Thursday, June 11, 2009

က်ေနာ္လူဆိုး (၅)

ေက်ာင္းေ႐ွ႕ ကြင္းျပင္ႀကီးမွာေတာ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အားလံုး စု႐ံုးစု႐ံုး.. လႈပ္႐ြလႈပ္႐ြ..။ က်ေနာ္ ရင္ေကာ႔ၿပီး အားလံုးရဲ႕ အေ႐ွ႕ကို ထြက္လာလိုက္တယ္..။ ႏိုင္ငံေတာ္ အလံ လႊင့္ထူထားတဲ႔ စင္ျမင့္ေပၚ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးနဲ႔ တက္ရပ္ရင္း အားလံုးကို ေဝ႔ၾကည့္လိုက္တဲ႔ က်ေနာ္႔ ပံုစံက ေဟာေျပာေတာ႔မယ္႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ လိုလို.. တပ္ထြက္ မိန္႔ခြန္း ေျပာေတာ႔မယ္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးလိုလို..။ ေက်ာင္းသား အားလံုးလည္း တန္းစီတဲ႔သူစီ.. ညာညိႇတဲ႔သူ ညႇိနဲ႔..။ က်ေနာ္ကေတာ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ပစ္ရင္း မိန္႔မိန္႔ႀကီး ရပ္ေနလိုက္တယ္..။ ေက်ာင္းဝင္း တစ္ခုလံုး မီးကို ေရနဲ႔ ၿငိမ္းသတ္လိုက္သလို “႐ွဲ” ကနဲ..။ အားလံုး ၿငိမ္သက္ၿပီး အဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ႔မွ ကိုယ္ကို တစ္ပတ္လည့္ၿပီး အလံတိုင္ႀကီးကို မ်က္ႏွာမူလိုက္ေတာ႔တယ္..။

ဇာတိေသြး ဇာတိမာန္ေတြနဲ႔ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း ႐ွိသမွ်အား အကုန္ညႇစ္ကာ.. ၾသ႐ွ႐ွ အသံၿဗဲႀကီးနဲ႔ ၾကက္သီးထေလာက္ဖြယ္ ေအာ္လိုက္တာက..

“((((( အားလံုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး................ သတိ )))))”
“((((( ျပည္ ေထာင္ စု........ ျမန္ မာ ႏိုင္ငံေတာ္... အလံအား... အေလးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး.......... ျပဳ.. )))))”
(က်ေနာ္႔ အသံက မိုးေကာင္းကင္ အထိ ပဲ႔တင္ထပ္သြားသလားမသိ..။ အားလံုး ခါးေတြ ကိုင္းရင္း ဦးၫႊတ္ထားလိုက္ၾကတာ ညီညာတိတ္ဆိတ္လို႔..)
“(((((ေန... ၿမဲ)))))”

“(((((က်ဆံုးေလၿပီးေသာ... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ ဆန္း ႏွင့္တကြ... အာ ဇာ နည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား... အေလးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး....... ျပဳ.. )))))”
(ဒီေနရာမွာလည္း လြမ္းေမာ တမ္းတစြာ ဦးၫႊတ္ရင္း ၿငိမ္သက္သြားလိုက္ၾကတာ ၾကက္သီးထေလာက္ဖြယ္ တိတ္ဆိတ္လို႔..)
“((((( ေန... ၿမဲ )))))”

“ ((((( ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္း စဆိုရန္... တိတ္... ႏွိတ္... သံုးးး... ))))) ”

“((((( ကမၻာမေၾက.. ျမန္မာျပည္ (ေျပ).. တို႔.. ဘိုးဘြား အေမြစစ္မို႔ ခ်စ္ ျမတ္ ႏိုး ေပ.. ကမၻာမေၾက.. ျမန္မာျပည္ (ေျပ).. တို႔.. ဘိုးဘြား အေမြစစ္မို႔ ခ်စ္ ျမတ္ ႏိုး ေပ.. ျပည္ေထာင္စုကို အသက္ေပးလို႔ တို႔ ကာကြယ္မေလ... ဒါ တို႔ ျပည္ (ေျပ).. ဒါ တို႔ ေျမ.. တို႔ ပိုင္နက္ေျမ.. တို႔ ျပည္ (ေျပ).. တို႔ ေျမ.. အက်ိဳးကို... ညီ ညာ စြာ တို႔ တေတြ.. ထမ္းေဆာင္ပါ စို႔ေလ.. တို႔ တာဝန္ေပ... အ ဖိုး တန္....... ေျမ.... )))))”
(အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲကအသံေတြ သံၿပိဳင္ ထြက္ေပၚလာတာ ေက်ာင္းဝင္းတစ္ခုလံုး လႊမ္းၿခံဳသြားတဲ႔ အထိပါပဲ..။ အသံေန အသံထားနဲ႔ ေအာ္ဆိုေနတဲ႔ ထဲမွာ က်ေနာ္႔ အသံက အက်ယ္ဆံုး..)

“ (((((အားလံုးးးးး.... သက္...သာ))))) ”
“ (((((....ေအး.. ေစ....))))) ”


အားလံုးကို ေအးေစလည္း ေပးၿပီးေရာ.. ေက်ာင္းသားေတြ႐ွိတဲ႔ဘက္ ကိုယ္ကို ျပန္လည့္လိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ စင္ျမင့္ ေပၚကေန တစ္လွမ္းခ်င္း ရင္ေကာ႔ၿပီး ျပန္ဆင္းလာတဲ႔ က်ေနာ႔္ ပံုစံက ေက်ာင္းဆင္းပြဲမွာ ေငြဓါးဆု ခ်ီးျမႇင့္ခံလိုက္ရတဲ႔ ဗိုလ္ေလာင္း တစ္ေယာက္လို ေျမႇာက္ႂကြႂကြ.. (စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ငါကြ ငါကြ)

အတန္းလိုက္ ေလးေယာက္ တစ္တြဲ တန္းစီထားတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေ႐ွ႕ကေန အတည္ေပါက္နဲ႔ ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ႔တယ္..။ က်ေနာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ခပ္ေျဖးေျဖး လွမ္းလာတာ ၾသဝါဒေပးမယ္႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး..။

ကိုးတန္း ေအ တန္းစီထားတဲ႔ အတန္းေ႐ွ႕အေရာက္..

“အာက်ယ္ေကာင္..”
ခပ္အုပ္အုပ္ အသံနဲ႔ က်ေနာ္႔ကို လွမ္းေျပာလိုက္တာက ေ႐ွ႕ဆံုးတန္းမွာ တန္းစီေနတဲ႔ ခင္ေလးငယ္..။

က်ေနာ္ ေပေစာင္း ေပေစာင္းနဲ႔ ဘုၾကည့္ လည့္ၾကည့္ရင္း.. ခပ္ အုပ္အုပ္ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္..
“ဟြန္းး ႐ုပ္ ကို က..”

“ဟမ္းးး.. ေဟ႔ေကာင္.. မင္း ဘာေျပာတာလဲ )))) ..”
“ဟာ..... ဆရာႀကီးးးးး.. မ မဟုတ္ ဘူး ဆရာႀကီး... ကန္ ကန္ေတာ႔..”
က်ေနာ္ လန္႔ျဖန္႔သြားတယ္.. ခင္ေလးကို ျပန္အေျပာ ဆရာႀကီး က်ေနာ္႔ ေဘးနားက ျဖတ္အေလွ်ာက္ ကြက္တိျဖစ္သြားေတာ႔ ဆရာႀကီးက က်ေနာ္ေျပာတာ ၾကားသြားေလေရာ.. ပိုဆိုးတာက သူ႔ကို ေျပာတယ္ ထင္သြားေရာ..

“ေဟ႔.. မင္း ႐ုပ္ကိုက လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္.. ဘာသေဘာလဲကြ.. ေဟ..”
တစ္ေက်ာင္းလံုးလည္း လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကၿပီ.. ဆရာႀကီးလည္း ေဒါသထြက္ေနၿပီ..

“မ.. မဟုတ္ဘူး.. ဆ ဆရာႀကီးးး.. ခင္.. ခင္ေလးငယ္... သူ.. သူ က်ေနာ္႔ကို အာ.. အာက်ယ္ေကာင္ လို႔.. ေျပာလို႔.. က်.. က်.. က်ေနာ္ သူ႔.. သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္တာ..”
က်ေနာ္ အထစ္ထစ္ အေငါ႔ေငါ႔ ေျပာရင္း ခင္ေလးကိုပါ လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္မိတယ္..

ခင္ေလးလည္း လန္႔ျဖန္႔ၿပီး မ်က္ႏွာေတြ နီရဲတြတ္လို႔..

ဆရာႀကီးက.. “ဟြန္း..” ဆိုၿပီး က်ေနာ္႔ကို လက္ညိႇဳး ေငါက္ေငါက္ ႏွစ္ခ်က္ဆင့္ ထိုးသြားတယ္.. ပါစပ္ကေတာ႔ ဘားမွ မေျပာေတာ႔..။ ၿပီးေတာ႔ ခင္ေလးေ႐ွ႕မွာ ရပ္ၿပီးး.. လက္ညိႇဳး ေငါက္ေငါက္ ထိုးျပန္တယ္.. သူ႔ကိုေတာ႔ သံုးခ်က္ဆင့္..။ စိတ္ထဲကေတာ႔ “သတိထားၾက” ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာသြားတယ္ ထင္တာပဲ.. ၿပီးေတာ႔ စင္ျမင့္႐ွိရာ အလံတိုင္ေပၚ တက္သြား.. အဲ႔ေလ.. အလံတိုင္႐ွိရာ စင္ျမင့္ေပၚတက္သြားေလတယ္..။

က်ေနာ္လည္း ခုနတုန္းက ေကာ႔လာတဲ႔ ရင္ကို ဖြက္ရင္း ခါးႀကီး ကုန္းကာ.. ကုန္းကြ ကုန္းကြနဲ႔ ခင္ေလးတို႔ ေဘးတန္း..၊ က်ေနာ္တို႔ အတန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလိုင္းမွာ သြားတန္းစီေနလိုက္တယ္..။ ခင္ေလးကေတာ႔ ဒူးတုန္ေနမလားမသိ..။

ဆရာႀကီးကေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း Assembly မွာ ဖြင့္တဲ႔ ဓါတ္ျပားေဟာင္းႀကီးကို ျပန္ဖြင့္ပါတယ္..။ ဒါက တနလၤာေန႔တိုင္း ၾကားေနက်..။ အားလံုး လိမၼာၾကဖို႔..၊ စည္းကမ္း႐ွိၾကဖို႔..၊ စာႀကိဳးစားၾကဖို႔..၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စတာေနာက္တာ သတိထားၾကဖို႔ (က်ေနာ္ ေခါင္း ပုထားလိုက္တယ္)..၊ ၿပီးေတာ႔ ဘာညာကြိကြ ေျပာလိုက္တာ ဆယ္႔ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္..။

“ကယ္ အားလံုး သြားလို႔ ရၿပီ..” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ႔.. ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး ကိုယ္တစ္ပတ္လည့္ကာ အေနာက္ လည့္လိုက္ၾကတယ္.. ၿပီးေတာ႔ အငယ္တန္းေတြကေနစၿပီး တစ္တန္းျခင္း တန္းစီၿပီး ကြင္းထဲကေန ျပန္ထြက္ၾကတယ္..။ ခင္ေလးတို႔ အတန္း ေရာက္ေတာ႔ သူက တန္းစီတာရဲ႕ ေနာက္ဆံုးတန္း ျပန္ျဖစ္သြားေရာေလ..။ သူတို႔ အတန္းေနာက္က က်ေနာ္တို႔ အတန္း ျပန္လိုက္ရတာ ဆိုေတာ႔ က်ေနာ္က ခင္ေလး ေနာက္က ကပ္လို႔ေပါ႔..။

အဲ႔ဒီမွာတင္ က်ေနာ္႔ကို ၾကည့္ၿပီး ျဖစ္သြားတဲ႔ ခင္ေလး မ်က္ႏွာက လမ္းေဘးက ႏြားေခ်းပံုႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသလို..။ သူ႔ကို ေတြ႕လိုက္တဲ႔ က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာကလည္း ႏြားေခ်းပံုႀကီး ေဘးမွာ ႏြားေခ်း ေကာက္စားေတာ႔မယ္႔ ကေလး တစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရသလို..။

က်ေနာ္ “ဟီးးး” ဆိုၿပီး သြားၿဖဲျပလိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ႔.. အသံ ခပ္အုပ္အုပ္နဲ႔..

“ဘယ္ညာ ဘယ္.. ဘယ္ ဘယ္.. ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ ဘယ္.. ခင္ေလးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး.... ဂ်ပု... မွတ္.. တိတ္.. နွိတ္.. ဟီးးးးးးးး ဟီးးးးးးးး”

က်ေနာ္ ဘယ္ညာနင္းရင္း ခင္ေလးကို ကလိတိတိ စေနတာေလ..။ သူကေတာ႔ က်ေနာ္႔ ဘယ္ညာသံကို ေ႐ွာင္ကြင္းၿပီး နင္းေနသလားမသိ ေျခလွမ္းေတြ မွားလို႔..။ က်ေနာ္ မ်က္ႏွာေျပာင္ေနတာကို “တဟားဟား” သေဘာက်ေနတဲ႔ သန္းဝင္းက အေနာက္ကေန က်ေနာ္႔ ေက်ာကုန္းကို တြန္းလိုက္တယ္..။ က်ေနာ္ကလည္း အ႐ွိန္လြန္ၿပီး ခင္ေလးရဲ႕ ေက်ာကို တြန္းမိျပန္ေရာ..။ ခင္ေလးကလည္း ထပ္ဆင့္ အ႐ွိန္လြန္ၿပီး သူ႔အေ႐ွ႕က တစ္ေယာက္ကို ထပ္တြန္းမိျပန္တာက ကားတစ္စီးနဲ႔ တစ္စီး ဆင့္တိုက္လိုက္သလို..။ အဲ႔ဒီမွာတင္ က်ေနာ္ တက္နင္းမိတာက ေျခလွမ္း မွားသြားတဲ႔ ခင္ေလးရဲ႕ ေနာက္ၿမီးဖ်ားကို.. အဲ႔ေလ.. သူ႔ဖိနပ္ ေနာက္ၿမီးဖ်ားကို..။

“(((ဟယ္)))” “(((ဟာ)))”
“ေဖာက္” ကနဲ ျပတ္သြားတဲ႔ ဖိနပ္ျပတ္ကို ကုန္းေကာက္လိုက္တဲ႔ သူ႔လက္ေတြ တုန္လို႔..။

“ေကာင္စုတ္.. နင္ နင္..”
ေဒါသနဲ႔ ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ႔ ေအာ္သံနဲ႔.. မ်က္ရည္ေတြလည္း ျဖာက်လာေလေရာ..။ ႐ြယ္ထားတဲ႔ လက္က တကယ္ ႐ိုက္ေတာ႔ မလို.. ကုတ္ေတာ႔ မလိုလို..။

“ဟာ.. ဟ.. ေဟ႔ေယာင္ ခင္ေလး မလုပ္နဲ႔ေနာ္.. မေတာ္တဆ ျဖစ္တာ.. သန္းဝင္း တြန္းလိုက္လို႔ ျဖစ္တာ..”
“ မ သိ ဘူးးးး နင္.. နင္ကြာ.. အခု ငါ႔ ဖိနပ္ ျပတ္ၿပီ ဘယ္လို လုပ္မလဲ..”
ခင္ေလး မ်က္ႏွာက ငိုမဲ႔မဲ႔ ဆိုတာထက္.. ငိုခ်င္လ်က္ လက္တို႔ ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး..။

က်ေနာ္လည္း သူ႔ကို ေခါင္းကုတ္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္.. သန္းဝင္းကလည္း က်ေနာ္႔လိုပါပဲ ေခါင္းကုတ္လို႔..။ အဲ႔ဒီ ခင္ေလးကလည္း ဖိနပ္ျပတ္ တန္းလန္း ကိုင္ထားတဲ႔ လက္နဲ႔ပဲ ေခါင္းကုတ္လို႔..။ ယာဥ္ေၾကာပိတ္သြားတဲ႔ ေက်ာင္းသားတန္းႀကီးကေတာ႔ ေက်ာ္ခြၿပီး သြားၾကေလရဲ႕..။

“နင္ကလည္းကြာ မေတာ္တဆ ျဖစ္တာလို႔ ငါေျပာၿပီးၿပီပဲ.. ေရာ႔.. ငါ႔ဖိနပ္ စီးသြားလိုက္..”
က်ေနာ္႔ ရာဘာဖိနပ္ ေပတူးတူးႀကီးကို ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္..

“ခင္ေလးငယ္.. သမီး ဘာျဖစ္တာလဲ..”
အဲ႔ဒီ အခ်ိန္မွာပဲ အနားကို ေရာက္လာတာက ခင္ေလးတို႔ အတန္းပိုင္ ဆရာမ The Wheel (ေခၚ) ေဒၚေဘဘီ..

“ဟို.. ဆရာမ.. သမီး ဖိနပ္ ျပတ္သြားလို႔..”
“ေအာ္.. ဒါ ဆို လာလာ.. ဆရာမနဲ႔ လိုက္ခဲ႔... ႐ံုးခန္းထဲမွာ ဆရာမ ဖိနပ္ တစ္ရန္ အပို ႐ွိတယ္.. လာ..”
ခင္ေလးလည္း အဲ႔ဒီ ဖိနပ္ျပတ္ကိုပဲ ဒ႐ြတ္တိုက္စီးၿပီး ေျခတစ္ဖက္ ေထာ႔ကာ.. ေထာ႔ကာနဲ႔ ဆရာမ ေနာက္ လိုက္သြားေလရဲ႕..

က်ေနာ္ သန္းဝင္းကို ၾကည့္ၿပီး..
“မင္းေၾကာင့္..!!!”
“ငါ မင္းကို တြန္းတာက ေျဖေျဖေလး.. မင္းသူ႔ကိုတြန္းတာက အၾကမ္းႀကီး..”
“ဟ.. ငါလည္း လန္႔ၿပီး အ႐ွိန္ လြန္သြားတာေပါ႔..”
“ဟီးးး ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခင္ေလးငယ္ မင္းတို႔ အိမ္ကို သြားတိုင္မွာပဲ..”
“မတတ္ႏိုင္ဘူးကြာ တိုင္ခ်င္တိုင္ ႐ိုက္ခ်င္ ႐ိုက္ေတာ႔.. ငါက အမွား လုပ္မိၿပီကိုး..”
ေျပာသာ ေျပာရတယ္.. စိတ္ထဲက လန္႔ေနမိတယ္..။ ဟိုတစ္ပတ္က ေမေမ ႐ိုက္ထားတဲ႔ အ႐ိႈးရာက ေပ်ာက္ေတာင္ မေပ်ာက္ေသးဘူး..။

ဒီလိုနဲ႔ အတန္းထဲမွာ အိပ္ငိုက္လိုက္..၊ မုန္႔ ခိုးစားလိုက္..၊ ဟိုလူ႔ စလိုက္ ဒီလူ႔ စလိုက္..၊ စာေမးတာ မရလို႔ ခုန္ေပၚ တက္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္နဲ႔.. က်ေနာ္႔ရဲ႕ ဆိုးေပေပပံုစံ အတိုင္း ေပါ႔တီးေပါ႔႐ႊတ္..။

ေက်ာင္းဆင္းေတာ႔ က်ေနာ္ အရင္ ေျပးထြက္သြားလိုက္တယ္.. စက္ဘီးေတြ ထားတဲ႔ ေနရာဆီကို..။
“ဖလတ္.. ဖလတ္” နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ႔ ခင္ေလး ေျခသံက အေဝးႀကီးထဲက ၾကားေနရတယ္..။ သူ႔ေျခေထာက္က စာေနသလိုလို.. ေထာ႔ေနသလိုလို..။ အဲ႔လို ျဖစ္ေတာ႔ မွာေပါ႔.. သူစီးလာတဲ႔ ဆရာမ ဖိနပ္က အႀကီးႀကီး.. ဖေနာင့္ အေနာက္မွာ လက္ ေလးလံုးေလာက္ကို ပိုေနတာ..။

က်ေနာ္ ၿပံဳးခ်င္စိတ္ကို ေအာင့္အီး ထားလိုက္တယ္..။
“ဟဲ႔.. နင္ အဆင္ေျပသြားၿပီလား..”
“သြားးး.. ငါ႔ကို ဘာမွ လာမေျပာနဲ႔.. ငါ႔ စက္ဘီး ေဘးက ဖယ္.. ငါအခု နင့္အိမ္ကို သြားတိုင္မွာ..”
“ဟာ.. နင္ကလည္း တစ္ခါတေလ မတိုင္ပါနဲ႔လားဟာ.. နင္တိုင္လို႔ ငါ႐ိုက္ခံရေပါင္းလည္း မ်ားၿပီ.. ေနာ္.. မတိုင္နဲ႔.. ငါ မုန္႔ဖိုး စုၿပီး ဖိနပ္ ျပန္ဝယ္ေပးပါမယ္ဟာ.. ေနာ္..”
“မသိဘူးးး.. မသိဘူးးး တိုင္မွာပဲ..”
ကမူး႐ွဴးထိုးနဲ႔ စက္ဘီးကို နင္းထြက္သြားေလရဲ႕..

ဘယ္လိုေခ်ာ႔ ေခ်ာ႔.. ဘယ္လို ေတာင္းပန္ ေတာင္းပန္.. မရပါဘူး..
အဲ႔ဒီေန႔ကလည္း တကယ္ တိုင္တာပါပဲ..
ေမေမကလည္း တာဝန္နဲ႔ ဝတၱရားအရ တကယ္ ႐ိုက္တာပါပဲ..
က်ေနာ္ကလည္း ခါတိုင္းလိုပါပဲ.. အသံၿပဲႀကီးနဲ႔ ေအာ္ ငိုတာပါပဲ..

ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ ဆိုးမိတဲ႔ ေန႔က မတန္ဘူး.. စလိုက္တာကလည္း ဘာမွ ဟုတ္တာ မဟုတ္..။ ေမေမကလည္း ခင္ေလး ေက်နပ္ေအာင္ ႐ိုက္ေပးတယ္ ထင္ပါတယ္..။ ေသခ်ာတာက ဒီေန႔ သိပ္ေတာ႔မနာဘူး..။ ဒါေပမယ္႔ ေစ်းႀကီးတယ္..။ ႐ိုက္လည္း ခံရေသးတယ္.. ေမေမက က်ေနာ္႔ မုန္႔ဖိုး ျဖတ္ၿပီး သူ႔ကို ဖိနပ္တစ္ရန္ ဝယ္ေပးမွာတဲ႔..။

တကယ္တာ႔ က်ေနာ္က လိမၼာဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ ဆိုးဆိုးမိေနတဲ႔ လူဆိုးေလးပါပဲေလ..။
ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ ဘယ္လို အလြဲေတြနဲ႔ ဘာေတြ ဆက္ ဆိုးေနမိဦးမွာလဲ..!!
က်ေနာ္ဆိုးခဲ႔သမွ် ေတြမွာ က်ေနာ္ကပဲ ႏိုင္ခဲ႔တာလား..!!
ဒါမွမဟုတ္ ႐ႈံးႀကီးပဲ ႐ႈံးေနတာလား.. ဆိုတာကိုေတာ႔ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ မေတြးတတ္ေတာ႔ပါဘူးေလ..။

(ကိုရင္ေနာ္)

36 comments:

Sein Lyan Tun said...

အိုင္အမ္ ဒီ အုန္း လီး ဝမ္း ဖတ္စ္စ္စ္စ္စ္

Sein Lyan Tun said...

ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြးေခ်ာေခ်ာေလးက အသံလဲေအာင္တယ္လား..
တို႕အကိုႀကီးက တယ္လည္းတင္စားပါလားေနာ္..
ဘာတဲ့...
က်ေနာ္က လိမၼာဖို႔ႀကိဳးစားရင္း နဲ႔ပဲ ဆိုးဆိုးမိေနတဲ့ လူဆိုးေလးတဲ့..အဟီ
တို႔ကိုႀကီးက လိမၼာပါတယ္ေနာ္.. မခင္ေလးေႀကာင့္ လူဆိုးၿဖစ္ေနတယ္လို႔... (ဖိုးစိန္ေၿပာမသြားဖူးေနာ္..ဟဲ..ဟဲ..)
တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ခ်စ္ႀကတာကလဲ
က်ေနာ္႔ကို ၾကည့္ၿပီး ျဖစ္သြားတဲ႔ ခင္ေလး မ်က္ႏွာက လမ္းေဘးက ႏြားေခ်းပံုႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရသလို..။ သူ႔ကို ေတြ႕လိုက္တဲ႔ က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာကလည္း ႏြားေခ်းပံုႀကီး ေဘးမွာ ႏြားေခ်း ေကာက္စားေတာ႔မယ္႔ ကေလး တစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရသလို တဲ့....

တကယ္ပဲ ရီရတယ္အကိုေရ...
ေရးလိုက္ရင္မ်က္စိထဲ ကြင္းခနဲ..
မခင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ခံေနရတာပဲေနာ္..
မခင္ေလးေရ.. လက္စြမ္းၿပပါေတာ့...
ညိဳၿပာေလးလားး ႀကည္ၿပားေလးးလားး ၿပာေတာ့ၿပာပဲ
ဖြဲၿပာေလးလားေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး..
ေရးမယ္ဆိုးးး
ေစာင့္ေနပါတယ္
ခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

ဦးေနာ္ေရ

လူဆိုး ၅ကို လာဖတ္သြားပါတယ္။ ဦးေနာ္ေရးထားတာ မ်က္စိထဲျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္တယ္။

ေက်ာင္းသားေတြေရွ ့မွာ ရင္ေကာ့ဖင္ေကာက္ အဲေလ အဲဒါမပါဘူး။ လက္လြန္သြားတာ။ အဟီးးးးးးး။

ေက်ာင္းသားေတြေရွ ့မွာ ရင္ေကာ့ျပီး ျပန္ဆင္းလာတဲ့ပံုကို မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္သြားပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းသံမၾကားရတာ ၾကာလွေပါ့။
လြမ္းေတာင္သြားျပီ။

Anonymous said...

ဖိုးစိန္ဘယ္တုန္းထဲက ေခ်ာင္းေနလဲသိဘူးေနာ္...

ဦးေနာ္ ........ သတိ )))))
((( ေန .... ျမဲ )))
(((( သက္ .... သာ )))
((( ... ေအး ... ေစ ...)))

ဟြန္႔ ရုပ္ကိုက

ဟီး စတာေနာ္ ဦးေနာ္။ တီငယ္ သနားပါတယ္။ ဖိနပ္ပ်က္သြားတယ္။ အခုအဲဒီတုန္းကအစား ျပန္၀ယ္ေပးလိုက္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ႏွင္းဆီျဖဴ

Anonymous said...

လိမၼာဖို႕ၾကိဳးစားရင္း ဆိုးဆိုးမိေနတဲ့ လူဆိုးမို႕လို႕ သူကိုပဲ သနားရေတာ့မလိုလို...

းဝ)

ဒီအရြယ္ၾကီးေရာက္ေနျပီ တျဗဲျဗဲနဲ႕ ေအာ္ငိုတုန္းလား...

းဝ)

မခင္ေလးေရ... မခံနဲ႕ဗ်... ေခါင္းျပန္ေခါက္...

းဝ)

ဟဲဟဲ ရန္တိုက္ေပးသြားတာ

းဝ) ကိုလူေထြး

ေတာင္ေပၚသား said...

လိမၼာဖို႕ၾကိဳးစားရင္း ဆိုးဆိုးမိေနတဲ့ လူဆိုးဦးေနာ္ ကဲ
အားလုံးးးးးးးးးးးးး သတိ

ဖိနပ္ၾကိဳးျပတ္သြားေသာ တီငယ္ဖက္က ပါၾက အားလုံးးး သတိ အဟဲဟဲ

ဦးေနာ္ မွတ္ထားေပါ့ တေန႕ တီငယ္က ျပန္ကလဲ့စားေခ်မွာ ျမင္ေယာင္ေသး အေဟးးးးးး


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

မယ္႔ကိုး said...

တကယ္တာ႔ က်ေနာ္က လိမၼာဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ ဆိုးဆိုးမိေနတဲ႔ လူဆိုးေလးပါပဲေလ..။

ျပည့္သူေတြရဲ ့ ခ်စ္ေမတၱာခံယူမယ့္ လူဆိုးေလးေပါ့ေနာ္။:D
ေစာင့္ဖတ္ေနပါတယ္။

လြမ္းသုရင္ said...

ကိုရင္ေနာ္ လူဇိုးပဲ... မမခင္ေလးကလည္း သြားမတိုင္ရဖူး ကိုယ္တိုင္တြယ္ပစ္လိုက္ ဖုန္းးးးးးး ဒိုင္းးးးး ခြက္ ကနဲ ေနေအာင္ :P

ခင္ေလးငယ္ said...

ကိုရင္စုတ္
နင္ ေဖာ္ေကာင္ ေတာ္ေတာ္လုပ္..
ေတြ႕မယ္.. ငါ မအားေသးလို႔..

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ Assembly မွာ နင္႔ ေအာ္သံေတာ႔ ငါ ၾကားေရာင္ေသးတယ္..

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို အေလးျပဳ ဆိုတာကေတာ႔ ဒို႔ ေခတ္တုန္းက ႐ွိေပမယ္႔ အခုေခတ္မွာ မ႐ွိေတာ႔ဘူးေလ.. ဒီပိုစ္႔မွာ နင္ ဒါကို ေပးခ်င္တယ္ ဆိုတာ ငါသိတယ္ ဟက္ဟက္... :D (ဖြၿပီ)..

မီယာ said...

အသံၾသဇာလည္း ေကာင္းတဲ့ ကုိရင္ေနာ္ေပါ့ေလ...
ကမာၻမေၾကေတာ့ အခုထိ ဆုိေနၾကတုန္းပဲ ထင္ပါတယ္။

MANORHARY said...

တကယ္တာ႔ က်ေနာ္က လိမၼာဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ ဆိုးဆိုးမိေနတဲ႔ လူဆိုးေလးပါပဲေလ..။
..........................
..........တဲ့
ခင္ေလးေရ အဲဒါ အခ်ိဳသပ္တာ သိလား
း)း)
(အခၽြန္ႏွင့္မသြားသည္။)

Anonymous said...

ေပါ႔ေပါ႔ေလးေတြနဲ႔ကို ရီရတယ္ အကိုေရ
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

ဟားဟား.... ရယ္ရတယ္...မ်က္စိထဲ ေျပးေျပးျမင္တယ္... း-)) မုန္ ့ဖိုးျဖတ္တာ နည္းးးတယ္...၊မ်ားးးတယ္...လို့ ့စိတ္ထဲမထားပါနဲ ့လို ့...ဟီးး

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဖတ္ၿပီးၿပံဳးမိတယ္..ခင္ေလးေရ.ကိုရင္ေနာ္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲေနာ္...ဟဲဟဲ

မမသီရိ said...

ခင္ေလးေရ
ဖိနပ္သဲ ၾကိဳးျပတ္လဲ
သူ႕အေမကိုေျပးတိုင္..
ကိုယ့္ကို လာမစလဲ ေျပးတိုင္ေနာ္..
ဒါမွ ကိုရင္ မၾကာခဏ ရိုက္ခံရမွာ.. း)
ခင္ေလး ကို ႏိုင္တာႏို္င္ပါေစေတာ့..း)
သူ ရိုက္ခံထိ ျပီးတာပဲ ေနာ့..
...
ကမၻာမေက်ေတာ့ ခုထိဆုိုၾကတုန္း
ေရွ႕က.. ဘာတဲ့

တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႕မေသြ....
တုို႕ေျပ...တို႕ေျမ....
ျပည္ေထာင္စုအေမြ ..အျမဲတည္တံ့ေစ..
အဓိဌာန္ျပဳမေလ...
ထိမ္း...သိမ္း.. စို႕ ေလ.....
..
အဲဒါ ပါ ဆိုရတယ္ တဲ့..

အဲဒါ ကိုရင္ ဆိုတတ္လား.... း)

Unknown said...

ဟ... မေရာက္တာႀကာလို႔ တကူးတက လာပါတယ္။ ကိုရင္ေနာ္... လူဆိုး..... ခင္ေလးေရ... အားက်မခံ နင္ ႏွပ္ခ်ီးလံုးၿပီး ကိုရင္ေနာ္ကို ညာေကြ်းခဲ့တာေတြ ၿပန္ေရးအံုးေလဟာ..... ဟီးးးးးးးး အခြ်န္နဲ႔မၿပီး လစ္ၿပီ။

ကိုရင္ေနာ္ said...

ဟုတ္ပါ႔ မမသီရိေရ..
က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းက သံၿပိဳင္ကေန စဆိုတာ..

က်ေနာ္ဆိုတတ္တယ္ဗ်.. (ၾကက္သီးထေလာက္ေအာင္) ဟီးး

ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ ခင္တတ္သူ..

ကိုရင္ေနာ္

may16 said...

ကိုရင္ေနာ္က အျမဲလဲြၿပီး အျမဲဆိုးေနတာပဲေနာ္ :P

နန္းညီ said...

ေအာ္ ေအာ္ ဇာတ္လမ္းေတြက ဒီလို ဒီလို

ေႏြးေနျခည္ said...

ကိုရင္ေနာ္ မ်ားမ်ားဆိုးပါ .. ဒါမွ မ်ားမ်ားဖတ္ရမွာ း)

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

အားလံုး သတိလို႔ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ အီးမေပါက္ဘူးလား.. ဟီဟိ

ေမေလး said...

ကိုရင္ေနာ္ မမခင္ေလး
အဆန္ပလီ အေၾကာင္းေလးဖတ္မိေတာ႔ ငယ္ဘဝေလးကို လြမ္းမိတယ္..ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းေလးကိ ုပီတီစိတ္ အၿပည္႔နဲ ႔ ဘယ္ေတာ႔ ဆိုႏိုင္မလဲ မသိဘူးေနာ္
ခင္တဲ႔
ေမေလး

Mhu Darye said...

ပိုစ့္ဖတ္ၿပီးေတာ့..
ငယ္ဘ၀ေလးကို ျပန္သတိရတယ္..။
အဲဒီတုန္းက ဆိုးရတာကိုက ေပ်ာ္စရာႀကီးရယ္ပါ။

ေဝေလး said...

ကမၻာမေၾကဆုိတုိင္း ၾကက္သီးထတယ္... စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးၾကီးကို ခံစားရတာ... အရမ္းလြမး္တာပဲ အဲဒီအခ်ိန္ေတြ...

Dream said...

ဦးေနာ္ေရ.. ကမၻာမေၾက ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္ေက်ာင္းတတ္တုန္းက ရြတ္ခဲ့ဆုိခ့ဲ ရတာေလးကို အရမး္သတိရမိသြားတယ္။...

အယ္...ဦးေနာ္က ငယ္ငယ္က လိမၼာေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း ဆုိးေနခဲ့တာေပါ့ ဟုတ္လား....

မယ္မယ္ေရ..မခံနဲ႔..အဟိ..စေပးခဲ့တယ္.. :P

ေကာင္းကင္ျပာ said...

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ဦးေနာ္၊

Anonymous said...

ကိုရင္ေရ ဖတ္ရတာ ေမွ်ာသြားတာပဲ သိပ္ေကာင္းတယ္

Anonymous said...

ေပးထားတာေလးကိုရွာျပီးယူသြားပါတယ္

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ....အင္း..ေမ့လို႕မရေတာ့တဲ့သူေတြ
ေလ။

ဖိုးသၾကၤန္ said...

ဒီေလာက္ ေပြးတဲ႕လူနဲ႕ တစ္ေက်ာင္းထဲ မတက္ခဲ႕ရတာ နာတာပဲဗ်ာ။

ေဇာ္ said...

အုိင္အမ္ဒယ္ တြမ္တိႏုိင္း။ ခြိခြိ။
ကုိဂ်ီးစိန္ကုိ အားက်လုိ႕။ အဟီး။
အူးေနာ္စာေတြ ဖတ္တာမ်ားျပီး အေနာ္လဲ အလုိလုိ အူျမဴးခ်င္ေနျပီ။ ဟီဟိ။

Chitpalonelay said...

ေၾသာ္ ပါးလံုးဆိုးလွၿပီမွတ္တယ္။ က်ေတာ္လူဆိုးငါးႀကီးကုိ ဘယ္လိုမွမမွီပါကလားေနာ္။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

သုခုမေလဒီ said...

ကၽြန္ေတာ္လူဆိုး အခန္းဆက္ေတြနဲ ့ကိုရီးယားကားလိုပဲ ေနာ္။ အဟိ ဒါေပမယ့္ဖတ္လို ့ေတာ့ေကာင္းသား။ မန္ ့လို ့သာမေကာင္းတာ။ :)
အဆင္ေျပပါေစေနာ္။

ကိုရဲ said...

အူးေနာ္ ဒီငယ္ ... ခ်ာေမးပြဲပီးရို႔ ေရာက္ ေရာက္ ေရာက္ ။ အူးေနာ္ေရ ဒါေလးေတြဖတ္ရတာ တကယ္ေကာင္းတရ္ ။ ဆက္ရန္ေလးေတြေမွ်ာ္ေနသည္။

(ကိုရဲ)

ကိုရဲ said...

အူးေနာ္ ဒီငယ္ ... ခ်ာေမးပြဲပီးရို႔ ေရာက္ ေရာက္ ေရာက္ ။ အူးေနာ္ေရ ဒါေလးေတြဖတ္ရတာ တကယ္ေကာင္းတရ္ ။ ဆက္ရန္ေလးေတြေမွ်ာ္ေနသည္။

(ကိုရဲ)

မသက္ဇင္ said...

အေၾကြးေတြလာဖတ္သြားပါတယ္

Anonymous said...

ဦးေနာ္က တကယ္ေရာ လိမၼာဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့လို႔လား။ ဦးေနာ္ပဲ ေျပာတယ္ေလ ဒီအက်င့္ေလးေတြက ျပင္မွမျပင္ႏိုင္တာ။
မရည္ရြယ္ေပမယ့္ တိုက္ဆိုင္မႈေတြက လူဆိုးတေယာက္ ျဖစ္ေနတာကိုး။
ဦးေနာ္ဆိုးခဲ့သမွ် ဦးေနာ္က ႏိုင္တယ္ထင္လို႔လား။ ေရာင့္အျမင္ေျပာရရင္ ဦးေနာ္ မႏိုင္ဘူး။ ဦးေနာ္ရႈံးတယ္ေလ။ ဦးေနာ္ အျမဲတမ္း ကၽြန္ေတာ္ ဆိုခဲ့သမွ် ခံရတာဆိုတာ။ ၿပီးေတာ့ ဦးေနာ္လုပ္ၿပီးရင္ ဦးေနာ္ပဲ ျပန္စိတ္ပူေနခဲ့တယ္ေလ။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္ !

ေလးစားလွ်က္
ေရာင္