Tuesday, July 15, 2008

တစ္ခါက ႏိုဝင္ဘာဆီသို႔... (၃)

နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ေလးနာရီထိုးခါနီးေနၿပီ.... ဦးေလးျမင့္ကို ေလးနာရီခြဲမွာ လာႀကိဳဖို႔ မွာထားတာပဲ..။ “စုစု” နဲ႔ “ပိုးပိုး” တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ အခန္းေတြဆီကို ဖုန္းေခၚၿပီး သတိေပးရေသးတယ္။ ေတာ္ၾကာ မမတို႔က အနားယူလြန္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်င္အခက္...။ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးေရခ်ိဳး အဝတ္စားလဲလိုက္တယ္။ အေထြအထူး အလွျပင္ေလ့ မရွိတဲ့ က်မကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႔ပါဘဲ....။ အဆင္သင့္ျဖစ္လို႔ ဝရန္တာက ႀကိမ္ခံုေလးမွာ ထြက္ထိုင္ေငးရင္း သူတို႔ထြက္အလာကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္..။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာဘဲ စပ္ၿဖဲၿဖဲ မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႔ တြတ္ထိုးရင္း ေလွ်ာက္လာတဲ့ သူတို႔ကို လွမ္းျမင္ရတယ္..။ က်မက လက္မွာပတ္ထားတဲ့ နာရီေလးကို ေထာင္ျပရင္း စူပုတ္ပုတ္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေမးေငါ့ျပေတာ့ မိေ႐ႊစုစုက ေခါင္းေလးပုရင္း....

“ဟီး ...ေဆာရီး” ..... တဲ့..။

ဒီညေနေတာ့ သံုးေနရာေလာက္ဘဲ သြားဖို႔ စဥ္းစားထားတာပါ။ ေလးရက္ေနမွာဆိုေတာ႔ က်မတို႔အဖို႔ ေအးေအးေဆးေဆး အခ်ိန္ယူၿပီး လည္လို႔ ရႏိုင္တယ္ေလ...။ ဦးေလးျမင့္က အာနႏၵာဘုရားကို လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ကားရဲ႕ေနာက္ၾကည့္မွန္ေလးမွာ စံပယ္ပန္းကံုးေတြကို ဦးေလးျမင့္က အတြဲလိုက္ေလး ခ်ိတ္ထားတယ္။ က်မစကားစရင္း နည္းနည္းေမးၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္...။

“က်မက စံပယ္ပန္းေလးေတြကို အရမ္းႀကိဳက္တာ.... သိသေလာက္ေလး ေျပာၾကည့္မယ္ေနာ္ ဦးေလးျမင့္..”

“ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ”

“ပုဂံမွာပြင့္တဲ႔ စံပယ္ပန္းက အနံ႔သိပ္မရွိဘူးဆို.. လံုးဝမေမႊးဘူးလ႔ို ေျပာလို႔မရေပမဲ့ ႏွာေခါင္းဝေလးနားထိ ကပ္ေမႊးမွ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႔ သင္းသင္းေလးဘဲ ရတာမဟုတ္လားဟင္..”


က်မရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ဦးေလးျမင့္က ၿပံဳးရင္း ေခါင္းကိုညိမ့္တယ္...။

“တူမေလးက ေတာ္ေတာ္သိေနတာဘဲ..”


ဒါဆို က်မသိတာေလးေတြ မွန္ေနတဲ့ သေဘာေပါ့။

“ဦးေလး ခုဏေလးကမွ ေဘးအိမ္က ဝယ္လာတာ... ဒီမွာအပိုေလးေတြ ရွိေသးတယ္ တူမေလးယူလိုက္ေလ”


ဆိုၿပီး လွမ္းေပးတယ္။ က်မ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို အရမ္းေပ်ာ္သြားတာ အမွန္ပါ.....။

“ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ဦးေလးျမင့္ရယ္”

ပန္းကံုးေလးေတြကို တယုတယနဲ႔ က်မဆံပင္ စုတ္ဖြားေလးေပၚမွာ ကပိုက႐ို ပန္လိုက္တယ္။

ဘုရားကိုေတာင္ေရာက္လာၿပီ..။ ပုဂံက ဘုရားေတြ အားလံုးထဲမွာ အႏုစိပ္ဆံုး၊ လက္ရာအေျပာင္ေျမာက္ဆံုး၊ အႏုပညာအဆန္ဆံုး ဘုရားက အာနႏၵာဘုရား ျဖစ္ပါတယ္..။ “စုစု” နဲ႔ “ပိုးပိုး”ကို အေတာ္ေလး ေျပာျပထားၿပီးသားဆိုေတာ့ ေထြေထြထူးထူး သိပ္ေျပာစရာ လိုမယ္မထင္..။ သူတို႔လည္း အေတြးေလးေတြ ကိုယ္ဆီနဲ႔ ေလ့လာေနၾကလို႔ လႊတ္ေပးထားလိုက္တယ္..။ အဓိက သတိထား ေလ့လာေစခ်င္တဲ့ ေနရာေလးေတြ သူတို႔ကို ေျပာၿပီးသားပဲ...။

ဘုရားကအထြက္ ကားေပၚတက္ခါနီး အာနႏၵာဘုရားကို ေနာက္ခံထားရင္း ဦးေလးျမင့္နဲ႔ အားလံုးအတူတူ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခ်င္တယ္လို႔ “စုစု”က ေျပာလာတယ္..။ ေဘးနားေလးကို မ်က္လံုးေလးေဝ့ရင္း ဓါတ္ပံု ႐ိုက္ေပးမဲ့သူကို ႐ွာလိုက္မိတယ္။ ဦးေလးျမင့္ ကားရဲ႕ေဘးမွာ ကပ္ရပ္ထားတဲ့ ကားအျဖဴေလးနားက ရပ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို အကူအညီ ေတာင္းလိုက္မိပါတယ္။

“ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်မတို႔ကို ဓါတ္ပံုေလး သံုးေလးပံုေလာက္ ႐ိုက္ေပးႏိုင္မလား ႐ွင္ ”

“အိုေကေလ”

သူ႔အသံက ေတာ္ေတာ္ေလး မာတာတာ ခပ္ျပတ္ျပတ္ႏိုင္ေနလို႔ က်မသူ႔မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိတယ္...။ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ ခက္ထန္ထန္ အမူအယာမ်ိဳး ဘာမွ႐ွိမေနပါဘူး.... ပကတိ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပါဘဲ..။ က်မကမ္းေပးတဲ့ ကင္မရာကို သူလွမ္းယူ လိုက္ပါတယ္။ က်မတို႔ကို သံုးပံုေျမာက္႐ုိက္ေပးဖို႔ ခ်ိန္ေနခ်ိန္မွာဘဲ သူ႔ေဘးမွာ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ႐ွိႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး က်မတို႔ကို ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနပါတယ္..။

“စုစု” ရဲ႕ “Thank you” ဆိုတဲ့ ခပ္က်ယ္က်ယ္စကားသံေလး အဆံုးမွာ.. က်မတို႔ နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ရယ္ေမာရင္း စကားေတြ ေျပာေနၾကတယ္။ က်မတို႔လိုဘဲ အတူလာတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ က်မ ကင္မရာေလးကို ျပန္ယူရင္း

“ေက်းဇူးပါ”
လို႔ေျပာမိေတာ့ သူက..

“ဝတ္ထားတဲ့ျမန္မာ ဝတ္စံုက မင္းနဲ႔ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္”


နဲနဲေလး ခပ္ေထာင့္ေထာင့္ႏိုင္ေနတဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကားပါဘဲ...။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ က်မ ေက်နပ္မိပါတယ္...။

“ေက်းဇူးပါရွင္..”

လို႔ထပ္ေျပာရင္း က်မတို႔လည္း ေနဝင္ခ်ိန္ကိုၾကည့္ဖို႔ ေရႊဆံေတာ္ဘုရားဖက္ကို ထြက္ခဲ့ၾကတယ္...။ သူတို႔သံုးထားတဲ့ ကားကလည္း က်မတို႔ သံုးေနတဲ့ အငွားကားကုမၸဏီက ကားပဲဆိုတာ က်မ သတိထားလိုက္မိပါတယ္။

ႏိုဝင္ဘာအကုန္ ေလာက္ကစၿပီး ဇႏၷဝါရီလကုန္ ေလာက္အထိ ပုဂံရဲ႕ေနဝင္ခ်ိန္ေတြဟာ ေစာပါတယ္။ ညေန ငါးနာရီ ေလးဆယ့္ငါး ငါးဆယ္ ေလာက္ဆိုရင္ ေနကစဝင္ပါၿပီ..။ ေရႊဆံေတာ္ဘုရား ကိုေရာက္ေတာ့ ငါးနာရီ ႏွစ္ဆယ့္ငါးပါ။ ဒီေန႔ က်မဆုေတာင္းျပည့္တယ္.... တိမ္ေတြ ႐ွိမေနပါဘူး...။ ပုဂံဟာ ေန႔လည္ေတြမွာ ေကာင္းကင္ႀကီးက ၾကည္လင္ေနေပမဲ့ ေနဝင္ခ်ိန္ေလာက္ ေရာက္လာရင္ တိမ္ေတြဖံုးၿပီး ေနလံုးႀကီးရဲ႕ အလွကို မျမင္လိုက္ရတဲ႔ ညေနေတြလည္း ႐ွိတတ္တာမို႔ က်မစိုးရိမ္ခဲ့မိတာ...။

ေလွကားထစ္ေလးေတြ အရမ္းမတ္ေဆာက္ေနတဲ့ ေရႊဆံေတာ္ဘုရားေပၚကို တက္ဖို႔ က်မအတြက္ အခက္အခဲ မ႐ွိေပမ့ဲ “ပိုးပိုး” တို႔အတြက္ေတာ့ ခက္ခဲေနမွာ အမွန္ပါ။ က်မကေ႐ွ႕က တက္ျပၿပီး လက္တန္္းေတြကို ေသခ်ာဆုပ္ကိုင္ရင္း ကိုယ္ကိုတေစာင္း အေနအထားနဲ႔ တက္ဖို႔မွာရပါတယ္..။

ဘုရားရဲ႕ အေပၚဆံုးအလႊာ ေပၚေရာက္တာနဲ႔ ေမာတယ္ဆိုတာကို ေမ့သြားတတ္တာ ဒီအေပၚမွာ ႐ွိေနတဲ့လူတိုင္းဘဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..။ ေ႐ႊဆံေတာ္ေပၚကေန ေငးၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ က်မတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားဖြယ္ ေ႐ွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္ ပုဂံရဲ႕ခမ္းနားထည္ဝါမႈကို 360 ံ Panoramic View နဲ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္....။ “စုစု” က ေနဝင္ခ်ိန္ကို မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ ႐ိုက္ကြင္းကို က်က်နန ယူၿပီးေနၿပီ..။ “စုစု” ေဘးမွာ “ပိုးပိုး” ႐ွိေနတယ္။

ေနဝင္ဖို႔က ဆယ္မိနစ္ေက်ာ္ လိုေသးတယ္...။ က်မကေတာ့ ထုထည္ႀကီးမားလြန္းတဲ့ “ဓမၼရံႀကီး” ကို ေ႐ႊဆံေတာ္ေပၚကေန ေငးၾကည့္ခ်င္ေသးလို႔ လမ္းတစ္ပတ္ ေလွ်ာက္ခဲ့မိတယ္။ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးနဲ႔မွ မလဲႏိုင္တဲ့ ဒီျမင္ကြင္းေတြဟာ အႀကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ဖူးတဲ့ က်မအတြက္ ရင္ခုန္မႈအသစ္ေတြကို ေပးစြမ္းေနဆဲပါ..။ ဆယ့္တစ္ရာစုႏွစ္တုန္းက ပုဂံဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကက္သီးထစရာ ႀကီးက်ယ္ ထည္ဝါခဲ့မွာပါလိမ့္ေနာ္..။

“ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္နဲ႔ အျပစ္႐ွိသူေတြကို ပါးကြက္သားေတြက ကြပ္မ်က္ခဲ့တာလည္း ဒီလိုေတာင္စြယ္ ေနကြယ္ခ်ိန္မွာဘဲ...”

ေဘးကလာတဲ့ အသံတစ္သံေၾကာင့္ က်မကိုယ္ေလး ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ေခါင္းကိုေစာင္းၿပီး ငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ ေစာေစာက ဓါတ္ပံု႐ိုက္ေပးခဲ့တဲ့ သူပါလား။ အရပ္ေတာ္ေတာ္ျမင့္တဲ့ သူက က်မေဘးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကမ်ား ႐ွိေနခဲ့တာပါလိမ့္...။

“ကိုယ့္ေၾကာင့္ မင္းေတြးေနတာ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ သြားခဲ့ရင္ ေဆာရီး ”
“ဟင့္အင္း ”

“ပုဂံက ကိုယ့္အတြက္ ဒုတိယအေခါက္ပါ.. ဒါေပမဲ့ ဒီေ႐ႊဆံေတာ္ေပၚက ေနဝင္ခ်ိန္ကို ၾကည့္တာက ငါးႀကိမ္ေျမာက္”
“..................”

“ပုဂံမွာရွိေနတဲ့ ညေနတိုင္း ကိုယ္ဒီေနရာကို ေရာက္တယ္ ”
“ဒါဆိုက်မနဲ႔ တူတာေပါ့”

ႏွစ္ေယာက္လံုးၿပံဳးမိၾကတယ္.....။

“ေနဝင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္”

သူေျပာမွ က်မလည္းတန္႔ၾကည့္ေတာင္ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္..။

“က်မကိုခြင့္ျပဳပါဦးေနာ္”

လို႔ေျပာၿပီး “ပိုးပိုး” နဲ႔ “စုစု” ရွိေနရာ ေနရာေလးကို ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ သူလည္း သူ႔မိတ္ေဆြ႐ွိရာဆီကို ဦးတည္သြားေနတယ္ထင္ပါရဲ႕....။

ဆက္ရန္....

(ခင္ေလးငယ္)

9 comments:

ပါဂနာ said...

အဟမ္း.အဟမ္း.

အဲဒီ မွာ “စေတြ႔” တာဘဲ. :D

ေမွ်ာ္.............

Anonymous said...

လာေရာက္ဖတ္႐ႈၾကကုန္ေသာ ဧည့္သည္ေတာ္အေပါင္းတို႕ခင္ဗ်ာ.. စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္သာ ေစာင္႔ဖတ္ၾကပါေလေတာ႔..
ပုဂံမွာ ေလးရက္ေနမယ္တဲ႔ .. အင္း.. ခက္ေတာ႔ခက္ၿပီ..
အခု ဟို.... ဖြတ္ခ်က္ဖြတ္ခ်က္ ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းေလယာဥ္ႀကီးစီးတာကေန...
ေညာင္ဦးေစ်းမွာ ပုန္းရည္ႀကီးစားတာကေန..
ပုဂံရဲ႕ Panoramic View ႀကီးကို ၃၆၀ ဒီဂရီ ေဇာက္ထိုးၾကည့္တာကေန..
ပုဂံရဲ႕ေနဝင္ဆည္းဆာ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ အလွကို ဂလန္ဂလား ကိုလန္ဘားႀကီးနဲ႔ အတူၾကည့္တဲ႔အထိ..
အားလံုးေပါင္း တစ္ရက္(တစ္ရက္) ဘဲ႐ွိေသးတယ္ေနာ္ .. ကဲ.. ဒီတစ္ရက္ေလးကို ေရးတာ ၁၊၂၊၃ ဆိုၿပီး အပိုင္းက သံုးပိုင္းျဖစ္ေနၿပီ.. ေလးရက္ေနမွာေနာ္.. ေသခ်ာပါၿပီ.. အနည္းဆံုးေတာ႔ ၁၂ ပိုင္း အသာေလးဘဲ..
မွားပါတယ္.. ငါေတာ႔စိတ္မ႐ွည္ေတာ႔ဘူး.. ငါႀကိဳေျပာထားတယ္ေနာ္.. ကိုးရီးယားဇတ္ကားလိုေတာ႔ မလုပ္နဲ႔လို႔.. ျမန္ျမန္ေရး.. နင္မို႔ စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္..
လာဖတ္တဲ႔သူေတြ အားနာစရာ..
ဟြန္းဟြန္းးး..ဟြန္း... နင့္ဇတ္လမ္းၿပီးလို႔ကေတာ႔.. ငါကေဆာ္မွာေနာ္..
ပုဂံကို ေလးႏွစ္ခရီးထြက္ရင္း အရမ္းမတ္တဲ႔ ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရား ေလွကားထစ္ေပၚကေန ဒလိမ္႔ေကာက္ေကြး လိမ္႔က်တုန္းမွာ ဂလန္ဂလား ကိုလန္ဘားႀကီးနဲ႔ ေတြ႕တဲ႔အေၾကာင္းေရးမွာ... ဟီးးး...

Anonymous said...

ေသနာ အစုတ္ပလုတ္ နင္ေရးရဲေရးၾကည့္ ငါအကုန္ ဖ်က္မွာ........... နင္မဖတ္ခ်င္ေန ငါ႔ေဘာ္ေဘာ္ေတြ လာဖတ္လိမ္႔မယ္........

PP said...

ဇာတ္လမ္းေတြေတာ့ 'စ'ေနၿပီ။
မခင္ေလးတုိ႔မို႔ ဆတ္ခနဲပဲ လန္႔တာ။ ေပဖူးလႊာတုိ႔ဆုိ ပလုတ္တုတ္ဆုိၿပီး ေဘးနားက လူကုိ ရုိက္ရင္ရုိက္၊ မရုိက္ရင္ အာၿပဲႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေကာ။ ပဲေလးနဲ႔ လန္႔တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားဦးမွပဲ။ :P :P :P

RePublic said...

ေ၀းးးးးးး ..မခင္ေလးၾကီးက အျပင္မွာသာ ကိုရင္နဲ႕ ရန္ျဖစ္တာပါ ၊၊ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ တည္ျငိမ္ေနတာပဲ ၊၊

မခင္ေလး ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းသားေနရာမွာ ကိုရင္ ပဲေနာ္ ..တစ္ျခားဇာတ္ေကာင္ ဆိုရင္ေတာ့ မရ၀ူး ၊၊
ကိုရင္ ပဲ .. ဒါ အေနာ္တို႕ သမားေတာ္မ်ား အဖဲြ႕၀င္၊၊
ကိုရင္ၾကီး ...တိတယ္ေနာ္ ၊၊

(ရီမွက္ ။ ။ အပိုင္း ၄ ျမန္ျမန္ ေရးေပးပါရန္)

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

လုပ္ၾကပါ...
ဖတ္ေကာင္းေအာင္ေလးေရး...
ျပီးေတာ့ ဆက္ရန္တဲ့။
:(
*******************
အျမန္ဆက္။ ကိုရင္ေနာ့္လက္ရာလည္း ေမွ်ာ္ရအုန္းမွာ။ :P

Tea said...

Waiting for mORE!!!! :D :D :P

Anonymous said...

ဆက္ေရးပါဗ်၊ ဖတ္လို႔ေကာင္းသား...

လားရိႈးသူ said...

nice post, can't wait for 4. Please hurry up!