Wednesday, December 2, 2009

စကားလံုးတို႔ဝတ္ဆံအေႂကြ

စာေတြ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္.....။
စာေတြ ေရးေနပါတယ္..........။
စာေတြ ဆက္ေရးပါဦးမယ္...........။
ကၽြန္မဟာ ကိုယ္တားထားတဲ့ ကိုယ့္စည္း.. ကိုယ္ခတ္ထားတဲ့ ကိုယ့္ေဘာင္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ လြတ္လပ္စြာ ကူးရင္းခတ္ရင္း စာေရးေနသူပါ..။ ေျခအခတ္မွာ ရင္ဘတ္ထဲက အရာတခ်ိဳ႕က ဒိုက္ေတြအျဖစ္ လာကပ္တတ္တာ ဆန္းတယ္မထင္မိ..။ “ဒိုက္” လို႔ ဆိုတိုင္း အမိႈက္ေတြပဲလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔ ဘယ္ရမလဲေနာ္..! တခါတခါ ေဗဒါျဖစ္သလို ၾကာပန္းငံုေတြလည္း လာစုတြယ္ၿငိခ်င္ ၿငိမွာေပါ႔..။ က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္သလို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရင္း ရာသီသံုးပါးမွာပြင့္တဲ့ ပန္းတို႔ရဲ႕ ဝတ္ဆံအေႂကြမွာ ငိုက္ျမည္းသြားမယ္႔ အနာဂါတ္ဟာ ေဒသသံ ဆန္မဆန္ ဘယ္သူ ျငင္းခ်က္ထုတ္မွာမို႔လဲေလ...!!

စာမွာစ်ာန္ဝင္လာတဲ့အခါ လက္အစံုဟာ ေမွာ္ေအာင္မေအာင္ အေျဖထုတ္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာင္ ရတတ္တာမွ မဟုတ္တာ..။ ေရးမိတဲ့စာမွာ ကာလံေဒသံ ပါခ်င္ပါမယ္.. နိမိတ္ေတြ အတိတ္ေတြနဲ႔ ၿငိေကာင္းၿငိမယ္.. ဆႏၵေတြလည္း ပါေကာင္းပါမွာေပါ႔..။ လက္ရွိရင္ခုန္သံနဲ႔ ႏႊယ္ခ်င္ႏႊယ္မယ္.. ဒါမွမဟုတ္... က်ိန္စာမိထားတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက အနာေဟာင္းတခ်ိဳ႕က က်ိန္စာျပယ္ ျပန္ရွင္သန္လာသလိုမ်ိဳး ႐ုန္းထခ်င္လည္း ႐ုန္းထလာမွာေပါ့။ စာဟာ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျဖစ္သလို စာဟာ ကၽြန္မ ခႏၶာအသြင္ ေဆာင္ခ်င္လည္း ေဆာင္ဦးမွာေလ..။

တခါတရံေတာ့ စာဟာကၽြန္မ ဆံႏြယ္ေတြလို ႐ႈပ္ခ်င္လည္း ႐ႈပ္ခဲ့မွာပါပဲ..။ ကၽြန္မ ေသြးေတြလို ရဲရဲေတာက္လာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္မိတယ္ ဆိုတာ မျငင္းခ်င္ပါဘူး...။ ေသြးစက္ေတြနဲ႔ ေရးမိေတာ့မယ္႔ လက္အစံုကို ဘရိတ္ ျပန္အုပ္ရတတ္တဲ့အခါ ကၽြန္မလို သက္ျပင္းခ်မိသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိမလဲေတာ့ မသိ..!! ဝဋ္နာကံနာ တစ္ခုလို အလိုမက်စြာ ကိုယ့္လက္ ကိုယ္ျပန္ခ်ဳပ္၊ ကိုယ့္လက္ ကိုယ္ျပန္ျဖဳတ္နဲ႔ပါပဲ။ ေက်နပ္သလို မေက်နပ္သလို စိတ္ေတြနဲ႔ ေနရထိုင္ရ ခက္လာတဲ့အခါ စာအုပ္ကိုပိတ္ ျပန္အိပ္႐ံုေပါ႔..။ ကၽြန္မ ေခါင္းေတာ့မကုတ္ပါဘူး။

အိပ္လို႔ေကာ ေပ်ာ္မယ္ထင္ပါသလား..!! ဂေယာက္ ဂယက္ေတြ ထေတြးလို႔ မာတဲ့ေခါင္းက ေနသာေနဆဲ...။ သံစဥ္ပဲ မဲ့သလို ေတးသြားပဲ လြဲသလိုနဲ႔ ေတာင္ေရာက္ေျမာက္ေရာက္ ျပန္ေရး ျပန္ဖ်က္နဲ႔ သမိုင္းအသစ္ကို တက္ဖို႔ခက္ရဲ႕။ ဆူးေတြအမ်ားႀကီး ျမင္ေနရတာေတာင္ ဖိကိုင္မိခ်င္ျပန္ေသးသူလိုလို..။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ပ်က္ ၾကက္ေျခေတြ ခတ္ရေပါင္းလည္း မ်ားလြန္းၿပီ..။ စိတ္ေတြအခ်ဥ္ေပါက္တဲ့ အခါ အာ႐ံုခါးခါးေတြနဲ႔ ခရီးကို မေပါက္ေတာ့တာေလ..။ ဒါေပမဲ့လည္း နာတာရွည္ ေဝဒနာစြဲသလို လက္အစံုက စာေတြ ခ်ခ်ေရးျပန္တယ္..။

စာေရးသူ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ မိခင္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရာခိုင္ႏႈန္း ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စာေတြမွာ ကၽြန္မဟာ ေဖေဖျဖစ္သလို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ ေမေမလည္းျဖစ္တယ္..။ သားေလးျဖစ္သလို ပါးေဖာင္းေဖာင္း နီတာရဲ သမီးေလးလည္း ျဖစ္တယ္..။ ဆိုးႏြဲ႕တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို စကားနည္းတဲ့ ညီမေလးျဖစ္တယ္..။ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္သလို နားလည္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တယ္..။ သက္မဲ႔ခံုတန္းေလးျဖစ္သလို ေၾကာင္ျဖဴျဖဴေလးျဖစ္တယ္..။ ေခတ္အျမင္ရွိသလို ဟိုးေခတ္ေဟာင္းကို ျပန္ဆြဲသူျဖစ္တယ္..။ မင္းသမီးတစ္လက္ျဖစ္သလို ပြဲၾကည့္သူ သက္သက္ျဖစ္တယ္..။ ကၽြန္မကို လိုလားသူျဖစ္သလို ကၽြန္မကို ေခါင္းခါ႐ႈံ႕ခ်သူ ျဖစ္တတ္ျပန္တယ္..။ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ ေပေတေတဂ်စ္ကန္ကန္ ေခါင္းမာသူ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါပဲ..။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ စာေရးေနပါတယ္..။

ကိုယ္ဆိုတဲ့ ေတးသြားတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ္တိုင္ျပန္ၾကားႏိုင္ဖို႔ သိပ္ကို ငတ္မြတ္လာတဲ့အခါ နံရံေတြကို ေဖာက္ထြက္ရင္း ေလစိမ္းေတြေနာက္ အေမာတေကာ ေျပးလိုက္မိ တတ္တာလည္းရွိတယ္..။ ေႏြးေထြးမႈကို လိုအပ္ ေတာင့္တရင္း ရင္ခြင္ငတ္သူလို ျဖစ္လာတဲ့ စာေတြ အတြက္ ဘယ္ေဗဒင္ဆရာကို ေဟာစာတမ္း ထုတ္ခိုင္းရမယ္မသိ..။ ကုိးရုိးကားရား ကိုယ့္စာေတြနဲ႔ ကိုယ္ ရယ္ခ်င္သလို ငိုခ်င္သလိုနဲ႔ေပါ့..။ ေနေတြျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူ၊ မိုးေတြသည္း၊ လွ်ပ္ေတြလက္၊ ေလျပင္းေတြ တဝုန္းဝုန္းက်လို႔ နတ္ဝင္သည္ နတ္ပူးသလို လည္းျဖစ္ရဲ႕...။

စာေတြနဲ႔ အေတြးေတြ တေမ႔တေမာ လႊင့္ေျမာေနခိုက္ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ႏွာက်က္က အိမ္ေျမႇာင္တစ္ေကာင္ ျပဳတ္က်လာမွ ကပ်ာကယာ ထ ျဖစ္တတ္ေသးတာမ်ိဳး..။ စာေတြနဲ႔ စစ္ခင္းရင္း ပဋိပကၡေတြ အမ်ားသားနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ပဲ “ေကာင္းေသာညပါ...” “အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ...” ဆိုတာမ်ိဳး ျပန္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရေလမလား..!! “လူဆိုတာ ကိုယ့္မာနနဲ႔ ကိုယ္” ဆိုတဲ့ စကား အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာ နားလည္ပါရဲ႕နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပဲ စာမွာ “ကိုယ္” နဲ႔ “မာန” က အသြင္မတူတဲ့ သတၱဝါႏွစ္ေကာင္လို သတ္ၾက ပုတ္ၾက..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္ဖ်န္ေျဖရင္း ကိုယ္တိုင္ပဲ ဒိုင္သူႀကီး ျဖစ္သြားရျပန္ေသးတာ..။

ဒီလိုနဲ႔ လံုးခ်ာပတ္ခ်ာေတြ တဝဲဝဲလည္လို႔ပါပဲ..။ စာထဲမွာ႐ြက္လႊင့္... နာက်ဥ္ျခင္း ရာသီေတြကိုျဖတ္... ခ်ိဳၿမိန္ဒုကၡေတြကို ရင္စည္းခံ... ေအးစက္စက္ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း......

စာေတြ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္.....။
စာေတြ ေရးေနပါတယ္..........။
စာေတြ ဆက္ေရးပါဦးမယ္...........။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဟိုး.... နက္႐ိႈင္းတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက စကားလံုးေတြ ဝတ္ဆံေႂကြတိုင္း ေရးျဖစ္ေနတဲ႔ စာေရးျခင္းအႏုပညာမွာ ရင္ခုန္မႈေတြနဲ႔ ႏူးညံ့သက္ဝင္ေနမိပါတယ္..။ စိတ္သန္႔စြာနဲ႔ ေခၽြခ်မိတဲ့ စာေတြအေပၚမွာ သစၥာေဖာက္မႈကင္းတဲ့ ရသတစံုတရာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပးစြမ္းႏိုင္သူ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနပါရေစ...။

(ခင္ေလးငယ္)

28 comments:

Mogok Thar said...

စာေတြ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္.....။
စာေတြ ေရးေနပါတယ္..........။
စာေတြ ဆက္ေရးပါဦးမယ္...........။

ဆက္ေရးပါ။ ဆက္လက္အားေပးေနမွာပါ။

ေၾကြက်လာတဲ့ ၀တ္ဆံေတြတိုင္းဟာ စာဖတ္သူႏွလံုးသားနဲ႕ ရင္ခုန္ထိေတြ႕ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရသမ်ိဳးစံုတဲ့ ပန္းကေလးေတြ ဖူးပြင့္လာမွာ အေသအခ်ာ.....

ခင္မင္ေလးစား ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

Anonymous said...

မမငယ္ေရ

စာလာဖတ္သြားပါတယ္၊ ေရြးျခယ္မႈအားေကာင္းတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔စာေတြ ထပ္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ရွင္. . . .

အိအိ

MANORHARY said...

ခင္ေလးေရ..
နက္ရိႈင္းတဲ့ႏွလံုးသားေထာင့္တစ္ေနရာကလာတဲ့
စကားလံုးဝတ္ဆံေၾကြေတြ
တၿမၿမသင္းေမႊးလာေလတိုင္း ..
ရင္ခုန္မႈေတြနဲ႔ ႏူးညံ့သက္ဝင္ ..
ရွင္သန္မႈေတြကုိ ၿပန္လည္ၿမင္ေတြ႕ရၿမဲပါ ...
ခင္ေလးရဲ႕ စကားလံုးဝတ္ဆံေတြ
အၿမဲသင္းၿမေနပါေစ။

မဂၤလာပါ .... said...

အယ္ အစ္ကိုရင္ေနာ္ ျပန္လာျပီလား အဆင္ေျပခဲ႔လား မဖတ္ခင္ ၄ ေလာက္ေတာ႔ ၀င္ယူထားဦးမွ

မဂၤလာပါ .... said...

မမခင္ေလးငယ္ စာမဖတ္ရေသးခင္ မန္႔လိုက္လို႔ လူမွားသြားတယ္ေနာ္ ဟိ း)
ႏူညံ႔သက္၀င္လွတဲ႔ စာသားေလးေတြကို ေသခ်ာဖတ္ရႈခံစားသြားပါတယ္ ....
စာေတြအမ်ၾကီး ဆက္ေရးႏိုင္ပါေစ ... မမေရ...
ထာ၀စဥ္အားေပးလွ်က္ပါ

Moe Myint Tane said...

စကားလံုးေတြ ၀တ္ဆံေၾကြက်ေနသမွ် ထြက္ထြက္လာမယ္႔ စာေတြ..။
ဗ်ာပါဒနဲ႔ ၀ါက်ညွိမယ္႔ ရက္ေတြ..။
ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔ ပနံသင္႔မယ္႔ ရက္ေတြ..။
ေမ်ာပါလြင္႔ပါးတဲ႔ တိမ္တခိုင္မွာေတာင္
သူကိုယ္ပိုင္ အႏုပညာရွိေနတတ္မွေတာ႔
မေလးေရ စကားလံုးပင္စည္ မပ်က္သုဥ္းသမွ်
စာဆက္ထံုးေတြ ျမဲခိုင္ပါေစ။

Warmly Welcome Back!!!!


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ဒ႑ာရီ said...

လွပဆန္းသစ္ၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ စကားလံုးေရြးခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ထူးထူးျခားျခားေလး ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ စာသားေလးေတြက သက္၀င္လွပါတယ္။
သူတရသေတြနဲ႔ စံုလင္လွတဲ့ စာေပးေတြနဲ႔အတူ ကာရံညီတဲ့ စကားလံုးေလးေတြနဲ႔ စာေပေတြ ဆက္လက္ေရးသားႏိုင္ပါေစလို႔ .... ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။
ထာ၀ရ အားေပးေနမွာပါ။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

မမသီရိ said...

ခင္ေလး ေရ

သဒၶါလိႈင္း said...

ေရးဖဲြ႔ထားတဲ့ စာေလးေတြကို အၿမဲဖတ္ျဖစ္တယ္။ အရမ္းဖတ္လို႔ ေကာင္းပါတယ္။

ေမဇင္ said...

စာေတြ ဆက္ေရးေနပါ...စာေတြကို ဆက္အားေပးေနပါဦးမယ္....

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဒီလိုႏုႏုညံ့ညံ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး နဲ႔ အက္ေဆး အေရးေကာင္းတဲ့ မခင္ေလးငယ္ေရ စာေတြဆက္ေရးပါဗ်ာ ...။ စာဖတ္သူေတြ အတြက္ လိုအပ္ပါတယ္ း)

...ခင္မင္ေသာအားျဖင့္...
(ျမစ္က်ဳိးအင္း)

မိုးေမာင္ said...

စိတ္သန္႔စြာနဲ႔ေခၽြခ်မိတဲ့ စာေတြအေပၚမွာ သစၥာေဖာက္မႈကင္းတဲ့ ရသတစံုတရာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပးစြမ္းႏိုင္သူ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနပါရေစ...။

သံသယရွိစရာမလိုပါဘူး။ တကယ္ေကာင္းတဲ့ အက္ေဆးေတြ ကဗ်ာေတြခ်ည္း ဒီဘေလာဂ့္မွာ စုစည္းထားတာပါ။ ဒီဘေလာဂ့္ကထြက္တဲ့ အမႈိက္ဆိုတာလည္း တန္းဖိုးရွိတဲ့အမႈိက္ေတြျဖစ္ေနမွာ အေသအခ်ာပါ။ ယံုၾကည္ရာခရီးအတြက္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ၾကစို႔ မငယ္ႀကီးေရ..။ Welcome back buddy!! :P

ခင္မင္လ်က္...

မီယာ said...

မခင္ေလး... အၿမဲ ဖတ္လုိ႔ ေကာင္းတာခ်ည္းပဲ... စကားလုံး တလုံးစီမွာ စာေရးသူရဲ႕ ေစတနာပါတာ သိသာတာပဲေလ... စာေတြ ဆက္ေရးပါဦးမယ္ ဆုိလုိ႔ ၀မ္းသာမိတယ္... က်န္းမာ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ

Anonymous said...

ေရးပါ ေရးပါ မမ
အားေပးခ်င္လုိ႔ ေစာင္႔ေနတာပါ။
ဦးေနာ္မဟုတ္ မမခင္ေလးဆုိတာ ဂယ္ယုံပါၿပီ။

ေမေလး said...

အေပၚကမန္႔ခဲ႔တာ ေမေလးေနာ္မမ လင္႔မပါလုိ႔

ဖိုးေမာင္(happycloud) said...

မခင္ေရ... ေရးႏုိင္သေလာက္ေရးပါဗ်ာ... ဆက္လက္အားေပးေနပါ့မယ္...
က်ေနာ္တု႔ိကေတာ့ အၿမဲခင္မင္လွ်က္ ပါဗ်ာ...

စည္သူ said...

“စာမွာစ်ာန္ဝင္လာတဲ့အခါ လက္အစံုဟာ ေမွာ္ေအာင္မေအာင္ အေျဖထုတ္ဖို႔ အခ်ိန္ေတာင္ ရတတ္တာမွ မဟုတ္တာ..။ ေရးမိတဲ့စာမွာ ကာလံေဒသံ ပါခ်င္ပါမယ္.. နိမိတ္ေတြ အတိတ္ေတြနဲ႔ ၿငိေကာင္းၿငိမယ္.. ဆႏၵေတြလည္း ပါေကာင္းပါမွာေပါ႔..။ လက္ရွိရင္ခုန္သံနဲ႔ ႏႊယ္ခ်င္ႏႊယ္မယ္.. ဒါမွမဟုတ္... က်ိန္စာမိထားတဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက အနာေဟာင္းတခ်ိဳ႕က က်ိန္စာျပယ္ ျပန္ရွင္သန္လာသလိုမ်ိဳး ႐ုန္းထခ်င္လည္း ႐ုန္းထလာမွာေပါ့။ စာဟာ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျဖစ္သလို စာဟာ ကၽြန္မ ခႏၶာအသြင္ ေဆာင္ခ်င္လည္း ေဆာင္ဦးမွာေလ..” အရမ္းကို မွန္တယ္ အမေရ.. နႏၵာလႈိင္ ေျပာသလိုပါပဲ ေသြးထြက္ေအာင္ကို မွန္တာ..

အင္း.. အမကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေရာင္ႀကည့္တယ္ မ်က္ႏွာမွာ.. က ခ ဂ ဏ ပက ၿဲ ုိ့တ ျ
း္ါမ အ က ဟ ဆ ၁၀၆၅-၀၁၉၄၃ ေတြ a u j h lsk fj adj ေတြကို ျမင္ရာင္ေနမိတယ္..ခိခိခိ..(ေနာက္တာေနာ္..)

““လူဆိုတာ ကိုယ့္မာနနဲ႔ ကိုယ္” ဆိုတဲ့ စကား အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာ နားလည္ပါရဲ႕နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပဲ စာမွာ “ကိုယ္” နဲ႔ “မာန” က အသြင္မတူတဲ့ သတၱဝါႏွစ္ေကာင္လို သတ္ၾက ပုတ္ၾက..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္ဖ်န္ေျဖရင္း ကိုယ္တိုင္ပဲ ဒိုင္သူႀကီး ျဖစ္သြားရျပန္ေသးတာ”.. ဒီစာသားကို အရမ္းသေဘာက်တယ္ အမေရ.. မာနရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ လူသံုးေရာက္ ျဖစ္သြားသလိုပါပဲ..

မန႔္ရရင္ေတာ့ တစ္ပုဒ္လံုး ျပန္ရးခ်မိမွာပါပဲ.. မေရးတာႀကာလို႔လား မသိဘူး.. ဖတ္လို႔ အေတာ္ကို ေကာင္းတယ္.. ဖြက္ထားတဲ့ဓါးကို ႀကိတ္ေသြးေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕..

ေခါင္းစဥ္ေပးပံုေလးက အရမ္းကို ကဗ်ာဆန္သလို စိတ္ကူးယဥ္လည္း ဆန္တယ္..

ဂ်စ္ကန္ကန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
စည္သူ။

Sein Lyan Tun said...

မမငယ္ေလးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး



မမငယ္ေလးေရးတာကို ေမ်ာက္ေမ်ာက္ ရင္ဘတ္နဲ႕ ဖတ္သြားတယ္...

မမေရးတာေတြက ေမ်ာက္ေမ်ာက္ေၿပာခ်င္တာေတြပါပဲေလ..


ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ စိတ္သန္႔စြာ ေခၽြခ်လို႔ အံက်လာတဲ့ စကားလံုးတိုင္းမွာ ရသတစံုတရာ ပါတယ္ဆိုတာ.......


မမငယ္ေလး... ေမ်ာက္ေမ်ာက္ ခရီးထြက္မွာမို႔ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ဖတ္ၿပီးမန္႕ဖူး...

ခု မမငယ္ေလးတာဝန္ေက်သလို ေမ်ာက္ေမ်ာက္တာဝန္ေက်ပါၿပီး... ဟိဟိ....

ဘာမွလဲဆိုင္ဖူးေနာ္...


မမ ေနေကာင္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ေမ်ာက္ေမ်ာက္

တာရာ said...

အခုမွေရးျဖစ္တာမႀကီးေရ
ကၽြန္ေတာ္က မႀကီးတို႔စာေတြတိုင္းကိုခေရဇီပါ။။
အမ်ားႀကီးထပ္ေမွ်ာ္ေနပါရေစဗ်ာ------

မယ္႔ကိုး said...

ခ်စ္မေလးေရ...
ဘယ္လိုမွ မအားလို႔ အခုမွ လာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။
ခ်စ္မေလးေရးတဲ႔ စကားလံုးတိုင္းႏွစ္သက္သေဘာက် အားေပးေနသူပါ။
ထာဝစဥ္ ထာဝရ...

ခ်စ္ညီမေလး
=)

Unknown said...

စာေကာင္း ေပမြန္ ေတြ လာ ဖတ္ ပါ တယ္ ႏွစ္ ေယာက္ စလံုး က စကား လံုး နိုင္တယ္ အတု ယူ ေနရ ပါတယ္ ဗ်ာ။

ျငိမ္း ခ်မ္း ပါေစ

ဥပသကာ

jr.လြင္ဦး said...

အမ အရမ္းကို ႏူးည့ံျပီး ကဗ်ာဆန္တာပဲ။
အားေပးလွ်က္
jr.လြင္ဦး

Anonymous said...

ကိုရင္ေနာ္နဲ႔ မခင္ေလးငယ္ စာေတြမဖတ္ရတာၾကာျပီ အသစ္ေရးပါအုန္း။ cbox မေတြ႔လို႕ ဒီမွာေအာ္ခဲ့ပါတယ္။

TGRmg said...

အရင္အေရးနဲ႔ အခုအေရး ေရးက်င့္ရွိလာေလ ဖတ္ရတာ ပိုအႏွစ္ျပည့္လာေလလို႔ ခံစားမိတယ္။
ေက်ာင္းတဖက္နဲ႔မို႔ အခ်ိန္လုၿပီး စာေကာင္းေလးေတြ လိုက္ရွာဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္ ဒါမ်ိဳးေလးေတြ ဖတ္ရရင္ စိတ္ထဲမွာ ျပည့္စံုသြားတယ္။ အားေပးတယ္ ညီမေလးေရ... ဆက္ေရးပါ။

HRmyanmar said...

မဂၤလာပါ စာေတြ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္
စာေတြ ေရးေနပါတယ္
စာေတြ ဆက္ေရးပါဦးမယ္ ဆိုၿပီး လာေသးဖူးေနာ္

littlebrook said...

အကိုေတာ္နဲ႔ အမေတာ္.ကေလးေလး ... မေတြ႔မျမင္တာၾကာ ... မဂၤလာပါ
အမေရ ... ပို႔စ္ေလးဖတ္သြားတယ္ နံပတ္ငါး အပိုဒ္ေလး လွတယ္ .. း)

Yan said...

လူဆိုတာ ကိုယ့္မာနနဲ႔ ကိုယ္” ဆိုတဲ့ စကား အဓိပၸါယ္ကို ေသခ်ာ နားလည္ပါရဲ႕နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ပဲ စာမွာ “ကိုယ္” နဲ႔ “မာန” က အသြင္မတူတဲ့ သတၱဝါႏွစ္ေကာင္လို သတ္ၾက ပုတ္ၾက..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္ဖ်န္ေျဖရင္း ကိုယ္တိုင္ပဲ ဒိုင္သူႀကီး ျဖစ္သြားရျပန္ေသးတာ..။

အဲဒီ႔အေရးအသားကုိ ၾကိဳက္လုိက္တာ. ျပန္ဖတ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ႏွစ္ႏွစ္ျခဳိက္ျခဳိက္ျပဳံးေနမိတယ္.
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ. ကုိယ္နဲ႔ကုိယ္ ျပန္တည္႔ေအာင္ေနရတာလဲ မလြယ္သားလားေနာ္.

စကားမစပ္.. ကုိရင္ေနာ္ၾကီး ဘာေတြလုပ္ေနလဲလုိ႔ ေမးေပးပါဦး. း)

ခင္မင္လ်က္

Y.

သုခုမေလဒီ said...

စာေရးသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ မိခင္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရာခိုင္ႏႈန္း ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စာေတြမွာကၽြန္မဟာ ေဖေဖျဖစ္သလို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲေမေမလည္းျဖစ္ တယ္..။ သားေလးျဖစ္သလို ပါးေဖာင္းေဖာင္း နီတာရဲ သမီးေလးလည္းျဖစ္တယ္..။ ဆိုးႏြဲ႕တဲ့အစ္မ တစ္ေယာက္ျဖစ္သလို စကားနည္းတဲ့ ညီမေလးျဖစ္ တယ္..။ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္သလို နားလည္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တယ္..။ သက္မဲ႔ခံုတန္းေလးျဖစ္သလို ေၾကာင္ျဖဴျဖဴေလးျဖစ္ တယ္..။ ေခတ္အျမင္ရွိသလို ဟိုးေခတ္ေဟာင္းကို ျပန္ဆြဲသူျဖစ္တယ္..။ မင္းသမီးတစ္လက္ျဖစ္သလို ပြဲၾကည့္သူသက္သက္ျဖစ္တယ္..။ ကၽြန္မကို လိုလားသူျဖစ္သလို ကၽြန္မကို ေခါင္းခါ႐ႈံ႕ခ်သူ ျဖစ္တတ္ျပန္တယ္..။ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ ေပေတေတဂ်စ္ကန္ကန္ ေခါင္းမာသူမိန္းမတစ္ ေယာက္ပါပဲ..။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မစာေရးေန ပါတယ္..။
ညီမေရ အရမ္းေကာင္းတဲ့စကားလံုးေတြပါ။ ေကာင္းမြန္စြာ စာေတြကိုဆက္ေရးသားႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။