အေတြးမ်ား..

က်မေမာေနတယ္... အေတြးေတြထဲမွာ က်မကို ထာဝရ ခြဲသြားၿပီျဖစ္တဲ့ “ေဖေဖ”ရွိေနတယ္...။ ၿပီးေတာ့.... ဟိုး... အေဝးႀကီးကေန သမီးနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရမဲ့ ရက္ေလးအတြက္ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းရင္း ေမွ်ာ္ေနမယ့္ “ေမေမ”...။

ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ဦးတိုက္ရွိခိုးခြင့္ မရတဲ့ က်မလိုလူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိေနပါသလဲ..!!

ေပ်ာ္ရာမွာမေန ေတာ္ရာမွာေနလို႔ လူသားဆန္စြာ က်ဥ္လည္ေဖြရွာရင္း ေကာက္႐ိုးနံ႔ သင္းသင္းကို အေတြးေတြနဲ႔ ႐ူ႐ႈိက္ေနၾကသူေတြေကာ.... ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား...!!

ရင္နင့္စရာ ဘဝအပိုင္းအစ အက်ိဳးအပ်က္ေတြကို ေထြးပိုက္ရင္း ပင္လယ္ေတြျခားၿပီး ဟိုးးးး အေဝးႀကီးမွာ က်န္ေနခဲ့တဲ့ “အေမ့အိမ္”ကို စိတ္ကူးေတြနဲ႔ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ျပန္ေနၾကသူေတြေကာ........ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား..!!

အေမခ်က္တဲ့ ဟင္းတစ္ခြက္ကို “အိပ္မက္”ေတြထဲမွာ ေခါင္းမေဖာ္တမ္း အငမ္းမရ စားေနၾကသူေတြေကာ.... ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိလို႔ေနလည္း..!!

အဲလိုဘဲ......... အေမေတြကေကာ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမယ္ဆိုတာ မသိတဲ့ သားေတြ သမီးေတြကို ေမွ်ာ္ရင္းဆံပင္ေတြ တစ္ေခါင္းလံုး ျဖဴေနခဲ့ၿပီမဟုတ္လား...!!

ပါးရည္ေတြ တြန္႔သထက္ တြန္႔လာတာဟာ သားသမီးေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ဖို႔ တစ္ရက္ နီးလာတာလို႔ ေျဖသိမ့္ေနတဲ့ အေမေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လည္း.....!!

ေျခာက္ကပ္ ေရာ့ရြဲျပီး အ႐ိုးေတြေငါထြက္လာတဲ့ ပါးႏွစ္ဖက္ေပၚက မညီမညာနဲ႔ လိမ္းထားတဲ့ သနပ္ခါး က်ိဳ႕တို႔က်ဲတဲေတြက သားေတြ သမီးေတြ ျပန္လာခ်ိန္မွာ နမ္းဖို႔တဲ့လား......!!

ခင္ပြန္းသည္ရဲ့ ဓါတ္ပံုကို ၾကည့္လို႔ “အမွ်”ေဝခ်ိန္မွာ..... အေဝးႀကီးကသမီး “သာဓု” ေခၚႏိုင္ဖို႔ ၾကားေအာင္ထုတဲ့ ေက်းစည္သံ တံုတံုေလးေတြ က်မတို႔ ေမြးရပ္ေျမမွာ ညံေနၿပီလား......!!

တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာလူအခ်ိဳ႕ကေရာ......!!
စည္းစိမ္ေတြ.... အာဏာေတြ တည္ၿမဲဖို႔........ ဘယ္အရာေတြနဲ႔မ်ား....!!!

က်မေလ... ဆုေတြေတာင္းေနမိတယ္... သိလား...!! က်မတို႔တေတြခ်စ္တဲ့ “ျမန္မာျပည္ႀကီး” သာယာလွပပါေစ... “အေမ”ေတြ က်န္းမာပါေစ.... လို႔ေလ....။

(ခင္ေလးငယ္)