Friday, November 13, 2009

လူေပါင္းမွားေသာ ေညာင္ေစာင့္နတ္

တစ္ခါေသာ္ ႐ြာႀကီးတစ္႐ြာ အနီး၌ အရိပ္အာဝါသ အလြန္ေကာင္းလွေသာ ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ ႐ွိေလသည္။ ဆယ္႔ႏွစ္လ ရာသီလံုး စိမ္းစိုေနေသာ ထိုေညာင္ပင္ႀကီးတြင္ အလြန္တန္ခိုးႀကီးေသာ နတ္ႀကီးတစ္ပါးလည္း စံျမန္း ေနထိုင္လွ်က္႐ွိသည္။ ႐ြာသားမ်ားသည္ ေညာင္ပင္ႀကီးႏွင့္ နတ္ႀကီးအား အလြန္ ယံုၾကည္၍ ေညာင္ပင္ေအာက္တြင္ ဆုေတာင္းပြဲမ်ား၊ ပူေဇာ္ပြဲမ်ား ေနစဥ္ ျပဳလုပ္ၾကေလသည္။ ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားေစေၾကာင္း၊ မိုးေကာင္းေစေၾကာင္း၊ စီးပြားလာဘ္လာဘ တိုးပြားေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းၾကသည္။ ေတာင္းသည့္ ဆုတိုင္းလည္း ျပည့္ဝရ႐ွိ ၾကေသာေၾကာင့္ ႐ြာသားမ်ားမွာ အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေညာင္ပင္ေစာင့္ နတ္ႀကီးအား တန္ခိုး႐ွင္ႀကီးအျဖစ္ ပို၍ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္လာၾက ေလေတာ႔သည္။

ေညာင္ပင္ေစာင့္ နတ္ႀကီးသည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေရာက္လာၾကေသာ ႐ြာသားမ်ား၏ ဆုေတာင္းသံမ်ားကို နားေထာင္ေပးရသည္။ ေတာင္းသမွ် ဆုမ်ားကိုလည္း ျပည့္ဝေအာင္ ဖန္တီးကူညီေပးရသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာ လာၾကေသာေၾကာင့္ နတ္ႀကီးမွာ တစ္ရက္ တစ္ရက္ နားရသည္ မ႐ွိပဲ ေန႔စဥ္ အလုပ္႐ႈပ္ေနရသည္။ အခ်ိန္ရတုန္း ခဏေလာက္ အိပ္မည္ဆိုလွ်င္ ဆုေတာင္းသံက ေပၚလာ၍ ထရျပန္သည္။ အာ႐ုဏ္ဦးလည္း ဆုေတာင္းသူ႐ွိသည္။ ညႀကီး အခ်ိန္မေတာ္တြင္လည္း ဆုေတာင္းသူ လာတတ္သည္။ နတ္ျဖစ္ေသာ္လည္း နတ္စည္းစိမ္ အျပည့္အဝ မရ႐ွိ႐ွာေသာ “နတ္ျဖစ္ရျခင္းဒုကၡ” အား နတ္ႀကီးမွာ အေတာ္ပင္ စိတ္ပ်က္ေနမိေတာ႔သည္ ဆို၏။

တစ္ရက္ေသာ္ နတ္ႀကီး၏ ေညာင္ပင္ေအာက္သို႔ ဘိန္းစားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာေလသည္။ ထို ဘိန္းစားသည္ အရိပ္ေကာင္း၍ ေအးခ်မ္းလွေသာေၾကာင့္ ေညာင္ပင္ႀကီးအား အေတာ္ သေဘာေတြ႕သြားဟန္တူသည္။ ေညာင္ပင္ေအာက္တြင္ ေန႔စဥ္လာ၍ ေအးေအးလူလူ ဘိန္းမွိန္း မွိန္းေလေတာ႔သည္။ ေညာင္ပင္ႀကီးအား မီွ၍ မွိန္းလိုက္၊ ေညာင္ျမစ္ၾကားတြင္ ေခြ၍အိပ္လိုက္၊ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အိပ္ၿပီးလွ်င္ ထထြက္သြားလိုက္၊ ခဏၾကာလွ်င္ ျပန္လာ၍ အိပ္လိုက္ႏွင့္ အေတာ္ အထာက်ေနသည္။ ဘိန္းစားသည္ ဆုေတာင္းျခင္းလည္း မ႐ွိ၊ အပူအပင္လည္း မ႐ွိ၊ ပကတိ ၿငိမ္းခ်မ္းေနေသာေၾကာင့္ နတ္ႀကီးသည္ ဘိန္းစားအား ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း အေတာ္စိတ္ဝင္စားလာသည္။ “ငါလို တန္ခိုး႐ွိ နတ္ျဖစ္ေနရတာေတာင္ သူေလာက္ မၿငိမ္းခ်မ္းပါလား” ဟုလည္း ေတြးမိလာသည္။

တစ္ေန႔တြင္ နတ္ႀကီးသည္ ေညာင္ကိုင္းဖ်ားမွ ဆင္း၍ ေညာင္ျမစ္ၾကား မွိန္းေနေသာ ဘိန္းစား ပုခံုးအား ပုတ္၍ ေမးလိုက္သည္။
“ေဟ႔.. ေမာင္ရင္.. မင္း ငါ႔.. ေညာင္ပင္မွာ ဆုမေတာင္းပဲ.. ဘာလို႔ လာလာ အိပ္ေနတာလဲကြ”
ပုခံုး အပုတ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ဘိန္းစား ႐ုတ္တရက္ လန္႔သြားသည္။
ထို႔ေနာက္ ေ႐ႊေရာင္ တဝင္းဝင္း ေတာက္ေနေသာ နတ္ႀကီးအား မူးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ ေမာ႔ၾကည့္၍..
“ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲဗ်ာ.. ဒီမွာ ယူေနတာေတြ ခင္ဗ်ားလုပ္လို႔ ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ”

နတ္ႀကီး အေတာ္ အံ႔ၾသသြားသည္။
“ေဟ.. မင္းဘာေတြ ယူေနတာလဲ.. အာနာပါန သတိပဌာန္ ႐ႈမွတ္ေနတာလား”
ဘိန္းစား အေတာ္ စိတ္ညစ္သြားသည္ ထင္၏။ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ကုတ္၍..
“ေတာ္ပါဗ်ာ.. ဒီမွာ ေကာင္းေနတာေတြ ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ.. ဖီးပ်က္တယ္..”
နတ္ႀကီး မ်က္လံုးဝိုင္းသြားသည္။
“ေကာင္းေနတယ္.. ဟုတ္လား.. ဘာေတြ ဘာေတြမ်ား ေကာင္းေနတာလဲကြာ.. မင္းကို ၾကည့္ရတာ ၿငိမ္းခ်မ္းလိုက္တာ.. ငါ႔ကို ေျပာျပပါလားကြာ.. ငါက ဒီေညာင္ပင္ကို ေစာင့္တဲ႔ နတ္ႀကီးပါ..”

ဘိန္းစား မ်က္လံုးတစ္ခ်က္ ေမွးစင္း၍ စဥ္းစားလိုက္သည္။
(အင္း.. ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္ ဆိုပါလား တန္းခိုးေတာ႔ ႐ွိမွာပဲ.. ဂြင္ေတာ႔ ေတြ႕ၿပီ..)
“က်ဳပ္ ဒီလို ၿငိမ္းခ်မ္းေနတာ နတ္စည္းစိမ္ထက္ ေကာင္းတဲ႔ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ရေနလို႔ပဲ..”
နတ္ႀကီး အေတာ္ အံ့ၾသသြားသည္။
“အလိုေလ.. နတ္စည္းစိမ္ထက္ ေကာင္းတယ္ ဟုတ္လား.. ငါ႔ကို ေျပာျပပါလားကြာ.. ငါ႔မွာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လူေတြ လုပ္လို႔ နားရတယ္ကို မ႐ွိဘူး..”
ဘိန္းစားက ႏွာေခါင္းဖ်ားကို လက္ျဖင့္ပြတ္၍..
“ဒီလို ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ေဆးေသာက္ရတယ္ဗ်.. ေဆးေသာက္ရင္ နတ္စည္းစိမ္ထက္ ပိုေကာင္းတဲ႔ စည္းစိမ္ရၿပီ..”
နတ္ႀကီး စိတ္ဝင္တစား အားတက္သေရာျဖင့္..
“ငါ႔ကိုေပး.. အဲ႔ဒီေဆး ငါအခုပဲ ေသာက္မယ္..”

ဘိန္းစားက လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မကို ဝိုင္း၍ျပကာ
“ေဆးဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံလိုတယ္ဗ် ပိုက္ဆံ႐ွိမွ ေဆးရမွာ..”
နတ္ႀကီးက ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ေညာင္႐ြက္ တစ္႐ြက္ကို ဆြဲျဖဳတ္၍ လက္ဝါးႏွင့္ ႐ိုက္လိုက္ရာ ပိုက္ဆံ ျဖစ္သြားေတာ႔သည္။
“ေရာ႔.. ပိုက္ဆံ..”
ဘိန္းစား ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေညာင္ပင္ႀကီးကို အံ႔ၾသတႀကီး ေမာ႔ၾကည့္၍..
“ဟား.. ထူးဆန္းလိုက္တာ ေညာင္႐ြက္ကေန ပိုက္ဆံျဖစ္တယ္..”

“ေအ.. ဟုတ္တယ္.. ငါလုပ္ခ်င္ရင္ ဒီေညာင္ပင္ႀကီးက ေ႐ႊဆိုလည္း ျဖစ္တယ္၊ ေငြဆိုလည္း ျဖစ္တယ္..”
ဘိန္းစား ဝမ္းသာအားရ တက္ႂကြစြာ ခုန္ထလိုက္သည္။
“ဒီ တစ္႐ြက္နဲ႔ ေဆးဝယ္ဖို႔ မေလာက္ဘူးဗ်.. ေနာက္ ေလးငါး႐ြက္ေလာက္ ထပ္ေပး..”
နတ္ႀကီးကလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ေညာင္႐ြက္ ေလးငါး႐ြက္ ခူး၍ လက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္လိုက္ျပန္ရာ ပိုက္ဆံမ်ား ထပ္ရလာျပန္ေလသည္။

ဘိန္းစားလည္း ပိုက္ဆံမ်ား ယူ၍ သုတ္ေျခတင္ ေျပးေတာ႔သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ အေျပးအလႊား ျပန္ေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘိန္းစားသည္ ေဆးလိပ္ဗူးခြံ ေငြေရာင္စကၠဴေပၚတြင္ ဘိန္းျဖဴမႈန္႔မ်ား တင္၍ မီးၿမိဳက္ကာ အေငြ႔တလူလူအား သူလည္း႐ိွဳက္၊ နတ္ႀကီးကိုလည္း ႐ွဴ႐ိွဳက္ခိုင္းေလေတာ႔သည္။ နတ္ႀကီးသည္လည္း နတ္စည္းစိမ္ထက္ ေကာင္းေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ စည္းစိမ္ကို ရေတာ႔မည္ဆို၍ ဝမ္းသာအားရ “တဟြတ္ဟြတ္” ႏွင့္ ႐ိွဳက္ေလေတာ႔သည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ႔ နတ္ႏွင့္ ဘိန္းစား ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္လံုးမ်ား ေမွးစင္း၍ ၿငိမ္သက္သြားၾက ေလေတာ႔သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ နတ္ႀကီးသည္ လူအမ်ား လာေရာက္ ဆုေတာင္းသံကိုလည္း နားမေထာင္ေတာ႔ပဲ အခ်ိန္႐ွိတိုင္း ဘိန္းစားႏွင့္သာ ႏွစ္ပါးသြားကာ ႐ွဴ႐ွိဳက္ေနေလေတာ႔သည္။ နတ္ႀကီးမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း ေဆးဝါးကို အေတာ္ႀကီးပင္ စြဲလန္းကာ အမွန္ပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနၿပီဟု အထင္ေရာက္ ေနေလသည္။ ေဆးစားလိုက္၊ ေညာင္ကိုင္းဖ်ားတြင္ မွိန္းလိုက္ႏွင့္ အေတာ္ဟုတ္ေနသည္။ သည္လိုႏွင့္ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာေတာ႔ ေညာင္႐ြက္မ်ားလည္း ကုန္သေလာက္ ျဖစ္လာသည္။ ဆုေတာင္းလည္း မျပည့္ေတာ႔၊ ေညာင္႐ြက္မ်ားလည္း မေဝေတာ႔ ေသာေၾကာင့္ ေညာင္ပင္ႀကီးသို႔လည္း ဘယ္႐ြာသားမွ မလာေတာ႔ေပ။

“နတ္ႀကီး.. ပိုက္ဆံလုပ္ဖို႔ ေညာင္႐ြက္ေတြလည္း ကုန္ၿပီဗ်.. ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ..”
ဘိန္းစား၏ အေျပာကို နတ္ႀကီးက မ်က္လံုးတစ္ဘက္ ေမွးစင္းဖြင့္ၾကည့္ကာ မၾကားဟန္ျဖင့္ ျပန္မွိန္းေနျပန္သည္။
“ေဟ႔.. နတ္ႀကီး က်ဳပ္.. ေျပာေနတယ္ေလဗ်ာ.. ပိုက္ဆံမ႐ွိရင္ ခင္ဗ်ား ေဆးေသာက္လို႔ မရေတာ႔ဘူး..”
နတ္ႀကီးက စိတ္မ႐ွည္ဟန္ ပ်င္းတိပ်င္း႐ႊဲ ဘိန္းမွိန္းသံ ခပ္တိုးတိုးျဖင့္..
“ေ ဟ႔ ေ က ာ င ္.. အ သ ာ ေ န စ မ ္ း ပ ါ က ြ ာ.. ဒ ီမ ွ ာ ေ က ာ င ္ း ေ န တ ာ ေ တ ြ ေ ပ ် ာ က ္ က ု န ္ ေ တ ာ႔ မ ယ ္ . .”

ဘိန္းစား ေခါင္း “တျဗင္းျဗင္း” ကုတ္လိုက္သည္။
“ဒါဆို ခင္ဗ်ား ေနခဲ႔ေတာ႔ဗ်ာ.. ခင္ဗ်ားကို ေဆးလည္း မဝယ္ေပးေတာ႔ဘူး.. ေဆးလည္း မတိုက္ေတာ႔ဘူး..”
နတ္ႀကီး တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ထလာသည္။
“ေ ဟ ႔ေ က ာ င ္ မ လ ုပ ္န ဲ႔ ေ လ က ြ ာ .. မ င ္ း ဝ ယ ္ေ ပ း မ ွ ရ မ ွ ာ ေ ပ ါ ႔က ြ .. င ါ မ ွ ေ ဆ း ဆ ို င ္ မ သ ိ တ ာ ..”
နတ္ႀကီး၏ ေလးေလးပင္ပင္ႀကီး ေျပာလိုက္ေသာ စကားအား ဘိန္းစား ေခါင္း တစ္ခ်က္ ခါလိုက္သည္။
“ဝယ္ေပးတာေတာ႔ ဟုတ္ပါၿပီး ခင္ဗ်ားမွာ ေညာင္႐ြက္လည္း မ႐ွိေတာ႔ဘူး.. ပိုက္ဆံ ဘယ္က ရေတာ႔မလဲ..”

“မင္းက နတ္ကို ေတာ္ေတာ္ အထင္ေသးတာပဲကြ.. ေရာ႔ကြာ..”

နတ္ႀကီးက အ႐ြက္မ႐ွိေတာ႔ေသာ ေညာင္ကိုင္း တစ္ေခ်ာင္းကို လက္ျဖင့္ခ်ိဳးကာ လက္ဝါးျဖင့္ “ျဖန္း” ကနဲ ႐ိုက္ခ်လိုက္ရာ..
“ဟာ..!!! ေ႐ႊေခ်ာင္းႀကီးးး..”
ဘိန္စား အံ႔ၾသဝမ္းသာ ထေအာ္သည္။
“ေအ.. ျမန္ျမန္ယူသြား.. မ်ားမ်ားဝယ္ၿပီးသာ ျမန္ျမန္ျပန္လာေတာ႔..”
နတ္ႀကီးလည္း ေညာင္ကိုင္းအား ေ႐ႊအျဖစ္သို႔ ဖန္ဆင္းၿပီး ျပန္၍ မွိန္းေနေလေတာ႔သည္။
ဘိန္းစားလည္း ေ႐ႊေခ်ာင္းႀကီးမ၍ သုတ္ေျခတင္ ေျပးေတာ႔သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ဘိန္းစားႏွင့္နတ္ႀကီး တဝႀကီး႐ွဴ၍ တစ္ေနကုန္ ယူၾကေလသည္။ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ အခ်ိန္မ်ား ကုန္ျပန္ေလေသာ္ ေညာင္ပင္ႀကီး.. ေညာင္ကိုင္းပင္ မ႐ွိေတာ႔သည့္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေလေတာ႔သည္။ နတ္ႀကီးလည္း မထခ်င္ေလာက္ေအာင္ အမွိန္းၾကမ္းရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေနေတာ႔သည္။ ဘိန္းစားလည္း အ႐ြက္၊ အကိုင္း မ႐ွိေတာ႔ေသာ ပင္စည္ႀကီးအား ေမာ႔ၾကည့္၍ ေ႐ွ႕ေရး ေတြးရင္း ရင္ေလးေနျပန္သည္။

“နတ္ႀကီး.. ခင္ဗ်ား ေညာင္ပင္ႀကီးက ပင္စည္ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္ဗ်.. လုပ္ဦး.. ဒီမွာ ပစၥည္းက ျပတ္ေတာ႔မယ္..”
ဘိန္းစား၏ အေျပာအား နတ္ႀကီးက အေရးမထားသလိုျဖင့္..
“မင္းကလည္းကြာ ပင္စည္ႀကီး က်န္ေသးတာပဲ.. သြားခုတ္လိုက္ ငါအခု ေ႐ႊလုပ္ေပးမယ္..”
ဘိန္းစားလည္း ပင္စည္ႀကီးကို အပိုင္းပိုင္းခုတ္ထစ္၍ ယူလာေလသည္။ နတ္ႀကီးလည္း ထံုးစံအတိုင္း ဥံဳဖြ လုပ္လိုက္ေလရာ ေ႐ႊျဖစ္ျပန္သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ေညာင္တစ္ပင္လံုး ကုန္သည္အထိ ႏွစ္ေယာက္သား ၿငိမ္းခ်မ္းလိုက္ၾကသည္မွာ ေနာက္ဆံုး ေညာင္ငုတ္တိုေလးသာ က်န္ေတာ႔သည္။ နတ္ႀကီးလည္း အေတာ္ ပိန္ခ်ံဳး၍ နတ္႐ုပ္ပင္ မေပါက္ေတာ႔ေပ။ ေညာင္ပင္ႀကီး အ႐ြက္ေႂကြ၊ အကိုင္းေျခာက္ႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားေသာေၾကာင့္ ထိုေနရာတြင္ ကြင္းျပင္ႀကီးလို ျဖစ္သြားေတာ႔သည္။ “ေညာင္ပင္ႀကီး ေသသြားၿပီ” ဟူ၍လည္း ႐ြာတြင္ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္က်န္ေတာ႔သည္။

တစ္ရက္တြင္ေတာ႔ ဘိန္းစားႏွင့္ နတ္ႀကီးတို႔သည္ ဘိန္းလည္းဆာ၊ ေညာင္လည္းကုန္၊ ေငြလည္းမ႐ွိ၊ ေ႐ႊလည္းမျဖစ္၊ ေနပူပူ ေညာင္ငုတ္တိုေဘး မိႈင္ေတြးရင္း ထိုင္ေငးေနၾကေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ လာေနၾကေသာ ကုန္သည္ခရီးသြား အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႔ကို လွမ္းေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ လွည္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ကုန္စည္မ်ား တင္ေဆာင္ထားေသာ ခရီးသြားအဖြဲ႕၏ ေ႐ွ႕ဆံုးတြင္ ျမင္းျဖဴလွလွႀကီး စီးလာသူမွာ ေခါင္းေဆာင္ သူေဌးႀကီး ျဖစ္ဟန္တူသည္။

ဘိန္းစား ေခါင္းေထာင္လာကာ မ်က္လံုး “ဝင္း” ကနဲ လက္သြားသည္။
ထို႔ေနာက္ “ေျဖာက္” ကနဲ လက္ေဖ်ာက္ တခ်က္လည္း တီး၍..
“နတ္ႀကီး.. က်ဳပ္တို႔ ပိုက္ဆံရဖို႔ နည္းတစ္နည္းေတာ႔ ေတြ႕ၿပီ..”
နတ္ႀကီးလည္း ဝမ္းသာအားရ ခုန္ထလိုက္သည္။
“ေျပာ.. ေျပာစမ္း.. ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ..”
ဘိန္းစားက နတ္ႀကီးကို အေသအခ်ာၾကည့္ရင္း..
“နတ္ႀကီး.. ခင္ဗ်ား အခုခ်က္ခ်င္း ျမင္းမလွလွေလးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေအာင္ ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ား.. တန္ခိုးနဲ႔ ပံုေျပာင္းလိုက္ဗ်ာ”

“ေဟ.. ဘယ္လို..”
နတ္ႀကီး အလြန္အံ႔ၾသသြားသည္။
“ဘယ္လိုေတြဘာေတြ ေမးမေနနဲ႔ အခ်ိန္မ႐ွိဘူး.. ပိုက္ဆံရရင္ က်ဳပ္တို႔ လိုတဲ႔ေဆး အျမန္ေျပးဝယ္ရမယ္.. က်ဳပ္ေျပာသလိုသာ လုပ္ေပေတာ႔..”
နတ္ႀကီးလည္း ဘိန္းစားကို အေတာ္ ယံုၾကည္ေနသည္။ “ဘိန္းစား ဘိန္းသာစားတာ ဉာဏ္ကေတာ႔ အလြန္ေကာင္းလွသည္” ဟု စိတ္တြင္းမွလည္း ႀကိတ္၍ ခ်ီးၾကဴးေနသည္။

နတ္ႀကီးလည္း ေဆးရဖို႔ အေရးဆိုေတာ႔ စဥ္းစားေတြေဝ မေနေတာ႔ပဲ “ဝုန္းးး” ဆိုၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ျမင္းမေလး ျဖစ္ေအာင္ ပံုေျပာင္းလိုက္ေတာ႔သည္။ ဘိန္းစားလည္း သူ႔ေ႐ွ႕တြင္ “ဘြား..” ကနဲ ေရာက္လာေသာ ျမင္မေလးကို ဆြဲၿပီး ေညာင္ငုတ္တိုတြင္ ႀကိဳးျဖင့္ ခ်ည္၍ ဟန္မပ်က္ ဆက္အိပ္ေနလိုက္သည္။

ခဏအၾကာတြင္ ကုန္သည္ခရီးသြားအဖြဲ႕သည္ ဘိန္းစားႏွင့္ ျမင္းမေလး ႐ွိေနေသာ ေညာင္ငုတ္တိုေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္လာၾကေလသည္။ ဤတြင္ပဲ သူေဌးႀကီး စီးလာေသာ ျမင္းျဖဴႀကီးမွာ ဆက္မသြားေတာ႔ပဲ ေညာင္ငုတ္တို ေ႐ွ႕တြင္ ရပ္ေနေတာ႔သည္။ သူေဌးႀကီး ဘယ္လို ေမာင္းေမာင္း ဆက္မသြားေတာ႔ပဲ ေပေတၿပီး ရပ္ေနေလသည္။ ေနာက္လိုက္ ကုန္စည္လွည္းတို႔ အကုန္ ေက်ာ္သြားသည္ အထိကို ျမင္းျဖဴႀကီးက မလႈပ္ပဲ ရပ္ေနသည္။ သူေဌးႀကီး ေအာက္ဆင္း၍ ျမင္းကို အတင္းဆြဲရာတြင္လည္း ျမင္းႀကီးမွာ မလႈပ္ေပ။ သူေဌးႀကီးမွာ ႐ိုက္လည္း မသြား.. ဆြဲလည္း မလိုက္ေတာ႔ေသာ ျမင္းႀကီးေၾကာင့္ အေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားသည္။

ဤတြင္ မွိန္းေနေသာ ဘိန္းစား အိပ္ေနရာမွ ထကာ သူေဌးႀကီးနား ကပ္၍ ေျပာလိုက္သည္။
“သူေဌးႀကီး.. ခင္ဗ်ား ျမင္း ဘာလို႔ ေ႐ွ႕မသြားလဲ ဆိုတာ က်ဳပ္သိတယ္..”
သူေဌးႀကီး အလြန္ အံၾသစြာျဖင့္..
“ေမာင္ရင္ လုပ္ပါဦး.. သိရင္ ေျပာျပပါဗ်ာ.. က်ဳပ္ျမင္းလိမၼာ ဘာလို႔ ေခၚမရ ျဖစ္ေနတယ္ မသိေတာ႔ဘူး.. က်ဳပ္ကို ကူညီပါဗ်ာ..”
ဘိန္းစားလည္း ေမးေစ႔ကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ရင္း..
“ဟိုမွာ ၾကည့္လိုက္ ခင္ဗ်ား ျမင္းကို ေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္..”
သူေဌးႀကီးလည္း သူ႔ျမင္းကို ၾကည့္လိုက္ရာ.. ျမင္းျဖဴႀကီးမွာ ေညာင္ငုတ္တိုေဘး ျမင္းမေလးအား ခ်စ္ရည္႐ႊန္းေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး၊ ရႊန္းရႊန္းစားစားႀကီး ၾကည့္ေနေလသည္။

“ေတြ႕လား.. ခင္ဗ်ား ျမင္းႀကီးက က်ဳပ္ျမင္းမေလးကို ႀကိဳက္ေနၿပီ.. ဒီျမင္းမေလးကိုမွ မရရင္ ခင္ဗ်ားျမင္းႀကီး ဘယ္လို ေခၚေခၚ လိုက္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး..”
သူေဌးႀကီးလည္း သူ႔ျမင္းကို ၾကည့္၍ သေဘာေပါက္သြားသည္။
“ဒါဆို ေမာင္ရင္ရယ္ က်ဳပ္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ.. ကူညီပါဗ်ာ..”
ဘိန္းစားမွာ သူ ဆင္ထားေသာ အကြက္ထဲသို႔ ကြက္တိ ဝင္လာသျဖင့္ အသာၿပံဳးကာ..
“က်ဳပ္ ျမင္းမေလးကို ဝယ္ၿပီး တခါတည္းသာ ေခၚသြားေပေတာ႔..”

ဤတြင္ ျမင္းမေလးအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းထားေသာ နတ္ႀကီးမွာ နား႐ြက္ေထာင္၍ မ်က္လံုး ျပဴးသြားသည္။ “ဒီေကာင္ အႀကံပက္စက္ ငါ႔ကိုပါ ေရာင္းစားေတာ႔မွာပါလား” ဟု ေတြးရင္း ေၾကာက္လန္႔သြားေလသည္။ အကင္းပါးေသာ ဘိန္းစားမွာ နတ္ႀကီး စိုးရိမ္သြားေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္သျဖင့္ ျမင္းမေလးအား “မစိုးရိမ္စမ္းပါနဲ႔” ဟူေသာ ဟန္ျဖင့္ မ်က္စိတစ္ဘက္ မွိတ္ျပလိုက္သည္။
“ဒါျဖင့္ က်ဳပ္ ဘယ္ေလာက္ ေပးရမလဲ..”
သူေဌးႀကီးလည္း သမီးေတာင္းေပးေတာ႔မည့္ သား႐ွင္ဖခင္ႀကီးလို ခ်က္ခ်င္းပင္ ေစ်းေမးလိုက္သည္။

ဘိန္းစားက ႏွာေခါင္းကို အသာကုတ္ရင္း “ဘယ္ေလာက္ေတာင္းလွ်င္ ေကာင္းမလဲ” ဟု စဥ္းစားေနသည္။ ျမင္းမေလးကလည္း “ဘိန္းစား ဘယ္ေလာက္မ်ား ေစ်းျဖတ္မလဲ.. ငါ႔ကို ပတ္တီး႐ိုက္ၿပီး ဒီေကာင္ တစ္မူးပို႐ွဴဖို႔ ေစ်းတင္႐ိုက္ရင္ ခက္မယ္” ဟု ေတြးရင္ သူတို႔ ေျပာသည္ကိုသာ စိတ္ဝင္တစား နားစိုက္ေထာင္ရင္း ေ႐ွ႕သို႔သာ အာ႐ုံမ်ားေနသည္။

ဤတြင္ ျမင္းမေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္သြားေသာ ျမင္းျဖဴႀကီးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္လို ျမင္းမေလး အေနာက္ ေရာက္သြားသည္မသိ။ တားမရစီးမရ အတင္းမဟားဒယား ဟိုဒင္းဟိုဟာ ျပဳလုပ္ရန္ ႀကံစည္ ႀကိဳးစားေတာ႔သည္။ ျမင္းမေလးခမ်ာလည္း အေ႐ွ႕သတိထားေနခ်ိန္ အေနာက္ လစ္ဟင္းသလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ လန္႔ကာ၊ ျဖန္႔ကာ.. ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျခကားယား၊ လက္ကားယားျဖင့္ “ေအာင္မေလးးးေတာ႔” ဟု ေအာ္ဟစ္ကာ ေညာင္ငုတ္တိုအား ပတ္ေျပးေလေတာ႔သည္။

ျမင္းျဖဴႀကီးမွာ ႏွာသံ “တဟဲဟဲ” မႈတ္ရင္း ျမင္းမေလး ေနာက္သို႔ မဟားဒယား သြားရည္တမ်ားမ်ားျဖင့္ အားရပါးရႀကီးကို လိုက္ေလေတာ႔သည္။ ျမင္းမေလး ခမ်ာ.. ႐ွက္လည္း႐ွက္ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ျဖင့္ အသားကုန္ကို ကိုယ္လြတ္႐ုန္း ေျပးေနရသည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ျမင္းမေလး ေက်ာေပၚ ေရာက္ေရာက္ လာေသာ ျမင္းႀကီး၏ ခြာလက္ေအးႀကီးက အလြန္ပင္ အတင့္ရဲလြန္းေနသည္။ ျမင္းမေလးမွာ အႀကံေကာင္း ထုတ္ေသာ ဘိန္းစားစုတ္ကို အႏၲရာယ္ႏွင့္ လက္တစ္လံုးျခား အေျခအေနမွပင္ ေဒါသတႀကီး က်ိန္ဆဲေနမိသည္။ “သည္လိုမွန္း သိရင္ သည္ဘိန္းစားကို ျမင္းမအျဖစ္ ဖန္ဆင္း လိုက္ပါတယ္” လို႔ ေတြးရင္း ေတြးရင္း အေနာက္လွည့္ မၾကည့္ရဲပဲ ျမင္းႀကီးလက္မွ လြတ္ေအာင္္ အားကုန္ သြန္ေလေတာ႔သည္။

အေျခအေန ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းသြားေသာေၾကာင့္ သူေဌးႀကီးလည္း လန္႔ျဖန္႔သြားသည္။ ဘိန္းစားလည္း ပါးစပ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ မ်က္လံုးႀကီး ျပဴးသြားသည္။ ျမင္းႏွစ္ေကာင္ ဝိုင္းႀကီး ပတ္ပတ္ ေျပးသူေျပး၍ လိုက္သူ လိုက္ေနသည္မွာ ခြာသံတညံညံႏွင့္ အသည္းတယားယား ႐ွိလွသည္။ ျမင္းမေလးအား ျမင္းျဖဴႀကီး မိသြားပါက ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း ျဖစ္ေပေတာ႔မည္။ ျမင္းမေလးသည္လည္း ေရတိမ္နစ္မည့္အေရး ေတြးမိသျဖင့္ထင္သည္ အၿမီးကုတ္၍ မလံု.. လံုေအာင္ ဖံုးရင္း.. မလြတ္.. လြတ္ေအာင္ ေျပးေနသည္မွာ သည္းထိတ္ရင္ဖို သနားစရာ ေကာင္းလွသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ဘိန္းစြဲေနေသာ ျမင္းမေလး ခမ်ာမွာ သက္လံုကလည္း မေကာင္း အေမာကလည္း ေဖာက္လာ၍ ေျပးအားလည္း က်လာေတာ႔သည္။ ျမင္းျဖဴႀကီးမွာလည္း အားႀကိဳးမာန္တက္ ႀကိဳးစားေလရာ မိလုမိခင္း၊ ေအာင္ျမင္ခါနီး တစ္လက္မေလာက္ အလိုမွာပင္ “ဝုန္းးးး” ဆိုၿပီး ျမင္းမေလး ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္သြားေတာ႔သည္။ ေျပးလိုက္ေနေသာ ျမင္းျဖဴႀကီးမွာ ျမင္းမေလး ႐ုတ္တရက္ ေပ်ာက္သြားေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္စီစီျဖစ္သြားသည္။ အသားမ်ား “တဆတ္ဆတ္” တုန္ရင္း အ႐ွိန္မေသပဲ ဟတ္ေကာ႔ႀကီး ျဖစ္ေနေတာ႔သည္။ ထို႔ေနာက္ ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ႏွင့္ သရဲေျခာက္သည္ အမွတ္ႏွင့္ ေျခဦးတည္ရာသို႔ ကဆုန္ေပါက္၍ ေၾကာက္အားလန္႔အား ေျပးထြက္သြားေလေတာ႔သည္။ သူေဌးႀကီးလည္း သရဲေျခာက္ခံရသည္သာ ထင္၍ သူ႔ျမင္းျဖဴႀကီး ေျပးရာေနာက္သို႔ ေအာ္ရင္း ဟစ္ရင္း ေျပးလိုက္သြား ေလေတာ႔သည္။

ဘိန္းစားသည္လည္း တစ္ေယာက္တည္းသာ က်န္၍ ေညာင္ငုတ္တိုေပၚ ရပ္ရင္း ထိုင္ရမလို ထရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ဘိန္းစားသည္ သူ႔လည္ပင္းအား တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ ဖိညႇစ္လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရသည္။

ဘိန္းစား ခမ်ာ.. အသက္႐ွဴရပ္မတတ္ အစ္သြားေသာ လည္ပင္းကို လက္တစ္ဘက္ႏွင့္ ဖိရင္း...
“အ.. နတ္.. နတ္.. နတ္ႀကီး... က်ဳပ္.. က်ဳပ္.. အ.. အ...”
ဘိန္းစား အထစ္ထစ္ အေငါ႔ေငါ႔ႏွင့္ အလြန္ ေၾကာက္လန္႔ေနေလၿပီ။

ေလထဲတြင္ ႐ုပ္လံုး မျမင္ရေသာ နတ္ႀကီး၏ အသံနက္ႀကီး ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာသည္။
“မေအေဘးးး ဘိန္းစား လာစမ္းး..!!! မင္းလုပ္လို႔ ငါ ဘိန္းလည္း စြဲရတယ္.. ငါ႔ ေညာင္ပင္လည္း မ်ိဳးတုံးရတယ္.. ကံေကာင္းလို႔ ျမင္းလက္ခ်က္မိၿပီး နတ္ဘ၀ ေရတိမ္ပါ နစ္ေတာ႔မလို႔.. မင္းကို ငါမေက်ဘူးးးး.. မင္းကို သတ္မယ္.. မင္းကို ငါ သတ္မယ္..”

နတ္ႀကီး၏ အသံလည္းအဆံုး “ဘုတ္..” ဆိုေသာ သံႀကီးႏွင့္ အတူ ေျမေပၚ ျပဳတ္က်သြားသံ ၾကားရလိုက္သည္။ ဘိန္းစားလည္း ေတာင္ေတာင္၊ ေျမာက္ေျမာက္ ႐ွာေဖြၾကည့္ေလသည္။ အေကာင္ မျမင္ရေသာ္လည္း အသံဟာျဖင့္ ေျခပစ္လက္ပစ္ က်သံမ်ိဳးပင္။ မဟုတ္မွလြဲေရာ နတ္ႀကီးခမ်ာ ေဒါသတႀကီး၊ ဝမ္းနည္းပက္လက္၊ ေၾကာက္လန္႔တၾကား၊ ရင္တုန္ပန္းတုန္ႏွင့္ ဟဒ္အတက္ (Heart attack) ရသြားၿပီ ထင္သည္။

ဘိန္းစားလည္း “နတ္မ်ား ေဒါသႀကီးလွ်င္ ကိုင္တတ္သည္” ဆိုေသာ ၾကားဖူးနားဝ စကားေၾကာင့္ ေတြးရင္းေတြးရင္း လန္႔ျဖန္႔လြန္း၍ (((((...နတ္ႀကီးေရ.. ေၾကာက္ပါၿပီဗ်..))))) ဟု ငိုယိုေအာ္ဟစ္ကာ ေသြး႐ူးေသြးတန္း ပုဆိုးကြင္းသိုင္း ေျပးေလေတာ႔သတည္း..။

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္..
(ကိုရင္ေနာ္)
မွတ္ခ်က္။ ။
ဤပံုျပင္အား ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အေပါင္းအသင္း မွားပါက ဘ၀ပါ ပ်က္ရပံုကို သင္ခန္းစာ ရ႐ွိႏိုင္ပါသည္။
ဝန္ခံခ်က္။ ။
ဘိန္းစားတစ္ေယာက္ ေျပာျပဖူးေသာ ပံုျပင္တို တစ္ပုဒ္အား ျပန္လည္ခံစား ေရးဖြဲ႕ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေတြးစရာအခ်က္။ ။
“ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေနထိုင္ရာ ျမန္မာျပည္ႀကီးလည္း..” ဟု အစားထိုး ေတြး၍ 3D ၾကည့္သကဲ႔သို႔ ပံုေဖာ္ၾကည့္ရန္။

45 comments:

HAPPY CLOUD said...

ဟား ဟား..။ အေသရီရတယ္။
နတ္ႀကီးေရတိမ္နစ္ေတာ့မလို႔။ ဘိန္းစားေတြမ်ား ေတာ္ကီေကာင္းခ်က္..။ နတ္ေတာင္ ဘိန္းစားေတာ္ကီမွာ ေျမာရတဲ့ဘ၀ပါလားေနာ္။ အေရးအသားကေတာ့ ေျပာစရာမလုိေအာင္ ဂြတ္တယ္။ အေၾကာင္းအရာပိုင္းကလည္း တကယ္ရီရတယ္ဗ်ာ.. ဟား ဟား။

အားႀကီးခင္တဲ့
မိုးေမာင္

HAPPY CLOUD said...

ံအံမယ္...ထူးထူးဆန္းဆန္း ငါ တစ္ ေတြဘာေတြ ရလို႔ပါလား။ ဟား ဟား ဟားးးးးးးးး။


မိုးေမာင္

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ..ေတာ္ေသးလို႔ ဟိုဒင္းအျပဳမခံရတယ္.. ဟိဟိ..မိမ်ားသြားလို႔ကေတာ့ နတ္ၾကီး စုန္လံုးကန္းေရာ... ခြိခြိ

မ်က္မွန္ေလး said...

ဟီးဟီး

နတ္ၾကီးခမ်ာ သနားစရာ...
ေနာက္ဆုံးနတ္ၾကီး ေသသြားတာလားဟင္....

ခေရညိဳ said...

လူေပါင္းမွာတာလည္း ၾကီးမားတဲ့ မဟာ အမွာၾကီးပဲေနာ္။

ဒ႑ာရီ said...

လူေပါင္းမွာတဲ့ အျပင္ မူးယစ္ေဆး၀ါးပါ ဆြဲေတာ့ ၿပီးေရာေပ့ါ ... ေတာ္ေတာ္ လူလည္က်တဲ့ ဘိန္းစားေနာ္။ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ နတ္ၾကီးနဲ႔ လူလည္ဘိန္းစားရုပ္ကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၿပီး ဖတ္သြားပါတယ္။ အေပါင္းအသင္းမွားရင္ လူမေျပာနဲ႔ တန္ခိုးရွိပါတယ္ ဆိုတဲ့ နတ္ေတာင္ ဘ၀ပ်က္မတတ္ ျဖစ္ရတယ္။ ရီစရာ ဟာသေလးနဲ႔ ဆံုးမေပးသြားလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ခရီးက ျပန္လာရင္လည္း အခုလို ေပ့ါေပ့ါပါးပါး ဟာသေလးေတြနဲ႔ ပိုစ့္ေလးေတြ ဆက္ေရးပါအံုးလို႔ ....။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ေမဇင္ said...

ေတာ္ေတာ္ရီရတယ္....အေပါင္းအသင္းမွားရင္ လူမေျပာနဲ႕ နတ္ေတာင္ ဘ၀ပါ ပ်က္တတ္တယ္...ဆုိတာ ေရးထားတာ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ.္...။ း))

မဂၤလာပါ .... said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းမွေကာင္း အစ္ကို ရင္ေနာ္ေရ... တစ္ပုဒ္ဆို တစ္ပုဒ္ပါပဲေနာ္...
ခရီးရွည္မသြားပဲေတာင္ ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္ေနတာ ခရီးရွည္မ်ားသြားလို႔ကေတာ႔ အစ္ကိုရင္ေနာ္ တစ္ေယာက္ စူဠလိပ္ေရထဲလႊတ္လိုက္သလိုေတာ႔ ျဖစ္ေတာ႔မယ္
ဥပမာေျပာတာပါ ဟီး လိပ္လို႔ေျပာတာဟုတ္ဘူးေနာ္ ...
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ခရီးရွည္ၾကီးျဖစ္ပါေစ လိပ္ဘိုးဘိုးေရ..းP
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ႏွင္းေဟမာ

Mogok Thar said...

အကို ရင္ေနာ္

ရီရသေလာက္ အဖိုးတန္တဲ့ ပို႔စ္ေလးပါဗ်ာ။

အေပါင္းအသင္းမွားရင္ လူမေျပာနဲ႔၊ နတ္ေတာင္ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ရတာေလးကို ရယ္ေမာစရာ အျဖစ္နဲ႔ ေျပာျပသြားတာေလး အတုယူ မွတ္သားသြားပါတယ္ဗ်ာ။

ခင္မင္ေလးစား ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ညီေလး
မိုးကုတ္သား

ေကာင္းကင္ျပာ said...

အကိုေနာ္ ..
ညေလး ေကာင္းကင္ျပာလဲ လာေရာက္မွတ္သား ရီသြားပါတယ္..ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ ဘိန္းစားပဲ..နတ္ၾကီးသနားစာရာ....

ညေလး ေကာင္းကင္ျပာ
(ဘိုဘို ေရးသလို လိုက္ေရးၾကည့္တာ)

sweetpeony said...

ရီလိုက္ရတာ ဦးေနာ္ေရ....
ဟားဟားးးး
နတ္သနားပါတယ္...
ဘိန္းစား ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ
နတ္က လက္မတင္ေလး လြတ္သြားတယ္..
သူ႔ တန္ခိုးရွိတာ ျပန္သတိရသြားလုိ႔ထင္တယ္..
ေဖ်ာက္လုိက္တာာ..
ဟီးဟီးးး

Anonymous said...

ဟားဟား ...
အကိုေနာ္ေရ ...
ရယ္လည္း ရယ္ရ၊ ပညာလည္းရ၊ သင္ခန္းစာလည္းရ၊ ဗဟုသုတလည္း ရ ... အို ... ရတာေတြ စံုလို႕ တစ္ပံုတစ္ပင္ပါလားဗ်ာ ...
ဒီလို ရသ အစံုအလင္နဲ႕ တဟားဟား ရရေအာင္ ေရးဖြဲ႕ႏိုင္စြမ္းတဲ့ ကုိယ့္အကိုကို ထာ၀ရေလးစား ဂုဏ္ယူလွ်က္ပါဗ်ာ ...

ခင္မင္ေလးစားမႈ ကုေဋကုဋာျဖင့္

Vista said...

ဘယ္လိုေရးေရးေကာင္းတာပဲ
ဘာေရးေရးေကာင္းတာပဲေနာ္

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေတာ္ေသးတယ္ ရုကၡစိုးနတ္ၾကီး မေပါ့မပါးျဖစ္ေတာ့မလို႔
ဟားဟား တကယ္ရယ္ရတယ္ဗ်ာ
သိပ္ေကာင္းတဲ့ ပို႔စ္ပဲ။
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ညႊန္လိုက္အံုးမယ္။

ပို႔စ္ျမန္ျမန္တင္ဘို႔ထက္ ဒီလို ပို႔စ္ေကာင္းေကာင္း တင္ဘို႔က ပိုအေရးၾကီးတယ္။

ခရီးရက္ရွည္က ျပန္လာရင္လည္း ဒီလို ရသ ပါတာေလး
ေတြ ထပ္ထြက္ေပၚလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ) said...

မဂၤလာပါ ကိုရင္ ေရ..

လူေပါင္းမွားေသာ ေညာင္ေစာင့္နတ္ ကိုဖတ္ျပီး အေပါင္းအသင္းမွားပါက ဘ၀ပါ ပ်က္ရပံုကို ေတြ႕ရွိနားလည္ခဲ့ရပါသည္ ကိုရင္ေရ...
အေရးအသားေျပျပစ္ျပီး ဆြဲေဆာင္မွဳအားေကာင္းသလို စာပိုဒ္ေလးေတြ သူ႕အပိုင္းေလးနဲ႕သူ..သူ႕ပုဒ္ကေလးနဲ႕ သူ..စနစ္တက်ခြဲျပီး တင္ျပထားတာ ဖတ္ရသူအဖို႕ စိတ္ထဲမွာေရာ..မ်က္စိထဲမွာေရာ..ပသာဒ ျပည့္ေစတယ္ဗ်ာ...တကယ့္ကို အတုယူစရာ တင္ျပပံုေလးပါပဲ ကိုရင္ေရ....
ကိုရင္တစ္ေယာက္..က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္ ဗ်ာ...

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
အညာေျမမွ ကိုမ်ဳိး

little brook said...

ေအာ္ ငါ့အကိုေရးလိုက္မွျဖင့္ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ဟီးဟီး ..
ျမင္းမေလးအစား လူကတြန္႔ေနတာ ဟားဟားဟား

ပုံ့မေ said...

အဟီးးး ျမင္းမေလး တျဖစ္လဲ မဟာနတ္ႀကီး သနားပါတယ္။ :)

နတ္က နတ္၊နတ္ ခ်င္းမေပါင္းပဲ လူနဲ ့လာေပါင္းေနေသးတယ္။ လူေတာင္မွ ဘိန္းစားနဲ ့မွ။ တကယ္...

အေျခတူ၊ အက်င့္တူ၊ စိတ္တူ တဲ ့သူေတြ ပနံသင့္ရင္ အိုေခမွာ စိုျပည္သလိုေပါ့။ နတ္ကလဲ နတ္ခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံမွေပါ့.. :)

Sein Lyan Tun said...

ဘုရားေရ.....


နတ္ဘိန္းစြဲတာ လူဘိန္းစြဲတာထက္ ဆုိေနပါလား...
လူဘိန္းစြဲတာေတာင္ ဘိန္းဖို႔ ဘယ္လိုရွာႀကံရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးက ထြက္ေသးတယ္...

နတ္က လူေလာက္မွာ အသံုးမက်.. ဟိဟိ


ဦးေနာ္

ခရီးအရွည္းးးးးးးးးးးးးးးးး ႀကီးထြက္ၿပီး ၿမန္ၿမန္ၿပန္လာခဲ့ေနာ္...

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ေမ်ာက္ေမ်ာက္

မမသီရိ said...

ဒီဘိန္းစား .. အေတာ္ ဥာဏ္ေျပးတာပဲ

ဘေလာ့ေလး ၾကာၾကာ ပစ္မထားပါနဲ႕ ေမာင္ေလးေရ

စိတ္လက္ၾကည္လင္ဖြယ္ရာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြ
အျမဲဖတ္ခ်င္ပါတယ္

ကိုရင္ေနာ္ said...

မနားခင္ ဒီပိုစ့္ကို ဒါ႐ိုက္တာ လုပ္ၿပီး ျပဇာတ္ကရ ေကာင္းမလားလို႔ ေတြးမိတယ္.. း)

ဘိန္းစားကိုေတာ႔ ဘိုဘို (မိုးကုတ္သား) ကို လုပ္ခိုင္းမွ ထင္တယ္.. း)

နတ္ကိုေတာ႔ ေမာင္ဖိုးစိန္ကို လုပ္ခိုင္းမယ္.. း)

ေဟ႔.. ဘယ္သူ ျမင္းျဖဴႀကီး လုပ္မလဲကြ.. း)))

ဖိုးစိန္ေရ.. ေျပးေတာ႔..


ခ်စ္ခင္စြာ..
ကိုရင္ေနာ္

Sein Lyan Tun said...

ဘုရားးးး


ဘုရားးးးးး



ဖိုးစိန္ က နတ္ ၿဖစ္ရ ဦးမယ္ေပါ့....

ဟုိဘိန္းစား ဘိုဘို သမ လို႔ ရွိသမွ် လဲ ေၿပာင္ ရအံုးမယ္.. ခိုင္းသမွ် လဲ လုပ္ရအံုးမယ္..

ဒီႀကားထဲ ၿမင္းမ ဘဝ က ေရာက္ရအံုးမယ္...


ေအာင္မေလး ၿမင္းၿဖဴ လုပ္မယ့္သူက ထြားထြားက်ိဳင္းက်ိဳင္းနဲ႔ တကယ့္ ဆြဲမယ္ ၿဖဲမယ္ ပိုစ့္ထဲကလို ဒါရိုက္တာ ရင္ က ဇာတ္ညြန္းေၿပာင္းၿပီးမွ ဒီ (က) ၿမင္း မ ကို အေသဖဲ့ ဆိုရင္ေတာ့ ၿမင္းမ စိန္စိန္ ေရတိမ္ နစ္ယံုတင္မကဘူး... ေၿမႀကီးထဲ အိပ္ရမယ္...

ဒါရိုက္တာ ရင္ ေရ....

ၿမင္းၿဖဴကို ထြားထြားက်ိဳင္းက်ိဳင္းေလး ေရြးေပးပါ...

ဒါေပမယ့္ ညွာညာွတာတာ စာနာမဲ့ ၿမင္းၿဖဴေတာ့ ၿဖစ္ပါေစေနာ္...


ခုတည္းက တိုင္ပတ္ အေၿပးေလ့က်င့္ထားေတာ့မယ္... ဟိဟိ...

ၿပီးရင္ေတာ့ ဘိန္းစားဘိုဘိုကို စိတ္နာနာနဲ႔ တစစီအေမြးႏွဳတ္ၿပစ္မယ္...ဟိဟိ

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

ေမ်ာက္ေမ်ာက္

အိျႏၵာ said...

ေပါက္ကေရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာထားၾကတယ္..။

ကိုရင္ေရ...စိတ္ေတြရႈပ္ေနတာ..ေတာင္ေပ်ာက္သြားသလိုပါပဲ...။
ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့...
ခင္ေလးကိုလဲ လြမ္းလွျပီ


ခ်စ္ခင္စြာ

ဖိုးေမာင္(happycloud) said...

ကိုရင္ေရအေရးအသားေကာင္းတာေရာ ဇာတ္လမ္းေလးက ဟာသေျမာက္တာေရာနဲ႔ အထူးေျပာစရာမလုိပါဘူးဗ်ာ....
ခဏနားမယ္ဆုိေတာ့လည္း ေအးေဆးေပါ့... ေနာက္ ျပန္ေရးခ်ိန္ၾကလည္း အေကာင္းေတြျဖစ္မယ္ဆိုတာသိေနပါတယ္...
ဖုိးေမာင္

ဒီမိုေဝယံ said...

ကိုရင္ေရ ဖတ္သြားတယ္။ ရီရတယ္ဗ်ာ.....
အေပါင္းေၾကာင့္ နတ္ပ်က္ေပါ့ဗ်ာ။ ..ေတာ္ေသးတာေပါ့... နတ္ျမင္းျဖစ္မသြားတာ...

စည္သူ said...

ဟားးဟားးဟားး..
ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ.. နတ္မင္းကေျပာတယ္.. ေကာငး္ ေ န တ ာ ဖ ီး ပ် က ္ တ ြား တ ယ ္..းP

“မေအေဘးးး ဘိန္းစား လာစမ္းး..!!! မင္းလုပ္လို႔ ငါ ဘိန္းလည္း စြဲရတယ္.. ငါ႔ ေညာင္ပင္လည္း မ်ိဳးတုံးရတယ္.. ကံေကာင္းလို႔ ျမင္းလက္ခ်က္မိၿပီး နတ္ဘ၀ ေရတိမ္ပါ နစ္ေတာ႔မလို႔.. မင္းကို ငါမေက်ဘူးးးး.. မင္းကို သတ္မယ္.. မင္းကို ငါ သတ္မယ္..”

ျမင္းျဖဴႀကီး စိန္စိန္ေရ.
ေျပးႏိုင္မွ လြတ္မယ္ဟ..းP

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
စည္သူ။

သုေျဒၷ said...

အေ၇းသားေကာင္းလို ့ ေလးစားခင္မင္တဲ ့ထဲ ကိုရင္လဲပါတယ္ အေရးသားစီစဥ္ပံုေလး ေကာင္းလိုက္သည္ ့ျဖစ္ျခင္းအေတြးပံုရိပ္မွာ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း အေပါင္းသင္းမမွားဘို ့ တင္ျပျခင္း ေလးကမိုက္တယ္ ရီရတယ္ဆိုတာ ထက္ဆင္ျခင္ရမဲ ့ အေနထားေလးကပိုတယ္ ေကာမန္ ့မွာ စိန္လွ်ံေလးျမင္းမေနရာထားတာ အံ၀င္ဂြင္က်ဗ်ာ သိတယ္မလားနာမည္ျကီး ျမင္းမေလးနာမည္ကိုက (စိန္လွ်ံ)တဲ ့ေလ ဒီေတာ ့ညီေလးဖိုးစိန္ေရ ("အျမီးကုတ္၍မလံု လံုေအာင္ဖံုးရင္း မလြတ္လြတ္ေအာင္ေျပးေပေတာ ့") ေကာင္းခ်က္ကေတာ ့တကယ္မေျပာခ်င္ေတာ ့ပါဘူး (စာေရးေကာင္းတာေျပာပါတယ္) ခင္တဲ ့ သုေျဒၷ

မယ္႔ကိုး said...

ဘယ္ေတာ့ ဒီလို ဘဝအေမာေျပေစၿပီး သုတရသလွတဲ႔စာေတြကို ျပန္ဖတ္ရမွာလဲ။
မမခင္ေလးစာေလးေတြလည္း ေစာင့္ရတာ ေမာလွၿပီ။

ေရတမာ said...

5/5 သာယာတဲ့ ခရီလမ္းျဖစ္ပါေစ ဦးေနာ္ေရ။ ျပန္လာရင္လည္း မ်ားမ်ားေရးႏုိင္ပါေစ

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ဟား..ဟား...
ႏြယ္ေလး(ဒ႑ာရီ)က သြားဖတ္ႀကည္႔ပါ ဆိုလို႕
လာဖတ္တာ...အရမ္းရီရတယ္ေနာ္...
ေကာင္း....ဟား..ဟား..ဟား...

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

ဦးေနာ္ေရ

အရမ္းစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္။ ဦးေနာ္က စိတ္ကူးေကာင္းလိုက္တာ။

တကယ္ေတာ့ လူမွားေပါင္းတာလား။ လူေပါင္းမွားတာလား။

ေသခ်ာသိခ်င္သည္။
အဟိ

Ko Min Htet said...

ကိုရင္ေနာ္ႀကီး ခင္ဗ်ားပို႔စ္က အရမ္းရယ္ရတယ္ဗ်ိဳ႕၊ သေဘာက်တယ္ဗ်ား။ အင္း---ဖတ္ရင္းနဲ႔ တစ္ခုစဥ္းစားမိတာက “က်ဳပ္တို႔ျမန္မာျပည္ႀကီးလဲ ဒီပို႔စ္ထဲက ေညာင္ပင္ႀကီးလိုျဖစ္ေနပီ”။ ေညာင္ေစာင့္သန္းေရႊနဲ႔ ဘိန္းစားငေတဇ လုပ္စားၾကလို႔ေလ။ က်ဳပ္တုိ႔လဲ ဘာဆုမွ ေတာင္းလို႔မရေတာ့ဘူး။

ကိုရင္ေနာ္ said...

အေဟးေဟး..
ကိုမင္းထက္ႀကီးက 3D ၾကည့္သလို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ တန္းျမင္ေတာ႔တာပဲ.. း))

ေက်းဇူးပါဗ်ာ..

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္

စိုင္းေလာင္မိန္းသက္ said...

လာဖတ္တယ္ဗ်ာ

ကိုလူေထြး said...

ကိုရင္ေနာ္ေရ

ခရီးကျပန္လာရင္ ကုန္ၾကမ္းေတြ မ်ားမ်ားျပန္သယ္ခဲ့ပါ...

းဝ)

အခ်စ္မဲ႔ဂစ္တာ said...

ပံုျပင္ကေတာ့ရွယ္ပဲ အစ္ကိုေရ... နတ္လည္း ကိုယ္ေပ်ာက္ျမန္ေပလို႔ေပါ့... မဟုတ္လို႔ကေတာ့
အဟ...

စိုင္းစိုင္းလား႐ွဳိး said...

ကိုရင္ေရ က်ဳပ္ေတာင္ မလာႏိုင္တာၾကာေပါ႔ ဒီပံုျပင္ေလးကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားဖူးတာဗ် ေတာ္ေတာ္ နားေထာင္ေကာင္းတဲ့ ပံုျပင္ေပပဲ။ အရင္ကေတာ့ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ ၿပံဳးရတယ္ ခုေတာ့ ကိုရင္ေရးတာ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ရီရတယ္ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ဳိ႕႕႕႕...........

Angel Shaper said...

ဒီလို ရသျပည့္ျပည့္၀၀နဲ့ စာေလးေတြ ထပ္ဖတ္ရဖုိ့ ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ပါေနာ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ဘြယ္ခရီးေလး ျဖစ္ပါေစ။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ေအာ္ ရုကၡစုိးလဲ စြဲတတ္တာပါဘဲလား။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

မအားရာက အားရပါးရရီလိုက္ရတာ ကိုရင္ေနာ္ရာ

HRmyanmar said...

ကိုရင္ႀကီးခင္ဗ်
စာေတြလာဖတ္သြားပါတယ္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိတယ္ ... း) ဟိဟိ
ဘိန္းစားအလို နတ္မလိုက္ႏိုင္
ေတာ္ေသးတာေပါ့ နတ္ႀကီး နတ္ျဖစ္႐ႈံးေတာ့လို႔ :p

Moe Tain Nyo said...

သေဘာက်ပါတယ္ဗ်ာ။ ေတာ္လိုက္တဲ့ ဘိန္းစား။

jr.လြင္ဦး said...

ိကိုရင္ေနာ္ ႏွင့္ အမ ခင္ေလးငယ္..

sweet december for both of you!

ခင္မင္လွ်က္
ဂ်ဴ

p.s cbox ရွာမရလို႔ ဒီမွာ ေရးသြားတာ ခြင့္လႊတ္ပါရွင္။

Anonymous said...

ေညာင္ေစာင့္နတ္ၾကီးကို ဖတ္ျပီး တဟားဟားရယ္လိုက္ရတာဗ်ာ [D;[D;
ကိုရင္ေနာ္ၾကီး ခရီးသြားေနတယ္ဆိုေတာ့ ခင္ေလးငယ္ တစ္ေယာက္ထဲေပါ႔ မခင္ေလးစာေတြ မဖတ္ရတာၾကာျပီ ေရးပါအုန္းဗ် အခ်စ္ေတြ အလြမ္းေတြ ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေတြ ေမွ်ာ္ေနပါတယ။္

အားေပးေနတဲ့
ေဘာ္ဒါၾကီး PPG

Yan said...

ေညာင္ေစာင္႔နတ္ၾကီးဆီမွာ လာဆုေတာင္းပါတယ္.

ကုိရင္ေနာ္ၾကီး က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစ..
မခင္ေလးငယ္လည္း ခ်မ္းသာပါေစ လန္းျဖာပါေစ.

၀မ္းေစြ႔၀မ္းေစြ႔ ၀မ္းတူးေဆြ႔... း)

(ႏွစ္ေယာက္စာမုိ႔ ၀မ္းတူးေဆြ႔သြားတာ. ဟတ္ဟတ္)

Y.

Anonymous said...

ငယ္ငယ္ကေတာ႕ အားနာတတ္လို႕ ခါးပါသြားတဲ႕ ရုကၡစိုးအေၾကာင္း နားေထာင္ရဖူးတယ္ ။ အခုေခတ္သစ္ပံုျပင္ကေတာ႕ လူေပါင္းမွားလို႕ ဘံုေပ်ာက္ ဘိန္းစြဲ ျဖစ္သြားတဲ႕ နတ္၊ သေဘာက်ပါတယ္ ။ ဒီလို ျဖန္႕ထြက္ေတြး ပံုျပင္ေလးေတြ ဆက္ၿပီးေမွ်ာ္လင္႕ေနပါတယ္ ။