Friday, January 22, 2010

႐ူးသြပ္တမ္းတစြာ

အေတြးေတြ သိပ္ကိုလွပလို႔ ရနံ႔ေတြေမႊးႀကိဳင္ သင္းပ်ံ႕လြန္းတဲ့့ ညေလးတစ္ညမွာပဲ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုဟာ ခႏၶာပါးပါးဆီကို လေရာင္ေတြလို ေအးၿငိမ့္စြာ စီးေမ်ာလာခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့..!! ႏူးညံ့ျခင္းေပါင္းစံုခတဲ့ ညေလးလို႔ ကိုယ္တင္စား လိုက္မိေတာ့မယ္..။ လိုက္ဖမ္းဆုပ္ၾကည့္တဲ့အခါ... လက္ဖဝါးေလး တစ္ဖက္ထဲမွာ ျပည့္ျပည့္လာေနတာ ေလမြမြေတြ... သိမ္ေမြ႕လြန္းတဲ့ ေလပါးပါး ႏုႏုေလးေတြ။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြခ်ိဳးၿပီး ေကြးခ်ျပစ္ရက္စရာ မ႐ွိေအာင္ ႏူးညံ့လြန္းေနလိုက္တာေလ...။

မိန္းမူးေနတဲ့ ၾကည္ႏူးစိတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္႐ဲ႕အၿပံဳးေတြေလာက္ လွေနသူ ေဟာဒီကမၻာေပၚမွာ ဘယ္သူ႐ွိႏိုင္ဦးမွာတဲ့လဲ..!! သိပ္ကိုေသခ်ာပါတယ္ ကိုယ့္အၿပံဳးေတြကို ဘယ္မိုနာလီဇာမွ မမီႏိုင္ဘူးဆိုတာ..။ ခ်ိဳသာလိုက္တဲ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးက ကိုယ့္ဘဝတစ္ခု ျဖစ္မ်ားသြားၿပီလား..!! ဝိုင္းစက္ေနတဲ့ မ်က္ဆန္နက္ေလး ႏွစ္စံုကေကာ ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား ေဖြ႐ွာေနတာတဲ့လဲ.. မည္းနက္ၿပီး ေကာ့တက္ေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ေလးေတြနဲ႔ေပါ့.. ကိုယ့္အသက္႐ွဳေတြ မွားသြားေလာက္ေအာင္ထိ သိပ္လွတာပဲကြယ္..။

ညိႇဳ႕ေနတာမဟုတ္ပါဘူး.. ျဖဴစင္လြန္းျခင္းေတြနဲ႔ အနက္႐ိွဳင္းဆံုး ေလာကသစ္တစ္ခုဆီ ေခၚယူသြားဖို႔ သူျပင္ဆင္ေနတာေလ.. ကိုယ္ကလည္း သူေခၚေဆာင္ရာေနာက္ အဆံုးစြန္ဆံုးအထိ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ဖို႔အဆင္သင့္ ျဖစ္သြားခဲ့ရၿပီ။ သူဟာ ကိုယ့္အလင္းေလးတစ္စ အေတာက္ပဆံုး အလင္းေရာင္ေလးပဲေပါ့...!! ကိုယ့္အသံေတြရဲ႕ တုန္ခါ လိႈက္ေမာမႈမွာ ေက်နပ္ျခင္းေတြ အျပည့္နဲ႔ဆိုတာ အလင္းေရာင္ေလးကေတာ့ ဘယ္နားလည္ႏိုင္ဦးမွာလဲေနာ္..!!

အို.... သူ႔မ်က္ဝန္းေလးေတြမွာ ျပဒါးေလးေတြလို အိစက္ေနတဲ့ ပုလဲလံုးေလးေတြက တြဲခိုလို႔ေနျပန္ေသး႐ဲ႕.။ ႏႈတ္ခမ္း နီဖူးဖူးေလးဆီက လွ်ံထြက္လာတဲ့ တိုးအက္အက္အသံမွာ ကိုယ့္ရင္ခုန္ျခင္းေတြအားလံုး ၿငိတြယ္ပါသြားခဲ့ၿပီ...။ သူဘယ္ေလာက္မ်ား ဆိုးလိုက္လဲကြယ္..! သူ႔ဆီမွာ စုန္းစုန္းျမဳပ္ ပစ္က်သြားတဲ့ ကိုယ့္ အသိအာ႐ံုေတြ သိပ္မ်ားျမန္လြန္းေနၿပီလား..!! ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ဘာကိုမွ မ႐ွက္ေတာ့ပါဘူး အလင္းေရာင္ေလးရယ္.. ႏူးညံ့ျခင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းစုေနတဲ့ ညလွလွေလးမွာ မင္းကိုယ့္ဆီ လွမ္းေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲဟာ.. ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကိုယ္ခ်လိုက္တာ မင္းသိသြားၿပီ မဟုတ္လား..! ကိုယ္ဟန္ေဆာင္ဖို႔ မႀကိဳးစားပါဘူး.. ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေပါ့..။ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ္မင္းကို မခြဲေတာ့ဘူး ကိုယ့္ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္ေလးတစ္ခုအထိပါ..။

အသံတိတ္ ကိုယ့္ကတိေတြ စကားေတြအမ်ားႀကီးကို သူသိေနမွာပါ..။ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ အမူယာ လႈပ္လွီလႈပ္လဲ႔ေလးက ကိုယ့္ပါးေလးေတြကို ပူေႏြးသြားေစတယ္ ထင္ရဲ႕.. သူ႔႐ဲ႕ ႏူးညံ့ျခင္းေတြကို မမီမွန္း သိေနေပမယ့္.. ကိုယ့္ပါးေလး တစ္စုံေပၚမွာလည္း ပန္းႏုေရာင္ ႏွင္းဆီႏွစ္ခင္း ႐ွိေနတယ္ေလ..။ သူ႔ဆံႏြယ္ေလးေတြကို ကိုယ္ဘယ္လို တင္စားရမယ္ဆိုတာ စကားလံုးေတာင္ ႐ွာမရေအာင္ပါပဲ..။ သူနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် ကိုယ့္ရင္မွာ “ၿငိ.. တြယ္.. ႏြယ္..” လို ကိုယ့္မွာ “ပ်ယ္..” မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး အလင္းေရာင္ရယ္..။ ကိုယ္ဟာ မင္းနဲ႔စအေတြ႕မွာ လူလားေျမာက္ခဲ့ၿပီဆိုတာ ေက်နပ္စြာ ကိုယ္ဝန္ခံလိုက္ပါတယ္..။

ကိုယ့္လက္အစံုမွာ “အၾကင္နာတရား..” ကိုယ့္အသက္႐ွဴသံေတြမွာ “ခြန္အား..” ကိုယ့္ႏွလံုးေလး တစ္ခ်က္အခုန္မွာ “ေႏြးေထြးျခင္းမ်ား..” နဲ႔ ကိုယ့္အေတြ႕အထိေတြဟာ မင္းကမၻာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေစမွာ သိမ်ားေနေလၿပီလား..!! ကိုယ့္ကို သံုးသပ္ဖို႔ သိပ္ကိုေစာပါေသးတယ္ အလင္းေရာင္ေလးရယ္.. အျပည့္ဝဆံုး နက္႐ွိဳင္းစြာ နားလည္ဖို႔ ကိုယ္မင္းကို အခ်ိန္ေတြေပးထားဦးမွာပါ..။ တေန႔ေန႔ေပါ့.. တေန႔ေန႔မွာေပါ့ကြယ္။ ကိုယ္နဲ႔မင္း ခုထက္ပိုၿပီး ထပ္တူက် ညီမွ်လာမယ့္ အဲ့ဒီေန႔ေလးေရာက္လာရင္ေကာ..!! ကိုယ့္လက္ေတြကို တင္းေနေအာင္ မင္းဆုပ္ကိုင္ တြဲခိုထားမွာလား..!! ဒါမွမဟုတ္.. မင္းပုခံုးႏုႏုေလးေပၚမွာ ကိုယ့္လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ ဖြဖြေလးအုပ္မိုး ထားမိေလမွာလား..!!

ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာမိမယ့္ ကိုယ္တို႔ေန႔သစ္ေတြကို ရာသီသံုးပါးသိေအာင္ ေၾကညာဖို႔ ဒဏ္ရာေတြနည္းမွျဖစ္မွာ..။ ကိုယ္မင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ နာၾကည္းေစမယ္မထင္ဖူး.. ေရအလွ်င္လို မင္း႐ွိရာ အၿမဲတမ္းစီးဆင္းေနတဲ့ ကိုယ့္ေမတၱာေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ခမ္းေျခာက္ႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး..။ ကိုယ္တို႔ခ်စ္ျခင္းကို ခြင္းႏိုင္မယ့္ တစံုတရာ ကိုယ္တို႔ကမၻာမွာ မ႐ွိေစရဘူး မင္းလည္းယံုတယ္ မဟုတ္လား အလင္းေရာင္ရယ္..။ ေဟာ... ၾကည့္စမ္း..!! အသံတိတ္ သံစဥ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ေခ်ာ့သိပ္လို႔ ေမွးစင္းေနတဲ့ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေလးေတြနဲ႔ မ်က္လံုးဝိုင္းေလးေတြက ျပန္လက္လာလိုက္တာ ႏုပ်ိဳလြန္းတဲ့ ၾကယ္စင္ေတြလိုပဲ.. ေတာက္ပေနလိုက္တာ..။ လူးလြန္႔လာတဲ့ မင္းခႏၶာေလးေၾကာင့္ ကိုယ့္ရင္ခုန္သံေတြ အတိုင္းမသိ က်ယ္ေလာင္လာရင္ မင္းလန္႔သြားမွာကို တိတ္တိတ္ကေလး စိုးေနမိတယ္..။

စိုးရိမ္လြန္ေနတဲ့ ကိုယ့္အသိေတြနဲ႔ အသက္႐ွဳေတြ ေအာင့္ကာထားမွ စူးစူးဝါးဝါး ငိုခ်လိုက္သံေလးက ကိုယ့္ကို ျပာယာခတ္သြားေစၿပီပဲ..။ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါလွ်က္နဲ႔ မထင္မွတ္ပဲ ကိုယ့္အသံေလးက လႊတ္ကနဲ.. တုန္ရီလို႔ ခုန္ထြက္က်သြားတယ္.. “အလင္းေရာင္ေလးရယ္..”။ ကိုယ့္အသံကို ကိုယ္တိုင္ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရတာ.. “ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္..” လို႔ တဖြဖြနဲ႔ တိုးတိုးေလး ေတာင္းပန္ေနမိ ျပန္ေသးတယ္..။ “ေမေမ့အသံေၾကာင့္ အလင္းေရာင္ေလး ပိုလန္႔သြားမယ္ဆိုရင္ေပါ့.. သမီးေလးရယ္...”

သူ႔ကို ပိုက္ေထြးဖို႔ လက္အစံုကို ဆန္႔တန္းလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ေတြထဲမွာ ပါလာတာက အေရာင္အဆင္း ရနံ႔ ဘာဆိုဘာမွ မ႐ွိတဲ့ ေလေငြ႕ေငြ႕ေတြ..။ အို... သူဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ..!! ကိုယ့္ရင္ေတြ ပူေလာင္လြန္းလို႔႔ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲကုန္တယ္..။ ဘယ္ကေန ေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ မြန္းၾကပ္မႈေတြနဲ႔ ျခစ္ၿပီး ဟစ္ေအာ္မိလိုက္တဲ့ ကိုယ့္အသံနက္နက္က လွတဲ့ညေလးကို အက်ည္းတန္စြာ ဖ်က္ဆီးလိုက္ၿပီပဲ...။ ေျခာက္ကပ္တက္လာတဲ့့ အာေခါင္နဲ႔ တံေတြးတစ္စက္ကိုၿမိဳခ်ရင္း... လက္တစ္ဖက္နဲ႔ စားပြဲေပၚက ေရခြက္ကို ကတုန္ကရင္ လွမ္းဆြဲမိလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ......။

ဖန္ခြက္ပါးပါးေလးတစ္လံုးက အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ရက္စက္စြာ “က်ကြဲ...” အိပ္မက္က လန္႔အႏိုးမွာ ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြဟာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ “ငိုသည္း...”၊ လွပလြန္းတဲ့ ကိုယ့္ညေလးဟာ အထီးက်န္မႈေတြအျဖစ္ “ေျပာင္းလဲ...”၊ ထူးဆန္းမႈေတြနဲ႔ ကိုယ့္တစ္ခႏၶာလံုး ေခၽြးစက္ေတြနဲ႔ “စုိ႐ႊဲ...”၊ ကိုယ့္႐ဲ႕အတၱေတြဟာ မီးေတာင္တစ္ခုလို ႏိုးထ “ေပါက္ကြဲ...”၊ မယံုၾကည္ေလာက္ေအာင္ပဲ အလင္းေရာင္ေလးကို ျမတ္ႏိုးခ်စ္ျခင္းမွာ ကိုယ္ဟာ “ၿပိဳလဲ...၊ ဒီေန႔ထက္ထိတိုင္ အိပ္မက္ေလးထဲက ကိုယ့္အလင္းေရာင္ေလးကို ႐ူးသြပ္တမ္းတစြာ ကိုယ္ျပန္ “အိပ္မက္ခ်င္ေနဆဲ...”။

(ခင္ေလးငယ္)

23 comments:

Mogok Thar said...

“အၾကင္နာတရား..”
“ခြန္အား..”
“ေႏြးေထြးျခင္းမ်ား..”

“က်ကြဲ...”
ငိုသည္း...”
“ေျပာင္းလဲ...”
“ဆုိ႐ႊဲ...” (စိုရႊဲ ထင္တယ္ေနာ္)
“ၿပိဳလဲ...”
“အိပ္မက္ခ်င္ေနဆဲ...”

လွပတဲ့ စာေလးတစ္ပုဒ္အတြက္.. ဘရာဗို...

မေလး .. ေရ...

အထီးက်န္တယ္ ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့...

ကိုယ့္ဝိဥာဥ္ဆီ ကိုယ္ ခရီးသြညးဖို႔ သိပ္ကို ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြလဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

အိပ္မက္ေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆက္မက္ေနၾကရအံုးမယ္ေလ..

အထီးက်န္ေနခ်ိန္က်... အိပ္မက္ေတြ ရွိေနမွ ျဖစ္မွာ.... (ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေပါ့)


ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္

ကုတ္ကုတ္

ဖိုးေမာင္ said...

မခင္ေရ ဖတ္သြားတယ္ေနာ္... ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အလင္းေရာင္ေလး ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမွာကိုေတာ့ လူတုိင္းစိုးရိမ္မိ တတ္ၾကတယ္... အဲလုိစိုးရိမ္ေနရင္း ကို ေပ်ာက္ကြယ္တတ္တာကိုက သဘာ၀တရားပဲမဟုတ္လား... အရာ အားလံုး အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ...
ဖုိးေမာင္

ဒ႑ာရီ said...

လွပတဲ့ စကားလံုးေလးေတြနဲ႔ ၾကင္နာျခင္းေတြ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြနဲ႔ ဖြ႔ဲသီထားတဲ့ မခင္ေလးငယ္ရဲ႕ အေရးအသားေတြမွာ ထင္းေနေအာင္ ျမင္ေနရတယ္။ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေမတၱာတရားနဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္တခုေပါင္းစပ္လို႔ လွပတဲ့ အိမ္မက္ေလးကို ထာ၀ရ ဆက္လက္မက္ ခြင့္ရႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ခင္ေလးငယ္ said...

ကုတ္ကုတ္ေရ...

ေက်းဇူးပါေနာ္... း)

မေလး...

သဒၶါလိႈင္း said...

မခင္ေလးေရ
အိပ္မက္ေလးထဲက အလင္းေရာင္ေလးကို ျပန္ေတြ႔ခြင့္ ရရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့ေနာ္...။ စာသားေလးေတြကို အရမ္း ႏွစ္သက္မိပါတယ္...။

ခင္တဲ့
သဒၶါ

ကိုရင္ေနာ္ said...

အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတာ အေတာ္ၾကာေနလို႔ မသိလိုက္ဘူး.. ဒင္းေတာင္ ႐ူးသြား႐ွာၿပီကိုး...
အဟြတ္ အဟြတ္..!!!

ဟဲ႔.. ခင္ေလးစုတ္.. ဒီဆိုက္ဘာအေႏွးယာဥ္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ရခြရ လာရပါတယ္ဆို နင့္စာေတြ ဖတ္ၿပီး ငါေတာင္ သြပ္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားတယ္.. လိုင္းကမေကာင္း စိတ္ညစ္ရတဲ႔အထဲ လာၿပီး အူဝဲ အူဝဲ လုပ္ေနတယ္.. ေတာ္ၿပီ ထန္းပင္ေပၚ ျပန္တက္တာပဲ ေကာင္းတယ္..

ေအး.. လုပ္ထားေပါ႔ ငါမ႐ွိတုန္း.. ျပန္လာမွ လႊတ္ေရးပစ္မယ္.. (သိပ္ေတာ႔ မေသခ်ာ)

အားလံုးကိုလည္း အထူးသတိတရ ႐ွိလွပါေၾကာင္း..

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

အေမ႔အိမ္ေရာက္..
ကိုရင္ေနာ္

ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ said...

ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ အရမ္းခ်စ္ေနမိခ်ိန္မွာ အရမ္းခံစားလုိ႔ ေကာင္းတဲ့ စာသားေလးေတြပဲ ... ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း ၾကည္ႏူးရင္းေပါ့ဗ်ာ

မိုးေမာင္ said...

အေၾကာင္းအရာပိုင္း ႏူးညံ့သေလာက္ အေရးအဖြဲ႔က သိမ္ေမြ႔လြန္းတယ္ဗ်ာ။ တကယ့္ကို ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးေတြ ေရးထားတာႏိုင္တာ ေလးစားစရာပါ။ ဒီလိုဆရာေတြ ရွိေနေသးတာ ဘေလာ့စေပါ့ေဒါ့ကြန္းႀကီးအစား ဂုဏ္ယူတယ္ဗ်ိဳ႕။ :)

ခင္မင္လွ်က္...

MANORHARY said...

ဒီစာေလးကိုဖတ္လုိက္ရေတာ့
တစ္ခါက ခင္ေလးေၿပာထားတာေလးကို
သတိရေနတယ္ .....
အေပၚက ဝရမ္းေၿပး ကိုရင္ေနာ္ ..
ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ထန္းေတာထဲ လာဖမ္းရမလား း))

အိျႏၵာ said...

ကိုရင္ လဒ ထြက္လာခဲ့

ခင္ေလးေရ....

လွပသေလာက္ စူးရွတဲ့ အေတြးေတြ
အေရးေတြနဲ႔
က်ကြဲသြားတဲ့ ဖန္ခြက္ကြဲစလို
အိပ္မက္အကြဲအေၾကေတြ
ရင္ဘတ္ကိုလာစူးသြားခဲ့တယ္...

ဒီ့ထက္နည္းနည္းေလးထပ္ရွည္လိုက္ျပီး
ဘာညာေလးေတြထပ္တည့္လိုက္ရင္
၀တၳုတိုေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သြားျပီ သိလား

အခုက နည္းနည္းေလး တိုေနတယ္...

ခ်စ္တဲ့

မႀကီး

ဖိုးသၾကၤန္ said...

ကိုရင္ေနာ္႕ကို အလြမ္းသား...
မခင္ေလး ေရးတာ သိပ္အေသးစိတ္လွပတာပဲ

မီယာ said...

အိပ္မက္ထဲက အလင္းေရာင္ေလး ... ေလ်ာ့ရဲရဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕.. ေနာက္ တပုိဒ္ေရးပါဦး မခင္ေလးေရ.. ကုိရင္ေနာ္ကုိလည္း သတိရတယ္.. အေမ့ဆီ သြားခၽြဲေနၿပီေပါ့ :)

မယ္႔ကိုး said...

ခ်စ္မေလး ဘာေရးေရးလွေနတာ အမွန္ပါ။ ခ်စ္မေလး စာေတြအမ်ားႀကီးေရးႏိုင္လုိ႔ ဖတ္ရလို႔ ေပ်ာ္ေနတယ္ :)

ခ်စ္တဲ႔
ညေလး

ကေလးေလး said...

ေမ့နဲဦးေနာ္ ကိုအရမ္းသတိရတယ္
ေနမေကာင္းရင္ပိုသတိရတယ္
ဦးေနာ္ ျပန္လာေတာ့မုန္ေတြ၀ယ္ပီးေတာ့
ေမ့ကစာေရးဆရာမ... ေမ့အတြက္ေပ်ာ္
လိုက္တာ..ေမ့ဘာေရးေရးဖတ္လိုေကာင္း
.ကေလးေလးအားလံုးကို
သတိရပါေႀကာင္း...
ကေလးေလး (မေမ့က်နဲေနာ္ကေလးေလးကို)

Kaung Kin Ko said...

အဲ...ဘယ္မိုနာလီဇာမွ မမီႏုိင္ဘူးဆိုပဲ။

သဒၶါလိႈင္း said...

မမခင္ေလးေရ..
ပိုစ့္အေဟာင္းေတြကိုပဲ ျပန္ဖတ္သြားပါတယ္...

ခင္တဲ့
သဒၶါ

ညလင္းအိမ္ said...

စာသားေတြက အရမ္းျငင္သာသိမ္႔ေမြ႔ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...
ေမတၱာတရားရဲ႕ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔မႈက သဘ၀တရားကုိေတာင္ ေငးငိုင္သြားေစပါတယ္...
ဖတ္ရတာ တကယ္ကုိ ရသေျမာက္လွေစပါတယ္...

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင္႔

မြန္းေအာင္ျမင့္ said...

မခင္ေလးလို႔ဘဲေလးစားခင္မင္စြာ ေခၚလိုက္ပါတယ္။
အစ္မတို႔စာေတြ အကုန္နီးပါးက်ေနာ္ဖတ္သြားျဖစ္ပါတယ္။
စာပုဒ္တိုင္းမွာအေတြး(သို႔)ျပံဳးစရာ(သို႔)ရသ(သို႔)စကားလံုးပိုင္ႏိုင္မွဳစံမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္အားရမိေၾကာင္းပါ။
ဒီစာမွာလဲႏွစ္လိုဖြယ္ဆႏၵနဲ႔အဖြဲ႕ကိုေတြ႕ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇဴးတင္ပါတ.္

T.S said...

စီဘံုး(Cbox)လဲ မေတြ႕ေတာ့ပါလား .... ဘယ္ေရာက္သြားတာဒံုး...။ ကိုသားစိုးလာလည္သြားတယ္ေနာ္ ...။

Myanmar Good Knowledg Co., Ltd said...

မခင္ေလးငယ္ေရ။
はじめまして。
မဂၤလာပါ။
ကၽြန္မဆီကိုလာလည္သြားတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိုေကာင္းကင္ကို ရဲ႕ ကဗ်ာကိုဘာသာျပန္ထားတာ စဖတ္ဘူးပါတယ္။ ေနာက္ထပ္လာလည္ပါဦးမယ္။ စာအားလံုးနီးပါး ဖတ္ခ်င္စရာေတြခ်ည္းပါပဲ။
ကိုရင္ေနာ္ ဆိုတဲ႕ နာမည္ကိုေတာ႕ ကိုမ်ိဳး(အညာေျမ)ရဲ႕ ဘေလာက္မွာ နည္းပညာဆရာအျဖစ္ေသခ်ာမွတ္မိေနပါတယ္။
စြဲေဆာင္မွဳ အရွိဆံုးကေတာ႕ ဘယ္မွာမွမေတြ႕ဘူးတဲ႕ ဘေလာဂ္ထဲမွာ ခေလးရွိျပီး၊ ခေလးေမြးစားထားတာပါပဲ။
စိတ္ကူးမ်ိဳးစံုကို ဖတ္ရတဲ႕အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

khun said...

မေရ
ခြန္ကလညး္ こちらこそ、はじめまして ပါေနာ္။
တကူးတကလာလည္သြားတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။
すごく嬉しかったです。
ဒီအိမ္ကိုတခါမွမေရာက္ဖူးေပမယ့္ ၀င္ၾကည့္တာ
ဖတ္ခ်င္စရာေတြခ်ည္းဘဲမို့ ေနာက္ထက္လာလည္ခြင့္ျပဳပါအံုးေနာ္..မ။

ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ
ခြန္သဒၵါ

ျမေသြးနီ said...

႐ူးသြပ္တမ္းတစြာ..ဖတ္ၿပီး
ထပ္တူ ႐ူးသြပ္တမ္းတမိပါတယ္။
အိပ္မက္က ဘယ္သူ႕ကိုမွ လန္႕မႏိုးေစခ်င္မိပါဘူး..။

Anonymous said...

မေရ...

မ စာေလးကိုဖတ္ရတာ နုနုအိအိေလးး
အရမ္းမိုက္တယ္ စကားလံုးတိုင္းက အရမ္းနုပီး လွပၾကြရြေနသလိုခံစားရတယ္....ေနာက္ဆံုးစာသားေလးကေတာ့ၿငိမ္းအၾကိဳက္ဆံုးပဲ....သီခ်င္းဆိုသလို ဆိုလိုက္တာပာုတ္သား....ၿငိမ္းကေတာ့သီခ်င္းဆိုသြားတယ္လို ့........... း)

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး