စကားလံုးတို႔ဝတ္ဆံအေႂကြ

စာေတြ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္.....။
စာေတြ ေရးေနပါတယ္..........။
စာေတြ ဆက္ေရးပါဦးမယ္...........။
ကၽြန္မဟာ ကိုယ္တားထားတဲ့ ကိုယ့္စည္း.. ကိုယ္ခတ္ထားတဲ့ ကိုယ့္ေဘာင္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ လြတ္လပ္စြာ ကူးရင္းခတ္ရင္း စာေရးေနသူပါ..။ ေျခအခတ္မွာ ရင္ဘတ္ထဲက အရာတခ်ိဳ႕က ဒိုက္ေတြအျဖစ္ လာကပ္တတ္တာ ဆန္းတယ္မထင္မိ..။ “ဒိုက္” လို႔ ဆိုတိုင္း အမိႈက္ေတြပဲလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္..! တခါတခါ ေဗဒါျဖစ္သလို ၾကာပန္းငံုေတြလည္း လာစုတြယ္ၿငိခ်င္ ၿငိမွာေပါ႔..။ က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္သလို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရင္း ရာသီသံုးပါးမွာပြင့္တဲ့ ပန္းတို႔ရဲ႕ ဝတ္ဆံအေႂကြမွာ ငိုက္ျမည္းသြားမယ္႔ အနာဂါတ္ဟာ ေဒသသံ ဆန္မဆန္ ဘယ္သူ ျငင္းခ်က္ထုတ္မွာမို႔လဲေလ...!!

စာမွာစ်ာန္ဝင္လာတဲ့အခါ လက္အစံုဟာ ေမွာ္ေအာင္မေအာင္ အေျဖထုတ္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာင္ ရတတ္တာမွ မဟုတ္တာ..။ ေရးမိတဲ့စာမွာ ကာလံေဒသံ ပါခ်င္ပါမယ္.. နိမိတ္ေတြ အတိတ္ေတြနဲ႔ ၿငိေကာင္းၿငိမယ္.. ဆႏၵေတြလည္း ပါေကာင္းပါမွာေပါ႔..။ လက္ရွိရင္ခုန္သံနဲ႔ ႏႊယ္ခ်င္ႏႊယ္မယ္.. ဒါမွမဟုတ္... က်ိန္စာမိထားတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက အနာေဟာင္းတခ်ိဳ႕က က်ိန္စာျပယ္ ျပန္ရွင္သန္လာသလိုမ်ိဳး ႐ုန္းထခ်င္လည္း ႐ုန္းထလာမွာေပါ့။ စာဟာ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျဖစ္သလို စာဟာ ကၽြန္မ ခႏၶာအသြင္ ေဆာင္ခ်င္လည္း ေဆာင္ဦးမွာေလ..။

တခါတရံေတာ့ စာဟာကၽြန္မ ဆံႏြယ္ေတြလို ႐ႈပ္ခ်င္လည္း ႐ႈပ္ခဲ့မွာပါပဲ..။ ကၽြန္မ ေသြးေတြလို ရဲရဲေတာက္လာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္မိတယ္ ဆိုတာ မျငင္းခ်င္ပါဘူး...။ ေသြးစက္ေတြနဲ႔ ေရးမိေတာ့မယ္႔ လက္အစံုကို ဘရိတ္ ျပန္အုပ္ရတတ္တဲ့အခါ ကၽြန္မလို သက္ျပင္းခ်မိသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိမလဲေတာ့ မသိ..!! ဝဋ္နာကံနာ တစ္ခုလို အလိုမက်စြာ ကိုယ့္လက္ ကိုယ္ျပန္ခ်ဳပ္၊ ကိုယ့္လက္ ကိုယ္ျပန္ျဖဳတ္နဲ႔ပါပဲ။ ေက်နပ္သလို မေက်နပ္သလို စိတ္ေတြနဲ႔ ေနရထိုင္ရ ခက္လာတဲ့အခါ စာအုပ္ကိုပိတ္ ျပန္အိပ္႐ံုေပါ႔..။ ကၽြန္မ ေခါင္းေတာ့မကုတ္ပါဘူး။

အိပ္လို႔ေကာ ေပ်ာ္မယ္ထင္ပါသလား..!! ဂေယာက္ ဂယက္ေတြ ထေတြးလို႔ မာတဲ့ေခါင္းက ေနသာေနဆဲ...။ သံစဥ္ပဲ မဲ့သလို ေတးသြားပဲ လြဲသလိုနဲ႔ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ ျပန္ေရး ျပန္ဖ်က္နဲ႔ သမိုင္းအသစ္ကို တက္ဖို႔ခက္ရဲ႕။ ဆူးေတြအမ်ားႀကီး ျမင္ေနရတာေတာင္ ဖိကိုင္မိခ်င္ျပန္ေသးသူလိုလို..။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ပ်က္ ၾကက္ေျခေတြ ခတ္ရေပါင္းလည္း မ်ားလြန္းၿပီ..။ စိတ္ေတြအခ်ဥ္ေပါက္တဲ့ အခါ အာ႐ံုခါးခါးေတြနဲ႔ ခရီးကို မေပါက္ေတာ့တာေလ..။ ဒါေပမဲ့လည္း နာတာရွည္ ေဝဒနာစြဲသလို လက္အစံုက စာေတြ ခ်ခ်ေရးျပန္တယ္..။

စာေရးသူ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ မိခင္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရာခိုင္ႏႈန္း ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စာေတြမွာ ကၽြန္မဟာ ေဖေဖျဖစ္သလို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ ေမေမလည္းျဖစ္တယ္..။ သားေလးျဖစ္သလို ပါးေဖာင္းေဖာင္း နီတာရဲ သမီးေလးလည္း ျဖစ္တယ္..။ ဆိုးႏြဲ႕တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို စကားနည္းတဲ့ ညီမေလးျဖစ္တယ္..။ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္သလို နားလည္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တယ္..။ သက္မဲ႔ခံုတန္းေလးျဖစ္သလို ေၾကာင္ျဖဴျဖဴေလးျဖစ္တယ္..။ ေခတ္အျမင္ရွိသလို ဟိုးေခတ္ေဟာင္းကို ျပန္ဆြဲသူျဖစ္တယ္..။ မင္းသမီးတစ္လက္ျဖစ္သလို ပြဲၾကည့္သူ သက္သက္ျဖစ္တယ္..။ ကၽြန္မကို လိုလားသူျဖစ္သလို ကၽြန္မကို ေခါင္းခါ႐ႈံ႕ခ်သူ ျဖစ္တတ္ျပန္တယ္..။ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ ေပေတေတဂ်စ္ကန္ကန္ ေခါင္းမာသူ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါပဲ..။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ စာေရးေနပါတယ္..။

ကိုယ္ဆိုတဲ့ ေတးသြားတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ္တိုင္ျပန္ၾကားႏိုင္ဖို႔ သိပ္ကို ငတ္မြတ္လာတဲ့အခါ နံရံေတြကို ေဖာက္ထြက္ရင္း ေလစိမ္းေတြေနာက္ အေမာတေကာ ေျပးလိုက္မိ တတ္တာလည္းရွိတယ္..။ ေႏြးေထြးမႈကို လိုအပ္ ေတာင့္တရင္း ရင္ခြင္ငတ္သူလို ျဖစ္လာတဲ့ စာေတြ အတြက္ ဘယ္ေဗဒင္ဆရာကို ေဟာစာတမ္း ထုတ္ခိုင္းရမယ္မသိ..။ ကုိးရုိးကားရား ကိုယ့္စာေတြနဲ႔ ကိုယ္ ရယ္ခ်င္သလို ငိုခ်င္သလိုနဲ႔ေပါ့..။ ေနေတြျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူ၊ မိုးေတြသည္း၊ လွ်ပ္ေတြလက္၊ ေလျပင္းေတြ တဝုန္းဝုန္းက်လို႔ နတ္ဝင္သည္ နတ္ပူးသလို လည္းျဖစ္ရဲ႕...။

စာေတြနဲ႔ အေတြးေတြ တေမ႔တေမာ လႊင့္ေျမာေနခိုက္ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ႏွာက်က္က အိမ္ေျမႇာင္တစ္ေကာင္ ျပဳတ္က်လာမွ ကပ်ာကယာ ထ ျဖစ္တတ္ေသးတာမ်ိဳး..။ စာေတြနဲ႔ စစ္ခင္းရင္း ပဋိပကၡေတြ အမ်ားသားနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ပဲ “ေကာင္းေသာညပါ...” “အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ...” ဆိုတာမ်ိဳး ျပန္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရေလမလား..!! “လူဆိုတာ ကိုယ့္မာနနဲ႔ ကိုယ္” ဆိုတဲ့ စကား အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာ နားလည္ပါရဲ႕နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပဲ စာမွာ “ကိုယ္” နဲ႔ “မာန” က အသြင္မတူတဲ့ သတၱဝါႏွစ္ေကာင္လို သတ္ၾက ပုတ္ၾက..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္ဖ်န္ေျဖရင္း ကိုယ္တိုင္ပဲ ဒိုင္သူႀကီး ျဖစ္သြားရျပန္ေသးတာ..။

ဒီလိုနဲ႔ လံုးခ်ာပတ္ခ်ာေတြ တဝဲဝဲလည္လို႔ပါပဲ..။ စာထဲမွာ႐ြက္လႊင့္... နာက်ဥ္ျခင္း ရာသီေတြကိုျဖတ္... ခ်ိဳၿမိန္ဒုကၡေတြကို ရင္စည္းခံ... ေအးစက္စက္ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း......

စာေတြ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္.....။
စာေတြ ေရးေနပါတယ္..........။
စာေတြ ဆက္ေရးပါဦးမယ္...........။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဟိုး.... နက္႐ိႈင္းတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက စကားလံုးေတြ ဝတ္ဆံေႂကြတိုင္း ေရးျဖစ္ေနတဲ႔ စာေရးျခင္းအႏုပညာမွာ ရင္ခုန္မႈေတြနဲ႔ ႏူးညံ့သက္ဝင္ေနမိပါတယ္..။ စိတ္သန္႔စြာနဲ႔ ေခၽြခ်မိတဲ့ စာေတြအေပၚမွာ သစၥာေဖာက္မႈကင္းတဲ့ ရသတစံုတရာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပးစြမ္းႏိုင္သူ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနပါရေစ...။

(ခင္ေလးငယ္)