Tuesday, March 29, 2011

ရင္၌တည္ေသာ ထိုခ်စ္ျခင္း..


ခ်စ္တတ္ျခင္းသည္ အခ်စ္ျဖစ္သည္...။ ထို႔အတူ တရံတခါ၌ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ခ်စ္ဖူးျခင္းသည္လည္း အခ်စ္ျဖစ္ပါသည္...။ ပုထုစဥ္မွန္လွ်င္ ေလာကတြင္ အခ်စ္ႏွင့္ေဝးကြာသူ မည္သူရွိပါသနည္း..။ ဘဝတြင္ အနည္းဆံုး တႀကိမ္တခါမွ်ေတာ့ အခ်စ္ကို ခံစားဖူးပါလိမ့္မည္..။ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္တြင္ ျဖစ္ေစ.. တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေသာ အ႐ြယ္တြင္ျဖစ္ေစ.. အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေသာ အခါတြင္ျဖစ္ေစ.. ႏူးညံ့ေသာ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခု၌ (သို႔မဟုတ္) ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုႏွင့္ ရင္ခုန္ ေမြ႕ေပ်ာ္ဖူးေလမည္..။ ႏွလံုးသားကို ဗဟိုျပဳ၍ ရင္၌တည္ေသာ စစ္မွန္သည့္ ခ်စ္ျခင္းသည္ အသက္အ႐ြယ္၊ ဂုဏ္ပကာသန၊ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္၊ ဥတုရာသီမေရြး ေကြ႕ေကာက္ကင္းစြာ မိမိထံသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ လာတတ္ေလ့ ရွိပါသည္..။ 


ဟန္ေဆာင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ရန္ အင္မတန္မွ ခက္ခဲေသာ အရာသည္ အခ်စ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္..။ ခ်ဳပ္တည္းႏိုင္စြမ္း မည္မွ်ပင္ရွိေနပါေစ မိမိစိတ္၏ ခံစားျဖစ္တည္မႈကို ကိုယ္တိုင္ အခ်ိန္ရွည္ၾကာ လိမ္ညာဖံုးကြယ္၍ လံုးဝရႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ..။



~~~~~~~~~~~~~~~~။။။။။။~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ခ်စ္ဖူးပါသည္.. ခ်စ္ခဲ့ပါသည္.. ခ်စ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္..။”

တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေနဝင္သြားတဲ့ ညေနေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိေနဆဲပါ..။ ကၽြန္မတို႔အတြက္ ေန႔သစ္ေတြ ေရာက္လာဦးမယ္ ဆိုပါဦး.. ဘယ္မွာလဲ အတူတူ႐ွိႏိုင္မဲ့ အာ႐ံုဦးနဲ႔ ညေနခင္းေတြ ညေတြရယ္...။ ရခဲ့ဖူးသလား မရေတာ့တာလား ရႏိုင္ေသးတယ္ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘာမွမသိႏိုင္ ေတာ့တာလား..!! နမိတ္မဖတ္တတ္သူ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ဦး ဘယ္အရာကိုမွ အတိတ္မေကာက္ ခဲ့ဖူးတာေတာ့ ေသခ်ာပါရဲ႕ေနာ္။ ကၽြန္မေလ... ဘာကိုမွ ေၾကကြဲမေနပါဘူးကြယ္..။ အရာရာဟာ ဟိုး အရင္အတိုင္းပါပဲ သူ႔အလိုလိုေလးပဲေပါ့...။


ႏိႈင္းႏိႈင္းဆဆနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ဘို႔ ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးက ကၽြန္မတို႔ စိတ္ေတြနဲ႔ သိပ္ကိုေဝးလြန္းခဲ့ပါတယ္..။ စိတ္ေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ လမ္းေလးက ေျဖာင့္ျဖဴးေနလြန္းလို႔..။ သူနင္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ ႐ြက္ေျခာက္ေၾကြေလးေတြရဲ႕ တိုးသဲ့သဲ့ ညည္းတြားသံကို ကၽြန္မခံစားမိေနသလို ကၽြန္မဘယ္ဖက္ လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚက လႈပ္လွီလႈပ္လဲ့ တြဲခိုေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြရဲ႕ ခိုးခစ္ခစ္ ရယ္သံေလးေတြကို နားထဲမွာ အလြတ္ရေန တတ္ခဲ့သူဟာ ဘယ္သူမ်ား ရိွႏိုင္ေသးလို႔လဲ...။ 

ဘယ္သူေျပာမလဲ... ကၽြန္မတို႔ကို...!! ႐ူးတယ္လို႔ေပါ့..။ ဘယ္လိုေျပာေျပာ ေျပာၾကပါေစ.. ႏူးညံ့ေနဆဲပါ။

လာသြားမယ္ ေဟာဟိုကမ္းစပ္ 
ခ႐ုေကာက္ရင္းေတးဆို 
ေနညိဳညိဳမွာ ငိုမွာစိုးတယ္
ေမာင့္လက္ကိုတြဲ
အားသစ္ျဖစ္ေစ ေႏြးေထြးေစ..။

ေလအေသာ့မွာ တရိပ္ရိပ္ေျပာင္းသြားတဲ့ တိမ္ပန္းခ်ီေတြကို ေမာ့ကာေငးရင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာရင္း ကေလးငယ္ေလးေတြလို ေဆာ့ေျပးဖူးတဲ့ ညေနေတြကို သတိအရမွာ ၿပံဳးမိျပန္ေသးတယ္ ေမာင္..။ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွာ လက္တမ္းကဗ်ာေလးေတြ “တြဲခို..” မ်က္ဝန္းနက္နက္မွာ အၾကည့္လဲ့လဲ့ေတြက “လက္စို..”။

ဒီလိုနဲ႔ပါပဲ... ခ်စ္ျခင္းမူဟန္ကိုယ္စီနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ခ်ခင္း.. ခ်စ္ျခင္းလမ္းမွာ ဖြဖြနင္းရင္း.. ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ၾကည္စယ္.. မပ်ယ္မဲ့ သစၥာနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကိုေပြ႕ပိုက္လို႔ အိမ္အျပန္ေတြဟာ သိပ္ကိုလွပ လြန္းခဲ့ပါတယ္..။ ငွက္ေလးေတြရဲ႕ အိပ္တန္းတက္ ေတးဆိုသံကို ေျခရာေကာက္ေတာ့ ေနၾကာဝါဝါေတြက မခို႔တ႐ို႕ေလးနဲ႔  ငိုက္ျမည္းျပ ၾကေသးတယ္...။


အိပ္မက္မွာ အာ႐ံုခံ ေရတြက္ခဲ့တဲ့ ေဟာ.. ဟို နက္ျပာျပာ ေကာင္းကင္ထဲက ၾကယ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဖူးေသးတာေပါ့။ ကၽြန္မ ေျပာျပမိခဲ့တာ မွတ္မိေနဦးမွာကို ယံုၾကည္ေနမိဆဲပါ...။ အဲ့ဒီညမွာ ဘယ္လို ၾကယ္ေလးမ်ိဳးမွ မေၾကြေစရဘူး ရယ္လို႔ ႏွစ္ဦး သေဘာတူ တိုးတိုးေလး ႐ြတ္ဆိုမိခဲ့ၾကဖူးတယ္ ဆိုပါေတာ့..။

“သဲျပင္ေပၚမွာထိုင္ၿပီး ညေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ လုၿပီး ေရတြက္ၾကမယ္ေလ.. ေနာ္”
“ေမ့ကိုဝတ္ေပးဖို႔ အေႏြးထည္ေလး တစ္ထည္ ယူလာမယ္”

“ကၽြန္မကေကာ ဘာယူလာမယ္လို႔ ေမာင္.. ထင္လဲဟင္..”
“ေဒါက္ဖိနပ္ တစ္ရံ..”

“ဟင့္အင္း..”
“ေဟာ.. ဆိုင္လည္း မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး ၿပံဳးေနၿပီ ဒါဆိုဘာလဲ တိုးတိုးေလးေျပာျပ”

“ႀကိဳးေလး တစ္ႀကိဳး”
“ဟင္....”

“ဟုတ္တယ္.. ေမာင္“
“ဘာႀကိဳး..”

 
“ၾကယ္သီႀကိဳး”
“ေမ.... ရယ္” 

မွင္တက္မႈနဲ႔ ႏူးညံ့သြားတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ ႏွစ္လိုဖြယ္ တည္ၾကည္ေနသလို.. မ်က္လံုးေတြထဲက ယံုၾကည္ခ်က္ သက္ၿငိမ္ပန္းခ်ီ တစ္ခ်ပ္ကို  လွစ္ကနဲ ျမင္ခြင့္ရလိုက္သူဟာ ကၽြန္မျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။  အဲ့ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ႐ိုးရွင္းသန္႔စင္တဲ့ ရင္ခုန္စီးေၾကာင္းေလးဟာ ေမာင္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္မဘယ္ဖက္ လက္ဖ်ားေလးဆီကေန ျဖစ္တည္ခဲ့တာပါ.. ေမာင္..။ ကၽြန္မတို႔ နံေဘးမွာ ကဗ်ာသစ္တစ္ပုဒ္ ကခုန္ေတာ့မေယာင္..။ အၾကည့္ေတြၿပိဳင္တူနဲ႔ ေခါင္းကိုပင့္လို႔ ေကာင္းကင္ဆီကို ေမာ့အေငးမွာ လိႈင္းပုတ္သံေလးက တိုးသဲ့သဲ့..။


အမူပိုပို
ခ်စ္သူ့အတြက္
တိုးတိတ္ေတာင္းပန္
မၿပိဳပါနဲ႔
တိမ္မိုးညိဳရယ္
ေမ.. ၿငိဳျငင္မွာ
စိုးလွတယ္..။

တအိအိ ၿပိဳဆင္းလာေတာ့မဲ့ မိုးသားေတြကုိ ေမာင္က ကဗ်ာေလးနဲ႔ တဖြဖြေတာင္းပန္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မဆံႏႊယ္ေတြကို ေလေအးေအးက က်ီစယ္..။ ေလအေသာ့မွာ ကၽြန္မေခါင္းထက္က ခပ္ေကြးေကြး စံပယ္ကုံးေလးဆီက ရနံ႔ေလး ပ်ယ္မွာေတာင္ စိုးမိရေသးတယ္.. တဲ့လားကြယ္..။

“အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမ်ားလဲ.. လို႔ တကူးတက ေတြးၾကည့္ဖူးသလား ေမ..”

“အို...! အခ်စ္...!!”

“ေျပာၾကည့္ပါလားဟင္”
“ခ်စ္ျခင္းေနာက္ကြယ္မွာ တြဲလ်က္ကပ္ၿပီး တြယ္ၿငိလာတဲ့ အရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ မဟုတ္လားကြယ္..
သူ႔တစ္ခုတည္းကိုေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုၿပီး ပံုေသ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုလို႔ မရႏိုင္သလို.. ဖြင့္ဆိုႏိုင္ဖို႔လည္း လိုအပ္မယ္မထင္ပါဘူး... ေမ ကေတာ့ေလ ဘာေတြျဖစ္လာဦးမလည္း ဆိုတဲ့ အေတြးေပါင္းစံုနဲ႔ ရင္ေမာမေနခ်င္ဘူး.. အဆံုးစြန္ထိ ေမ.. ေတြးၾကည့္ဖူးသူပါ ေမာင္နဲ႔ေမေကာ ဒီေလာက္ခ်စ္ေနၾကၿပီး ခြဲခြာျခင္းဆိုတဲ့ တစံုတရာ ေမတို႔ဆီကို ေရာက္မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္လို႔လား ေမာင္ရယ္... ခြဲခြာၾကရရင္ေကာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေမ.. ရင္မဆိုင္ႏိုင္ပါဘူး.. အဆိုးဆံုးကို ႀကိဳတင္ေတြးထားဖူးလို႔ ေမ့မွာ သတၱိေတြရွိမယ္ ေမာင္ထင္လား..!! ဟင့္အင္း ေမာင္ရယ္ ခံစားႏိုင္တယ္ မခံစားႏိုင္ဘူး ဆိုတာ သတၱိနဲ႔မွ မဆုိင္တာေလ.. ေနာ္.. မခြဲရဖို႔ေတာ့ ေမတို႔ ႀကိဳးစားရမွာေပါ့.. ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါကြယ္.. ဒီလိုေန႔ေလးေတြ အတြက္ေကာ တသက္လံုးစာပါ  ေမာင့္ကို.. ခ်စ္တယ္...”  
 
“ဒါေပါ့ ေမ.. ေဝးေဝးနီးနီး ေမာင္တို႔ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြ ရွင္သန္ေနသမွ် ႏူးညံ့သန္႔စင္စြာနဲ႔ ခ်စ္ေနၾကဖို႔ပါပဲ.. ေမာင္ခ်စ္တာ ေမ.. တေယာက္ထဲ... ကဲ.. ေမယူလာမဲ့ ႀကိဳးကေလးနဲ႔ ေမာင္တို႔အေတြးေတြထဲက ၾကယ္ေလးေတြကို တလံုးခ်င္း သီၾကမယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္......”


ျမတ္ႏိုးခ်စ္ခင္ ယံုၾကည္ျခင္းေတြနဲ႔ သူဆိုျပဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကို ကၽြန္မနားဝမွာ ၾကားေယာင္လာတိုင္း ခ်ိဳလဲ့လဲ့ ပံုရိပ္ေလးေတြ ကၽြန္မအနား ျဖတ္ျဖတ္ေျပးေနဆဲ..။ အခုဆိုရင္... ကၽြန္မတု႔ိတေတြ တေယာက္အနားမွာ တေယာက္ မရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့ ႏွစ္လေတြက မရည္တြက္ႏိုင္ေအာင္ အမ်ားႀကီးရွိေနပါၿပီ..။ ဒါေပမဲ့... ကၽြန္မစိတ္ေတြက တရက္မွမခြဲခြာပဲ ေမာင့္ေဘးမွာ ႐ွိေနခဲ့တာေပါ့..။ ဒီလိုပါပဲ ေမာင့္.. ရင္ခုန္သံေတြလည္း ကၽြန္မနဲ႔ အနီးဆံုးမွာ လႈပ္ခါေနဆဲဆိုတာ ယံုၾကည္လိုက္တာေလ..။

ကၽြန္မကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေမေမ“ေမ”.. လို႔ ေခၚတတ္တဲ့ ကၽြန္မတူေတြ တူမေတြေတာင္ လူပ်ိဳေပါက္လို႔ ေခၚဆိုႏိုင္လာတဲ့ အ႐ြယ္ေတြေရာက္လို႔ေနေပါ့..။ ေမာင့္မွာလည္း ကၽြန္မလိုပဲ တူေတြ တူမေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေလာက္ၿပီဆိုတာ ကၽြန္မသိေနပါတယ္..။ ကၽြန္မတို႔ နွစ္ေယာက္လံုး အိမ္ေထာင္ မျပဳျဖစ္ၾကတာကို တိုက္ဆိုင္မႈ တစ္ခုရယ္လို႔ေတာ့ ေပါ့ေပါ့ေလး ေျပာမထြက္ပါဘူးကြယ္..။

ကၽြန္မအတြက္ရယ္လို႔ ေမာင္စပ္ၿပီး သိမ္းထားေနတဲ့ မဆိုျဖစ္ေတာ့မဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္ပုဒ္ေတာင္ ရွိလို႔ေနၿပီမ်ားလဲ..!! အဲ့ဒီလိုပါပဲ... ကၽြန္မတို႔ အတူတူ သီကံုးေနဆဲ ၾကယ္ေလးေတြကလည္း ကုန္မွ မကုန္ႏိုင္ပဲ..။ ကၽြန္မတို႔ ၾကယ္သီႀကိဳးေလးက ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွည္လ်ားလာပါေစ ဘယ္ေတာ့့မွ ျပတ္ထြက္မွာမွ မဟုတ္ေတာ့ပဲေလ.. ေနာ္..!!

ကၽြန္မဆိုတာ ေမာင့္ အသိေလးထဲမွာ ရွိေနသ၍ ေမာင္.. ဆိုတာ ကၽြန္မႏွလံုးအိမ္ ေထာင့္ေလးတစ္ေနရာမွာ ေနရာယူထားသ၍.. ကၽြန္မတို႔ ဘယ္မွာ ေဝးကြာခဲ့လို႔လည္း..!! မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္မ ဆံပင္ေလးေတြ ေငြေရာင္ သမ္းလာေတာ့မွာ ေမာင္ရဲ႕..!! ၿပံဳးစစနဲ႔ မဆီမဆိုင္ ဆံပင္ကို သပ္တင္လိုက္မယ့္ ေမာင့္ပံုစံကို ကၽြန္မ အေတြးမွာ ျမင္ေယာင္လာမိတယ္..။ ေၾသာ္... ေမာင္လည္း ေနာက္ရာစုႏွစ္ တစ္ေကြ႕ ႏွစ္ေကြ႕ေက်ာ္ရင္ ဖိုးဖိုးပဲေပါ့ကြယ္..။ 


ကၽြန္မနားဝေလးမွာ ေမာင့္ေခၚသံလိုလို စကားေျပာသံလိုလို ကၽြန္မ အေတြးမွာ တိုးတိုးေလး ၾကားမိလိုက္ပါတယ္..။

“ကဲ... အေတြးေတြ ေဝမေနနဲ႔ ေမ ရယ္.. ေမာင္တို႔ မသီမိလိုက္ပဲ လြတ္သြားတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြ မ်ားေနမွာ စိုးလွတယ္...” 
။။


~~~~~~~~~~~~~~~~။။။။။။~~~~~~~~~~~~~~~~~

ခ်စ္တတ္ျခင္းသည္ အခ်စ္ျဖစ္သည္...။ ထို႔အတူ
တရံတခါ၌ ျဖစ္ခဲ့ေသာ
ခ်စ္ဖူးျခင္းသည္လည္း အခ်စ္ျဖစ္ပါသည္...။ ပုထုစဥ္မွန္လွ်င္ ေလာကတြင္ အခ်စ္ႏွင့္ေဝးကြာသူ မည္သူရွိပါသနည္း..။ ဘဝတြင္ အနည္းဆံုး တႀကိမ္တခါမွ်ေတာ့ အခ်စ္ကို ခံစားဖူးပါလိမ့္မည္..။ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္တြင္ ျဖစ္ေစ.. တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေသာ အ႐ြယ္တြင္ျဖစ္ေစ.. အသက္အ႐ြယ္ ႀကီးရင့္ေသာ အခါတြင္ျဖစ္ေစ.. ႏူးညံ့ေသာ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခု၌ (သို႔မဟုတ္) ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုႏွင့္ ရင္ခုန္ ေမြ႕ေပ်ာ္ဖူးေလမည္..။ ႏွလံုးသားကို ဗဟိုျပဳ၍ ရင္၌တည္ေသာ စစ္မွန္သည့္ ခ်စ္ျခင္းသည္ အသက္အ႐ြယ္၊ ဂုဏ္ပကာသန၊ ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္၊ ဥတုရာသီမေရြး ေကြ႕ေကာက္ကင္းစြာ မိမိထံသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ လာတတ္ေလ့ ရွိပါသည္..။

ထို႔ေနာက္.. ႏူးညံ့သန္႔စင္ လွပလြန္းေသာ ထိုခ်စ္ျခင္းသည္ အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ မည္မွ်ပင္ ႀကီးျမင့္သြားပါေစ ႏုဖတ္သည့္ ႏွလံုးသားရင္ခြင္ ကိုယ္စီ၌ ကိန္းဝပ္ရွင္သန္ တည္ၿမဲေနေလ့လည္း ရွိတတ္ပါေသးသည္..။


(ခင္ေလးငယ္)


ဖြင့္ဟခ်က္..။ ။ ဆရာမ မမေမၿငိမ္းရဲ႕ “အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာရေအာင္” ဆိုတဲ့ ဝတၱဳကာဗာ ဖိုတိုပံုေလးကေန စသြားခဲ့တဲ့ Tag post ေလးပါ။ အခ်စ္အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာဖို႔ Tag ပါတယ္ အားရင္ ခင္ေလးေရးပါလို႔ ဆိုလာသူက မမသက္ေဝ  ပါပဲ..။ မေရးျဖစ္တာ သိပ္ၾကာလြန္းေနတဲ့ ဘေလာ့ေလးေပၚမွာ စာျပန္ေရးဖို႔ အခ်ိန္နဲ႔ အရွိန္ျပန္ ယူေနတုန္းကာလ ျဖစ္သလို... အခက္ခဲေလးေတြ ၾကားထဲကေန ဒီစာတိုေလးကို ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ေရးျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့တဲ့ မမသက္ေဝနဲ႔ အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္မိရပါတယ္..။ 


13 comments:

Anonymous said...

ၾကယ္သီၾကိဳး ဆုိတာေလး......ၾကားဖူးထဲက ဖတ္ခ်င္ေနခဲ့တာ...ႏူးညံ့ျပီး ဖတ္လုိ႕ေကာင္းတယ္..။ ေရးတတ္လုိက္တာ..တီငယ္ ။


ေနာင့္

ခြန္ said...

ဘယ္လို မွတ္ခ်က္ေပးရမွန္း မသိေအာင္ ေကာင္းတယ္ မမရယ္ :) ဖတ္ရတာ နူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေနတာဘဲ....

ကိုေဇ said...

Facebook မွာရွယ္ထားတာေတြ့လို႔ အရမ္းၾကိုက္လြန္းလို႔ original ကိုလာဖတ္တာပါ..

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

သိမ္ေမြ႕ႏူ႕ညံ႕ညင္သာေသာ အခ်စ္။..
မဆံုဆည္းခဲ႔ေလေသာ အခ်စ္။
ဘယ္ေတာ႔မွ ဆံုးမည္မထင္ေသာ အခ်စ္။
အခ်ိန္ကာလ တိုက္စားျခင္းကို ခံႏိုင္ရည္ရွိေသာအခ်စ္။
ၾကယ္ေတြလိုသီကံုး ဆံုးမည္ဟု မထင္ေသာ အခ်စ္။
လွလိုက္တဲ႔ မခင္ေလးရဲ႕ အခ်စ္အေၾကာင္းေလး....

ႏွင္းေဟမာ said...

ႏုညံ႔သိမ္ေမြ႕ျပီး ေလးနက္ စြာေရးထားတဲ႔ အခ်စ္အေၾကာင္းေလးကို ခံစားျပီး
ဖတ္သြားပါတယ္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ဖတ္လို႕ အရမ္းေကာင္းတာပဲ မမေရ...
ၿပီးသြားမွာေတာင္ဆိုးမိတယ္...
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစမမ။

naw said...

Oh! It is amazing. It is so so so beautiful post. Love it.

လင်းခေတ်ဒီနို said...

က်ေနာ္ ကြန္မန္႔ေပးဖို႔ စကားလံုးရွာမရဘူး အမခင္ေလး

ခံစားခ်က္ စီးေမွ်ာမႈက အရမ္းကို ျမင့္မားလြန္းခဲ့တယ္

ခင္မင္စြာျဖင့္
ွွွဗညားရွိန္

phothar25 said...

ကၽြန္ေတာ္လဲအထက္ပါ. Comment မ်ားနည္းတူဘဲေကာင္းလြန္းလို႔ဖတ္ရင္းနဲ႔ေမ်ာသြားလိုက္တာကုန္သြာေတာင္ႏွေမ်ာမိတယ္…ဒိထက္မကေရးႏိုင္ပါေစ။

Anonymous said...

Must be happy

WHY? WHY? WHY? said...

ဒီအခ်စ္စာစုေလးေတြကိုေတြ႕ေတာ့ ဟုိလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္က ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကေလးေတြဆီကို အလည္ျပန္ေရာက္သြားသလိုပါပဲ။ အခ်စ္နဲ႔ထံုမႊန္းၿပီး အခ်စ္၀ဲဂယက္မွာပဲ လည္ေနခ်င္သူ ခံစားေနခ်င္သူေတြအတြက္ စိတ္၀င္စားစရာ အခ်စ္ဂီတသံေတြပဲ ဆိုပါေတာ့။

ေ၀ဖန္ပါ ဆိုလို႔ ပိုေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေ၀ဖန္တာမ်ိဳးတစ္ခု လုပ္ပါရေစ။ စာညြန္႔ေတြထဲမွာ ထည့္သံုးတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြဟာ အဓိပၺါယ္က ၿငိေပမဲ့ ကာရံပ်က္ေနတဲ့အတြက္ သံစဥ္မေကာင္းလွတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သမယိုးက် ကာရံယူနည္း၊ (၄၊၃၊ ၂/၄၊၃၊၁/၄၊၂/၄၊၂ စသျဖင့္) နဲ႔ ယူၿပီးစပ္ပံုေလးေတြကို ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ အဲလို ကာရံေတြကို မယူခ်င္ဘူး၊ က်ဥ္းၾကပ္တယ္ထင္လို႔ လြတ္လပ္ကဗ်ာပံုစံနဲ႔ သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္လဲ ကာရံမဟုတ္ေတာင္ နေဘေလးေတြ ထပ္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။

ဘာမွ အေရးမစိုက္ပဲ ေရးခ်င္သလိုေရးေနတဲ့ ကဗ်ာေရးသူ (ကဗ်ာဆရာမဟုတ္) ေတြ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကဗ်ာေတြဟာ အေတြးေကာင္းတဲ့ဟာေတာင္ နည္းပညာခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့အတြက္ သိပ္ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာအဆင့္ မေရာက္သြားဘူး၊ သိပ္ႏွေမ်ာစရာေကာင္းပါတယ္။

အခ်စ္ကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အခ်ိန္ကာလမဲ့ တည္ေနမဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ညႊန္းပါရေစ၊ ကဗ်ာဆရာ တင္မိုးရဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္က ကဗ်ာပါ၊ ေခါင္းစီးေတာ့ ေမ့ေနတယ္ဗ်ာ၊ စာသားတခ်ိဳ႕ကိုပဲ ေရးခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။

“လမင္းကအရွင္၊ ၾကယ္စဥ္ကကိုယ္ ဆိုပါေတာ့
ေျမကမၻာပတ္ျခာဝိုက္လို႔ လိုက္ပါ့မယ္ေနာ့။

ႏွင္းဆီက ကလ်ာ၊ ဆူးညွာကကိုယ္ ဆိုပါေတာ့
ေရႊလိပ္ျပာေတာင္ပန္ကားကို တားပါ့မယ္ေနာ့။

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

သို႔ေပမင့္၊ ေၾကြပြင့္က ခ်စ္ႏွမ၊
အပင္က ကိုယ္သာလ ွ်င္ ျဖစ္ခ်င္ဘူး ကိုုယ္ေတြး၊
ေၾကြပြင့္ငယ္ ခ်ာခ်ာဝဲ၊ ေလထဲမွာ ပ်ံပ်ံကာ
သင္လြင့္ရာ ကိုယ္မွာမၾကြႏိုင္ဘု၊
အထီးက်န္ မ်က္ရည္စရယ္ႏွင့္ လြမ္းရမယ္ေလး။ ။

တဲ့၊ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ ေရးေပးလိုက္တာပါ။ အျခား အေက်ာ္အေမာ္ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အခ်စ္ကဗ်ာေတြလဲ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ စုတုျပဳကို သံုးဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

ခင္ေလးငယ္ said...

အခုလို ကၽြန္မစာကို ပြင့္လင္းစြာ သံုးသပ္ အႀကံေပးမႈေလးေတြအတြက္ ေႏြးေထြးလိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ပထမဦးစြာ ေျပာၾကားပါရေစ။

အထက္မွာ ေျပာသလိုပဲ.. “ကာရံေတြကို မယူခ်င္ဘူး၊ က်ဥ္းၾကပ္တယ္ထင္လို႔ လြတ္လပ္ကဗ်ာပံုစံနဲ႔ သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္လဲ ကာရံမဟုတ္ေတာင္ နေဘေလးေတြ ထပ္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။” လို႔ အႀကံေပးတဲ့ အတြက္လည္း ၾကည္ႏူးေက်နပ္မိပါတယ္။

“စုတုျပဳကို သံုးဖို႔ တိုက္တြန္းတယ္” ဆိုျခင္းကိုလည္း ကၽြန္မေလးစားစြာ လက္ခံယူပါတယ္..။

“အခ်စ္နဲ႔ထံုမႊန္းၿပီး အခ်စ္၀ဲဂယက္မွာပဲ လည္ေနခ်င္သူ ခံစားေနခ်င္သူေတြအတြက္ စိတ္၀င္စားစရာ အခ်စ္ဂီတသံေတြပဲ ဆိုပါေတာ့။” ဆိုတဲ့ ေနရာေလးကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ဖတ္မိပါတယ္..။

ကၽြန္မကို ပိုမိုေကာင္းမြန္ေစဖို႔ အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ တိုက္တြန္း အႀကံေပးခဲ့တဲ့အတိုင္း အဘက္ဘက္က ျပည့္စံုစြာ ေရးဖြဲ႕တတ္ႏိုင္ရန္ ကၽြန္မ ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။

ကၽြန္မအတြက္ အခ်ိန္ေပးၿပီး ေရးသားေပးသြားခဲ့တဲ့ မွတ္ခ်က္ရွည္ႀကီးအတြက္ ရင္ႏွလံုးသားထဲမွ လြန္စြာ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ရွင္...

ခင္ေလးငယ္

ခင္ေလးငယ္ said...

မိတ္ေဆြတိုင္းရဲ႕ မွတ္ခ်က္ေလးေတြဟာ ကၽြန္မအတြက္ သိပ္ကိုလိုအပ္တဲ့ ခြန္အားျဖည့္ ဓာတ္စာေလးေတြပါပဲ..။

ေစတနာတိုင္းကို ေလးစားစြာ လက္ခံတန္ဖိုးထားလွ်က္ပါ...။

ၾကည္ႏူးေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အားလံုးကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ေနပါရေစ။

ခင္ေလးငယ္