ခြဲခြါရျခင္းတစ္ခုမွာ အျပစ္ဆိုတာ ႐ွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲသာ ခံယူခ်င္သူရယ္... လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ကိုင္တြယ္ခြင့္ မရတဲ့အရာေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ေဘးနားမွာ ျမဴခိုးေတြလိုဘဲ တေဝ့ေဝ့နဲ႔ရစ္ဝိုင္းလို႔... တစ္ခါတစ္ခါ မိုးေတြအျဖစ္.. တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ႐ြက္ဝါေတြေႁခြ “ေလ” ေတြအျဖစ္... ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ေတြ ျဖတ္ေက်ာ္လာၾကတာ ရာသီေတြ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္“ေျပာင္း”... ႐ြက္ေဟာင္းေတြ ဘယ္လို“ေႂကြ”လို႔ ႐ြက္သစ္ေတြ ဘယ္ႏွစ္႐ြက္“ေဝ”ခဲ့ၿပီလဲ..!! သူ႔ဟာသူ“ေျပာင္း”ေန... “ေႂကြ”ေန... “ေဝ”ေနၾကတာပါ.. ကၽြန္မတို႔ေတြကေတာ့ မေျပာင္းလဲတဲ့ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ဘဲ ခြဲခြါျခင္းကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ခဲ့ၿပီေပါ့...!!
ဘဝဆိုတာႀကီးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးကၽြန္မ မေျပာလိုဘူး... ဒါေပမဲ့... ေျပာဖို႔ လိုအပ္ေနမလားဘဲ... ရစ္ေႏွာင္မႈတစ္ခုကို ပ်ိဳးခဲ့တဲ့လက္ေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္စံုရွိေနလဲ..!! ေႏြးေထြးတဲ့ ရွင့္လက္ေလးတစ္စံုရယ္... လက္သည္း႐ွည္ ဆူးဆူးေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္မလက္ဖဝါးတစ္စံုရယ္ေလ... ေနာ္...!! ျမတ္ႏိုးစြာ ေက်နပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရာသီေတြမွာ ပြင့္ဖူးတဲ့ ပန္းေတြကိုရည္တြက္ဖူးလား... တိတ္တခိုးနဲ႔ ေလွ်ာက္ဖူးတဲ့ လမ္းေတြေပၚမွာ ရြာခ်တဲ့ မိုးစက္ေတြေရာ ဘယ္ႏွစ္စက္လည္းဆိုတာ ရည္တြက္ဖူးၾကလို႔လားကြယ္... ကၽြန္မေတြ႕ထိဖူးတဲ့ ႏွင္းပြင့္ေလးေတြအၾကာင္း ေျပာမိတိုင္း ရွင္. အၿမဲေျပာတတ္တယ္ေနာ္... ကၽြန္မနဲ႔အတူတူ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာလို႔ေလ.... ကၽြန္မကပဲ စီကာပတ္ကုံး အေျပာေကာင္းလို႔လား.. ရွင္ ကပဲ ရွင့္အေတြးနဲ႔ရွင္ ကၽြန္မစကားေတြမွာ ေပ်ာ္ဝင္လြန္ခဲ့တာလားမသိ... ကုန္သြားတဲ့ စကၠန္႔ေတြအမ်ားႀကီးကို ေမ့ထားခဲ့ၾကတာ.... ဟုတ္တယ္ေနာ္...!!
အိပ္မက္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး.. အိပ္မက္ ဆိုေစဦး လက္ေတြ႕ ဘဝေတြထဲမွာပါကြယ္...။ ကေလးေတြမဟုတ္သလို ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ကခုန္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြမွာ လူႀကီးလည္း မဆန္ခဲ့ၾကဖူးဘူး... တမ္းတစိတ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ရွင္ ကၽြန္မ ၾကည့္ေနရာကိုပဲ ေငးၾကည့္ေနခဲ့ တာပဲမဟုတ္လား.. ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ပိတ္လို႔ စကားသံေတြ ဆိတ္ေနၾကမယ္... ကၽြန္မတို႔အနား ေဝ့ကာဝိုက္ေနတဲ့ ေလေျပေတြက သယ္ယူလာတာ ထံုအီလွပေနတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရနံ႔ေတြပဲ...။ တင္းသထက္တင္းေအာင္ ေစ့မိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာရဲ႕ အသိဟာ သက္ျပင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားတယ္... ခ်စ္ျခင္းတစ္စရဲ႕ အဆံုးမွာ ခ်ဳပ္မဲ့ “နိဂံုး” အေၾကာင္းကိုေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေဆြးေႏြးၾကဘူးပဲကြယ္... ဟန္ေဆာင္မႈကင္းစြာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ေအးေဆးဟန္ေဆာင္လို႔ ရယ္ေမာခ်လိုက္ ၾတတာေလ... ခ်စ္ျခင္းကိုအေျခခံတဲ့ အမူအယာေတြနဲ႔ တီတီတာတာခၽြဲႏြဲ႕လို႔ အမူပိုပို စိတ္ေတြေကာက္လို႔... ဝန္တိုမႈေတြနဲ႔ မ်က္ေမွာင္ေတြကုတ္ စိတ္ေတြ႐ႈပ္လို႐ႈပ္နဲ႔ေပါ့...!!
ေဝးလြင့္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ မြတ္သိပ္ေနသလို... သတိရျခင္းေတြလည္း ရင္မွာဖိေနမွာဘဲေနာ္... ေသခ်ာပါတယ္ ကၽြန္မတို႔ၾကားမွာ လံုးဝ႐ွိဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အရာဟာ... “ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း” ဆိုတာေလးပဲ...။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရယ္ေမာခိုနားဖူးတဲ့ ရင္ခြင္ရဲ႕အေဝးမွာ လူးလွိမ့္ငိုေကၽြးေနမွာက ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အျပစ္မဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားေတြပဲ.. ဟုတ္တယ္..!! “တဖ်စ္ဖ်စ္” နဲ႔ ေျခာက္ကပ္အက္ကြဲလာခ်ိန္မွာ “တစိမ့္စိမ့္” နဲ႔ စို႔တက္လာမဲ့ ေသြးစေလးေတြေၾကာင့္ သူတို႔နာက်ဥ္ေနမွာ တပ္အပ္သိေနတယ္... ဒီအျဖစ္ဟာ ထံုေဆးမရွိဘူး...!! ဒါဟာ.. အစိမ္းသက္သက္...!! တစ္စဆီ... တစ္မွ်င္ျခင္း... တစ္လႊာျခင္း... တစ္ထပ္ျခင္း... ပါးသထက္အပါးခံရမွာ...။ ခြဲခြါျခင္းဟာ ကၽြန္မတို႔ဆီအလာမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ပါေစဦး..... ကၽြန္မတို႔ကေတာ့..... “တစ္စစီ စုတ္ျပတ္ၿပီး ဝုန္းဒိုင္းႀကဲလို႔ မိုးမည္းေတြ႐ြာခ်”... ကၽြန္မထပ္ေျပာပါရေစ.....။
“ဆြဲခ်က္ျပင္းပါေစ.... ညင္သာစြာေခါင္းၿငိမ့္ခ်င္ေသးတယ္”
“ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ပါ.... တစ္သက္တစ္ကၽြန္းမွာ ေနေနခ်င္ေသးတယ္”
“ေခါင္းမာခြင့္ျပဳပါ.... တိတ္တဆိတ္ ေၾကကြဲေနခ်င္ပါေသးတယ္”
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ရွင္နားလည္ႏိုင္မွာပါ... ... ... ... ... ... ...။
(ခင္ေလးငယ္)
18 comments:
မခင္ေလးေရ ... ဖတ္ရတာ လြမ္းစရာ ...
"ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေသာသူနဲ႔ ခြဲခြါရျခင္း ဒုကၡ" ဆိုတာကို ကိုယ္ခ်င္းစာ ခံစားမိပါတယ္။
အဲေလာက္ၾကီးလည္း မခံစားပါနဲ ့ဗ်ာ ။ ဖတ္ရတာ စိတ္မ
ေကာင္းလိုက္တာဂ်ာ ။ :D
အေရးအသားေတြ တယ္ေကာင္း အလြန္ေကာင္း အားၾကီးေကာင္း ။ အဆင္ေျပေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးပါ
တယ္ တီတီငယ္ ။
“အခ်စ္” ဆိုတဲ့ အရာဟာ မျမင္ရလို႕သာ၊ အဲလို မျမင္ရတဲ့ ခံစားမႈသက္သက္ေလးမွာေတာင္ လူသားေတြ အသည္းအထန္ ေမ်ာပါမိန္းေမာ ခံစားေနရတယ္ဆိုရင္ ကိုင္တြယ္ထိေတြ႕ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ “အခ်စ္” ဆိုတာသာ ရွိရင္ ခံစားရလြန္းလို႕ ေသရခ်ည္ရဲ႕ဗ်ာ ...။
အမေရ ... သိပ္ကိုညက္တဲ့အေရးအသားနဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို ခံစားဖတ္႐ႈမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း “က်မ” ေနာက္ကို ထပ္ခ်ပ္မခြာ လိုက္ပါခံစားမိတယ္၊ အခုလို
“ခ်စ္ျခင္း” ဖြဲ႕ေတြမွာ ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ဖြဲ႕ဆိုႏိုင္လြန္းလို႕ ေလးစားအားက်အတုယူေနမိပါတယ္ ...
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
မခင္ေလး... `ကို´ သာ ဒီပိုစ့္ကို ဖတ္မိရင္.. ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ ခံစားသြားရမယ္ ထင္တယ္... အေပၚက ဒြင္းေတာင္ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲသြားတယ္ ဆိုပဲ.. မိုးမည္းေတြ သူရြာခ်ေနလို႔.. က်ေနာ္ ထီးျပန္ယူအံုးမယ္ဗ်ာ... :P
ခင္မင္လ်က္...
အဆင္ေျပပါေစ.....
"ေဝးလြင့္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ မြတ္သိပ္ေနသလို... သတိရျခင္းေတြလည္း ရင္မွာဖိေနမွာဘဲေနာ္... ေသခ်ာတယ္ က်မတို႔ၾကားမွာ လံုးဝ႐ွိဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အရာဟာ... “ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း” ဆိုတာေလ......"
မခင္ေလးေရ...
ခံစားသြားပါတယ္...
မယ္
ကိုပီကူးသြားပါရေစ..ေမးလ္ျပန္ပို႔ခ်င္လို႔ပါ (fwd mail မဟုတ္).. ရပါတယ္ေနာ္ ????
ေနာက္ဆုံးက မွတ္ခ်က္ကုိဖတ္ၿပီး တစ္ခုေျပာမယ္ဗ်ာ။ အက္ေဆးျဖစ္ဖုိ႔၊ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္ဖုိ႔ထက္ စာေကာင္းဖုိ႔လုိတယ္။ ဖတ္တဲ့သူရင္ထဲေရာက္ရင္ ေရးရက်ဳိးနပ္တယ္ဗ်။
ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြက ႏႈိးေဆာ္လာလုိ႔ ေရးထားလုိ႔ေျပာခ်င္တယ္။ ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ဆုိတာမရိွရင္ စာေရးလုိ႔မရတာအမွန္ပဲေလ.။
ရသ၊သုတ စာေပေကာင္းေတြပါဗ်ာ။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
တက္လူငယ္...
မခင္ေလး။
တစ္ကယ္အေရးေကာင္းပါပဲ။ ခံစားခ်က္ေတြကို “ကို”သိႏိုင္ပါေစဗ်ာ။ ဒါမွမဟုတ္ နားလည္ႏိုင္ပါေစေပါ့။
သုခမိန္(E-Journal)
မမခင္ေလး...
ေရးထားတာေတြအရမ္းၾကိဳက္......
“ခံု႐ံုးတင္ပါ...... တရားခံျဖစ္ပါရေစ”
“ဆြဲခ်က္ျပင္းပါေစ.... ညင္သာစြာေခါင္းၿငိမ့္ခ်င္လို႔ပါ”
“ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ပါ.... တစ္သက္တစ္ကၽြန္းမွာေနေနပါရေစ”
“ေခါင္းမာခြင့္ျပဳပါ.... တိတ္တဆိတ္ေၾကကြဲေနခ်င္လို႔ပါ”
ဒီစာစုေလးေတြပိုၾကိဳက္တယ္.... :)
ခြဲခြါရျခင္းတစ္ခုမွာ အျပစ္ဆိုတာ႐ွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်မတစ္ေယာက္ထဲသာ ခံယူခ်င္သူပါ..ရစ္ေႏွာင္မႈတစ္ခုကို ပ်ိဳးခဲ့တဲ့လက္ေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္စံုရွိေနလဲ... ေႏြးေထြးတဲ့ ကို႔လက္ေလးတစ္စံုရယ္... လက္သည္း႐ွည္ ဆူးဆူးေလးေတြနဲ႔ က်မလက္ဖဝါးတစ္စံုရယ္ေလ... အိပ္မက္မဟုတ္ခဲ့သလို မက္ခဲ့တယ္ဆိုဦး လက္ေတြ႕ေတြထဲမွာပါ... ကေလးေတြမဟုတ္သလို ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ကခုန္ေနတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြမွာ လူႀကီးလည္းမဆန္ခဲ့ၾကဖူးဘူး.ေလေျပက သယ္ယူလာတာ ထံုအီလြန္းေနတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရနံ႔ေတြေလ... တင္းသထက္တင္းေအာင္ ေစ့မိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာရဲ႕ အသိဟာ သက္ျပင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္..ရင္ကလာတဲ့ ဝန္တိုမႈေတြနဲ႔ မ်က္ေမွာင္ေတြကုတ္ စိတ္ေတြ႐ႈပ္လို႐ႈပ္နဲ႔ေပါ့...!!
ေဝးလြင့္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ မြတ္သိပ္ေနသလို... သတိရျခင္းေတြလည္း ရင္မွာဖိေနမွာဘဲေနာ္... ေသခ်ာတယ္ က်မတို႔ၾကားမွာ လံုးဝ႐ွိဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အရာဟာ... “ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း” ဆိုတာေလ...... အႀကိမ္ႀကိမ္ခိုနားဖူးတဲ့ ရင္ခြင္အေဝးမွာ လူးလွိမ့္ငိုေကၽြးေနမွာက က်မတို႔ရဲ႕ အျပစ္မဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားေတြပဲ.. ဟုတ္တယ္..!! “တဖ်စ္ဖ်စ္” နဲ႔ ေျခာက္ကပ္အက္ကြဲလာခ်ိန္မွာ “တစိမ့္စိမ့္” နဲ႔ စို႔တက္လာမဲ့ ေသြးစေလးေတြေၾကာင့္ သူတို႔နာက်ဥ္ေနမွာ တပ္အပ္သိေနတယ္... ထံုေဆးမရွိဘူး...!! ဒါဟာ.. အစိမ္းသက္သက္...!! တစ္စဆီ... တစ္မွ်င္ျခင္း... တစ္လႊာျခင္း... တစ္ထပ္ျခင္း... ပါးသထက္အပါးခံရမွာ...။ ခံု႐ံုးတင္ပါ...... တရားခံျဖစ္ပါရေစ”
“ဆြဲခ်က္ျပင္းပါေစ.... ညင္သာစြာေခါင္းၿငိမ့္ခ်င္လို႔ပါ”
“ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ပါ.... တစ္သက္တစ္ကၽြန္းမွာေနေနပါရေစ”
“ေခါင္းမာခြင့္ျပဳပါ.... တိတ္တဆိတ္ေၾကကြဲေနခ်င္လို႔ပါ”
အားလံုးထဲက ႏွစ္သက္မိတဲ့ စကားစုေလးေတြပါ
မခင္ေလးက ေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ေလးကို အထူးပင္ ႏွစ္သက္ပါတယ္ .. ခ်စ္ေသာ သူနဲ႔ အဆင္ေျပပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း ...
ခင္ေလးေရ က်ေနာ္ ေကာ္မန္႕ မေပးရေသးတာ ခုမွ ေတြ႕ သဗ်ိဳ႕ ။
“ခံု႐ံုးတင္ပါ...... တရားခံျဖစ္ပါရေစ”
“ဆြဲခ်က္ျပင္းပါေစ.... ညင္သာစြာေခါင္းၿငိမ့္ခ်င္လို႔ပါ”
“ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ပါ.... တစ္သက္တစ္ကၽြန္းမွာေနေနပါရေစ”
အဲဒီ စကားလံုးေတြ ကို သေဘာက်လို႕ အျပင္မွာ တေယာက္ကိုေတာင္ ရြတ္ျပပီးေနျပီ ။:D
ခုမွ ေကာ္မန္႕ မေပးရေသးတာေတြ႕တယ္ ။ ဟီး ဟီး ခြင့္ လႊတ္ပါဗ်ိဳ႕ ။
(အထင္ မလြဲနဲ႕ အကို ႕ ကို ရြတ္ျပေနတာ ေကာင္မေလးကိုသာ ရြတ္ျပခြင့္ရရင္ အကိုရာ . . .
ဆိုပီး . . .:D )
ခင္မင္ ေလးစားလ်က္
တာတူး
မသိေသာ ဘာမွမပီတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ သာဆိုတယ္..
သိမ်ားသိရင္ ပိက်ိ တေယာက္ မ်က္ရည္ေတြ ျဖန္းျဖန္းက်လာလိမ့္မယ္.. ဖတ္ရင္းနဲ႔ ၀မ္းနည္းလာလို႔
ဘာမွသာ မပီတဲ႔ စာတစ္ပုဒ္ေျပာတယ္ေနာ္
မခင္ေလး။
တကယ္တမ္း ပီျပင္ေနတဲ႔ ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးဖြဲ႔ထားလို႔လား မသိဘူး ဖတ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ထိတယ္။
မခင္ေလးရဲ႕ ကဗ်ာေတြကိုလဲ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနတယ္ေနာ္။
ဘာအမ်ိဳးအစားလဲ မသတ္မွတ္ေပမယ့္ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...။
တယ္လဲ သတၱိရွိေနပါလားဗ် အခ်စ္အတြက္ အသက္ပင္ေသေသေပါ့ေလ အေနာ္တုိ႔ ေရးဖုိ႔လဲ ခ်န္ထားပါဦးဗ်
ခ်ိတ္ခ်ိဳးတတ္ဖူး cho yoh paw mal paw mal
အေကာင္းစားဝိုင္ ka lwal lo r lone kg dal. ဝိုင္ daw like fuu. T mee muu lite mal :p
မမခင္ေလးေရ ... ခြဲခြါျခင္းတစ္ခုကို ဖန္တီးသူ တရားခံစစ္စစ္ “က်မ” သာျဖစ္ပါရေစ... ... ဒီစာသားေလးကို ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ခ်စ္ခ်င္းဆိုတာ ေပးဆပ္ျခင္းေတြနဲ႔ပဲ ေနခ်င္တာပါ။
ေလးစားလွ်က္
ေရာင္
Post a Comment