပဲ။

သုခမိန္(E-Journal)

:P said...

ငစိုးဆိုတာ ဘူဒူရဲ ....ငွင္....
မိဆိုး= ဂ်ယ္ေဒၚငီး - ဂ်ီးေဒၚငယ္
****(ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ ေနရာက ခံစားၿပီးဝင္ေရးမိေတာ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္ရတာ ရယ္ရတယ္.. )******

chanye` said...

မစေမာခင္ ေရတဲ့စာေတြက ရသတစံုတရာ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္။ ႏွစ္ျခိဳက္မိပါတယ္

စိုင္းစိုင္းလား႐ွဳိး said...

မိဆိုး မင္းသိလား ၀ီစကီ 10 ပက္ကို ကိုယ္ေရမေရာပဲ ဂြပ္ခဲ့တဲ့ညကို မင္းမွတ္မိရဲ႕လား

Anonymous said...

ေရးတတ္လိုက္တာ...

မိဆိုးက ခ်စ္စရာေခ်ာေခ်ာဂ်စ္ဂ်စ္ေလးေပါ့...
ကိုယ္ေရးပံုတူဆိုရင္....
ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ဂ်စ္ဂ်စ္ကေလး..လို႔ျမင္ေယာင္ျပီးျပန္သြားတယ္ေနာ္..
ကိုစိုး...ကိုလဲ..ပစ္မထားလိုက္ပါနဲ႔..

Kaung Kin Ko said...

သူမ်ားအခြင့္အေရးကို သြားခ်ိဳးေဖာက္တာကုိး။ ေသာက္ခ်င္သေလာက္ ေသာက္ပါေစ။ :D

Moe Myint Tane said...

ေကာင္းတယ္။ ေရးထားပံုေလး တင္ျပထားပံုေလး ဆန္းသစ္တယ္။ မိန္းကေလး ဆိုးဆိုးေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အႏြံအတာခံျပီး ခ်စ္တတ္တဲ႔ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္။ ဇာတ္အိမ္ေလးတည္ထားတာ ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ အားေပးလ်က္ပါ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ဖိုးဂ်ယ္ said...

မွတ္မိဘူးေရာ ဂယ္ႀကီးကုိ မမွတ္မိတာပါ
မိဆိုးရယ္ ဟီ တီငယ္ အေရးက လန္းတယ္
တူေယးယဲ သူမေနရာက ၀င္ေရးေနတာ
ဘီလို ဆက္ေရးရမွန္းမသိေသးလို႕
မတင္ေသးဘူးေရာ

Anonymous said...

တကယ္ပါပဲဗ်ာ... ေဒါက္ေလွ်ာက္ဖတ္လာတာ.. ကိုရင္ေနာ္ႀကီးေတာ့ ဘာေတြထေႂကြေနလဲ မသိဘူးလို႔။ အဆံုးသတ္ ေရးသူၾကည့္ေတာ့မွ.. မငယ္ႀကီးဗ်င္းထားမွန္း သိေတာ့တယ္။ ေနာက္ေကာက္ကို က်သြားတယ္.. မငယ္ႀကီးေရ။ လံုး၀ထင္မထားဘူးဗ်ိဳ႕.. း)။ တကယ့္ကို ေယာက်ၤားဆန္တဲ့ အေရးအသားနဲ႔ လက္စြမ္းျပထားတာပဲ။ မထူးပါဘူးဗ်ာ.. ခ်ီးက်ဴးလက္စနဲ႔ အေလးပါ ျပဳခဲ့တယ္.. း)။

မီယာ said...

ကုိရင့္လက္ခ်က္ထင္လုိ႔...
မိဆုိးကုိ ခ်စ္လုိက္တာေလ... (တူးတူးသီခ်င္း ဆုိသြားသည္)

႐ိုးျမင္႔ေအာင္ said...

အေရးအသားက တယ္သြပ္သကိုးဗ်။ မဆိုးနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ :)

လားရိႈးသူ said...

ဖတ္ရင္း ကိုရင္ေနာ္ ေရးေနတာထင္ခဲ့တာ၊ မေလးငယ္ေရ ေရးထားသမွ်ထဲက ဒါေလးကို အၾကိဳက္အေတြ႕ဆံုးဘဲ၊ မေလးငယ္က က်မကိုမ်ားသိေနသလားလို႕ေတာင္ထင္မိသြားတယ္ (ပဲေလွာ္ဝင္နိုက္တာပါ)။

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
ႏွင္းဆီနက္ said...

နယ္နယ္ေရး ေရးတာရား
လာဖတ္သြားတယ္ စိုးတာလား၊ ဆိုးတာလား ???
:P
ခ်စ္ညီမ

RePublic said...

ဘန္နာေလး မိုက္တယ္၊၊ သတိတရရွိပါတယ္၊၊ ဘေလာ့ဘက္မေရာက္ျဖစ္လို႕ ဗ်ာ ၊၊ ကိုရင္ၾကီးနဲ႕ မခင္ေလး ေနေကာင္းက်န္းမာပါေစ၊၊

WWKM said...

အိမ္အသစ္ေလးၾကိဳက္သလို မခင္ေလးကပို႔စ္ေလးက
လဲ အမိုက္စားပဲဗ်ဳိ႕။
ဒါနဲ႔ မိဆိုးက အဒူ တုန္း ။ :P

Anonymous said...

မိဆိုးက တကယ္ဂ်စ္တာပဲ..။ ၿပံဳးလ်က္ဖတ္သြားပါတယ္..။