Sunday, April 26, 2009

က်ေနာ္လူဆိုး (၁)


“သားရယ္ ပုဆိုးကို ေသခ်ာဝတ္ပါ ပိုသီပတ္သီနဲ႔..”
“ဟုတ္.. ေမ႔..”
“ေျပာလိုက္ရင္ ဟုတ္.. ေမ႔.... ဟုတ္.. ေမ႔နဲ႔.. ဘယ္ေတာ႔ မွ မျပင္ဘူး..”

ေက်ာင္းသြားခါနီးတိုင္း ၾကားေနက် ေမေမ႔အသံက ႐ိုးသလိုေတာင္ ႐ွိေနပါၿပီ..။ ဘယ္ေတာ႔မွ နားမေထာင္ျဖစ္ခဲ႔..။

ေက်ာင္းစိမ္း ဝက္ဝံပုဆိုး အစိမ္းပုပ္ေရာင္က က်ေနာ္႔ အတြက္ေတာ႔ နည္းနည္း ႀကီးေနပါေသးတယ္.. ဒါေပမယ္႔ ဝတ္မွာပဲ.. ဒါ ေက်ာ္သူ စတိုင္ေလ..။ ပုဆိုးကခပ္တိုတို.. ခါးပံုစက ႐ွည္႐ွည္.. ႐ွပ္အက်ႌ အျဖဴပြပြနဲ႔ က်ေနာ္႔ ပံုက ႐ွစ္တန္း ေက်ာင္းသားပံုေတာ႔ မေပါက္ပါဘူး..။ လြယ္ႀကိဳးကို အထံုးႀကီးႀကီး ထံုးထားတဲ႔ ေက်ာ္သူ လြယ္အိတ္ အျဖဴပြပြႀကီး လြယ္ၿပီး ဦးထုပ္ကို ေျပာင္းျပန္ ေစာင္းလိုက္ေတာ႔ ခပ္ဆိုးဆိုး ဂ်စ္ကန္ကန္ ကေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာ ေျပာေနစရာမလိုပါဘူး..။ ဒါ က်ေနာ္႔ စတိုင္..။

“ဟဲ႔.. သား.. စက္ဘီးကို ေျဖးေျဖးစီးေနာ္ ခင္ေလး ကိုလည္း စစ မေနနဲ႔..”

“ဟုတ္))))))))))).... ေမ႔ ......”

ေမေမ႔ စကားသံေတာင္ မဆံုးေသးဘူး အိမ္ေ႐ွ႕မွာ ေထာင္ထားတဲ႔ စက္ဘီးကို ေဒါက္ျဖဳတ္.. အ႐ွိန္နဲ႔ ေျပးတြန္း တြန္းရင္း လႊား ကနဲ ခုန္တက္လိုက္တယ္..။ ဒါက က်ေနာ္ စက္ဘီးေပၚတက္တဲ႔ စတိုင္..။ ေမေမ႔ စကားကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ နားေထာင္တာပါ..။ စက္ဘီးကို ေႁမြလိမ္ ေႁမြေကာက္ စီးမယ္..။ ေ႐ွ႕ဘီး ေထာင္မယ္.. ေနာက္ဘီးေထာင္မယ္..။ အဲ႔ဒီေလာက္ကို လိမၼာတာ..။

က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ မနက္ခင္းေလးက စက္ဘီးေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ျဖဴျဖဴ စိမ္းစိမ္းႀကီးကို လွေနတာပါ..။ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးဆိုေတာ႔ ကုန္းတက္ေလးေတြ.. ကုန္းဆင္းေလးေတြနဲ႔..။ ကုန္းတက္ ေရာက္ရင္ စက္ဘီးကို မတ္တတ္ရပ္ၿပီး နင္းပါတယ္.. စက္ဘီးကို ဘယ္ယိမ္း.. ညာယိမ္းနဲ႔ ကိုယ္ကို ဟန္ခ်က္ညီညီ ေစာင္းရင္း.. ယိမ္းရင္း.. နင္းတက္လိုက္တာ ကုန္းတက္ေလးေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု..။ ကုန္းဆင္းေရာက္ရင္ေတာ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လႊတ္ၿပီး စတန္႔ထြင္စီးလိုက္ပါေသးတယ္..။

“(((ကလင္းးးး လင္းး ကလင္းး ကလင္းး..))) ခင္ေလး.. ေဟ႔ ခင္ေလး..”
ခင္ေလးတို႔ အိမ္ေ႐ွ႕အေရာက္ စက္ဘီး ဘဲလ္ ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တီးရင္း ေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ႔..

“ခင္ေလး ခုေလးပဲ သြားၿပီ သားရဲ႕..”

ၿခံထဲတြင္ ႏွင္းဆီပန္း ခူးေနတဲ႔ ခင္ေလး ေမေမက လွမ္းေျပာတယ္..

“ေအာ္.. ဟုတ္.. အန္တီ.. ဒါဆို သားလည္း သြားေတာ႔မယ္..”

“ေအးေအး.. သား.. ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ရန္မျဖစ္နဲ႔ေနာ္..”
“ဟုတ္)))))))))))))).. အန္တီ..”
ခင္ေလးေမေမကလည္း က်ေနာ္႔ကို ခ်စ္ပါတယ္..။ ခင္ေလးနဲ႔ မတည့္မွန္းလည္း သိတယ္.. က်ေနာ္ ဆိုးမွန္းလည္း သိတယ္.. ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ကပဲ ခ်စ္ေမႊးပါသလားမသိ က်ေနာ္႔ကို ခ်စ္ကို ခ်စ္ၾကတာ..။

လမ္းမွာေတြ႔တဲ႔ လူေတြကို စရင္း ေနာက္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေက်ာင္းဖက္ကို ဆက္နင္းလာခဲ႔တယ္..။ ခင္ေလး ကေတာ႔ က်ေနာ္႔ ရန္ကို ေၾကာက္လို႔ ေစာေစာထြက္သြားတာေနမွာ.. ေက်ာင္းသြားရင္ သူ႔စက္ဘီးေ႐ွ႕က ကိုး႐ိုးကားရား ပတ္စီး..။ ကုန္းတက္ေရာက္ရင္ သူ႔စက္ဘီး ကယ္ရီယာကို အေနာက္ကေနလိုက္ဆြဲနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး စတတ္တဲ႔ က်ေနာ္႔ကို ေၾကာက္မယ္ဆိုလည္း ေၾကာက္စရာပါ..။ သူ အိမ္မွာ သြားသြား တိုင္လို႔ ေမေမ ႐ိုက္ေပါင္းလည္း မ်ားၿပီ.. အဲ႔ဒါလည္း မမွတ္..။ ခင္ေလးနဲ႔က ေမြးကတည္းက ကုတင္ေဘးခ်င္း ဖြားဖက္ေတာ္ေတြ..။ ေမေမကလည္း ခင္ေလးကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္.. ခ်စ္မွာေပါ႔.. ခင္ေလး ေမေမ ႏို႔မထြက္လို႔ က်ေနာ္႔ ေမေမက ခင္ေလးကို ႏို႔တိုက္ခဲ႔ရေသးတာကိုး..။ ႏို႔စို႔ဖက္ ေတြ ဆိုပါေတာ႔..။

“(((((ေဒါင္း.. ေဒါင္း.. ေဒါင္းေဒါင္း ေဒါင္းေဒါင္းေဒါင္းေဒါင္းေဒါင္းးးးးးး)))))”

ေက်ာင္းတက္ သံေခ်ာင္းလည္း အေခါက္ ေက်ာင္းေ႐ွ႕လည္း အေရာက္ ကြက္တိပါပဲ..။

ၿဗံဳးေက်ာက္ခဲေလးေတြ ခင္းထားတဲ႔ စက္ဘီးရပ္တဲ႔ေနရာေရာက္ေတာ႔ ေ႐ွ႕ဘရိတ္ကို အုပ္.. ေျခတစ္ဖက္ကို ေထာက္ၿပီး ေနာက္ဘီးကို ဒ႐ြတ္တိုက္ “ေ႐ွာ” ကနဲ စက္ဝိုင္းပံု တစ္ပတ္လည့္ၿပီးမွ ပါကင္ထိုးလိုက္တယ္.. စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဒီတီ စီးလာတဲ႔ ဆိုက္ကယ္ စတန္႔ မင္းသားလိုလို..။ အဲ႔ဒါ က်ေနာ္႔ စက္ဘီး ရပ္တဲ႔ စတိုင္..။

က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းက အလယ္တန္းေက်ာင္းေလ.. ဖုန္ေတြ တက္ေနတဲ႔ ပ်ဥ္ေဆာင္ႀကီး..။ ခင္ေလးနဲ႔က အခန္း မတူဘူး.. သူက ႐ွစ္တန္း ေအ.. က်ေနာ္က ဘီ..။ အခန္း မတူတာကိုပဲ သူကေပ်ာ္ေနတာ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ္ ႏွိပ္စက္တာ ပိုခံရမွာေလ..။ သူတို႔ အခန္းက ေဒါင့္ခန္း.. ခင္းေလးထိုင္တာက ျပဴတင္းေပါက္ ေဘးမွာ..။

အခန္းထဲ အားလံုး ဝင္ကုန္ၾကၿပီ..။ ေဟာ... ေတြ႔ပါၿပီ.. ဒင္းက အတန္းထဲေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ.. ဒီေန႔ေတာ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း သူ႔ဆံပင္ နီေၾကာင္ေၾကာင္ကို ႏွစ္ဖက္ခြဲၿပီး စည္းထားပါလား.. ပါးမွာလည္း ပါးကြက္ၾကားနဲ႔..။

ျပဴတင္းေပါက္ ေဘာင္ကို လက္ေထာက္ၿပီး..
“ဟိတ္..!!!..”
ေခၚလည္း ေခၚ.. လက္ကလည္း ေခါင္းကို ပုတ္ၿပီးသား..

“ေကာင္စုတ္.. ေစာေစာစီးစီးေနာ္ ရန္လာမစနဲ႔..”
ေခါင္းကို ပုရင္း မ်က္လံုး ျပဴးျပဴးကို ေစာင္းေနေအာင္ ထိုးလိုက္တဲ႔ မ်က္ေစာင္းက က်ေနာ္႔အတြက္ေတာ႔ ဘာဟုတ္တာမွတ္လို႔..

“ဟဲဟဲ.. နင္ ငါ႔ ေၾကာက္လို႔ သြားႏွင့္တာမလား..”

“အမယ္.. နင့္မ်ား ေသေတာင္ မေၾကာက္ဘူး.. ငါ သန္႔႐ွင္းေရး႐ွိလို႔ ေစာလာတာ..”
“ဟဲဟဲ.. ေၾကာက္ရင္ ေၾကာက္တယ္ေျပာ.. ငါတို႔ အခန္းေရာ တံျမက္စည္း လွဲၿပီးၿပီလာ..”
“ေသနာ.. ငါ ကြန္ပါဘူးနဲ႔ ေပါက္လိုက္မယ္ေနာ္.. သြားသြား ဆရာမလာၿပီ..”
“ဟီးးဟီးးး”
က်ေနာ္လည္း က်ေနာ္႔ အခန္းထဲကို ခုန္ေပါက္ၿပီး ဝင္လိုက္ေတာ႔တယ္..။

......................................... (၂) .........................................

အတန္းထဲမွာေတာ႔ က်ေနာ္က လူေျပာင္တစ္ေယာက္ပါ.. ဟိုလူ႔စ ဒီလူ႔စနဲ႔ ဗ႐ုတ္က်က်ေပါ႔..။ အိမ္စာဆိုလည္း ဘယ္ေတာ႔ မွ မၿပီးဘူး..။ စာေမးရင္လည္း ဟိုလိုလို ဒီလိုလို..။ ဆရာမကို ေဝ႔လည္း ေၾကာင္ပတ္နဲ႔ ဟိုဟာ ျပန္ေမး ဒီဟာျပန္ေမး..။ အတန္းပိုင္ ဆရာမက ခဏခဏေျပာတယ္..
“ရင္ေနာ္ နင္ေတာ႔ေနာ္.. ႐ိုက္ရင္လည္း နာ႐ံုပဲ႐ွိမယ္.. ဉာဏ္ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ စာမႀကိဳးစားဘူး.. ေမ်ာက္႐ႈံးေအာင္ ေဆာ႔ဖို႔ပဲသိတယ္” တဲ႔..
က်ေနာ္ကေတာ႔ ဆရာမ ဆူရင္လည္း ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး တဟီးဟီးနဲ႔ စပ္ၿဖီးၿဖီး ျပန္ၾကည့္ေနလိုက္တာပဲ..။

က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္ပါ.. စာက်က္လိုက္ရင္ ခဏေလးနဲ႔ ရရဲ႕သားနဲ႔ မက်က္ဘူး..။ ေမေမ႐ိုက္လည္း ႐ိုက္႐ိုက္ပဲ.. ဆရာမ႐ိုက္လည္း ႐ိုက္႐ိုက္ပဲ..။ ေဆာ႔မယ္.. သူမ်ားကို စ မယ္.. ဒါပဲ က်ေနာ္႔ ဝါသနာ..။ အတန္းထဲမွာဆို အၿမဲ ကပ္ေအာင္ပဲ..။ ဘယ္ေတာ႔မွ အဆင့္ေတြ ဘာေတြ ခ်ိတ္တယ္ဆိုတာ မ႐ွိဘူး..။ ခင္ေလးကေတာ႔ သူတို႔ အတန္းမွာ အၿမဲ ပထမရတယ္.. လက္ေရးဆိုလည္း ဝိုင္းေနတာပဲ..။ က်ေနာ္႔ လက္ေရးကသာ ပဲပင္ေပါက္ အထုတ္လိုက္ ကားတက္ႀကိတ္ထားတဲ႔ လက္ေရး..။ ေမေမ ဆို ခင္ေလးနဲ႔ ႏိႈင္းႏိႈင္းၿပီး က်ေနာ္႔ကို အၿမဲ ဆူတယ္.. အသံုးကို မက်ဘူး.. ဘာညာကိြကြေပါ႔..။ ေမေမဆူေလ ခင္ေလးကို ပိုတင္းေလပဲ.. ဒင္းေၾကာင့္ ဆူခံရတာ.. ဒင္းသာ စာညံ့ေနရင္ က်ေနာ္ ဆူခံရမွာ မဟုတ္ဘူး..။

“(((ေဒါင္း ေဒါင္း ေဒါင္းေဒါင္း ေဒါင္းးးး..)))”
မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းၿပီ... ေမေမထည့္ေပးလိုက္တဲ႔ မုန္႔ေတြက ဆရာမ စာသင္ေနတုန္းမွာ ခိုးခိုးစားလိုက္လို႔ ကုန္ၿပီ..။ အခု စားစရာက မ႐ွိေတာ႔ဘူး..။ ဟြန္း ဟြန္း.. ဘယ္ရမလဲ.. ဒင္းတစ္ေယာက္လံုး႐ွိတာပဲ..။ ညာတာပါေတးနဲ႔ သြားေတာင္းစားမွ..။

ခင္ေလးတို႔ အတန္းထဲ ဝင္သြားလိုက္ေတာ႔ ဒင္းက စားပြဲေပၚမွာ ေမွာက္ၿပီး အိပ္ေနေလရဲ႕...
“ဟဲ႔.. ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း..”

ခင္ေလးနဲ႔ တူတူထိုင္တဲ႔ ထက္သူဇာလွဝင့္ေ႐ႊရည္ က
“ဟဲ႔ ရင္ေနာ္ နင္သြား မစနဲ႔ေနာ္ ခင္ေလး ဗိုက္နာေနလို႔တဲ႕..”

“ဟမ္.. ဟုတ္လား.. ဘာစားလို႔လဲ..”

“ဘာမွ မစားဘူး သူ႔မုန္႔ဗူးေတာင္ ဒီတိုင္း႐ွိေသးတာ..”
က်ေနာ္႔ မ်က္လံုးက ခင္ေလး မုန္႔ဗူးဆီကို “ဂြီ” ကနဲ ေရာက္သြားတယ္..

“ဟဲ႔ ခုႏွစ္လံုး နင္တို႔က လ်က္ဆားေတြဘာေတြ မေကၽြးထားဘူးလား..”
“ထက္သူဇာလွဝင့္ေ႐ႊရည္” က သူ႔ကို “ခုႏွစ္လံုး” လို႔ ေခၚတာ သိပ္ေတာ႔ မႀကိဳက္.. ေလသံခပ္မာမာနဲ႔.. ျပန္ေအာ္တယ္..
“ဘာ ခုႏွစ္လံုးလဲ ေသဦးမယ္.. ဘာ လ်က္ဆားမွ မ႐ွိဘူး..”

“ဒါဆို ေနဦး ငါ လ်က္ဆား သြား႐ွာဦးမယ္.. ခင္ေလး.. ေဟ႔.. ခင္ေလး.. နင္ လ်က္ဆား စားလိုက္ေနာ္.. ငါသြားယူလာခဲ႔မယ္..”
ခင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ နာေနတယ္ ထင္ပါတယ္.. ေခါင္းေတာင္ မေထာင္ႏိုင္ဘူး..

“ဟဲ႔ နင့္မုန္႔ဗူးကေရာ.. မုန္႔စားလို႔ ျဖစ္တာထင္တယ္..”
ခင္ေလးက ႀကိဳးစားၿပီး ေခါင္းေထာင္လာတယ္.. မ်က္ႏွာက ႐ႈံ႕မဲ႔လို႔.. လက္တဖက္ကလည္း ဗိုက္ကို ဖိထားေသးတယ္.. အသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔..
“နင္ယူသြားလိုက္ေတာ႔” တဲ႔

“ေအေအ.. နင္ဗိုက္နာေနရင္ ဘာမွ စားလို႔ မရဘူး.. ပိုဆိုးသြားလိမ္႔မယ္.. ငါလ်က္ဆားသြား႐ွာခဲ႔မယ္ေနာ္..”
က်ေနာ္လည္း ခင္ေလးရဲ႕ မုန္႔ဗူးကို “ဂလု” ကနဲ႔ ေနေအာင္ ဆြဲၿပီး လစ္ေတာ႔တာပဲ..။

စိန္ပန္းပင္ႀကီး ေအာက္မွာ အက်အနထိုင္ၿပီး မုန္႔ဗူးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ႔.. အားပါးပါး.. ေပါင္မုန္႔ယိုသုတ္က ေမႊးေနတာပဲ.. ခ်ိဳခ်ဥ္ သံုးလံုးလည္းပါတယ္.. လိေမၼာ္သီး အခြံႏႊာၿပီးသားေလးေတြလည္း ပါတယ္..။ ဟီးးဟီးးဟီးးး ခင္ေလးေမေမက ေသခ်ာ လုပ္ေပးလိုက္တာ.. ဟဲဟဲ.. ခုေတာ႔ တားတားအတြက္.. တားတားပဲ ခ်ားလိုက္ေတာ႔မယ္.. ဟဲဟဲ.. “ဇိ” ကနဲ “ဇိ” ကနဲ အားရပါးရ ကိုက္စားလိုက္တာ ဗိုက္ကို တင္းေရာ..။

လ်က္ဆား..!!!
လ်က္ဆား ဘယ္က ရမလဲ..!!
ဘယ္လို ႐ွာရမလဲ..!!
ဟုတ္ၿပီ..!!
ေခါင္းထဲမွာ “တိန္” ကနဲ မီးလင္းသြားတယ္..
ေ႐ႊဉာဏ္ေတာ္က အက်င့္ေတာ္ ပုပ္ဖို႔ဆို စူး႐ွလွပါေပ႔..။

ပ်ဥ္ေဆာင္ႀကီး နံရံမွာ ဖုန္႔မႈန္႔ေတြ ေတာ္ေတာ္ထူထူကပ္ေနတာ.. လမ္းေဘးလည္းျဖစ္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ကားကလည္း မ်ားဆိုေတာ႔ ဖုန္ေတြ အလိပ္လိပ္ တက္ေနတာေပါ႔..။ ငတက္ျပား ေျခလွမ္းမ်ိဳးနဲ႔ အခန္းျပင္ကိုထြက္..။ ပ်ဥ္နံရံက ဖုန္မႈန္႔ေတြကို လက္ညိဳးေလးနဲ႔ အသာသပ္.. လက္ဖုဝါးေပၚေသခ်ာထည့္.. ၿပီးေတာ႔.. ဒန္ တန္႔ တန္..။

“ဟူးးး.. ခင္ေလးေရ... ဒီမွာ ရၿပီ လ်က္ဆား.. ႐ံုးခန္းမွာ သြားေတာင္းလာခဲ႔တာ.. ေကာင္းတယ္ဟ.. ခင္ေလး ၾကည့္စမ္း..”
လက္ဖဝါးေပၚက ဖုန္လ်က္ဆားကို လက္ညိဳးနဲ႔ တို႔.. ၿပီးေတာ႔ လက္ခလယ္ကို ပါးစပ္ထဲထည့္.. တကယ္ စားေနသလိုလို ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ “ပလပ္ပလပ္” လုပ္ျပလိုက္ေတာ႔ ခင္ေလးလည္း စားခ်င္လာတယ္ ထင္ပါတယ္..

“ေပး..” တဲ႔
ထက္သူဇာလွဝင့္ေ႐ႊရည္ ကလည္း စားလိုက္ ဆိုတဲ႔ ပံုစံနဲ႔ သူ႔ကို ေခါင္းညိတ္ျပေနတယ္..

က်ေနာ္က လက္ဖဝါးကို လွမ္းေပးလိုက္တာက သူ႔လက္နဲ႔ တို႔စားဖို႔ပါ.. ဒင္းက က်ေနာ္႔လက္ဝါးကို ေမွာက္ၿပီး ဖုန္လ်က္ဆားကို ဒင္းလက္ဝါးထဲ ေျပာင္းထည့္လိုက္ေလရဲ႕.. ၿပီးေတာ႔ ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔.. ေခါင္းကို ေမာ႔ၿပီး.. “ဗတ္” ကနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ ပစ္သြင္းလိုက္တာ အကုန္လံုးပါပဲ..

“ဟိုက္...!!!!”
က်ေနာ္ မ်က္လံုး ျပဴးသြားတယ္.. သြားၿပီ.... အီးးးးးး

ပလပ္ပလပ္နဲ႔ စားၾကည့္ေနတယ္.. မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လာတယ္.. အရသာေတြ႕သြားၿပီ...
“ဖလူးးးးးးးးးးးးး ဖူးးးးး... ထြီးးးးးးးးးးးးးးးးးး ဝလူးးး ဝလူးးးးးး အားးးးးးးးး”

က်ေနာ္ မ်က္လံုးမိွတ္ထားလိုက္တယ္.. သြား႐ွာၿပီ...

“ဝါးးးး.. ဝါရီးေဝရဲ.. ဖြီးးးးးးးး ေဝါ႔...”
(“အားးး.. ဘာႀကီးေတြလဲ” ဆိုတာကို ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ ေျပာတဲ႔ အသံ)
“ဟာ... ငါ.. ငါ..”
က်ေနာ္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ

“ေခြေကာင္စုတ္.. နင္ နင္.. အီးးး ဟီးးးး ဖလူးးးးး ထြီးးးးးး အီးးးးဟီးးရီးးရီးးး တိုင္ေျပာမယ္.. အဟြတ္ အဟြတ္... သြာာားးးးးး
ငိုလည္း ငို ေအာ္လည္း ေအာ္ စားပြဲေပၚက စာအုပ္ေတြနဲ႔ ေကာက္ေပါက္.. က်ေနာ္လည္း ေျပး႐ံုမွ တပါး အျခားမ႐ွိေတာ႔ၿပီ..။

ဘယ္လို က်န္ခဲ႔လည္း ေတာ႔ မသိ.. က်ေနာ္လည္း လစ္တာ တန္းေနတာပဲ..။
ေသခ်ာတာက သူ က်ေနာ္႔ ေမေမ႔ကိုပဲ တိုင္မွာ ဘယ္ေလာက္ စစ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမေတြကို မတိုင္တတ္တာ ဒင္းရဲ႕ အက်င့္..။

......................................... (၃) .........................................

ေက်ာင္းဆင္းေတာ႔ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ စက္ဘီးကို ျမန္ျမန္ထုတ္ၿပီး ထြက္သြားေလရဲ႕.. မ်က္ႏွာကလည္း ငိုထားတာ နီရဲလို႔..။ ေသခ်ာၿပီ ေမေမ႔ဆီသြားၿပီ..။ မတတ္ႏိုင္ဘူး ရင္ဆိုင္႐ံုသာ႐ွိေတာ႔တာေပါ႔.. ကိုယ္က လြန္သြားၿပီပဲ..။ အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ႔ ထင္တဲ႔ အတိုင္းပဲ ဒင္းစက္ဘီးက ၿခံထဲမွာ ရပ္ထားေလရဲ႕..။

“အီး ဟီးးး ႐ွိ႐ွိ.. ဟင့္ ဟင့္ ဟီးးးး ႐ွိ႐ွိ.. ဟီးး ရီးး ရီးး ရီးးးးးး ႐ွိ႐ွိ”
အေျခအေန မေကာင္းဘူး.. ဒင္းငိုသံက ေတာ္ေတာ္ အ႐ွိန္ရေနၿပီ.. “တ႐ွိ႐ွိ” နဲ႔ ႐ွိဳက္႐ွိဳက္ၿပီးကို ငိုေနတာ..

ဖေနာင့္က ေျခမႈန္ေလးကို လက္ညိဳးေလးနဲ႔တို႔.. အသက္ ေအာင့္ၿပီး နဖူးကို သုတ္လိုက္တယ္..။ အက်င့္ပါေနလို႔သာ အႏၲရာယ္ ကင္းလို ကင္းျငား သုတ္လိုက္တာ.. ဒီလို လုပ္တိုင္းလည္း ႐ိုက္ခံရတာပါပဲ..။ အခုေတာ႔ ရင္ေတြလည္း “တဒိန္းဒိန္း..” ၾကက္သီးေတြလည္း “တျဖန္းျဖန္း..” ေၾကာက္ အီးအီးေတြလည္း ပန္း ခ်င္သလိုလို..။

“လာစမ္း..!! လာစမ္း..!! နင္ဟာေလ.. ငါ သတ္မိေတာ႔မယ္..”
ေမေမ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးေနၿပီ.. လက္ထဲမွာလည္း ဖုန္သုတ္တဲ႔ ၾကက္ေမႊးနဲ႔..
“မဟုတ္ဘူး.. ေမ႔..”

“လာစမ္း.. ကဲ ဟယ္.. ကဲ ဟယ္.. ((((ဖုန္း)))) ((((ဖုန္း)))) (((႐ႊမ္း..))) ကယ္ ဟယ္.. ((႐ႊမ္း)) ဖုန္မႈန္႔ကိုမ်ား ဘာမွတ္ေနလဲ.. ဟင္းး.. ေရာဂါေတြ ဘာေတြ ရႏိုင္တယ္ သိရဲ႕လား.. ((((ဖုန္း)))) ((((ဖုန္း)))) ((((႐ႊမ္း)))) ((((႐ႊမ္း)))) ကယ္ ဟယ္.. ကယ္ဟယ္... (((ဖုန္း..)))...”
ေမေမ တကယ္႐ိုက္ပါၿပီ.. ေျပာလည္း ေျပာ ႐ိုက္လည္း ႐ိုက္..

“အား... ေမ႔ .. ေမ႔.. မဟုတ္... အာ႔.. ေမ႔.. ဟင့္.. အာ႔ နာတယ္..”
က်ေနာ္ ခုန္ေ႐ွာင္ရင္း.. ခုန္ဆြဆြနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ဝဲလာၿပီ.. ဝက္ဝံပုဆိုးႀကီးက ထူေနလို႔သာ ခံသာတာ.. ေမေမ႔ ေဒါသက ေတာ္ေတာ္ ျပင္းေနၿပီ.. ေျခသလံုးကိုမ်ား ထိလိုက္ရင္ “႐ႊမ္း” ကနဲ “႐ႊမ္း” ကနဲ ေနတာပဲ..။

“အီးးးးဟီးးး ေနာက္ မစေတာ႔ ပါဘူး.. ဟီးးး အာ႔ဟဟ နာတယ္ ေမ႔.. ဟီးးး ႐ွိ႐ွိ.. ႐ွီး ႐ွလြတ္..”
က်ေနာ္လည္း နာလြန္းလို ငိုမိပါၿပီ.. ဘူးသီးေလာက္႐ွိတဲ႔ မ်က္ရည္လံုးႀကီးေတြလည္း “ဝုန္း” ကနဲ.. “ဝုန္း” ကနဲ..။ ႏွပ္ေတြလည္း ထြက္ကုန္ၿပီ.. ပုဆိုးလည္း ကၽြတ္လုမတတ္ အာကာထြန္း ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီတိုေတာင္ ေပၚေနၿပီ.. ဒင္းမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေတာ႔ ေက်နပ္ပံုလည္း မျပ.. ဒင္းလည္း တ႐ႈံ႕႐ႈံ႕နဲ႔ ငိုေနတုန္း..

“ကယ္ သမီးလည္း ေက်နပ္ေတာ႔ေနာ္.. ေမေမ ႐ိုက္ၿပီးၿပီ ေနာ္..”
ေမေမက သူ႔ေခါင္းေလးကိုသပ္ရင္း စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေခ်ာ႔တာေပါ႔..
“သမီး မေက်နပ္ေသးဘူး ေမေမ”
“ဟင္..”
ေမေမ နည္းနည္း အံ႔ၾသသြားတယ္ ထင္တယ္.. က်ေနာ္လည္း လန္႔ သြားတယ္.. မေက်နပ္ေသးဘူး ဆုိပါလား..

“ကယ္ ေျပာ.. သမီး ေက်နပ္ေအာင္ ေမေမ သူ႔ကို ဘာဒဏ္ေပးရမလဲ ေျပာ.. ဒီည ထမင္း မေကၽြးပဲ ထားမယ္ေလ ေနာ္.. တိတ္ တိတ္ သမီး မငိုနဲ႔ေတာ႔..”
ေမေမက သူ႔ပုခံုးေလးကို ဖက္ရင္း မ်က္ရည္ေလးေတြကို သုတ္ေပးရင္း ေခ်ာ႔ေနတာေပါ႔..
“မရဘူး.. မရဘူး.. အီးးဟီးးးဟီးးဟီးး”
“ကယ္.. ဒါဆို ေမေမ သူ႔ကို ဘာလုပ္ခိုင္းရမလဲ..”

မ်က္ရည္ေတြကို လက္ဝါးနဲ႔သုတ္.. ႏွာဖ်ားက ႏွပ္ေတြကို လက္ညိဳးနဲ႔ ျဖတ္သုတ္.. မ်က္ႏွာကို ေကာက္ခ်ိတ္ၿပီး...
“သူ႔ကို အဲ႔ဒီ ဖုန္မႈန္႔ေတြ ျပန္စားခိုင္းမယ္..”
“ဟင္း”
“ဟမ္းး”
ေမေမေရာ က်ေနာ္ပါ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္..
က်ေနာ္လည္း ေယာင္ယမ္းၿပီး ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားလိုက္တယ္..

“သမီးရယ္... အဲ႔ဒါေတာ႔.. သမီးေလးရယ္..”
ေမေမက က်ေနာ္႔အတြက္နဲ႔ သူ႔ကို ေခ်ာ႔ေနရၿပီ..

“ေဟ႔ ခင္ေလးစုတ္ နင္ မညစ္ပတ္နဲ႔ နင့္ကို ငါေကၽြးတာ တတို႔ပဲ.. နင့္ဟာနင္ ငတ္ႀကီးက်ၿပီး အကုန္ယူစားတာ..”
“ေကာင္စုတ္ နင္ နင္.. အီးးးဟီးးး ေတြ႕လား ေမေမ.. သမီးကို.. အီးးဟီးးး”
“သမီးရယ္.. မငိုနဲ႔ေနာ္.. မငိုနဲ႔ေတာ႔ေနာ္.. .. ဟဲ႔.. ရင္ေနာ္ နင္လည္း သြားစမ္း ငါ႔မ်က္စိေ႐ွ႕က ထြက္သြား.. သြား ငါ ထပ္႐ိုက္မိေတာ႔မယ္.. သြားး.. ေရသြားခ်ိဳး..”
ေမေမ ထပ္ေငါက္ ေတာ႔ က်ေနာ္လည္း ထပ္႐ိုက္ခံရမွာ စိုးတာနဲ႔ အိမ္ထဲ ေျပးဝင္လိုက္တာေပါ႔..။ တကယ္ေတာ႔ ေမေမက က်ေနာ္႔ကို တပတ္လည့္နဲ႔ လစ္ခိုင္းလိုက္တာ သိသားပဲ..။
ဘယ္ရမလဲ ဒင္းကိုေတာ႔ ဘုၾကည့္ ၾကည့္ခဲ႔လိုက္ေသးတယ္..။
႐ုပ္ကိုက “အေပအတူးမ”..။

ေမေမ ဘယ္လိုေခ်ာ႔ လိုက္တယ္မသိဘူး.. က်ေနာ္ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ႔ ၿခံတံခါးနား ေရာက္ေနၾကၿပီ..။
ေမေမ႔ အတြက္ကေတာ႔ ခင္ေလး လာလာတိုင္တာ ႐ိုးေနပါၿပီေလ..
က်ေနာ္႔ အတြက္လည္း ေမေမ႐ိုက္တာ ႐ိုးေနၿပီပဲ..
ခင္ေလးသာ က်ေနာ္ စ တာ မ႐ိုးေသးတာ..
စိတ္ထဲကေန လက္သီး ေထာင္ျပလိုက္တယ္..
ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ႔ ခင္ေလးငယ္ ဆိုတဲ႔ ေသနာမ ရယ္...။

(ကိုရင္ေနာ္)


marahmarahjelirhah

29 comments:

Anonymous said...

တီတီငယ္ကလည္း လက္၀ါးျပန္ေထာင္ျပလိုက္တယ္.... ေနာက္တစ္ခါဆို ဒီလို လာမယ္ဆိုပဲ... ခိခိခိ

ကေလးေလး said...

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ဦးေနာ္ ေမ့ကိုအဲလိုလုပ္ရလား
ဖစ္ဖူးဖစ္ဖူးေနာက္ကိုမဆိုးရေအာင္သကၤန္းစည္း
ေပးရမယ္...

flowerpoem said...

ကိုရင္ေနာ္ ကေတာ္၂ဆိုးတာပဲ မခင္ေလးေရ မခံနဲ႕ေနာ္ ျပန္သာလုပ္ (ခြၽန္ခဲ့ၿပီ)

Phyo Maw said...

လက္သီးေထာင္ျပလိုက္တယ္
မေဟာ္သဓာကို ေျပးျမင္ဒယ္....

အာကာထြန္း ေဘာင္းဘီ...

ေအာ္ အရိုင္းအသံေတာင္ ျပန္ၾကားေယာင္တယ္။

:P said...

လက္သီးေထာင္ျပတယ္တဲ့... ဟာဟ..
ျပီးရင္ သူပဲ ခံရဦးမွာ

Anonymous said...

အမွန္က ခင္ေလးစိတ္ေက်နပ္ေအာင္
လ်က္ဆားအတုေလးၿပန္လ်က္ေပးခဲ့ဖို႔ေကာင္းတာ..း)
MNHY

Anonymous said...

ဟက္ဟက္ဟက္.. အဆက္ရွိေသးရင္လုပ္ပါဦးဗ်ိဳ႕.. အဟီး.. ရယ္ရတာအရမ္းပဲ.. ေရးတတ္လိုက္တာလည္းေျပာမေနနဲ႔ဦးေနာ္တို႔မ်ား..
ဒါေပမယ္႔စိတ္မေကာင္းတာက တီငယ္႔အတြက္.. တီနားပါတယ္တားငယ္တီငယ္ေလး.. း(

(မမကေလးေလးကိုေထာက္ခံတယ္.. သကၤန္းစည္းရံုမက ေတာပါအတင္းထြက္ခိုင္းမယ္)

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

“သမီးမေက်နပ္ေသးဘူး ေမေမ”
ဒါေလးကိုဖတ္လိုက္ေတာ့ ဆတ္ခနဲျပံဳးလိုက္မိတယ္။

သုခမိန္(E-Journal)

Anonymous said...

ဦးေနာ္ ညစ္ပတ္ၾကီး ဘယ္ေလာက္စစ ဖုန္မႈန္႕ေတြကေတာ့ အဟီးး ဘာေတြပါသြားလဲမသိ ခင္ေလးကလည္း အကုန္လံုးကိုတီးပစ္လိုက္တာ ငါ့သယ္ရင္းက ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ၾကင္နာတတ္သားလို႔ေတြးေနတယ္ျဖစ္မယ္ း) ဦးေနာ္တို႔ရဲ့ ေရစက္ကေတာ္ရံုမွမဟုတ္တာ ထူးျခားမႈေတြနဲ႔ တကယ့္ကိုေပ်ာ္စရာ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ ။ ေနာက္လည္း ဆက္လက္ေပ်ာ္နိုင္ပါေစဗ်ာ ဒီပိူ႔စ္ေလးဖတ္ရတာ တင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚက အေၾကာေတြေျပသြားတယ္ ။ ေက်းဇူးပါ ။

ကိုရင္ညိန္း said...

အင္း .. ကိုရင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ .... ဟင္းးး (သက္ျပင္းခ်သည္) (ေခါင္းခါသည္) (ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိမ့္သည္) (လွည့္ျပန္သည္) (တစ္ေယာက္တည္းေရ ရြတ္မိသည္) ေၾသာ္.... ကိုရင္ေတြမ်ား ... အေဟးေဟး :P

အိျႏၵာ said...

ကိုရင္.....

ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ပါလား....
အေဆာ္ခံရတာေတာင္နည္းေသးတယ္...
ငါ့ ညီမေလးသနားပါတယ္...

ေတာင္ေပၚသား said...

အဟား ဦးေနာ္တုိ႕ ငယ္တုန္းကကုိးး ေပ်ာ္စရာၾကီး ဦးေနာ္ ေနာ္ ေနာက္ တီငယ္ကုိ ဖုန္လွ်က္ဆား ေကြ်းနဲ႕ တီငယ္ ဦးေနာ္ကုိ တြယ္လုိက္မယ္ ေနာက္အပုိင္းေတြ ေစာင့္ေနတယ္ ျမန္ျမန္ေလး..


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

Dream said...

ဒီလိုမွန္းသိရင္ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဦးေနာ္ကို ျပန္လက္စားေခ်ဖို႔ မယ္မယ့္ကို ၿဂိဳလ္တု လ်ပ္စား ေပးလုိက္ပါတယ္.. ဂလဲ့စားေခ်တဲ့အေနနဲ႔ တစ္ထုတ္လံုး စားဖုိ႔ေပါ့... ဟိဟိ... :P

ဦးေနာ္ေမေမကလည္း ေတာ္ေတာ္ပညာပါတယ္... သားေလး ဖုန္မႈန္႔လ်ပ္ရမွာစုိးလုိ႔ ... ငါ့မ်က္စိေရွ႕က ထြက္သြား .. ငါ.. ထ ရိုက္မိေတာ့မယ္.. တဲ့.. ဟတ္ဟတ္.. လူႀကီးေတြမ်ား.. ပညာပါတယ္.. :P :P

မယ္မယ္.. ဘာမွမပူနဲ႔ .. အဲဒီဒါ ဟိုး.. ကေလးဘ၀တုန္းက မလား.. အခု မယ္မယ္လည္း ျပန္လုပ္လုိ႔ရတယ္.. ဦးေနာ္ေသာက္မဲ့ ဘီအီးပုလင္းကုိ ေရေတြ ျပန္ထည့္ေပးလုိက္.. ခစ္ခစ္.. (အခၽြန္နဲ႔ မသြားတာ.. ):P :P

သက္ပိုင္သူ said...

မမခင္ေလး
ကိုရင္ေပးတဲ့ ရက္စားက ေကာင္းလား....
ဟီ ဟိ....
စားလို႔ေကာင္းရင္ ဘေလာ့လည္လည္လာတဲ့ သူေတြကို မွ်လိုက္ဦးေနာ္..

ဆင္ဆင္ကေတာ့ ထိပ္ဆံုးက စားမွာ ေသခ်ာတယ္ း)

ZT said...

ဟားဟား။ ကိုရင္ေနာ္က တကယ့္ ဘရုတ္ပဲ။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ကိုရင္ေနာ္ငယ္ငယ္က ေတာ္ေတာ္လိမၼာပံုပဲေနာ္..
ညီမခင္ေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုအႏွိပ္စက္ခံရမယ့္ပံုပဲ။။။။

ဖိုးဂ်ယ္ said...

ဟီး ရီရတယ္ တား တီငယ္ေယးေတာ့ တနားပါတယ္။
ဘာအရသာရွိလဲ တီငယ္ ေကာင္းလားဟင္ း)

Unknown said...

သမီး မေက်နပ္ ေသး ဘူးဆို တာ ကေတာ့
ဒီပိုစ္႔ရဲ႕ ပရိတ္သတ္ေတြ ကိုအဖမ္းစားဆံုး
ျဖစ္ လိမ့္ မယ္ ထင္ ပါတယ္ ၊ က်ေနာ္ဆို အဲေလာက္ ရိုက္ ျပီးမွေတာ့ ေက် နပ္မိမွာ ပါ။

Sein Lyan Tun said...

ကိုရင္ေနာ္ႀကီး
ရက္ဆားပဲေရာင္းစားပါေတာ့လား
အႀကံကသိပ္ပိုင္တာပဲ

ဖိုးေမာင္(happycloud) said...

မိုက္တယ္ဗ်ိဳး.. ကိုရင္ၾကီး..
မခင္ေတာ့ ဘာဆက္ေရးမလဲမသိ...
ရီပလုိင္းေလးလုပ္ပါဗ်ိဳး....
အခၽြန္နဲ႔ မခဲ့ပီ... အဟီး..

ႏွင္းဆီနက္ said...

ဦးေနာ္ကေတာ့ နယ္နယ္ေရးကိုေတာ္ေတာ္အႏိုင္က်င့္ပါလား ငယ္ငယ္ကကေလးဘ၀ကိုနက္နက္လဲျပန္အမွတ္ရသြားတယ္ ဖတ္ရင္းနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္သြားပါတယ္ လာဖတ္တဲ့သူတိုင္းျပံဳးသြားေစတဲ့ဦးေနာ္ရဲ႕ လက္ရာကေတာ့ေျပာင္ေျမာက္ပါ့

ပါဂနာ said...


ဟုတ္ပါ့..

ကိုရင္ ေျပာတဲ့အတိုင္းဘဲ
“ ကိုရင္ ( ဠဴ ဇိုး )”

ခင္ေလး က တကယ္ ျဖစ္ေနလို႔ပါ ကိုယ္သာဆို ေပါင္မုန္႔ယိုသုပ္ ၾကားထဲ ဝမ္းႏွဴတ္ေဆးေတြထည့္ထားၿပီး “ခုႏွစ္လံုး နဲ႔ ေပါင္းၿပီး” ဗိုက္နာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ မွာ :-)

စကားမစပ္ ကိုရင္တို႔ သူငယ္ခ်င္း အဲဒီ ခုႏွစ္လံုး (ထက္သူဇာလွဝင့္ေ႐ႊရည္) တစ္ေယာက္ ဆရာဝန္ ျဖစ္သြားရင္ ဒုကၡ.
(လူနာ ေတြအစား စိတ္ပူမိလို႔ပါ. Serious ျဖစ္ေနခ်ိန္ နာမည္မဆံုးခင္ ဘဝကူး သြားႏိုင္လို႔) :-)


အပိုင္း(၂) ေမွ်ာ္လွ်က္

ညီအကိုမ်ား said...

ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္.. မခင္ေလးဗိုုက္နာေတာ့ေပ်ာက္သြားတယ္မဟုုတ္လား..
ေဆးနည္းေကာင္းေလးပါ...
ကိုုုုမိုုးျမင့္ႏွင့္ၾကီးမိုုး လည္းဗိုုက္နာေနတယ္သတင္းၾကားတယ္..
လုုပ္ေပးလိုုက္ပါဦးဗ်ာ... း)

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

ညီအကိုမ်ား said...

ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္.. မခင္ေလးဗိုုက္နာေတာ့ေပ်ာက္သြားတယ္မဟုုတ္လား..
ေဆးနည္းေကာင္းေလးပါ...
ကိုုုုမိုုးျမင့္ႏွင့္ၾကီးမိုုး လည္းဗိုုက္နာေနတယ္သတင္းၾကားတယ္..
လုုပ္ေပးလိုုက္ပါဦးဗ်ာ... း)

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

Bino said...

က်ေနာ္က လက္ဖဝါးကို လွမ္းေပးလိုက္တာက သူ႔လက္နဲ႔ တို႔စားဖို႔ပါ.. ဒင္းက က်ေနာ္႔လက္ဝါးကို ေမွာက္ၿပီး ဖုန္လ်က္ဆားကို ဒင္းလက္ဝါးထဲ ေျပာင္းထည့္လိုက္ေလရဲ႕.. ၿပီးေတာ႔ ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔.. ေခါင္းကို ေမာ႔ၿပီး.. “ဗတ္” ကနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ ပစ္သြင္းလိုက္တာ အကုန္လံုးပါပဲ..
She believed you what you said. Or
She got seriously pain in stomach.

Your article made me laugh.
Thank a lot.
Bino

မီယာ said...

လူဇုိးႀကီး ကုိရင္ေနာ္
မခင္ေလးေရ ဒီေလာက္ဆုိးတဲ့သူနဲ႔ ေမြးကတည္းက ေရစက္ဆုံရတာ သနားပါတယ္။ ငယ္ငယ္က အစခံရလြန္းလုိ႔ စိတ္ညစ္ေနရမွာ ျမင္ေယာင္ေနတယ္။

ေဝေလး said...

ဟီးး ရီရတယ္....

မမခင္ေလးသနားပါတယ္။ ဦးေနာ္က ငယ္ငယ္တည္းက အႏုိင္က်င့္ေနက်ကိုးးး.......

ူlittle brook said...

ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္တယ္၊ ၿပံဳးတယ္၊ ဖတ္ေနတဲ့ တေလွ်ာက္လံုး ၿပံဳးေနေစတယ္။ ဖတ္ပီးေတာ့ ၾကည္ႏူးတယ္။ မွတ္ခ်က္ေပးဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ စာတိုေလးပါ။

Anonymous said...

ဦးေနာ္ရယ္ အဲေလာက္ဆိုးရလား။ မမခင္ေလး သနားပါတယ္။ မမခင္ေလး ဒီတခါ ဦးေနာ္ကို လက္၀ါးျပန္ေထာင္ျပလိုက္။ တိုင္ေျပာလည္း ဦးေနာ္က ေၾကာက္မွ မေၾကာက္တာ ျပန္သာခ်ေတာ့။ ဟီး ခၽြန္ခဲ့တယ္။ ေျပးၿပီ .......

ေလးစားလွ်က္
ေရာင္