Sunday, June 21, 2009

အမိႈက္ထဲမွစိတ္ဓါတ္မ်ား


(((((အမႈိက္.. အမိႈက္..)))))
(((((အမႈိက္.. အမိႈက္..)))))

ေနပူက်ဲက်ဲမွာ အမိႈက္လွည္းႀကီးကို တြန္းရင္း တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္းထြက္ အမိႈက္လိုက္ေကာက္ေနတဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ႔ ေနမင္းႀကီး ပူေလာင္တယ္ ဆိုတာထက္ လူလံုးမလွပတဲ႔ ဘဝရဲ႕ ပူေလာင္မႈက အရာရာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ က်င့္သားရခဲ႔ၿပီးသားပဲေလ..။

နားထဲမွာေတာ႔ ေဖေဖ မဆံုးခင္ ေျပာသြားတဲ႔ ဆံုးမ စကားေလးကို ၾကားေနမိေသးတယ္..
“သားေရ ေဖေဖတို႔က အမိႈက္ေကာက္တဲ႔ သူေတြဆိုေတာ႔ လူေတြက မသတီၾကဘူး.. အက်ိဳးေပး မေကာင္းခဲ႔လို႔ ႏွိမ္႔က်တဲ႔ ဘဝ ေရာက္ေနေပမယ္႔ စိတ္ဓါတ္ကို အၿမဲ ျမင့္ျမင့္ထားပါ.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲႏုံခ်ာေနပါေစ.. သူမ်ားပစၥည္း မခိုးနဲ႔.. မတရားတာ မလုပ္နဲ႔.. ႐ိုးသားျဖဴစင္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဘဝကို ရဲရဲ ရင္ဆိုင္ပါ..” တဲ႔

က်ေနာ္ နဖူးေပၚက ေခၽြးေတြကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ သုတ္ရင္း.. အေတြးစကို ျဖတ္ကာ အမိႈက္လွည္းႀကီးကို ဂ႐ုတစိုက္ တြန္းလာခဲ႔တယ္..။ က်ေနာ္႔ ပုဆိုးစေလးကို ဆြဲကိုင္ရင္း လိုက္လာတဲ႔ ညီမေလးကလည္း သူ႔အသံေလးနဲ႔ အမႈိက္.. အမိႈက္..!! လို႔ ေအာ္ေပး႐ွာပါတယ္..။

ညီမေလးက အခုမွ (၆) ႏွစ္ ႐ွိေသးတာ..။ တကယ္ဆို က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမက ေက်ာင္းေနရမယ္႔ အ႐ြယ္ေတြေပါ႔..။ က်ေနာ္သာ ေက်ာင္းေနခဲ႔ရရင္ အခုဆို ႐ွစ္တန္း၊ ကိုးတန္း ေလာက္ေတာ႔ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ..။ ဘဝေပးကံက ေက်ာင္းဆိုတာ ဘာမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ဆိုး႐ြားခဲ႔ေတာ႔ ဒီဘဝ ဒီလိုသာ ျဖတ္သန္းရေတာ႔မွာ..။

က်ေနာ္ စိတ္ဓါတ္မက်ပါဘူး.. အမိႈက္ေကာက္လို႔ ရတဲ႔ ေငြေလးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ ထမင္းစားတယ္..။ ေစတနာေကာင္းတဲ႔ အိမ္ေတြက က်ေနာ္တို႔ကို အဝတ္အစား အေဟာင္းေတြ ေပးၾကတယ္..။ ေနစရာကေတာ႔ အမိုးအကာ ႐ွိတဲ႔ တစ္ေနရာရာဆိုရင္ ေနလို႔ ျဖစ္ေနတာပါပဲေလ..။

“အမိႈက္..!!!!..”
အမိႈက္လို႔ ေအာ္ေခၚသံၾကားလို႔ က်ေနာ္ ဝမ္းသာအားရ ေမာ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ ဟိုး.. ေျခာက္လႊာကေန လက္ယပ္ ေခၚေနတဲ႔ အန္တီႀကီး တစ္ေယာက္..။

က်ေနာ္ ညီမေလးကို အမႈိက္လွည္းနားမွာ ေစာင့္ခိုင္းၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြ အတိုင္း ေျပးတက္ခဲ႔လိုက္တယ္..။ ဒီအမိႈက္ဖိုးေလးရရင္ ညီမေလးကို ေကာက္ညႇင္းေပါင္းနဲ႔ အေၾကာ္ဝယ္ေကၽြးရမယ္ေလ..။

အခန္းတံခါး ခပ္ဟဟေလး ပြင့္လာတယ္.. ၿပီးေတာ႔ ျဖဴျဖဴဝဝ အန္တီႀကီး တစ္ေယာက္ ထြက္လာၿပီး အမိႈက္ေတြ ထည့္ထားတဲ႔ သံပံုးႀကီး တစ္ပံုး ထုတ္ေပးတယ္..။
“ေရာ႔.. ေကာင္ေလး အမိႈက္ယူၿပီးရင္ အမိႈက္ပံုး ျပန္လာေပး..”

က်ေနာ္လည္း အမိႈက္ပံုးႀကီးကို ဝမ္းသာအားရ မၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြ အတိုင္း ျပန္ဆင္းခဲ႔တယ္..
အမိႈက္ေတြ မက်ေအာင္လည္း ဂ႐ုစိုက္ရေသးတယ္ေလ..။

ညီမေလးကေတာ႔ အမိႈက္လွည္းႀကီးေဘးမွာ ေျမႀကီးေတြကို ဒုတ္နဲ႔ ျခစ္ၿပီး ေဆာ႔ေနေလရဲ႕..
က်ေနာ္လည္း သံပံုးထဲက အမိႈက္ေတြကို အမိႈက္လွည္းႀကီးေပၚ ပစ္ၿပီး သံပံုးလြတ္ႀကီးနဲ႔ ျပန္ေျပးတက္ရတာေပါ႔ ..
အဲ႔ဒီ ေျခာက္လႊာဆီကို..။

အေပၚထပ္ အခန္းဝကုိ ျပန္ေရာက္ေတာ႔..
“ဘယ္ေလာက္ ေပးရမလဲ..”

“အန္တီ ေစတနာ႐ွိသေလာက္ ေပးပါခင္ဗ်ာ..”
“ေရာ႔.. ငါးဆယ္ ယူလိုက္..”

အန္တီႀကီး ထုတ္ေပးတဲ႔ ႏွစ္ရာတန္ေလးကို လက္တဖက္က ကိုင္ၿပီး က်ေနာ္ ေခါင္း ကုတ္လိုက္တယ္..
က်ေနာ္႔မွာ ႐ွိတာက ငါးဆယ္တန္ တစ္႐ြက္ပဲ ႐ွိတာေလ.. က်ေနာ္ ဘယ္လို အမ္းရမလဲ..။

က်ေနာ္ ငါးဆယ္တန္ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ေလးကို ထုတ္ၿပီး..
“က်ေနာ္႔မွာ ငါးဆယ္ပဲ ႐ွိတာ.. ျပန္အမ္းဖို႔ မ႐ွိဘူး ခင္ဗ်.. အန္တီ အႏုတ္ မ႐ွိဘူးလား..”
“ဟဲ႔.. အဲဒါဆို ဘယ္လို လုပ္မွာလဲ.. ငါ႔မွာ အႏုတ္မ႐ွိဘူး..”

“ဒါဆို က်ေနာ္ လမ္းထိပ္က ကြမ္းယာဆိုင္မွာ အႏုတ္သြားလဲ လိုက္မယ္..”
“ဘယ္ျဖစ္မလဲ.. နင္ ျပန္မလာရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ.. နင္တို႔လို အမိႈက္ေကာက္သမားေတြက ဒီလိုေတြႀကီးပဲ..”

“ဟာ.. က်ေနာ္ အဲ႔လို မလုပ္ပါဘူး.. က်ေနာ္ ျပန္လာ အမ္းမွာပါ..”
“အို.. ေတာ္ၿပီး ႐ႈပ္႐ႈပ္႐ွက္႐ွက္.. ေန.. ေနေတာ႔.. အမ္းဖို႔ မ႐ွိရင္ မပစ္ေတာ႔ဘူး.. အမိႈက္ေတြ သြားျပန္ယူေပး..”
“ဗ်ာ..!!..”
က်ေနာ္ အံ႔ၾသသြားတယ္..။ စိတ္ထဲမွာလည္း က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္..။

က်ေနာ္ ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပါဘူး.. ႏွစ္ရာတန္ေလးကုိ သူ႔လက္ထဲ ျပန္ထည့္ၿပီး လည့္ထြက္ခဲ႔လိုက္တယ္..။

လွည္းထဲက သူ႔အမိႈက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ ဘီယာဘူးခြံေတြ.. ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ တန္ဖိုးႀကီး အစားအစာေတြရဲ႕ ဗူးခြံေတြ..။ ညီမေလးက ေတာ္ေတာ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ ထင္ပါတယ္.. အဲ႔ဒီ ဗူးခြံေတြထဲက ၾကက္ေပါင္ေၾကာ္ပံု ပါတဲ႔ ဂတ္ထူဗူးခြံႀကီးကို ကိုင္ၿပီး ၾကည့္လို႔..။

က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းေတာ႔ ျဖစ္မိတယ္.. ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္ ဝမ္းမနည္းပါဘူး..။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ ႀကံဳေတြ႕ေနက် ခါးသက္သက္ ဘဝပါ..။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်ေနာ္တို႔ကို မသတီၾကဘူး..။ ႏွိမ္႔က်ေနတဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ဘဝကို ဘယ္သူမွ ကိုယ္ခ်င္း မစာႏိုင္ၾကဘူး..။ လက္တြဲေဖးကူမယ္႔သူ ဆိုတာလည္း ႐ွားပါးလြန္းလွပါတယ္..။ စိတ္ဓါတ္ျဖဴစင္ၿပီး ေမတၱာထားတတ္ၾကသူေတြလည္း ႐ွိေတာ႔ ႐ွိပါတယ္..။ လူနည္းစုေပါ႔..။

က်ေနာ္တို႔ အမိႈက္ေကာက္သမားဆိုတာ သူတပါးပတ္ဝန္းက်င္ သန္႔႐ွင္းဖို႔အတြက္ ကိုယ္ကိုတိုင္ အညစ္ေပခံၿပီး ကူညီေနၾကတဲ႔ သူေတြပါ..။ လူေတြက အမိႈက္ ဆိုတာနဲ႔တင္ လက္နဲ႔ ျပန္ကိုင္ဖို႔ေတာင္ ႐ြံ႐ွာ တတ္ၾကပါတယ္..။ ဒီလို သူမ်ား ႐ြံ႐ွာတဲ႔ အလုပ္ကို က်ေနာ္တို႔ကေတာ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လုပ္ေနရတာပါ..။
ဒါဟာ.. ဘဝေပးကုသိုလ္ကံလို႔ ေျပာမလား..! ေခတ္ကာလေၾကာင့္လို႔ ေျပာမလား..!

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ထမင္းအိုး ႐ွိတယ္..

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ႐ိုးသားမႈ ႐ွိတယ္..

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ဘဝ ႐ွိတယ္..

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ အနာဂတ္ ႐ွိတယ္..

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျဖဴစင္သန္႔႐ွင္းတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ႐ွိတယ္..

အဲ႔ဒီလိုပဲ ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား မ႐ွိသူေတြရဲ႕ ပုပ္ပြေနတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ႐ွိတယ္..

က်ေနာ္ သက္ျပင္း ေလးေလးႀကီး ခ်ကာ အမိႈက္လွည္းႀကီးကို တြန္းၿပီး ထြက္လာခဲ႔လိုက္ေတာ႔တယ္..
ညီမေလးကေတာ႔ ပါးစပ္က အက်င့္ ပါေနတဲ႔ ေအာ္ေနက် အတိုင္း..

(((((အမႈိက္.. အမိႈက္..)))))

(((((အမႈိက္.. အမိႈက္..))))) တဲ႔ေလ..။

(ကိုရင္ေနာ္)


မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးက အမိႈက္ေကာက္သမားေလး တစ္ေယာက္ တကယ္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ႔ရတဲ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါ..။ “လဲေနသူ ထူေပးပါ.. အားငယ္သူ အားေပးပါ..” တဲ႔.. ငယ္ငယ္က သင္ခဲ႔ရပါတယ္..။ အခုေခတ္မွာေတာ႔ “လဲေနသူ ေက်ာ္သြားပါ.. အားငယ္သူ ဖိႏွိပ္ပါ..” ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနၿပီ..။ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားၾကဖို႔ေတာ႔ လိုေနၿပီ..။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ အတြက္ ေငြႏွစ္ရာဟာ ဘာမွ သံုးမျဖစ္ေတာ႔ေပမယ္႔ ဒီပိုစ္႔ထဲက ေမာင္ႏွမအတြက္ေတာ႔ ထမင္းတစ္နပ္စာ ေကာင္းေကာင္းရပါတယ္..။ လူသားတိုင္း တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ေမတၱာထားႏိုင္ၾကပါေစ..။

39 comments:

Unknown said...

ရင္ကိုတန္းေရာက္တာ ပဲကိုရင္ စာေရးသူေတာ္တာ လည္း ပါတာေပါ့ေလ။ ရွင္းကနဲျမင္ေအာင္ေရးတတ္တယ္။

က်ေနာ့္တို႕စိတ္ဓာတ္ေတြ ထဲအမႈိက္မ၀င္ဖို႕ ၾကိဳးစားရမွာ ပါေလ။

ျငိမ္းခ်မ္း ပါေစ။

မယ္႔ကိုး said...

စိတ္ထဲကို ထိထိခိုက္ခိုက္ေရာက္ပါတယ္။ တစ္ခုသတိထားမိတာက ကိုရင္ေနာ္ သရုပ္မွန္စာေတြ ေရးတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။

ဖိုးေမာင္(happycloud) said...

ကိုရင္ေရ ဖတ္ရတာ စိတ္ထဲမွာခံစားရတယ္ဗ်ာ....
ကိုရင္တုိ႔ အေရးေကာင္းတာေတာ့ ေျပာဖုိ႔မလုိပါဘူး....
ဖုိးေမာင္

Dream said...

ရင္ထဲကိုတန္းထိတယ္..... သနားစရာ ဘ၀ေတြပါ။ အမိႈက္ေကာက္သမားေတြလဲ လူပါပဲ။ လဲေနသူ ထူေပးပါ အားငယ္သူ အားေပးပါ ဆုိတဲ့အတုိင္း လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထား ညွာတာမႈ ေပးႏိုင္ၾကပါေစ....

လူအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္ဆက္ျခင္း ကင္းေ၀းၾကပါေစ
အထင္ေသးခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ


ပို႔္စ္ေလး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ ဦးေနာ္ေရ

Sein Lyan Tun said...

ရိုးသားမွဳနဲ႔ အတူ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ သည္းခံႏိုင္တဲ့ အမွိဳက္ေကာက္တဲ့ေကာင္ေလးဘဝကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္


က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ဒီလို အၿဖစ္မ်ိဳး ဒီႏိုင္ငံမွာ ႀကံဳေတြ႔ရေသးတာပဲေလ...

သည္းခံခြင့္လႊတ္ၿခင္းနဲ႔ ဥေပကၡာ တရားက အရာရာကို ေအာင္ၿမင္ႏိုင္ဖို႔လမ္းစတစ္ခုလို႔ ယံုႀကည္မိပါတယ္...

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ထမင္းအိုး ႐ွိတယ္..

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ႐ိုးသားမႈ ႐ွိတယ္..

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ဘဝ ႐ွိတယ္..

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ အနာဂတ္ ႐ွိတယ္..

ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျဖဴစင္သန္႔႐ွင္းတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ႐ွိတယ္..

အဲ႔ဒီလိုပဲ ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား မ႐ွိသူေတြရဲ႕ ပုပ္ပြေနတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ႐ွိတယ္..

ဒီစာသားေလးက အရမ္းကို အဓိပါယ္ၿပည့္ဝပါတယ္ ကိုႀကီးဦးေနာ္

ပိုစ့္ေလးဖတ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ အၿဖစ္ကိုလဲ သတိရမိပါရဲ႔....

ခုခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္းေနလို႔လာေတာ့ မသိဘူး...

အရာရာဟာ မိုးဖြဲဖြဲက်ေနသလိုပဲ...

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

ကိုလူေထြး said...

ရင္ကို တည့္တည့္ထိတယ္ ကိုရင္ေနာ္ေရ...

တို႕လူမ်ိဳးေတြ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သေလး ဘာေလးနဲ႕ ပိုက္ဆံနဲနဲရွိရင္ က်န္တဲ့သူ လူမထင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတာ့ ျပင္ဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္...

းဝ)

စကားမစပ္ ကိုရင္ေနာ္ဆိုတာ ေပါခ်ာခ်ာ သြပ္တြတ္တြတ္ လို႕ ထင္ထားတာ ဘယ္လာမွန္လို႕တုန္းဗ်... :P

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

ဦးေနာ္ေရ... သူတပါးအေပၚ မညာမတာလုပ္တတ္တဲ့ သူေတြဟာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ.. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာမွာ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ဳိးဆိုတာရွိပါတယ္.. သူတပါးအေပၚ မညာမတာစိတ္ထားရငု္ အဲလိုပဲ ျပန္ခံစားရမွာပဲ.. ဒါေပမယ့္ ခံစားတာ မခံစားတာ အသာထားလို႔ အဲလိုေတြ ေတြ႔ၾကံဳေတြ႔ျမင္ရရင္ အေတာ္ပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္
ဗ်ာ.. ဦးေနာ္..စာေရးတာေတာ္လိုက္တာ.. ဒီလိုမ်ဳိးေတြ ဆက္ေရးပါဦး

MANORHARY said...

I got something!! thanks for ur post !!

သားၾကီး said...

အရမ္းဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
အန္တီၾကီးကိုေတာ့႐ြံမိပါရဲ့
အစဥ္အားေပးလွ်က္ ....

အိျႏၵာ said...

မႀကီးေရးျဖစ္တဲ့ ဖိုးမိႈက္ဖြားေရတိုက္ ဆိုတဲ့ ၀တၳဳေလးကို သတိရသြားမိတယ္...

၇ွိခဲ့တယ္..
ရွိေနတယ္...

အမိႈက္ဟာ...ေရႊေလာက္မျဖစ္ေတာင္...
အမိႈက္ဟာ...ဟင္းမပါတဲ့ ခပ္ညံ့ည့ံ ဆန္ျဖစ္ခြင့္ရရင္ေတာင္ သူတို႔အတြက္ မနက္ဖန္တစ္ခုပါ...

ကိုရင္ေရ..

စိတ္ေတြထဲမေကာင္းဘူးကြယ္...

ဖိုးသၾကၤန္ said...

ကံအက်ိဳးေပးဆိုေပမယ္႕ ခုလက္ေတြ႕ဘဝေတြကိုေတာ႕ ေၿပာင္းလဲႏိုင္ပါေသးတယ္ေလ။
လိုေနတာက...
အင္း
လိုေနတာက

littlebrook said...

ဟူး............. သက္ျပင္းပဲခ်မိေတာ့တယ္ဗ်ာ

မီယာ said...

အန္တီႀကီးလုိ လူမ်ိဳးေတြ လူလူခ်င္း စာနာေထာက္ထားတတ္တဲ့ စိတ္ေတြ မ်ားမ်ား ျမန္ျမန္ ေမြးဖြားႏုိင္ပါေစ

tg.nwai said...

ဟင္း..တေယာက္နဲ႔တေယာက္ စာနာနားလည္နုိင္မႈေတြ နည္းပါးသြားရင္ေတာ႔..ေနေပ်ာ္တဲ႔ ေလာကႀကီးျဖစ္လာမယ္ မထင္ဘူးေနာ္..ေက်းဇူးပါ။

ဂ်ဴနို said...

စာမတတ္ ေပမတတ္ တကယ္ ဆင္းရဲနံဳၿခာတဲ့ ကေလးေတြက ပညာတတ္တယ္ဆိုတဲ့သူေတြ ပိုက္ဆံရွိတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ ဘာဒကာ ညာဒကာဆိုသူေတြထက္ အမ်ားႀကီး ၿဖဴစင္ႀက လူဆန္ႀကတယ္။

လူေတြ စာနာတရားကင္းတာ ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္တာ ကိုယ့္အတြက္မွ ကိုယ္ၿဖစ္ေနတာ ဆုတ္ကပ္ေရာက္ေနတယ္ေၿပာရမွာပဲ။ ေမတၱာတရား ဆုတ္ယုတ္ေနတယ္ဆိုမွေတာ့ ဘာလာေကာင္းေတာ့မွာလဲ။

လူတိုင္းလူတိုင္း တတ္နိုင္သေလာက္ ၀ိုင္းကူ ေစာက္ေရွာက္သင့္ပါတယ္။ စာနာစိတ္ေမြးသင့္ပါတယ္။

မအယ္

ဂ်ဴနို said...

အမ်ိဳးသားက ဖတ္ၿပတာ။ မအယ္ ထမင္းခ်က္ေနတုန္း။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ခုလို ေ၀မွ်တာ။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

စာေရးတာ သိပ္ေကာင္းေတာ႕
ရင္ထဲမေကာင္းဘူးဗ်ာ ....

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

အမႈိက္ေတြထဲက
-ဘဝ
-ရိုးသားမႈ
-ထမင္းအိုး
-အနာဂတ္ နဲ႔
-ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းမႈေတြ ... ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ႏိုင္ၾကေစသားဗ်ာ။

သုခမိန္(E-Journal)

ေရာင္ျပန္ said...

ျကိုက္လြန္းလို႔ ႏွစ္ေခါက္ထပ္ဖတ္သြားတယ္..
“လဲေနသူ ေက်ာ္သြားပါ.. အားငယ္သူ ဖိႏွိပ္ပါ..” ဆိုတာမ်ဳိးေတြက ေနရာတိုင္းမွာပါပဲ

နန္းညီ said...

တီဗီကလာတဲ့ဇာတ္လမ္းတိုေလးတစ္ခုကို သတိရသြားတယ္.. က်ိဳက္ထီး႐ိုးအထမ္းသမားေလးကို မယံုတဲ့မိန္းမက ပိုက္ဆံအိတ္က်က်န္ခဲ့တာကို အဲ့ေကာင္ေလးက လိုက္ေပး.. ေပးေတာ့ “ဘာလိုခ်င္လဲ ေျပာ”ဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးက တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္တဲ့.. မိန္းမက စိတ္ထဲကေတြးတာ..“ေတြ႔လား အခြင့္ေပးတာနဲ႔ ေတာင္းတာပဲ”ေပါ့ေလ.. အမွန္က “ခုနက အစ္မ အထမ္းဖိုးေပးသြားတဲ့ ၅၀၀ တန္က ေထာင့္မွာၿပဲေနလို႔ လဲေပးလို႔ရမလားခင္ဗ်ာ” တဲ့..

ဆင္းရဲလည္း ႐ိုးသားတတ္ၾကပါတယ္ေနာ့ ...

စည္သူ said...

တကယ္ပါဗ်ာ..ဖတ္လိုက္စဥ္မွာပင္ စိတ္ထဲမေကာင္ဘူး ကိုရင္ ေရ..။ သံုးေႀကာင္းေလာက္ ဘဲဖတ္ရေသးတယ္ေနာ္..အကိုနဲ႕ညီမေနရာကို ကၽြန္ေတာ္ တန္းေရာက္သြားတယ္ ကိုရင္ေရ.။ အေရးအသားက အရမ္းကိုေကာင္းတယ္ဗ်ာ.။ ကိုယ္ခ်င္း စာမိလို ့ပါ.။ ဖတ္ရတာလြယ္သေလာက္ တကယ္တမ္းေရးရင္ သူတစ္ပါးရင္ထဲကို စူးဝင္သြားရ ေလာက္ေအာင္ ေရးႏိုင္ဖို႕ ကမလြယ္ပါဗ်ာ..။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဟာ..မလြယ္ပါလားဆိုျပီ အကိုနဲ႕ညီမေပၚ ဂရုနာ သက္ကာ ပုလဲေတာင္ခခ်င္ သလိုလို ျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြတ္ေတာ္ဘဲသိမွာပါ ကိုရင္ ေတာင္သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး.။သူမ်ားေတြ သိမွာစိုးလို ့မေျပာေတာ့ပါဘူး..။
အစဥ္အားေပးေနမွာပါ..။

Anonymous said...

အကိုရင္ေနာ္ ...
((( အမိႈက္ ))) ((( အမိႈက္))) ဆိုတဲ့ အသံေလးကို ခုထိ ၾကားေယာင္ေနတုန္း ... ပဲ
အရမ္းေကာင္းတယ္ ... ထိလည္း ထိတယ္ ... ဗ်ာ
အေရးအသားညက္ညက္နဲ႕ လိုရာကို သယ္သြားႏိုင္တာမို႕လည္း ေလးစားၿပီးရင္းထက္ ပိုေလးစားမိပါတယ္ ...
ဟုတ္ပါတယ္ ... ဒီဇာတ္လမ္းေလး ထဲကလိုပဲ
လူေနခ်ံဳၾကား စိတ္ေနဘံုဖ်ား စိတ္ဓါတ္နဲ႕ ဘ၀ကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ရပ္တည္ေနတဲ့ လူေတြ ႐ွိသလို
လူေနဘံုဖ်ား၊ စိတ္ေနခ်ံဳၾကား ဆိုတဲ့ လူေတြလည္း ႐ွိေနတာကို ျမင္သိၾကားေနရပါတယ္ ...
ဒီလို စိတ္ဓါတ္ေတြကို ျပင္ဆင္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပည့္၀လွပတဲ့ လူမႈပတ္၀န္းက်င္တစ္ခု ျဖစ္တည္လာမွာ အမွန္ပါပဲ ...
အခုလို တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာကေန မီးေမာင္းထိုးျပၿပီး အသိပညာေပးထားတာကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္မိေနပါတယ္ အကိုရင္ေနာ္ေရ ....

ခင္မင္ေလးစားမႈမ်ားစြာျဖင့္

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

အေတြးေတြ ပါတဲ့စာပဲ...ၾကိဳက္တယ္... :-)

မင္းအိမ္ျဖဴ Minn Eain Phyu said...

ထိတယ္ဗ်ာ... ေရးခ်က္ေလးေတြလည္းေကာင္းတယ္
စာေရးသူေျပာျပခ်င္တာလည္းရင္ထဲေရာက္ပါတယ္၊၊

ေတြ.ဘူးေနတာၾကာျပီ ၊ အမွန္ဆုိရရင္ တခါမွမလာဘူး ခဲ့ဘူး ၊ ကုိဒီပနဲ. မယ္ကုိးဆီမွာ အျမဲေတြ.ေနရတယ္ေလ
အခုပထမဆံုးေရာက္တာနဲ႕ ၊ အေရးအသားနဲ႕ အေတြးတင္ျပပံုက ဖမ္းစားသြားပါတယ္

ေနာက္ကုိလာျဖစ္ပါေတာ့မယ္

ေလးစားစြာျဖင့္
မင္းအိမ္ျဖဴ

တလႏြန္ said...

အရမ္းေလးနက္တဲ့စာသားေတြပါပဲ။ ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားပါတယ္။ကေလးေတြ
အေပၚ မတရားလုပ္တာ ဆုိးတယ္ေနာ္။

ခင္မင္ၿခင္းႏွင့္
တလႏြန္

Anonymous said...

ဘယ္လိုေျပာရမယ္မွန္း မသိဘူး ... အေခါက္ေခါက္ ေက်ာ့ၿပီး ျပန္ဖတ္ေနမိတယ္ .... တကယ္ကို ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း လူမပီသသူေတြရဲ႕ စရိုက္ပါပဲ ... ကံအက်ိဳးေပးေၾကာင့္ ဘဝတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု ျဖစ္တည္မႈျခင္း မတူညီၾကေပမယ့္ ခုလို လူစိတ္မရွိတာမ်ိဳးကို ျမင္ရသိရေတာ့ စိတ္ထဲ တႏံုႏံု ျဖစ္ရတယ္ ... စာထဲမွာမွ မဟုတ္ဘူး ... တကယ္လည္း အျပင္မွာ အဲလို လူမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္ ... ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကံဳဖူးတယ္ ... စာတစ္ေၾကာင္းခ်င္းစီကေန ကေလးငယ္ ၂ ေယာက္ရဲ႕ ခ်ိဳ႕တဲ့ ႏြမ္းပါးမႈေတြ .. လူ႕ေအာက္က်ေပမယ့္ ျမင့္မားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ခံယူခ်က္ေတြ ... သူတို႕ေလး ၂ ေယာက္ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ရဦးမယ့္ ဘဝခရီးလမ္းေတြ ..... ရင္ထဲမွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး ျဖစ္သြားတယ္ ...
ထမင္းအိုး ..
ရိုးသားမႈ ...
ဘဝ ....
အနာဂတ္ ...
စိတ္ဓာတ္ ...
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ....
ပို႕စ္တစ္ပုဒ္ကိုဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၂ ခ်က္ဆင့္ရႈလိုက္ရတယ္ ... ဒါပထမဆံုး အသက္ရႈက်ပ္ဖူးျခင္းပဲ ...
ေနေဒးသစ္။

ဝက္ဝံေလး said...

ဦးေနာ္ ေရ ခင္မင္စြာ အဲဒီလုိေခၚလုိက္တယ္ေနာ္

အဟီးး စာလာဖတ္တယ္ရွင္႔ အမွားေတြ႔တယ္ အႏႈတ္လား အႏုတ္လားးးး မီးမွားရင္လဲေျပာ ေနာ္ မီးထင္က အႏုတ္လို႔ ထင္တာပဲ ဟိဟိ

အစ အဆံုးဖတ္သြားတယ္ေနာ္ သိလားးး ဘုိင္

Mhu Darye said...

လာဖတ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာေလးပဲ ေျပာခဲ့မယ္ေနာ္။
း)

Anonymous said...

မနက္က် ရထားစီးမယ္ေလ။ လာေခၚမယ္ဗ် ေစာင့္ေနပါ
က်ေနာ့လို ဆီပံုးေရာင္းစားထားသလားလို႕ မဆိုင္တဲ့ပုိ႕စ္မွာပဲ လာေျပာျပီး အိမ္ျပန္အိပ္ပါျပီ

may16 said...

ရင္နင့္စရာပို႕စ္ေလးပါ ဖတ္လို႕ေကာင္းသလို သူတို႕ဘ၀ေတြကို စာနာမိပါတယ္..

ေမေလး said...

ကိုၾကီးေနာ္ မမခင္ေလး
တကယ္ အမွန္တရားေတြပါဘဲ။ေလာကၾကီးမွာ လူတိုင္းလူလူခ်င္းကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိမယ္ဆိုရင္ ေလာကၾကီး သာယာလွပလာမွာပါ။
ခင္တဲ႔
ေမေလး

ေဇာ္ said...

စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရပါတယ္ဗ်ာ။ =(

Unknown said...

အမွန္ေၿပာရမလားးးးးး ရိုးရိုးသားသား လုပ္စားလိုသူေတြ တၿခားေရြးစရာ လုပ္ငန္းမ႐ွိတာ စစ္အစိုးရေႀကာင့္......
ဒီက ကြ်န္ေတာ္တက္တဲ့ ေက်ာင္းမွာ နိူင္ငံၿခားက ေက်ာင္းလာတက္ႀကသူတခ်ိဳ႕ လခေကာင္းလို႔ ေက်ာင္းအမိႈက္ပံုးေတြမွာ လိုက္ၿပီး အမိႈက္သိမ္းႀကတယ္။
ဘယ္သူမွ ထူးၿပီး အထင္မေသးႀကပါဘူး။ စနစ္တခုေပါ့...... တို႔ ၿမန္မာၿပည္သားေတြ ကေတာ့ စနစ္တခုရဲ႕ သားေကာင္ေတြေပါ့.......

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ရင္ထဲကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းထိသြားတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ ကိုရင္ေနာ္နဲ႔ မခင္ေလးငယ္ေရ။ တခါတေလ လူေတြမွာ အေျခခံက်တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ စာနာစိတ္ေလးေတြေတာင္ မရွိၾကေတာ့တာ ေတာ္ေတာ္ အ့ံၾသနာက်င္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို မေကာင္းပါဘူး...

Unknown said...

အမိႈက္တဲ့လား အူးေနာ္ ။ ဖတ္လို႔တအားေကာင္းတရ္ ။ ေနာ္ အူးေနာ္တို႔ကိုအားက်တရ္ ။ ေရးတတ္ခ်င္တရ္ ။

လူျခင္းမတူသမွ် စိတ္ဓါတ္ျခင္း မတူညီၾကပါဘူး ။ တူညီေအာင္လည္း ညိွလို႔မရသလို ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေျပလည္မွာမဟုတ္တဲ့ ျပႆနာေတြပါ ။

mk said...

post ကုိအရမ္းျကိုက္လို့ email မွာ forward လုပ္ခ်င္ပါတယ္။
Facebook Notes မွာလည္းတင္လိုက္ပါတယ္။
မူရင္း Link (http://koyinnawkhinlaynge.blogspot.com/2009/06/blog-post_21.html)ကိုလည္း email မွာေရာ ၊ Facebook Notes မွာပါ ထည့္သြင္းေဖၚျပခြင့္ေပးပါ။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဒီပိုစ္႔ေလးကို ဒီေနရာေတြမွာ ဒီလိုပံုစံေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပထားတယ္...

အမိႈက္ထဲမွစိတ္ဓါတ္မ်ား…

အမႈိက္.. အမိႈက္..)))))

အမိႈက္ထဲမွစိတ္ဓါတ္မ်ား

http://www.crystalrays.org/forum/viewtopic.php?f=176&t=5548&p=73248

pwa said...

it make me feel so sad.you point out all human being are under the sun.i can feel ur warm heart and right mind.

Anonymous said...

http://www.myanmarchatonline.org/forum/index.php?action=printpage;topic=16892.0

ေရးသူ ေနရဲ တဲ့