ကမၻာပ်က္ေန႔ရက္ဆီသို႔

က်ေနာ္တို႔ ေနထိုင္ၾကတဲ႔ ကမၻာႀကီးကေတာ႔ျဖင့္ ၂၀၁၂ ေရာက္ရင္ ပ်က္စီးေတာ႔မွာ ဆိုပဲ။ ရက္ေတာင္ အတိအက် သတ္မွတ္ထားေသးတယ္ 21-12-2012 တဲ႔ဗ်ာ။ က်ေနာ္ကေတာ႔ “၂၀၁၂ မွာ ကမၻာ တကယ္ မပ်က္ဘူးကြာ ေလာင္းမလား” ဆိုတဲ႔ဘက္ကေန (မခ်င့္မရဲ) ေနလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။

ကဲဗ်ာ.. တကယ္လို႔ ေျပာတဲ႔အတိုင္း ျဖစ္လာၿပီ ဆိုပါေတာ႔.. အဲ႔ဒီ နီဘီ႐ူးလို႔ ေျပာေနၾကတဲ႔ အလံုးအႀကီးႀကီး တစ္လံုးက ကမၻာႀကီးကို ((((ဒုန္းးး)))) ကနဲ ဝင္ေဆာင့္ရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ..? ဘာေတြျဖစ္မွာလဲ..? က်ေနာ္တို႔ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ၾကမလဲ..? ဘယ္လို ကာကြယ္ၾကမလဲ..? ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ၾကမလဲ..?

အင္းး.. သိပ္ေတာ႔ျဖင့္ စိတ္မပူၾကပါနဲ႔ေလ တကယ္သာ အဲ႔ဒီလို ျဖစ္လာရင္ ဘာမွကိုလုပ္လို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး.. အခ်ိန္လည္း မ႐ွိေတာ႔ဘူး.. ေ႐ွာင္လည္းမလြတ္၊ ေျပးလည္း မလြတ္ပါပဲ ေသခ်ာေပါက္ကို ေသမွာ.. ေသကိုေသမွာ မပူနဲ႔..။

ေလာကႀကီးက ျဖစ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္း အနတၱ (တရား) ေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနတဲ႔ ဒုကၡ (သစၥာတရား) စၾကာႀကီး ဆိုေတာ႔ ျဖစ္ၿပီးရင္ေတာ႔ျဖင့္ ပ်က္မွာပဲေလ။ ျဖစ္ခ်ိန္တုန္းက ျဖစ္ခ႔ဲၿပီး ပ်က္ခ်ိန္ေရာက္လို႔ ပ်က္တာ ဘာမ်ားဆန္းလို႔လဲေနာ္။ စခ်ိန္တုန္းက စၿပီးရင္ အဆံုးေလးေတာ႔ သတ္ၾကမွ ျဖစ္မွာေပါ႔။ တစ္ခုေတာ႔ ႐ွိတယ္ ပ်က္ခ်ိန္မွာ (ဒါမွမဟုတ္) ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ပ်က္ရင္၊ ဆံုးရင္၊ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းရင္ေတာ႔ ပိုေကာင္းတာေပါ႔ မဟုတ္ဘူးလား။

အကယ္၍ (အကယ္၍) ၂၀၁၂ ကမၻာႀကီးတကယ္ ပ်က္မယ္ဆိုရင္လည္း သိပ္ေတာ႔ ေတြးပူမေနၾကပါနဲ႔ ထိတ္လန္႔ မေနၾကပါနဲ႔.. ကာကြယ္လို႔ရပါတယ္..။ “ဘယ္လိုကာကြယ္မွာတုန္း..ဟဲ႔” ဆိုရင္.... ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေသႏိုင္ဖို႔ တရားသေဘာနဲ႔ (ေသြးမပ်က္ေအာင္) ကာကြယ္႐ံု႐ွိတာပဲေလ.. “ေသြးပ်က္ေနလို႔ ရမလား..” ေသရမွာပဲကို သက္ေတာင့္သက္သာ ေသႏိုင္ေအာင္ တရားသေဘာကို ႐ႈၿပီး ေမတၱာသာ ပြားေပေတာ႔..။ ေျပးရင္လည္း လြတ္ပါေသးတယ္ေနာ္.. “အလိုေလ.. ဘယ္ကိုေျပးရမွာတုန္း.. လုပ္စမ္းပါဦး..” ဆိုရင္ေတာ႔.. ေျပးပါ ေျပးပါ.. အဲ႔ဒီ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တြင္းနက္နက္ႀကီးထဲက လြတ္ေအာင္ ထြက္ေျပးၾကပါ.. ေလာကအညစ္အေၾကးေတြကို ခၽြတ္ၿပီး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကင္းတဲ႔ ေနရာ ေရာက္တဲ႔ အထိေျပး.. လူသားအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာ ထားႏိုင္သည္အထိ ေျပးေပေတာ႔ဗ်ိဳ႕..။ ကမၻာပ်က္ရင္ေတာ႔ အဲ႔ဒီတြင္း နက္နက္ထဲမွာ မပိတ္မိေစနဲ႔..။

ကဲဗ်ာ.. ဒီတခါ တဖက္က လည့္ၾကည့္မယ္.. အကယ္၍ (အကယ္၍) “၂၀၁၂ ကမၻာႀကီး တကယ္ မပ်က္ဘူးကြာ..” ဆိုရင္.. ဘာျဖစ္မလဲ..? ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး.. လုပ္႐ိုး လုပ္စဥ္အတိုင္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညင္း လုပ္လိုက္၊ အတၱေတြႀကီးလိုက္၊ လိမ္လိုက္ေကာက္လိုက္၊ ယုတ္မာလိုက္၊ ေကာက္က်စ္လိုက္၊ အမုန္းေတြပြားလိုက္၊ ေဒါသေတြႀကီးလိုက္၊ မာန္ေတြတက္လိုက္၊ ရန္ေတြဖက္လိုက္ေပါ႔။ ဒီထက္ပိုဆိုးရင္ သတ္ၾကျဖတ္ၾက၊ စစ္ေတြျဖစ္ၾက.. မဟုတ္ဘူးလား ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။

စိုးေတာ႔ မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႔ ေသမွာက တစ္ေယာက္တည္းမွ မဟုတ္တာပဲ..။ တစ္ေယာက္တည္း ေသရင္ေတာင္ ပ်င္းစရာ ေကာင္းရင္ ေကာင္းေနဦးမယ္.. ခုလို အစုလိုက္အပံုလိုက္ ေသရမွာမ်ား ႀကံဳေတာင့္ ႀကံဳခဲ မဟုတ္လား။ ဘဘႀကီးလည္း ေသမွာပဲ၊ အူဝဲေလးလည္း ေသမွာပဲ၊ ေခ်ာတဲ႔သူလည္း ေသမွာပဲ၊ ႐ုပ္ဆိုးသူလည္း ေသမွာပဲ၊ သူေဌးႀကီးလည္း ေသမွာပဲ၊ ဆင္းရဲသားလည္း ေသမွာပဲ၊ မည္းတဲ႔သူလည္း ေသမွာပဲ၊ ျဖဴတဲ႔သူလည္း ေသမွာပဲ။ အဲ႔ဗ်ာ အဲ႔ဒီလိုပဲ အာဏာ႐ွင္လည္း ေသမွာပဲ၊ အာဏာမဲ႔လည္း ေသမွာပဲ၊ ေမာက္မာေနလည္း ေသမွာပဲ၊ မာန္တက္ေနလည္း ေသမွာပဲ... ေသမွာပဲ.. ေသမွာပဲ.. ေသမွာပဲေဟ႔ ေသမွာပဲ... ဒီလိုဆိုေတာ႔ အယုတ္၊ အလတ္၊ အျမတ္ မေ႐ြး ေသကုန္ၾကမွာပဲ.. ဟုတ္တယ္.. ဘာမွကို ေတြးမေနနဲ႔ ေသေန႔ေစ႔လို႔ ေသရတာပဲ ေသေပါ႔.. တေပ်ာ္တပါး..။

မတားနဲ႔ေနာ္ ေသမွာကိုေတာ႔ တားလို႔ မရႏိုင္ဘူး။ ေသမင္းႀကီး လာေခၚရင္ေတာ႔ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေတာင္းပန္လို႔ မရဘူးေနာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုလည္း ေခၚသြားတာပဲ။ ေသမင္းကို (သို႔မဟုတ္) ကမၻာကို ဝင္ေဆာင့္မယ္႔ အလံုးႀကီးကို ေသနတ္နဲ႔ ထိုးခ်ိန္ၿပီး “ငါဘာေကာင္ႀကီးကြ ပစ္ထည့္လိုက္မယ္” လုပ္လို႔လည္း မရပါဘူးေနာ္ အဲ႔ဒီ ေသမင္းက ဂုတ္ကေနကိုင္ၿပီး ဆြဲေခၚသြားမွာပါပဲ။

၂၀၁၂ ေရာက္ရင္ ေသေတာ႔မယ္ ဆိုတာ “မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ” လို႔ေတာ႔ ေၾကာက္ကန္ကန္ၿပီး အေတြးထဲက ထုတ္လိုက္ခ်င္တာပါပဲ.. ဒါေပမဲ႔ ဆူနာမီလို လိႈင္းလံုးႀကီးေတြ၊ မီးေတာင္ ေပါက္ကြဲတာႀကီးေတြ၊ မုန္တိုင္းႀကီးေတြ၊ ငလ်င္ႀကီးေတြကို ျမင္ဖူးေနတယ္ေလ.. အနီးစပ္ဆံုး က်ေနာ္႔တို႔ကို ဝင္ေဆာင့္သြားတဲ႔ နာဂစ္ကိုၾကည့္ ဘယ္ေလာက္ ေသြးပ်က္စရာေကာင္းသလဲ။ နာဂစ္ တကယ္ထိတဲ႔ ေနရာကလူေတြ အတြက္ အဲ႔ဒါ ကမၻာပ်က္တာပါပဲ။ သဘာဝတရား ဆိုတာကိုေရာ ဘယ္သူက တားလို႔ ရႏိုင္မွာလဲ..။ တကယ္ဆို ဒါေတြက ေ႐ွ႕ေျပးနိမိတ္ေတြလို႔ ေျပာမလား.. သတိေပးအခ်က္ျပေနတာ လို႔ ေျပာမလား..။ စဥ္းစားသင့္တယ္ေနာ္..။

“မျဖစ္ႏိုင္ဘူး” လို႔ေတာ႔ စံုမွိတ္ၿပီး ေခါင္းမခါခ်င္ဘူး။ “ျဖစ္လာမွာပါလား” ဆိုၿပီးေတာ႔လည္း ေတြးပူၿပီး ထိတ္လန္႔မေနခ်င္ဘူး.. ဆိုေတာ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ မျဖစ္ျဖစ္ ေသတာေတာ႔ ေသရမွာပဲေလ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေသႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထား႐ံု ႐ွိတာပဲ..။ “ဘာေတြ ျပင္ရမွာတုန္း..ဟဲ႔” ဆိုရင္ေတာ႔ အားလံုးသိၿပီးသားေတြပါပဲေလ.. ခက္လည္း မခက္ပါဘူး.. ဘာသာတရားတိုင္းရဲ႕ တရားေတာ္ေတြမွာ ဆံုးမထားတဲ႔ အတိုင္း ေမတၱာတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး မိမိကိုယ္တိုင္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္၊ အက်င့္၊ သီလ ျဖဴစင္သန္႔႐ွင္းေအာင္ ႀကိဳးစား႐ံုပဲေလ။ မဟုတ္ဘူးလား.. ။ ဒီလိုပဲ လူသားအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေမတၱာထားၾကမယ္၊ ႐ိုင္းပင္းကူညီၾကမယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ ယူၾကမယ္ဆိုရင္ ေသျခင္းတရားနဲ႔ မေတြ႕ခင္ အခ်ိန္လက္က်န္ေလးမွာ ေလာကႀကီး သာယာလွပ ေနေပ်ာ္ႏိုင္တာေပါ႔..။

“ေသခါနီး ေလေၾကာက ႐ွည္ေနေသးတယ္” လို႔ ထင္ေနၾကမလားေတာ႔ မသိဘူး.. ႐ွည္ရင္လည္း ႐ွည္တယ္လို႔သာ မွတ္ေပေတာ႔ဗ်ိဳ႕.. ဒါက ေနာက္ဆံုး ပိုစ္႔ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္.. (ေသျခင္းတရားဆိုတာ အဲ႔လို)..

က်ေနာ္ အာ႐ႊီးေပးတာေတြ ဖတ္ၿပီးရင္ေတာ႔ ဒါေလး အရင္ၾကည့္ ဒီပံုက ၂၀၁၂ အျဖစ္အပ်က္ကို ႀကိဳတင္ခံစား စိတ္ကူးပံုေဖာ္ထားတယ္ ထင္ပါတယ္.. က်ေနာ္လည္း Google ကေန ႐ွာရင္းေတြ႕တာေလးပါ..။ ကူးၿပီး Wall Paper ေလးသာ တင္ထားေပေတာ႔ဗ်ိဳ႕.. “ဟဲ႔.. နိမိတ္မ႐ွိ.. ဘာလို႔ Wall Paper တင္ရမွာတုန္း” ဆိုရင္ေတာ႔ အေၾကာက္တရား ရေစဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး.. (ေသျခင္းတရား) သတိတရားေလး ရေနေစခ်င္လို႔ပါပဲ..။

ဒီေအာက္မွာ ျပထားတဲ႔ ဗီဒီယိုေလးကိုလည္း ၾကည့္ၾကပါဦး YouTube ကေန ယူထားတာပါ။ ၾကည့္ဖူးသူေတြလည္း ႐ွိမွာပါ။ မၾကည့္ဖူးေသးရင္ေတာ႔ ၾကည့့္ၾကည့္ေပါ႔.. ထိတ္လန္႔ေစဖို႔ မရည္႐ြယ္ပါဘူးေနာ္.. ဒါဟာ တကယ္ျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔လည္း မေျပာပါဘူး.. (ေသျခင္းတရား) သတိတရား တစ္ခု ရေစဖို႔ပဲ ရည္႐ြယ္ပါတယ္..။

ေပ႐ွည္ေနတာနဲ႔ ဆိုလိုရင္းက ခုမွ ေရာက္ေတာ႔မယ္..။ အဲ႔ဒီ ေသျခင္းတရားႀကီးနဲ႔ ကမၻာပ်က္မွာႀကီးကို ေတြးလည္း ေတြးမေနခ်င္ေတာ႔ဘူး။ ေတြးလည္း ေသမွာ မေတြးလည္း ေသမယ္႔ အတူတူေတာ႔ မေတြးပဲေနတာ ပိုေကာင္းမယ္..။ ဘာမွလည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး လုပ္လည္း ေသမွာ မလုပ္လည္း ေသမွာပဲ..။ ဒါကို က်ေနာ္႔ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ အစ္မေတာ္ ကဗ်ာဆရာမအိႁႏၵာ က စိတ္ဝင္တစား တဂ္ထား ျပန္ပါတယ္..။ သူလုပ္တာနဲ႔ ခပ္ေမ႔ေမ႔ျဖစ္ေနတဲ႔ ေသျခင္းတရားကို သတိရမိသြားတယ္..။ အင္း.. ေသမည့္သူအခ်င္းခ်င္း ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ အားေပးစကားေျပာရမွာပဲေလ..။ မအိႁႏၵာရယ္ တစ္လ ဆိုတာ မ်ားတယ္ဗ်ာ ခ်စ္ႏွမငယ္ မယ္ကိုး ေျပာသလို အခုခ်က္ခ်င္း ဆိုလည္း ျဖစ္တယ္..။

ဒီေတာ႔ “ကမၻာပ်က္ခါနီး တစ္လေလာက္အလို” ဆိုတာႀကီးက.. ၾကာလို႔.. ၿပီးေတာ႔ တစ္လလံုးလံုး စိတ္ဆင္းရဲေနရဦးမယ္.. မထူးဘူး အခုကို ျဖစ္ေတာ႔မယ္.. လာမယ္႔ေဘး ေျပးေတြ႕ၿပီကြာ.. “အခု ျဖစ္ၿပီတဲ႔ေဟ႔...!!! အခု ခ်က္ခ်င္းႀကီးကို ကမၻာႀကီးပ်က္ၿပီကြ...” ေလသံ၊ မိုးသံ ေတြနဲ႔ “ဝုန္းဝုန္း” “ဒိုင္းဒိုင္း” မုန္တိုင္းေတြလည္း က်လာၿပီ၊ လိႈင္းေတြလည္း ထလာၿပီ၊ ငလ်င္ေတြလည္း ႂကြလာၿပီ...

ဘယ္သူေတြနဲ႔ ႐ွိေနခ်င္လဲ..
“ဘယ္သူနဲ႔မွ မ႐ွိခ်င္ဘူးကြာ...” ဟိုမွာ မုန္တိုင္းက လာေနၿပီ.. ဘယ္သူနဲ႔မွ ႐ွိခ်င္မေနနဲ႔ ကိုယ္လို သူလို ေသေတာ႔မယ္႔သူေတြနဲ႔ပဲ အတူတူ ႐ွိေနရေတာ႔မွာပဲ.. အားေပးစကားေတြ လိုက္ေျပာ.. “See You Next World” ေပါ႔..။

ဘာေတြ ခံစားေနရမလဲ..
ေမးစရာ လိုေသးလို႔လားဗ်ာ.. ((((ေဝါ..ေဝါ ဝေရာ..)))) ဆိုၿပီး အသံႀကီးေတြ ၾကားတာနဲ႔တင္ ေၾကာက္ဒူးေတြတုန္လို႔.. ေၾကာက္႐ွဴ႐ွဴးေတြ ထြက္ေကာင္း ထြက္လိမ္႔မယ္.. ေၾကာက္တာေပါ႔ဗ်ာ႔..။

ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားမလဲ..
ဘာမွကို ျပင္ဆင္မေနနဲ႔ေတာ႔ အခ်ိန္ကမ႐ွိေတာ႔ဘူး.. အခ်ိန္႐ွိတုန္းကေတာ႔ အေလလိုက္ေနၿပီး.. အခ်ိန္မ႐ွိေတာ႔မွ ဘုရားလာ႐ွိခိုးမေနနဲ႔.. တရားစခန္းလည္း သြားမေနနဲ႔.. အပိုပဲ.. လုပ္ပါ႔လား ေန႔တိုင္း..။ အင္း.. ဒါေပမဲ႔ ညစ္ေပေနတဲ႔ စိတ္ႏွလံုးေတြကို အျဖဴေရာင္ အက်ႌေလးဝတ္ၿပီး ဖံုးထားလိုက္ခ်င္ေသးတယ္.... ေကာင္းတယ္ ဒီေတာ႔ ေသမယ္႔ေန႔မွာ.. အျဖဴေရာင္ေလး ဝတ္ထားလိုက္မယ္..။ (ဟင္း.. ေသခါနီး ေလေတြ၊ မိုးေတြ၊ ႐ႊံ႕ေတြနဲ႔ ေပပြကုန္ရင္ အျဖဴေရာင္ေလး ႏွေျမာစရာ)

ဝမ္းနည္းမိမွာက..
ဝမ္းနည္းရဦးမယ္.. ဟုတ္လား.. နည္းမေနနဲ႔ေတာ႔.. ဘာမွကို မထူးေတာ႔တာ ဟိုမွာ.. အလံုးႀကီးက လာေနၿပီ...။
နည္းခ်င္သပ ဆိုရင္ေတာ႔ အသံုးမက်ခဲ႔တာေတြကို ေတြးေတြးၿပီး ဝမ္းနည္း..။

ေၾကာက္လန္႔မိမွာက..
မေမးနဲ႔ေလ.. အဲ႔ဒီ အလံုးႀကီး ရင္ဘတ္တည့္တည္ လာမွန္ရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ..။ ေျပာမရဘူးေလ အကုသိုလ္ မ်ားသူေပမို႔ ေတြးမိေတြးရာ ျမင္မိျမင္ရာ ေၾကာက္လန္႔လြန္းလို႔ ႐ူးမ်ားသြားမလား မသိ..။

ေဆာင္ထားခ်င္တာ..
စိပ္ပုတီးလား.. ဘုရားစာအုပ္လား.. ႐ြတ္ဖတ္ေနရမယ္႔ ဂါထာေတြလား.. ဒါမွမဟုတ္ ေသနတ္ႀကီးလား.. ဓါးဆိုတာႀကီးလား.. လက္ပစ္ဗံုးႀကီး၊ အေျမႇာက္ႀကီး.. အင္း မျဖစ္ေသးဘူး.. ဒါဆို.. တေယာတစ္လက္၊ ဝိုင္တစ္ခြက္၊ ဂစ္တာတစ္လက္၊ အရက္ႏွစ္ပက္၊ ဒါေတြလည္း မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ.. ဒါဆို.. စာအုပ္နဲ႔ ေဘာပင္၊ ကင္မရာ၊ တယ္လီဖုန္း၊ လက္ပေတာ(ပ္) တစ္လံုးလား.. ဒါေတြလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး.. ဒါဆို ဘာေဆာင္ထားရင္ ေကာင္းမလဲ.. တစ္႐ွဴးတစ္ထုပ္ဆိုရင္ ေကာင္းမလား.. ေတာ္ကြာ..!! ဘာမွကို ေဆာင္မေနနဲ႔ ေဆာင္လည္း ေသမွာပဲ.. မေဆာင္လည္း ေသရမွာပဲ ေယာင္ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာ႔ မလုပ္နဲ႔.. ခ်က္ခ်င္းမေသပဲ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္နဲ႔ ဆန္႔ငင္ငင္ ျဖစ္ေနဦးမယ္..။ ခုထိကို စိတ္က မျပတ္ႏိုင္ေသးဘူး..။

ဘာေတြေရးမိမလဲ..
ေရးမေနနဲ႔ေတာ႔ ေရးေနရင္လည္း ဖတ္ဖို႔ ဘယ္သူမွကို စိတ္မဝင္စားေတာ႔တာ.. အခ်ိန္႐ွိတုန္းက အက်ိဳးျပဳေတြ.. ေရးပါလား ခုမွေတာ႔ လုပ္မေနနဲ႔ေတာ႔..။ အဲ႔.. တစ္ခုေတာ႔ ႐ွိတယ္ ေရးခ်င္သပ ဆိုရင္.. ေသတမ္းစာ တစ္ခုေရးခဲ႔ ႏွလံုးသားေပၚမွာ ေရးလိုက္စမ္း “လူပီသဖို႔အတြက္ လူသားခ်င္းခ်င္းးးးးးး” ဟဲ႔ ဟဲ႔.. မမီေတာ႔ဘူး.. လာၿပီ.. လာၿပီ.. ((ဒုန္းးး)) အားးးး..!!! ေသၿပီ..။

ေတြးမိေတြးရာ အေတြး..
အဲ႔ဒီေန႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ပိုစ္႔ တစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာ႔ ေရးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္.. သိတဲ႔ အတိုင္း “ေပါက္ကရ”။
တကယ္လည္း ေရးျဖစ္မွာပါ.. “အေဟးေဟးးး (၂၁-၁၂-၂၀၁၂) ေန႔ ဆိုတာ ဘယ္မွာ ကမၻာပ်က္လို႔တုန္းကြ.. ဒီေလာက္သာယာလွပ ေနတဲ႔ ေလာကႀကီးက ကမၻာႀကီး ပ်က္စရာလား..” အဲ႔လို.. အဲ႔လို..။ ဟုတ္တယ္.. တကယ္မပ်က္လို႔ကေတာ႔ သေရာ္စာ တစ္ပုဒ္ေရးဖို႔ ႀကိဳေတြးထားမယ္..။ တကယ္ ပ်က္လို႔ ကေတာ႔.. အင္းး... အဲ႔.. အဲ.. အီးးးးးဟီးးးဟီးးးးးး ငို႐ံု႐ွိေတာ႔တာပဲလို႔.. အဟို႔ ဟို႔..။

ဂုဏ္ယူခ်င္တာက..
ဘာဂုဏ္မွကို ယူမေနနဲ႔ ဘာဂုဏ္မွလည္း ႐ွိတာ မဟုတ္ပဲနဲ႔..။ ႀကံဖန္ ဂုဏ္ယူခ်င္ရင္ေတာ႔ “ေဟ႔ ငါဟဲ႔ ကံထူးသူ ကမၻာႀကီး ပ်က္တာေတာင္ ငါတစ္ေကာင္တည္း ေငါင္ေၾကာင္ေၾကာင္ က်န္ေနရစ္တယ္” လို႔ ယူေပေတာ႔..။ အင္း ေျပာသာ ေျပာရတာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနရင္ေတာ႔ အေတာ္ ပ်င္းစရာ၊ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းမွာပဲ။ “ဧဝ” လို ေကာင္မေလး ခပ္ေခ်ာေခ်ာ တစ္ေယာက္ ႐ွိေနရင္ေတာ႔ အေကာင္းသား...။

႐ွာႀကံေျဖသိမ္႔မိတာက..
႐ွာလည္း မ႐ွာနဲ႔ ႀကံလည္း ႀကံမေနနဲ႔ေတာ႔.. ဟိုမွာ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြက ႐ွမ္းေတာင္တန္းေတြကို ဖံုးေနၿပီ..။ ႀကံဖန္ ေျဖသိမ္႔ခ်င္ေသးတာ ဆိုရင္ေတာ႔.. “ေအာ္... ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ငါဟာ ဘာေကာင္မွသာ မဟုတ္တာ ေသေတာ႔လည္း ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေလးပါလားးး” လို႔သာ ေျဖေပေတာ႔..။

က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ႔ ဥဒါန္း..
“ေဟ႔.. ေသေန႔ေစ႔လို႔ ေသတာ ဘယ္ေကာင့္ ဂ႐ုစိုက္ရမွာလဲကြ.. ေဟ..”

မမအိႁႏၵာ ေရ ေရ႕ ေရး.. စာမေရးျဖစ္ပဲ ပုန္းေနတာကို မေရး ေရးေအာင္ တဂ္လိုက္လို႔ ေရးလိုက္ပါၿပီတဲ႔ဗ်ာ..
စကားမစပ္ အဲ႔ဒီေန႔ေရာက္ရင္ ကဗ်ာအတူတူ ႐ြတ္ၾကဦးစို႔ “ေသျခင္းတရားဆိုတာ ငါတို႔နဲ႔ ဘာဆိုင္ေသးလဲကြာ..” လို႔ ေနာ္..။

ဒီပိုစ္႔ကို “ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆက္ၿပီး မတဂ္ေတာ႔ပါဘူးေလ” လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္ေပမယ္႔.. တေရးႏိုးေတာ႔ အႀကံေပၚလာတယ္.. ဒီကမၻာပ်က္ ကပ္ေဘးႀကီးကို စာဖတ္သူတို႔ လံုးဝ (လံုးဝ) မစိုးရိမ္ေတာ႔ေအာင္ မိတ္ေဆြႀကီး တစ္ေယာက္ကိုေတာ႔ အပူကပ္ ေရးခိုင္းဦးမွပါေလလို႔..။ ကဲဗ်ာ.. ခ်စ္မိတ္ေဆြႀကီး ကိုဟန္သစ္ၿငိမ္ ေရ... (ေရးၿပီး) ဆရာ စာမေရးတာလည္း ၾကာေနၿပီ.. ႀကံႀကံဖန္ဖန္ေတြ ေရးေပးပါဦးဗ်ာ.. တဂ္လိုက္ပါတယ္ေနာ္.. ခါတိုင္းလို ခ်စ္ခင္စြာနဲ႔ပဲေပါ႔..။

လူသားအားလံုး အေသေျဖာင့္ႏိုင္ဖို႔ အေနေျဖာင့္ႏိုင္ၾကပါေစ...
ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

(ကိုရင္ေနာ္)