ဘဝရဲ႕ အပိုင္းအစ (၁)

~~~ ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ ~~~

ဒီေရေတြလို တက္လိုက္က်လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မစိတ္ေတြရဲ႕ ေ႐ြ႕လ်ားမႈကို ဘယ္လိုမွန္အရိပ္မွာ ပံုေဖာ္ၾကည့္လို႔ ျမင္ရႏိုင္ပါသလဲ..!! ေလၿငိမ္ေနတဲ့ ေရကန္ေသတစ္ခုက သဲ့သဲ့ေလးမွ လႈပ္ခတ္မႈမရွိတဲ့ ေရျပင္လို၊ ေဒါသေတြနဲ႔ ခက္ထန္ေနတဲ့ ပင္လယ္ျပင္က်ယ္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေရလိႈင္းေတြလို၊ ၿငိမ္သက္သြားလိုက္ ပရမ္းပတာ လႈပ္႐ွားသက္ဝင္လာလိုက္ ျဖစ္ေနဆဲ ကၽြန္မ ႏွလံုးခုန္သံေတြရဲ႕ အသံေဝ့ဖ္ေတြကိုေရာ ဘယ္လိုကရိယာမ်ိဳးနဲ႔ တိုင္းယူလို႔ ရႏိုင္ပါသလဲ..!!

ရႏိုင္တယ္ပဲဆိုပါဦးေလ.. ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္လို႔ ျမင္ႏိုင္မျမင္ႏိုင္ ကၽြန္မနားေတြနဲ႔ နားေထာင္လို႔ ၾကားႏိုင္မၾကားႏိုင္ ဆိုတာမ်ိဳးကို ကိုယ္တိုင္ယံုၾကည္မႈ မရွိျပန္ဘူး။ ေသြးေလေျခာက္ျခားတဲ့ ညေတြမွာ သတိမထားမိလိုက္ပါပဲ “ေဖေဖေရ..” လို႔ ေယာင္ေယာင္ၿပီး ေအာ္ေခၚမိတဲ့ ကၽြန္မအသံကို ေဖေဖၾကားႏိုင္မွာတဲ့လား။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ အားရေက်နပ္မႈ မရွိျခင္း သက္သက္ေတြနဲ႔ ေဖေဖ့ကို ခုတေလာ သိပ္ကိုတမ္းတေနမိျခင္းပါပဲ..။

မေတာက္တေခါက္သာ တီးတတ္တဲ့ ဂစ္တာ.. ႀကိဳးေတြမညီခ်ိန္မွာ ေဖေဖ့လက္ေခ်ာင္း ႐ွည္သြယ္သြယ္ေတြကို ကၽြန္မ တမ္းတမိတယ္ေဖေဖ..။ ကၽြန္မလက္ေခ်ာင္း ေသးေသးေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဂစ္တာေကာ့ဒ္ေလး တစ္ခုကို စသင္ေပးခဲ့တုန္းက ပံုရိပ္ေတြက ေလေပြေတြလို ကၽြန္မကိုေပြ႕ဖက္လို႔...။ ကၽြန္မနဖူးနဲ႔ ပါးေလးေတြကို နမ္းတိုင္းရတတ္တဲ့ ေဖေဖ့ႏႈတ္ခမ္းက ေဆးလိပ္နံ႔ေတြကို ကၽြန္မ လြမ္းဆြတ္လိုက္တာ..။

ေဖေဖက ကၽြန္မ မသိေအာင္စဖို႔ ေနာက္ကြယ္က တိတ္တိတ္ေလး လာခဲ့ခ်ိန္တိုင္း ေဆးလိပ္နံ႔ေတြ စြဲကပ္ေနတဲ့ ေဖေဖ့ ကိုယ္နံ႔ေလးကို ကၽြန္မက ႀကိဳရေနခဲ့ၿပီးၿပီ..။ ကၽြန္မဟာ ေဖေဖ့သမီးလို႔ ေထြေထြထူးထူး ဘယ္သူ႔ကိုမွ လိုက္ေျပာစရာမလိုပဲ ႐ုပ္ရည္ေကာ ဝါသနာ အမူအက်င့္ေတြပါ အားလံုး တူေနခဲ့တာေလ..။ ကေလးေလး ဘဝကတည္းက အပ်ိဳႀကီးဖားဖား ျဖစ္တဲ့အထိ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ေရာက္တိုင္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ကိုဝတ္လို႔ ေဖေဖ သြားေလရာေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္တတ္တဲ့ ဖေအတူသမီး..။

ေဖေဖခရီးထြက္တဲ့ ေတာထဲေတာင္ထဲ ခရီးၾကမ္းၾကမ္း ရာသီဥတု ၾကမ္းၾကမ္းေတြမွာ ေဖေဖနဲ႔ အတူတူ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေန႔ေတြ...။ အိမ္မွာ က်န္ေနခဲ့တတ္တဲ့ ေမေမ့ ဟင္းေတြကို လြမ္းဆြတ္ရင္း ေဖေဖနဲ႔ကၽြန္မ စကားထိုင္ေျပာဖူးတဲ့ ညေတြမွာ ေဖေဖက ဂစ္တာေလးကို သဲ့သဲ့တီးေနခဲ့တာ..။ ေတာေတာင္ဆိုတာ ေဖေဖ့သမီး ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ မစိမ္းခဲ့တဲ့ အရာေတြပါပဲ...။ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ သစ္ေတာေတြထဲမွာ ဘြတ္ဖိနပ္ အထူႀကီးစီးထားတဲ့ ေဖေဖ လမ္းေတြေလွ်ာက္တိုင္း ကၽြန္မ ေဖေဖ့လက္ကို တြဲခိုထားရင္း တူတူေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတာ..။

ေဖေဖအမ်ားဆံုး ဝတ္တတ္တဲ့ ဂ်ာကင္ႀကီး တစ္ခုကို ခုထက္ထိတိုင္ ကၽြန္မ အျမတ္တႏိုး သိမ္းထားမိေနဆဲဆိုတာလည္း ေဖေဖ မသိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး..။ ေဖေဖ သြားေလရာကို ယူသြားတတ္တဲ့ ဂစ္တာေလးက အိမ္ေသးေသးေလး တစ္လံုးထဲက ကၽြန္းစားပြဲပုေလး ေဘးမွာ ေထာင္ထားလွ်က္ေပါ့..။ ကၽြန္မလည္း ရွိေနဖို႔မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အဲ့ဒီ အိမ္ေလးထဲမွာ ခုဆို ဖုန္ေလးေတြ တက္ေနမွာပဲ..။ ေဖေဖ့ ဂစ္တာအိုေလးရဲ႕ ေခၚသံကို ကၽြန္မ အိပ္မက္မွာ တစ္ခါတစ္ခါ ၾကားရတတ္ေသးတယ္..။ ေဖေဖ့ သမီး ကၽြန္မလက္ေတြကို သူေမွ်ာ္ေနတာ သိေနတယ္..။

"ခြင့္လႊတ္ေပးပါ ေဖေဖ့ ဂစ္တာအိုေလးေရ... ကၽြန္မ ဘဝ တစ္ခုအတြက္ လမ္းေမာေတြ ေလွ်ာက္ေနရလို႔ပါ..။"

~~~ ေဖေဖနဲ႔ အတူတူ ~~~

ဆင္ေတြကို စီးၿပီး ႏွစ္ညအိပ္ သံုးညအိပ္ ခရီးေတြရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းမႈ ရသကို ကၽြန္မ အပ်ိဳေပါက္ျဖစ္ခါစ အ႐ြယ္မွာ စ ႀကံဳဖူးေနၿပီ..။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ေငြေပးဝယ္လို႔မရႏိုင္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေဖေဖနဲ႔ အတူတူ ယူခဲ့ဖူးတဲ့ ေဖေဖ့သမီး ကၽြန္မဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကံေကာင္းခဲ့ပါလဲ..!! ေဖေဖ့ တပည့္ေတြ ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ေတာဟင္းပူပူေတြရဲ႕ အနံ႔ေတြက ခုေတာင္.. ကၽြန္မေဘးမွာ ေမႊးပ်ံ႕လို႔ေနေသး...။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဟင္းေတြကို ေဖေဖနဲ႔ တူတူ လိုက္စားခဲ့တာလည္း ကၽြန္မပါပဲ.. ေတာေၾကာင္သားေၾကာ္တို႔ ယုန္သားက်ပ္တိုက္တို႔ ေမ်ာက္ေခ်းခါးတို႔ ဆိုတာ ကၽြန္မအတြက္ ဘာဟုတ္ေသးလို႔လဲ..။ ေႁမြသားေၾကာ္ကိုေတာ့ စားဖူးတယ္ ရွိေအာင္ ျမည္းၾကည့္ခဲ့တုန္းက ေဖေဖက ၿပံဳးၿပီး ကၽြန္မကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တာေလ..။ အနက္ေရာင္ မဟုတ္တဲ့ မီးခိုးေရာင္ ေဖေဖ့မ်က္လံုးေတြထဲက ဖိတ္လွ်ံလာတဲ့ အၾကင္နာ ေမတၱာေတြက မီးပံုေဘးမွာ ထိုင္ေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္မ ပါးေလးေတြကိုေတာင္ မီးခိုးေရာင္ေတြ သန္းေစခဲ့ေသးလား..!!

မီလာရွီကာ စိုင္းေဗဒါ ဆိုတဲ့ ဦးေနေအာင္ရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္ထဲက ျပကြက္ေတြလို ဆင္ဖမ္းေနတာကို ေဖေဖ့လက္ေတြ တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လို႔ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခမ္းၾကည့္ရင္း အသက္႐ွဴေတြ မွားခဲ့ရတာေပါ့..။ ဆင္မႀကီးေတြ ကိုယ္ဝန္လြယ္တဲ့ အခါ ကိုယ္ဝန္သည္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ေနာက္ဆင္တစ္ေကာင္ဟာ သြားေလရာ လိုက္ေပးတတ္တာကို ေဖေဖ့ တပည့္ေတြ ႐ွင္းျပေပးတုန္းက ကၽြန္မ အဲ့ဒီဆင္ႀကီးကို အလိုလိုေလးစားလို႔..။ ဖမ္းလာတဲ့ ဆင္႐ိုင္းတစ္ေကာင္ကို သူမာန္ခ်တဲ့ အထိ က်ံဳးသြင္းယူရတာေတြ ပထမဦးဆံုး ၾကည့္ဖူးတဲ့ ညက ကၽြန္မ အိပ္မရခဲ့တာ ေဖေဖသိခဲ့တယ္ မဟုတ္လား ေဖေဖ..။ ဆင္႐ိုင္းတစ္ေကာင္ မာန္မခ် မခ်င္း က်ံဳးထဲကေန ထုတ္ေပးလို႔ မရတာကို ေသခ်ာ နားမလည္တတ္ေသးခင္ အခ်ိန္အထိ ကၽြန္မ မွာ မ်က္ရည္ေတြဝဲလို႔..။

သူ႔ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမႈေတြ အတြက္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ သူေအာ္တာေတြ.. သံႀကိဳးအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ထူးခတ္ထားတဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို ႐ုန္းထားရာက စီးက်လာတဲ့ ေသြးေတြနဲ႔ ဒါဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မမွာ ထမင္းေတြ နင္လို႔...။ အစာေကၽြးေတာ့လည္း မာန္မခ်မျခင္း မစားဘူး တင္းထားတယ္..။ သူမာန္ခ်ခ်ိန္ေရာက္တဲ့ အထိ သူ႔ကို ကိုင္တြယ္မဲ့ ဆင္ဦးစီးက စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ယူရတာ..။ မာန္စ ခ်ခ်ိန္မွာ ဆင္တစ္ေကာင္ဟာ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို ႏူးညံ့လာတာမ်ိဳးေပါ့..။ အ႐ိုင္းဆင္တစ္ေကာင္ ဘဝကေန ႏူးညံ့လာတဲ့ ဆင္တစ္ေကာင္ ျဖစ္လာခ်ိန္အထိ ကၽြန္မ တစ္ပတ္တိတိ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္..။ ဒီလို အခ်ိန္ေပးၾကည့္ဖို႔ ကၽြန္မရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈကို လိုက္ေရာေပးခဲ့တဲ့ ေဖေဖ့ေမးေစ့ကို ေက်းဇူးတင္စြာ ေမာ့နမ္းမိေတာ့ ေဖေဖက ေက်နပ္လို႔..။ ကၽြန္မေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဖြဖြေလး ဖြရင္း ငံု႔ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ ေဖေဖ့မ်က္ဝန္းေတြကို ကၽြန္မ မွတ္မိေနေသးတယ္..။ သမီးဆႏၵ တစ္ခုကို ျဖည့္ေပးလိုက္ရတဲ့ အေဖတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပီတိကို ေဖေဖက ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ စားသံုးေနလိုက္တာေလ...။

ေဖေဖနဲ႔ အတူတူ ေတာထဲလိုက္သြားခဲ့တဲ့ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ခရီး ကၽြန္မေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆင္မေလး တစ္ေကာင္ေမြးခဲ့တာ ကၽြန္မ ဘဝမွာ ေမ့မရဆံုးဆိုတာ ေဖေဖသာရွိေနေသးရင္ တူတူျပန္ေျပာခ်င္တယ္..။ ဆင္ဦးစီး ဦးဦးက ကၽြန္မနံမည္ ႏွစ္လံုးကို ယူၿပီး ဆင္ေပါက္စေလးကို နံမည္ေပးေတာ့ ေဖေဖက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေနခဲ့တာ..။ ေဖေဖ့သြားရွည္ရွည္ေတြ ေပၚေအာင္ရယ္တိုင္း ေဖေဖ့မ်က္ႏွာက ကၽြန္မျဖစ္ျဖစ္သြားသလို..။ ေဖေဖ့ႏႈတ္ခမ္းေဘးက တြန္႔ဝိုက္သြားတဲ့ အေကြးေလးေတြနဲ႔ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာက သိပ္ေယာက်္ား ပီသတာပဲ..။ အနည္းငယ္ အေနာက္တိုင္း ဆန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ေဖေဖဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ မိသားစုကို အၾကင္နာတတ္ဆံုး ဟီ႐ိုးတစ္ေယာက္လို ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အေကာင္းဆံုး လူသား..။ ကၽြန္မရင္ကို အေႏြးေထြး အလံုၿခံဳေစဆံုး ေယာက်္ား..။

ဆင္ဦးစီးႏွစ္ေယာက္ကို ျပန္သတ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ခပ္ဆိုးဆိုး ဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ကို ျပခဲ့တုန္းက သူ႔ မ်က္လံုးေတြထဲကို အၾကာႀကီး ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ခဲ့မိတယ္..။ ေဖေဖကေတာ့ အခါတိုင္းေတြထက္ပိုၿပီး ကၽြန္မလက္ေတြကို တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ဆြဲရင္း ကၽြန္မ ပုခံုးေတြကို ဖက္ထားခဲ့တာ..။ ေရႊခဲ ဆိုတဲ့ သူ႔နံမည္ ကို ကၽြန္မဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး..။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ကၽြန္မၾကည့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ပကတိျဖဴစင္ေနတဲ့ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လို လဲ့ေနတာ သိပ္လွေနခဲ့တယ္..။ သူသာ ကၽြန္မနဲ႔ စကားေျပာတတ္မယ္ ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးခဲ့မိခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္မ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ သမီးပဲ ရွိေသးတာ..။ ေ႐ႊခဲ ကိုယ္တိုင္ကေကာ အသိလြတ္ခ်ိန္မွာ သတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူ႔သခင္ ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ခါတေလမွာ သတိမ်ား ရေနမိမလားလို႔ ကေလးအေတြးနဲ႔ ကၽြန္မ ေတြးေနမိခဲ့တာ အဲ့ဒီတစ္ေန႔လံုး တစ္ညလံုး..။ သူ႔အစြယ္ေတြကို ျဖတ္ထားတယ္ဆိုေပမယ္႔ က်န္ေနေသးတဲ့ အပိုင္းမွာေတာင္ ျဖဴလဲ့ၿပီး သန္မာေနလိုက္တာေလ..။ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက ကၽြန္မ ေ႐ႊခဲႀကီးကို မေၾကာက္မိသလို မုန္းတီးစိတ္လည္းမရွိခဲ့ျပန္ဘူး..။ သူနဲ႔ စကားေတြ ေျပာခ်င္စိတ္ကသာ ကၽြန္မ အိပ္မက္ထဲအထိ စိုးမိုးလို႔...။

~~~ အၿပံဳးကို ေထြးပိုက္ျခင္း ~~~

ေဖေဖေပးခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႔ ကံေကာင္းခဲ့လြန္းသူ ကၽြန္မ...။ ေဖေဖ့ရယ္သံေတြနဲ႔ အတူတူ ခုထက္ထိ ကၽြန္မ လိုက္ရယ္ေနမိဆဲ..။ ေဖေဖ့ ဂစ္တာသံ ညက္ညက္ေလးမွာ သီခ်င္းေတြ လိုက္ဆိုေနမိဆဲ..။ ေဆးလိပ္နံ႔ေတြ သင္းေနတဲ့ ေဖေဖ့ပါးေတြကို ကၽြန္မ ေမာ့ေမာ့ၿပီး နမ္းေနမိဆဲ...။ ကၽြန္မအေတြးထဲမွာ ေမေမက ေဖေဖ့ကို “ကို... ေရ..” လို႔ ေခၚလိုက္ခ်ိန္တိုင္း ကၽြန္မ လိုက္လိုက္ၿပံဳးမိေနဆဲ..။ ႀကိဳးမညီတဲ့ ဂစ္တာ တစ္လက္ကို ေကာက္ကိုင္ လိုက္မိခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ေဘးမွာ ေဖေဖ မ်ားရွိေနေလမလားလို႔ ေခါင္းငဲ့ ရွာေနမိဆဲ..။

ကၽြန္မ အားေတြငယ္လာခ်ိန္တိုင္း မ်က္လံုးတစ္စံုကို မွိတ္လို႔ ေဖေဖ့ရင္မွာ တိုးေဝွ႔ေနမိဆဲ..။ ကၽြန္မ ေခါင္းမာလြန္းလို႔ ေမေမက “ဖေအတူ သမီး.... သြားး....” လို႔ ခ်စ္စႏိုး ေအာ္ေငါက္ ထုတ္ခ်ိန္တိုင္း ေက်နပ္မႈေတြနဲ႔ ကၽြန္မ ေခါင္းခါရယ္ေမာမိဆဲ..။

အထူးဆန္းဆံုးကေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ ဘဝျခားသြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဖေဖ့ကို လြမ္းဆြတ္တိုင္း ရင္ခုန္သံေတြ ႏူးညံ့စြာနဲ႔ ကၽြန္မ ၿပံဳးေနမိျခင္းပါပဲ..။ ေဖေဖ့ကို တမ္းတမိတိုင္း ကၽြန္မဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္မက်တတ္...။ ေဖေဖ့ကို ျမင္ေတြ႕ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ငိုမိမွာ မဟုတ္ဖူး ေဖေဖ...။ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေဖေဖဟာ ႐ုပ္ခႏၶာတစ္ခုသာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတာေလ...။ ဘယ္အရာနဲ႔မွ လဲလွယ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ႏူးညံ့မႈေတြနဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေဖေဖ ရွင္သန္ေနဆဲမို႔ပါ...။

ဒီလထဲမွာပဲ ေဖေဖ ဟိုးအေဝးႀကီးကို ႀကိဳထြက္သြားႏွင့္တာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ..။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ အားရေက်နပ္မႈ မရွိျခင္း သက္သက္ေတြနဲ႔ ေဖေဖ့ကို ခုတေလာ သိပ္ကို တမ္းတေနမိတာ အမွန္ပါပဲ..။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ မငိုဘူး ေဖေဖ..။ ေဖေဖ့ကို လြမ္းဆြတ္ခ်ိန္တိုင္း ဖေအတူသမီး ကၽြန္မ.... တစ္ေယာက္ထဲ အလွပဆံုး ၿပံဳးေနတယ္ဆိုတာ........။


(ခင္ေလးငယ္)

ဖြင့္ဟခ်က္...။ ။ ကၽြန္မဘဝ၏ အႀကီးမားဆံုးေသာ ဆံုး႐ံွဳးမႈတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ (ဇူလိုင္လ၊ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ရက္) ဆိုေသာ ေန႔စြဲ တစ္ခုသို႔ ေရးဖြဲ႕ပါသည္..။