Posts
“ခ်လြမ္း.... ခ်လြမ္း....”
သတိေတြ အရမ္းထား ေနသည့္ ၾကားမွ ဖန္ပန္းအိုးေလး လြတ္က်ၿပီး တစ္စစီ ကြဲခဲ့ၿပီ...။
“ဟဲ့.. ဘာသံေတြလည္း... မိေအး... ငါဒီေလာက္ အတန္တန္ မွာထားတဲ့ၾကားက ခုေတာ့ကြဲၿပီမွတ္လား.. ဒီဖန္ပန္းအိုးက နင့္လခ ငါးလခစာေလာက္ တန္တယ္..”
“သြား.. သြား နင့္လခေတာ့ မျဖတ္ေတာ့ဘူး.. နင့္ကိုေကာင္းေကာင္း ဒါဏ္ေပးရမယ္.. အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ ႏွစ္ခုလံုးထဲက အဝတ္ေတြ အကုန္ထုတ္ၿပီး အားလံုးလက္နဲ႔ေလွ်ာ္.. ဒါဘဲ”
“ေျပာင္ပေစေနာ္.. အားလံုးမၿပီးမခ်င္း နင္ထမင္းစားရမယ္ မထင္နဲ႔... နင့္အေမမိလွကို ကူခိုင္းဖို႔လည္း လံုးဝမစဥ္းစားနဲ႔.. ၾကားတယ္ေနာ္မိေအး.. ငါႏွစ္ခါထပ္ မေျပာဘူး.. ေနာက္တစ္ခါ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ရင္ေတာ့ အိမ္ကဆင္းဖို႔ နင့္အဝတ္ထုပ္သာ ျပင္ထားေပေတာ့.. ဟဲ့.. သြားေလ.. ငါလုပ္မိေတာ့မယ္”
ဖြားဖြားႀကီး လက္အရြယ္မွာ ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္တယ္။ ဖိနပ္မပါတဲ့ ေျခဖဝါးက ကြဲေနတဲ့ ဖန္စေပၚကို တက္နင္းမိၿပီး သမီးဖေနာင့္က ေသြးေတြထြက္လာၿပီ..။
“ခ်လြမ္း... ခြမ္း”
“ဖြားဖြားေရ... ဖြားဖြား.. လုပ္ပါဦး.. သားရဲ႕အခန္းထဲမွာ ေဘာလံုးကန္လိုက္တာ သားGame ကစားေနၾက TV မွန္ႀကီး ကြဲသြားလို႔”
“ဟဲ့.. ဘုရား.. ဘုရား.. ငါ့ေျမးေလးကို မွန္ကြဲစေတြ ဘာေတြ စဥ္သြားေသးလား လုပ္ၾကပါဦး.. အမေလးေျမးေလးရယ္... ရင္ေတြတုန္လိုက္တာ လာပါဦး ဖြားဖြားဆီ..”
“မိလွ ဘာၾကည့္ေနတာတုန္း.. သြား.. ျခံထဲက ေမာင္ျမင့္ နဲ႔ သာေမာင့္ ကိုသြားေခၚစမ္း.. ၿပီးရင္ ငါ့အခန္းထဲက TV ေျမးေလးအခန္းကို ခ်က္ခ်င္းေရႊ႕ခိုင္းလိုက္ ၾကားလား ”
ခဏေလးအတြင္းမွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္လြန္းေနတယ္။ က်မဖေနာင့္ေလးကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ေျပးထြက္သြားတဲ့ ေမေမ.... ေမေမ့မ်က္လံုးေတြထဲမွာ မ်က္ရည္စေလးေတြနဲ႔ပါ..။ ဟင့္အင္း သမီးဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ေမေမရယ္..။ ေသြးေတြသာ အရမ္းထြက္ေနတာပါ ေသေလာက္တဲ့ ဒါဏ္ရာမွ မဟုတ္တာ.. အဝတ္ေတြေလွ်ာ္ရဦးမယ္..။ သမီးဗိုက္ဆာေနၿပီ ေမေမေရ...။
(ခင္ေလးငယ္)
မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုရင္ေနာ္ တစ္ေယာက္ အလုပ္ေတြ အရမ္း႐ႈပ္ေနလို႔ ခင္ေလးေရးထားတာ ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ စာအေဟာင္းေလးကို ဆြဲၿပီး Post လိုက္တာပါ။ ကိုရင့္ေနာ့္ စာေလးေတြကို ေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ခင္ေလးရဲ႕ ဒီPost ေလးအတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ႐ွင္။
သတိေတြ အရမ္းထား ေနသည့္ ၾကားမွ ဖန္ပန္းအိုးေလး လြတ္က်ၿပီး တစ္စစီ ကြဲခဲ့ၿပီ...။
“ဟဲ့.. ဘာသံေတြလည္း... မိေအး... ငါဒီေလာက္ အတန္တန္ မွာထားတဲ့ၾကားက ခုေတာ့ကြဲၿပီမွတ္လား.. ဒီဖန္ပန္းအိုးက နင့္လခ ငါးလခစာေလာက္ တန္တယ္..”
“သြား.. သြား နင့္လခေတာ့ မျဖတ္ေတာ့ဘူး.. နင့္ကိုေကာင္းေကာင္း ဒါဏ္ေပးရမယ္.. အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ ႏွစ္ခုလံုးထဲက အဝတ္ေတြ အကုန္ထုတ္ၿပီး အားလံုးလက္နဲ႔ေလွ်ာ္.. ဒါဘဲ”
“ေျပာင္ပေစေနာ္.. အားလံုးမၿပီးမခ်င္း နင္ထမင္းစားရမယ္ မထင္နဲ႔... နင့္အေမမိလွကို ကူခိုင္းဖို႔လည္း လံုးဝမစဥ္းစားနဲ႔.. ၾကားတယ္ေနာ္မိေအး.. ငါႏွစ္ခါထပ္ မေျပာဘူး.. ေနာက္တစ္ခါ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ရင္ေတာ့ အိမ္ကဆင္းဖို႔ နင့္အဝတ္ထုပ္သာ ျပင္ထားေပေတာ့.. ဟဲ့.. သြားေလ.. ငါလုပ္မိေတာ့မယ္”
ဖြားဖြားႀကီး လက္အရြယ္မွာ ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္တယ္။ ဖိနပ္မပါတဲ့ ေျခဖဝါးက ကြဲေနတဲ့ ဖန္စေပၚကို တက္နင္းမိၿပီး သမီးဖေနာင့္က ေသြးေတြထြက္လာၿပီ..။
“ခ်လြမ္း... ခြမ္း”
“ဖြားဖြားေရ... ဖြားဖြား.. လုပ္ပါဦး.. သားရဲ႕အခန္းထဲမွာ ေဘာလံုးကန္လိုက္တာ သားGame ကစားေနၾက TV မွန္ႀကီး ကြဲသြားလို႔”
“ဟဲ့.. ဘုရား.. ဘုရား.. ငါ့ေျမးေလးကို မွန္ကြဲစေတြ ဘာေတြ စဥ္သြားေသးလား လုပ္ၾကပါဦး.. အမေလးေျမးေလးရယ္... ရင္ေတြတုန္လိုက္တာ လာပါဦး ဖြားဖြားဆီ..”
“မိလွ ဘာၾကည့္ေနတာတုန္း.. သြား.. ျခံထဲက ေမာင္ျမင့္ နဲ႔ သာေမာင့္ ကိုသြားေခၚစမ္း.. ၿပီးရင္ ငါ့အခန္းထဲက TV ေျမးေလးအခန္းကို ခ်က္ခ်င္းေရႊ႕ခိုင္းလိုက္ ၾကားလား ”
ခဏေလးအတြင္းမွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျမန္လြန္းေနတယ္။ က်မဖေနာင့္ေလးကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ေျပးထြက္သြားတဲ့ ေမေမ.... ေမေမ့မ်က္လံုးေတြထဲမွာ မ်က္ရည္စေလးေတြနဲ႔ပါ..။ ဟင့္အင္း သမီးဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ေမေမရယ္..။ ေသြးေတြသာ အရမ္းထြက္ေနတာပါ ေသေလာက္တဲ့ ဒါဏ္ရာမွ မဟုတ္တာ.. အဝတ္ေတြေလွ်ာ္ရဦးမယ္..။ သမီးဗိုက္ဆာေနၿပီ ေမေမေရ...။
(ခင္ေလးငယ္)
မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုရင္ေနာ္ တစ္ေယာက္ အလုပ္ေတြ အရမ္း႐ႈပ္ေနလို႔ ခင္ေလးေရးထားတာ ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ စာအေဟာင္းေလးကို ဆြဲၿပီး Post လိုက္တာပါ။ ကိုရင့္ေနာ့္ စာေလးေတြကို ေမွ်ာ္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ခင္ေလးရဲ႕ ဒီPost ေလးအတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ႐ွင္။
9 comments:
ဘဝ ဘဝ ဒီလိုပဲ
ဘယ္ဘဝပဲ ေရာက္ေနေရာက္ေန
ေလာကဓံေတြ ခံႏိုင္မွ ျဖစ္မယ္..
း)
အျမင္ႏွစ္ခု ကို ထင္ဟပ္ျပႏိုင္တဲ့ မခင္ေလးၾကီး ၊၊
ဖတ္လို႕ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ ၊၊
ကိုရင္ၾကီး ကိုေျပာလိုက္ဦးဂ်.. ေမးေနတယ္လို႕ ၊၊ ၊၊
“သံေဝဂ” ရစရာပါ
ႀကိဳက္ပါ၏
အင္း...
ဒါမ်ိဳးေတြ တကယ္ၾကံဳဖူးသဗ်။ စိတ္မေကာင္းေသာ္လည္း ဒီလိုဘဝေတြ ရွိေနတတ္တယ္၊ ရွိလည္းရွိေနဆဲလို႔ထင္တာပဲ။
........................
စကားမစပ္ ကိုရင္ကိုေမွ်ာ္တယ္ရယ္ ဟုတ္ဘူးေလ။ မေရးတာၾကာလို႔ ေမးတာပါ။ မခင္ေလးေရးလည္း ဖတ္မွာေပါ့ဗ်။
ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္းေပါ့ေနာ္။ မဖတ္ရေသးေတာ့လည္း အသစ္ပါပဲ။
ဒီလို ကြာျခားမႈမ်ိဳးေတြက ကမၻာတည္သေရြ႕ ရွိေနမယ့္ ကြာျခားမႈေတြ ပဲဗ်။ ႐ိုး႐ိုးေလးန႔ဲ သ႐ုပ္မွန္ကို ထိမိစြာ ေရးထားတဲ့ မခင္ေလးလဲ ေတာ္ပါေပတယ္ဗ်ာ း)။ ဒီလုိျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြ အတြက္ အတၱခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ပါေစ လို႔ပဲ... ဆုေတာင္းၾကရမွာပါ။
ေရးသားပံုေလးသေဘာက်မိတယ္...
တိုတိုေလးနဲ ့ထိထိမိမိေရးနုိင္တယ္ေနာ္..
မခင္ေလး စာေရးဆရာမလုပ္ပါလား...ဟီးးးးးးးး
အင္း
အရမ္းေကာင္းပါတယ္။
အတၱကလူတုိင္းရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ကိုယ့္ဘက္ပဲအရမ္းေတြး
တာေတာ့မေကာင္းဘူးေပါ့ေနာ္..
ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ.... ေကာင္းလိုက္တဲ့ သ႐ုပ္ေဖာ္ ရသ ၀တၳဳတို ရင္ကိုတဲ့တဲ့၀င္ ညိသြားတယ္..... ဆက္ခ်.....
မညီမွ်တဲ့ ေလာကၾကီးရဲ႕ သဘာ၀ေတြမွာ လူေတြဟာ စီးေျမာရင္း စိတ္ဓါတ္ေတြ ပ်က္ျပားေနၾကသလို ကိုယ္ခ်င္းစာတရားလည္း ေခါင္းပါးလာၾကတယ္ေနာ္။ မွတ္သားသြားပါတယ္ မမခင္ေလး။
ေလးစားလွ်က္
ေရာင္
Post a Comment