Tuesday, July 7, 2009

ဘဝရဲ႕ အပိုင္းအစ (၁)

~~~ ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ ~~~

ဒီေရေတြလို တက္လိုက္က်လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မစိတ္ေတြရဲ႕ ေ႐ြ႕လ်ားမႈကို ဘယ္လိုမွန္အရိပ္မွာ ပံုေဖာ္ၾကည့္လို႔ ျမင္ရႏိုင္ပါသလဲ..!! ေလၿငိမ္ေနတဲ့ ေရကန္ေသတစ္ခုက သဲ့သဲ့ေလးမွ လႈပ္ခတ္မႈမရွိတဲ့ ေရျပင္လို၊ ေဒါသေတြနဲ႔ ခက္ထန္ေနတဲ့ ပင္လယ္ျပင္က်ယ္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေရလိႈင္းေတြလို၊ ၿငိမ္သက္သြားလိုက္ ပရမ္းပတာ လႈပ္႐ွားသက္ဝင္လာလိုက္ ျဖစ္ေနဆဲ ကၽြန္မ ႏွလံုးခုန္သံေတြရဲ႕ အသံေဝ့ဖ္ေတြကိုေရာ ဘယ္လိုကရိယာမ်ိဳးနဲ႔ တိုင္းယူလို႔ ရႏိုင္ပါသလဲ..!!

ရႏိုင္တယ္ပဲဆိုပါဦးေလ.. ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္လို႔ ျမင္ႏိုင္မျမင္ႏိုင္ ကၽြန္မနားေတြနဲ႔ နားေထာင္လို႔ ၾကားႏိုင္မၾကားႏိုင္ ဆိုတာမ်ိဳးကို ကိုယ္တိုင္ယံုၾကည္မႈ မရွိျပန္ဘူး။ ေသြးေလေျခာက္ျခားတဲ့ ညေတြမွာ သတိမထားမိလိုက္ပါပဲ “ေဖေဖေရ..” လို႔ ေယာင္ေယာင္ၿပီး ေအာ္ေခၚမိတဲ့ ကၽြန္မအသံကို ေဖေဖၾကားႏိုင္မွာတဲ့လား။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ အားရေက်နပ္မႈ မရွိျခင္း သက္သက္ေတြနဲ႔ ေဖေဖ့ကို ခုတေလာ သိပ္ကိုတမ္းတေနမိျခင္းပါပဲ..။

မေတာက္တေခါက္သာ တီးတတ္တဲ့ ဂစ္တာ.. ႀကိဳးေတြမညီခ်ိန္မွာ ေဖေဖ့လက္ေခ်ာင္း ႐ွည္သြယ္သြယ္ေတြကို ကၽြန္မ တမ္းတမိတယ္ေဖေဖ..။ ကၽြန္မလက္ေခ်ာင္း ေသးေသးေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဂစ္တာေကာ့ဒ္ေလး တစ္ခုကို စသင္ေပးခဲ့တုန္းက ပံုရိပ္ေတြက ေလေပြေတြလို ကၽြန္မကိုေပြ႕ဖက္လို႔...။ ကၽြန္မနဖူးနဲ႔ ပါးေလးေတြကို နမ္းတိုင္းရတတ္တဲ့ ေဖေဖ့ႏႈတ္ခမ္းက ေဆးလိပ္နံ႔ေတြကို ကၽြန္မ လြမ္းဆြတ္လိုက္တာ..။

ေဖေဖက ကၽြန္မ မသိေအာင္စဖို႔ ေနာက္ကြယ္က တိတ္တိတ္ေလး လာခဲ့ခ်ိန္တိုင္း ေဆးလိပ္နံ႔ေတြ စြဲကပ္ေနတဲ့ ေဖေဖ့ ကိုယ္နံ႔ေလးကို ကၽြန္မက ႀကိဳရေနခဲ့ၿပီးၿပီ..။ ကၽြန္မဟာ ေဖေဖ့သမီးလို႔ ေထြေထြထူးထူး ဘယ္သူ႔ကိုမွ လိုက္ေျပာစရာမလိုပဲ ႐ုပ္ရည္ေကာ ဝါသနာ အမူအက်င့္ေတြပါ အားလံုး တူေနခဲ့တာေလ..။ ကေလးေလး ဘဝကတည္းက အပ်ိဳႀကီးဖားဖား ျဖစ္တဲ့အထိ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ေရာက္တိုင္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ကိုဝတ္လို႔ ေဖေဖ သြားေလရာေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္တတ္တဲ့ ဖေအတူသမီး..။

ေဖေဖခရီးထြက္တဲ့ ေတာထဲေတာင္ထဲ ခရီးၾကမ္းၾကမ္း ရာသီဥတု ၾကမ္းၾကမ္းေတြမွာ ေဖေဖနဲ႔ အတူတူ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေန႔ေတြ...။ အိမ္မွာ က်န္ေနခဲ့တတ္တဲ့ ေမေမ့ ဟင္းေတြကို လြမ္းဆြတ္ရင္း ေဖေဖနဲ႔ကၽြန္မ စကားထိုင္ေျပာဖူးတဲ့ ညေတြမွာ ေဖေဖက ဂစ္တာေလးကို သဲ့သဲ့တီးေနခဲ့တာ..။ ေတာေတာင္ဆိုတာ ေဖေဖ့သမီး ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ မစိမ္းခဲ့တဲ့ အရာေတြပါပဲ...။ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ သစ္ေတာေတြထဲမွာ ဘြတ္ဖိနပ္ အထူႀကီးစီးထားတဲ့ ေဖေဖ လမ္းေတြေလွ်ာက္တိုင္း ကၽြန္မ ေဖေဖ့လက္ကို တြဲခိုထားရင္း တူတူေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတာ..။

ေဖေဖအမ်ားဆံုး ဝတ္တတ္တဲ့ ဂ်ာကင္ႀကီး တစ္ခုကို ခုထက္ထိတိုင္ ကၽြန္မ အျမတ္တႏိုး သိမ္းထားမိေနဆဲဆိုတာလည္း ေဖေဖ မသိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး..။ ေဖေဖ သြားေလရာကို ယူသြားတတ္တဲ့ ဂစ္တာေလးက အိမ္ေသးေသးေလး တစ္လံုးထဲက ကၽြန္းစားပြဲပုေလး ေဘးမွာ ေထာင္ထားလွ်က္ေပါ့..။ ကၽြန္မလည္း ရွိေနဖို႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အဲ့ဒီ အိမ္ေလးထဲမွာ ခုဆို ဖုန္ေလးေတြ တက္ေနမွာပဲ..။ ေဖေဖ့ ဂစ္တာအိုေလးရဲ႕ ေခၚသံကို ကၽြန္မ အိပ္မက္မွာ တစ္ခါတစ္ခါ ၾကားရတတ္ေသးတယ္..။ ေဖေဖ့ သမီး ကၽြန္မလက္ေတြကို သူေမွ်ာ္ေနတာ သိေနတယ္..။

"ခြင့္လႊတ္ေပးပါ ေဖေဖ့ ဂစ္တာအိုေလးေရ... ကၽြန္မ ဘဝ တစ္ခုအတြက္ လမ္းေမာေတြ ေလွ်ာက္ေနရလို႔ပါ..။"

~~~ ေဖေဖနဲ႔ အတူတူ ~~~

ဆင္ေတြကို စီးၿပီး ႏွစ္ညအိပ္ သံုးညအိပ္ ခရီးေတြရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းမႈ ရသကို ကၽြန္မ အပ်ိဳေပါက္ျဖစ္ခါစ အ႐ြယ္မွာ စ ႀကံဳဖူးေနၿပီ..။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ေငြေပးဝယ္လို႔မရႏိုင္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေဖေဖနဲ႔ အတူတူ ယူခဲ့ဖူးတဲ့ ေဖေဖ့သမီး ကၽြန္မဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကံေကာင္းခဲ့ပါလဲ..!! ေဖေဖ့ တပည့္ေတြ ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ေတာဟင္းပူပူေတြရဲ႕ အနံ႔ေတြက ခုေတာင္.. ကၽြန္မေဘးမွာ ေမႊးပ်ံ႕လို႔ေနေသး...။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဟင္းေတြကို ေဖေဖနဲ႔ တူတူ လိုက္စားခဲ့တာလည္း ကၽြန္မပါပဲ.. ေတာေၾကာင္သားေၾကာ္တို႔ ယုန္သားက်ပ္တိုက္တို႔ ေမ်ာက္ေခ်းခါးတို႔ ဆိုတာ ကၽြန္မအတြက္ ဘာဟုတ္ေသးလို႔လဲ..။ ေႁမြသားေၾကာ္ကိုေတာ့ စားဖူးတယ္ ရွိေအာင္ ျမည္းၾကည့္ခဲ့တုန္းက ေဖေဖက ၿပံဳးၿပီး ကၽြန္မကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တာေလ..။ အနက္ေရာင္ မဟုတ္တဲ့ မီးခိုးေရာင္ ေဖေဖ့မ်က္လံုးေတြထဲက ဖိတ္လွ်ံလာတဲ့ အၾကင္နာ ေမတၱာေတြက မီးပံုေဘးမွာ ထိုင္ေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္မ ပါးေလးေတြကိုေတာင္ မီးခိုးေရာင္ေတြ သန္းေစခဲ့ေသးလား..!!

မီလာရွီကာ စိုင္းေဗဒါ ဆိုတဲ့ ဦးေနေအာင္ရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္ထဲက ျပကြက္ေတြလို ဆင္ဖမ္းေနတာကို ေဖေဖ့လက္ေတြ တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လို႔ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခမ္းၾကည့္ရင္း အသက္႐ွဴေတြ မွားခဲ့ရတာေပါ့..။ ဆင္မႀကီးေတြ ကိုယ္ဝန္လြယ္တဲ့ အခါ ကိုယ္ဝန္သည္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ေနာက္ဆင္တစ္ေကာင္ဟာ သြားေလရာ လိုက္ေပးတတ္တာကို ေဖေဖ့ တပည့္ေတြ ႐ွင္းျပေပးတုန္းက ကၽြန္မ အဲ့ဒီဆင္ႀကီးကို အလိုလိုေလးစားလို႔..။ ဖမ္းလာတဲ့ ဆင္႐ိုင္းတစ္ေကာင္ကို သူမာန္ခ်တဲ့ အထိ က်ံဳးသြင္းယူရတာေတြ ပထမဦးဆံုး ၾကည့္ဖူးတဲ့ ညက ကၽြန္မ အိပ္မရခဲ့တာ ေဖေဖသိခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ေဖေဖ..။ ဆင္႐ိုင္းတစ္ေကာင္ မာန္မခ် မခ်င္း က်ံဳးထဲကေန ထုတ္ေပးလို႔ မရတာကို ေသခ်ာ နားမလည္တတ္ေသးခင္ အခ်ိန္အထိ ကၽြန္မ မွာ မ်က္ရည္ေတြဝဲလို႔..။

သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမႈေတြ အတြက္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ သူေအာ္တာေတြ.. သံႀကိဳးအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ထူးခတ္ထားတဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို ႐ုန္းထားရာက စီးက်လာတဲ့ ေသြးေတြနဲ႔ ဒါဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မမွာ ထမင္းေတြ နင္လို႔...။ အစာေကၽြးေတာ့လည္း မာန္မခ်မျခင္း မစားဘူး တင္းထားတယ္..။ သူမာန္ခ်ခ်ိန္ေရာက္တဲ့ အထိ သူ႔ကို ကိုင္တြယ္မဲ့ ဆင္ဦးစီးက စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ယူရတာ..။ မာန္စ ခ်ခ်ိန္မွာ ဆင္တစ္ေကာင္ဟာ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို ႏူးညံ့လာတာမ်ိဳးေပါ့..။ အ႐ိုင္းဆင္တစ္ေကာင္ ဘဝကေန ႏူးညံ့လာတဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္ ျဖစ္လာခ်ိန္အထိ ကၽြန္မ တစ္ပတ္တိတိ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္..။ ဒီလို အခ်ိန္ေပးၾကည့္ဖို႔ ကၽြန္မရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကို လိုက္ေရာေပးခဲ့တဲ့ ေဖေဖ့ေမးေစ့ကို ေက်းဇူးတင္စြာ ေမာ့နမ္းမိေတာ့ ေဖေဖက ေက်နပ္လို႔..။ ကၽြန္မေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဖြဖြေလး ဖြရင္း ငံု႔ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ ေဖေဖ့မ်က္ဝန္းေတြကို ကၽြန္မ မွတ္မိေနေသးတယ္..။ သမီးဆႏၵ တစ္ခုကို ျဖည့္ေပးလိုက္ရတဲ့ အေဖတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပီတိကို ေဖေဖက ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ စားသံုးေနလိုက္တာေလ...။

ေဖေဖနဲ႔ အတူတူ ေတာထဲလိုက္သြားခဲ့တဲ့ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ခရီး ကၽြန္မေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆင္မေလး တစ္ေကာင္ေမြးခဲ့တာ ကၽြန္မ ဘဝမွာ ေမ့မရဆံုးဆိုတာ ေဖေဖသာရွိေနေသးရင္ တူတူျပန္ေျပာခ်င္တယ္..။ ဆင္ဦးစီး ဦးဦးက ကၽြန္မနံမည္ ႏွစ္လံုးကို ယူၿပီး ဆင္ေပါက္စေလးကို နံမည္ေပးေတာ့ ေဖေဖက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေနခဲ့တာ..။ ေဖေဖ့သြားရွည္ရွည္ေတြ ေပၚေအာင္ရယ္တိုင္း ေဖေဖ့မ်က္ႏွာက ကၽြန္မျဖစ္ျဖစ္သြားသလို..။ ေဖေဖ့ႏႈတ္ခမ္းေဘးက တြန္႔ဝိုက္သြားတဲ့ အေကြးေလးေတြနဲ႔ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာက သိပ္ေယာက်္ား ပီသတာပဲ..။ အနည္းငယ္ အေနာက္တိုင္း ဆန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ေဖေဖဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ မိသားစုကို အၾကင္နာတတ္ဆံုး ဟီ႐ိုးတစ္ေယာက္လို ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အေကာင္းဆံုး လူသား..။ ကၽြန္မရင္ကို အေႏြးေထြး အလံုၿခံဳေစဆံုး ေယာက်္ား..။

ဆင္ဦးစီးႏွစ္ေယာက္ကို ျပန္သတ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ခပ္ဆိုးဆိုး ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ကို ျပခဲ့တုန္းက သူ႔ မ်က္လံုးေတြထဲကို အၾကာႀကီး ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ခဲ့မိတယ္..။ ေဖေဖကေတာ့ အခါတိုင္းေတြထက္ပိုၿပီး ကၽြန္မလက္ေတြကို တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ဆြဲရင္း ကၽြန္မ ပုခံုးေတြကို ဖက္ထားခဲ့တာ..။ ေရႊခဲ ဆိုတဲ့ သူ႔နံမည္ ကို ကၽြန္မဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး..။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ကၽြန္မၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ပကတိျဖဴစင္ေနတဲ့ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို လဲ့ေနတာ သိပ္လွေနခဲ့တယ္..။ သူသာ ကၽြန္မနဲ႔ စကားေျပာတတ္မယ္ ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးခဲ့မိခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္မ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ သမီးပဲ ရွိေသးတာ..။ ေ႐ႊခဲ ကိုယ္တိုင္ကေကာ အသိလြတ္ခ်ိန္မွာ သတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႔သခင္ ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ခါတေလမွာ သတိမ်ား ရေနမိမလားလို႔ ကေလးအေတြးနဲ႔ ကၽြန္မ ေတြးေနမိခဲ့တာ အဲ့ဒီတစ္ေန႔လံုး တစ္ညလံုး..။ သူ႔အစြယ္ေတြကို ျဖတ္ထားတယ္ဆိုေပမယ္႔ က်န္ေနေသးတဲ့ အပိုင္းမွာေတာင္ ျဖဴလဲ့ၿပီး သန္မာေနလိုက္တာေလ..။ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ကၽြန္မ ေ႐ႊခဲႀကီးကို မေၾကာက္မိသလို မုန္းတီးစိတ္လည္းမရွိခဲ့ျပန္ဘူး..။ သူနဲ႔ စကားေတြ ေျပာခ်င္စိတ္ကသာ ကၽြန္မ အိပ္မက္ထဲအထိ စိုးမိုးလို႔...။

~~~ အၿပံဳးကို ေထြးပိုက္ျခင္း ~~~

ေဖေဖေပးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႔ ကံေကာင္းခဲ့လြန္းသူ ကၽြန္မ...။ ေဖေဖ့ရယ္သံေတြနဲ႔ အတူတူ ခုထက္ထိ ကၽြန္မ လိုက္ရယ္ေနမိဆဲ..။ ေဖေဖ့ ဂစ္တာသံ ညက္ညက္ေလးမွာ သီခ်င္းေတြ လိုက္ဆိုေနမိဆဲ..။ ေဆးလိပ္နံ႔ေတြ သင္းေနတဲ့ ေဖေဖ့ပါးေတြကို ကၽြန္မ ေမာ့ေမာ့ၿပီး နမ္းေနမိဆဲ...။ ကၽြန္မအေတြးထဲမွာ ေမေမက ေဖေဖ့ကို “ကို... ေရ..” လို႔ ေခၚလိုက္ခ်ိန္တိုင္း ကၽြန္မ လိုက္လိုက္ၿပံဳးမိေနဆဲ..။ ႀကိဳးမညီတဲ့ ဂစ္တာ တစ္လက္ကို ေကာက္ကိုင္ လိုက္မိခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ေဘးမွာ ေဖေဖ မ်ားရွိေနေလမလားလို႔ ေခါင္းငဲ့ ရွာေနမိဆဲ..။

ကၽြန္မ အားေတြငယ္လာခ်ိန္တိုင္း မ်က္လံုးတစ္စံုကို မွိတ္လို႔ ေဖေဖ့ရင္မွာ တိုးေဝွ႔ေနမိဆဲ..။ ကၽြန္မ ေခါင္းမာလြန္းလို႔ ေမေမက “ဖေအတူ သမီး.... သြားး....” လို႔ ခ်စ္စႏိုး ေအာ္ေငါက္ ထုတ္ခ်ိန္တိုင္း ေက်နပ္မႈေတြနဲ႔ ကၽြန္မ ေခါင္းခါရယ္ေမာမိဆဲ..။

အထူးဆန္းဆံုးကေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ ဘဝျခားသြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဖေဖ့ကို လြမ္းဆြတ္တိုင္း ရင္ခုန္သံေတြ ႏူးညံ့စြာနဲ႔ ကၽြန္မ ၿပံဳးေနမိျခင္းပါပဲ..။ ေဖေဖ့ကို တမ္းတမိတိုင္း ကၽြန္မဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္မက်တတ္...။ ေဖေဖ့ကို ျမင္ေတြ႕ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ငိုမိမွာ မဟုတ္ဖူး ေဖေဖ...။ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေဖေဖဟာ ႐ုပ္ခႏၶာတစ္ခုသာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတာေလ...။ ဘယ္အရာနဲ႔မွ လဲလွယ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ႏူးညံ့မႈေတြနဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေဖေဖ ရွင္သန္ေနဆဲမို႔ပါ...။

ဒီလထဲမွာပဲ ေဖေဖ ဟိုးအေဝးႀကီးကို ႀကိဳထြက္သြားႏွင့္တာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ..။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ အားရေက်နပ္မႈ မရွိျခင္း သက္သက္ေတြနဲ႔ ေဖေဖ့ကို ခုတေလာ သိပ္ကို တမ္းတေနမိတာ အမွန္ပါပဲ..။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ မငိုဘူး ေဖေဖ..။ ေဖေဖ့ကို လြမ္းဆြတ္ခ်ိန္တိုင္း ဖေအတူသမီး ကၽြန္မ.... တစ္ေယာက္ထဲ အလွပဆံုး ၿပံဳးေနတယ္ဆိုတာ........။


(ခင္ေလးငယ္)

ဖြင့္ဟခ်က္...။ ။ ကၽြန္မဘဝ၏ အႀကီးမားဆံုးေသာ ဆံုး႐ံွဳးမႈတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ (ဇူလိုင္လ၊ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ရက္) ဆိုေသာ ေန႔စြဲ တစ္ခုသို႔ ေရးဖြဲ႕ပါသည္..။

26 comments:

မမသီရိ said...

ခင္ေလး မငိုေပမဲ့
မမ ငိုခ်င္ေနမိတယ္
ခင္ေလး ခ်စ္တဲ့ ခင္ေလးရဲ႕ ေဖေဖ့ကိုလဲ
မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ လို႕

Sein Lyan Tun said...

ငိုခ်င္တယ္



သတိရသြားတယ္


မခင္ေလးအရမ္းသတိရေနလားးး


ေမ်ာက္ေမ်ာက္လဲ အိမ္ကိုသတိရေနတယ္


ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

ေမဇင္ said...

မမခင္ေလး...အရမ္း သတိရေနလား...ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္..မမရယ္...။ မငိုတဲ့ မမကို အားက်ပါတယ္..။ ေနာင့္ ကမ်က္ရည္လြယ္တယ္ေလ..။

စည္သူ said...

ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားမိပါတယ္..။

ဖတ္ျပီးတာနဲ႔တစ္ခုခုကိုလြမ္းလာသလိုပဲ

မခင္ေလးရယ္..။

ကိုရင္ေနာ္ နဲ႔ မခင္ေလးငယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ..။

ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္

............စည္သူ..။

Anonymous said...

ေဖေဖ့ကိုအသည္းစြဲခ်စ္တဲ့သမီးျဖစ္တာခ်င္းတူတယ္...။

ကံေကာင္းစြာ တို႕ရဲ႕ေဖေဖနဲ႕တူတူေနခြင့္မရေပမယ့္ ဖုန္းေျပာခြင့္ေတာ့ရွိေနေသးတယ္....။

ကိုယ္ခ်င္းစာစြာဖတ္သြားတယ္...။

ငါတစ္ေန႕မွာ ဒီလိုၾကံဳေတြ႔ရမယ္လို႕ ေတြးလိုက္ရင္ အရမ္းေၾကာက္သြားတယ္... ငိုခ်င္လာတယ္။

dar gyi

luminnkhaung said...

စာ လာ ဖတ္တယ္ ဗ်ာ က်ေနာ္တို႕ ငယ္ ငယ္းေလး ကတည္း က အေဖဆံုးခဲ့ေပ မဲ့ ရင္ ထဲမွာေတာ့ ရွိေနတံုး ပါ ပဲ ဗ်ာ။

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

ကၽြန္ေတာ္က စာတစ္ပုဒ္ကိုဖတ္တယ္။
အေဖကိုသတိရ တမ္းတေနတဲ့ သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ျမင္လိုက္တယ္။
ေန႔တစ္ေန႔ကို ရည္ရြယ္ျပီး စာဖြ႔ဲတယ္ဆုိလို႔ စာေရးသူရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို စာနာမိေလရဲ႕။

ေကာင္းတဲ့အေရးအသားပါ။ ေရႊခဲရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားမိတယ္။

သုခမိန္(E-Journal)

Anonymous said...

ေဖေဖတဲ႔လား.. တီငယ္ ဆင္ေတြနဲ႔တရင္းတႏွီးရွိဖူးမယ္လို႔ ထင္ေတာင္မထင္ဘူး
ဟုတ္ပါတယ္.. ေငြေပးလို႔မရႏိုင္တဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြပါ.. ျပီးေတာ႔ တီငယ္႔ရဲ႕ေဖေဖ.. ဒီလိုအေဖဆံုးရံႈးတဲ႔အတြက္ အၾကီးမားဆံုး ဆံုးရံႈးမႈေတြရခဲ႔မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္..
တီငယ္႔ကိုသိပ္ေလးစားသြားျပီ.. မငိုဘူးဆိုလို႔..
ေမေမသာဘ၀လို႔ ခံယူထားတဲ႔သားအလွည္႔က်ရင္ေတာ႔
ဘယ္လိုေနမိမယ္မေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ..

တီငယ္႔အေရးအသားက မမသီရိေျပာသလို ငိုခ်င္သလိုလိုၾကီးရယ္...

သက္ပိုင္သူ said...

မမခင္ေလးေရ
ဖတ္သြားတယ္

၀မ္းနည္းသြားတယါ

မီယာ said...

မခင္ေလးရယ္ ဖတ္ၿပီး ဆုံးသြားတဲ့ ကုိယ့္အေဖကုိ သတိရလုိက္တာ။ ဒီလုိ sweet memory ေလးေတြ ခ်ေရးထားလုိက္ေတာ့ ရင္ထဲ နဲနဲေတာ့ ေပါ့သြားပါေစေနာ္။

mgngal said...

စိတ္မေကာင္းစြာနဲ ့ ထပ္တူခံစားဖတ္ရွုသြားပါတယ္ ။

ေမေလး said...

မမခင္ေလး အစအဆုံး ေသခ်ာဖတ္ၿပီး အေဖကိုသတိရ တမ္းတေနတဲ့ သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္ မမရယ္။
အေဖအတြက္ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေလးေတြ လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ အေကာင္းဆုံးသတိရလုိက္ပါေနာ္။
အၿမဲတမ္းခင္ေနမဲ႔
ေမေလး

MANORHARY said...

ခင္ေလးနဲ႔အတူ အလွပဆံုးလိုက္ၿပံဳးလိုက္ပါတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာ
မေနာ္

မယ္႔ကိုး said...

မခင္ေလးတို ့ စာေလးေတြ ဖတ္မိတိုင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစာဆိုတာကို နာမည္ျပင္သင့္တယ္လို ့ေတာင္ ထင္မိပါတယ္။
ေလးေလးနက္နက္ ခံစားရေစလို ့...

flowerpoem said...

မခင္ေလးရဲ႕စာကို ဖတ္ၿပီး ကြၽန္မလည္း ကြၽန္မအေဖကို ပိုသတိရတယ္

Anonymous said...

စိတ္မေကာင္းဘူး ခင္ေလးငယ္။။

ဟန္ေဆာင္တင္းထားတယ္ထင္တယ္။

ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ခ်မ္းေၿမ့ပါေစကြာ၊

Anonymous said...

အမခင္ေလး ...

ဒီပိုစ့္ကို ဖတ္အၿပီးမွာ တလက္လက္အေရာင္ေတာက္ေနခဲ့တဲ့ အလြမ္းတစ္ခုကုိ လွမ္းျမင္လိုက္ရပါတယ္၊
အမခင္ေလးရဲ႕ ေဘးမွာ ျမဴတစ္အုပ္လို စိမ့္သက္ျခံဳသိုင္းေနတဲ့ အလြမ္းတစ္စံုရယ္ပါ၊
သတိရ တမ္းတမႈေတြေတြ မိန္းေမာ နစ္ေမ်ာသြားတိုင္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ တုန္ရင္ေနတဲ့ ရင္အစံုဟာ
တကယ့္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္၊ ေလးေလးနက္နက္ ထိထိမိမိ
ဘိုင္းကနဲ ပစ္လဲ သြားေအာင္ ခံစားရေစမယ့္ ရသေတြ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္သထက္ ယံုၾကည္လာပါၿပီ အမခင္ေလး ...
အေဖတူ သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖခင္ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ကို တခုတ္တရနဲ႕ တစ္ကြက္ခ်င္း ပံုေပၚလာေအာင္ အႏုစိတ္ ျခယ္မႈန္းေရးသားႏိုင္မႈကိုလည္း အထူးပဲ ေလးစားဂုဏ္ယူမိပါတယ္ ...
အတူတကြ လိုက္ပါခံစားႏိုင္ေအာင္ ေခၚေဆာင္ယူငင္သြားတာမို႕ အလိုက္သင့္ေမ်ာပါၿပီး သတိေမ့ေမ်ာေနသူတစ္ေယာက္လိုလည္း ျဖစ္ေနမိတယ္ ...
တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပဲ စာေရးသူ အမခင္ေလးရဲ႕ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြနဲ႕ ထပ္တူထပ္မွ် လိုက္ပါခံစားေနမိပါေသးတယ္ ...
အမခင္ေလးရဲ႕ ဖခင္သာ အခုပိုစ့္ေလးကို ဖတ္မိမယ္ဆိုရင့္ ...
“ဒါမွ ငါ့ သမီးကြ ...” ဆိုၿပီး ...
ေဆးလိပ္နံသင္းပ်ံ႕ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြ၊ တြန္႕ခ်ိဳးေကြ႕ေကာက္တဲ့ အၿပံဳးေတြနဲ႕
ေတာက္ပစူး႐ွတဲ့ အၾကည့္ေတြ ျခံရံၿပီး အမခင္ေလးအတြက္ အႏုညံ႕ဆံုးေထြးေပြ႕ဂုဏ္ယူေနဦးမွာ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္ ...
အေဖတူသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ႏွလံုးသားမွာ တြင္တြင္စီးက်ေနတာကိုေတာ့
ၿပံဳးေနေလတဲ့ အမခင္ေလးရဲ႕ အၿပံဳးေတြမွ တဆင့္သိနားလည္ၿပီး ျမင္ေတြ႕ခံစားခဲ့ရပါေၾကာင္း .... ။ ။

ခင္မင္ေလးစားမႈ မ်ားစြာျဖင့္

အိျႏၵာ said...

ခင္..ေလး....

မႀကီးဆို ေဖေဖနဲ႔ ၁၀ ႏွစ္ပဲေနခဲ့ရတယ္...

အဲဒီ့ဆယ္ႏွစ္သမီးရဲ႔ႏွလံုးသား..မွာ..
................................

ဘာနဲ႔ပဲလဲရလဲရ လို႔ တစ္ခါတစ္ခါ တမ္းတေနမိတတ္တာ....

မျဖစ္မေနျမင္ခ်င္ေတြ႔ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လာရင္...
ေဖေဖ့ ကိုယ္ပြားဆိုလို႔ ကိုယ္ပဲရွိတာ..တဲ့
မႀကီးလည္း အေဖတူသမီးေပါ့..ခင္ေလး...

ညီမေလးေရ...
မႀကီး ငိုျပီးျပန္သြားတယ္...။

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

ရင္နဲ ့အမ်ွခံစားသြားပါတယ္ မမေရ

Dream said...

မယ္မယ္နဲ႔ထပ္တူ မက္မက္လဲ ခံစား၀မ္းနည္းသြားပါတယ္... :(

ဒီမိုေဝယံ said...

အရမ္းခံစားမိပါတယ္။

HAPPY CLOUD said...

မခင္ေလးေရ... ခုမွဖတ္ျဖစ္တယ္ဗ်ာ....
က်ေနာ္လည္း ဖခင္မရွိေတာ့တဲ့ သားတစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ .... ခံစားမႈေတြ တူေနမယ္ထင္ပါတယ္...
က်ေနာ္လည္း သတိရတမ္းတမိပါတယ္...
အထူးသျဖင့္ အခက္အခဲေတြ ေတြ႕တုိင္း ပိုသတိရမိတတ္တယ္...
အဆက္ကေလးလည္း ဖတ္ဖုိ႔ေမွ်ာ္ေနမယ္ဗ်ာ...

သီဟသစ္ said...

မခင္ေလးေရ

ဖတ္ျပီး လြမ္းဆြတ္စြာနဲ႔ ငုိခ်င္သြားပါတယ္
အလွပဆုံးျပဳံးေနမယ့္ သမီးေလးအတြက္ မခင္ေလး ေဖေဖ ဂုဏ္ယူေနမွာပါ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

တလႏြန္ said...

ဒီၤစာဖတ္ၿပီး ထပ္တူခံစားမိပါတယ္

Anonymous said...

ကၽြန္မ မငိုဘူး ေဖေဖ..။ ေဖေဖ့ကို လြမ္းဆြတ္ခ်ိန္တိုင္း ဖေအတူသမီး ကၽြန္မ.... တစ္ေယာက္ထဲ အလွပဆံုး ၿပံဳးေနတယ္ဆိုတာ........။
...................................................................................................................................................................................................

ကိုရင္ေနာ္ said...

ခင္ေလးေရ..
ဒီေန႔က ဇူလိုင္ (၁၆) ရက္ေန႔ေနာ္..
နင့္ေဖေဖ အေဝးထြက္သြားတဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ေပါ႔..

နင့္နားထဲမွာ ဂစ္တာသံ သဲ႔သဲ႔မ်ား ၾကားေနမလား..
ေဆးလိပ္နံ႔ေလးေရာ ေမႊးပ်ံ႕ေနတယ္မလား..
နင့္အေတြးေတြမွာ ပံုရိပ္ေတြ ျမင္ေယာင္ေနတယ္မလား..

နင့္ေဖေဖက ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ေနရာကေန ဒီပိုစ္႔ေလးကို ဖတ္ရင္း ၿပံဳးေနတယ္ သိလား.. နင္ဟာ အေဖတူသမီး ျဖစ္ေနလို႔..တဲ႔

ငါေလ နင္နဲ႔ ထပ္တူ ခံစားရပါတယ္..
နင္ၿပံဳးသလိုပဲ ငါလည္း လိုက္ၿပံဳးလိုက္ပါတယ္..

ကိုရင္