သန္းေခါင္ယံညဥ့္နက္နက္ရဲ႕ ေက်ာင္းလမ္းမႀကီးကို ေလညင္းေလးနဲ႔အတူ ျဖတ္နင္းလာတဲ႔ သခင့္စက္ဘီးေလးက ညင္သာၿငိမ္႔ေညာင္းလို႔..။ က်ေနာ္ကေတာ႔ သခင့္ ပခံုးထက္မွာ ယိမ္းရင္း ႏြဲ႕ရင္း လုိက္ပါလာခဲ႔တာ..။
သခင္က အရင္ညေတြဆို အခန္းထဲမွာသာ သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုညည္းတတ္ေပမယ္႔ ဒီတညေတာ႔ ထူးထူးျခားျခားပါလား..။ က်ေနာ္ကလည္း ဟင္းလင္းျပင္ထဲမွာ က်ေနာ္႔ သံစဥ္ေတြကို ဖြင့္ထုတ္ၾကည့္ခ်င္ ေနမိတာေလ..။
ေမွာင္ရိပ္ခပ္က်က် ေနရာမွာ သခင့္စက္ဘီးေလးကို ရပ္လိုက္တာ႔ ဒါဟာ အေဆာင္တစ္ခု ဆိုတာ က်ေနာ္ သိလိုက္တယ္..။ သခင့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ ေတးသြားေတြ ပ်ိဳ႕တက္ေနသလို.. ဂီတေရာင္ေတြလည္း လႊမ္းလို႔..။ အေဆာင္ႀကီးကို ေမာ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ မီးထြန္းထားတဲ႔ အခန္းငယ္ေလး.. ၿပီးေတာ႔ ျပဴတင္းေပါက္က လႊင့္ရမ္းေနတဲ႔ လိုက္ကာစိမ္းစိမ္းေလး.. ၿပီးေတာ႔...
က်ေနာ္႔ မသိစိတ္က ရင္ေတြ ဒိတ္ကနဲ႔ ခုန္သြားေစတယ္.. က်ေနာ္ျမင္လိုက္ရတာက ကုတင္တိုင္ဖ်ားမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႔ ျပာႏုႏု လြယ္အိတ္ေလးရယ္ပါ..။ မီးေရာင္ ခပ္မိွန္မွိန္ေအာက္မွာ ကဗ်ာဆန္ဆန္ လွေနတဲ႔ လြယ္အိတ္ေလးကို က်ေနာ္ တေမ႔တေမာ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္..။
သခင္က က်ေနာ္႔ကို ခပ္တင္းတင္းဖက္ရင္း ဖြဖြေလးတီးခတ္လိုက္ေတာ႔ က်ေနာ္သတိျပန္ဝင္လာတယ္.. ၿပီးေတာ႔ သခင့္အလိုက် သံစဥ္ေတြ ထုတ္လႊင့္ရင္း သခင့္ေတးသံနဲ႔အတူ..
သခင့္အသံ ခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ က်ေနာ္႔သံစဥ္ လြင္လြင္က သန္းေခါင္ယံညကို တံခါးေခါက္ရင္း တိတ္ဆိတ္မႈကို ညိႇဳ႕ယူပစ္လိုက္တာ..။ သခင့္ရင္ခြင္ထဲကေန လြယ္အိတ္ေလးကို ခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ႔ သူေလးလည္း စိတ္ဝင္တစား နားဆင္ေနသလိုလို..။
အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာပဲ လြယ္အိတ္ေလးရဲ႕ အခန္းမီး “ျဖတ္” ကနဲ ပိတ္သြားေတာ႔ က်ေနာ္႔ရင္မွာ ဟာတာတာနဲ႔..။ လြယ္အိတ္ေလးကို ျမင္ခြင့္ မရေတာ႔ေပမယ္႔ သူ႔အတြက္ သံစဥ္ေလးေတြ သီက်ဴးေနမိတယ္..။ သခင့္ရဲ႕ သက္ျပင္းခ်သံကလည္း က်ေနာ္႔ သက္ျပင္းေတြနဲ႔ ထပ္တူက်သြားတာ က်ေနာ္ သိလိုက္တယ္..။
ဒီလိုနဲ႔.. သခင္နဲ႔ က်ေနာ္႔ အသံက ဒီအေဆာင္ေလးမွာ ညစဥ္ညတိုင္းလိုလို စည္းခ်က္ညီေနခဲ႔ၾကတယ္..။ အၿမဲလိုလို စဆိုျဖစ္တဲ႔ “တကယ္လို႔မ်ား” သီခ်င္းေလး ၿပီးဆံုးတိုင္း အခန္းမီးေလး ပိတ္သြားတတ္သလို လြယ္အိတ္ကေလးကိုလည္း ျမင္ခြင့္မရ ေနာက္တစ္ညကို တမ္းတ ရျပန္တာေပါ႔..။
ဒီညကေတာ႔ ခါတိုင္းညေတြထက္ကို ပ်င္းစရာေကာင္းေနတယ္..။ သခင္ကလည္း ကက္ဆက္မဖြင့္ စာၾကည့္စားပြဲ မီးအိမ္ေလးေဘးမွာ တကုတ္ကုတ္နဲ႔ စာေတြလုပ္လို႔..။ ဒီလိုနဲ႔ ျပဴတင္းေပါက္က လြင့္ေနတဲ႔ လိုက္ကာ စိမ္းစိမ္းေလးကို ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာပဲ.. ႐ုတ္တရက္....
က်မရင္ေတြ သိမ္႔ကနဲ တုန္သြားတယ္.. တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ညဥ့္နက္နက္မွာ ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာတဲ႔ ဂစ္တာသံလြင္လြင္ေလး.. ၿပီးေတာ႔ သီခ်င္းသံေလး.. က်မ အသံလာရာ လမ္းဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ စက္ဘီးေလးတစ္စီး ေထာင္ထားတာကလြဲလို႔ ဘာမွ မေတြ႕ရေလာက္ေအာင္ ေမွာင္ရိပ္က်ေနတယ္..။ သီခ်င္းသံေၾကာင့္ က်မ စိတ္ဝင္တစား လန္႔သြားမိသလို သခင္လည္း လန္႔သြားတယ္ ထင္ပါတယ္.. ၿပီးေတာ႔ သခင္က လိုက္ကာ ၾကားေလးထဲကေန အဲ႔ဒီ ေမွာင္ရိပ္ထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတယ္..။
ခါတိုင္းညေတြတိုင္း ၾကားရတတ္တဲ႔ ဂစ္တာသံမ်ိဳး.. မဟုတ္ပဲ သံစဥ္ေတြက ခ်ိဳလြင္လြန္းေနတယ္.. က်မျမင္ခ်င္လိုက္တာ.. အနီးကပ္ေလး နားေထာင္ခ်င္လိုက္တာ.. ဂစ္တာသံေလးက က်မရဲ႕ညကို တကယ္႔ကို စိုးမိုးသြားခဲ႔ပါၿပီ..။ သီခ်င္းေလးလည္း ၿပီးေရာ သခင္က အခန္းမီးကို ပိတ္လိုက္တယ္..။ သခင့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ သခင္လည္း က်မလိုပဲ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးေနသလိုလို..။
ဒီလိုနဲ႔ ဒီဂစ္တာသံေလးက က်မရဲ႕ ညေတြကို ကာရန္ညႇိဖို႔ ညစဥ္ညတိုင္း ေရာက္ေရာက္လာခဲ႔တာ..။ တီးလိုက္တဲ႔ သံစဥ္တိုင္း ဆိုလိုက္တဲ႔ သီခ်င္းတိုင္းက ကာရန္ေတြ ညီလိုက္တာ.. အဆြဲအငင္၊ အသံအရစ္အႏြဲ႕၊ အနိမ္႔အျမင့္ အတက္အက်ေတြက ဆြဲေဆာင္မႈ ႐ွိလိုက္တာေလ..။ က်မ ေမွ်ာ္တတ္ေနၿပီ.. ဂစ္တာသံေလးကို က်မ စြဲလန္းေနမိပါၿပီ႐ွင္..။
က်မလိုပါပဲ က်မသခင္လည္း...
သခင္တို႔ ေက်ာင္းႀကီးက ေတာအုပ္ေလး တစ္ခုလိုပဲ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔..။ စက္ဘီးေတြ ဆိုက္ကယ္ေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာ..။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေပ်ာ္စရာႀကီး..။ အားလံုးကလည္း လွလွေလးေတြ ဝတ္ထားၾကတာ..။ သခင္ကေတာ႔ စက္ဘီးေတြ.. ဆိုက္ကယ္ေတြကို ေ႐ွာင္ရင္းတိမ္းရင္း..။ က်ေနာ္႔မွာေတာ႔ သခင့္လက္ဖ်ားမွာ အသည္းတယားယားနဲ႔..။
သခင္က စက္ဘီးကို ပါကင္မွာ ရပ္ၿပီး.. ေဟာခန္း ဘက္ကို အေျပးတပိုင္းနဲ႔ ေျပးလာခဲ႔တယ္..။ က်ေနာ္ကေတာ႔ သခင္တစ္ခုခု ေနာက္က်ေနၿပီဆိုတာ သိလို႔ ေနာက္မက်ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေပးေနမိတာ..။ လူေတြကလည္း ခန္းမဘက္သြားေနတာ ေတာ္ေတာ္ကို မ်ားေနတယ္..။ သခင္က သူတို႔ကို တိုးရင္း ေက်ာ္ရင္း အေပၚထပ္ ေလွကားေပၚကို ေျပးအတက္...
“ဟား...”
“အို..”
“ေဆာ.. ေဆာရီး.. က်ေနာ္ ေနာက္က်ေနလို႔..”
က်ေနာ္႔ လက္တံက တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို မေတာ္တဆ ခ်ိတ္မိသြားၿပီ..။ သခင့္ရဲ႕ “ဟား..” ကနဲ ေအာ္သံနဲ႔ ေတာင္းပန္သံကို က်ေနာ္ မၾကားေတာ႔ ေလာက္ေအာင္ မင္တက္မိသြားတယ္...
သူ.. သူ...
လြယ္အိတ္.. လြယ္အိတ္ေလး..
ဟုတ္တယ္.. ဒါ.. က်ေနာ္႔ လြယ္အိတ္ေလး....
က်မ ေန႔တိုင္းေရာက္ေနက် ေက်ာင္းဝင္းႀကီးက ဒီေန႔ေတာ႔ ပိုစည္ကားေနသလိုပါပဲ..။ သခင္က လမ္းေလွ်ာက္ရင္ က်မကို ရင္ခြင္ထဲမွာ တယုတယ ဖက္ထားၿပီး ေလွ်ာက္တတ္တယ္..။ ဒီေန႔ေတာ႔ ဘာစိတ္ကူးေပါက္လို႔လဲေနာ္ က်မကို ပုခံုးေပၚမွာပဲ လြယ္ထားတယ္..။ သခင္လြယ္ရင္ ပံုခံုးထက္မွာ ေနလိုက္.. သခင္ေထြးထားမယ္ဆို ရင္ခြင္ထဲမွာေနလိုက္ေပါ႔..။ ဘယ္ေနရာထားထားပါေလ..။ အဓိက က သခင့္အနားမွာ အေဖာ္အျဖစ္ ႐ွိေနေပးဖို႔..။ အဲ႔ဒီလို က်မေတြးေနတုန္းမွာ..
“ဟား..”
“အို..”
“ေဆာ.. ေဆာရီး.. က်ေနာ္ ေနာက္က်ေနလို႔..”
က်မရဲ႕ ႀကိဳးတစ္ဖက္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က လွမ္းဆြဲလိုက္သလို က်မ နာက်င္လိုက္တာေလ..။ စိတ္လည္း တိုသြားတယ္..။ ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ က်မကို အံ့ၾသတႀကီး ၾကည့္ေနတဲ႔ ဂစ္တာ..။ က်မ မ်က္ေစာင္း ထိုးပစ္လိုက္တယ္..။ သခင့္ကို ေမာ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ လူေတြၾကားမွာ လြယ္အိတ္ကို ဆြဲခံလိုက္ရသလိုဆိုေတာ႔ ႐ွက္သြားတယ္ထင္တယ္..။ ပါးျပင္ေလးေတြ နီလို႔ ရဲလို႔..။ က်မရန္ေတြ႕မလို႔ အဲ႔ဒီ ဂစ္တာကို လည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ သူ႔သခင္ရဲ႕ ဆြဲေခၚရာကို ပါသြားခဲ႔ၿပီေလ..။
က်မလည္း သခင့္ ရင္ခြင္ထဲမွာေနရင္း သခင့္မ်က္ႏွာကို ေမာ႔ၾကည့္လိုက္ သခင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔..။ အဲ႔ဒီလိုနဲ႔ အခမ္းနားေနာက္ဆံုး အစီအစဥ္မွာ.. လံုးဝ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ႔ ဂစ္တာသံလြင္လြင္ေလး...
♫..အလွကင္းမဲ႔ ေလာကအလယ္ ကုိယ္ဘယ္လို ေနရမလဲ..♪
♫..ကိုယ္အိပ္စက္မယ္႔ညေတြ အိုဘယ္လို ကုန္ဆံုးမလဲ..♪
ဒါ.. ဒါ.. ဟုတ္တယ္.. က်မ ညတိုင္း ၾကားေနက် ဂစ္တာသံေလး.. က်မရဲ႕ ဂစ္တာသံေလး..။
ေပ်ာ္လိုက္တာ.. က်မ ေပ်ာ္လိုက္တာေလ.. က်မသိပ္ေတြ႕ခ်င္တဲ႔ ဂစ္တာေလးကို ေတြ႕ေနရၿပီ..။
♫..ဆိုညည္းမယ္႔ သီခ်င္းေလးေတြ ဘယ္လို ခ်ိဳႏိုင္ဦးမလဲ..♪
ဂစ္တာေလးက သူ႔သံစဥ္ လြင္လြင္ေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီစြာ နီညိဳေရာင္ေလး..။
သီခ်င္းေပၚမွာ ခံစားမႈအျပည့္နဲ႔ သီဆိုေနတဲ႔ ဂစ္တာသခင္ေလးကလည္း အရပ္ျမင့္ျမင့္ ျဖဴႏုႏုေလး..။
ဂစ္တာေလးရဲ႕ အၾကည့္ေတြက က်မကို သိေနသလိုပါလား..။
ဂစ္တာသခင္ေလးကလည္း ဘာလို႔ က်မသခင္ကို ၾကည့္ၿပီး ဆိုေနတာလဲေနာ္..။
♫..ကိုယ္တမ္းတ မိခဲ႔ခ်ိန္ ဘယ္ရင္ခြင္ ခိုနားမလဲ..♪
က်မကို ပိုပိုတင္းက်ပ္ေအာင္ ဖက္ထားတဲ႔ သခင့္ရင္ခုန္သံနဲ႔ က်မ ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္ညီစြာ ထပ္တူက်ရင္း သံစဥ္ထဲမွာ ေရာေထြးသြားလိုက္ၾကတာ.. ေလထဲမွာလြင့္ပါး အရာရာကို ေမ႔သြားသလို..။
ၿငိမ္သက္စြာ နားဆင္ေနၾကတဲ႔ ခန္းမတစ္ခုလံုးရဲ႕ လက္ခုပ္သံေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း ထြက္ေပၚလာေတာ႔ က်မေရာ.. က်မသခင္ပါ.. ညိႇဳ႕ယူမႈေတြကေန သတိျပန္ဝင္လာတယ္..။ တကယ္ဆို ညစဥ္တိုင္း ရင္ထဲက ခပ္တိုးတိုး တီးခဲ႔ရတဲ႔ လက္ခုပ္သံက အခုေတာ႔ ရင္ခုန္သံေတြ ေရာယွက္ရင္း ၾကည္ႏူးဝမ္းသာ ပြင့္အံေနမိေတာ႔တယ္..။..
“ကို..”
ခပ္တိုးတိုးေခၚလိုက္တဲ႔ သူမရဲ႕ ေခၚသံကို သူက ေခါင္းေလးဆတ္ၿပီး ထူးေနေလရဲ႕..
“က်မေလ ကို႔ အသံေလးကို အရမ္း ခ်စ္တာ.. သိလား..”
“ဟုတ္လို႔လား..”
“ဟုတ္တယ္.. ကိုက အဲ႔ဒီ အသံနဲ႔ က်မကို ဖမ္းစားသြားခဲ႔တာ..”
သူက သူမ နဖူးက ဆံႏြယ္ေလးေတြကို ခပ္ဖြဖြ ေဆာ႔ကစားေနရာမွ.. လက္သီးဆုပ္ေလးနဲ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ထုရင္း..
“ဒီလိုမွန္းသိရင္ အေဆာင္ေ႐ွ႕မွာ သီခ်င္း လာမဆိုပါဘူး..”
“ကို..ေနာ္.. မစနဲ႔.. ဘာလို႔လဲ..”
“ဟုတ္တယ္ေလ.. အသံကိုပဲ ခ်စ္တာ မလား..! လူကို ခ်စ္တာမွ မဟုတ္တာ..”
“ကို.. စကားကို မကတ္န႔ဲေနာ္.. လူကိုခ်စ္တာ ကိုမသိလို႔လား..! သိသားပဲကို..”
“.....................................”
သူက သူမရဲ႕ လက္ေလးကို တယုတယ ဆြဲယူ.. သူ႔ပါးေလးနဲ႔ ခပ္ဖြဖြကပ္ရင္း ၿပံဳးၾကည့္လိုက္တယ္..
“ဘာလိုလိုနဲ႔ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္တာ တစ္ႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီေနာ္.. ကို..”
“ကိုကေတာ႔ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ အခ်စ္ေတြ ပိုပိုတိုး..”
“တစ္သက္လံုးေနာ္.. ကို..”
“တစ္သက္လံုး.. ဆယ္သက္လံုး.. ဘဝအဆက္ဆက္.. ကဲ.. ေက်နပ္ၿပီလား..”
သူက သူမရဲ႕ ပါးေလးကို အၾကင္နာပါပါ လိမ္ဆြဲရင္း ေခါင္းကေလးကို ပြတ္ကာ ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္ေတာ႔.. သူမက သူ႔ရင္ခုန္သံကို နားစြင့္ဖို႔ မ်က္လံုးေလးမိွတ္လို႔..
“ကို သီခ်င္းဆိုျပေလ..”
“တကယ္လို႔မ်ား.. ေနာ္..”
“အင္း... ေပါ႔..”
သူက ခံုတန္းေလးေပၚက နီညိဳေရာင္ ဂစ္တာေလးေပၚ တင္ထားတဲ႔ လြယ္အိတ္ျပာႏုႏုေလးကို ဖယ္လိုက္ေတာ႔.. ဂစ္တာသံ လြင္လြင္ေလး ထြက္ေပၚလာတယ္..။ သီဆိုသံခ်ိဳခ်ိဳေလး ၾကားေတာ႔ ငွက္ကေလးေတြ ဝမ္းသာအားရ အနားကပ္လာၾကသလို ေလညင္းေလးေတြကလည္း သစ္႐ြက္ေတြကို ေပြ႔တိုက္ယူေဆာင္လာၾကတယ္..။
♫..♪..♫..♪..
(ကိုရင္ေနာ္)
34 comments:
၁ ... =)
ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႔ပံုေလး သိပ္ႀကိဳက္တာပဲ။ ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္တာ။
ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္..
=)
ဖြင့္ဟခ်က္..။ ။ ေက်ာင္းတုန္းက အမွတ္တရေလးကို ျပန္လည္ ခံစားရင္း..။
ဆိုတာထက္ ေက်ာင္းတုန္းက ရည္းစားေဟာင္းကို သတိရရင္း ျဖစ္မွာပါ....။ :P
က်မဆိုလို႕ ကိုရင္ေနာ္ေရးတာလို႕ မထင္လိုက္မိဘူး... း)
အခုေရးသြားတာလဲ ကိုလူေထြးမဟုတ္ဘူးေနာ္...
ပံု
သူ႕ရဲ႕ ကြန္ျပဴတာေလး...
းဝ)
ဟားးးးးးးးးးးး
တကယ္လို႔မ်ားက ဒီလို ဒီလို ဇာတ္လမ္းေတြရွိခဲ့တာကိုးးးးး
ဟားဟား..ဘေလာ့ေပၚတင္ျပီဖြဦးမွ....
အေရးအသားကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေအာင္ေကာင္းပါ့ကိုရင္ေရ...
တကယ္ၾကီးလား
ဖန္တီးမႈလားလုိ႔
မေမးေတာ့ပါဘူးေနာ္ း))
ကိုရင္ ''တစ္ကယ္လို႔မ်ား'' ဆိုတဲ့ စကားလံုး ကြ်န္ေတာ္ မသံုးခ်င္ဘူး။
အဟမ္းဟမ္း.. ဖတ္ေကာင္းပါေပတယ္..
ကဲကိုကဲလြန္းတယ္.. တီျဒာေျပာသလို ဘေလာ႔ဂ္ေပၚတင္ ဖြေပးမွထင္ပါတယ္။
ကုိရင္ လာအားေပးသြားတယ္.... အဲ့သလုိေလး ဖတ္ရတာလည္း တမ်ိဳးေလး ေကာင္းတယ္
ဦးေနာ္...မရီရေပမဲ့စာဖတ္ရင္းဇတ္လမ္းထဲေရာက္သြားသလိုဖဲ..ကေလးေလးရဲ့ဦးရီးေတာ္လိုမေျပာရဖူးး...ေတာ္လိုက္တာ..ေမ့ေရရ..ေမ့စတိုင္ေလးေတြဦးေနာ္ေရးေနပီ
ေမ့ေရရရရရရရရလြမ္းတယ္
မတရား မိုက္တယ္ဗ်ာ.. တစက္မွကို မလိမၼာတာ.. း)။ ဒီသီခ်င္းက ဒီလိုေတြရွိတာကိုးးး ...
ၾကည့္ႏူးစရာေလးပါ ။ စိတ္ကူးေလးကို သေဘာက်မိတယ္ ။
စိတ္ကူးေလး ေကာင္းလုိက္တာ...။ ပုိင္ရွင္ စုံတြဲရယ္ ဂစ္တာေလး ရယ္ လြယ္အိတ္ေလး ရယ္... စုံတြဲေလး 2 တြဲေပ့ါေနာ္...။ ဖတ္လုိ႕ေကာင္းလုိက္တာ...။ ေက်ာင္း ကိုလဲ လြမ္းသြားတယ္...။
ဂစ္တာေလး နဲ႔ လြယ္အိတ္ေလး
ဂစ္တာပိုင္ရွင္ေလး နဲ႔ လြယ္အိတ္ပိုင္ရွင္မေလး
းးး)))))
ေႏြးေႏြးေထြေထြး ခ်စ္ေတးေလးေတြ သီသြားတာ
*တကယ္လို႔မ်ား*သီခ်င္းေလးေတာင္
သူ႔ထက္ပိုခ်စ္သြားၾကမွာ မနာလိုေတာ့ဘူတဲ့။
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုရင္ ေရ .... အရမ္း အရမ္းဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ႏွစ္သက္မိတယ္ .... ေက်ာင္းတုန္းက ဘ၀ေလးေတြကို ျပန္လြမ္းမိသြားတယ္ တစ္ကယ္ပါ ....
အျမဲအားေပးလွ်က္
ႏွင္းေဟမာ
ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕ကို ပိုခ်စ္သလဲ ေမာင္ေလးရ.. း)
ေကာင္ေလးကေကာင္မေလးကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္က ပို သလား
ဂစ္တာေလး က လြယ္အိပ္ေလးကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္က ပိုသလား... း)...
စိတ္ကူးေကာင္းနဲ႕ အဖြဲ႕ ေလး ႏူးညံ့လွပ ..
ႀကံဖန္ေရးတတ္တယ္ ကိုရင္ရယ္။
ဖတ္လို ့ေတာ့တကယ္ေကာင္းတယ္။
တကယ္လို ့မ်ား အဲဒီေကာင္ေလးက ကိုရင္ျဖစ္ခဲ့ရင္....
တကယ္လို ့မ်ား အဲဒီလြယ္အိတ္ကေလးနဲ ့ဂစ္တာက ေလးလည္း အသက္ရွိခဲ့ရင္.....
တကယ္လို ့မ်ား ဆိုတာေလးေတြးသြားမိပါတယ္။
ေကာင္းပါတယ္။ လြမ္းသလိုလို ဘာလိုလို႔ဗ်။ ခံစားသြားပါတယ္။
တကယ့္ျဖစ္ရပ္ေလးကို အေျခခံထားမွန္းသိရေတာ့ ပိုအဓိပၸါယ္ရွိသြားတယ္။ ဂစ္တာေလးနဲ႔ လြယ္အိတ္ေလးတို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ေရာယွက္ၿပီး ေရးသြားတာ သိပ္ေသသပ္ၿပီး လွေနတာပါပဲ။ အခ်စ္ေတြမ်ားသေလာက္ အခ်စ္စစ္ရွားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ဒီလိုစာေလးေတြ ဖတ္ရတာ သိပ္ကိုေကာင္းတာပါပဲ...
ကဗ်ာဆန္လုိက္တာဗ်ာ ..
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဂစ္တာမတီးတတ္တာနဲ႔ အဲလုိဇာတ္လမ္းမ်ဳိး ရွိလုိက္ပါဘူး..
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
ဝါးးးးး (သမ္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္) ေကာင္းလုိက္တာဦးေနာ္ရယ္။ သီခ်င္းေလးလည္း နားေထာင္ၾကည္႕သြားတယ္။ ဇာတ္လမ္းဆင္ထားပံုေလး မုိက္တယ္။
ဇာတ္လမ္းေလးဆင္ထားပံုေရာ အဖြဲ႔အႏြ႔ဲေလးေရာ အားက်မိတယ္။ဖတ္ရတာ ေမ်ာပါသြားတယ္။
တကယ္လို႔မ်ားသီခ်င္းၾကားတိုင္း လြယ္အိတ္လြယ္ထားတဲ့ ဂစ္တာေလး ျမင္ေယာင္မိမွာပဲ။
တကယ္လုိ႔မ်ား....
ျပန္မရေတာ့တဲ့ အတိတ္ကုိ ျပန္လည္ေအာက္ေမ့သတိရမိတယ္...
အရမ္းကုိ စြဲေဆာင္မႈရွိတယ္.. ကုိယ္တုိင္ခံစားေနရသလုိပဲဗ်ာ....
ခင္တဲ့
ျပည့္စုံ (ေ၀ါသားေလး)
ဦးေနာ္....
ဦးေနာ္....
ဟင္း ဟင္းးး
ေက်ာင္းတုန္းက အမွတ္တရေလးဆုိေတာ့ ခုေကာ????
:P
အေဆာင္မွာေနခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေလးကိုျပန္လြမ္းမိတယ္... း-)
“ကို”
သီခ်င္းဆိုၿပေလ ေနာ္.......
တကယ္လို႔မ်ား “ကို” သာ သီခ်င္းမဆိုၿပရင္.....
တကယ္လို႔မ်ား “ကို” ရဲ႕ အသံလြင္လြင္ေလးကို မႀကားၿဖစ္ခဲ့ရင္....
တကယ္လို႔မ်ား......
တကယ္လို႔မ်ား.......
တကယ္လို႔မ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ခိြခိြ
ခ်စ္တဲ့
ေမ်ာက္ေမ်ာက္
လြမ္းတြားဒယ္....
သီခ်င္းေလးကို ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ေနာက္ထပ္ အႀကိမ္ေပါင္းမနည္း နားေထာင္မိေနၿပန္တယ္....
တကယ္လို႔မ်ား....
“ကို႔” သီခ်င္းသံကို “သူမ” ညတိုင္းႀကားရရင္
ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေပ်ာ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္....
း)))
ကိုရင္လုပ္ခ်က္ေတာ့ လြန္တယ္ဗ်ာ... တကယ္...။။။
လြန္လြန္းတယ္... ဂယ္ပဲ ၈ယ္ပဲ...။
ဖုိးေမာင္
ဦးေနာ္တို႔ မ်ား ေရးတတ္လုိ္က္တာ
လာဖတ္ေနတာ ဒါနဲ႔ဆို ၇ ေခါက္ေၿမာက္ဘဲ
လြမ္းစရာေလးေတြ ၿဖစ္ကုန္ၿပီ။
ဂစ္တာေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးကို မ်က္စိထဲ ၿမင္လာတယ္။
တကယ္လို႔မ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးး ေပါ႔ေနာ္။။
လြယ္အိတ္ပုိင္ရွင္ ေကာင္မေလးရယ္ ၊ လြယ္အိတ္ေလးရယ္ သူတို႔သိပ္ေပ်ာ္မွာဘဲေနာ္။
အဲဒါ ဦးေနာ္ရဲ႔ တကယ္ အၿဖစ္အပ်က္ေပါ႔ေနာ္။
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင္႔
ဖတ္ေနတာ...
ပထမေတာ့ သေဘာမေပါက္ဘူးေလ
ဆက္ရင္းဆက္ရင္း.. နည္းနည္းေလး ေပၚလာတယ္
အရိပ္ေလးကို ျမင္လာတယ္..
ဆက္လိုက္သြားတယ္.. အေကာင္ပါျမင္လာတယ္..
အေကာင္ကိုျမင္ေပမယ့္လည္း
မသည္းကြဲလို႔.. ေရွ႕ဆက္တိုးသြားတယ္..
အနားေရာက္ေတာ့မွ “ဟိုက္” ေသ.. ေသ.. ဘီ..
ခုမွေပါက္တယ္.. ဂ်ံဳ.. ဂ်ံဳတြဲ ႏွစ္တြဲပါယား..
ဂစ္ဂစ္ရယ္..
ေျပာေလ လြယ္လြယ္..
ဂစ္ဂစ္က လြယ္လြယ္ကို ဂစ္လားဟင္..
အဲ..ဟုတ္ပါဘူး.. ဂယ္ခ်စ္လားဟင္..
ေအာ္.. လြယ္လြယ္ကလည္း.. ဂစ္တာေပါ့..
အဲ..မွားကုန္ၿပီး.. ဂယ္ခ်စ္တာေပါ့..
ဟီးးးးဟီးးးးးးး ဂစ္လြယ္ေပါ့.. းD
ေလးစားစြာျဖင့္
စည္သူ။
ႀကည္ႏူးစြာဖတ္သြားပါတယ္။
ဖတ္လို ့အားႀကီးေကာင္းတယ္ဗ်ိဳးးးးးးး
တကယ္လုိ့မ်ား ဂစ္တာေလးကိုထမ္း လြယ္အိတ္ေလးလြယ္ျပီး ခရီးဆက္ရမယ္ဆိုရင္....
တကယ္လို႔မ်ား......ဒီဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြ ......မရွိခဲ့...ရင္.....
ဒီစာေလး ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး ေနာ္ း)
;))
ေပ်ာ္စရာၾကီး ... း)))
ဦးေနာ္ ......... အခုမွ လာဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဇတ္းလမ္းေလး ဖတ္ရတာနဲ႔ မတူပဲ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ျပန္ေျပာျပေနသလို ခံစားမိတယ္။ အရမ္းဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္။
ေလးစားလွ်က္
ေရာင္
ဦးေနာ္ ......... အခုမွ လာဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဇတ္းလမ္းေလး ဖတ္ရတာနဲ႔ မတူပဲ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ျပန္ေျပာျပေနသလို ခံစားမိတယ္။ အရမ္းဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္။
ေလးစားလွ်က္
ေရာင္
Post a Comment