က်မႏွင့္ခ်စ္စရာေၾကာင္ျဖဴေလး...

ေၾကာင္ကေလးနဲ႔ က်မ ပထမဦးဆံုး ေတြ႕ဆံုတဲ့ေန႔က မိုးေလးေတြ ဖြဲဖြဲေလး႐ြာေနတဲ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလး တစ္ရက္ျဖစ္ပါတယ္..။ အလုပ္ေတြလည္း ေထြေထြထူးထူး မ႐ွိေတာ႔ အခန္းေလးထဲမွာ တစ္ေနကုန္ ရွိေနခဲ့တဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ေပါ႔..။ အိပ္ခန္းထဲက မွန္ျပဴတင္းေပါက္ အႀကီးႀကီးေ႐ွ႕မွာ ကြန္ပ်ဴတာစားပြဲေလးရွိတယ္.. ပန္းေရာင္လိုက္ကာႀကီးကို ႀကိဳးေလးနဲ႔ဆြဲဖယ္ၿပီး တံခါးကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ႏွင္းဆီပန္းအိုးေလးေတြ စီစီရီရီထားထားတဲ့ ဝရမ္တာေလးရွိေနတယ္.. ကြန္ပ်ဴတာေလးေ႐ွ႕မွာ ထိုင္ေနရင္း မိုးဖြဲေလးေတြ ႐ြာေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိရယ္ မိုးနံ႔ေလးေတြကို ႐ူ႐ႈိက္ခ်င္တဲ့စိတ္ရယ္နဲ႔ က်မအခန္း ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ထားလိုက္တယ္...။

ကြန္ပ်ဴတာကို ဖြင့္ထားရင္း မိုးဖြဲေသးေသးေလးေတြက ႏွင္းဆီပန္းေလးေတြကို ႏႈတ္ဆက္ ေဆာ့ကစားေနတာ ေငးေနမိတယ္..။ သူတို႔မ်က္ႏွာပၚမွာ မထိတထိနဲ႔ လာေရာက္ၾကည္စယ္ေနတဲ့ မိုးမႈန္ေလးေတြကို ႏွင္းဆီပန္းေလးေတြက ၿပံဳးၿပီးႀကိဳေနသလို...။ ပန္းေလးေတြ ၿပံဳးေနတာကို ျမင္ေနရတာ သိပ္ခ်စ္ဖို႔.. ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတယ္...။ အဲဒီအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ.. ၿဗဳန္းဆိုၿပီး ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေလးေပၚ သူတက္လာခဲ့တာေပ့ါ..။ ႐ုတ္တရက္ေတာ့ က်မလန္႔သြားခဲ့တယ္.. ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေၾကာင္ျဖဴျဖဴေလးက လန္႔သြားတဲ့က်မကို မ်က္လံုးေလး အဝိုင္းသားနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္.. သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ က်မကို ရင္းႏွီးၿပီးသားလိုပါဘဲ.. လံုးဝစိမ္းမေနပါဘူး..။ ေဘးအခန္း တစ္ခန္းခန္းက ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္.. က်မသူ႔ကို ၿပံဳးၾကည့္ၿပီး လက္ေလးကမ္းလို႔ ႀကိဳလိုက္တာနဲ႔ ညင္ညင္သာသာ ေျခလွမ္းဖြဖြေလးေတြနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာေလး ေဘးနားအထိ သူေရာက္လာခဲ့တာ....။

သူ႔ကို ေထြးပိုက္ပြတ္သတ္မိလိုက္တာနဲ႔ ေခါင္းေလးေဝွ႔ၿပီး မ်က္လံုးေလးေတြ ေမွးစဥ္းေနေအာင္ သူေက်နပ္ေနခဲ့ပါတယ္....။ ပထမဦးဆံုး ေတြ႕ဆံုတဲ့ေန႔မွာပဲ ေၾကာင္ျဖဴျဖဴေလး တစ္ေကာင္ဟာ က်မရင္ထဲအထိ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ေနရာယူသြားခဲ့တာ ဆိုရမယ္ေပါ့...။ ဒီလိုနဲ႔ က်မနဲ႔သူ ရင္းႏွီးမႈေတြစလို႔ သံေယာဇဥ္ေတြ ပ်ိဳးခဲ့ၾကေတာ့တာပဲရယ္...။ အဲဒီေန႔ေလးကစလို႔ အိမ္မွာ က်မ႐ွိေနတဲ့ ေန႔တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း အိပ္ခန္းျပတင္းေပါက္ေလးကို ဖြင့္ထားတတ္သလို.. ျပတင္းေပါက္ေလးဖြင့္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းဘဲ သူေလးကလည္း ခုန္ေပါက္ကာ ေရာက္လာတတ္ေနၿပီ...။ သူဟာ က်မျပဴတင္းေပါက္ေလး ဖြင့္မယ္႔အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတတ္တဲ့ ေၾကာင္ျဖဴျဖဴေလးပါဘဲ...။ ကြန္ပ်ဴတာ စားပြဲေလးေပၚကေန က်မအိပ္ခန္းေလးအတြင္းမွာ ခုန္လိုက္.. ေပါက္လိုက္နဲ႔ ေျခဆန္႔လည္ပတ္ စပ္စုတတ္တဲ့ အထိ ေၾကာင္ေလးဟာ က်မကို ရင္းႏွီးေနၿပီ....။

က်မ စာေတြက်က္ေနတတ္တဲ့အခါမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္.. ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ထိုင္ရင္း ဇယားတစ္ခုခုကို ဆြဲေနမိခ်ိန္မ်ိဳးေတြဆိုရင္ က်မေဘးမွာ ေခါင္းေလးပုၿပီး သူ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးတတ္တယ္..။ ဘယ္ေလာက္မ်ား အလိုက္သိတတ္လြန္းတဲ့ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ပါလဲ..။ တစ္ခါတစ္ေလ On line မွာ ျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာတာ ၾကာသြားၿပီဆိုရင္ သိသိသာသာ က်မကိုေႏွာက္ယွက္ၿပီ.. သူ႐ွိေနတယ္ဆိုတာကို အသိေပးသလိုနဲ႔ က်မမ်က္ေစ့ေရွ႕မွာ လမ္းသလားျပတယ္.. က်မက တမင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျပျပန္ေတာ့ က်မေျခေထာက္ေလးေတြကို ပြတ္သီးပြတ္သတ္နဲ႔ သူကစားျပမယ္...။

တစ္ခါတစ္ေလ က်မသူ႔ကို အရမ္းေနာက္ခ်င္၊ စခ်င္လာလို႔ လံုးဝသတိမထားမိဟန္ေဆာင္ ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူသီးမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး.. အႀကီးအက်ယ္ က်မကို ဆႏၵျပေသာင္းက်န္းၿပီ..။ က်မစိတ္ကိုတင္းထားၿပီး ဆက္ေနေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ “ဝုန္း” ဆို ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကို ခုန္တက္ၿပီး သူျပန္ေတာ့မယ္ေပါ့...။ ခ်က္ျခင္းျပန္သြားတာမ်ိုးလည္း မဟုတ္.. အၿမီးေလးကို ပုတ္ပုတ္ၿပီး ေကာက္ျပေနတာ.. တစ္ကယ့္လူသားေလး တစ္ေယာက္လိုပါဘဲ.. သူအဲ႔ဒီေလာက္ထိ စိတ္ေကာက္ျပရင္ေတာ့ က်မမေနႏုိင္ေတာ့.. လက္ထဲကဖုန္းကို ခ်က္ခ်င္းခ်ၿပီး က်မသူ႔ကို ေခ်ာ့ရပါတယ္...။ သူျပတင္းေပါက္ေလးေပၚကေန ခုန္ဆင္းၿပီး ျပန္သြားမွာကို က်မ.. အရမ္းေၾကာက္တယ္ဆိုတာ သိေနတ့ဲ ခ်စ္စရာေၾကာင္ဆိုးေလးပါဘဲ...။

တစ္ခါတစ္ေလ က်မသူ႔ကို စကားေတြလွမ္းလွမ္း ေျပာျဖစ္ေသးတယ္.. သူက်မ စကားကို နားလည္ေနသလို သူ႔အၿမီး ဖြားဖြားေလးကို တစ္ဘုတ္ဘုတ္နဲ႔ ေထာက္ခံေနတဲ့ ပံုစံေလးနဲ႔... သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..။ စိတ္ညစ္စရာေတြ ႀကံဳလို႔ မ်က္ရည္က်ျပန္ေတာ့ သူစိတ္မေကာင္း.. က်မနည္းနည္းေလး အငိုတိတ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ က်မေပၚခုန္တက္လာၿပီး သူ႔ေမးေလးနဲ႔ ပြတ္သတ္ ေျဖသိမ့္တတ္ေသးတာရယ္..။ က်မအခန္းထဲက ေရခဲေသတၱာထဲမွာ သစ္သီးေတြသာ ေနရာယူ မ်ားတတ္တာပါ.. Pet Food နဲ႔တူတာဆိုလို႔ ထမင္းေျခာက္ခဲေလးေတာင္ ရွိမေနတတ္ဘူး.. ခုေတာ့ ေရခဲေသတၱာေဘးက စတီး(လ္)စင္ေလးေပၚမွာ Pet Food ဗူးေလးေတြ အစီအရီနဲ႔ ျဖစ္လို႔ေနေပါ့..။ လူသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ရင္းႏွီးခင္တြယ္မႈ ေမတၱာဟာ တကယ္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ထူးဆန္းပါတယ္..။

က်မသူ႔ကို ေဘးမွာထားရင္း သစ္သီးတစ္ခုခုစားျဖစ္တိုင္း သူလည္း သစ္သီးေလးေတြကို လွ်ာေလးနဲ႔ လိုက္တို႔တတ္တာပါဘဲ.. တစ္ကယ္ဆိုရင္ေၾကာင္နဲ႔ ေအးစက္စက္ သစ္သီးေတြနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လည္းေနာ္... ဒါေပမဲ့ သူလည္း စားတယ္ဆိုတာမ်ိဳး က်မကို သိေစခ်င္တာေနမွာရယ္..။ က်မအိမ္မွာ မရွိတဲ့ေန႔လည္ေတြတိုင္း သူဟာက်မ ဝရမ္တာေလးမွာ ေဆာ့ကစားေနတတ္တယ္..။ ညေရာက္လာရင္ေတာ့ သူ႔အိမ္ရွင္ေတြရဲ႕ အခန္းကို သူ ျပန္သြားတာပါဘဲ..။ ဒီလိုနဲ႔ က်မ ျမန္မာျပည္ကို ခဏျပန္ဖို႔ ကိစၥေပၚလာတယ္.. ဒီဇင္ဘာတစ္လလံုး က်မမိသားစုေတြနဲ႔ အတူတူရွိေနၿပီး ဇႏၷဝါရီလလယ္ေရာက္မွ ျပန္လာျဖစ္မွာပါ... Christmas မွာ က်မေၾကာင္ေလးနဲ႔ အတူတူရွိမေနႏိုင္ဘူး...။

က်မသူ႔ကို ႀကိဳၿပီးလက္ေဆာင္ေလး တစ္ခုခုေပးခ်င္တယ္.. အမွတ္တရေပါ႔..။ တစ္ေခ်ာင္းထိုးအပ္ Set ေလးတစ္စံုရယ္.. သိုးေမႊးအနီရဲရဲေလး ႏွစ္လံုးဝယ္ၿပီး ေၾကာင္ေလးအတြက္ ဦးထုပ္ေလး စထိုးတယ္..။ သံုးရက္နဲ႔ဘဲ အဲဒီဦးထုပ္ အနီရဲရဲေလး ထိုးၿပီးသြားပါတယ္..။ ထံုးစံအတိုင္း ျပတင္းေပါက္ေလးကို ဖြင့္လို႔ ေၾကာင္ေလးအလာကို က်မၾကာၾကာ မေမွ်ာ္လိုက္ရပါဘူး သူေရာက္လာခဲ့တယ္..။ က်မသူ႔ကိုေပြ႕ထားရင္း လက္ေဆာင္ဦးထုပ္ေလးကို သူ႔ေခါင္းေလးမွာ တယုတယ ေစာင္းေပးၿပီး သူ႔ေမးေစ့ေအာက္မွာ ႀကိဳးေလးနဲ႔ ဖြဖြေလးခ်ည္ေပးလိုက္တယ္..။ ပါးစပ္ကလည္း ဒါေၾကာင္ေလးအတြက္ က်မကိုယ္တိုင္ထိုးထားတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးဆိုတာ တစ္ဖြဖြေျပာေနမိရင္းေပါ့...။ သူလည္း အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနေလရဲ႕..။ အေမႊးဖြား ျဖဴျဖဴစြတ္စြတ္ေလးနဲ႔ ေၾကာင္ကေလးဟာ သူ႔ေခါင္းေပၚက အနီရဲရဲဦးထုပ္ေလးနဲ႔ အရမ္းကို လိုက္ဖက္လြန္းေနေတာ့တာ..။ ခ်စ္စရာေလးပါ..။ က်မသူ႔ကိုေပြ႕ထားရင္း ဓါတ္ပံုေလး႐ုိက္လိုက္တယ္..။ ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုဘဲ အဲဒီပံုေလးကို Computer Background ေလးတင္လိုက္ပါတယ္...။

က်မရဲ႕ေၾကာင္ေလးက ေမာ္နီတာနားေလးကို ကပ္ကပ္သြားလိုက္ ေခါင္းေလးကို ေစာင္းရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ နမ္းလိုက္ က်မဆီကို ျပန္ေျပးလာလိုက္နဲ႔ သူအရမ္းကို ေပ်ာ္ေနတာ သိသိသာသာပါဘဲ... ပံုေလးထဲမွာ က်မကသူ႔ကိုေပြ႕ထားရင္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပံဳးေနသလို ဦးထုပ္အနီေလးနဲ႔ ေၾကာင္ေလးကလည္း မ်က္လံုးေလးအဝိုင္းသားနဲ႔ Camera ကို စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တာရယ္...။ က်မေပါင္ေပၚကို ျပန္တက္လာေတာ့ က်မသူ႔ကို စကားေတြ စေျပာမိတယ္... က်မမ႐ွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ လိမ္လိမ္မာမာေနခဲ့ဖို႔ရယ္... ခြဲခြါေနရတာၾကာေနတဲ့ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ခ်ိန္ အိမ္မွာေပ်ာ္ေနရင္းနဲ႔ေတာင္ က်မေၾကာင္ေလးကို သတိရေနမိမွာ ဆိုတာေတြေရာ အစံုပါဘဲ...။

ပထမေတာ့ သူက က်မမ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနတာ... ခဏေနေတာ့ က်မေပြ႕ထားတဲ့ လက္ေတြထဲက ႐ုန္းထြက္ၿပီး ေခါင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရင္း ဦးထုပ္ေလးကို သူခါခ်လိုက္တယ္... ႐ုတ္တစ္ရက္ သူ႔အမူအယာေတြကို က်မနားမလည္ႏိုင္ဘဲ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနတုန္းမွာ က်မေ႐ွ႕က ကြန္ပ်ဴတာ စားပြဲေပၚကိုခုန္တက္ရင္း က်မနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သူထိုင္တယ္... က်မမ်က္ႏွာကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ သူအၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနတယ္... က်မသိလိုက္ၿပီ... သူအရမ္းေၾကကြဲေနၿပီ... “ဟင့္အင္း က်မလည္း ေၾကာင္ေလးလိုပါဘဲ.....” စိုးထိတ္တုန္ရီစြာနဲ႕ ထြက္လာတဲ့ က်မရင္ထဲက စကားေလး မဆံုးခင္မွာ သူ.. အခန္းအျပင္ကို ေရာက္သြားခဲ့ၿပီ.. က်မကို ေခါင္းငဲ့ကာ တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္ရင္း ျပတင္းေပါက္ေလးေပၚက ခုန္ဆင္းသြားတယ္...။

ေၾကာင္ေလးက်မကို တကယ္ ထားသြားခဲ႔ၿပီ.. မ်က္ရည္ေတြ အလိုလို က်လာေတာ့တယ္.. သူစိတ္ေကာက္သြားတာပါ.. စိတ္ေျပတာနဲ႔ က်မဆီျပန္လာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေသးတယ္... ဒါေပမဲ့ အဲဒီေန႔ကစလို႔ ခ်စ္စရာေၾကာင္ျဖဴျဖဴေလးဟာ က်မကို ထားသြားခဲ့ပါၿပီ..။ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ မစားႏိုင္မေသာက္ႏိုင္.. မအိပ္ႏိုင္.. လြမ္းဖ်ား ဖ်ားၿပီး ေဆးခန္းျပလိုက္ ရတဲ့အထိ ျဖစ္ဖူးတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူယံုႏိုင္မွာလဲ...!! လိုက္႐ွာပါေသးတယ္.. က်မေဘး အခန္းေလးေတြအထိ သြားၿပီး ေၾကာင္ေလးကို ရွာမိတယ္... ဒါေပမဲ့..........။

သံေယာဇဥ္ဆိုတာ တကယ့္ကို ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့အရာပါ... ပူေလာင္လိုက္တာေလ... အပူမီးေတြပါပဲ.. ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကို လြမ္းစြတ္ တမ္းတစိတ္ေတြနဲ႔ က်မ ေလာင္ကၽြမ္းလို႔ေပါ့.. ဒီေန႔ထက္ထိ ေၾကာင္ေလးျပန္လာဖို႔ကို ႐ူးသြပ္စြာေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိဆဲပါပဲ... အခန္းေလးမွာ ရွိေနခ်ိန္တိုင္းလည္း ျပတင္းေပါက္ေလးကို ဖြင့္ထားမိေနဆဲ.... ေရခဲေသတၱာေလးေဘးက စတီးစင္ေလးေပၚမွာလည္း ဖံုတက္ေနတဲ့ Pet Food ဗူးေလးေတြ အစီအရီ တင္ထားေနၿမဲ... သူခဏတာေလးသာ ေစာင္းသြားခဲ့တဲ့ ဦးထုပ္နီနီေလးကို တယုတယနဲ႔ သိမ္းထားမိေနဆဲ... က်မရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာေမာ္နီတာေလးေပၚက သူ႔ပံုရိပ္ေလးဟာလည္း ခုထက္ထိ ဒီအတိုင္းေလးဘဲဆိုတာ......။

ေဟာ.... မိုးဖြဲေလးေတြ က်လာျပန္ၿပီကြယ္.....က်မေလ.....။

(ခင္ေလးငယ္)