Posts
“လ” ေလးက ခပ္ေကြးေကြး... တိမ္ေတြက တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ေျပးေဆာ့လို႔... ဒီညေကာင္းကင္က ျပာမေနပါဘူး။ ခပ္မိႈင္းမိႈင္းနဲ႔... ၾကယ္ေလးေတြ တစ္လံုး.. ႏွစ္လံုး.. သံုးလံုး.... ျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းထဲမွာ ရွိေနတာ ေသခ်ာ ေရၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အားလံုး တစ္ဆယ့္သံုးလံုးတိတိ..။ လင္းတစ္ခါ မွိန္တစ္လွည့္နဲ႔ မွိတ္တုတ္တုတ္... ေဆာင္းရဲ႕ေလက ေအးစက္စက္.. ေလအေသာ့မွာ ညိဳေထြးေထြး ဆံႏြယ္ေတြကေဝ့ဝဲ... ပါးျပင္ေတြက တင္းခနဲ... စိတ္ေတြက ေလးလံလြန္းေနဆဲ...။
တစံုတရာေပၚမွာ စီးေမ်ာေနတဲ့ တစံုတရာဟာ နဂါးေငြ႕တန္းေတြလို ရစ္သိုင္းလို႔... မႈတ္ထုတ္မိတဲ့ သက္ျပင္းဟာ ဘာအေရာင္ရွိေနလဲ ကၽြန္မ မသိ...။ နားလည္ရခက္တဲ့ အေရာင္ေတြကို နံမည္တတ္ရေလာက္ေအာင္အထိ ကၽြန္မဟာ စိတ္ရွည္သူမဟုတ္...။ လနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြြင့္ကို ေငးေမာေနဖို႔ေတာ့ ကမၻာမွာ စိတ္အရွည္ဆံုး မိန္းမ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္...။
ကၽြန္မေဘးမွာ သီခ်င္းတစ္ပုိဒ္ရွိခ်င္ရွိမယ္... တစ္ပိုင္းတစ္စ ကဗ်ာႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္လည္း ရွိေနႏိုင္တယ္.... ဒါမွမဟုတ္.... ရနံ႔ေလးတစ္ခု...!! ခ်ိဳအီအီအနံ႔ မဟုတ္တာေသခ်ာတယ္... ခါးသက္သက္ အနံ႔ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မေဝခြဲႏိုင္ဘူး... ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မအေတြးေတြ ခါးသက္သက္ ျဖစ္လို႔ေနတာေတာ့ အမွန္ဘဲ...။ အာေခါင္ေတြက ေျခာက္ကပ္ကပ္.. မ်က္ဝန္းတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ စိုစြတ္စြတ္...။ ေလနဲ႔အတူ ယိမ္းေနတဲ့ ဆံပင္ေတြက အ႐ိုင္းဆန္လာသလို... ေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ရဲ႕ အလင္းက စူးစူးလို႔လာေနေပါ့...။
စိတ္ေတြကို စိတ္နဲ႔ကုစားဖို႔ စိတ္ေတြဟာ အဆိပ္သင့္ေနခဲ့ၿပီးသား..!! အမွတ္တရ ဆိုတာေတြကို အမွတ္ရေနဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ဦးေႏွာက္တစ္ခုနဲ႔ သိပ္ကိုအမွတ္တရ ရွိေနျပန္ေရာ... တမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္းကို ခူးဆြတ္ဖို႔ ႐ူးေနတဲ့အရာဟာ အထစ္ထစ္အေငါ့ေင့ါပဲ မဟုတ္လား..!! ေသခ်ာတယ္... တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညနဲ႔ လေကြးေကြးဟာ ကၽြန္မကိုကယ္ဖို႔ သူရဲေကာင္းမဟုတ္... ၾကယ္ကိုတလို႔ ရသတစ္ပုိဒ္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိတာလည္း အမွန္တရားေပါ့။ ဒါဟာ... အသက္မဲ့တဲ့ တမ္းခ်င္းေသတစ္ပိုဒ္...။ အဓိပၸါယ္ရွိဖို႔ အဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့ ဥာဏ္နဲ႔စဥ္းစားမွေတာ့ အခ်ီးအႏွီးေတြသာ လက္ထဲျပဳတ္က်လို႔ ကခုန္ေနၾက...။
အဲ့ဒီၾကယ္ေပါ့.... ကၽြန္မကိုေငးေစခဲ့တာ... မွင္တက္ေအာင္ျပဳစားလို႔... ေဟာ... ၾကည့္..!! ခုေတာ့ စူးရွရွ အလင္းေတြနဲ႔ ရသတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ သိမ္းသြင္းဖန္တီးလို႔ ေနျပန္တာ...။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္... ကၽြန္မ ဆက္ေငးေနမိဆဲ... ေတြးေနမိဆဲ... ေမ်ာလြင့္ေနၿမဲ...။ အမုန္းတရားေတြနဲ႔ နာၾကည္းပိုင္ႏိုင္စြာ မ်က္လံုးေတြပိတ္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ဒါဟာ.. အလကား....!! ေသြးေတာင့္လာတဲ့ နာရီေတြေတာင္ ေလးပင္လို႔ ပ်င္းရိၿငီးတြားရင္း ရပ္တန္႔ကုန္ၾကေပါ့....!!
ေကာင္းကင္ရယ္.. လေကြးေကြးရယ္.. ၾကယ္တစ္ပြင့္ရယ္.. မိန္းမတစ္ေယာက္ရယ္..။ ေငးေနတုန္း “ဝုန္း”ကနဲ ၾကယ္ကေၾကြက်... မိန္းမတစ္ေယာက္လည္း ႏြမ္းလ်စြာ ဒူးေထာက္ေျမခ...။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခါမိတဲ့ေခါင္းနဲ႔ ေယာင္ယမ္းလို႔ မ်က္ဝန္းအမွိတ္မွာ စီးေၾကာင္းတစ္ခုက ပါးျပင္ေပၚမွာေႏြးခနဲ...!! လက္သြားတဲ့ ပုလဲပြင့္ေတြက လအေရာင္မွာ ဝင္းကနဲ..........................။
(ခင္ေလးငယ္)
တစံုတရာေပၚမွာ စီးေမ်ာေနတဲ့ တစံုတရာဟာ နဂါးေငြ႕တန္းေတြလို ရစ္သိုင္းလို႔... မႈတ္ထုတ္မိတဲ့ သက္ျပင္းဟာ ဘာအေရာင္ရွိေနလဲ ကၽြန္မ မသိ...။ နားလည္ရခက္တဲ့ အေရာင္ေတြကို နံမည္တတ္ရေလာက္ေအာင္အထိ ကၽြန္မဟာ စိတ္ရွည္သူမဟုတ္...။ လနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြြင့္ကို ေငးေမာေနဖို႔ေတာ့ ကမၻာမွာ စိတ္အရွည္ဆံုး မိန္းမ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္...။
ကၽြန္မေဘးမွာ သီခ်င္းတစ္ပုိဒ္ရွိခ်င္ရွိမယ္... တစ္ပိုင္းတစ္စ ကဗ်ာႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္လည္း ရွိေနႏိုင္တယ္.... ဒါမွမဟုတ္.... ရနံ႔ေလးတစ္ခု...!! ခ်ိဳအီအီအနံ႔ မဟုတ္တာေသခ်ာတယ္... ခါးသက္သက္ အနံ႔ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မေဝခြဲႏိုင္ဘူး... ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မအေတြးေတြ ခါးသက္သက္ ျဖစ္လို႔ေနတာေတာ့ အမွန္ဘဲ...။ အာေခါင္ေတြက ေျခာက္ကပ္ကပ္.. မ်က္ဝန္းတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ စိုစြတ္စြတ္...။ ေလနဲ႔အတူ ယိမ္းေနတဲ့ ဆံပင္ေတြက အ႐ိုင္းဆန္လာသလို... ေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ရဲ႕ အလင္းက စူးစူးလို႔လာေနေပါ့...။
စိတ္ေတြကို စိတ္နဲ႔ကုစားဖို႔ စိတ္ေတြဟာ အဆိပ္သင့္ေနခဲ့ၿပီးသား..!! အမွတ္တရ ဆိုတာေတြကို အမွတ္ရေနဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ဦးေႏွာက္တစ္ခုနဲ႔ သိပ္ကိုအမွတ္တရ ရွိေနျပန္ေရာ... တမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္းကို ခူးဆြတ္ဖို႔ ႐ူးေနတဲ့အရာဟာ အထစ္ထစ္အေငါ့ေင့ါပဲ မဟုတ္လား..!! ေသခ်ာတယ္... တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညနဲ႔ လေကြးေကြးဟာ ကၽြန္မကိုကယ္ဖို႔ သူရဲေကာင္းမဟုတ္... ၾကယ္ကိုတလို႔ ရသတစ္ပုိဒ္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိတာလည္း အမွန္တရားေပါ့။ ဒါဟာ... အသက္မဲ့တဲ့ တမ္းခ်င္းေသတစ္ပိုဒ္...။ အဓိပၸါယ္ရွိဖို႔ အဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့ ဥာဏ္နဲ႔စဥ္းစားမွေတာ့ အခ်ီးအႏွီးေတြသာ လက္ထဲျပဳတ္က်လို႔ ကခုန္ေနၾက...။
အဲ့ဒီၾကယ္ေပါ့.... ကၽြန္မကိုေငးေစခဲ့တာ... မွင္တက္ေအာင္ျပဳစားလို႔... ေဟာ... ၾကည့္..!! ခုေတာ့ စူးရွရွ အလင္းေတြနဲ႔ ရသတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ သိမ္းသြင္းဖန္တီးလို႔ ေနျပန္တာ...။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္... ကၽြန္မ ဆက္ေငးေနမိဆဲ... ေတြးေနမိဆဲ... ေမ်ာလြင့္ေနၿမဲ...။ အမုန္းတရားေတြနဲ႔ နာၾကည္းပိုင္ႏိုင္စြာ မ်က္လံုးေတြပိတ္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ဒါဟာ.. အလကား....!! ေသြးေတာင့္လာတဲ့ နာရီေတြေတာင္ ေလးပင္လို႔ ပ်င္းရိၿငီးတြားရင္း ရပ္တန္႔ကုန္ၾကေပါ့....!!
ေကာင္းကင္ရယ္.. လေကြးေကြးရယ္.. ၾကယ္တစ္ပြင့္ရယ္.. မိန္းမတစ္ေယာက္ရယ္..။ ေငးေနတုန္း “ဝုန္း”ကနဲ ၾကယ္ကေၾကြက်... မိန္းမတစ္ေယာက္လည္း ႏြမ္းလ်စြာ ဒူးေထာက္ေျမခ...။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခါမိတဲ့ေခါင္းနဲ႔ ေယာင္ယမ္းလို႔ မ်က္ဝန္းအမွိတ္မွာ စီးေၾကာင္းတစ္ခုက ပါးျပင္ေပၚမွာေႏြးခနဲ...!! လက္သြားတဲ့ ပုလဲပြင့္ေတြက လအေရာင္မွာ ဝင္းကနဲ..........................။
(ခင္ေလးငယ္)
22 comments:
ဟာ.......တီငယ္... ေကာင္းလိုက္တာ..။
ငါ႔တီငယ္က သိပ္ေရးတတ္တာပဲ။ မမနဲ႔မ်ားကြာပါ႔။ {မမဂိုတြားမေျပာနဲ႔တီငယ္ တားတားကိုရန္လာေတြ႔ဦးမယ္ း( ရွဴးတိုးတိုး}
ၾကယ္ကိုခ်စ္လို႔လားေတာ႔မသိဘူး ဖတ္ျပီးေတာ႔ ထူးထူးျခားျခား ခံစားမႈေတြရတယ္။ း)
Hello khinlaynge.
လာဖတ္သြားတယ္။ ကဗ်ာလိုလို စာလိုလိုေတြ
ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ေကာင္းတယ္။
(လက္သြားတဲ့ ပုလဲပြင့္ေတြက လအေရာင္မွာ ဝင္းကနဲ..........................။) တဲ့လား ။။
မ်က္ရည္ကို ပုလဲနဲ႔ ႏိႈင္းသြားတာ လွတယ္..
Bravo again..
ခင္ေလး ဆက္ေရး အေဟး......
ေခါင္းစဥ္ကိုျမင္ကတည္းက ခင္ေလးေရးတာျဖစ္ရမယ္လို႕
ထင္ေနတာ......စာေရးသူရဲ့စိတ္ကို မွန္းၾကည့္မိတယ္... ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာသိမသြားပါဘူးးး ဟိ
ဟဲ့..ခင္ေလး
နင္ကေတာ့ေလ.. ဘူၿပီးရင္း ဘူေနေတာ့တာဘဲ..
ငါဘူဖို႔လည္း ခ်န္ပါဦးဟ..
နင့္တမ္းခ်င္းေသကို ဖတ္ရင္း ငါေတာင္ ေသေသသြားတယ္.. ဟီးးး
ငါ့လက္ထဲမွာလည္း ဘာေတြမွန္း မသိ...
ျပဳတ္က်လို႔ ကခုန္ေနလို႔...
ငါပါ လိုက္ကေနၿပီဟ...
“ဒန္႔ တန္႔ တန္႔ ဒန္႔ တန္႔ တန္႔.... အေဟးးးးး”
ဒီအက္ေဆးေလးက ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္လို ျဖစ္ေနတယ္ ...
ဖြဲ႕သီကံုးထားတဲ့ စကားစုတုိင္း၊ စကားလံုးတိုင္းက ... လြင္ျပင္႐ိုင္းတစ္ခုထဲက ပန္းခန္းတစ္ခင္းလို
ႏြဲ႕ေပ်ာင္းလႈပ္ရမ္းရင္းနဲ႕ ရင္ထဲကို တစ္စထက္တစ္စ ထိုး၀င္စိမ့္ေဖာက္လာတယ္လုိ႕
ခံစားေနမိတယ္ ...
ေသေသသပ္သပ္နဲ႕ သူ႕ေနရာနဲ႕ သူအံ၀င္ခြင္က်ပံုကေတာ့
ေနၾကာပန္းထဲက ၀တ္ဆံေလးေတြ ေနၾကာပန္းပြင့္ထဲ အစီအရီ ႐ွိေနသလိုပါပဲ ...
ႏွလံုးသား အသိကို တစ္ေဒါက္ေဒါက္နဲ႕ ေခါက္ေခါက္၀င္လာတဲ့ ရသေတြက ...
ခံစားသူနဲ႕ ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားေမ်ာ၀င္လိုက္ပါႏိုင္ေအာင္ လာလည္ၾကတာလား မသိဘူးေနာ္ ...
“၀ုန္း” ကနဲဲ ၾကယ္တစ္လံုး ေႂကြအက်မွာ .... ျမင္လိုက္မိတာက .... ..... ......
သိပ္ကိုေသသပ္လွပတဲ့ ထုဆစ္ခ်က္ေတြနဲ႕ အသက္သြင္းထားတဲ့ ႐ုပ္ထုေလးတစ္ခုလို အသက္၀င္ေနပါရဲ႕ဗ်ာ ... ။
ေလးစားမႈမ်ားစြာျဖင့္
ဟာ....... ဦးေနာ္ၾကီး ကမေနနဲ႔ေလ.. ေတာ္ေန ျပဳတ္က်သြားပါဦးမယ္.... ဟတ္ဟတ္.....
တီတီငယ္ကေတာ့ ေတာ္ပီးရင္းကို ေတာ္ေနေတာ့တာပဲ... ဟတ္ဟတ္.... နာ့တီတီနယ္ကြ.... ဟတ္ဟတ္....... ဆက္လုပ္ဆက္လုပ္....
မယ္မယ္က မက္မက္စီစီ အတုိင္းပဲေနာ္... :P
အဲဗ်ာ... ဖတ္ေကာင္းလိုက္တာ...
မ်က္လံုးထဲမွာ အဲေကာင္မေလး ျမင္ေယာင္လာတယ္
မမိုက္တာက လ က ေကြးေကြး ႀကီးျဖစ္ေနတယ္..
အင္းေပါ့ေလ.. သူ႔ လမွ မဟုတ္တာ.. ဘယ္တင္စားပါမလဲလို႕
ဟိဟိ :P
တစ္ကယ္ေကာင္းတယ္ မမခင္ေလး
ေရးတတ္ခ်င္လုိက္တာ အဲလိုမ်ိဳး.... မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္တယ္ စကားလံုးေတြဖြဲ႕ထားတာလည္း ၾကိဳက္တယ္... ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘူး အ၇မ္းေကာင္းတယ္.. :)
တီတီ ေတာ္ေတာ္တယ္။ တားတားေယး
ဖတ္သြားတာ ႏိုပါ ႏိုခ်င္တြားတယ္ အဟင့္
အကိုေတြလို႕ေတာ့ မေ၀ဖန္တတ္ဖူး
ေကာင္းတာေတာ့ အရမ္းေကာင္းတယ္။
မိဂ်ယ္ မဟုတ္ေသာ ဖိုးဂ်ယ္
ဖတ္ရင္းနဲ႕ စကားလံုးျပင္းျပင္း နဲ႕ ကိုင္ရုိက္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို အသက္၀င္သြားတာ္ မခင္ေလး ၊၊ အဲဒါ "ေစရာ" ထင္တယ္ဗ်ာ ၊၊
စာအေရးေကာင္းတဲ့ မခင္ေလး ၊၊ ဗရာဘို ၊၊
အေရးအသားေတြ အ၇မ္းေကာင္းတယ္။ ဖတ္ရတာ ဆန္းသစ္ေနတယ္ ။ ဆက္လက္ေရးသားႏိုင္ပါေစ။
အားေပးလ်က္ပါ ။ :)
မခင္ေလး...
အဖြဲ႔အႏြဲ႔ပိုင္းက သိပ္ကိုေသသပ္လြန္းတယ္..။ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းေတြကလဲ ႐ိုးရွင္းစြာနဲ႔ ဆန္းသစ္လွတယ္။ ျဖတ္ခနဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုကို အမိအရဖမ္းဆုပ္ၿပီး ေရးထားပံုရတယ္။ ေတာ္ပါေပတယ္ဗ်ာ... း)။
အဲ့ဒီၾကယ္ေပါ့.... ကၽြန္မကိုေငးေစခဲ့တာ... မွင္တက္ေအာင္ျပဳစားလို႔...
ညီညီ့ ဘန္နာကၾကယ္ေလးမ်ားလားမသိ..
ေျမျပင္မွာ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ေဆြးေျမ႔မႈေၾကာင္႔..
ေကာင္းကင္ထက္က နကၡတ္က အသက္မ၀င္ေတာ႔
တာေလ..စိတ္ဓါတ္ကို ခိုင္မာေအာင္ၾကိဳးစားေတာ႔ ဒဏ္ရာေတြသာတြန္းအားေပး..
ေတြး ေငး ေဆြး ရံုအျပင္ ေပ်ာ္ေမြ႔စရာမရွိ..
စိတ္ေတြခါးခဲ႔ခ်ိန္မွာ သက္တမ္းမဲ႔ တမ္းခ်င္းတစ္ပုဒ္
ေတာ႔ ျဖစ္ထြန္းတယ္..ကမၻာတည္သေရြ႕လဲ ရွိမယ္ ေနမရွိဘဲလည္းေနမယ္..ကမၻာၾကီး အေမွာင္က်ပေစ အခ်စ္တစ္ခုထဲနဲ႔ဘဲေနမယ္..
အဲဒီ စိတ္ဓါတ္ကိုဘဲ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း လူသားတစ္ေယာက္...တမ္းတျခင္းေအာက္မွာ လြတ္လပ္စြာရူးသြပ္ေနတာေလ..
ပုလဲေၾကြတဲ႔ ေျမမွာေပါ႔...။
ေစရာကို ဖတ္ျပီး စိတ္ထဲေပၚလာတာကိုမန္႔ေပးခဲ႔တယ္
အမ။
ဇြဲရဲရင္႔
မခင္ေလးေရ
စာေလးဖတ္ၿပီး
လိုက္ငိုခ်င္လာတယ္။
ေရးတဲ႔လူက ဆြဲေခၚသြားလို႔ေပါ႔ေနာ္။
ဖတ္သြားတယ္ဗ်ဳိ႕။ေကာင္း၏
ဒါမ်ိဳးစာေတြ မဖတ္ရတာၾကာျပီ။ အလြန္ေကာင္းပါသည္။
ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ရာ ႏွစ္သစ္ မဂၤလာပါဗ်ာ...
:)
အေရးသားေတြက တယ္ေျမာက္တယ္ေကြ႕... ဖတ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ စကားလံုးေတြနဲ႔တင္ စီးေျမာသြားတယ္
"""ခင္ေလး........ေရ.""".
လွလိုက္တာ...
လူအတိုင္းပဲ...
ေရးတတ္ပံု..
အိျႏၵာ
မခင္ေလးရယ္..
ခင္ဗ်ာဟာေလ.....
Post a Comment