Monday, June 8, 2009

မပီတဲ႔.. စစ္

ေစစားရာဘဝမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ဆိုတာ
ႏွင္းတစ္ပြင့္ထက္ ေသးငယ္မွေတာ့
မိုးတစ္စက္ကို အားက်ရင္း
အေပါင္းမဲ့ အႏႈတ္မဲ့ ရင္မွာ
သုညသာ ေနရာယူခဲ့တယ္...။

႐ႈပ္ပြေနတဲ့ စာ႐ြက္ထက္
ဗလာတစ္႐ြက္ဟာ တန္ဖိုးရွိသတဲ့..!!

အမည္းေရာင္စာ႐ြက္ေပၚမွာ
အနက္ေရာင္မွင္နဲ႔ ေရးတ့ဲ့စာ
ဘယ္သူမွ မဖတ္ႏိုင္မွေတာ့
ဗလာထင္တာ မဆန္းဘူးေပါ့...။

တရားျခင္း.. မတရားျခင္းနဲ႔
ငါ့စစ္ ငါခင္း.....။

ျမတ္ႏိုးျခင္း.. ေၾကကြဲျခင္းနဲ႔
ငါ့စစ္ ငါခင္း.....။

ေပးဆပ္ျခင္း.. တပ္မက္ျခင္းနဲ႔
ငါ့စစ္ ငါခင္း.....။

သိမ္းထားျခင္း.. ေဖာက္ခြဲျခင္းနဲ႔
ငါ့စစ္ ငါခင္း....။

ငါ့စစ္တလင္းမွာ ငါ့စစ္ငါ႐ွံဳးရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ထ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္က်..။

ငါ့ေသြးငါေဖာက္ ငါ့ေသြးငါေသာက္ရင္း
ငါ့ေသြးငါ႐ြံရွာ ငါ့ေသြးငါျပန္ရွာေပါ့..။

ေနာက္ဆံုးေတာ့...
ငါ့စာေတြက ငါ့စိတ္ကိုထြင္း
ငါ႔စစ္ ငါျပန္ခင္းေတာ့

သတ္ကြင္းမွာ မာန္တင္းရင္း
မပီတဲ႔ စစ္ကို ပီျပင္ဖို႔အတြက္
မ်က္ရည္ဇြဲနဲ႔ ဖြဲ႕သီတယ္....။

(ခင္ေလးငယ္)

29 comments:

ေတာင္ေပၚသား said...

က်ေနာ္လဲ က်ေနာ့္စစ္ေျမျပင္မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ရႈံး ျပန္ထ ျပန္တုိက္ ေနတာပါပဲ တီငယ္ေရ.... တေန႕ေတာ့ ေအာင္ႏုိင္သူ စစ္သူၾကီးျဖစ္ရမယ္ ဆုိတဲ့ အသိေလး ထည့္လုိ႕ေပါ့...


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

မယ္႔ကိုး said...

ကဗ်ာေကာင္းေလးမွာ စာလံုးေပါင္းတစ္ခုကို မထင္မွတ္ဘဲ သြားေတြ ့မိပါတယ္။
သံုညကို သုည လို ့ပဲ ေရးလားလို ့ပါ။
မွားေျပာမိရင္လည္း စိတ္မရွိပါနဲ ့ေနာ္။

Moe Myint Tane said...

ဘ၀ဆိုတာ တိုက္ပြဲတစ္ခုေပါ႔
ျဖစ္တည္မႈအစုစုေတြနဲ႔ ရင္ထဲမွာလည္းတိုက္ခဲ႔ၾကတယ္
အျမင္မလႊဲသာလည္း ရႈိက္ခဲ႔ၾကတယ္
အေၾကာင္းအရာတိုက္ဆိုင္ရင္ ငါတို႔လက္နဲ႔ေအာင္ႏိုင္တယ္ ။ ။

တကယ္ေတာ႔
တိုးထြက္လာတဲ႔ မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ကအစ
ေမွးမွိန္တဲ႔အလင္းနဲ႔ ၀န္းရံခစားတဲ႔ၾကယ္ေတြအဆံုး
တစ္ေန႔တာလံုးဟာ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ျခယ္မႈန္းလို႔ ။ ။

ေနာက္ဆံုးမွာ
ဘယ္အရာမွ အရာမထင္ခဲ႔ရင္ေတာင္
ငါတို႔ေတြၾကိဳးစားခဲ႔ဖူးတယ္ဆိုတဲ႔အသိတစ္ခု
တစ္ခုမွ ရွိမေနတာထက္
တစ္ခုခုရွိေနတာဟာ ပိုေကာင္းပါတယ္ ။ ။


မေလးေရ ကဗ်ာကို ကဗ်ာနဲ႔ဘဲျပန္မန္႔လိုက္တယ္။
ေနာက္ထပ္ကဗ်ာေကာင္းေလးေတြ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ေဝေလး said...

ဟုတ္တယ္ မမခင္ေလးေရ..... ကုိယ့္စစ္ကုိယ္ခင္းရင္းနဲ႕ပဲ ျပန္ျပန္ရႈံုးေနရတယ္... ႏုိင္ပြဲတစ္ေန႕ေတာ့ေပၚလာမွာေပါ့ေနာ္......

ေဇာ္ said...

ေဒၚေလးငယ္ရယ္ ..
ေကာင္းလုိက္တာ။ ေရးတတ္လုိက္တာ။
အူးေနာ္နဲ႕ေတာ့ ကြာပါ့ေနာ္။
အဟီး။

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

ေရလည္မိုက္တယ္.. တီငယ္ေရ... အရမ္းကိုမိုက္တယ္...

Sein Lyan Tun said...

ခရုငယ္ တစ္ေကာင္
ၿခံစည္းရိုး ထိပ္ကို တက္ေနခ်ိန္ နဲ႔တူေနတယ္
အခါခါ လဲၿပိဳက်
အခါခါတြယ္တက္
ဘဝဆုိတာလဲဒီလိုပဲတိုက္ပြဲဝင္ရတယ္ေနာ္
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့
ၿခံစည္းရိုးထိပ္မွာ ရပ္ႏိုင္ၿပီး
အေဝးကိုေမွ်ာ္ႀကည့္ႏိုင္မွာပါ
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ မခင္ေလးေရ.....

မ်က္ရည္နဲ႔ဖြဲ႔သီေပမယ္ အၿပံဳးပန္းေလး ပန္ရေတာ့မွာပါ...
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ေမ်ာက္ေမ်ာက္
ဖိုးစိန္

ခမ္းကီး said...

ေကာင္းမွေကာင္း....။
အသစ္မ်ားစြာကို ေမွ်ာ္ေနမည္။

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

႐ွဳပ္ပြေနတဲ့ စာ႐ြက္ထက္
ဗလာတစ္႐ြက္ဟာ တန္ဖိုးရွိသတဲ့..!!

အမည္းေရာင္စာ႐ြက္ေပၚမွာ
အနက္ေရာင္မွင္နဲ႔ ေရးတ့ဲ့စာ
ဘယ္သူမွ မဖတ္ႏိုင္မွေတာ့
ဗလာထင္တာ မဆန္းဘူးေပါ့...။
<--- အဲ့စာသားေတြ ရင္ထဲထိတယ္ မမခင္ေလးေရ...

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

ဖတ္သြားတယ္ဗ်။

သုခမိန္(E-Journal)

ခင္ေလးငယ္ said...

မယ္ကိုးေရ.. ဟုတ္ပါတယ္.. သုည ျဖစ္ရမွာပါ.. ျပင္လိုက္ၿပီေနာ္.. ေက်းဇူးပါ.. း)

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

အၾကိမ္ၾကိမ္ရံႈးလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ထ ဘ၀တိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ခ်ီတတ္ရင္းးးးးးးးးးးးးးးးး
း)

mgngal said...

ကဗ်ာ အဖြင့္မွာတင္ လြင့္ပါသြားတယ္ အဆံုးထိ ။

ဖိုးသၾကၤန္ said...

တခုခုလိုေနတယ္ခင္ဗ်။ ကိုရင္ေနာ္ လာမမန္႕ေသးဘူး။
ေမွ်ာ္ေနတယ္အကိုေရ။
:D

MANORHARY said...

ၿမတ္ႏိုးျခင္း.. ေၾကကြဲျခင္းနဲ႔
ငါ့စစ္ ငါခင္း.....။

ေပးဆပ္ျခင္း.. တပ္မက္ျခင္းနဲ႔
ငါ့စစ္ ငါခင္း.....။

သိမ္းထားျခင္း.. ေဖာက္ခြဲျခင္းနဲ႔
ငါ့စစ္ ငါခင္း....။

ငါ့စစ္တလင္းမွာ ငါ့စစ္ငါ႐ွံဳးရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ထ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္က်..။
.............
တဲ့လားခင္ေလးေရ..
မ်က္ရည္ဇြဲနဲ႔ဖြဲ႔သီတဲ့ကဗ်ာေလးဖတ္သြားပါတယ္။
ခ်စ္ခင္စြာ

ကိုရင္ေနာ္ said...

ငါ႔ပုလင္း ငါေဖာက္ ငါ႔ပုလင္း ငါေသာက္
ငါ႔ပုလင္း ငါ ႐ြံ႐ွာ ငါ႔ပုလင္း ငါ သြန္တာ...
..

အီးးးဟီးးးဟီးးး သြန္မွာေပါ႔.. အရက္ပ်ံပုလင္းနဲ႔ အရက္ ပုလင္း မွေသာက္မိလို႔. အဟို႔ အဟို႔.. ဟို႔.. :D

မွတ္ခ်က္။ ။ မမန္႔ေတာ႔ဘူးလို႔ ေနတာပါ ဖိုးသႀကၤန္ လာေျမႇာက္ေပးလို႔.. ;)

မီယာ said...

ကဗ်ာဖတ္ ေကာ္မန္႔ေတြဖတ္ၿပီး ကုိရင္ေနာ္ေတာ့ ဒီတခါ သေဘာေကာင္းရွာသားပဲ မေနာက္ဘူးလုိ႔ ေတြးေနတုန္း သူ႔ ေကာ္မန္႔ႀကီး ေပၚလာတယ္။
မခင္ေလးေရ လက္စားေခ်ျခင္း အေၾကာင္းမ်ား ဘယ္ေတာ့ ေရးမွာလဲ။ ဖတ္ခ်င္လုိ႔ပါ။

ကဗ်ာဦး said...

ဟီးးးးးးးးးးးးးးဦးေနာ္နဲ႔တီငယ္ဆီလည္းလာပါတယ္
တီငယ္ကဗ်ာေလးကေကာင္းလိုက္တာ
ကေလး ေလးကို လည္း ႏွဳတ္ဆက္တယ္
အာဝါးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ျမေရလ်ဥ္ said...

`ငါ့စစ္တလင္းမွာ ငါ့စစ္ငါ႐ွံဳးရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ထ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္က်..။

ငါ့ေသြးငါေဖာက္ ငါ့ေသြးငါေသာက္ရင္း
ငါ့ေသြးငါ႐ြံရွာ ငါ့ေသြးငါျပန္ရွာေပါ့..။´
တဲ႕ ....။

ဟားဟားဟား မိုက္တယ္။

မမသီရိ said...

ငါ့စစ္တလင္းမွာ ငါ့စစ္ငါ႐ွံဳးရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ထ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္က်..။

ခင္ေလးေရ.. ကဗ်ာေလးက လွတယ္
ဒါေပမဲ့ မမ ျပန္ျပင္ခ်င္လို႕...း)

ငါ့စစ္တလင္းမွာ ငါ့စစ္ငါ႐ွံဳးရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္က် အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ထ..။

ျပန္ထ ရင္းနဲ႕ပဲ ဘ၀ကိုဆက္လက္
ရွင္သန္္ၾကတာေပါ့ ညီမေရ....

ခ်စ္တဲ့ မမ

ူူlittlebrook said...

ေအာ္ ရႈံးေနၿပီးသားစစ္ႀကီးကိုမွ ေရြးတုိက္မိတာကိုး အမရယ္ ဒူးေတာ့မေထာက္ဘူး သတၱိရွိတယ္ း)

Dream said...

မယ္မယ္...ခမး္မ္...လက္စ္ဂိုး... စစ္တိုက္ထြက္မယ္...ခစ္ခစ္

း))

ဦးေနာ္ၾကိး.. ပုလင္းခ်င္းမွားေသာက္မိရင္ ဂိ သြားမယ္ေနာ္... အဟီးးး ... သတိထားဦး... :P

ကိုလူေထြး said...

မိုက္တယ္ ခင္ေလးေရ...

မခင္ေလးငယ္က ေအးေဆးသေလာက္ ကိုရင္ေနာ္က အေတာ္မ်က္ႏွာေျပာင္တာပဲ...

ထိပ္ေရာေျပာင္ေနျပီလား...ခဏခဏ ေခါင္းေခါက္ခံရလို႕ ...

ဟီးဟီး.... းဝ)

yanmyo said...

ကဗ်ာကိုခံစားၿပီး စစ္ထြက္ဖို႕ၿပင္လိုက္ဦးမယ္

ဟန္သစ္ၿငိမ္ said...

C box ရွာမေတြ႕လို႔ ဒီမွာပဲ ေရးသြားတယ္။ Tag ထားတယ္ဗ်ိဳ႕...။

Mhu Darye said...

မ်က္ရည္ေတြ မခမ္းမခ်င္းေပါ့ မမခင္ေလးငယ္...။
က်ေနာ္လည္း မပီတဲ့ စစ္ ကို တိုက္ေနဆဲပါပဲ။
း)

ဖန္ခါးေျမ said...

´႐ႈပ္ပြေနတဲ့ စာ႐ြက္ထက္ဗလာတစ္႐ြက္ဟာ တန္ဖိုးရွိ သတဲ႔´

သိပ္မွန္တဲ႔ စကားေလးပဲဗ်ာ .. ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ အစ္ကို အမတို႔ ဆိုဒ္က loading time အရမ္းၾကာတယ္ေနာ္ ..
ဘာေတြလုပ္ထားပါလိမ္႔ :D

ဒီမိုေဝယံ said...

ေကာင္းတယ္။
အျမဲတမ္း အားေပးေနပါတယ္။

Anonymous said...

မ ေရ

ဒီကဗ်ာေလး အရမ္းၾကိဳက္တယ္ ...
ၿငိမ္းတို ့လဲ မပီတဲ့ စစ္ေတြ ခင္းရင္းနဲ ့အခ်ိန္ေတြကုန္
ရံွုးလိုက္တိုက္လိုက္ပါပဲ...။။

ညီမေလး