Friday, November 28, 2008

ႏို႔စို႔ဖက္ (သို႔) က်ေနာ္လူဆိုး နိဒါန္း

“အဲ့... အဲ့... ဝဲ... အဝဲ... အဝဲ... အူဝဲ... အဲ့... အဲ့... အူဝဲ... အူဝဲ...”
အ့ဲဒီလို ႏႈတ္ဆက္သံနဲ႔ က်ေနာ္ ေလာကႀကီးထဲကို စေရာက္လာခဲ့တာပါ..။ က်ေနာ္ကေတာ့ လူျဖစ္လာၿပီေဟ့ လို႔ ဟစ္ေႂကြးရင္း ဝမ္းသာျမဴးထူး ေပ်ာ္႐ႊင္စြာေပါ့...။ ေလာကႀကီးရဲ႕ ႀကိဳဆိုပံုေတြက ရက္စက္တယ္.. မသင္းဘူး...။ ပထမဦးဆံုး ျမင္လိုက္ရတာက က်ေနာ့္ကို ဖမ္းညႇပ္ထားတဲ့ စတီးညႇပ္ႀကီး..။ ေနာက္ ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ ကတ္ေၾကးေတြ.. ဇလံုေတြ...။ က်ေနာ္ စျမင္ဖူးတဲ့ လူသားေတြကလည္း ေဇာက္ထိုးေတြ..။ ေဇာက္ထိုး ျဖစ္မွာေပါ႔ က်ေနာ္႔ကို ေျခေထာက္ကေန ကိုင္ၿပီး ေဇာက္ထိုး လုပ္ထားၾကတာကိုး..။

က်ေနာ့္ ေျခအစံုကိုမၿပီး “ျဖန္း” ကနဲ တင္ပါးကို ႐ိုက္လိုက္တဲ့ ႐ိုက္ခ်က္ေတြက “မင္းဟာ ေလာကဓံရဲ႕ အထုအေထာင္းေတြကို ခံရေတာ့မယ္လို႔” ေျပာေနတာမ်ားလား..!! ေအးသလို ေႏြးသလို ေရဇလံုထဲကို အထည့္ခံရျပန္ေတာ့ ပထမဦးဆံုး ေလာကႀကီးထဲကို ယူလာတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာလိုက္သလို ခံစားရျပန္တယ္။ အႏွီးပိတ္ျဖဴျဖဴေလးကေတာ့ အမည္းတစ္စက္မွမရွိ ပကတိ ျဖဴစင္မႈေတြနဲ႔..။ နီတာရဲေလး က်ေနာ္ကလည္း သန္႔႐ွင္းျဖဴစင္ အျပစ္ကင္းလွ်က္...။

“အဲ့... အဲ့... ဝဲ... အဝဲ... အဝဲ... အူဝဲ... အဲ့... အဲ့... အူဝဲ... အူဝဲ...” (( ေမေမ.... ေမေမေရ ))
ေႏြးေထြးလြန္းတဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခု..။ ဒါဟာေမေမ့ရင္ခြင္ပါပဲ...။ ေမေမ့ရင္ခြင္ထဲကေန က်ေနာ္ေမာ့အၾကည့္.. က်ေနာ့္ကို ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ ေမေမ့မ်က္ႏွာေလးက ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လြန္းေနေပမယ္႔ မ်က္လံုးေတြက အၾကင္နာေမတၱာေတြ အေရာင္လဲ့လို႔..။ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႔ ေမေမ့ႏႈတ္ခမ္းေတြ ၿပံဳးေနတယ္..။ ေမေမက မ်က္လံုးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို စကားစေျပာခဲ့တယ္... ။

“သားေရ... ေလာကႀကီးထဲမွာ ေတြ႕ႀကံဳရမယ့္ ေလာကဓံ တရားေတြအတြက္ ေမ့သားေလး.. ဘာမွ မေၾကာက္ရဖူးေနာ္.. သားေ႐ွ႕မွာ ေမေမအၿမဲ႐ွိမယ္” လို႔ အားေပးခဲ့တာ မဟုတ္လား ေမေမ...!! ဒါဟာ ေမေမက်ေနာ့္ကိုေပးတဲ့ ပထမဦးဆံုးေသာ စိတ္ဓါတ္အင္အား...။ ႏူးညံ့ညင္သာတဲ့ အထိအေတြ႕နဲ႔ ခ်ိဳစိမ့္ေနတဲ့ ေမေမ့ႏို႔ရည္ ေႏြးေႏြးေတြက က်ေနာ့္ကိုေပးတဲ့ ပထမဆံုး အဟာရခြန္အား...။ ႏို႔စို႔ရင္း ေမေမ့မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ေနရတာ ေအးခ်မ္းလိုက္တာ..။ က်ေနာ္ ႏို႔ေသာက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္...။

“အဲ့... အဲ့... ဝဲ... အဝဲ... အဝဲ... အူဝဲ... အဲ့... အဲ့... အူဝဲ... အူဝဲ...”
ခပ္စြာစြာ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ငိုသံတစ္ခုေၾကာင့္ လန္႔ၿပီး ႏိုးလာခ်ိန္မွာ ေမေမ့ႏို႔ကို စို႔ေနတဲ့ က်ေနာ့္လို နီတာရဲေလး တစ္ေယာက္..။ က်ေနာ္ အရမ္းကို အံ့ၾသသြားတယ္.. သူလည္း က်ေနာ့္ကို မ်က္လံုးေလး အဝိုင္းသားနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ၿပီး...

“အဲ့... အဲ့... အဲ့...” ((ဟယ္လို... နင္ကဘယ္သူလဲ...))
“အဲ့... အဲ့... အဲ့...” ((ေအာင္မာ... မင္းကမ်ား ငါ့ကိုေမးရေသးတယ္.. မင္းကဘာလို႔ ငါ့အေမႏို႔ကိုစို႔ေနရတာလဲ...))

“အဲ့... အဲ့... အ့ဲ....” ((ဒါနင့္ေမေမလား.. ငါမသိဘူး.. ငါ့ေမေမကႏို႔မထြက္လို႔ ဒီကိုေခၚလာၿပီးတုိက္တာ...))
“အဲ့... အဲ့... အဲ့....” ((မေသာက္နဲ႔......)) ဲ့

အဲဒီကတည္းက က်ေနာ္ဟာ မနာလိုျခင္း မေက်နပ္ျခင္းေတြကို စရင္းႏွီးခဲ့ေတာ့တာ ယခုထက္တိုင္...။

“အဲ့... အဲ့... အဲ့......” ((ငါအရမ္း ဗိုက္ဆာေနလို႔ပါဟယ္...))
“အူဝဲ... အူဝဲ... အူဝဲ.... အူဝဲ..... အူဝဲ... အူဝဲ ့ဲ ့ဲ ့ဲ ့ဲ ဲ့ ့ဲ”

က်ေနာ္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ငိုခ်လိုက္မိတယ္..။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ က်ေနာ္သူ႔ကို လွမ္းၿပီး ကန္ထည့္လိုက္ခ်င္တာေလ ေျခေထာက္ေတြကို ယားေနတာ..။ က်ေနာ့္ေျခေထာက္ေတြကို ေကာက္ညႇင္းထုပ္လို အႏွီးေတြနဲ႔ တင္းေနေအာင္ ထုပ္ထားလို႔သာေပါ႔..။ ေမေမက က်ေနာ့္ေက်ာကုန္းေလးကို ပုတ္ၿပီး ေျဖသိမ့္ရင္း ေခ်ာ့သိပ္ျပန္တယ္..။ “သားရယ္.. သူလည္းဆာ႐ွာမွာေပါ့ တိုက္လိုက္ပါေနာ္.. သားအတြက္ ေမေမ႔မွာ ႏို႔ခ်ိဳခ်ိဳေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိတယ္ေနာ္” လို႔ ေျပာေနသလို က်ေနာ္ခံစားလိုက္ရတယ္..။

ေမေမ့ဆႏၵေတြ ႏွစ္သိမ့္မႈေတြရယ္ေၾကာင့္ လိုက္ေရာလိုက္ရေပမယ္႔ သူ႔ကို မေက်နပ္ခဲ့တာ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစလိုက္တာ ခုအခ်ိန္အထိပါပဲ...။ သူနဲ႔က်ေနာ္က လူ႔ဘဝထဲကို မတိမ္းမယိမ္း အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ စေရာက္ခဲ့ၾကတာဆိုရင္ အံ့ၾသၾကမယ္ ထင္တယ္..။ က်ေနာ္ကစၿပီး သူ႔ကို အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရသလို ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခံစားမႈနဲ႔ က်ေနာ္႔ဟာက်ေနာ္ မေက်နပ္ဘူ...။ ေဆာ့တတ္ ကစားတတ္တဲ့ အ႐ြယ္ေရာက္ေတာ့လည္း “သူက မိန္းကေလး” ဆိုၿပီး ေမေမက အေလွ်ာ့ေပးခိုင္းျပန္ေရာ..။ က်ေနာ္ကလည္း မရပါဘူး ႏိုင္စားတာပဲ..။ အဲ႔ဒီလို က်ေနာ္က ႏိုင္စားလိုက္.. သူက တိုင္လိုက္.. ေမေမက ႐ိုက္လိုက္နဲ႔ က်ေနာ္ အ႐ိုက္ႀကီးကို ခံေနရတာ..။

က်ေနာ္႔မွာသာ မေက်နပ္စိတ္ေတြ ထပ္ထပ္လာတာ... ခုလူႀကီးေတြ ျဖစ္လာတဲ့အထိပဲ ဆိုပါေတာ့..။ သူနဲ႔ ျမန္ျမန္ေဝးပါရေစလို႔ ဆုေတာင္းခဲ့တဲ့ က်ေနာ္႔ဆုေတာင္းက မူႀကိဳေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ ျပည့္ခဲ့တယ္...။ သူ႔ ေဖေဖက တာဝန္နဲ႔ နယ္ေျပာင္းရေတာ့ သူလည္းလိုက္ရၿပီေပါ့...။ က်ေနာ္ေလ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္ခဲ့တာဗ်..။ သူကေတာ့ ႏိုင္စားမယ္႔ က်ေနာ္နဲ႔ေဝးရလိ႔ု အေတာ္ငိုခဲ့သလားပဲ..။ ဘယ္သူက သူ႔ကိုသည္းခံမွာတုန္း...!! သူ႔လို စြာေတးေတး ဂ်စ္ကန္မကိုမ်ား လူတိုင္းက ေအာ့ေၾကာလန္..။ အဲ... က်ေနာ္ေျခာက္တန္းေအာင္လို႔ ခုႏွစ္တန္းတက္တဲ့ႏွစ္မွာ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်စြာ သူနဲ႔ျပန္ဆံုရေတာ့တာ..။ ကံတရားက က်ေနာ္႔ကို မ်က္ႏွာသာ မေပးလိုက္ပံုမ်ားေနာ္....!! “ေသခ်င္တယ္.. ေသသာေသခ်င္တယ္..” နဲ႔ လူေတြေျပာၾကတာ အသက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမွပါ... က်ေနာ္က အဲဒီ အ႐ြယ္ကတည္းက တစ္ဖြဖြ ၿငီးတြားခဲ့မိတာဗ်...။

အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ သူနဲ႔က်ေနာ္႔ အေၾကာင္း စာေတြ ထပ္ေရးမိဦးမလားမသိ...!! က်ေနာ္႔မွာ အခ်ိန္တိုင္း သူ႔ကို လက္စားေခ်လိုစိတ္က တာဝန္တစ္ခုလို အၿမဲေတြးေနမိတာ... ေမေမ့ ႏို႔ကိုေသာက္ခဲ့တဲ့ သူ႔ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ လက္စားေခ်ရမလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားေနမိတာ ခုထက္ထိ...။ ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာ.... က်ေနာ္ေတးထားတယ္...!! က်ေနာ္မ်ား မိန္းမရလို႔ကေတာ့ က်ေနာ္႔မိန္းမကို အမႊာပူးကိုေမြးခိုင္းဦးမွာ... ဟီးးး... ၿပီးရင္ သူ႔ဆီ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ပို႔.... သူ႔သား ဒါမွမဟုတ္ သူ႔သမီးကို က်ေနာ္ နီတာရဲဘဝက ခံစားခဲ့ရတဲ့ မနာလိုမႈမ်ိဳး ထပ္တူခံစားခိုင္းဦးမွာ...။ က်ေနာ္႔ေမေမ့ အေၾကြးကို ျပန္ဆပ္ဖို႔..ေတာင္းရမယ္..။ က်ေနာ္လက္စားေခ်တာခံရဖို႔ ဒင္းေရာ ဒင္းေမြးထုတ္မယ္႔ နီတာရဲေရာ အသင့္သာ ေစာင့္ေနၾကေပေရာ့....!!
ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔ ခင္ေလးငယ္ ဆိုတဲ႔ အေပအတူးမေရ..။

(ကိုရင္ေနာ္)

လက္စားေခ်တာကေနာက္... ခုေတာ့... ေၾကာက္လို႔ေျပးၿပီဗ်ိဳးးးး... အမေလး...!!


21 comments:

Anonymous said...

ဟဲ့.... ေကာင္စုတ္ ေကာင္နာ...

ဘာလို႔ ဒါေတြေရးလိုက္ရတာတုန္း..!!
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကေကာ နင့္ကို ေစတနာေတြ ရွိေနမယ္ထင္လား.. ေဝးေသးးးးး ေဟ့...

နင့္ဟာနင္ နန္႔တလူးစိန္ၿပီး မိန္းမ တစ္ေယာက္ မကဘူး အေယာက္ တစ္ရာ ယူယူ... ငါ့ဖာသာ ငါေနေနတာေနာ္...!!

ေတာ္ေတာ္အားေနလား ဟတ္လား..!!
ငါတို႔ေျပာင္းေတာ့ငိုတာ ငါလား..နင္လား..
ျပန္စဥ္းစားဦး ေကာင္စုတ္...

ငါမွတ္မိေသးတယ္ အဲ့တုန္းက ဆံပင္က လိမ္ေကြးေကြးနဲ႔ ေဘာင္းဘီရွည္ အစိမ္းနဲ႔ အနီၾကား ဂ်ိဳကာပံု နင္ဝတ္ထားလို႔ေတာင္
ငါေအာ္ရယ္မိေသးတာေလ...

နင္သာ အရွက္မရွိ ႏွပ္ေခ်းေတြနဲ႔...
ငါမအားေသးလို႔ post နဲ႔ေတာ့ မတြယ္အား
ေသးဘူးးး... နင္မွတ္ထားး ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္..
ဒါဘဲ... “လဒ”

Anonymous said...

ေဟးေဟးေဟး ကုိေနာ္နဲ႔ မႏြယ္က ငယ္သူခ်င္းေတြကုိး
ေခြးလႊတ္လုိက္ပါ ကုိေနာ္ရယ္ သူ႔ခမ်ာမိန္းကေလးပါဗ်ာ
က်ေနာ္နဲ႔မ်ားကြားပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္သာဆုိ အေဟးေဟး
ဒါမ်ဳိးေစာင့္ေနတာ( ေစာင့္ေရွာက္သည္းခံဖုိ႔ပါေနာ္)
ခက္တာက ဘယ္သူမွ အနားမကပ္ၾကဘူးဗ်ာ အီးဟီး ကယ္ပါဦးဗ်ာ

Anonymous said...

ေအာ္.... ခ်ိဳခ်ိဳ စို႔ဖက္ေတြကိုး...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... လက္စားေခ်မယ့္နည္းကေတာ့ အလန္ပဲဗ်ိဳ႕...။

Anonymous said...

အေမ့ရင္ခြင္ထဲက ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြကို.. ရင္ထဲမွာ ျပန္ျမင္မိရင္း.. ၿပံဳးခ်င္စရာအေရးသားေလးကို ေပါ့ပါးစြာဖတ္လိုက္ရတယ္.. ေက်းဇူးကိုရင္ေရ.. ဘေလာ့ေတြမေရာက္ျဖစ္တာၾကာၿပီ ေရာက္ျဖစ္လို႔ဖတ္လိုက္ရင္း ကိုရင့္တိုက္ပြဲေခၚသံကို ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ဖတ္သြားတယ္ဗ်ဳိ႕....

Anonymous said...

လုပ္ျပန္ၿပီ.. ျဖစ္က်ျပန္ၿပီ... ကိုရင္.. ကုလသမဂၢ ေခၚေတာ့မယ္ဆိုေျပာ.. း)

ခင္မင္လ်က္...

ေတာင္ေပၚသား said...

ဦးေနာ္ တီငယ္ အရမ္းစိတ္ေတြ ဆုိးေနျပီ။ ျပန္ေခ်ာ့လုိက္ပါအုံး။ ေတာ္ၾကာ ဦးေနာ္ ငယ္က ဟာေတြ ျပန္ေဖာ္ေနမယ္ေနာ့္ း)

Dream said...

ဟားဟား.. ဦးဦးေနာ္ေရ.. အျမြာပူးေမြးမယ္ဆုိေတာ့..ကိုပတ္က်ိကို အားက်လို႔
လား.... ဒါဆိုေမြးရင္ တေကာင္ေလာက္ပစ္လုိက္ေနာ္
ေၾကာ္စားခ်င္လုိ႔... ဟိဟိ..
ဒါနဲ႔ နီတာရဲ က နီကိုရဲ ရဲ့ ညီလား ဦးေနာ္.. :P :P

ေတာ္ေသးတာေပါ့.... လက္စားေခ်တာ အဲလုိ အနစ္နာခံျပီးေခ်လို႔ .. ဟတ္ဟ္..
ဒင္းကိုမေက်နပ္လို႔ေတာ္ေသးတယ္.. ဒြင္းကိုသာ မေက်နပ္ရင္ မလြယ္ဘူး.. ဟိဟိ.. ေျပးျပီးဗ်ိဳ႕...
မက္မက္ ေနာက္တာက အသာထား..အရင္ေတြ႔ရင္ ပုလင္းနဲ႔ ေကာက္ေပါက္ေနမွဒြတ္ခ... ေျပးျပီ.... :P

:P :P

Unknown said...

ကိုရင္ေနာ္..... မခင္ေလးက အူ၀ဲကထဲက ေဘာ္ေဘာ္ကိုး... မိုက္တယ္ဟ....

RePublic said...

ခုလိုေရးမွပဲ တယ္ရင္း ကိုရင္နဲ႕ မခင္ေလး အေၾကာင္းပိုသိရေတာ့တယ္ ၊၊ ေျပာမနာ ဆိုမနာ ရိုက္မနာ ေထာင္းမနာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြပါ ၊၊စာေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ရန္ျဖစ္ေနတာ ဖတ္ရသူအတြက္ စိတ္ကိုေပါ့ပါးေစပါတယ္၊၊ ကိုရင္ၾကီး က ကတ္သီးကတ္သတ္ ေရးတတ္ပဗ်ာ ၊၊
မခင္ေလးေရးေနၾက ေပါက္ကဲြသံစဥ္ေတြကိုလည္း နားေထာင္ခ်င္ေသးတယ္ ၊၊ ကေလးေလး အသံလည္းမၾကားရတာၾကာပီ ၊၊အားလံုးကို သတိရလ်က္ပါဗ်ာ ၊၊
ခင္မင္တဲ့
ကိုလစ္

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

ေအာ္၊ ႏို႔စို႔ဖက္ေတြကိုး။ ကိုရင့္မေၾကနပ္ခ်က္ေတြ ဘယ္ကစလည္း ခုမွသိရေတာ့တယ္။
လက္စားေခ်နည္းလည္း သေဘာက်သဗ်။

ဒါနဲ႔ မခင္ေလးကေတာ့ သူငိုတာမဟုတ္ ကိုရင္ငိုတာတဲ့ေနာ္။ း)

သုခမိန္(E-Journal)

Anonymous said...

ေအာ္...
ေတာ္ေတာ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတာပဲ..
ငယ္ငယ္ကႏို႕စို႕ဖက္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က
အခု၀ါသနာတူ..စိတ္တူကိုယ္တူ
ရန္ျဖစ္ျဖစ္ေနတာေလးေတြကိုက..တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ဘယ္ေလာက္ခင္မင္ၾကမွန္းသိသာေနပါတယ္..
ခင္ေလးေရ..
မ်က္ရည္စက္လက္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့..သူငယ္ခ်င္းေလးအေၾကာင္း
တစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးပါလား...
အရမ္းလွမွာ

အိျႏၵာ

mgngal said...

ဟားဟားဟား .... ဒီႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုကိုး ။ ကိုရင္ေနာ္
အၾကံကေတာ့ မိုက္တယ္ဗ်ာ ။ ဖတ္လို ့ေကာင္းတာေတာ့
အမွန္ပဲ ။ အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ ။

:P said...

ေၾသာ္ ႏို႕စို႕ဖက္ကိုး....
ခုအခ်ိန္ထိ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႕ အဆက္အသြယ္မျပတ္ၾကတာ
မဂၤလာတစ္ပါးပဲ

GreenGirl said...

ဟယ္..အားက်စရာ။ GreenGirlမ်ား အဲ့လို ႏို႔စို႔ဘက္ လိုခ်င္လြန္းလို႔ :P

Moe Myint Tane said...

အရမ္းခင္မင္ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ခုလို ရန္ျဖစ္ေနတာကိုက ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္စရာေလးပါ။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ကို ျပံဳးသြားပါတယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

စိုင္းစိုင္းလား႐ွဳိး said...

ကိုရင္ ခင္ဗ်ား လက္စားေခ်မယ့္ ဗ်ဴဟာက ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ပါလား ကြယ္ရို႕...... ေတာ္ၾကာ ဗ်ဴဟာမွားလို႔ ခင္ဗ်ားမိန္းမဆီ သူ႕ကေလးေတြ လာစို႔ေနဦးမယ္.... ကိုရင္ ႏွစ္ခါနာဆို ၾကားလို႔ မေကာင္းျဖစ္ဦးမယ္...... စိတ္ေလွ်ာ့ စိတ္ေလွ်ာ့....

Anonymous said...

ကိုရင္ေနာ္ အမႊာပူးဆိုတာခ်ည္းပါလားဗ် ... ၿပံဳးမိ ၾကည္ႏႈးမိတယ္ အကိုေနာ္ေရ ... ။


ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

Anonymous said...

အေဟးလို႔ ေတာင္ မရယ္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ...
အီးးဟီးးး လို႔ ငိုေနေတာ႔မယ္..

Anonymous said...

ေၾသာ္ လတ္စသတ္ေတာ့
ဦးေနာ္နဲ႕ မမခင္ေလး နဲ႕က ဂလိုကုိး ..
ငယ္ငယ္တည္းကသူငယ္ခ်င္းေတြ သံေယာဇဥ္ၾကီးၾကမွာေနာ္.
မိုက္တယ္ေနာ္. လက္စားေခ်နည္းကေတာ့ အင္း.. ဦးရွင္ၾကီးေျပာသြားသလိုျဖစ္ေနဦးမယ္ စဥ္းစားအံုးေနာ္.. အဟီးး .. :P

ဇင္ေယာ္ said...

ကိုရင္ေနာ္ၾကီး လက္စားေခ်နည္းကေတာ့ မိုက္သဗ်။ ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားဦးေနာ္။ ေတာ္ၾကာ ကိုရွင္ရဲထြတ္ၾကီးေၿပာသလို ၿဖစ္ေနရင္ ဟီးဟီး။ ပြဲကေတာ့ စၿပီ။ မခင္ေလးကေတာ့ ဘယ္လိုၿပန္တြယ္မယ္ မသိဘူး။ လက္ေ၀ွ.ဆိုင္း၀ိုင္းကို ၾကိဳၿပီးဘြတ္ကင္ တင္လိုက္ရေတာ့မလား။

Anonymous said...

ဦးေနာ္ကေေတာ့လည္း ေမြးကတည္းက မနာလိုတတ္လိုက္တာေနာ္။
လက္စားေခ်မယ့္နည္းကလည္းေနာ္ ဦးေနာ္ အရမး္နစ္နာေနအံုးမယ္။ းP

ေလးစားလွ်က္
ေရာင္