Wednesday, May 27, 2009

က်ေနာ္လူဆိုး (၄)


“ကဲ ထိုးၾက.. ထိုးၾက.. ကိုယ္ထိုးမွ ကိုယ္ရမွာ..”


ဆယ္ျပားေစ႔ကို ေဒါင္လိုက္ေထာင္ၿပီး လက္ညိဳးနဲ႔ လက္မၾကား ညႇပ္ကာ မြတ္ေနေအာင္ လည္လိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ မြတ္ေနတဲ႔ ဆယ္ျပားေစ႔ကို ဘယ္ဘက္လက္ဝါးနဲ႔ “ဖတ္” ကနဲ ေနေအာင္ ဖံုးအုပ္လိုက္တယ္..။ ေနာက္တစ္ခါ ေနာက္တစ္ေစ႔ကို ညာလက္နဲ႔ လည္ရင္း ညာလက္နဲ႔ပဲ ဖံုးအုပ္လိုက္ျပန္တယ္.. “ဖတ္” ကနဲ ပါပဲ..။ အေႂကြေစ႔ ႏွစ္ေစ႔ကို လက္ဝါးနဲ႔ အုပ္ၿပီး ထိုးသားေတြကို ၾကည့္လိုက္တဲ႔ က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာက တကယ္႔ ဝါရင့္ ေလာင္းကစားသမားႀကီးလိုလို..။ တင္ပ်ဥ္ေခြ ထိုင္ေနတဲ႔ က်ေနာ္႔ ပုဆိုးကြင္းထဲမွာေတာ႔ သားေရကြင္းေတြ အတြဲလိုက္၊ အေထြးလိုက္..။

“ပန္းစံု...))) ေခါင္းစံု..))) ဘက္...)))..”

ပန္းစံု ထိုးတဲ႔လူက ထိုး..၊ ေခါင္းစံု ထိုးတဲ႔လူက ထိုး..၊ ဘက္ (ပန္းတစ္ဖက္၊ ေခါင္းတစ္ဖက္) ထိုးတဲ႔လူက ထိုး.. နဲ႔ က်ေနာ္ ဒိုင္ကိုင္ေနတဲ႔ ပိုက္ဆံလည့္ ဝိုင္းကေတာ႔ မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္မွာ စည္ကားေနပါတယ္..။ ထိုးသမွ်ေတြကိုလည္း က်ေနာ္ႀကီးသာ စားစားေနေတာ႔ သူတို႔ေတြလည္း အ႐ံႈးႀကီး႐ံႈးၾကေရာေပါ႔..။ ဝိုင္းလည္း သိမ္းလိုက္ေရာ က်ေနာ္ ႏိုင္တဲ႔ သားေရ ကြင္းေတြက ပုဆိုးနဲ႔ အျပည့္ အမ်ားႀကီးပါပဲ..။

မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္သာေျပာတယ္ ကစားခ်ိန္လိုပါပဲ..။ အားလံုး ကိုယ္စီ ကစားေနၾကတာ ေခၽြးေတြ တ႐ႊဲ႐ႊဲ..။ တခ်ိဳ႕ စိန္ေျပးတမ္း၊ တခ်ိဳ႕ ထုပ္စည္းတိုးတမ္း၊ တခ်ိဳ႕ ေဘာလံုးေပါက္တမ္း၊ ကစားနည္းေတြကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု စံုလို႔..။ က်ေနာ္ကေတာ႔ ေခါင္းပန္းလွန္တမ္းကစားၿပီး ႏိုင္လာတာ သားေရကြင္း သူေဌးႀကီး ျဖစ္လို႔ေပါ႔..။ ႏိုင္လာတဲ႔ သားေရကြင္းေတြကို စိန္ပန္းပင္ႀကီးေအာက္မွာ ထိုင္တြဲမယ္လို႔ စိတ္ကူးၿပီး ထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္..။ စိန္ပန္းပင္ႀကီးက ကြန္ကရစ္ခင္းထားတဲ႔ ေက်ာင္းကြင္းျပင္ႀကီးရဲ႕ အေနာက္ဘက္စြန္းစြန္းမွာ..။ စိန္ပန္းပင္ႀကီးနားေရာက္ေတာ႔..

“ေတာ္ၿပီဟာ ခင္ေလး ငါတို႔ နင္နဲ႔ မေဆာ႔ခ်င္ေတာ႔ဘူး နင္ႀကီးပဲ ႏိုင္ေနတယ္.. ငါတို႔က်ေတာ႔ မခုတ္ရေတာ႔ဘူး..”
“ဟုတ္တယ္.. တစ္ခါတေလ အ႐ႈံးေပးမယ္ မ႐ွိဘူး.. သူႀကီးပဲ ခုတ္ေန.. အက်င့္ကို ပုပ္တယ္..”
တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ဝိုင္းေျပာေနၾကတဲ႔ မေက်နပ္သံေတြနဲ႔ ခင္ေလးတို႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္စု..

“ဟဲ႔ ငါ႔လို ႏိုင္ခ်င္ရင္ ငါ႔လို ေလ႔က်င့္ထားပါလား.. ခစ္ခစ္..”
ခင္ေလးကေတာ႔ ေအာင္ႏိုင္သူဆိုေတာ႔ ေလသံက အေပၚစီးက.. ေျပာလည္းေျပာ ခုတ္လည္းခုတ္..

က်ေနာ္ စိန္ပန္းပင္ အကြယ္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္..။
ေအာ္... ခင္ေလးနဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဇယ္ခုတ္တမ္း ကစားေနၾကတာကိုး..

လက္ဖမိုးျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေကာ႔ေကာ႔ေလးေပၚမွာ တင္ထားတဲ႔ ဇယ္သီးေလးေတြ ေလထဲ ဝဲတက္သြားေအာင္ ေျမႇာက္တင္လိုက္ၿပီး “ဖတ္” ကနဲ ေနေအာင္ ခုတ္ဖမ္းလိုက္တဲ႔ ခင္ေလးရဲ႕ ဇယ္ခုတ္ခ်က္က အရမ္းကို ျမန္ဆန္သြက္လက္ လြန္းပါတယ္..။ ေခါင္းကေလး ခါခါ ခါခါ နဲ႔ ေျမႇာက္သြားတဲ႔ ဇယ္သီးေလးေတြကို ေမာ႔ၾကည့္လိုက္.. လက္ေပၚတင္ေနတဲ႔ ဇယ္သီးေတြကို မာန္ပါပါ ခုတ္ခ်လိုက္နဲ႔ သူဟာ သူေတာ႔ ဟုတ္ေနတာပါပဲ..။ သူႀကီးပဲ ႏိုင္ေနေတာ႔ က်န္တဲ႔သူေတြ ခုတ္ဖို႔ အလည့္က မေရာက္ေတာ႔ဘူး..။

က်ေနာ္ တစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ က်ေနာ္႔ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ႔ သေရကြင္းေတြထဲက ခပ္တင္းတင္း တစ္ကြင္းကို လက္ညိဳးဖ်ားမွာခ်ိတ္.. က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ တင္းေနေအာင္ အားကုန္ ဆြဲလိုက္တယ္.. ရာမမင္းသား ေလးတင္သလိုေပါ႔..။ ၿပီးေတာ႔ ဇယ္သီးေလးေတြကို ဖမ္းဖို႔ ေကာ႔ထားတဲ႔ သူ႔လက္ဖမိုး တည့္တည့္ကို ပစ္ထည့္လိုက္တာ “႐ႊီးးး..” ကနဲ..။

“အားးးးးးးးး..”
သားေရကြင္း မွန္သြားတဲ႔ လက္ကို ခါၿပီး “အား..” ကနဲ႔ ေအာ္လိုက္တဲ႔ သူ႔ပံုစံက ျမားမွန္သြားတဲ႔ ယုန္ေလးလို႔ ထိတ္လန္႔တၾကား..

ဇယ္သီးေလးေတြ “ကေတာက္ ကေတာက္” နဲ႔ က်ကုန္တယ္..
သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ေဝးးးးး..” ဆိုၿပီး ထေအာ္ၾကတယ္.. ခင္ေလး ဇယ္ေတြက်သြားၿပီ.. သူတို႔ အလည့္ ေရာက္ၿပီ.. သူတို႔ ခုတ္ရေတာ႔မယ္ေပါ႔..

ခင္ေလးတစ္ေယာက္ ငိုမဲ႔မဲ႔နဲ႔ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္..
စိန္ပန္းပင္ႀကီး အကြယ္မွာ မုဆိုးႀကီး သားေကာင္ရသလို ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ရပ္ေနတဲ႔ က်ေနာ္႔ကိုလည္း ေတြ႕ေရာ.. ေဒါသူပုန္ ထေတာ႔ တာပါပဲ..

“ေသနာ.. နင္.. နင္..”
ဇယ္သီးေတြကို ေကာက္ၿပီး က်ေနာ္႔ကို လွမ္းေပါက္..။ ၿပီးေတာ႔ လက္သီးေထာင္ၿပီး ေျပးလာတာ က်ားထိုးၿပီး ေျပးတက္လာသလိုပါပဲ..။ တကယ္ တိုက္ေတာ႔ ခိုက္ေတာ႔မလို.. သတ္ေတာ႔ ျဖတ္ေတာ႔မလိုလို..။

က်ေနာ္လည္း ဘယ္ရမလဲ ဖေနာက္နဲ႔ တင္ပါး တစ္သားတည္းက်ေအာင္ ေျပးေတာ႔တာ တန္းေနတာပဲ.. “တဟားဟား” ေအာ္ ရယ္ရင္းေပါ႔..

အတင္း ေျပးလိုက္လာတဲ႔ ခင္ေလးကေတာ႔ အေနာက္ကေန ေတြ႕သမွ်ေကာက္ၿပီး ထုေတာ႔တာပါပဲ..။ ေျပးသူေျပး လိုက္သူလိုက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အျဖစ္က ရယ္ (ရီ) စရာ..။ က်ေနာ္႔ပံုစံကလည္း ေခြး႐ူးလိုက္ဆြဲလို႔ အသည္းအသန္ ေျပးေနရသလို..။

တစ္ေနရာ အေရာက္ က်ေနာ္ ေျခေခ်ာ္ၿပီး ဟတ္ထိုး ဟတ္ထိုး လဲမလို ျဖစ္သြားေတာ႔ ေျပးလိုက္လာတဲ႔ ခင္ေလး.. မီလာတယ္..။ လက္တစ္ကမ္းအလိုေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ကို ကုတ္ဖဲ႔ေတာ႔မယ္႔ လက္သည္းေတြက ေနေရာင္မွာ ေထာင္လိုက္တဲ႔ ဓါးသြားလို ဝင္းဝင္းလက္..။ ေသခ်ာတယ္ ကုတ္ခံရေတာ႔မယ္.. ဒါမွမဟုတ္ ကိုက္ခံရေတာ႔မယ္..။

က်ေနာ္ ေခ်ာင္ပိတ္မိသြားၿပီ..။ အဲ႔ဒီေတာ႔ လက္မွာ ပတ္ထားတဲ႔ သားေရကြင္း တစ္ကြင္းကို “ျဖတ္” ကနဲ ခၽြတ္လိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ႔ လက္ညိဳးမွာ ခ်ိတ္ၿပီး ဒင္း မ်က္ႏွာကို ထိုးခ်ိန္ထားလိုက္တယ္..။ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ.. တကယ္ ပစ္လိုက္မွာေနာ္ေပါ႔..။ ဂ်စ္ကပ္ကပ္ က်ေနာ္႔႐ုပ္က တကယ္ ပစ္မယ္႔ပံု..။ အဲ႔ဒီေတာ႔ ခင္ေလးခမ်ာလည္း ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ထိုးခ်ိန္ခံလိုက္ရတဲ႔ ေမ်ာက္ေလးလို လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္မတိုးရဲေတာ႔..။

“ေသနာ.. နင္ေတြ႔မယ္.. မိလို႔ကေတာ႔ အေသပဲ.. တိုင္ေျပာမွာ ေမေမနဲ႔ တိုင္ေျပာအုန္းမွာ..”
ခင္ေလးလည္း ပါးစပ္က ပတြတ္ပတြတ္နဲ႔ ေျပာၿပီး ေျခေဆာင့္ကာ လည့္ ျပန္သြားေလရဲ႕..

“တိုင္ ပလိုင္တိုင္.. တိုင္ တစ္ လံုး သံုး မတ္.. ဟီးးဟီးးးဟီးးးးး...”

................................. ၂ .................................

“((((((... ေဒါင္း ေဒါင္း ေဒါင္းေဒါင္း ေဒါင္း... ))))))..”

မုန္႔စားေက်ာင္း ျပန္တက္ေတာ႔ က်ေနာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေမာေနၿပီ ေက်ာင္းကို ပတ္ေျပးလိုက္ရတာ သံုးေလးပတ္..။ ခင္ေလးကေတာ႔ ဆူပုပ္ပုပ္ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေျခေဆာင့္ၿပီး သူ႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားေလရဲ႕..

က်ေနာ္တို႔ အတန္းက ဆရာမ ေဒၚေဘဘီ (The wheel) ရဲ႕ အဂၤလိပ္စာ အခ်ိန္..။ ဆရာမက မလာေသးဘူး.. အဲ႔ဒီေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း The Wheel ကို အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ၿပီး ဖတ္ေနၾကတာေပါ႔..။ ဟိုတစ္ေခါက္ ၾကာဇံေၾကာ္ကိစၥထဲက က်ေနာ္လည္း ဆရာမ The Wheel ကို ခပ္လန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနတာ အခုထက္ထိပါပဲ..။ (က်ေနာ္လူဆိုး - ၂ ) သူ႔အခ်ိန္ဆို ဟိုအရင္လို ေျပာင္စပ္စပ္ မလုပ္ရဲဘူး..။

ခဏေနေတာ႔ ဆရာဦးခင္ေမာင္သန္းက ျပဴတင္းေပါက္ကေန လာေအာ္တယ္..
“ေဟ႔.. ေဟ႔.. အားလံုးေနာ္.. ေဒၚေဘဘီ အစည္းအေဝး႐ွိလို႔ မလာႏိုင္ဘူး.. စာက်က္ထားၾက..” တဲ႔
ၿပီးေတာ႔ ဆရာက ခင္ေလးတို႔ရဲ႕ A ခန္းထဲကို ဝင္သြားတယ္..
“ေဝးးးးးးးးးး..” ဆိုၿပီး ထေအာ္ၾကတာ တစ္ခန္းလံုးပါပဲ.. က်ေနာ္႔ အသံကေတာ႔ အက်ယ္ဆံုးေပါ႔..။ ဘာလို႔ မွန္းေတာ႔ မသိဘူး.. ေက်ာင္းသား သဘာဝပဲ ေျပာမလား.. အတန္းထဲကို ဆရာ/ဆရာမ မလာရင္ေတာ႔ ေပ်ာ္လို႔ကို မဆံုးဘူး..။

အခန္းထဲမွာေတာ႔ စာက်က္သံေတြ “ဝေရာ... ဝေရာ..” နဲ႔ ဆူညံ ေနတာပါပဲ..
ေနာက္တစ္ခ်ိန္က ဦးခင္ေမာင္သန္းရဲ႕ အခ်ိန္.. သူက စာေမးမယ္လို႔ မေန႔ထဲက ေျပာထားတာ.. ခုထိေတာ႔ စာက မရေသးဘူး..။ ေျပာသာ ေျပာတာ ေၾကာက္လည္း မေၾကာက္.. က်က္လည္း မက်က္..။ နည္းနည္းေတာ႔ က်က္ၾကည့္ဦးမွပါေလ ဆိုၿပီး စာအုပ္ကိုင္ၿပီး ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ႔ အခန္းျပင္ ထြက္လိုက္တယ္..။ ဆရာက စာေမးမယ္သာ ေျပာတယ္ ေမးေရာ တကယ္ ေမးရဲ႕လားလို႔ စပ္စုရင္း ခင္ေလးတို႔ ေအခန္းဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔.. ဆရာဆီမွာ စာျပန္ေနၾကၿပီ..။

ဆရာထိုင္ေနတဲ႔ ဆရာ႔စာပြဲက အတန္းဘက္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ျပဴတင္းေပါက္ကုိ ေက်ာေပးထားတယ္..။ စာေျဖတဲ႔သူက အတန္းဘက္ကို ေက်ာေပး.. ျပဴတင္ေပါက္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ေျဖရတယ္..။ စာေျဖဖို႕ တန္းစီၿပီး ေစာင့္ေနၾကတဲ႔ အတန္းသားေတြကေတာ႔ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ..။ အဲ႔ဒီ တန္းစီေနတဲ႔ထဲမွာေတာ႔ ခင္ေလး က အေ႐ွ႕ဆံုးက..။ အခုေျဖေနတဲ႔ တစ္ေယာက္ၿပီးရင္ သူ႔အလည့္..။

က်ေနာ္ ေခါင္းထဲမွာ “တိန္..” ကနဲ မီးလင္းသြားတယ္..
အက်င့္ေတာ္ ပုပ္ဖို႔ဆို ေ႐ႊဉာဏ္ေတာ္ စူ႐ွလွပါေပ႔..

က်ေနာ္ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ ဆရာေက်ာေပးထားတဲ႔ ျပဴတင္းေပါက္ အေနာက္ကို ကပ္သြားလိုက္တယ္..
ခဏေလးေနေတာ႔ ျပဴတင္းေပါက္မွာ ခင္ေလး ေပၚလာတယ္.. လက္ကေလး ပိုက္လို႔..။ အခန္း အျပင္ဘက္ကို မ်က္ႏွာမူရင္းေပါ႔..။ သူစာေျဖေတာ႔မယ္..။ ဟီးးး.. က်ေနာ္ ရယ္ခ်င္ေနတယ္.. ခုဏကပဲ သားေရကြင္းနဲ႔ ပစ္ၿပီး စၿပီးၿပီ.. အခု လုပ္ျပန္ၿပီေလ..။

လက္သန္းႏွစ္ဖက္ကို ပါးစပ္အစြန္း ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ိတ္.. ဆြဲ..၊ လက္ညိဳးႏွစ္ဖက္က မ်က္လံုးေဒါင့္ႏွစ္ဖက္ကို ဖိ.. ဆြဲ..၊ ႏွာေခါင္းကို ႐ႈံ႕ႏိုင္သေလာက္ ႐ႈံ႕..၊ လွ်ာကို ႐ွည္ႏိုင္သေလာက္ ႐ွည္ေအာင္ ထုတ္ထားလိုက္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာက ဖားႀကီးတစ္ေကာင္ လွ်ာတစ္လစ္ ငိုမဲမဲ႔နဲ႔ ၿပံဳးေနသလို..။

က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာဆိုးႀကီးကို မထင္မွတ္ပဲ ႐ုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရေတာ႔ ခင္ေလး လန္႔သြားတယ္..။ မ်က္ႏွာလည္း ပ်က္သြားတယ္..။ စာေျဖေနတာ ရပ္သြားတယ္..။ ၿပီးေတာ႔ ရယ္ခ်င္တာလား ေဒါသထြက္တာလား မသိႏိုင္တဲ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔. စာဆက္ေျဖတာ ထစ္အအ..။ က်ေနာ္႔ မ်က္ခြက္ေၾကာင့္ ရၿပီးသားစာေတြေတာင္ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ေမ႔ကုန္တယ္ ထင္ပါရဲ႕..။ က်ေနာ္ကေတာ႔ ရယ္ (ရီ) ခ်င္ ပက္က်ိ..။ သြားႀကီး ၿဖဲျပလိုက္.. နားႀကီးကားျပလိုက္နဲ႔..။ ဆရာ စာေထာက္ေပးေနတဲ႔ အသံ က်ေနာ္ ၾကားလိုက္ရတယ္..။ ခင္ေလးကေတာ႔ စာေတြ တကယ္ကို ေမ႔ကုန္ၿပီ ထင္ပါရဲ႕.. အသံေတြတုန္ၿပီး စာတစ္ေၾကာင္းကို ထပ္ခါ ထပ္ခါဆိုရင္း မ်က္ရည္ေတြ ဝဲတက္လာတယ္..။

ေသခ်ာၿပီ က်ေနာ္႔ေၾကာင့္ သူစာေတြ ေမ႔ကုန္ၿပီ.. က်ေနာ္ ခါးၾကားမွာ ထိုးထားတဲ႔ စာအုပ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္.. သူေျဖေနတဲ႔ စာက ေနာက္တစ္ခ်ိန္ဆို က်ေနာ္တို႔ အခန္းမွာလည္း ေျဖရေတာ႔မွာကိုး က်ေနာ္ သိတာေပါ႔.. အဲ႔ဒီ အပုဒ္ကို လွန္ၿပီး သူ႔ကို ေထာင္ျပလိုက္တယ္..။ သေဘာကေတာ႔ ၾကည့္ၿပီးသာဆိုေတာ႔ေပါ႔..။ ခင္ေလး တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာေတြ နီရဲလာတယ္.. ၿပီးေတာ႔ မ်က္လံုး ျပန္မွိတ္ၿပီး “အ” ေနတယ္..။ အဲ႔ဒီ အခ်ိန္မွာပဲ ထစ္အ ထစ္အ ျဖစ္ေနတဲ႔ ခင္ေလးကို ဆရာက လည့္အၾကည့္နဲ႔ အခန္း အျပင္ကေန က်ေနာ္ စာအုပ္အေထာင္ တန္းတိုးေတာ႔တာပဲ..။

ဆရာက ႐ုတ္တရက္ ထရပ္ၿပီး ျပဴတင္း ေပါက္ကေန ကိုယ္တစ္ပိုင္း ထြက္လာတယ္..
“ဟမ္.. ေဟ႔ေကာင္ မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ..”

က်ေနာ္လည္း ကုန္းကုန္းကြကြ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔..
“မ.. မဟုတ္ဘူး ဆရာ.. သူ..သူ.. စာ..”
အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ ခင္ေလးကို လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး စာအုပ္ကို ျပလိုက္မိတယ္..

ခင္ေလးကလည္း အသံ တုန္တုန္ တုန္တုန္နဲ႔...
“မ.. မဟုတ္ဘူး ဆရာ.. သူ..သူ..”

အတန္းသားေတြ အားလံုးကလည္း ျပဴတင္းေပါက္ေတြကေန ထြက္ၾကည့္ကုန္ၿပီ.. ဆရာလည္း ေဒါသထြက္ေနၿပီ..

“ေအာ္.. ခင္ေလးငယ္.. ဆရာက ညည္းကို စာေတာ္တယ္ မွတ္ေနတာ.. ဘယ္ဟုတ္မလဲ.. အခုေတာ႔ ညည္းက စာမက်က္လာပဲ ခိုးေၾကာင္ ခိုးဝွက္နဲ႔ ဒီေကာင့္ကို စာအုပ္လာေထာင္ခိုင္းတာကိုး.. ဒါမ်ိဳးလုပ္တာ ဆရာ နည္းနည္းမွ မႀကိဳက္ဘူး.. မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး မ႐ွက္ဘူးလား.. သြား.. ခံုေပၚမွာ မတ္တတ္ သြားရပ္ေန..”
“ေဟ႔ေကာင္ ရင္ေနာ္.. ေအ.. ခဏေန မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္.. သြား ကိုယ္႔ အခန္းကိုယ္...”


က်ေနာ္လည္း လစ္ေတာ႔တာ ေနာက္ေတာင္ လည့္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး..
ခင္ေလး တစ္ေယာက္ေတာ႔ က်ိန္ဆဲေနေတာ႔မွာ ေသခ်ာတယ္..။ ခံုေပၚမွာ ရပ္ၿပီး ႐ွက္လြန္းလို႔ ငိုေနမွာလည္း ေသခ်ာတယ္..။

................................. ၃ .................................

အခ်ိန္ ေျပာင္းခါနီးက်ေတာ႔ သူတို႔ အခန္းကို တစ္ခ်က္ သြားေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေသးတယ္.. ဟုတ္ပါတယ္.. ခံုေပၚမွာ ရပ္ေနတုန္းပါပဲ..။ က်ေနာ္ မွားသြားၿပီ က်ေနာ္ အစလြန္သြားၿပီ..။ ခံုေပၚမွာ ရပ္ေနတဲ႔ သူ႔ပံုစံက ေတာင့္ေတာင႔္ႀကီး..။

ဆရာ က်ေနာ္တို႔ အခန္းေရာက္ေတာ႔ မ်က္ႏွာက ႐ႈတည္တည္နဲ႔..
စာေမးေတာ႔လည္း က်ေနာ္႔ နာမည္ကို ေခၚၿပီး အရင္ဆံုး ေမးပါေလေရာ..။ က်ေနာ္ကလည္း သိတဲ႔ အတိုင္း တစ္လံုးမွကို မရတာ..။ အဲ႔ဒီမွာတင္ ဆရာလည္း ေပါက္ကြဲၿပီး က်ေနာ္႔ကို ႀကိမ္နဲ႔ ေဆာ္ပေလာ္ တီးေတာ႔တာပါပဲ... “ဖုန္းးး” ကနဲ “ဖုန္းးး” ကနဲ ႐ိုက္လိုက္တဲ႔ ဆရာ႔႐ိုက္ခ်က္က စိန္ပန္းပင္ႀကီး က်ိဳးက်သလို တစ္ေက်ာင္းလံုး ၾကားေလာက္တယ္..။ ခင္ေလးလည္း ၾကားမွာပါ..။ ၿပီးေတာ႔ က်ေနာ္႔ကိုလည္း ခံုေပၚမတ္တတ္ရပ္ခိုင္းထားတာ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္အထိပါပဲ..။ က်ေနာ္လည္း ခင္ေလးလို ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးပဲေပါ႔..။

ေက်ာင္းဆင္းေတာ႔ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ စက္ဘီးကို တြန္းထုတ္ၿပီး နင္းေျပးသြားၿပီ..။ ေသခ်ာပါတယ္.. သူသြားတာ က်ေနာ္႔အိမ္ကိုပဲ ေနမွာပါ..။ သူလည္း ႐ွက္မွာေပါ႔..။ က်ေနာ္႔ေၾကာင့္ သူအ႐ွက္ကြဲရၿပီေလ..။
ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ရင္ဆိုင္႐ံုသာ ႐ွိေတာ႔တာေပါ႔..။

အိမ္ေရာက္ရင္ ေမေမ႔ကို ငိုယိုၿပီး တိုင္ေနတဲ႔ သူ႔ကို ေတြ႕ရမယ္..
ေမေမ႔ရဲ႕ ေဒါသေတြနဲ႔ က်ေနာ္ ႐ိုက္ခံရဦးမယ္..
က်ေနာ္ကေရာ ခါတိုင္းလိုပဲ ငိုရဦးမွာပဲေလ..။
ဒါေတြက ခင္ေလးတိုင္တိုင္း က်ေနာ္ ႐ိုက္ခံရေနက် ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္..။

အဲ႔ဒီ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ေတြကို က်ေနာ္ကေရာ ႐ိုးသြားသလား..! သူကေရာ ႐ိုးသြားသလား..!
ေသခ်ာတာက က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘယ္ေတာ႔မွ မ႐ိုးႏိုင္တဲ႔ က်ေနာ္ဆိုးခဲ႔သမွ် ေန႔ေတြေပါ႔....။

(ကိုရင္ေနာ္)

26 comments:

Maung Myo said...

က်ေနာ္ လူဆိုး ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေတြဖတ္ရတုိင္း က်ေနာ္ကေတာ့ရယ္ျပီးေပ်ာ္ေနတယ္ ဦးေနာ္ေရ့ ဘာလို႔ပါလိမ့္ ။ း) တကယ္ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္။

မယ္႔ကိုး said...

လူဆိုးေလးကို ေမွ်ာ္ေနတာ။ မခင္ေလးကို သနားေပမယ့္ စာေရးေကာင္းေတာ့ လူဆိုးေလးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ဖတ္ေနမိပါတယ္။ :)

Kaung Kin Ko said...

:D

ၾကယ္ေသာၾကာ said...

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ လူဆိုးေလးကို ေရာ လူဆိုးေလးရဲ႕ ငယ္ေဖာ္ေလးကိုေရာ အရမ္းအားက်တာပဲဗ်ာ။ တကယ္ပါ ငယ္ဘဝမွာ အဲလို အေပ်ာ္မ်ိဳး တစ္ခါမွ မရဘူးပါဘူး။ ေစာင္႔ဖတ္ေနမယ္ေနာ္ လူဆိုးေလးကို။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဦးေနာ္

ေဝေလး said...

အသစ္တင္တာေတြ႕လုိ႕ အေျပးတပုိင္းလာတာ..
ဦးေနာ္ ေတာ္ေတာ္ဆုိး.....

flowerpoem said...

ကိုရင္ေနာ္ ေတာ္၂ဆိုးပဲ မခင္ေလးေတာ့သနားပါတယ္ သူ႕ေၾကာင့္အျမဲဒုကၡေရာက္တာပဲ ေနာ္.

Sein Lyan Tun said...

္္မခင္ေလးက ခံရၿပန္ၿပီး
ကိုႀကီးဦးေနာ္ကလဲ ထြက္လိုက္တဲ့ဥာဏ္
ေတာ္ေတာလဲ မ်က္ႏွာေၿပာင္ပံုရတယ္ ကိုႀကီးဦးေနာ္က အဟီးးး
မခင္ေလးက အူတူတူ အတတ မ်က္ႏွာ
ကိုႀကီးဦးေနာ္ရဲ႔ ဂ်စ္တစ္တစ္ ေၿပာင္စပ္စပ္မ်က္ႏွာကိုၿမင္ေယာင္ေသးတယ္
ကဲ..ငိုေနရတဲ့ မခင္ေလးေရ... ထိုးစစ္ဘယ္ေတာ့မ်ားဆင္မလဲလို႔ ေစာင့္ေနပါတယ္
ၿဖဴၿဖဴေခ်ာေခ်ာ ကိုႀကီးဦေနာ္ခံရတာမ်ားရွိလားဆိုတာ
သိခ်င္ေနပါတယ္
အဟီးးး
စဥ္းစားရင္း မ်က္စိထဲၿမင္လာလို႔
တကယ္လဲ မခင္ေလးကစာမရဘူးေနမွာေနာ့္ အဟိ
ကိုႀကီးဦးေနာ္နဲ႔ေတြရင္


လက္သန္းႏွစ္ဖက္ကို ပါးစပ္အစြန္း ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ိတ္.. ဆြဲ..၊ လက္ညိဳးႏွစ္ဖက္က မ်က္လံုးေဒါင့္ႏွစ္ဖက္ကို ဖိ.. ဆြဲ..၊ ႏွာေခါင္းကို ႐ႈံ႕ႏိုင္သေလာက္ ႐ႈံ႕..၊ လွ်ာကို ႐ွည္ႏိုင္သေလာက္ ႐ွည္ေအာင္ ထုတ္ထားလိုက္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာက ဖားႀကီးတစ္ေကာင္ လွ်ာတစ္လစ္ ငိုမဲမဲ႔နဲ႔ ၿပံဳးေနသလို.” အဲဒီမ်က္ႏွာကိုလုပ္ခိုင္းမယ္ ၿဖဴၿဖဴေခ်ာေခ်ာ တို ့အကိုႀကီးကို ..ဟီးးး

ေတာ္ပီး..ရယ္ရလို႔ ဆက္မန္႔ေနရင္ အၿမင္ကတ္စရာၿဖစ္ေတာ့မယ္
ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္
တူေမာင္
တူစိန္
(ဖိုးစိန္)

ကေလးေလး said...

ဦးေနာ္.. ေရးထား မႀကာခင္ဦးေနာ္အလွည့္
ေရာက္ေတာ့မယ္
ေမ့ ကိုလဲျပန္ေရးခိုင္းမယ္
ေမ့ ေရ မညွာမတာေလးကိုေရးေပးပါ
ေမ့ရဲ့ဦးေနာ္ကို လက္စားေခ်ခန္းေလး
ကိုမႀကာခင္ေရးခိုင္းရမယ္

မိုးေမာင္(HappyCloud) said...

ေအာ္.. ကိုရင္.. ကိုရင္...
လိုခ်င္တဲ့ ေနရာကို (((ဖတ္))) ကနဲ.. (((ဖတ္))) ကနဲ ျမည္ေအာင္ျပစ္ႏိုင္တာကိုးး... :D

ေတာင္ေပၚသား said...

ဦးေနာ္ေရ လာျပီး ရီသြားတယ္.. တီငယ္ကေတာ့ သနားစရာပါ အဟီးးးးး ေနာက္တခါဆုိ ဦးေနာ္အလွည့္လာေတာ့မယ္ေနာ့္ သတိထား အဟဲဟဲ


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

ေဇာ္ said...

ဟားဟား
ေဒၚေလးငယ္ ခံလုိက္ရျပန္ျပီ။ ဘယ္ေတာ့လက္စားေခ်မွာလဲ ေဒၚေလးငယ္။ အဲ့ဒီ ဥေနာ္ကုိ ၾကည့္မရေတာ့ဘူး။ အဟိဟိ။ ခြိ။

ကိုလူေထြး said...

ကေလးမေလးသနားပါတယ္ဗ်ာ..

ကိုရင္ၾကီးကလဲ ခင္ေလးကိုပဲ ငယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ...

ကိုးတန္းေက်ာင္းသားဘဝဆိုေတာ့ ဆိုးႏိုင္ ေပ်ာ္ႏိုင္ေသတယ္ ထင္ပါ့...

ခီခန့္ (ငပ်င္း) said...

အဟီး... ဖတ္ရတာ အားက်လိုက္တာ.. အဟီး.. အေနာ္လဲ သူမ်ားတို အဲလိုစခ်င္လိုက္တာ.. အဟီး.. စာလဲညံတယ္ အေနာ္က အဟီး.. ပထမဆုံးလာမန္႕တာေနာ္.. အစကတည္းက ဖတ္ပါတယ္ အခုမွမန္႕တာ.. ။

mtj said...

ၾကည္ႏူးစရာေတြဗ်ာ... အားက်မိပါရဲ႕ :)

Unknown said...

လူဆိုးရယ္ ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ...မခင္ေလးကေတာ့ အေတာ္သီးခံနိုင္တာပဲေနာ္။

မီယာ said...

ကုိရင္ေနာ္ႀကီးပဲ ေရးေနတယ္။ မခင္ေလးေရ တလွည့္ျပန္ေရးပါဦး။ ဒီေလာက္ဆုိးတဲ့ လူဆုိးႀကီးကုိ ဘယ္လုိ လက္စားေခ်တဲ့ အေၾကာင္းေတြေလ။

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကို ပံုျပေတြနဲ႔တင္သြားတယ္။ ေရးတတ္တယ္ကိုး။ ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ျပီး ေပ်ာ္စရာ ငယ္ဘဝေတြပါပဲ။

သုခမိန္(E-Journal)

ခင္ေလးငယ္ said...

ကိုရင္... ေကာင္စုတ္ ေကာင္နာ..

နင္လုပ္တာနဲ႔ ငါလည္း အေကာင္မ်ိဳးစံု ျဖစ္ေနၿပီ..
သိပ္ေက်နပ္ေနတယ္ မထင္နဲ႔.. ငါမအားေသးလို႔ အားလို႔ကေတာ႔ နင့္ကို ျပန္တြယ္မွာ.. ဟြန္းးးး
နင့္ရဲ႕ ေခ်ာကလက္မိႈတက္မ အေၾကာင္း ငါေရးဦးမွာ..

Taungoo said...

ကိုေနာ္ၾကီး ခုေကာ လိမၼာရဲ့လား။

စကားမစပ္
“ေကာင္းေစသူ” ကို ကိုေနာ္ပါ ဝင္ေထာက္ခံတာ ဝမ္းသာတယ္ဗ်ာ။ ကေလးမိဘေတြ မေရြးေပမယ့္ ကၽြန္္ေတာ္လည္း အဲဒီနာမည္ေလးကို တကယ္သေဘာက်တယ္။ ကိုေနာ္ သားေလးေမြးရင္ အဲဒီနာမည္ေလးေပးပါလား း)

ူlittlebrook said...

အင္း ကိုရင္ေနာ္ေလးႀကီးလာတဲ့အခါ မခင္ေလးလြယ္အိတ္ထဲ ညကေကာက္ခဲ့တဲ့ၾကယ္ေတြ သီပီး မခင္ေလးလြယ္အိတ္ထဲထည့္ခဲ့မလား ေတြးမိတယ္ ေလးျဖဴသီခ်င္းေလးလိုေလ ...

Anonymous said...

ဦးေနာ္ၾကီးက အႏိုင္က်င့္တယ္ေနာ္။ သားေရကြင္းကို ပစ္တာေတာင္ ရာမမင္းသားေလးညွိဳ႕သလိုဆြဲမွေတာ့ တီငယ္ နာလို႔ေသမွာေပါ့။ ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ ဦးေနာ္ စကာၤပူလာမွသိမယ္။ ေရာင္ သရက္သီး ရိုက္ခ်တဲ့တုတ္နဲ႔ ေဆာ္ပေလာ္မယ္။ ဟီးဟီး

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ေမတၱာေရာင္ျပန္

Moe Myint Tane said...

ဖတ္ျပီးျပံဳး ျပံဳးျပီးဖတ္သြားပါတယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

GreenGirl said...

အပိုင္း ၁ ကေန ၄အထိ ဒီေန႔မွ အကုန္တစ္ခါတည္း ဖတ္သြားတယ္ေနာ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္။ ဘယ္ဘ၀က ေရစက္မ်ားလဲလို႔လညိး ေတြးေနမိတယ္။
ေနာင္ဘ၀ေတြအထိလည္း ဘယ္ေတာ႔မွ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြ ရွိေနပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးသြားတယ္။
း)

ဂ်ပန္ေကာင္ေလး said...

ဦးေနာ္.. ဒီတစ္ခါေတာ့လြန္တယ္ဗ်ာ.. တီငယ္ေလး သနားပါတယ္.. း(

ဟန္သစ္ၿငိမ္ said...

ေကာင္းတယ္ဗ်ာ... တကယ့္ကို သဘာ၀က်က် ဆိုးခဲ့တာေတြပဲ.... အကုန္လံုးသေဘာက်တယ္ဗ်ာ... ဘ၀အမွတ္တရေလးေတြပဲ။

Anonymous said...

ဦးေနာ္ ပထမပိုင္းမွာ မမခင္ေလးကို ႏွိပ္စက္သမွ် မမခင္ေလးကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာင္းမွာကို မတိုင္ဘူးေလ။ အခုေတာ့ ဦးေနာ္အျပစ္နဲ႔ ဦးေနာ္ ဆရာကမိသြားတာေလ။ အဲဒါ ဦးေနာ္ ၀ဠ္လည္တာေနာ္။

ေလးစားလွ်က္
ေရာင္