Posts
“သားရယ္ လက္ေရးကို ျပင္စမ္းပါ.. ပဲပင္ေပါက္ေတြ က်ေနတာပဲ.. ေမေမစိတ္ညစ္လိုက္တာ..”
“ဟုတ္.. ေမ႔..”
ေမေမက က်ေနာ္ စာကူးေနတဲ႔ စာၾကည့္စားပြဲေဘးမွာ လာရပ္ၾကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေခါင္းခါေနေလရဲ႕.. ေစြေစြေစာင္းေစာင္း ခၽြန္တြန္႔တြန္႔ လက္ေရးေတြက ေမေမ စိတ္ညစ္မယ္ ဆိုရင္လည္း ညစ္စရာပါ.. တစ္ခါတေလ ကိုယ္ဟာကိုယ္ေတာင္ ဖတ္မရ..။
“ေျပာလိုက္ရင္ ဟုတ္.. ေမ႔.. လုပ္ဖို႔ပဲ.. ဘယ္ေတာ႔ မွ မျပင္ဘူး.. သားအတြက္ ေမေမ ရင္ေလးတယ္.. ႐ုပ္ကေလးၾကည့္ေတာ႔ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ လက္ေရးၾကည့္ေတာ႔ စုတ္ျပတ္ေနတာပဲ..”
“ေမ႔ကလည္း.. သားက ဆရာဝန္ႀကီး လုပ္မွာမို႔လို႔ လက္ေရးကို ေသခ်ာ ေလ႔က်င့္ထားတာ..”
“ေခါင္း ေခါက္လိုက္မယ္.. ေျပာလိုက္ရင္ ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္နဲ႔ ဟြန္းး.. ခင္ေလး လက္ေရးနဲ႔မ်ား တျခားစီ..”
ခင္ေလးဆိုတဲ႔ အသံၾကားေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ကလိကလိ ျဖစ္သြားတယ္..။ ေမေမက က်ေနာ္႔ကိုဆို ခင္ေလးနဲ႔ ႏိႈင္းႏိႈင္းၿပီး အၿမဲ ဆူတတ္တယ္.. သူ႔ေၾကာင့္မို႔ ႐ိုက္ခံရလိုက္ ဆူခံရလိုက္နဲ႔..။ သူဟာသူ လက္ေရးပဲလွလွ.. စာပဲ ေတာ္ေတာ္ က်ေနာ္ကေတာ႔ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး..။ ေမေမက သူ႔ကို ခ်ီးမြမ္းေနရင္ေတာ႔ က်ေနာ္ မေက်နပ္တာ အမွန္ပဲ..။ ခင္ေလးစုတ္ကလည္း ဘာလို႔ ဒီလို ေတာ္ေနတာလဲ မသိဘူး.. ဒင္းေတာ္ေနေလ.. က်ေနာ္ ဆူခံရေလ..။ ေက်ကို မေက်နပ္ဘူး..။
စာေတြ ကူရမွာကလည္း အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္..။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလး အားရေအာင္ ေဆာ႔ရမလားလို႔ မ်ားလိုက္တဲ႔ စာေတြ.. သခၤ်ာေတြလည္း တြက္ရဦးမယ္.. မနက္ျဖန္ ဆရာမက စာအုပ္စစ္မွာတဲ႔ မၿပီးလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး.. ေညာင္းလည္း ေညာင္းလာၿပီ.. ပ်င္းလည္း ပ်င္းလာၿပီ..။
အဲ႔လို ေတြးေနတုန္းမွာပဲ... “တိန္” ဆိုၿပီး ေခါင္းထဲမွာ မီးလင္းသြားတယ္..။ အႀကံ.. ဟုတ္တယ္.. ဒီအႀကံ..။ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေခါင္းညိတ္.. ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေက်နပ္ၿပီး.. စာၾကည့္စားပြဲကေန ထလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ ေမေမတို႔ အခန္းထဲကို ဝင္.. ေဖေဖ႔ ေဆးေသတၱာထဲက ပတ္တီးလိပ္ တစ္လိပ္ကို ယူလိုက္တယ္.. ေနာက္ က်ေနာ္႔ စာအုပ္ေတြကို ယူလိုက္တယ္..။
“ေမ႔.. သား ခင္ေလးတို႔ အိမ္ခဏသြားဦးမယ္.. သားရဲ႕ သခၤ်ာစာအုပ္ သူ႔ဆီပါသြားတာ အဲ႔ဒါ သြားယူမလို႔..”
“ဟမ္.. သား နင္ လမ္းေပါက္ မ႐ွာနဲ႔ေနာ္.. စာေလးလုပ္ေနလို႔ ခ်ီးက်ဴးမလို႔ ႐ွိေသးတယ္ ဇာတိကျပၿပီ.. သြား.. ျမန္ျမန္သြား.. ျမန္ျမန္ ျပန္လာခဲ႔..”
“ဟုတ္... ေမ႔..”
က်ေနာ္ စိတ္ထဲကေန ႀကိတ္ၿပံဳးလိုက္တယ္.. က်ေနာ္ ငရဲေရာက္မွာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္ ေမေမ႔ကို လိမ္ေပါင္းလည္း မ်ားၿပီ..
စက္ဘီးကို ေျပးေျပးလႊားလႊားတြန္းရင္း.. ျမဴးႂကြစြာ နင္းထြက္လာခဲ႔တာ ခင္ေလးတို႔ အိမ္ဆီကို..
လမ္းတဝက္ စိန္ပန္းပင္ႀကီးနားေရာက္ေတာ႔ စက္ဘီးကို ထိုးရပ္လိုက္တယ္..။ အိတ္ထဲက ျဖဴေဖြးေဖြး ပတ္တီးလိပ္ႀကီးကို ထုတ္ၿပီး ညာဘက္ လက္ေကာက္ဝတ္ကို လက္ဝါးကေနစၿပီး တစ္ပတ္ခ်င္း တစ္ရစ္ခ်င္း တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ပတ္ၿပီး စည္းလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ၿပံဳးလိုက္တယ္..။ ၿပံဳးရင္းနဲ႔ပဲ မဲ႔ၾကည့္လိုက္တယ္.. နာသလိုလို.. ကိုက္သလိုလို.. ငိုခ်င္သလိုလို မ်က္ႏွာေပးကို ျပင္လိုက္တယ္..။ စက္ဘီးကို ဘယ္လက္တစ္ဘက္နဲ႔ စီးရင္း ဟန္မပ်က္...။
“ခင္ေလးေရ... ခင္ေလး..)))))..”
ခင္ေလးခဗ်ာ က်ေနာ္ ေအာ္သံႀကားေတာ႔ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္လံုးနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးထြက္လာတယ္..။ အိပ္ငိုက္ေနတဲ႔ ႂကြက္စုတ္ေလးေ႐ွ႕ကို ေၾကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာသလို.. လန္႔လို႔.. ျဖန္႔လို႔..။
“ဘာတုန္း..”
သူ႔အသံက စြာတာတာ ႐ွတတ..
“နင္ကလည္းဟာ ရန္ေထာင္မယ္ဆိုတာပဲ.. ငါ မနက္က စက္ဘီး ေမွာက္လို႔ဟ..”
က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာေပးက ဝမ္းေလွ်ာထားသလို ေပ်ာ႔စိေပ်ာ႔ဖတ္..
“ဟမ္.. ဘယ္မွာ ေမွာက္တာလဲ.. ေကာင္းတယ္ ေမ်ာက္လို စီးတာကိုဟ နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္..”
အံ႔ၾသသြားရဲ႕သားနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ဝမ္းသာ ျပေနတာ က်ေနာ္ သိလိုက္တယ္..
ပတ္တီးစည္းထားတဲ႔လက္ကို ဖြဖြေလးကိုင္ရင္း
“ေအး..ေစ်းထိပ္က ကုန္းဆင္းမွာ ေမွာက္တာ.. လက္က အ႐ိုးအက္သြားတာလား မသိပါဘူး.. အရမ္းနာေနတယ္ဟ.. အဲ႔ဒါ အေရးမႀကီးဘူး.. အခု ငါ စာမေရးႏိုင္ေတာ႔ဘူးဟ.. အားး.. ကၽြတ္ကၽြတ္.. ကၽြတ္စ္စ္”
ခင္ေလးက မ်က္လံုးျပဴးၿပီးသားကို ပိုျပဴးေအာင္ ျပဴး.. ပါးစပ္ကေလး ဟရင္း..
“ဟယ္.. ဟုတ္လား.. နင္တို႔ အခန္းက မနက္ျဖန္စာအုပ္ေတြ စစ္မွာဆို.. အဲ႔ဒါ ဘယ္လို လုပ္မလဲ”
“ေအ.. ဟုတ္တယ္ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ နင့္ဆီ ေျပးလာတာေပါ႔ ေမေမကလည္း နင့္ဆီသြားတဲ႔..”
မွင္ေသေသနဲ႔ အကယ္ဒမီေ႐ွာ႔ ဖမ္းရင္း ေမေမ႔ကိုပါ ဆြဲထည့္လိုက္တယ္..
ခင္ေလးက က်ေနာ႔္ စာအုပ္ေတြကိုထုတ္.. စာ႐ြက္ေတြကို လွန္ၾကည့္ရင္း..
“ဟဲ႔ နင္ဟာက ကူးရမွာ အမ်ားႀကီးပါလား.. ဟိုအရင္ရက္က စာေတြလည္း မ႐ွိဘူး..”
က်ေနာ္ ညာဘက္လက္နဲ႔ ေခါင္းကုတ္.. ပတ္တီးကို သတိရေတာ႔ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ေျပာင္းကုတ္.. အခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာနဲ႔..
“ေအ.. ဟ.. ဟုတ္တယ္.. ဟိုေလ.. ဟို.. အဲ႔ဒါ မကူးရေသးဘူး.. အဲ႔ဒီေန႔က အိမ္မွာ မီးျပတ္လို႔..”
ခင္ေလးက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္..
“နင္ဟာေလ.. ေအေအ.. ၿပီးေရာ ငါ ကူးလိုက္မယ္.. နင္ေက်ာင္းေရာ တက္မွာလား..”
“အန္.. ေအ.. ေက်ာင္းေတာ႔ တက္မွာပါ.. ေနာက္.. ဟိုဟာ..”
ခင္ေလးက က်ေနာ္႔ လက္ကိုၾကည့္လိုက္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္နဲ႔..
“ဘာလဲ..”
“ဟို.. နင့္ သခ်ၤာစာအုပ္လည္း ခဏေပးလိုက္ဦး ငါ တြက္ဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ႔လို႔..”
“ဟမ္.. နင္ကူးခ်မလို႔ မလား..”
“ဟာ နင္ကလည္း ငါလက္နာေနတာ စဥ္းစားလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူးဟ.. နင္တြက္ထားတာေတြ ၾကည့္မလို႔..”
“ဘာဆိုင္လို႔လဲ လက္နာတာနဲ႔ စဥ္းစားတာ..”
“ဟမ္.. ေအ.. မဆိုင္ဘူးလား.. ေပးပါကြာ.. ေမေမ စိတ္ပူေနလိမ္႔မယ္.. ငါျပန္ေတာ႔မယ္..”
ခင္ေလးလည္း သူ႔သခ်ၤာစာအုပ္ကို မေပးခ်င္ ေပးခ်င္နဲ႔ ထုတ္ေပးတယ္..
“ဟဲ႔ ေျဖးေျဖးစီးအုန္း ထပ္ေမွာက္လို ေနာက္တဖက္ က်ိဳးအုန္းမယ္..”
“ေအ.. ေအ.. မနက္က် ငါ႔ စာအုပ္ေတြ ေမ႔မေနနဲ႔အုန္းေနာ္..”
“ေအးပါ..”
သူ႔စာအုပ္ေလးနဲ႔ လက္ေရး ဝိုင္းစက္စက္ေတြကေတာ႔ က်ေနာ္႔ အႀကံကို သိပံုမေပၚဘူး..။ က်ေနာ္ကေတာ႔ စိတ္ထဲကေန “ခြီ..” ကနဲေနေအာင္ ၿပံဳးလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ မဲ႔တဲ႔တဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ရင္း.. စက္ဘီးကိုဆြဲ.. သုတ္ေတာ႔တာပဲ.. စိန္ပန္းပင္ႀကီးဆီကို..။
ပတ္တီးျပန္ျဖည္ရမယ္.. အိမ္ေရာက္ရင္ သခ်ၤာေတြ ကူးခ်ရမယ္.. ၿပီးရင္ ဂ်င္သြားေပါက္မယ္.. သားေရကြင္း သြားပစ္မယ္..။
“ရဟူးးး... ေဆာ႔ရၿပီကြ.. ဟီးးဟီးးးး..ဟီး.. ))))..”
(((ေဒါင္း.. ေဒါင္း.. ေဒါင္းေဒါင္း.. ေဒါင္း.. ေဒါင္း..)))
ဒီေန႔ေတာ႔ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္း ေခါက္ၿပီးမွပဲ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ႔တယ္..။ ေနာက္က်မွာေပါ႔.. လမ္းမွာ ပတ္တီး ျပန္စည္း ေနရတာေလ..။ ပတ္တီးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး စည္းထားလို႔လားမသိ လက္က တကယ္ေတာင္ နာခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာၿပီ..။ အခန္းထဲကို မဝင္ေသးပဲ ခင္ေလးတို႔ အခန္းကို အရင္ ေျပးသြားလိုက္တယ္..
“ခင္ေလး..”
“ဟဲ႔.. သက္သာလား.. ငါက နင္ ေက်ာင္းမတက္ေတာ႔ဘူးေတာင္ ထင္တာ.. ေနာက္က်လိုက္တာ..”
“ေအဟ.. လမ္းမွာ ပတ္တီး.. အဲ႔.. အင္း.. ပတ္တီးက က်ပ္လို႔ဟ ငါ ေျဖးေျဖး လာေနတာ..”
တကယ္တာ႔ ေျပာမိတာက ဘာမွမဆိုင္.. က်ေနာ္႔ဟာ က်ေနာ္ေတာ႔ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္ေနမိတယ္..
ခင္ေလးခမ်ာ သူ႔လြယ္အိတ္ထဲက စာအုပ္ေတြကို ဟိုႏိႈက္ ဒီႏိႈက္နဲ႔..
“ေရာ႔ေရာ႔ ဒီမွာ နင့္ စာအုပ္ေတြ.. အကုန္ ကူးၿပီးၿပီ.. နင့္စာေတြ ထိုင္ကူးေနလို႔ ငါ႔မွာ အိပ္ေရးေတာင္ ပ်က္ရတယ္..”
“ေအးပါဟာ.. နင္ကလည္း ဒါေလးကိုမ်ား.. ေပးေပး.. ဆရာမလာေတာ႔မယ္ ငါသြားၿပီ..”
စာအုပ္လည္း ရေရာ.. က်ေနာ္ တခ်ိဳးတည္း လစ္ေတာ႔တာ..။ စိတ္ထဲမွာ တဟားဟား နဲ႔ကို ေပ်ာ္ေနတာ.. ခုေတာ႔ က်ေနာ္႔ စာအုပ္ စာေတြ စံုၿပီ.. ဒီအႀကံ မပိုင္ေပဘူးလား..။
ခင္ေလးက ျပဴတင္းေပါက္ကေန ကိုယ္တျခမ္းထြက္လာၿပီး.. လွမ္းေအာ္တယ္..
“ဟဲ႔.. ဟဲ႔ ကိုရင္.. ငါ႔ သခ်ၤာ စာအုပ္..)))..”
သူလွမ္းေအာ္ေတာ႔ ဆရာမက က်ေနာ္တို႔ အခန္းထဲေတာင္ ဝင္ေနၿပီ..
“ေဟ.. ေအ..”
က်ေနာ္လည္း သတိရၿပီး.. ပုဆိုးတစ္ဖက္ကိုမ.. လက္တစ္ဖက္ကလည္း လြယ္အိတ္ထဲကို ႏႈိက္ရင္း သူ႔နားကို ျပန္ေျပးသြားလိုက္တယ္..။ လြယ္အိတ္ထဲက စာအုပ္ေတြကို ဟိုစမ္း.. ဒီစမ္း.. ဟိုလွန္ ဒီလွန္.. ဟိုေမြ.. ဒီေႏွာက္..
“ဟဲ႔.. ျမန္ျမန္.. ဆရာမ လာေနၿပီ..”
က်ေနာ္ ေခါင္းႀကီးသြားတယ္..
“ေအးဟ.. ငါေသခ်ာထည့္လာပါတယ္.. အခု႐ွာမေတြ႕ပါလား.. ေနပါဦး..”
“ဟမ္..)))..”
ခင္ေလး အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုက္သံက က်ေနာ္႔ကို တြန္႔သြားေစတာေတာ႔ အမွန္ပဲ..
က်ေနာ္႔ေခါင္းႀကီးကို လြယ္အိတ္ထဲ ဝင္လုမတတ္ ျပဴးၿပဲၿပီး ထပ္႐ွာၾကည့္တာ တကယ္ကို မပါလာဘူး..။ ေသခ်ာၿပီ.. စားပြဲေပၚမွာ က်န္ခဲ႔ၿပီ..
“မေတြ႕ဘူးဟ.. အိမ္မွာ က်န္ခဲ႔ၿပီ..”
“ဟားကြာ.. နင္ကြာ.. ငါ စာအုပ္ထပ္ရမွာ.. အခုဘယ္လို လုပ္မလဲ..”
ခင္ေလးမ်က္ႏွာက ဇီး႐ြက္ထက္ေတာင္ နည္းနည္း ေသးသြားေသးတယ္.. မ်က္ရည္ေတြလည္း ဝဲတက္လာတယ္..။ စိတ္ဆိုးတာ..၊ ေဒါသထြက္တာ..၊ ငိုခ်င္တာ..၊ ဆရာမဆူမွာေၾကာက္လန္႔တာ..၊ ဝမ္းနည္းတာ..၊ အဲ႔ဒီပံုရိပ္ေတြက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းေနတယ္..။
က်ေနာ္.. ဘာေျပာရမွန္း မသိ ေၾကာင္အအနဲ႔..
“ေအးဟာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.. ဆရာမကို ေျပာလိုက္ကြာ ငါငွားသြားတာ ျပန္မေပးလို႔ လို႔..၊ ငါသြားၿပီ.. ငါ႔တို႔ အခန္းကို ဆရာမေရာက္ေနၿပီ..”
က်ေနာ္ ေျပာေျပာဆိုဆို ေျပးထြက္လာခဲ႔တယ္.. ကိုယ္လြတ္႐ုန္းလိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ႔..
ေသခ်ာတယ္.. ခင္ေလးကေတာ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြ က်ေနမယ္ဆိုတာ..
က်ေနာ္ဒီေန႔ အ႐ိုက္မခံရေတာ႔ဘူး.. အတန္းထဲမွာ စာအုပ္ေတြ လိုက္စစ္ေတာ႔.. က်ေနာ္႔စာအုပ္က စာေတြ အျပည့္..။ စာမကူးလာတဲ႔သူေတြ အ႐ိုက္ခံရတာ ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ သေဘာေတြ က်ေနတာ..။ ဟဲဟဲ.. က်ေနာ္ကေတာ႔ ဥံဳဖြ ဆိုၿပီး ဉာဏ္ကို အသံုးခ်လိုက္တာ.. စာအုပ္ထဲမွာ စာေတြ ျပည့္သြားေရာ..
ဒုတိယအခ်ိန္က ဆရာဦးခင္ေမာင္သန္း ရဲ႕ သမိုင္းအခ်ိန္.. ဆရာက စာသင္တာလည္း ေကာင္းတယ္.. ရယ္စရာေတြလည္း ေျပာတတ္တယ္.. စစေနာက္ေနာက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို သူငယ္ခ်င္းလိုေပါင္းတာ..။ က်ေနာ္႔မွာေတာ႔ ဆရာ စာသင္တာ စိတ္မဝင္စားႏိုင္ဘူး.. ခင္ေလးတစ္ေယာက္ ငိုေနေသးလား.. ဘာေတြျဖစ္ေနပါလိမ္႔လို႔ စိတ္ကေရာက္ေနတယ္..။
“ဆရာ..”
ညာဘက္လက္တစ္ျခမ္းကို ပိုက္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္က လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ကာ အေပါ႔သြားမယ္ ဆိုတာကို ဆရာ႔ကို ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္..
ဆရာက မ်က္မွန္အေပၚကေန မ်က္လံုးကို လွန္ၾကည့္ၿပီး..
“ေဟ႔ေယာင္.. မင္းငါ႔ အခ်ိန္တိုင္း အျပင္ထြက္တယ္.. စာသင္ေနၿပီဆိုရင္ အျပင္ကသြားခ်င္ၿပီ.. မင္းေတာ႔ေနာ္.. သြား.. ျမန္ျမန္သြား.. ျမန္ျမန္လာ.. ေနာက္ဆို ငါ႔အခ်ိန္ေရာက္ရင္ သားေရကြင္းနဲ႔ စည္းထား..”
အခန္းေဖာ္ေတြက “ဝါးးးး...)))..” ကနဲ ဝိုင္း ရယ္(ရီ) ၾကတယ္..
ဆရာ႔ကို သြားႀကီးၿဖဲၿပီး “ဟီးးး..” လို႔ ရယ္ျပရင္း.. အတန္းသားေတြကို ဘုၾကည့္ ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္.. ရယ္သံေတြ တိတ္သြားတယ္.. ေကာင္မေလးေတြ ပါးစပ္ကို လက္ဝါးေလးေတြ အုပ္ၿပီး တခြီးခြီးနဲ႔..။ က်ေနာ္နဲ႔ တူတူထိုင္တဲ႔ သန္းဝင္းက သားေရကြင္း ေထာင္ျပတယ္.. စိတ္ထဲကေန ဒီေကာင့္ကို “မေအေဘး” လို႔ ဆဲၿပီး အခန္းထဲကေန အေျပးတစ္ပိုင္း ထြက္ခဲ႔လိုက္တယ္..။
ေျပာသာေျပာတာ က်ေနာ္က အတန္းထဲမွာ ဗိုလ္..။ အစသန္.. အေနာက္သန္.. ခပ္ဆိုးဆိုး ေပေတေတ မို႔လားေတာ႔ မသိဘူး.. က်ေနာ္႔ကိုဆို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လန္႔ၾကတယ္..။ တကယ္ေတာ႔ ေအာ္ေၾကာလန္ ျဖစ္ေနတာ ကုိယ္႔ဟာကိုယ္ မသိဘူးေလ..။
ဒီလိုနဲ႔ ခင္ေလးတို႔ အတန္းေဘးေရာက္ေတာ႔.. က်ေနာ္ မ်က္လံုး ျပဴးသြားတယ္..
ဟင္းးးးးး... ခင္ေလး ခံုေပၚမွာ မွတ္တပ္ရပ္ေနပါလား..!!
တစ္ခန္းလံုးကေတာ႔ ၿငိမ္ၿပီး တိတ္ဆိတ္လို႔.. သူ႔မ်က္ႏွာကလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ နီရဲလို႔ပါလား..!!
ဆရာမကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ႔ မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ စာအုပ္ေတြ အမွတ္ျခစ္ေနေလရဲ႕..
ေသခ်ာၿပီး ခင္ေလး သခ်ၤာစာအုပ္ မထပ္ႏိုင္လို႔ ဒဏ္ေပးခံထားရၿပီ..
က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္.. သူစာၿပီးရဲ႕သားနဲ႔.. အခုေတာ႔ က်ေနာ္႔ေၾကာင့္..
က်ေနာ္ သူရပ္ေနတဲ႔ ျပဴတင္းေပါက္နား ဆရာမ မျမင္ေအာင္ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ အသာ ကပ္သြားၿပီး..
“ခင္ေလး.. ႐ြတ္..! ႐ြတ္..!! ခင္ေလး..”
ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ေခၚၾကည့္လိုက္တယ္..
က်ေနာ္႔ကို ႐ုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ခင္ေလးမ်က္ႏွာက
ပန္းသီးနီနီရဲရဲကို မီးဖုတ္လိုက္သလို ခ်က္ခ်င္းကို ညိဳပုပ္သြားတယ္..။ ေဒါသေတြလည္း နားထဲကေန “႐ွဴး..” ကနဲ ထြက္သြားသလား မွတ္ရေလာက္ေအာင္ နား႐ြက္ ကားကားႀကီး ေထာင္လာတယ္..။ မ်က္ေထာင့္နီနီထဲက မ်က္ရည္ေတြကလည္း လက္နဲ႔ဖိညႇစ္လိုက္တဲ႔ သံပုရာသီးလို ႐ြမ္း႐ြမ္းေဝ က်ဆင္းလာတယ္..။ သြားျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ ဖိကိုက္လိုက္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေကြးေကြးကလည္း အသားႀကိတ္စက္ထဲ ထည့္လိုက္တဲ႔ ဝက္သားတံုးလိုလို..။
သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ ေက်ာခ်မ္းသြားတယ္.. အေျခအေနမေကာင္းဘူး..
က်ေနာ္ ပါးစပ္ေလးကိုဟ.. ေခါင္းေလးကို ဆတ္ရင္း ဆရာမကို လက္ညိဳးထိုးလိုက္ က်ေနာ႔ကိုယ္ က်ေနာ္ လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္နဲ႔ Sign Language နဲ႔ စကားေတြ ေျပာေနတာ.. သူကေတာ႔ နားမလည္ေလာက္ဘူး..။ လာစတယ္ထင္ၿပီး ႐ုပ္က ပိုၿပီး တင္းမာလာေလေရာ..။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက “ေျပာလိုက္ပါလား ဆရာမကို ငါ ငွားသြားလို႔.. ငါေမ႔က်န္ခဲ႔လို႔.. သမီးမွာ အျပစ္မ႐ွိဘူးလို႔..” အဲ႔လို ေျပာလိုက္ ေစခ်င္တာ.. ဒင္းက ဘာမွ မေျပာပဲ ေပေတၿပီး ရပ္ေနတယ္..။
တစ္ခ်က္ ႐ွိဳက္လိုက္တဲ႔ သူ႔ ငိုသံနဲ႔ ေဒါသအေရာင္ေတြ ရဲတက္လာတဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္ႀကီးက ႏွာေခါင္းထဲကို စနစ္တံ မီး႐ွိဳ႕ထားတဲ႔ ေဗ်ာက္အိုးတစ္လံုး ထည့္ထားသလို ေပါက္ကြဲလုဆဲဆဲ..။ ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ေၾကာက္႐ြံ႕စရာ..။ က်ေနာ္ လန္႔သြားတယ္.. ေအာ္မ်ား ငိုလိုက္ရင္ ဒုကၡ.. မျဖစ္ဘူး.. လစ္မွ ဆိုၿပီး.. ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လည္႔ၿပီး အတန္းထဲ ျပန္ဝင္ေျပးလိုက္ေတာ႔တယ္.. အေပါ႔သြားဖို႔ေတာင္ ေမ႔သြားေလေရာဆိုပါေတာ႔..။
ေက်ာင္းလည္းဆင္းေရာ စက္ဘီးကို ျမန္ျမန္ထုတ္ၿပီး အသားကုန္ နင္းေတာ႔တာ.. တန္းေနတာပဲ အိမ္ကို..
မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းတြင္ မုန္တိုင္းက်ေရာက္ေတာ႔မည္..။
ခင္ေလးငယ္ဆိုေသာ မုန္တိုင္းမႀကီး က်ေနာ္႔အိမ္ကို ဗဟိုျပဳရင္း တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေ႐ြလ်ားလာေနၿပီ..။
မၾကာမီ တ႐ွီး႐ွီး တဟီးဟီးႏွင့္ ေလလံုးႀကီးေတြ တိုက္ၿပီး မိုးသည္းထန္စြာ ႐ြာသြန္းေတာ႔မည္..။
တ႐ြမ္း႐ြမ္း ႐ိုက္ခတ္ေတာ႔မည္ ေမေမ႔ ႐ိုက္သံသည္လည္း မုန္တိုင္းႏွင့္အတူ ပါလာေတာ႔မည္..။
ႀကိဳတင္ ကယ္ဆယ္ေရးမ်ား ေဆာင္႐ြက္ထားႏိုင္ရန္.. အိမ္သို႔ အရင္ေရာက္မွ ျဖစ္မည္..။
ေျခသလံုး ပ႐ုပ္ဆီလူးျခင္း..၊ ေဘာင္းဘီ႐ွည္ သံုးထပ္ႏွင့္ ပုဆိုးႏွစ္ကြင္း ထပ္ဝတ္ထားျခင္း..၊ စသည္တို႔ကို ႀကိဳတင္ စီမံထားရမည္..။
ဘာမွ မသိေသးတဲ႔ ေမေမကေတာ႔ ၾကက္ေမႊးကိုင္ရင္း အ႐ုပ္စင္ကို ဖုန္သုတ္ေနပါတယ္..
ၿခံထဲလွမ္းဝင္လာတဲ႔ ခင္ေလးရဲ႕ ေျခသံေတြက က်ေနာ္အတြက္ေတာ႔ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလို..
က်ေနာ္႔ အျပစ္ဒဏ္ က်ေနာ္ ခံရေတာ႔မည္..
က်ေနာ္လူဆိုးပါ..အဲ႔ဒီေန႔ကေတာ႔ က်ေနာ္ တကယ္ ငိုခဲ႔ရပါတယ္..
ခင္ေလး ဘယ္ေလာက္ တိုင္တိုင္..
ေမေမ ဘယ္ေလာက္ ႐ိုက္႐ိုက္..
က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ ငိုရ ငိုရ..
က်ေနာ္ကိုက အမွတ္မ႐ွိတာ မခက္ေပဘူးလားဗ်ာ..။
ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ႔ ခင္ေလးငယ္ ဆိုတဲ႔ အေပအတူးမေရ..
နင္ပဲ တိုင္ႏိုင္မလား.. ငါပဲ ဆိုးႏိုင္မလား.. ဆိုတာ..။
(ကိုရင္ေနာ္)
“ဟုတ္.. ေမ႔..”
ေမေမက က်ေနာ္ စာကူးေနတဲ႔ စာၾကည့္စားပြဲေဘးမွာ လာရပ္ၾကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေခါင္းခါေနေလရဲ႕.. ေစြေစြေစာင္းေစာင္း ခၽြန္တြန္႔တြန္႔ လက္ေရးေတြက ေမေမ စိတ္ညစ္မယ္ ဆိုရင္လည္း ညစ္စရာပါ.. တစ္ခါတေလ ကိုယ္ဟာကိုယ္ေတာင္ ဖတ္မရ..။
“ေျပာလိုက္ရင္ ဟုတ္.. ေမ႔.. လုပ္ဖို႔ပဲ.. ဘယ္ေတာ႔ မွ မျပင္ဘူး.. သားအတြက္ ေမေမ ရင္ေလးတယ္.. ႐ုပ္ကေလးၾကည့္ေတာ႔ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ လက္ေရးၾကည့္ေတာ႔ စုတ္ျပတ္ေနတာပဲ..”
“ေမ႔ကလည္း.. သားက ဆရာဝန္ႀကီး လုပ္မွာမို႔လို႔ လက္ေရးကို ေသခ်ာ ေလ႔က်င့္ထားတာ..”
“ေခါင္း ေခါက္လိုက္မယ္.. ေျပာလိုက္ရင္ ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္နဲ႔ ဟြန္းး.. ခင္ေလး လက္ေရးနဲ႔မ်ား တျခားစီ..”
ခင္ေလးဆိုတဲ႔ အသံၾကားေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ကလိကလိ ျဖစ္သြားတယ္..။ ေမေမက က်ေနာ္႔ကိုဆို ခင္ေလးနဲ႔ ႏိႈင္းႏိႈင္းၿပီး အၿမဲ ဆူတတ္တယ္.. သူ႔ေၾကာင့္မို႔ ႐ိုက္ခံရလိုက္ ဆူခံရလိုက္နဲ႔..။ သူဟာသူ လက္ေရးပဲလွလွ.. စာပဲ ေတာ္ေတာ္ က်ေနာ္ကေတာ႔ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး..။ ေမေမက သူ႔ကို ခ်ီးမြမ္းေနရင္ေတာ႔ က်ေနာ္ မေက်နပ္တာ အမွန္ပဲ..။ ခင္ေလးစုတ္ကလည္း ဘာလို႔ ဒီလို ေတာ္ေနတာလဲ မသိဘူး.. ဒင္းေတာ္ေနေလ.. က်ေနာ္ ဆူခံရေလ..။ ေက်ကို မေက်နပ္ဘူး..။
စာေတြ ကူရမွာကလည္း အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္..။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလး အားရေအာင္ ေဆာ႔ရမလားလို႔ မ်ားလိုက္တဲ႔ စာေတြ.. သခၤ်ာေတြလည္း တြက္ရဦးမယ္.. မနက္ျဖန္ ဆရာမက စာအုပ္စစ္မွာတဲ႔ မၿပီးလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး.. ေညာင္းလည္း ေညာင္းလာၿပီ.. ပ်င္းလည္း ပ်င္းလာၿပီ..။
အဲ႔လို ေတြးေနတုန္းမွာပဲ... “တိန္” ဆိုၿပီး ေခါင္းထဲမွာ မီးလင္းသြားတယ္..။ အႀကံ.. ဟုတ္တယ္.. ဒီအႀကံ..။ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေခါင္းညိတ္.. ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေက်နပ္ၿပီး.. စာၾကည့္စားပြဲကေန ထလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ ေမေမတို႔ အခန္းထဲကို ဝင္.. ေဖေဖ႔ ေဆးေသတၱာထဲက ပတ္တီးလိပ္ တစ္လိပ္ကို ယူလိုက္တယ္.. ေနာက္ က်ေနာ္႔ စာအုပ္ေတြကို ယူလိုက္တယ္..။
“ေမ႔.. သား ခင္ေလးတို႔ အိမ္ခဏသြားဦးမယ္.. သားရဲ႕ သခၤ်ာစာအုပ္ သူ႔ဆီပါသြားတာ အဲ႔ဒါ သြားယူမလို႔..”
“ဟမ္.. သား နင္ လမ္းေပါက္ မ႐ွာနဲ႔ေနာ္.. စာေလးလုပ္ေနလို႔ ခ်ီးက်ဴးမလို႔ ႐ွိေသးတယ္ ဇာတိကျပၿပီ.. သြား.. ျမန္ျမန္သြား.. ျမန္ျမန္ ျပန္လာခဲ႔..”
“ဟုတ္... ေမ႔..”
က်ေနာ္ စိတ္ထဲကေန ႀကိတ္ၿပံဳးလိုက္တယ္.. က်ေနာ္ ငရဲေရာက္မွာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္ ေမေမ႔ကို လိမ္ေပါင္းလည္း မ်ားၿပီ..
စက္ဘီးကို ေျပးေျပးလႊားလႊားတြန္းရင္း.. ျမဴးႂကြစြာ နင္းထြက္လာခဲ႔တာ ခင္ေလးတို႔ အိမ္ဆီကို..
............................................ ၂ ............................................
လမ္းတဝက္ စိန္ပန္းပင္ႀကီးနားေရာက္ေတာ႔ စက္ဘီးကို ထိုးရပ္လိုက္တယ္..။ အိတ္ထဲက ျဖဴေဖြးေဖြး ပတ္တီးလိပ္ႀကီးကို ထုတ္ၿပီး ညာဘက္ လက္ေကာက္ဝတ္ကို လက္ဝါးကေနစၿပီး တစ္ပတ္ခ်င္း တစ္ရစ္ခ်င္း တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ပတ္ၿပီး စည္းလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ၿပံဳးလိုက္တယ္..။ ၿပံဳးရင္းနဲ႔ပဲ မဲ႔ၾကည့္လိုက္တယ္.. နာသလိုလို.. ကိုက္သလိုလို.. ငိုခ်င္သလိုလို မ်က္ႏွာေပးကို ျပင္လိုက္တယ္..။ စက္ဘီးကို ဘယ္လက္တစ္ဘက္နဲ႔ စီးရင္း ဟန္မပ်က္...။
“ခင္ေလးေရ... ခင္ေလး..)))))..”
ခင္ေလးခဗ်ာ က်ေနာ္ ေအာ္သံႀကားေတာ႔ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္လံုးနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးထြက္လာတယ္..။ အိပ္ငိုက္ေနတဲ႔ ႂကြက္စုတ္ေလးေ႐ွ႕ကို ေၾကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာသလို.. လန္႔လို႔.. ျဖန္႔လို႔..။
“ဘာတုန္း..”
သူ႔အသံက စြာတာတာ ႐ွတတ..
“နင္ကလည္းဟာ ရန္ေထာင္မယ္ဆိုတာပဲ.. ငါ မနက္က စက္ဘီး ေမွာက္လို႔ဟ..”
က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာေပးက ဝမ္းေလွ်ာထားသလို ေပ်ာ႔စိေပ်ာ႔ဖတ္..
“ဟမ္.. ဘယ္မွာ ေမွာက္တာလဲ.. ေကာင္းတယ္ ေမ်ာက္လို စီးတာကိုဟ နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္..”
အံ႔ၾသသြားရဲ႕သားနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ဝမ္းသာ ျပေနတာ က်ေနာ္ သိလိုက္တယ္..
ပတ္တီးစည္းထားတဲ႔လက္ကို ဖြဖြေလးကိုင္ရင္း
“ေအး..ေစ်းထိပ္က ကုန္းဆင္းမွာ ေမွာက္တာ.. လက္က အ႐ိုးအက္သြားတာလား မသိပါဘူး.. အရမ္းနာေနတယ္ဟ.. အဲ႔ဒါ အေရးမႀကီးဘူး.. အခု ငါ စာမေရးႏိုင္ေတာ႔ဘူးဟ.. အားး.. ကၽြတ္ကၽြတ္.. ကၽြတ္စ္စ္”
ခင္ေလးက မ်က္လံုးျပဴးၿပီးသားကို ပိုျပဴးေအာင္ ျပဴး.. ပါးစပ္ကေလး ဟရင္း..
“ဟယ္.. ဟုတ္လား.. နင္တို႔ အခန္းက မနက္ျဖန္စာအုပ္ေတြ စစ္မွာဆို.. အဲ႔ဒါ ဘယ္လို လုပ္မလဲ”
“ေအ.. ဟုတ္တယ္ အဲ႔ဒါေၾကာင့္ နင့္ဆီ ေျပးလာတာေပါ႔ ေမေမကလည္း နင့္ဆီသြားတဲ႔..”
မွင္ေသေသနဲ႔ အကယ္ဒမီေ႐ွာ႔ ဖမ္းရင္း ေမေမ႔ကိုပါ ဆြဲထည့္လိုက္တယ္..
ခင္ေလးက က်ေနာ႔္ စာအုပ္ေတြကိုထုတ္.. စာ႐ြက္ေတြကို လွန္ၾကည့္ရင္း..
“ဟဲ႔ နင္ဟာက ကူးရမွာ အမ်ားႀကီးပါလား.. ဟိုအရင္ရက္က စာေတြလည္း မ႐ွိဘူး..”
က်ေနာ္ ညာဘက္လက္နဲ႔ ေခါင္းကုတ္.. ပတ္တီးကို သတိရေတာ႔ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ေျပာင္းကုတ္.. အခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာနဲ႔..
“ေအ.. ဟ.. ဟုတ္တယ္.. ဟိုေလ.. ဟို.. အဲ႔ဒါ မကူးရေသးဘူး.. အဲ႔ဒီေန႔က အိမ္မွာ မီးျပတ္လို႔..”
ခင္ေလးက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္..
“နင္ဟာေလ.. ေအေအ.. ၿပီးေရာ ငါ ကူးလိုက္မယ္.. နင္ေက်ာင္းေရာ တက္မွာလား..”
“အန္.. ေအ.. ေက်ာင္းေတာ႔ တက္မွာပါ.. ေနာက္.. ဟိုဟာ..”
ခင္ေလးက က်ေနာ္႔ လက္ကိုၾကည့္လိုက္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္နဲ႔..
“ဘာလဲ..”
“ဟို.. နင့္ သခ်ၤာစာအုပ္လည္း ခဏေပးလိုက္ဦး ငါ တြက္ဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ႔လို႔..”
“ဟမ္.. နင္ကူးခ်မလို႔ မလား..”
“ဟာ နင္ကလည္း ငါလက္နာေနတာ စဥ္းစားလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူးဟ.. နင္တြက္ထားတာေတြ ၾကည့္မလို႔..”
“ဘာဆိုင္လို႔လဲ လက္နာတာနဲ႔ စဥ္းစားတာ..”
“ဟမ္.. ေအ.. မဆိုင္ဘူးလား.. ေပးပါကြာ.. ေမေမ စိတ္ပူေနလိမ္႔မယ္.. ငါျပန္ေတာ႔မယ္..”
ခင္ေလးလည္း သူ႔သခ်ၤာစာအုပ္ကို မေပးခ်င္ ေပးခ်င္နဲ႔ ထုတ္ေပးတယ္..
“ဟဲ႔ ေျဖးေျဖးစီးအုန္း ထပ္ေမွာက္လို ေနာက္တဖက္ က်ိဳးအုန္းမယ္..”
“ေအ.. ေအ.. မနက္က် ငါ႔ စာအုပ္ေတြ ေမ႔မေနနဲ႔အုန္းေနာ္..”
“ေအးပါ..”
သူ႔စာအုပ္ေလးနဲ႔ လက္ေရး ဝိုင္းစက္စက္ေတြကေတာ႔ က်ေနာ္႔ အႀကံကို သိပံုမေပၚဘူး..။ က်ေနာ္ကေတာ႔ စိတ္ထဲကေန “ခြီ..” ကနဲေနေအာင္ ၿပံဳးလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ မဲ႔တဲ႔တဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ရင္း.. စက္ဘီးကိုဆြဲ.. သုတ္ေတာ႔တာပဲ.. စိန္ပန္းပင္ႀကီးဆီကို..။
ပတ္တီးျပန္ျဖည္ရမယ္.. အိမ္ေရာက္ရင္ သခ်ၤာေတြ ကူးခ်ရမယ္.. ၿပီးရင္ ဂ်င္သြားေပါက္မယ္.. သားေရကြင္း သြားပစ္မယ္..။
“ရဟူးးး... ေဆာ႔ရၿပီကြ.. ဟီးးဟီးးးး..ဟီး.. ))))..”
............................................ ၃ ............................................
(((ေဒါင္း.. ေဒါင္း.. ေဒါင္းေဒါင္း.. ေဒါင္း.. ေဒါင္း..)))
ဒီေန႔ေတာ႔ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္း ေခါက္ၿပီးမွပဲ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ႔တယ္..။ ေနာက္က်မွာေပါ႔.. လမ္းမွာ ပတ္တီး ျပန္စည္း ေနရတာေလ..။ ပတ္တီးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး စည္းထားလို႔လားမသိ လက္က တကယ္ေတာင္ နာခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာၿပီ..။ အခန္းထဲကို မဝင္ေသးပဲ ခင္ေလးတို႔ အခန္းကို အရင္ ေျပးသြားလိုက္တယ္..
“ခင္ေလး..”
“ဟဲ႔.. သက္သာလား.. ငါက နင္ ေက်ာင္းမတက္ေတာ႔ဘူးေတာင္ ထင္တာ.. ေနာက္က်လိုက္တာ..”
“ေအဟ.. လမ္းမွာ ပတ္တီး.. အဲ႔.. အင္း.. ပတ္တီးက က်ပ္လို႔ဟ ငါ ေျဖးေျဖး လာေနတာ..”
တကယ္တာ႔ ေျပာမိတာက ဘာမွမဆိုင္.. က်ေနာ္႔ဟာ က်ေနာ္ေတာ႔ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္ေနမိတယ္..
ခင္ေလးခမ်ာ သူ႔လြယ္အိတ္ထဲက စာအုပ္ေတြကို ဟိုႏိႈက္ ဒီႏိႈက္နဲ႔..
“ေရာ႔ေရာ႔ ဒီမွာ နင့္ စာအုပ္ေတြ.. အကုန္ ကူးၿပီးၿပီ.. နင့္စာေတြ ထိုင္ကူးေနလို႔ ငါ႔မွာ အိပ္ေရးေတာင္ ပ်က္ရတယ္..”
“ေအးပါဟာ.. နင္ကလည္း ဒါေလးကိုမ်ား.. ေပးေပး.. ဆရာမလာေတာ႔မယ္ ငါသြားၿပီ..”
စာအုပ္လည္း ရေရာ.. က်ေနာ္ တခ်ိဳးတည္း လစ္ေတာ႔တာ..။ စိတ္ထဲမွာ တဟားဟား နဲ႔ကို ေပ်ာ္ေနတာ.. ခုေတာ႔ က်ေနာ္႔ စာအုပ္ စာေတြ စံုၿပီ.. ဒီအႀကံ မပိုင္ေပဘူးလား..။
ခင္ေလးက ျပဴတင္းေပါက္ကေန ကိုယ္တျခမ္းထြက္လာၿပီး.. လွမ္းေအာ္တယ္..
“ဟဲ႔.. ဟဲ႔ ကိုရင္.. ငါ႔ သခ်ၤာ စာအုပ္..)))..”
သူလွမ္းေအာ္ေတာ႔ ဆရာမက က်ေနာ္တို႔ အခန္းထဲေတာင္ ဝင္ေနၿပီ..
“ေဟ.. ေအ..”
က်ေနာ္လည္း သတိရၿပီး.. ပုဆိုးတစ္ဖက္ကိုမ.. လက္တစ္ဖက္ကလည္း လြယ္အိတ္ထဲကို ႏႈိက္ရင္း သူ႔နားကို ျပန္ေျပးသြားလိုက္တယ္..။ လြယ္အိတ္ထဲက စာအုပ္ေတြကို ဟိုစမ္း.. ဒီစမ္း.. ဟိုလွန္ ဒီလွန္.. ဟိုေမြ.. ဒီေႏွာက္..
“ဟဲ႔.. ျမန္ျမန္.. ဆရာမ လာေနၿပီ..”
က်ေနာ္ ေခါင္းႀကီးသြားတယ္..
“ေအးဟ.. ငါေသခ်ာထည့္လာပါတယ္.. အခု႐ွာမေတြ႕ပါလား.. ေနပါဦး..”
“ဟမ္..)))..”
ခင္ေလး အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုက္သံက က်ေနာ္႔ကို တြန္႔သြားေစတာေတာ႔ အမွန္ပဲ..
က်ေနာ္႔ေခါင္းႀကီးကို လြယ္အိတ္ထဲ ဝင္လုမတတ္ ျပဴးၿပဲၿပီး ထပ္႐ွာၾကည့္တာ တကယ္ကို မပါလာဘူး..။ ေသခ်ာၿပီ.. စားပြဲေပၚမွာ က်န္ခဲ႔ၿပီ..
“မေတြ႕ဘူးဟ.. အိမ္မွာ က်န္ခဲ႔ၿပီ..”
“ဟားကြာ.. နင္ကြာ.. ငါ စာအုပ္ထပ္ရမွာ.. အခုဘယ္လို လုပ္မလဲ..”
ခင္ေလးမ်က္ႏွာက ဇီး႐ြက္ထက္ေတာင္ နည္းနည္း ေသးသြားေသးတယ္.. မ်က္ရည္ေတြလည္း ဝဲတက္လာတယ္..။ စိတ္ဆိုးတာ..၊ ေဒါသထြက္တာ..၊ ငိုခ်င္တာ..၊ ဆရာမဆူမွာေၾကာက္လန္႔တာ..၊ ဝမ္းနည္းတာ..၊ အဲ႔ဒီပံုရိပ္ေတြက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းေနတယ္..။
က်ေနာ္.. ဘာေျပာရမွန္း မသိ ေၾကာင္အအနဲ႔..
“ေအးဟာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.. ဆရာမကို ေျပာလိုက္ကြာ ငါငွားသြားတာ ျပန္မေပးလို႔ လို႔..၊ ငါသြားၿပီ.. ငါ႔တို႔ အခန္းကို ဆရာမေရာက္ေနၿပီ..”
က်ေနာ္ ေျပာေျပာဆိုဆို ေျပးထြက္လာခဲ႔တယ္.. ကိုယ္လြတ္႐ုန္းလိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ႔..
ေသခ်ာတယ္.. ခင္ေလးကေတာ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြ က်ေနမယ္ဆိုတာ..
............................................ ၄ ............................................
က်ေနာ္ဒီေန႔ အ႐ိုက္မခံရေတာ႔ဘူး.. အတန္းထဲမွာ စာအုပ္ေတြ လိုက္စစ္ေတာ႔.. က်ေနာ္႔စာအုပ္က စာေတြ အျပည့္..။ စာမကူးလာတဲ႔သူေတြ အ႐ိုက္ခံရတာ ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ သေဘာေတြ က်ေနတာ..။ ဟဲဟဲ.. က်ေနာ္ကေတာ႔ ဥံဳဖြ ဆိုၿပီး ဉာဏ္ကို အသံုးခ်လိုက္တာ.. စာအုပ္ထဲမွာ စာေတြ ျပည့္သြားေရာ..
ဒုတိယအခ်ိန္က ဆရာဦးခင္ေမာင္သန္း ရဲ႕ သမိုင္းအခ်ိန္.. ဆရာက စာသင္တာလည္း ေကာင္းတယ္.. ရယ္စရာေတြလည္း ေျပာတတ္တယ္.. စစေနာက္ေနာက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို သူငယ္ခ်င္းလိုေပါင္းတာ..။ က်ေနာ္႔မွာေတာ႔ ဆရာ စာသင္တာ စိတ္မဝင္စားႏိုင္ဘူး.. ခင္ေလးတစ္ေယာက္ ငိုေနေသးလား.. ဘာေတြျဖစ္ေနပါလိမ္႔လို႔ စိတ္ကေရာက္ေနတယ္..။
“ဆရာ..”
ညာဘက္လက္တစ္ျခမ္းကို ပိုက္ရင္း ဘယ္ဘက္လက္က လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ကာ အေပါ႔သြားမယ္ ဆိုတာကို ဆရာ႔ကို ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္..
ဆရာက မ်က္မွန္အေပၚကေန မ်က္လံုးကို လွန္ၾကည့္ၿပီး..
“ေဟ႔ေယာင္.. မင္းငါ႔ အခ်ိန္တိုင္း အျပင္ထြက္တယ္.. စာသင္ေနၿပီဆိုရင္ အျပင္ကသြားခ်င္ၿပီ.. မင္းေတာ႔ေနာ္.. သြား.. ျမန္ျမန္သြား.. ျမန္ျမန္လာ.. ေနာက္ဆို ငါ႔အခ်ိန္ေရာက္ရင္ သားေရကြင္းနဲ႔ စည္းထား..”
အခန္းေဖာ္ေတြက “ဝါးးးး...)))..” ကနဲ ဝိုင္း ရယ္(ရီ) ၾကတယ္..
ဆရာ႔ကို သြားႀကီးၿဖဲၿပီး “ဟီးးး..” လို႔ ရယ္ျပရင္း.. အတန္းသားေတြကို ဘုၾကည့္ ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္.. ရယ္သံေတြ တိတ္သြားတယ္.. ေကာင္မေလးေတြ ပါးစပ္ကို လက္ဝါးေလးေတြ အုပ္ၿပီး တခြီးခြီးနဲ႔..။ က်ေနာ္နဲ႔ တူတူထိုင္တဲ႔ သန္းဝင္းက သားေရကြင္း ေထာင္ျပတယ္.. စိတ္ထဲကေန ဒီေကာင့္ကို “မေအေဘး” လို႔ ဆဲၿပီး အခန္းထဲကေန အေျပးတစ္ပိုင္း ထြက္ခဲ႔လိုက္တယ္..။
ေျပာသာေျပာတာ က်ေနာ္က အတန္းထဲမွာ ဗိုလ္..။ အစသန္.. အေနာက္သန္.. ခပ္ဆိုးဆိုး ေပေတေတ မို႔လားေတာ႔ မသိဘူး.. က်ေနာ္႔ကိုဆို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လန္႔ၾကတယ္..။ တကယ္ေတာ႔ ေအာ္ေၾကာလန္ ျဖစ္ေနတာ ကုိယ္႔ဟာကိုယ္ မသိဘူးေလ..။
ဒီလိုနဲ႔ ခင္ေလးတို႔ အတန္းေဘးေရာက္ေတာ႔.. က်ေနာ္ မ်က္လံုး ျပဴးသြားတယ္..
ဟင္းးးးးး... ခင္ေလး ခံုေပၚမွာ မွတ္တပ္ရပ္ေနပါလား..!!
တစ္ခန္းလံုးကေတာ႔ ၿငိမ္ၿပီး တိတ္ဆိတ္လို႔.. သူ႔မ်က္ႏွာကလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ နီရဲလို႔ပါလား..!!
ဆရာမကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ႔ မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ စာအုပ္ေတြ အမွတ္ျခစ္ေနေလရဲ႕..
ေသခ်ာၿပီး ခင္ေလး သခ်ၤာစာအုပ္ မထပ္ႏိုင္လို႔ ဒဏ္ေပးခံထားရၿပီ..
က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္.. သူစာၿပီးရဲ႕သားနဲ႔.. အခုေတာ႔ က်ေနာ္႔ေၾကာင့္..
က်ေနာ္ သူရပ္ေနတဲ႔ ျပဴတင္းေပါက္နား ဆရာမ မျမင္ေအာင္ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ အသာ ကပ္သြားၿပီး..
“ခင္ေလး.. ႐ြတ္..! ႐ြတ္..!! ခင္ေလး..”
ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ေခၚၾကည့္လိုက္တယ္..
က်ေနာ္႔ကို ႐ုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရတဲ႔ ခင္ေလးမ်က္ႏွာက
ပန္းသီးနီနီရဲရဲကို မီးဖုတ္လိုက္သလို ခ်က္ခ်င္းကို ညိဳပုပ္သြားတယ္..။ ေဒါသေတြလည္း နားထဲကေန “႐ွဴး..” ကနဲ ထြက္သြားသလား မွတ္ရေလာက္ေအာင္ နား႐ြက္ ကားကားႀကီး ေထာင္လာတယ္..။ မ်က္ေထာင့္နီနီထဲက မ်က္ရည္ေတြကလည္း လက္နဲ႔ဖိညႇစ္လိုက္တဲ႔ သံပုရာသီးလို ႐ြမ္း႐ြမ္းေဝ က်ဆင္းလာတယ္..။ သြားျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ ဖိကိုက္လိုက္တဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေကြးေကြးကလည္း အသားႀကိတ္စက္ထဲ ထည့္လိုက္တဲ႔ ဝက္သားတံုးလိုလို..။သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ ေက်ာခ်မ္းသြားတယ္.. အေျခအေနမေကာင္းဘူး..
က်ေနာ္ ပါးစပ္ေလးကိုဟ.. ေခါင္းေလးကို ဆတ္ရင္း ဆရာမကို လက္ညိဳးထိုးလိုက္ က်ေနာ႔ကိုယ္ က်ေနာ္ လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္နဲ႔ Sign Language နဲ႔ စကားေတြ ေျပာေနတာ.. သူကေတာ႔ နားမလည္ေလာက္ဘူး..။ လာစတယ္ထင္ၿပီး ႐ုပ္က ပိုၿပီး တင္းမာလာေလေရာ..။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက “ေျပာလိုက္ပါလား ဆရာမကို ငါ ငွားသြားလို႔.. ငါေမ႔က်န္ခဲ႔လို႔.. သမီးမွာ အျပစ္မ႐ွိဘူးလို႔..” အဲ႔လို ေျပာလိုက္ ေစခ်င္တာ.. ဒင္းက ဘာမွ မေျပာပဲ ေပေတၿပီး ရပ္ေနတယ္..။
တစ္ခ်က္ ႐ွိဳက္လိုက္တဲ႔ သူ႔ ငိုသံနဲ႔ ေဒါသအေရာင္ေတြ ရဲတက္လာတဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာျပင္ႀကီးက ႏွာေခါင္းထဲကို စနစ္တံ မီး႐ွိဳ႕ထားတဲ႔ ေဗ်ာက္အိုးတစ္လံုး ထည့္ထားသလို ေပါက္ကြဲလုဆဲဆဲ..။ ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ေၾကာက္႐ြံ႕စရာ..။ က်ေနာ္ လန္႔သြားတယ္.. ေအာ္မ်ား ငိုလိုက္ရင္ ဒုကၡ.. မျဖစ္ဘူး.. လစ္မွ ဆိုၿပီး.. ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လည္႔ၿပီး အတန္းထဲ ျပန္ဝင္ေျပးလိုက္ေတာ႔တယ္.. အေပါ႔သြားဖို႔ေတာင္ ေမ႔သြားေလေရာဆိုပါေတာ႔..။
............................................ ၅ ............................................
ေက်ာင္းလည္းဆင္းေရာ စက္ဘီးကို ျမန္ျမန္ထုတ္ၿပီး အသားကုန္ နင္းေတာ႔တာ.. တန္းေနတာပဲ အိမ္ကို..
မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းတြင္ မုန္တိုင္းက်ေရာက္ေတာ႔မည္..။
ခင္ေလးငယ္ဆိုေသာ မုန္တိုင္းမႀကီး က်ေနာ္႔အိမ္ကို ဗဟိုျပဳရင္း တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေ႐ြလ်ားလာေနၿပီ..။
မၾကာမီ တ႐ွီး႐ွီး တဟီးဟီးႏွင့္ ေလလံုးႀကီးေတြ တိုက္ၿပီး မိုးသည္းထန္စြာ ႐ြာသြန္းေတာ႔မည္..။
တ႐ြမ္း႐ြမ္း ႐ိုက္ခတ္ေတာ႔မည္ ေမေမ႔ ႐ိုက္သံသည္လည္း မုန္တိုင္းႏွင့္အတူ ပါလာေတာ႔မည္..။
ႀကိဳတင္ ကယ္ဆယ္ေရးမ်ား ေဆာင္႐ြက္ထားႏိုင္ရန္.. အိမ္သို႔ အရင္ေရာက္မွ ျဖစ္မည္..။
ေျခသလံုး ပ႐ုပ္ဆီလူးျခင္း..၊ ေဘာင္းဘီ႐ွည္ သံုးထပ္ႏွင့္ ပုဆိုးႏွစ္ကြင္း ထပ္ဝတ္ထားျခင္း..၊ စသည္တို႔ကို ႀကိဳတင္ စီမံထားရမည္..။
ဘာမွ မသိေသးတဲ႔ ေမေမကေတာ႔ ၾကက္ေမႊးကိုင္ရင္း အ႐ုပ္စင္ကို ဖုန္သုတ္ေနပါတယ္..
ၿခံထဲလွမ္းဝင္လာတဲ႔ ခင္ေလးရဲ႕ ေျခသံေတြက က်ေနာ္အတြက္ေတာ႔ မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလို..
က်ေနာ္႔ အျပစ္ဒဏ္ က်ေနာ္ ခံရေတာ႔မည္..
က်ေနာ္လူဆိုးပါ..အဲ႔ဒီေန႔ကေတာ႔ က်ေနာ္ တကယ္ ငိုခဲ႔ရပါတယ္..
ခင္ေလး ဘယ္ေလာက္ တိုင္တိုင္..
ေမေမ ဘယ္ေလာက္ ႐ိုက္႐ိုက္..
က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ ငိုရ ငိုရ..
က်ေနာ္ကိုက အမွတ္မ႐ွိတာ မခက္ေပဘူးလားဗ်ာ..။
ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ႔ ခင္ေလးငယ္ ဆိုတဲ႔ အေပအတူးမေရ..
နင္ပဲ တိုင္ႏိုင္မလား.. ငါပဲ ဆိုးႏိုင္မလား.. ဆိုတာ..။
(ကိုရင္ေနာ္)
29 comments:
နံပတ္မွာ ၁
အဟားဟားးးး
ဘာတဲ့ တို႔ကိုႀကီးတို႔က
ၿဖဴၿဖဴေခ်ာေခ်ာေလး တဲ့
ကိုၿဖဴေခ်ာ ကလဲ ထြက္လိုက္တဲ့ဥာဏ္ေတြ
မခင္ေလးတစ္ေယာက္ ကလဲဒီေလာက္ကိုၿဖဴေခ်ာ
ဒီေလာက္ လွည့္ပတ္ခံထိတာေတာင္ ယံုတယ္ေနာ္
တုိ႔ကိုႀကီးကလဲ ၿဖဴေခ်ာေလးဆိုေတာ့
အကယ္ဒမီေရွာ႔ေနမွာေပါ့ေလ
စာအုပ္က တကယ္က်န္ခဲ့တာလား
မခင္ေလးသနားပါတယ္
တို႔အကိုၿဖဴေဖြးလဲ သံေယာဇဥ္ေတာ့ရွိသားေနာ္
ဒါေပမယ့္ အက်င့္ကေဖ်ာက္လို႔မရတာေနာ့္
အဟီးး
ဖတ္ရတာေပ်ာ္စရာေကာင္းလို႔ ေၿပာခ်င္ရာေၿပာသြားတယ္
ေတာ္ႀကာမခင္ေလးက ပန္းသီးနီနီရဲရဲကို မီးဖုတ္လိုက္သလို ခ်က္ခ်င္းကို ညိဳပုပ္သြားတယ္..။ ေဒါသေတြလည္း နားထဲကေန “႐ွဴး..” ကနဲ ထြက္သြားသလား မွတ္ရေလာက္ေအာင္ နား႐ြက္ ကားကားႀကီး ေထာင္လာၿပီး ဖိုးစိန္ကိုလာထုေနမွ ေၿပးေပါက္မွားေနမယ္ေလ
မခင္ေလးေရးမယ္ ၿဖဴးေဖြးရဲ႔ညိဳၿပာကိုေစာင့္ေနပါတယ္ဗ်ာ
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
har har har ko yin yay!ma easy par lar
သားေရကြင္းေကာ အခု ဝယ္ေဆာင္ျဖစ္ေသးလား :P
ဦးေနာ္ေရ...ေမ့ကိုလဲျပန္ေရးခိုင္းမွဖစ္ေတာ့မယ္
ကိုရင္..
တဆိတ္ေတာ့ လြန္လာျပီေနာ္.. း)
ဘာပဲေျပာေျပာ ဖတ္လို႕ေကာင္းတာေတာ့ အမွန္
ေရးပါအုံး.. က်န္တဲ့ အပိုင္းေတြ
ျပီးေတာ့
ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ စာအုပ္ထုတ္ပါလား
ေအာင္ျမင္မွာ အမွန္..
ေအာ္ ၿဖဴၿဖဴေခ်ာေခ်ာေလး တဲ့
း) း) ေၾကာ္ညာလည္းပါတယ္။
mnhy
ဟားဟား..တကယ္႔ကို ေကာင္းတယ္ အကိုေရ၊အကိုစာေတြ ဖတ္ျပီး ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေတြ ျပန္ျပန္ေပၚလာတယ္
မခင္ေလးတစ္ေယာက္ေတာ႔ ေတာ္ ေတာ္ ေဒါသျဖစ္ေနရွာမွာဘဲေနာ္
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ
ရီလုိက္ရတာဗ်ာ။ ကုိရင္ေနာ္ၾကီးလုပ္လုိက္မွျဖင့္ မခင္ေလး သနားပါတယ္။ ;)
ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလး... ဟုတ္စ.....။
မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းတြင္ မုန္တိုင္းက်ေရာက္ေတာ႔မည္..။
ခင္ေလးငယ္ဆိုေသာ မုန္တိုင္းမႀကီး က်ေနာ္႔အိမ္ကို ဗဟိုျပဳရင္း တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေ႐ြလ်ားလာေနၿပီ..။
မၾကာမီ တ႐ွီး႐ွီး တဟီးဟီးႏွင့္ ေလလံုးႀကီးေတြ တိုက္ၿပီး မိုးသည္းထန္စြာ ႐ြာသြန္းေတာ႔မည္..။
ဟီးဟီး။ :D
ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ အိမ္ေလ်ွာက္လည္တာ... ရယ္လိုက္ရတာ
ကိုရင္ေရ... ဟီးဟီးဟီးး
အဲဒီလိုဆိုးတာကိုးးးးး း)
ေျပာခ်င္ဘူး ေျပာခ်င္ဘူး ဦးနဲ႕ တီငယ္က အျမဲ ရန္ျဖစ္ေနတာပဲ
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာကေလးကိုေတာ့ လူတိုင္းသတိထားမိသား။ ဟားဟား။ :D
ဆိုးလိုက္တာေနာ္... း(..
မိေနာ္.....ေကာင္မေရ့ ညည္းကအဲ့ေလာက္ေတာ့ လုပ္ဖို႕ေကာင္းပါဘူးေတာ္ ဆိုးလိုက္တာ ေမ်ာက္မ း)
(၁) ကေန စဖတ္သြားပါတယ္။ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း မခင္ေလးကို အရမ္းသနားမိတယ္။
စိတ္ဝင္စားေအာင္လည္း ေရးတတ္တာမို ့ ေနာက္အပိုင္းေတြကို ေမွ်ာ္ေနမိဦးမွာပါ။
ကိုရင္ေနာ္နဲ ့မခင္ေလးေတြရဲ ့ စာေလးေတြကို ႏွစ္သက္မိတာမို ့ ကၽြန္မလည္း လင့္ခ္ထားပါရေစ...
ေလးစားခင္မင္စြာျဖင့္
မယ္ကိုး
ငယ္ေပါင္းေတြကုိး
တစ္ခါဖတ္မိသြားေတာ့ ေနာက္တခါလာရေတာ့တာေပါ့ဗ်
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေဘးအိမ္ကေကာင္မေလးစာက်က္ရင္ ခဲနဲ႔သြားထုတာပဲ ဟီးဟီး
ရီလုိက္ရတာ...... ဦးေနာ္ကေတာ့ တစ္ကယ္ပဲ...
:)
ကုိရင္ေနာ္ေရ..
အၾကံဥာဏ္ေတြ တယ္ေကာင္းသကုိး..
:D
ကိုရင္ေနာ္ေရ ဖတ္တဲ့သူေတာင္ ရင္ ထဲ က်န္ရစ္မွေတာ့
ခံရတဲ့ သူဆို ရင္.....။
ေနာက္ဆံုးပိတ္ အိတ္နဲ႔လြယ္ ။ စာလုပ္ရင္းနဲ႔ ဦးေႏွာက္ေဆး ဦးေနာ္တီခင္ ရန္ပြဲေလး ျမန္ျမန္လာပါ ေခ်ာင္းမေႏွး ဖတ္ျပီးျပံဳးကိုျပံဳးမယ္ေလး ေဟေဟ့ေဟးးးး ။
စာလုပ္ရင္း လာေရာက္မန္႔သည္ ဒန္တန္႔တန္ ။ ဦးေနာ္ ဦးေနာ္ ။ မသိလို႔ေမးမို႔ ဦးေနာ္နဲ႔ တီခင္ နပန္းလံုးရင္ ဘူတူႏိုင္တုန္းဟင္ ။ :P
(ငရဲ) စာက်က္ရင္းမန္႔သည္ ။ မန္႔ခ်ိန္ လင္မယား မသိတစ္သိအခ်ိန္ ။ :D
ကိုရင္ေနာ္ ကေတာ္၂ ညဏ္နီညဏ္နက္မ်ားတာပဲ ဟား၂ မခင္ေလးသနားပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ ခင္ေနတုန္းပဲေနာ္ .၀မ္းသာစရာပဲ
မခင္ေလးငယ္ေရ ခ်ဲဆီးဘက္က သံုး ဂိုး ထည့္ထားျပီ
မန္ယူကလည္း ျပန္သြင္းအံုးေလ...။
လူဆိုး။
မေမ့ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေပါင္းအသင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ငယ္ဘဝကတည္းကရခဲ့တာ ထူးတဲ့ကံပါ။ အားက်ေနမိပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္အဆင္ေျပၾကပါေစ။
သုခမိန္(E-Journal)
စာေတြလာဖတ္သြားပါတယ္
ဦးေနာ္ေရမဖတ္အားလို႔ ကူးသြားတယ္ေနာ္ သူမ်ားေတြေရးထားတာၾကည့္ရတာေတာ့ ဦးေနာ္နယ္နယ္ေရးကို ဘာမဟုတ္တာေတြလုပ္ျပန္ပီလဲမသိဘူး း)
ဦးေနာ္ေရ ......လူလိမ္လူညာၾကီး း)
မမခင္ေလးက သနားပါတယ္။ သူမ်ားကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတတ္တယ္ေနာ္။ စာေတြကိုလည္း ညာၿပီး ကူးခိုင္းေသးတယ္။ စာအုပ္ကို ငွားၿပီးေတာ့လည္း အိမ္မွာေမ့ခဲ့တယ္။ ဦးေနာ္ ေတာ္ေတာ္ဆိုး ...
ေလးစားလွ်က္
ေရာင္
Post a Comment