Wednesday, March 3, 2010

ဆန္ကုန္ေျမေလး (သို႔) အီးေဘာေလာ

“ေဟ႔ေကာင္ ဆန္ကုန္ခ်င္ကုန္ကြ ေျမေတာ႔ မေလးေစနဲ႔”
ဖခင္ႀကီး ေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ပါးစပ္တြင္း ဝင္လုဆဲဆဲ ထမင္းလုတ္ပင္ ျပဳတ္က်လုမတတ္ ျဖစ္သြားေတာ႔သည္။

“တစ္ရက္တစ္ရက္ စားလိုက္ အိပ္လိုက္ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ခ်င္တဲ႔ေကာင္ မင္း.. မ႐ွက္ဘူးလား..”
လည္ေခ်ာင္းတြင္း နင္ေနေသာ ထမင္းလုတ္ကို မနည္း မ်ိဳခ်၍ ဖခင္ႀကီးကို မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ျဖင့္ ေမာ႔ၾကည့္မိသည္။

“မင္းလိုေကာင္ေတြ ႐ွိေနလို႔ ဒို႔ႏိုင္ငံႀကီး မတိုးတက္တာကြ..”

ဖခင္ႀကီးမွာ အေတာ္ႀကီးကို တင္းေနသည္ထင္၏ ထမင္းစားဝိုင္းမွာပင္ ႏိုင္ငံႏွင့္ခ်ီ၍ လႊတ္ေကာေနေလၿပီ။

“မင္းကိုယ္မင္း ျပန္စဥ္းစားစမ္း ဘာအသံုးက်သလဲလို႔.. ပညာလည္း ျဖစ္ေအာင္ မသင္.. မိဘအလုပ္လည္း ကူေဖာ္မရ.. မင္းအတြက္ ငါရင္ေလးတယ္.. “ေမြးမိမွား” ဆိုတာ မင္းလိုေကာင္ပဲ..”

ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ ထမင္းစားဝိုင္း စစ္ပြဲမ်ိဳးတြင္ မိခင္ႀကီးကေတာ႔ျဖင့္ ယပ္ေတာင္ခပ္၍ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္အား ေအးေစသည္။

“ကိုေသာင္းရယ္... ကေလးထမင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ စားပါေစ.. ႐ွင့္မွာလည္း ထမင္းစားတိုင္း ကေလးကို ေငါက္ေငါက္ေနေတာ႔တာပဲ..”
မိခင္ႀကီးကေတာ႔ ၾကားဝင္ ဖ်န္ေျဖသလိုႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္ေ႐ွ႕မွ စစ္ကူဝင္ေပး႐ွာသည္။

“ဟဲ႔.. မသန္း.. ဒါလားဟ ကေလး.. ဟမ္.. အသက္က သံုးဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီ အခုထိ အျဖစ္က မ႐ွိ.. ညည္း.. ကာစည္းကာစည္း လုပ္လို႔ ဒီေကာင္ဒီလို ျဖစ္ေနတာ..”
ျမားဦးက မိခင္ႀကီးဘက္ လည့္သြားသည္။ မိခင္ႀကီးကလည္း အထာနပ္သည္ စားၿပီးသား ဟင္းခြက္မ်ားကို အသာမ၍ အိမ္ေနာက္ေဖးသို႔ ေျပးေတာ႔သည္။

ကၽြႏု္ပ္လည္း ကိုယ္႔ပန္းကန္ ကိုယ္မ ကုန္းထ၍ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းရေလေတာ႔သည္။
ဖခင္ႀကီးမွာသာ တစ္ကိုယ္တည္း ပြစိပြစိႏွင့္ က်န္ရစ္ခဲ႔သည္။

ဖခင္ႀကီး ေျပာမည္ဆိုလွ်င္လည္း ေျပာခ်င္စရာပင္။ ခပ္ဘြင္းဘြင္း ေျပာရပါလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္သည္ အလြန္႔အလြန္ အပ်င္းႀကီးသူ ျဖစ္သည့္အျပင္ အင္မတိအင္မတန္မွလည္း ဇိမ္ယူတတ္ေသာ အီးေဘာေလာႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ “တယ္.. ဒီသူငယ္ သူမို႔ မ႐ွက္မေၾကာက္ ကိုယ္႔မေကာင္း ကိုယ္ေျပာတယ္” လို႔ ဆိုခ်င္ ဆိုေစေတာ႔.. ကၽြႏု္ပ္ကေတာ႔ျဖင့္ ကိုယ့္ေပါင္ ကိုယ္လန္၍ ေထာင္းရေပေတာ႔မည္။ ေထာင္းရသည္မွာလည္း အေၾကာင္းက ႐ွိေသးသည္။ ကၽြႏု္ပ္ကုသိုလ္အား အားက်ေစလို၍ေတာ႔ျဖင့္ မဟုတ္႐ိုးအမွန္။ ကၽြႏု္ပ္ကဲ႔သို႔ ဆန္လည္းကုန္၍ ေျမလည္းေလးေသာ အီးေဘာေလာႀကီးမ်ား မျဖစ္ေစလို၍ပင္။

ဆန္ကုန္ေျမေလး ဆိုေသာ္လည္း ကၽြႏု္ပ္မွာကား ခပ္ညံ့ညံ့ေကာင္ေတာ႔ျဖင့္ မဟုတ္ေပ။ အတန္ငယ္ အဆင္ေျပေသာ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ေျမာက္ကားကားေကာင္ဟု ဆိုရမလိုပင္။ မိဘတို႔၏ စည္းစိမ္ဥစၥာအား မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ထိုင္ဝိုက္ေနသည္ကိုလည္း တစ္႐ြာလံုးက သိၾကေလသည္။ ဤသည္ကိုပင္ “က်ဳပ္ကုသိုလ္ႏွင့္ က်ဳပ္” ဟု အ႐ွက္မ႐ွိ ဂုဏ္ယူေနမိျပန္သည္။ ဂုဏ္ယူမည္ဆိုလွ်င္လည္း ယူခ်င္စရာပင္ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မက် ေနခဲ႔ရသည္ မဟုတ္ပါလား။

လယ္ပိုင္၊ ေျမပိုင္ ဖခင္ႀကီး၏ လုပ္စာဟာျဖင့္ တစ္သက္စာေလာက္ေတာ႔ ေလာက္မည္ထင္သည္။ မိခင္ႀကီး ခ်က္ျပဳတ္ ေကၽြးေမြး ေနသည္ကလည္း ဝမ္းတစ္ထြာအတြက္ ၿပီးျပည့္စံုေနသည္။ ပညာဆိုတာလည္း ဆယ္တန္း ဆယ္ခါက်ၿပီးကတည္းက စိတ္ဝင္စားစရာ မလိုေတာ႔ေပ။ တစ္ရက္တစ္ရက္ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနေနရသည္ကိုက ကုသိုလ္ကံ အေတာ္ ထူးေနေလၿပီ။

“မည္သို႔မည္ပံု ကုသိုလ္ကံ ထူးေနသနည္း” ဆိုသည္ကို ကၽြႏု္ပ္၏ တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းပံုျဖင့္ ခပ္ပါးပါးေတာ႔ ေျပာျပရေပဦးမည္။ ေန႔တစ္ေန႔၏ ကၽြႏု္ပ္ ပထမဦးဆံုး လုပ္ေသာ အလုပ္မွာ ေနမင္းႀကီး ဖင္အေတာ္ထိုးမွ ထေသာ အလုပ္ပင္။ ထိုသို႔ ေနဖင္ထိုးမွ ထၿပီး ျပန္လွ်င္လည္း ပ်င္းသူတို႔ ထံုးစံအတိုင္း “ဝါးးး” အႀကိမ္ႀကိမ္သမ္း၍ “ခါး” အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ိဳးေနေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ လႈပ္လီလႈပ္လဲ႔ ပက္က်ိႀကီးကဲ႔သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းသည္။ အိမ္ေနာက္ဘက္ စဥ့္အင္တံုႀကီးေဘး ငုတ္တုတ္ေငး၍ ေတြးခ်င္ရာ ေတြးေနေသးသည္။ သြားတိုက္တံ ပါးစပ္တြင္ငံု၍ ၾကက္ၿခံနေဘး လမ္းေလွ်ာက္ေသးသည္။ ၿပီးလွ်င္ေတာ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္၍ မစင္ေျခာက္သည္အထိ အိမ္သာတြင္း ထိုင္ေပေတာ႔သည္။

စြန္႔စရာ႐ွိသည္မ်ား အားရပါးရ စြန္႔ၿပီးျပန္လွ်င္ ဝမ္းဗိုက္ႀကီး ဆာေလာင္ေလၿပီ။ ဆာလွ်င္လည္း ပူစရာမလိုေပ မိခင္ႀကီး အသင့္ေၾကာ္ထားေသာ ပဲျပဳတ္ႏိုင္းခ်င္း ထမင္းေၾကာ္အား ငါးေျခာက္ဖုတ္ ဆီတဝင္းဝင္းႏွင့္ အားပါးတရ ေလြးေတာ႔သည္။ ကိုယ္႔လုပ္အား တစ္ျပားသားမွ မပါေသာ ထမင္းမို႔ထင္၏ အ႐ွက္မ႐ွိစားရသည္မွာ အလြန္ အရသာ႐ွိလွသည္။ မိခင္ႀကီးမွာေတာ႔ သားဆိုးတို႔၏ မိခင္သဘာဝတိုင္း “မိခင္ဝဋ္” ကို ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ခံစားေလသည္။

ဗိုက္ဝၿပီးျပန္လွ်င္ လုပ္ေသာ အလုပ္မွာ အျခားအလုပ္ မဟုတ္ေပ။ ၿခံတြင္း မက်ည္းပင္ရိပ္ေအာက္ ပက္လက္ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္၍ က်ဳိးတုိးက်ဲတဲ မုတ္ဆိတ္မည္းမ်ားအား ႏုတ္ျခင္းပင္။ မ်က္လံုးအား အသာမိွတ္၍ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အေမြးအားစမ္းကာ ဇာဂနာျဖင့္ “ျဗဳတ္..” ကနဲ ဆြဲႏုတ္ရျခင္းမွာ အေတာ္ဇိမ္က်လွေပသည္။ မ႐ွိ ႐ွိသည္မ်ား ႏုတ္ၿပီးပါက နားဖာကေလာ္ျဖင့္ နားဖာေခ်း ကေလာ္ျပန္သည္။ ကေလာ္စရာ ကုန္လွ်င္ ၾကက္ေတာင္ေမြးျဖင့္ နားတြင္း ကလိကာ အားအားယားယား ဇိမ္ယူေလသည္။ ၿပီးလွ်င္ ႐ြာတြင္း ေျပးလႊားေဆာ႔ကစားေနေသာ ကေလးမ်ားအားေခၚ၍ မုန္႔ဖိုးေမးမည္ဟု ဆိုကာ ႏွိပ္ခိုင္းသည္။ ဇက္ေၾကာဆြဲသူဆြဲ၍ ေျခသလံုးႏိွပ္သူႏွိပ္ၾကသည္။

တစ္ရက္တစ္ရက္ စားလိုက္၊ အိပ္လိုက္၊ ဇိမ္ယူလိုက္ႏွင့္ လူျဖစ္က်ိဳး နပ္ေနရသည္မွာ ကုသိုလ္ကံ အေတာ္ထူး၍ပင္ ျဖစ္မည္။ ဖခင္ႀကီးကေတာ႔ သူႏွင့္အတူ လယ္လုပ္ငန္းအား ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေစခ်င္သည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာျဖင့္ လယ္လုပ္ရမည္ထက္ ခ်ိဳင္းေမြးႏုတ္ ေနရသည္ကို ပို၍ဝါသနာပါေနသည္။ ဤသည္ကို မေက်မနပ္ ျမင္ျပင္းကတ္ေနေသာ ဖခင္ႀကီး၏ ျမည္တြန္းေတာက္တီးသံကိုလည္း ကၽြႏု္ပ္က အေတာ္နားရည္ ဝေနေလၿပီ။

“တကယ္႔ကို ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ေတာ႔ဘူးလား” ဆိုလွ်င္ေတာ႔ျဖင့္လည္း မဟုတ္ေသးေခ်။ တစ္ခါက ႏိုင္ငံျခားသြားရန္ ႀကိဳးစားခဲ႔ေသးသည္။ ကၽြႏု္ပ္သေဘာျဖင့္ မဟုတ္ပဲ ဖခင္ႀကီးမွ အတင္းမဟားဒယား သြားေစခ်င္၍ျဖစ္သည္။ အိမ္တြင္ ငုတ္တုတ္နပ္ေနျခင္းအား အျမင္ကပ္၍ ျဖစ္မည္ထင္သည္ သတင္းစာတြင္ပါေသာ ႏိုင္ငံျခား အလုပ္ေၾကာ္ျငာတစ္ခုအား ေတြ႕၍ ကၽြႏု္ပ္အား ရန္ကုန္သို႔ လႊတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာပညာမွမတတ္၊ ဘာဘြဲ႕မွမ႐ွိ၊ ဘာလက္မွတ္မွ ကိုင္မထားေသာ ကၽြႏု္ပ္အတြက္ေတာ႔ အင္တာဗ်ဴး ဆိုတာမွာတင္ အ႐ွက္တကြဲႏွင့္ တပ္ေခါက္ျပန္ခဲ႔ရသည္။

ရန္ကုန္ေရာက္ခဲ႔သည္တြင္ တစ္ခုေတာ႔ အျမတ္ထြက္ခဲ႔သည္။ အျခားေတာ႔မဟုတ္ေပ ကၽြႏု္ပ္ကဲ႔သို႔ မိဘလုပ္စာ ထိုင္စားေနၾကေသာ အီးေဘာေလာမ်ားႏွင့္ သိခြင့္ရခဲ႔ျခင္းပင္။ ထိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္လည္း သင္တန္းတက္သည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းတက္သည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသြားရန္ လုပ္ေနသည္ ဟူ၍ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ အိမ္မွ ထြက္လာၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔ေခၚသျဖင့္ ေခါင္းေလွ်ာ္ဆိုင္သို႔ ေရာက္ဖူးသြားသည္။ အႏွိပ္ခန္း ဆိုသည္ကိုလည္း အေတာ္ႀကီး သေဘာက်သြားသည္။ ကာရာအိုေက ဆိုတာႀကီးကလည္း အေတာ္ပင္ ဖမ္းစားသြားခဲ႔သည္။ ဆိုေတာ႔ျဖင့္ ပါလာသမွ် ပိုက္ဆံလည္း ေပါက္ေပါက္က်ဲသလို ေသာက္ေသာက္လဲ ကုန္ေလေတာ႔သည္။

ဖခင္ႀကီးလည္း မွတ္သြားၿပီထင္သည္ ႏိုင္ငံျခား ဆိုသည္ကို မဟေတာ႔သလို ကၽြႏု္ပ္အားလည္း ေဘးမဲ႔ ေပးထား လိုက္ေလေတာ႔သည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာသာ ရန္ကုန္မွ ျပန္ေရာက္စ မ႐ိုးမ႐ြႏွင့္ အႏွိပ္ခန္းအား တမ္းတေနမိေသးသည္။ “တ” မည္ဆိုလည္း “တ” စရာပင္။ အႏွိပ္ႏွမတို႔ တယုတယ လက္စက ကၽြႏု္ပ္လို ဇိမ္ႀကိဳက္သူအတြက္ စြဲလန္းစရာႀကီး မဟုတ္ပါလား။

ဤသို႔ျဖင့္ ဘာမွမလုပ္ေသာ ဒုန္ရင္းဘဝႏွင့္ပင္ တစ္ရက္ တစ္ရက္ မပ်င္းမရိ ျဖတ္သန္းေနမိေတာ႔သည္။

“မသန္း.. က်ဳပ္.. ဒီေကာင့္ကို အိမ္ေပၚက ႏွင္ခ်လိုက္ေတာ႔မယ္”
အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ဖခင္ႀကီးစကားသံေၾကာင့္ အိပ္ခန္းတြင္းမွ ကၽြႏု္ပ္ လန္႔ျဖန္႔သြားသည္။
“အလိုေလ ငါ႔ကို အိမ္ေပၚက ႏွင္ခ်မယ္ ဆိုပါလား” ကုတင္ေပၚမွထ၍ လိုက္ကာၾကားမွ အသာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္လွ်င္.. ဟိုဟိုဒီဒီ ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေနေသာ ဖခင္ႀကီးႏွင့္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေသာ မိခင္ႀကီးတို႔အား ေတြ႕ရေလသည္။ ဖခင္ႀကီးမွာ ႐ွဴး႐ွဴး႐ွဲ႐ွဲ ျဖစ္ေနသလို မိခင္ႀကီးမွာ ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲ ျဖစ္ေနသည္။

“အို.. ႐ွင္ဘယ္လို ေျပာလိုက္တာလဲ”
“ေအ.. ဟုတ္တယ္ ဒီေကာင့္ကို ႏွင္ခ်လိုက္တာပဲ ေအးမယ္..”
ဖခင္ႀကီးက အေသအခ်ာ ဆံုးျဖတ္ၿပီးဟန္ႏွင့္ ေျပာေနေလၿပီ။

“အိုေအ.. ကိုေသာင္း.. ႐ွင္မို႔ ေျပာရက္တယ္.. က်ဳပ္တို႔သား အရင္းႀကီးပါ.. အရက္သမား၊ ဖဲသမား၊ ဖိုးသမားလည္း မဟုတ္ဘူး.. ဘာဒုကၡမွလည္း ေပးတာ မဟုတ္ဘူး.. သူ႔ဟာသူ ဘာမွ မလုပ္တတ္လို႔ မလုပ္တာ ေနပါေစေပါ႔.. ႐ွင္ႏွင္ခ်ေတာ႔ သူ ဘယ္သြားေနရမွာလဲ..”
ကၽြႏု္ပ္မွာေတာ႔ မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္း စမ္းစမ္း ျဖစ္လာသည္။ မိဘႏွစ္ပါး ကၽြႏု္ပ္အား အလယ္တြင္ထား၍ လြန္ဆြဲေနၾကၿပီ မဟုတ္ပါလား။

“ဒီေကာင္ ဒီလို ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ မကိုင္ခ်င္ အပ်င္းေရာဂါ ရေနတာ မင္းေၾကာင့္ကြ မသန္း..”
“႐ွင္ ဒီလို မေျပာပါနဲ႔.. က်ဳပ္သားကို က်ဳပ္ခ်စ္လို႔ ပိုးေမြးသလို ေမြးလာခဲ႔တာ..”
မိခင္ႀကီးမွာ မ်က္ရည္မ်ားပင္ က်လာေလၿပီ။

“မင္းဟာက ခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူးကြ နစ္တာ.. နစ္တာ.. မင္းခ်စ္ပံု မမွန္ခဲ႔လို႔ ဒီေကာင္ အခုလို အီးေဘာေလာႀကီး ျဖစ္ေနတာ.. ေခြးကမွ အိမ္ေစာင့္ေဖာ္.. ေဟာင္ေဖာ္ရေသးတယ္.. ဒီေကာင္ ဘာအသံုးက်လို႔လဲ..”
ကၽြႏု္ပ္ ဇက္ကို ပုထားလိုက္သည္။ အၿမီးပဲ ကုပ္ရမလိုလို “ကိန္” ကနဲ ေအာ္ရေတာ႔မလိုလို။

“ေတာ္ပါေတာ႔ ကိုေသာင္းရယ္.. ႐ွင့္မွာလည္း ေဒါသနဲ႔ပဲ ဘယ္ေတာ႔မွ ၾကည္ၾကည္သာသာကို မ႐ွိဘူး..”
“႐ွိမလားကြ တေန႔တေန႔ ဒီေကာင့္ကို ျမင္ေနရရင္ ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ ဘာလဲ.. တစ္ရက္တစ္ရက္ အိပ္လိုက္၊ စားလိုက္နဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေန.. ရင္ေလးတယ္.. ဒီေကာင့္ေ႐ွ႕ေရးေတာ႔ ငါမေတြးရဲဘူး.. ဒီအေမြးႏုတ္ရင္းနဲ႔ ေသမယ္႔ေကာင္ပဲ
ကၽြႏု္ပ္ ကုတင္ေပၚ ျပန္ထိုင္ကာ လက္ထဲမွ ေမြးညႇပ္အား ေခါင္းအံုးေအာက္ ထိုးထည့္ထားလိုက္သည္။

“ကိုေသာင္း.. သားကို မိန္းမ ေပးစားလိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား..”
ကၽြႏ္ုပ္ မ်က္လံုးႀကီးျပဴး၍ ေခါင္းေမြးေထာင္သြားသည္။ ကုတင္ေပၚမွ ခုန္ေပါက္ထ၍ လိုက္ကာကို အသာဟကာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။

“ဘာ.. မိန္းမ ေပးစားမယ္ ဟုတ္လား.. ဘာအျဖစ္မွ မ႐ွိ၊ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္၊ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚေတာင္ ကိုယ္မရပ္ႏိုင္တဲ႔ေကာင္ မိန္းမေပးစားလိုက္လို႔ကေတာ႔.. ငါးပါးမကဘူး ဆယ္ပါးပါေမွာက္မယ္.. ေမွာက္တာ အေရးမႀကီးဘူး.. အဲ႔ဒီမိန္းမေတြ ကေလးေတြ အကုန္လံုး ငါ႔ေခါင္းေပၚေရာက္ကုန္မယ္..”
“ကိုယ္ေသာင္းရယ္.. သူမိန္းမရေတာ႔လည္း ေျပာင္းရင္ ေျပာင္းလဲ သြားမွာေပါ႔..”
ကၽြႏု္ပ္မွာ ထိုင္ရမလို ထရမလိုႏွင့္ ထိုင္ထ လုပ္ေနမိသည္။

“ဒီေကာင္လား ေျပာင္းလဲမွာ သူ႔ခ်ိဳင္းေမြးသူႏုတ္တာ အားမရလို႔ မိန္းမခ်ိဳင္းေမြးပါ သြားႏုတ္ေနမယ္႔ေကာင္..”
ကၽြႏု္ပ္ ေယာင္ယမ္း၍ ကၽြႏု္ပ္ခ်ိဳင္း ကၽြႏု္ပ္ ျပန္စမ္းၾကည့္မိသည္။

“ေတာ္ပါေတာ႔ ကိုေသာင္းရယ္ က်ဳပ္လည္း စိတ္ညစ္ပါတယ္. ႐ွင္တို႔ သားအဖၾကား ႐ူးေတာ႔မယ္”
မိခင္ႀကီးမွာ ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ လံုခ်ည္ျပင္ဝတ္ရင္း ထထြက္သြားေတာ႔သည္။
ဖခင္ႀကီးမွာေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ပြစိပြစိႏွင့္။

ကၽြႏုု္ပ္လည္း ေျပာင္သလင္းခါေနသည့္ ေမးေစ႔အား ပြတ္သပ္ရင္း ေခါင္းအံုးေအာက္မွ ေမြးညႇပ္အား ႏိႈက္ယူလိုက္သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ ေန႔ရက္မ်ားအား... (ဗီြဒီယိုေခြရစ္သကဲ႔သို႔)
ေနဖင္ထိုး.. အိပ္ယာထ.. ပ်င္းေၾကာဆြဲ.. မ်က္ႏွာသစ္.. အိမ္သာတက္.. စာအုပ္ဖတ္.. အီအီးေျခာက္.. ဗိုက္ဆာ.. ထမင္းေၾကာ္.. ဗိုက္ဝ.. မက်ည္းပင္ေအာက္.. မုတ္ဆိတ္ႏုတ္.. ခ်ိဳင္းေမြးႏုတ္.. နားဖာကေလာ္.. အေညာင္းဆန္႔.. အႏွိပ္ခံ.. ထမင္းစား.. ဖခင္ႀကီး.. ဓါတ္ျပားေဟာင္း.. ပြစိပြစိ.. မိခင္ႀကီး.. စစ္ကူဝင္.. ဗိုက္ဝ.. မွန္ၾကည့္.. အေမြးႏုတ္.. တေရးအိပ္.. ျပန္ထ.. ပ်င္းေၾကာဆြဲ.. ဗိုက္ဆာ.. ထမင္းစား.. အေမြးႏုတ္.. ပ်င္းေၾကာဆြဲ.. ဝါးသမ္း.. အိပ္ယာဝင္.. တစ္ရက္ကုန္.. ေနာက္တစ္ရက္.. ေနဖင္ထိုး...... (ဖတ္လိုက ေနဖင္ထိုးမွစ၍ ျပန္၍ ျပန္၍ ဖတ္ရန္)

ကၽြႏု္ပ္ အေသအခ်ာ သိေနသည္မွာ ကၽြႏု္ပ္ကဲ႔သို႔ အလုပ္အကိုင္မလုပ္ပဲ မိဘလုပ္စာ ထိုင္စားေနေသာ အီးေဘာေလာမ်ား အေတာ္မ်ားမ်ား ႐ွိေနသည္။ မည္သည္႔အတြက္ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အီးေဘာေလာ ျဖစ္ေနရပါသနည္း။ ပညာမတတ္၍လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက အလုပ္အကိုင္ မလုပ္ခဲ႔ရျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မိမိကိုယ္ မိမိ အားကိုးရေကာင္းမွန္း မသိပဲ မိဘအား အလြန္အမင္း အားကိုးေနမိျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မိဘတို႔၏ သားသမီးအေပၚသြန္သင္ပံု လမ္းျပပံုႏွင့္လည္း ဆိုင္မည္။ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ရန္ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ မ႐ွိျခင္းလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။ ေသခ်ာသည္မွာ ကိုယ္တိုင္ကိုက အပ်င္းႀကီးေနျခင္းျဖစ္မည္။

ပ်င္းျခင္းေရာဂါအား ကုစားရန္ အလုပ္မ်ားမ်ား လုပ္ရန္လိုအပ္သည္။ အလုပ္လုပ္ရန္ ပ်င္းေနလွ်င္ ပ်င္းၿပီးရင္း ပ်င္းရင္း ျဖစ္ေနေတာ႔မည္။ အားေနသည္ႏွင့္ အလုပ္တစ္ခုခု လုပ္ေနရန္ ႀကံစည္သင့္သည္။ ပ်င္းေတာ႔မည္ဟု သိသည္ႏွင့္ တစ္ခုခု ထလုပ္သင့္သည္။ အပ်င္းေရာဂါအား ပိုမိုပံ႔ပိုးေသာ ပက္လက္ကုလားထိုင္တြင္ထိုင္ျခင္း၊ အေမြးႏုတ္ျခင္းမ်ားအား ေ႐ွာင္သင့္သည္။

ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ဘဝတူ အီးေဘာေလာမ်ား ေမွ်ာခ်င္ရာ မေမွ်ာပဲ အပ်င္းေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္း၍ ကိုယ္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္ၾကပါေစ...။

(ကိုရင္ေနာ္)

45 comments:

Anonymous said...

အားပါးးးးးး ဦးေနာ္တို႔ လက္သံေျပာင္လွခ်ည္လား... ဖတ္လို႔ေကာင္းထွာ တစ္ထိုင္တည္းရယ္.. :D
တကယ္စာေရးေကာင္းလွပါသည္။ ပီျပင္သည္။
လိုရင္းေပါက္သည္။ း)))

Anonymous said...

ဖတ္လို ့ေကာင္းတယ္အကိုေရ...စိတ္ပင္ပန္းသမွ် တထိုင္ထဲအားရပါးရ ရီရင္းး ေပါ့ပါးသြားတယ္ အကိုရ
အားေပးလွ်က္ပါေနာ္.... :)

Anonymous said...
This comment has been removed by the author.
လုလု said...

ဦးေနာ္ေရ ႕ ႕ ႕
အဲ့ဒီအီးေဘာေလာၾကီးက ေနာက္ဆံုး ဘာျဖစ္သြားလဲဟင္။ နိဂ်ံဳးခုပ္ေပးဦးေလ။

ေမဇင္ said...

ဟဟဟဟ အရမ္းရီရတာပဲ...ဦးေနာ္ ရယ္...ဒါေပမယ့္ ... ပ်င္းေတာ႔မည္ဟု သိသည္ႏွင့္ တစ္ခုခု ထလုပ္သင့္သည္... အဲ့ဒါေလး အရမ္းမုိက္တယ္။ ရီစရာေပမယ့္ ပညာလဲ ေပးတဲ့ ဒီပုိစ့္ကို ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္။

မိုးေမာင္ said...

ပ်င္းပံုပ်င္းနည္းေတြကေတာ့ အကြက္က်က်ႀကီးကို ျမင္ေနရေအာင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတာပဲ။ ဘေလာဂ့္ေတြထဲက သ႐ုပ္ေဖာ္လိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကိုရင္က ဂြတ္တယ္ဗ်ိဳ႕။

“အလိုေလ ငါ႔ကို အိမ္ေပၚက ႏွင္ခ်မယ္ ဆိုပါလား” ကုတင္ေပၚမွထ၍ လိုက္ကာၾကားမွ အသာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္လွ်င္.. ဟိုဟိုဒီဒီ ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေနေသာ ဖခင္ႀကီးႏွင့္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေသာ မိခင္ႀကီးတို႔အား ေတြ႕ရေလသည္။ ဖခင္ႀကီးမွာ ႐ွဴး႐ွဴး႐ွဲ႐ွဲ ျဖစ္ေနသလို မိခင္ႀကီးမွာ ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲ ျဖစ္ေနသည္။

အဲဒီေနရာႀကီးဖတ္ရတာ ထင္းကနဲပဲဗ်ာ။ ကိုယ့္ဆရာ ေရးခ်က္ ေျပာင္ေျမာက္လိုက္ပါဘိ။ :D

sweetpeony said...

;)
ဦးေနာ္ရဲ့ ေရးခ်က္နဲ႔ ေပးခ်က္ကို ျကိုက္ျပီးသားးး
စ ဖတ္လုိက္ထဲက တခုခု ေျပာေတာ့မယ္လုိ႔ သိေနတယ္ေလ...
း))))))

စည္သူ said...

ခိခိခိ.. း-)

ဘာကြ.. ဘာေျပာတယ္.. ဒီေကာင့္ကို မိန္းမေပးစားမယ္ ဟုတ္လား.. းP

သူ႔ဂ်ိုင္းေမႊးမဟုတ္ဘူး.. မိန္းမ ဂ်ိဳင္းေမႊးပါ ႏႈတ္ေပးမယ့္ေကာင္တဲ့.. ခိခိခိ..

ကၽြန္ေတာ္က ယားတတ္တာနဲ႔..
အဲလိုမ်ိဳး အေရးအသားေတြ ဖတ္လိုက္ရတာ ယားက်ိယားက်ိ ျဖစ္သြားတယ္..

ဦးေနာ္ပိုစ္နဲ႔အတူ အပ်င္းေရာဂါ စြဲကပ္ေနသူမ်ား..
အျမန္ဆံုးေပ်ာက္ကင္း ႏိုင္ႀကပါေစဗ်ာ..

မွတ္ခ်က္။ ။ကၽြန္မန္႔ေရးသူမပါ.. းP

ေလးစားစြာျဖင့္
စည္သူ

မ်က္မွန္ေလး said...

ဟီးဟီးး
ဇာတ္လမ္းကၿပတ္ေနတယ္။
အဆုံးပိုင္းမပါသလုိဘဲ

ဖတ္ရတာ အားမရလြန္းလုိ႔ပါ။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဦးေနာ္ခ်စ္တဲ႔ သားငယ္ေလး (Craton).. ေပါက္တယ္ဟုတ္..!!!

ၿငိမ္းႏွမေရ အားေပးတဲ႔အတြက္ “ေရလည္ဇူး” တယ္.. (ေရလည္ဇူး ဆိုတဲ႔ စကားလံုးအသစ္ထြင္လိုက္တာ မူပိုင္ေနာ္) းD ရယ္လိုက္ရတာ ေပါ႔ပါးသြားရသလိုပဲေပါ႔... ေအာေဟာေဟာေဟာ (ရယ္သံ).. း))

မလုလုေရ အဲ႔ဒီအီးေဘာေလာႀကီးကို သူ႔အေဖက စိတ္ပ်က္လို႔တဲ႔ ေနာက္ဆံုး မလုလုရဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ပို႔ၿပီး မလုလုကို အကင္လုပ္ခိုင္းလိုက္သတဲ႔.. ဒီလိုနဲ႔ အဲ႔ဒီ ေကာင္လည္း အီးေဘာေလာကင္ႀကီး ျဖစ္သြားပါေလေရာ.. း)) အားေပးတဲ႔အတြက္ ေရလည္ဇူးတယ္.. း))

(ေမဇင္) ေနာင့္ေရ.. ဦးေနာ္ အဲ႔လို ပ်င္းတာ ဘူမွေျပာရဘူးေနာ္.. သမီးပဲ သိတာ..

ဆရာမိုးေမာင္ရယ္... အသာလုပ္ပါ အခ်င္းခ်င္းေတြဗ်ာ.. ေခါင္မိုး တက္ကပ္ေနမွ ျပန္ခြာရခက္မယ္.. ဆရာ႔ကိုလည္း ေရလည္ဇူး တယ္ဗ်ာ.. း))

ဆြီတီေလးက ဦးေနာ္ ဘာေရးေတာ႔မယ္ဆိုတာ သိေနၿပီ.. ဘာလို႔ ဒီအီးေဘာေလာႀကီးကို တန္းလန္းႀကီး ထားထားတာလဲ ဆိုတာလည္း သိမွာေပါ႔.. း)) ဆီြတီေလးကိုလည္း ေရလည္ဇူး..

အလိုေလ ကၽြႏု္ပ္ပိုစ္႔ ဖတ္၍ ယားက်ိယားက်ိ ျဖစ္သတဲ႔.. စည္သူတစ္ေယာက္ေတာ႔ ခက္ေခ်ၿပီ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုတ္ေပေတာ႔ စည္သူေရ.. ဖြဖြကုတ္ကြဲ႕.. စည္သူကိုလည္း ေရလည္ဇူး.. း))

မ်က္မွန္ေလးေရ... အဆံုးပိုင္းမပါတာ မဟုတ္ဘူးကြဲ႕ အဲ႔ဒီလိုကို တန္းလန္းထားလိုက္တာ း) ေဘာေလာေမွ်ာတယ္ ဆိုေတာ႔ အဆံုးသတ္ေပးလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ.. ဆက္ေရးရင္ ဒီေကာင္ႀကီး အေတာ္ဆိုးမွန္း ပိုသိလာေတာ႔မယ္.. ဇာတ္လမ္းအရ မိန္းမေပးစား.. မိန္းမလုပ္စာထိုင္စား.. မိန္းမကိုတင္မကဘူး.. ကေလးေတြကိုပါ အေမြးေတြ လိုက္ႏုတ္ေလေတာ႔ အကုန္လံုး ျပဳတ္ျပဳတ္ကို ျပဳန္းကုန္ေတာ႔မွာ.. မျဖစ္ဘူး ဒီေကာင္က ႏုတ္ႀကီးပဲ ႏုတ္ခ်င္ေနတာကို.. း))) ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဘဝနဲ႔သူ သြားပါေစေတာ႔ ဆိုၿပီး ေဘာေလာေမွ်ာခိုင္းထားလိုက္တာ.. မ်က္မွန္ေလးကိုလည္း ဇူးတယ္ဗ်ာ.. း))

ညစ္ေနတာေနာ္ ကိုင္ေပါက္လိုက္မယ္ း)

အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္

kaungkinpyar said...

အလုပ္ လုပ္ဦးမွပါေလ....

ကိုခ်စ္ေဖ said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

က်ေနာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာလဲ အဲ့လိုလူမ်ိဳးေတြရွိပါတယ္ ငယ္ငယ္ထဲက မခိုင္းရက္တာကေန အဲ့လိုမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္ထင္တာပါပဲ..စာဖတ္တဲ့ ဥာဥ္ေလးရွိတာေတာ္ေသးတာေပါ့.နို႔မို႔ ရပ္ထဲရြာထဲခက္ပါ့
အေျပာမတတ္ အေနမတတ္ျဖစ္ေနဦးမယ္.မိန္းမေပးစားလဲ မေျပာင္းဘူးဗ် မိန္းမကပါ ဘာမဟုတ္တဲ့ေယာက္က်ားကိုရသြားတာပဲ အဖတ္တင္မယ္..မိဘအေမြထိုင္စားေပမဲ့ အစြမ္းအစရယ္မရွိေတာ့ အီးေဘာေလာႀကီးျဖစ္ေနမွာပဲေပါ့ သာေရးနာေရး စိတ္
၀င္စားရင္ေတာ့ ရပ္ရြာက အကူအညီရေသး.က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ မိဘ..အေမေရာအေဖေရာပါ.အျပစ္ရွိပါတယ္ အေဖလဲ ပြစိပြစိသာလုပ္တာ သူလဲငယ္ငယ္ထဲကပစ္ထားလို႔ေပါ့...အလုပ္ထဲေခၚသြား သင္ေပး တာမ်ိဴး မလုပ္ခဲ့လို႔ ထင္ပါတယ္..တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီလူလဲ သနားစရာပါ မိဘေတြလဲ သူတို႔ထိမ္းတတ္သလိုထိမ္းသိမ္းရင္း အဲ့လိုအျဖစ္ေရာက္သြားၾကတာျဖစ္မယ္....

ပိုစ့္တြက္ ေရလည္ဇူးဗ်ာ..ေနာ..ေနာက္လဲအဲ့လိုမိသားစုထဲက ျပႆနာမဟုတ္ဘူးထင္ရာကေန ျပႆနာျဖစ္လာတတ္တာမ်ိဴးေလးေတြ ကိုရင္ေနာ္လက္ရာနဲ႔ ဖတ္လိုပါေသးတယ္ဗ်ာ.

ကိုရင္ေနာ္ said...

မေကာင္း မမေကာင္း (ေကာင္းကင္ျပာ).. အလုပ္လုပ္ေနာ္.. း)

Anonymous အစ္ကိုႀကီးေရ ေရလည္ဇူးဗ်ာ.. ;) က်ေနာ္လည္း အစ္ကို႔ဘေလာ႔ အၿမဲေရာက္တယ္ဗ်.. စာေတြ လာလာဖတ္တယ္.. ကဗ်ာေတြေရာ စာေတြေရာ အားႀကီးႀကိဳက္..

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္

အိျႏၵာ said...

ငါ လည္း ေရလည္ဇူး သြားတယ္

အေၾကာေတြတင္းေနတာၾကာျပီ...ခု နည္းနည္းေရာ့သြားတယ္..
ရယ္လိုက္ရလို႔

ကိုရင္ သိတယ္မလား...
နင္ကမွ ေရးႏိုင္တင္ႏိုင္ေသးတယ္
မိုးေမာင္ေလ...မေရးႏိုင္ရွာဘူး
အေရးႀကီးတာေတြ လုပ္ေနရလို႔..။

ခ်စ္ခင္စြာ

Flower said...

ကိုရင္ေနာ္နဲ႕ မခင္ေလးငယ္ ၂ေယာက္လံုး အေရးအသားေကာင္းၾကတယ္ေနာ္
တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ရသေပးႏိုင္စြမ္းတယ္
မခင္ေလးငယ္က အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေလးေတြေကာင္းတယ္
ကိုရင္ေနာ္က ထိထိမိမိေလးေတြေရးတတ္တယ္
၂ေယာက္ေပါင္းေတာ႕ ဘေလာဂ္႕ေလးက
ရသေတြ အျပည္႕နဲ႕ေပါ႕.. ဘယ္ကလာ ဆီမပါ ဆားမပါဟုတ္ကမွာလဲ .. အရသာအျပည္႕နဲ႔ပါ....
ေလးစားပါတယ္ရွင္...

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

အီးေဘာေလာ ဖတ္သြားပါသည္...အဲ ဟုတ္ေပါင္...အီးေဘာေလာ ကို ဖတ္သြားပါသည္...:)

ဒ႑ာရီ said...

ဦးေနာ္ရဲ႕ ဒီပိုစ့္ေလးကို တႀကိမ္မက ခဏခဏ ျပန္ဖတ္ေနမိတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဟာသရသေလးနဲ႔ တြဲၿပီး ေပါ့ေပ့ါေနေပါ့ေပ့ါစား ဘ၀ေတြကို ရည္ညြန္း ပညာေပးလိုက္တာပဲ။ အေရးအသားနဲ႔ ေပးခ်င္တဲ့ အရာကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးလုိက္တာပဲေနာ္။

စစခ်င္းမွာတင္ “ေဟ႔ေကာင္ ဆန္ကုန္ခ်င္ကုန္ကြ ေျမေတာ႔ မေလးေစနဲ႔” ဆိုတဲ့ အဖြင့္ေလးနဲ႔တင္ ဒီပိုစ့္ေလး ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးရွိမလဲ ဆိုတာ သိသာပါတယ္။ ဒီပိုစ့္ေလးထဲက သူက အပ်င္းထူရံုတင္မကဘူး ဇိမ္ႀကိဳက္ပံုလည္း ရတယ္ေနာ္။ း) ရြာထဲက ကေလးေတြပါ မေနရဘူး။

ဦးေနာ္နဲ႔ မခင္ေလးတို႔ရဲ႕ ဘေလာ့ေလးက ေရးလိုက္တဲ့ စာအမ်ားစုဟာ တကယ့္ကို တန္ဖိုးရွိၿပီး စာဖတ္သူေတြအေပၚ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ပညာေပးေရးသား တတ္တာကိုလည္း ေလးစားမိပါတယ္။
အခုလို ပိုစ့္ေလးေတြကို အျမဲမျပတ္ ေစာင့္ၿပီး အားေပးေနပါတယ္ေနာ္။

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ေမႏုိင္း said...

စဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ရီေနရတယ္ ဦးေနာ္ေရ...
အေရးအသားကေတာ့ တကယ္အားက်စရာပဲ။ ဦးေနာ္ ေရးထားတဲ့ ထဲမွာ သရုပ္ေဖၚပံုေတြ အႀကိဳက္ဆံုး။ စာကိုဖတ္ေနရေပမယ့္ လူေတြရဲ႕ ဟန္ပန္ေတြ အားလံုး မ်က္စိထဲမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာတယ္။ ပိုစ့္ထဲက ဇတ္လိုက္ႀကီးကလည္း ပ်င္းခ်က္ေနာ္ လိုက္မမွီဘူး။ ဒါနဲ႔ အဲဒီ အီးေဘာေလာႀကီး ဘာျဖစ္သြားလဲ ဦးေနာ္။ အိမ္ေပၚက ဆင္းသြားရလား၊ မိန္းမရသြားလား၊ ဖတ္ရတာ အားမရဘူး တန္းလန္းႀကီး။

ဆန္ကုန္ေျမေလးေတြ ဒီေလာကႀကီးမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနမလဲ မသိဘူး။ ဒီပိုစ့္ေလးကို ဖတ္ၿပီး အတုယူႏိုင္ၾကပါေစ။ ကိုယ္တိုင္လည္း မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္အံုးမယ္ ဦးေနာ္ေရ။

ဇူးပါတယ္ရွင့္

ကိုရင္ေနာ္ said...

(မအိန္ဒါ) မႀကီး.. အဟီးဟီး း) အေၾကာေတြ တင္းေနတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ႔ အံခဏခဏႀကိတ္တယ္ထင္တယ္.. မ်က္ႏွာႀကီးတင္းမထားနဲ႔.. ေလႏိုင္ေဆးမ်ားမ်ားစား.. အဲ႔လို အေၾကာတင္းေနရင္ ရဲဖမ္းခံရမယ္.. (နာေျပာတာ နာပဲတိတယ္) ဟုတ္ပါ႔ အဲ႔ဒီ္ ကမိုးေမာင္ တစ္ေယာက္လည္း ခင္ေလးနဲ႔ တူတူထားရမယ္.. သူလည္း စာတန္းလန္းေတြပဲ ေရးေရးေနတယ္.. ၾကည့္ေျပာဦး..

ေခ်ာေရအားေပးလို႔ ေရလည္ဇူးပါတယ္.. း) အပ်ာ္ေလးေတြပါ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ေရးေနတာပဲ.. း) ဇူးတယ္ေနာ္.. တကယ္..

မခ်စ္ၾကည္ေရး အဲ႔ေလ ေအးေရ.. စာလာဖတ္တာ ဇူးပါတယ္.. ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ း))

မဒ႑ာရီေရ အစ္မေပးတဲ႔ ေကာ္မန္႔ဖတ္လိုက္ရတာ ဘဝင္က်သြားတယ္.. (တကယ္ေတာ႔ ေပ်ာ္သြားတာ) ;P က်ေနာ္ကေတာ႔ ပိုစ္႔ျဖစ္ၿပီးေရာ ရမ္းတုတ္ေရးလိုက္တာပဲ.. အဲ႔လိုေလး ခံစားၿပီးျမင္ေပးေတာ႔ ေပ်ာ္တာေပါ႔ဗ်ာ.. း)) ပိုစ္႔တိုင္းကို ေသခ်ာဖတ္ၿပီး ေသခ်ာ ေကာ္မန္႔ေပးလို႔ တကယ္ေက်ဇူးတင္ပါတယ္.. ေနာက္လည္း အားေပးပါေနာ္ လိုတာ႐ွိရင္လည္း ေဝဖန္အႀကံေပးပါဗ်ာ.. က်ေနာ္လည္း အစ္မစာေတြကို လာဖတ္ပါဦးမယ္..

ေမႏိုင္းေရ အဲ႔ဒီ အီးေဘာေလာႀကီး ဘာျဖစ္လဲ ဆိုတာက ေျပာရင္ ေနာက္ တစ္ပိုစ္႔ေရးမွရမယ္.. း) အဲ႔လို ဆန္ကုန္ေျမေလးေတြက ဘယ္နည္းလိမ္႔မတုန္း ဒါက ဒီလိုလူပဲ႐ွိေသးတာ အလုပ္အကိုင္ လုပ္သလိုလို အေၾကာင္းျပၿပီး အျပင္ထြက္ ဂေလ႐ိုက္ေနတာေတြလညဘ္း ႐ွိေသးတယ္ေလ.. ေျပာရင္ တကယ္ လက္ေၾကာတင္းတင္း လုပ္ေနသူက ခပ္႐ွား႐ွားပဲ.. တခ်ိဳး လုပ္ေတာ႔ လုပ္ပါရဲ႕ လုပ္ၿပီး ရတာ ေသာက္စား မူးယစ္ ေလာင္းကစားလိုက္တာမ်ိဳးလည္း အီးေဘာေလာပါပဲ.. ဒီေတာ႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဘာေလာေမွ်ာေနၾကတာ.. အင္းေလ ေခတ္ႀကီးကိုက ေမွ်ာေအာင္ဖန္တီးေနတာကိုး... ေျပာခ်င္တာေတြ ပါလာေတာ႔မယ္.. ေတာ္ေသးၿပီ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားေပးတာ တကယ္ဇူးတယ္ဗ်ာ...

အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္

Anonymous said...

ကိုရင္ေနာ္ရဲ႕ ပို႕စ္ေတြကို ေရလည္ဇူး အဲေလ ၊ ေရေရလည္လည္ ႀကဳိက္တယ္ဗ်ာ ။ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ ။ မ်ားမ်ားေရးပါ ။

Zephyr said...

့ျပည္ေတာ္ျပန္ ကိုရင္ ..

စာလာဖတ္ပါတယ္။
မေတြ႕တာၾကာပါေပါ႔လား။
စာေလးဘာေလးေရးတာေတြ႕မွပဲ ေအာ္ ...ဒီလူၾကီး ရိွပါေသးလားလုိ႕ ေတြးျပီးစိတ္ေအးရတယ္။

ကိုယ္ေတြ႕ေလးေတြပါလို႕လား မသိဘူး ...ဖတ္ရတာပိုအရသာရိွတယ္။ .... ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ္ေတာ္အေညာင္းမိခဲ႔ပံုရတယ္လို႕ သံုးသပ္သြားပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင္႔
Zephyr

James said...

ကိုရင္ေနာ္ကေတာ့ ပိုစ့္တပုဒ္ဆို ဆိုသေလာက္ပဲဗ်ိဳ႕။ ျပည္ေတာ္မွာ အၾကည္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားေနလား မသိ ၊ ဘေလာ့ေလာကႀကီးမွာ ရွိေသးရဲ႕လားလို႔ မၾကာခဏ လာၾကည့္ေနရတယ္။ ဖတ္လိုက္ရေတာ့လဲ အားရွိပါးရွိ ဗ်ိဳ႕ ....... ရီလည္းရီရ မွတ္သားစရာလည္း ျဖစ္။
ေရးပါဗ်ားး အားေပးေနလ်က္ပါ။

ျမေသြးနီ said...

အေရးအသားေတြက အားက် အတုယူစရာပါ။
တစ္ပုဒ္ဆို ဆိုသေလာက္ပါပဲေနာ္။ ျမေသြးနီစာ ေတြမေရးျဖစ္ခင္ ဟိုး...ဟိုး ကထဲက ကိုရင္ေနာ္ဆိုက္က စာေတြ အျမဲဖတ္ အားက်ေနခဲ့ရ
့တာပါ။ ေန႕စဥ္ ၀င္ဖတ္ဖို႕ အခြင့္အေရး မရေပမယ့္ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ အေျပးအလႊားလာခဲ့ပါတယ္ရွင္ ။
ဒီေန႕ေတာ့ တစ္၀ႀကီးဖတ္သြားပါတယ္ရွင္။

MANORHARY said...

ကိုရင္ေနာ္
စာေတြဘာေတြၿပန္ေရးလို႔ း))

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ခုမွျပန္ဖတ္ရေတာ့တယ္...

သဒၶါလိႈင္း said...

ဦးေနာ္...
အသစ္ေမွ်ာ္ရင္းေမွ်ာ္ရင္းနဲ႔ ဒီပိုစ့္ေလးကိုဖတ္လိုက္ရေတာ့လည္း သင္ခန္းစာရသေပးတဲ့ပိုစ့္ေလးမို႔ အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္။
မခင္ေလးငယ္လည္းေပ်ာက္ေနတယ္ေနာ္..။ အသစ္အသစ္ေတြေမွ်ာ္ေနပါတယ္လို႔. က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး စာေပေတြအမ်ားႀကီးေရးသားႏိုင္ပါေစ...။

ခင္တဲ့
သဒၶါ

မယ္ကိုး said...

အစ္ကို ဒီစာေလးဖတ္ရတာ ေရလည္ဇူးပါတယ္ :D
အားေပးေနတဲ႔ ပရိသတ္အတြက္ စာေလးေတြ အမ်ားႀကီး ေရးပါဦး...

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ညီမေလး

ကိုရင္ေနာ္ said...

Anonymous ေရ အားေပးမႈကို ဇူးတယ္ဗ်ာ.. း)

(Zephyr) ကိုဇက္ေရ ;) ဟုတ္ပါ႔.. အေၾကာက ျပဳျပင္လြန္းလို႔ အေညာင္းျပန္မိေနတယ္.. သတိရတယ္ဗ် လာဖတ္ေပးတာ ေက်းဇူး.. း)

James ေရ မဂၤလာပါဗ်ာ.. အားေပးတာ တကယ္ဇူးပါတယ္.. ျပည္ေတာ္မွာာ အၾကည္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြား႐ံု မကဘူး ကုလားကားပါ ႐ိုက္ခဲ႔သဗ်.. အေဟးေဟး း) ေရးမယ္ဗ်ာ ေျမႇာက္ေပးသူ႐ွိလို႔ကေတာ႔ တက္ေအာင္ ကၿပီးသားပဲ.. (ဂစ္ဂစ္ဂစ္).. စတာပါ.. ခုတေလာ က်န္းမာေရးကမေကာင္း အားကမအားနဲ႔ အေရးပါးေနဦးမယ္ဗ်ာ.. ႀကိဳးစားပါ႔မယ္.. း))

ျမေသြးနီေရ.. က်ေနာ္ကလည္း ဇူးေတြ တဝႀကီး တင္ပါတယ္ဗ်ာ.. း))

(မေနာ္ဟရီ) မေနာ္ ေရ ေရ႕ ေရး.. မေတြ႕ျဖစ္လိုက္တာ နာတာပဲဗ်ာ.. း) စာက မေရးလို႔ကို မရတာ အစ္မညီမက သိတဲ႔အတိုင္း အပ်င္းက ခပ္တစ္တစ္ ဒင္းမေရးလို႔ က်ေနာ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေရးလိုက္ရတာ ေရးတတ္တာက ကုန္ၿပီ.. ေျပာပါဦး အစ္မ ညီမ အပ်င္းမကိုေတြ႕ရင္.. စာေလးဘာညေလးေရးဖို႔.. က်ေနာ္ကေတာ႔ ဒင္းကို မႏိုင္.. း))

ကိုႀကီးေက်ာက္ (ေ႐ႊရတု) ဟုတ္ပါ႔ဗ်ာ က်ေနာ္လည္း ႐ြာျပန္ၿပီး ကိုရင္ဒီဇယ္ လုပ္ေနတာ.. း))) အစ္ကိုႀကီး ေက်ာက္ဒီဇယ္ လုပ္ထားတာ ေရလည္ခိုက္တယ္.. ဇူးဗ်ာ.. း)

သဒၶါလိႈင္းေရ.. ေက်းဇူး အထူးေနာ္.. ေပးတဲ႔ဆုနဲ႔လည္း ျပည့္ပါေစ.. ႀကိဳးစားပါမယ္ဗ်ာ.. ခင္ေလးကလည္း.. အဲ႔.. ခဏေလး.. သူေျပာမယ္တဲ႔..
ဟုတ္ကဲ႔ မသဒၶါေရ.. က်မလည္းေရးပါမယ္.. ေက်းဇူးပါေနာ္... း))) (တကယ္ေတာ႔ တစ္ေယာက္တည္း ေျပာလိုက္တာ သိတယ္မလား..း))

(မယ္ကိုး) မယ္ေရ.. ဇူးစရာမလိုပါဘူးကြယ္ ဇူးရမယ္႔သူေတြမွ မဟုတ္တာ.. ဇူးၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ႔လည္း ျပန္ဇူးလိုက္ေတာ႔မယ္... ေရေရလည္လည္ဇူးတယ္.. ခ်စ္ႏွမမယ္.. း))

အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္

subuueain said...

ဖတ္ၿပီး ရယ္လိုက္ရတာ။ အကိုတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္။ ကေလးေတြကို မုန့္ဖုိးေပးၿပီး ႏွိပ္ခိုင္းတာ။ အီးေၿခာက္ေအာင္ အိမ္သာတက္တာ သူ့ၾကည့္ၿပီး ေရးသလိုဘဲ :)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ပ်င္းေနတဲ့သူေတြကို ပင္လယ္ထဲ ေခၚသြားျပီ

ကိုရင္စည္သူ said...

စာအေရးအသားက ေရလည္မိုက္သည္။ အားက် အတုယူ သြားပါေၾကာင္း။
ခင္မင္လ်က္..

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

ဦးေနာ္ေရ

ဦးေနာ္ဂဲ ့အီးေပါေလာကို ဖတ္သြားတယ္။
တာမီးလဲ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဦးေနာ္လိုဘဲ အီးေပါေလာျဖစ္ေနတယ္။

တိန္

ဦးေနာ္
လွ်ိဳ ့၀ွက္ေမးခြန္းေမးမလို ့
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ျပန္လာေျဖေနာ္

“ဒီေကာင္လား ေျပာင္းလဲမွာ သူ႔ခ်ိဳင္းေမြးသူႏုတ္တာ အားမရလို႔ မိန္းမခ်ိဳင္းေမြးပါ သြားႏုတ္ေနမယ္႔ေကာင္..”

တကယ္ဘဲလားဦးေနာ္
အဟိ
း)

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

ဦးေနာ္ဂဲ ့အီးေပါေလာကို ဖတ္သြားတယ္။

စာလံုးေပါင္းမႊားေနလို ့ ျပန္ျပင္သြားတယ္ေနာ္။

ဦးေနာ္ရဲ ့ အီးေပါေလာကို ဖတ္သြားပါတယ္။

ကိုရင္ေနာ္ said...

စုဗူးအိမ္ေရ.. အဲ႔ဒီလူႀကီးကိုပဲ ၾကည့္ေရးလိုက္တာေလ.. း) ဇူးတယ္ေနာ္.. အားေပးလို႔

ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ပင္လယ္ထဲေခၚၿပီး ေရနစ္သတ္ေတာ႔မယ္ေပါ႔ း)

ကိုရင္စည္သူေရ ကိုရင္ခ်င္း တူတယ္ဗ် တစ္ရက္ေတာ႔ ကိုရင္ဂိုဏ္းဖြဲ႔ရမယ္.. အင္း ကိုရင္ညိန္းႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္ဦးမွ း)) အားေပးတာ ေက်းဇူးဗ်ာ..

ေက်ာပိုးအိပ္ (ပိုးပိုး) ေရ.. ဆက္ေရးမယ္ေလ.. အဲ႔ဒီအပိုင္း ေနာက္ဆံုးပိုင္းမွာ ပါမယ္ေလ.. ႏုတ္တာမွ တျဗဳတ္ျဗဳတ္ နဲ႔ကို ေနတာပဲ.. း))

အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္

Anonymous said...

ဒီေလာ အီးေဘာေလာ ျဖစ္တာ မိဘနဲ႕ အမ်ားႀကီးဆိုင္တယ္။

ကေလးေတြ သူ႕ အသက္ အရြယ္လိုက္ လုပ္သင့္တာကို မလုပ္ဘူး ဆိုရင္ အဲ့ဒါ စိတ္ေရာဂါ တမ်ိဳးလို႔ ေျပာၾကတယ္ ဒီလိုျဖစ္တာ သူတို႔ကို မိဘေတြက လြဲလြဲမွားမွား ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္လို႔တဲ့။

ဥပမာ ၆ နွစ္ေလာက္ ေရာက္လို႔ ကိုယ့္အ၀တ္ ကိုယ္မ၀တ္တာ၊ ကိုယ့္လြယ္အိတ္ ကိုယ္မလြယ္တာ ၊ စားၿပီးသား ပန္းကန္ေတြကို ေဆးဖို႔ ေၾကာဖို႔ မကူညီတာ တခုခု မရရင္ အသံကုန္ျခစ္ငိုတာ စတာေတြဟာ က်န္းမာတဲ့ အျပဳအမူ မဟုတ္ဘူးတဲ့။

ကိုရင္ေနာ္ရဲ႕ အီးေဘာေလာဆို ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးရြားေနၿပီဆိုရမယ္။

မအယ္

Moe Myint Tane said...

ဖတ္ရမွာ ပ်င္းလို႔ အႏွိပ္ခန္း အရင္သြားလိုက္ဦးမယ္။အျပန္ ကာရာအိုေက ၀င္မယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အရက္အရင္ေသာက္လိုက္ဦးမယ္။ အရက္ေသာက္ျပီးျပီဆိုေတာ႔မွ ကိုရင္႔ ပိုစ္႔ကို ဖတ္..................။

ဖတ္မလိုလုပ္ျပီး ပ်င္းတာနဲ႔ အိပ္လိုက္တယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ကိုလူေထြး said...

အဲလိုမ်ိဳးၾကီးေရးရလားဗ်...
တည့္ထိုးၾကီး...

(ထိသြားသူ)

Saing Khan Tun said...

အလည္မထြက္ျဖစ္တာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ရိွၿပီး ကိုရင္ေနာ္ေရ ....
စာအုပ္ထုတ္ေတာ့ဗ်ာ ဖတ္ေကာင္းလိုက္တာ

khin oo may said...

ပ်င္းလို႕အခုမွ လာဖတ္သည္။ ဒါေတာင္ forced to ဂ်ီမွာလင္႕ေတြ႕ေသာေႀကာင္႕။

ကုိညီ said...

တကယ္ဖတ္လို႔ေကာင္းတရ္ အကို
ဖတ္လိုက္တာနဲ႔တင္ ဒီဘေလာ့ကို စိတ္၀င္စားသြားၿပီ။
စာေတြက တန္ဘိုးရွိသလို ေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္ ပညာေပးလည္း ျဖစ္တယ္။ ေလးစားပါတယ္ အကို။ အေပၚက ကိုစိုင္းေျပာသလိုပဲ ၀ထၳဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ၀ထၳဳရွည္ ျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ထုပ္ပါလား။ ေအာင္ျမင္မွာပါ ခင္ဗ်။ စာအေရးအသား ေကာင္းတာကိုေတာ့ အားက်မိတယ္ဗ်ာ။

ခင္မင္စြာျဖင့္

ကိုရင္ေနာ္ said...

မအယ္ေရ.. အစ္မေျပာျပတာေလး မွတ္သားထားပါတယ္.. မိဘေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ပတ္သက္ေနတယ္ေနာ္.. လာဖတ္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ အစ္မေရ..

မိုးးျမင့္တိမ္ (အျမင့္) အျမင့္စုတ္.. အပ်င္းမ ညည္းကို ဇူးမတင္ဘူး.. မဖတ္လို႔ေအ႔

ကိုလူေထြးႀကီးေရ.. အဲ႔လိုႀကီး မရည္႐ြယ္ပါဘူးဗ်ာ တကယ္ႀကီး ထိသြားသလား.. ေရလည္ဇူး.. း)

ကိုစိုင္းေရ.. ေက်းဇူးပါဗ်ာ..

အစ္မႀကီးခင္ဦးေမ.. အစ္မႀကီး ပ်င္းေနသလား.. ေရမ်ားမ်ားေသာက္ လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္.. ဒါမွမဟုတ္ ေ႐ွာ႔ပင္း သြားေလဗ်ာ.. တန္တာေလးေတြ ေတြ႕ရင္ လက္တို႔ဦးဗ်.. း) ဇူးေနာ္

ကိုညီေရ.. ေက်းဇူးပါ.. ဘာရယ္မဟုတ္ အေပ်ာ္ေရးျဖစ္တာပါ.. း) ကိုညီတို႔ ဆိုဒ္က စာေတြ၊ တရားေတာ္ေတြ အၿမဲ နာယူေနေၾကာင္းပါ..

အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ကိုရင္ေနာ္

မိုးေခတ္ said...

စာလာဖတ္သြားပါတယ္...အစ္ကုိေရ...
ကၽြန္ေတာ့္မ်ား ေစာင္းေျပာေနသလားလို႕...
:)
ေနာက္လဲ လာလည္ပါဦးမည္ ။

Angel Shaper said...

ဟဟ....ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာ...
ရယ္ေနရတယ္....
အဆင္ေျပေပ်ာ္ပါေစေလေနာ့္။

မေဗဒါ said...

ကိုရင္တို႔ေရ..

အပ်ံစား အမိုက္စား ဇာတ္လိုက္အီးေပါေလာလည္း သိပ္မိုက္

မိုက္ၿပီးရင္းမိုက္.. ႀကိုက္၏..။

မေဗဒါ