Monday, August 10, 2009

က်ေနာ္လူဆိုး (၇)

“သားေရ..”
“ဟုတ္.... ေမ႔..”

“ထစမ္းထစမ္း.. ႏိုးတာနဲ႔ တီဗြီဂိမ္းထိုင္ႏွိပ္ဖို႔ပဲ.. ဒီမွာမုန္႔ဟင္းခါးက်က္ၿပီ.. လာစားေတာ႔.. ၿပီးရင္ ခင္ေလးတို႔အိမ္ သြားပို႔ရမယ္..”
“ဟုတ္ေမ႔... ခဏေလး ဒီမွာ ေနာက္ဆံုး Stage ေရာက္ေနၿပီ ေအာင္ေတာ႔မွာ..”

“ဒါပဲ ေျပာလိုက္ရင္ ခဏေလး.. ခဏေလးနဲ႔.. မထေတာ႔ဘူး.. ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေလး အေမ႔ကို ကူမလား မွတ္တယ္.. မိုးလင္းတာနဲ႔ ေဆာ႔ဖို႔ပဲ..”

“ဟုတ္.. ပါ.. ေမ႔ကလည္း... ဒီရက္ေလး ကစားရတာကို..”

ပါးစပ္ႀကီးကို ေဟာင္းေလာင္းဟ.. တီဗြီကို မ်က္လံုးျပဴးႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ခလုပ္ေတြကို အားရပါးရ ႏွိပ္ေနလိုက္တာ လူတစ္ကိုယ္လံုးလည္း ရမ္းလို႔.. ခါလို႔..။ ေမေမက က်ေနာ္႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး စတီးခ်ိဳင့္ႀကီးထဲကို မုန္႔ဟင္းခါးေတြ ထည့္ေနေလရဲ႕..။

ေမေမက ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္းဆို အိမ္မွာ မုန္႔တစ္ခုခု လုပ္စားတတ္တာ..။ တစ္ခါတစ္ခါ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲလိုမ်ိဳး.. တစ္ခါတစ္ခါ ၾကာဇံခ်က္.. တစ္ခါတစ္ခါ ၾကက္သား ပလာတာလိုမ်ိဳး..။ ဒီေန႔ေတာ႔ မုန္႔ဟင္းခါးတဲ႔..။ ေမေမထည့္ထားေပးတဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးကို အေၾကာ္မ်ားမ်ား.. ဟင္းရည္မ်ားမ်ား ထပ္ထည့္ၿပီး စားပစ္လိုက္တာ ႏွစ္ပန္းကန္ေတာင္..။

“သားေရ.. ခင္ေလးတို႔ အိမ္အတြက္ ခ်ိဳင့္ကို ဆင့္လိုက္.. ဟင္းရည္ခ်ိဳင့္ကို ေအာက္ဆံုးထားေနာ္.. ေသခ်ာလုပ္.. မဖိတ္ေစနဲ႔..”
“ဟုတ္... ေမ႔..”

ခ်ိဳင့္ေတြကို ဆင့္ေနရင္း.. စိတ္ထဲမွာ ၿပံဳးလိုက္မိတယ္..။ ခင္ေလးက မုန္႔ဟင္းခါး သိပ္ႀကိဳက္တာေလ.. ေမေမခ်က္တဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါဆို အရမ္းႀကိဳက္ေပါ႔..။ ဒင္းကို မစရ မေနႏိုင္တဲ႔ အက်င့္ေတာ္အတိုင္း အစားအေသာက္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးက ရလာပါေလေရာ..။

“သားေရ.. စက္ဘီးကို ေျဖးေျဖးစီးေနာ္.. ျမန္ျမန္လည္း ျပန္လာ.. ၾကားလား..”
“ဟုတ္.. ေမ႔..”
ဘယ္လက္က ခ်ိဳင့္ကိုဆြဲရင္း ညာလက္နဲ႔ စက္ဘီးလက္ကိုင္ကို ဖြဖြကိုင္ကာ နင္းထြက္လာခဲ႔လိုက္တာ ခင္ေလးတို႔ အိမ္ဆီကို..။

.................... ၂ ....................

က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ေဆာင္းတြင္း နံနက္ခင္းေလးက ေအးခ်မ္းလွပ သာယာလိုက္တာေလ..။ ႏွင္းမႈန္ ခပ္ပါးပါးေလးေတြက က်ေနာ္ ေဆာင္းထားတဲ႔ သိုးေမြးဦးထုပ္ေလးနဲ႔ ဂ်ာကင္ေလးေပၚမွာ ကပ္လို႔ေပါ႔..။ အသက္႐ွဴၿပီး မႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ႔ ေလေငြ႕ေတြကလည္း မီးခိုးေငြ႕ေလးေတြလို..။ ဓါတ္ႀကိဳးေတြေပၚမွာ နားေနၾကတဲ႔ ငွက္ကေလးေတြကလည္း တစ္ေကာင္နဲ႔ တစ္ေကာင္ ပူးလို႔ ကပ္လို႔..။ ပိက်ိပိက်ိနဲ႔..။

“ကလင္း ကလင္း ကလင္း လင္းလင္းးးး ခင္ေလး.. ခင္ေလးေရ..”
စက္ဘီးဘဲလ္ကို ဆက္တိုက္တီးၿပီး ေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ႔..

ေလွကားထစ္ေတြကို ခုန္ေပါက္ေျပးဆင္းလာတာက “ခင္ေလးငယ္” ဆိုတဲ႔ အေပအတူးမေပါ႔..။ က်ေနာ္႔နားေရာက္ေတာ႔ မုန္႔ဟင္းခါးခ်ိဳင့္ကိုၾကည့္ၿပီး ခုန္ဆြ ခုန္ဆြနဲ႔ ခုန္ေနတာက အစာေတာင္းစားေနတဲ႔ ေခြးမေလးလိုလို..။

“နင္ကလည္း ၾကာလိုက္တာ ငါဗိုက္ဆာေနၿပီ.. နင့္ေမေမ ဖုန္းဆက္တာျဖင့္ ၾကာေနၿပီ နင္က အခုမွ ေရာက္တယ္..”

“ဟဲ႔.. ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ.. ဒီမွာ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ နင္းလာရတာ ဒီေလာက္ေတာ႔ ၾကာမွာေပါ႔.. ၿပီးေတာ႔ ခ်ိဳင့္က အေလးႀကီးဟ.. ေရာ႔ေရာ႔.. ခ်ိဳင့္ကိုယူ..”

“ဟီးးးး နင္ကလည္း ငါက ဗိုက္ဆာေနၿပီကိုးဟ..”

ေျပာေျပာဆိုဆို က်ေနာ္႔ လက္ထဲက ခ်ိဳင့္ကို ယူရင္း အေျပးတစ္ပိုင္းနဲ႔ အိမ္ေပၚျပန္တက္သြားေလရဲ႕..
“အငတ္မ..”
က်ေနာ္ စက္ဘီးကို ေဒါက္ေထာက္ၿပီး အိမ္ေပၚလိုက္တက္သြားလိုက္တယ္..။

“လာ.. သား.. ဒီမွာ သမီးက ဆာလွၿပီတဲ႔.. သိတဲ႔ အတိုင္း သူက မုန္ဟင္းခါးဆို မရဘူး..”
“ဟုတ္.. အန္တီ..”

“သမီးေရ.. ထည့္စားႏွင့္ေနာ္.. ေမေမ အဝတ္ေတြ လွန္းလိုက္ဦးမယ္..”

ခင္ေလးကေတာ႔ သူ႔ေမေမေျပာတာေတာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ.. ပန္းကန္နဲ႔ ဇြန္းကို ကိုင္ၿပီး ခ်ိဳင့္ထဲက မုန္႔ဖတ္ေတြကို ေျပာင္းထည့္ေနေလရဲ႕..။

က်ေနာ္ ထမင္းစား စားပြဲမွာ ဝင္ထိုင္ၿပီး ၿပံဳးၾကည့္ေနလိုက္တယ္..။
ခ်ိဳင့္ထဲက ဟင္းရည္ေတြကို ပန္ကန္ထဲ ထည့္မယ္ အလုပ္..

“ဟဲ႔.. ဟဲ႔.. ခင္ေလး.. ေန.. ေနဦး..”

က်ေနာ္ လန္႔သလို ျဖန္႔သလို တစ္ခုခု စိုးရိမ္သလိုနဲ႔ တားလိုက္ေတာ႔..
“ဟမ္... ဘာတုန္း.. ဘာလို႔လဲ..”

“အင္... ဘာ... ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ.. စား.. စားပါ.. စားလိုက္ပါ..”

“ဟဲ႔.. နင္ဘာ အက်င့္ ပုပ္ထားလဲ ေျပာစမ္း.. နင္မဟုတ္တာ လုပ္ထားၿပီ ထင္တယ္..”
ခင္ေလးက ေျပာရင္းဆိုရင္း မုန္႔ဖတ္ေတြကို ေမႊေႏွာက္႐ွာပါေလေရာ.. သူက်ေနာ္႔ အေၾကာင္းသိတယ္ေလ.. ဖုန္မႈန္႔ကို လ်က္ဆားလုပ္ၿပီး ေကၽြးတာမ်ိဳး.. ၾကာဇံေၾကာ္ထဲ သားေရကြင္းေတြ ထည့္ေကၽြးဖူးတာမ်ိဳး.. လုပ္ခဲ႔ဖူးေတာ႔ ဘယ္ေမ႔မလဲ.. မယံုဘူးေပါ႔..။

“ဟီးးဟီးးး.. နင္ကလည္း မလုပ္ပါဘူးဟာ.. စားမွသာ စားစမ္းပါ.. ၿပီးမွ ေျပာျပမယ္..”

“ဘာ... ၿပီးမွ ေျပာမယ္ ဟုတ္လား.. အဲဒါဆို နင္ တစ္ခုခု လုပ္ထားလို႔ေပါ႔..”

“ကဲ.. ခက္ၿပီ.. မလုပ္ပါဘူးဆို.. စာမွသာ စားစမ္းပါ... ၿပီးမွ ေျပာျပမယ္..”

“နင္ေနာ္.. နင္... နင္ တစ္ခုခု လုပ္ထားတယ္ မလား..”
ခင္ေလးမွာ ဗိုက္ကလည္းဆာ.. မုန္႔ဟင္းခါးနံ႔ကလည္း ေမႊးေမႊးေလးဆိုေတာ႔ စားကစားခ်င္.. စားလည္း မစားရဲ..။
က်ေနာ္ကေတာ႔ သူ႔ကို စိတ္ဒုကၡေပးေနရလို႔ သေဘာေတြ တခြီခြီနဲ႔..။

“ေတာ္ၿပီ.. မစားေတာ႔ဘူး.. ငါ နင့္ေမေမကို ဖုန္းဆက္ၿပီး တိုင္မွာ..”
“စားပါဆို.. ငါဘာမွ မလုပ္ဘူး... ဘုရားစူး.. ၿပီးမွ ေျပာျပမယ္.. ဟီးးးဟီးးးးး..”
ခင္ေလးခမ်ာ ဗိုက္ေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီ ထင္ပါတယ္.. က်ေနာ္႔နားထဲ “ဂြီ..” ဆိုတဲ႔ သူ႔ဗိုက္ထဲက အသံေရာ.. “ဂလု..” ဆိုတဲ႔ တံေတြးမ်ိဳခ်သံေရာ ၾကားလိုက္သလိုလိုပဲ..။ က်ေနာ္ရဲ႕ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ မ်က္ႏွာနဲ႔ “ၿပီးမွေျပာျပမယ္..” ဆိုတာေၾကာင့္လည္း မစားရဲျပန္ဘူး..။

အဲ႔ဒီ အခ်ိန္မွာပဲ ခင္ေလး ေမေမက ထမင္းစားခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာတယ္..။
“ဟဲ႔... သမီး မစားေသးဘူးလား..”
“စားမလို႔ေလ ေမေမ.. ဒီမွာ သူက မုန္႔ဟင္းခါးထဲ ဘာထည့္ထားမွန္း မသိဘူး.. စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔.. ေနာက္ စားၿပီးမွ ေျပာျပမယ္တဲ႔..”

“ေအာ္... သမီးကို စေနတာ ေနမွာပါ.. ဟုတ္တယ္မလား.. သား..”

“က်ေနာ္ ဘာမွ မထည့္ပါဘူး အန္တီ.. သူ႔ဟာသူ မစားရဲပဲ ျဖစ္ေနတာ..”
“ကဲ.. ဘာမွ မထည့္ထားဘူးတဲ႔ စားစား...”
ခင္ေလးက မုန္႔ဟင္းခါး ပန္ကန္ထဲကို ဇြန္းနဲ႔ တေဒါက္ေဒါက္ ထိုးေခါက္ၿပီး မေက်မနပ္ ေမႊလိုက္ျပန္တယ္..။

“စားပါ သမီးရယ္.. ဗိုက္ဆာေနၿပီမလား.. ကဲ ေမေမ စားျပမယ္ ဟုတ္ၿပီလား..”

ခင္ေလးေမေမက ေျပာေျပာဆိုဆို ခင္ေလးေ႐ွ႕က မုန္႔ဟင္းခါ ပန္ကန္ကို ဆြဲယူရင္း က်ေနာ္႔ကို လွမ္းၾကည့္ေသးတယ္..။ “ေသခ်ာရဲ႕လား...” ဆိုတဲ႔ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေပါ႔..။ ၿပီးေတာ႔ တစ္ဇြန္း ႏွစ္ဇြန္း စားျပလိုက္မွ ခင္ေလးလည္း စိတ္ေက်နပ္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္.. မုန္႔ပန္ကန္ယူၿပီး စူစူပုပ္ပုပ္နဲ႔ ပလုတ္ပေလာင္း စားေလေတာ႔တယ္..။

“ၿပီးမွ ေျပာျပမယ္ေနာ္.. ဟီးးးး..”
“ေသနာ နင္.. အက်င့္ကို ပုပ္တယ္.. ေျပာခ်င္ေျပာ မေျပာခ်င္ေန ငါကေတာ႔ စားလို႔ေကာင္းတယ္.. စားမွာပဲ”
ခင္ေလးက စားလို႔ ၿပီးေတာ႔ ေဟာဟဲ ေဟာဟဲနဲ႔ အေမာေဖာက္ရင္း ေရတစ္ခြက္ကို ေမ႔ေသာက္ေနေလရဲ႕...။

“မဟုတ္ပါဘူးဟာ.. နင့္ကို စတာပါ.. ငါဘာမွ မလုပ္ပါဘူး.. အင္းး မုန္႔ဟင္းခါးက စားလို႔ေတာ႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္.. ဒါေပမဲ႔ သူ႔အရည္ပံုစံက ဘယ္လိုႀကီးမွန္း မသိဘူးဟ.. ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲနဲ႔..တစ္ေန႔က ငါဝမ္းေလွ်ာတုန္းကလည္း အဲ႔လိုႀကီးဟ..”
“ဟမ္.... ေသနာ.. ေကာင္စုတ္... နင္နင္..”
ခင္ေလးက ဆိုဆိုဆဲဆဲနဲ႔ က်ေနာ္႔ကို လိုက္႐ိုက္ေတာ႔.. က်ေနာ္႔မွာ တဟီးးဟီးးး (ရီ) ရယ္ရင္း ေနာက္ေဖးေပါက္က ေတြ႕တဲ႔ ဖိနပ္ ေကာက္စီးၿပီး ေျပးေတာ႔တာ ဟိုးးး... အိမ္ေနာက္ဖက္ ၿခံထဲကို...။

.................... ၃ ....................

ခင္ေလးတို႔ အိမ္ေနာက္ေဖး ၿခံေလးက ေနေရာင္ ခပ္ပ်ပ်ေလးနဲ႔ ႏွင္းကေလးေတြၾကားမွာ စိမ္းစိမ္းစိုစို လွပလိုက္တာေလ..။ ေျမေနရာ ခပ္က်ယ္က်ယ္မွာ ေဒလီယာပန္းေတြလည္း စိုက္ထားတယ္..။ ၿပီးေတာ႔.. ပန္းမံုလာပင္ေတြ၊ မုန္ညႇင္းပင္ေတြ.. ေနာက္.. ေကာ္ဖီပင္ေပါက္ေလးေတြ ပ်ိဳးထားတဲ႔ ပ်ိဳးပင္ေတြ..။ ၿခံစည္း႐ိုးနားမွာေတာ႔ အေလ႔က်ေပါက္ေနတဲ႔ ေနၾကာပန္းပင္ေတြ.. ဝင္းလို႔ ဝါလို႔ ဝင္းဝင္းကို ဝါလို႔ေပါ႔..။

“ဟယ္... ခင္ေလး.. ဒီမွာ လာၾကည့္စမ္း.. ေနၾကာပန္းေပၚမွာ ပ်ားေလးေတြ ဝတ္ရည္စုပ္ေနၾကတာ အမ်ားႀကီးပဲဟ.. ပြတာပဲ..”
က်ေနာ္က ေျပာေျပာဆိုဆို ေနၾကာပန္း တစ္ပြင့္ကို ဆတ္ကနဲ ခ်ိဳးခူးလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ႔ ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းနဲ႔ သူခိုးေျခလွမ္းလို လွမ္းရင္း ႏွင္းစက္ေလးေတြ စိုစြတ္ေနတဲ႔ ေနၾကာပန္းေလးေပၚက ဝတ္ရည္စုပ္ေနတဲ႔ ပ်ားေလးကို လက္ထဲက ေနၾကာပန္းနဲ႔ ဖံုးၿပီး အုပ္လိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ႔ ဖိထားလိုက္တယ္..။

“ဟယ္... ဟဲ႔ဟဲ႔.. ငရင္.. နင္ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ.. ပ်ားေလး ေသသြားမွာေပါ႔..”
ခင္ေလးက အလွန္႔တၾကား လွမ္းေအာ္ရင္း က်ေနာ္႔နား ေျပးလာတယ္..။

“ဟဲဟဲ ဟဲ.. နင့္ကို ငါျပမယ္..”
က်ေနာ္က ေျပာေျပာဆိုဆို အုပ္ဖမ္းထားတဲ႔ ေနၾကာပန္းေလးကို ဟ လိုက္ေတာ႔ ပ်ားေလးက မူးၿပီး.. မြန္းၿပီး ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ျဖစ္ေနတာေပါ႔..။ ပ်ားဂုတ္ကို လက္ကေလးနဲ႔ အသာေလး ဖမ္းကိုင္လိုက္ေတာ႔ ပ်ားေလးက လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွား သူ႔ဖင္ေလးကို ေကာက္ႏိုင္သေလာက္ ေကာက္ထားၿပီး က်ေနာ္႔လက္ကို တုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာေပါ႔..။ ဘယ္ရမလဲ က်ေနာ္ကလည္း ကၽြမ္းေနၿပီးသား..။ စီးထားတဲ႔ ရာဘာဖိနပ္ကို ခၽြတ္ၿပီး ဖိနပ္ေဘးေလးမွာ ပ်ားဖင္ေလးကို တို႔ေပးလိုက္ေတာ႔ ပ်ားက တုပ္ထည္႔လိုက္တာ အဲ႔ဒီ ရာဘာဖိနပ္ကို..။ အဲ႔ဒီေတာ႔ ပ်ားဆိပ္အဆူးေလးက ရာဘာဖိနပ္မွာ လႈပ္တုတ္ လႈပ္တုတ္နဲ႔ က်န္ခဲ႔တာေပါ႔..။ အဆိပ္ထုတ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားေရာ..။

“ဟယ္.... ငရင္စုတ္.. နင္.. နင္.. ရင္စက္လိုက္တာ..”
ခင္ေလးက ရင္ဘတ္ေလးကို ဖိၿပီး က်ေနာ္႔ လုပ္ရပ္ကို အံ႔ၾသတႀကီး.. ပါးစပ္ကေလး ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ေလ..။

“ဟဲဟဲ.. ငါျပမယ္ၾကည့္..”

ေျပာလည္းေျပာ လက္ကလည္း ပ်ားေလးရဲ႕ ဂုတ္နားကေန.. ႏွစ္ပိုင္းျပတ္ေအာင္ ခ်ိဳးခ်လိုက္တယ္..။
“ဟာာ....”
ၿပီးေတာ႔ ေခါင္းတစ္ပိုင္းကို လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီး ဖင္ပိုင္းဖက္မွာ ျမင္ေနရတဲ႔ ပ်ားရည္အိတ္ေလးကို ျပလိုက္တယ္..။

“ေတြ႕လား... ခ်ိဳမွ ခ်ိဳ..”

“ဖလြတ္” ဆိုၿပီး အဲ႔ဒီ ပ်ားရည္အိတ္ ၾကည္ၾကည္ေလးကို ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး စုပ္ခ်လိုက္ေလေရာ...။

“ဟာ.. နင္နင္.. သူမ်ား အသက္ကို သတ္တယ္.. ပ်ားေလးေတြ သူ႔ဟာသူေနတာကို နင္ သတ္တယ္.. ၾကည့္စမ္း ပ်ားေလး သနားပါတယ္.. နင္ေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တယ္.. အငတ္ နင္ဟာ အငတ္ပဲ..”
ခင္ေလးက ေအာက္ပိုင္း မ႐ွိေတာ႔တဲ႔ ပ်ားေခါင္းပိုင္းေလးကို ထိုင္ၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္.. အဲ႔ဒီပ်ားေလးကေတာ႔ သက္တမ္း ကုန္သြား႐ွာၿပီေပါ႔..။

ေနာက္တစ္ခါ က်ေနာ္ ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းနဲ႔ ေနာက္တစ္ေကာင္ဖမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္တယ္..။
“ဟဲ႔.. နင္.. ေတာ္ၿပီေနာ္.. ငါ ေမေမနဲ႔ ေအာ္တိုင္ေတာ႔မွာ..”
ေျပာေနတုန္းမွာပဲ က်ေနာ္႔ လက္ကလည္း ျမန္သလား မေမးနဲ႔ ပန္းခ်င္း အုပ္ဖမ္းတာမ်ိဳးေတာင္ မလုပ္ေတာ႔ပဲ ဝတ္ရည္စုပ္ေနတဲ႔ ပ်ားေလးကို ဂုတ္ကေန “ဆတ္” ကနဲ ဖမ္းကိုင္လိုက္တယ္..။ ဒီပ်ားေလးကလည္း ဖင္ေလးေကာက္ၿပီး တုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္တယ္..။

“ဟဲဟဲ.. ဒီတစ္ခါ နင့္ကို ေကၽြးမယ္.. အရမ္းခ်ိဳတယ္ဟ..”
ၿပီးေတာ႔ က်ေနာ္က လက္ထဲမွာ ဖမ္းထားတဲ႔ ပ်ားေလးကို ေလယာဥ္ပ်ံ ပ်ံသလို ခင္ေလး မ်က္ႏွာနား “ဝွီး..” ဆိုၿပီး စလိုက္ေတာ႔.. သူက ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔.. “အာာားးး....” ဆိုၿပီး က်ေနာ္႔ လက္ကို ႐ိုက္ခ်လိုက္ေတာ႔ လက္ထဲက ပ်ားက လြတ္ၿပီး လႊင့္ထြက္လာတာ က်ေနာ္႔ မ်က္ႏွာ တည့္တည့္ကို... အဲ႔ဒီမွာတင္ပဲ အဆိပ္မထုတ္ရေသးတဲ႔ ပ်ားက ေဒါသတႀကီးနဲ႔ တုပ္ခ်လိုက္တာ က်ေနာ္႔ အေပၚႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကို..။

“အားးးးးးးးးးးး))))))...”

က်ေနာ္ လက္နဲ႔ပုတ္ခ်တဲ႔ အထိကို ပ်ားက ေဒါသတႀကီး ခဲၿပီး တုပ္ထားပါတယ္.. ပ်ားတစ္မ်ိဳးလံုးအတြက္ အသက္စြန္႔ၿပီး ကလဲ႔စား ေခ်လိုက္တာထင္ပါရဲ႕..။

“ေကာင္းတယ္.. ေကာင္းတယ္.. နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္..”
ခင္ေလးကေတာ႔ ပ်ားေလးေတြဘက္ကေန.. က်ေနာ္႔ကို မုန္းၿပီး လက္ခုပ္တီး ၾသဘာေပးေနပါတယ္..
“အာားးး... အားးရားးရားးး..”
က်ေနာ္အေပၚႏႈတ္ခမ္းက ခဏခ်င္းမွာပဲ ေလထိုးလိုက္တဲ႔ ပူစီေဖာင္းလို ေဖာင္းၿပီး ေယာင္တက္လာလိုက္တာေလ.. နာလိုက္တာ..။

“ဟယ္.... ေယာင္လာၿပီ.. ေယာင္လာၿပီ.. နင္ အဆိပ္ တက္ေတာ႔မယ္... ေမေမ..))) ေမေမေရ...)))) ဒီမွာ..”

ခင္ေလးက ေအာ္ရင္းဟစ္ရင္း မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ကို ေျပးသြားေတာ႔ က်ေနာ္လည္း ထူအမ္းအမ္းႀကီး ျဖစ္လာတဲ႔ ေယာင္ကိုင္းကိုင္း က်ေနာ္႔ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးကို လက္နဲ႔ အုပ္ၿပီး ေျပးလိုက္သြားေတာ႔တယ္..။

ခင္ေလး ေမေမက “ဟယ္...” ဆိုၿပီး အလန္႔တၾကားနဲ႔..
က်ေနာ္႔ မ်က္နွာႀကီးကလည္း လန္႔ခ်င္စရာ အေပၚႏႈတ္ခမ္းႀကီး ေဖာင္းကားလာလိုက္တာ.. ဝက္ႀကီး စိတ္ေကာက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္း စူထားသလို..။

ခင္ေလး ေမေမက ၾကင္သြန္ျဖဴကို အခြံျမန္ျမန္ခြာၿပီး ဓါးနဲ႔ ႏွစ္ပိုင္း ျဖတ္ကာ က်ေနာ္႔ ပ်ားတုပ္ထားတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို ပြတ္ပါေတာ႔တယ္..
“အ... အ... အာာားးးး.....”
ဖိပြတ္ေတာ႔ နာတာေပါ႔.. ခင္ေလးကလည္း ေဘးကေန မ်က္လံုးေလးျပဴးလို႔.. ၿပီးေတာ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴေတြ အခြံထပ္ခြာေပးေနတယ္..

ၾကက္သြန္ျဖဴေတြ ပြတ္လိုက္ေတာ႔ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းနဲ႔..။ ႏႈတ္ခမ္းႀကီး နီနီရဲရဲ ေထာ္တက္လာတာကလည္း မိုက္တိုက္ဆန္နဲ႔ အၿပိဳင္ထိုးသတ္ၿပီး သူ႔လက္သီးစာ မိလိုက္သလို..။

“အဲ႔ဒါ နင္ ဝဋ္လည္တာ.. နင္သူတို႔ အသက္ကို သတ္လို႔ နင္ ဝဋ္လိုက္တာ..”
က်ေနာ္သူ႔ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး..။ ပ်ားတုပ္ဒဏ္ရာက ေယာင္ကိုင္းသြားလိုက္ပံုမ်ား အေပၚႏႈတ္ခမ္းက ႏွာေခါင္းေပါက္တစ္ဖက္ကို ပိတ္လုမတတ္..။ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ႏွာေခါင္း တစ္သားတည္း ပူးကပ္သြားတဲ႔ အထိပါပဲ..။ မ်က္ရည္ေတြလည္း အလိုလို ဝဲေနမိတယ္..။

ကိုယ္႔အျပစ္နဲ႔ ကိုယ္.. ဘာမွကို မေျပာႏိုင္ေတာ႔ဘူး..
စက္ဘီးေလးကို တြန္းၿပီး ခင္ေလးတို႔ အိမ္ကေန ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ထြက္လာခဲ႔လိုက္ေတာ႔တယ္..။

.................... ၄ ....................

အိမ္ေရာက္ေတာ႔ ေမေမက တံခါးဝကေန ခါးေထာက္ၿပီး ေစာင့္ေနေလရဲ႕..။ ေသခ်ာၿပီ ခင္ေလး ဖုန္းဆက္ထားၿပီေနမွာ..။ ႐ိုက္ခံရဦးမယ္ ထင္ပါတယ္..။ ေမေမ႔ အနားလည္း ေရာက္ေရာ...

“ဟယ္..... သား.. သားေလးရယ္...”
ေမေမက က်ေနာ္႔ကို ေျပးဖက္ၿပီး ေမးေစ႔ေလးကိုကိုင္ကာ က်ေနာ္႔ ထူအမ္းအမ္း ပ်ားတုပ္ရာကို လက္ေလးနဲ႔ ပြတ္ၾကည့္ေနတယ္..။ က်ေနာ္႔ မ်က္ရည္ေတြ ဝဲတက္လာပါတယ္.. ငိုတာ မဟုတ္ေပမယ္႔ မ်က္ရည္ေတြ သူ႔အလိုလို လိမ္႔ဆင္းေႂကြက်ကုန္တယ္.. ဝမ္းနည္းတာေရာ နာတာေရာေပါ႔..။

“သားေလးရယ္.. သားကို ေမေမ႔ေလာက္ ဆံုးမတာ ေမေမပဲ ႐ွိတယ္.. ဘာလို႔ ဒီေလာက္ ဆိုးတာလဲကြယ္.. ပ်ားေလးေတြ သူ႔ဟာသူ ေနေနၾကတာကို ဘာလို႔ သြားသတ္တာလဲကြယ္.. သူမ်ား အသက္ကို သတ္လို႔ အခုလက္ေတြ႕ ကိုယ္ျပန္ခံရတာေပါ႔..”
“........................”

ေမေမက က်ေနာ္႔ မ်က္ရည္ေတြကို ဖြဖြသုတ္ေပးရင္း ေမြးကင္းစ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္ပါတယ္..။ က်ေနာ္မွာေတာ႔ ေမေမ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ေခြးေပါက္ကေလး တစ္ေကာင္လို တအိအိ နဲ႔ ညည္းညဴရင္း ဝမ္းနည္းေနမိတာ..။

ေမေမ႔ရဲ႕ ေမတၱာဓါတ္ေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြက က်ေနာ္႔အတြက္ ေနာင္တဆိုတာကို သတိထားမိသြားသလိုပါပဲ..။
က်ေနာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ပါဘူး.. ေမေမမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း အမွားေတြကို ဝန္ခံေနမိတယ္.. “ေနာက္ မဆိုးေတာ႔ပါဘူး”.. လို႔ စိတ္ထဲကေန ကတိေတြ ေပးေနမိတယ္..။ တံေတြးမ်ိဳခ်ဖို႔၊ အသက္႐ွဴဖို႔ေတာင္ အခက္အခဲ ျဖစ္သြားတဲ႔ အထိ ေယာင္ကိုင္းေနေအာင္ အဆိပ္ေတြ ပ်ံ႕ႏွ႔ံေနတာ က်ေနာ္ဆိုးမိလို႔ပါပဲေလ..။

“သားရယ္.. ေမေမ စိတ္ပူလိုက္တာ.. ခဏေန ေဖ႔ ျပန္လာရင္ ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ခိုင္းမွ ျဖစ္မယ္.. ပ်ားဆိပ္နဲ႔ဆို အႏၲရာယ္မ်ားတယ္.. အဖ်ားေတြဘာေတြ ဝင္တတ္တယ္.. သြားသြား ကုတင္ေပၚမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး သြားလဲေနေနာ္..”
“ဝုတ္.. ေမြ႕..”

ႏႈတ္ခမ္းႀကီး ေယာင္ကိုင္းသြားလိုက္ပံုမ်ား စကားမေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္တဲ႔အထိ “ဟုတ္.. ေမ႔..” ဆိုတာေတာင္ ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ “ဝုတ္.. ေမြ႕..” ျဖစ္သြားေလေတာ႔တယ္..။

က်ေနာ္႔ အိပ္ခန္းထဲက မွန္ေ႐ွ႕မွာ ရပ္ရင္း က်ေနာ္႔မ်က္ႏွာ က်ေနာ္ၾကည့္မိေတာ႔..
ဘယ္လို ဥပမာေပးရမွန္း မသိေတာ႔ေလာက္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းက ေထာ္လန္ပ်ံေနပါလား...
မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလည္း ပူထူ.. ပါးေတြလည္း ေဖာလာသလို.. ႏွာေခါင္းႀကီးလည္း ပြေယာင္ေယာင္.. အေပၚႏႈတ္ခမ္းက ႏႈတ္ခမ္းမ႐ွိေတာ႔ပဲ အသားပို အဖုလံုးႀကီး တစ္ခုလိုကို ျဖစ္ေနေတာ႔တာ..။

ေတာ္ေတာ္ အဆိပ္ျပင္းတဲ႔ပ်ား.. ပ်ားကို သတိရမိေတာ႔ ခင္ေလး မ်က္ႏွာကိုပါ ျမင္ေယာင္လာတယ္..
ဒင္းလုပ္လို႔ ငါ႐ုပ္ဆိုးရၿပီ.. ဟုတ္တယ္.. ဒင္းလုပ္လို႔ ငါပ်ားတုပ္ခံရတာ..
စိတ္တစ္ဖက္က မေက်မနပ္ျဖစ္ေပမယ္႔ စိတ္ေနာက္တဖက္က ငါမွားတာပါေလ..
ငါကိုက ဆိုးလြန္း မိုက္လြန္းၿပီး သူမ်ား အသက္သြားသတ္မိတာ..
ဒါေၾကာင့္ ငါခံရတာ.. ဘုရား႐ိုက္တာ.. ဟုတ္တယ္.. ဘုရား႐ိုက္တာ..။

အရင့္အရင္ က်ေနာ္ဆိုးခဲ႔တိုင္း ေမေမ႐ိုက္တာႀကီးပဲ ခံခဲ႔ရတာပါ.. ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ ဆိုးလိုက္ပံုက ေမေမေတာင္ မ႐ိုက္ေတာ႔ပဲ ဘုရားကိုယ္တိုင္ ႐ိုက္လိုက္တာပါ..။ က်ေနာ္ သူ႔အသက္ကို သတ္မိၿပီ.. က်ေနာ္ မွားမိမိုက္မိၿပီ.. ေသခ်ာပါၿပီ က်ေနာ္က တကယ္႔ လူဆိုးပါ.. က်ေနာ္႔ကို မသနားၾကပါနဲ႔..။

က်ေနာ္ ႏႈတ္ခမ္းကို လက္နဲ႔ အုပ္ထားၿပီး ဝမ္းနည္းေနမိတယ္.. မ်က္ရည္ေတြလည္း တြင္တြင္က်လာတယ္..
မွန္ထဲမွာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ၾကည့္ရင္း ေျပာေနမိတယ္..
က်ေနာ္ တကယ္ ေနာင္တရပါၿပီ..
ေနာက္ဆို က်ေနာ္ မဆိုးေတာ႔ပါဘူး..
မဆိုးေတာ႔ပါဘူး....
မဆိုးေတာ႔ပါဘူး........

မဆိုးေတာ႔ပါဘူးလို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေန.. ေျပာေန ေမြးရာပါ ဗီဇက ေဖ်ာက္ဖ်က္မရေတာ႔...
ဒါေတြက ေနာင္တအတုေတြ ဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေတာ႔ သိေနသလိုပါပဲေလ....

(ကိုရင္ေနာ္)

28 comments:

Sein Lyan Tun said...

္တစ္

မြန္ said...

သနားပါတယ္
လူဆိုးေလး
ရယ္လဲရယ္ခ်င္တယ္.. ဝုတ္ေၽြြ႕ဆိုလို႕ မိဘေတြကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္လဲခ်္ လက္လဲေတာ္ေတာ္ယားမယ္႔ ကေလးေလး
အဲလို ဂ်စ္တူးလူလည္ေလးေတြဆို ခ်စ္တယ္

အိျႏၵာ said...

အင္း..ကိုရင္
ထင္ရတယ္ဟ..
ဘယ္ေလာက္ေသာင္းက်န္းမလဲဆိုတာ..

ခင္ေလးမက ၾကက္သြန္မ်ားခြာေပးေနေသးသတဲ့..
ငါသာဆို..
ေတေဇာဘမ္းပြတ္ေပးလိုက္တယ္...းP

ေဇာ္ said...

ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနတာ အူးေနာ္ရဲ႕ ပံုကုိ။ ခြီးခြီး။
ထမင္းေတာင္ သီးသြားတယ္။ ေနာက္ဆုိ ထမင္းစားရင္း အူးေနာ္စာေတြရယ္ ကုိလူေထြးစာေတြရယ္ ဖတ္တာကုိ ေရွာင္မွ။ ဟီးဟီး။

Sein Lyan Tun said...

ဦးေနာ္သနားပါတယ္...

သားလဲ ပ်ားတုတ္ခံထိဘူးေတာ့

ပ်ားတုတ္ခံရတဲ့ အရသာကို သိတယ္ေလ...


ဦးေနာ္ကလဲ အစလြန္


မခင္ေလးကလဲေႀကာက္လန္႔တႀကားဆိုေတာ့

ဦးေနာ္ ႏွဳတ္ခမ္းေလး ေထာ္သြားတာေပါ့ေနာ္...


ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္လူဆိုးေလးကို သနားသြားတယ္...


ဦးေနာ္ ႏွဳတ္ခမ္းၿပီး နီၿပီးေထာ္ေနတာကို ၿမင္ေယာင္သနား လို ့

ခ်စ္တဲ့

ဖိုးစိန္

မယ္႔ကိုး said...

ဟုတ္ကဲ့။ ဒီတစ္ခါ လူဆိုးေလး ပ်ားတုပ္ခံလိုက္ရတဲ့အတြက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နင့္နင့္နဲနဲ သနားသြားပါတယ္။ပ်ားတုပ္ခံတဲ့အျပင္ အေျပာလည္းခံရေတာ့ ေတာ္ေတာ္နာက်င္ေနမွာ ...

ဒါေပမယ့္ မမခင္ေလးက ဝဋ္လည္တာ.. လို ့ေျပာတာလည္း မွန္ေနပါေသးတယ္။ :P (ခ်တာေနာ္... မမခင္ေလးရဲ ့ခ်စ္ညေလးဆိုေတာ့ ႏွစ္ဖက္မွ်ေျပာရေသး :P )

ခင္ခင္မင္မင္ေလးေလးစားစားခ်စ္ခင္ျခင္းမ်ားမ်ားစားစားျဖင့္
:D

Sein Lyan Tun said...

ႀကည့္ပါအံုးးးးးး



မမဒါက သားသားဦးေနာ္ ကို ေတေဇာပန္း ပြတ္မယ္တဲ့ေလ...


မမဒါကေလး သားဦးေနာ္ကို စိတ္ေကာင္းမထားဘူး...

သူခမ်ာ နီၿပီးေထာ္ေနတာကိုေနာ္ ဝင္မခံစားေပးႏိုင္ႀကဘူး...


စိတ္ဆိုးတြားၿပီးး မမဒါကို


း))))



ခ်စ္တဲ့

ေမ်ာက္ေမ်ာက္

Sein Lyan Tun said...

ေနာက္တစ္ခါ မုန္႔ဟင္းခါး စားဖို႔ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားရမယ္...


ေတာ္ႀကာ ဦးေနာ္ကို သတိရေနမွၿဖင့္ း)


သတိရလို႔လာၿပန္မန္ ့တာရယ္...


ဘယ္သူမ်ားဦးေနာ္ကိုေတ ေဇာဘမ္းထပ္ပြတ္မလဲ ဆိုတာရယ္ လာေခ်ာင္းတားးး


ခ်စ္တဲ့


ေမ်ာက္ေမ်ာက္

မမသီရိ said...

ဒီ လူဆိုးဆီးရီးစ္ ေတြ ဖတ္ျပီး
Tom & Jerry ကို သတိရတယ္
ဒီတခါ ေတာ့ မမ တို႕ (ကိုရင္ Tom)
..
ဒီဇာတ္လမ္းေလးရဲ႕ဇာတ္အိမ္ကခါတိုင္းထက္ပို က်စ္လစ္ေနတယ္ စာေရးဆရာ ေပါက္စေလးေရ

pandora said...

ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့ ကိုရင္
ဆိုးျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြေတြ႕မလဲ
အသစ္တက္တိုင္း လာလာေခ်ာင္းပါတယ္

ေဝေလး said...

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးေနာ္ သနားပါတယ္။ ပ်ားေတြဖမ္းျပီး အဲလုိစားလို႕ရတာ ခုမွသိတယ္။ ပ်ားဆုိတာနဲ႕ ေဝးေဝးေရွာင္တာပဲ... တုပ္ခံထိမွာစိုးလို႕...

:P said...

ဓာတ္ပံုႏွင့္တကြ ျပရင္ေကာင္းမယ္.. ပံုျမင္ရေတာ့ ပိုျပီး ကရုဏာသက္မိမွာေပါ့....ဟိဟိ။

အိမ္မွာတံုးက ၂ တန္းေက်ာင္းသူ တူမေလး ပ်ားတုတ္ခံရေတာ့ ငိုေတာ့မလိုျဖစ္ေနတံုး စာအုပ္ထဲဖတ္ဖူးတာ သြားသတိရျပီး "သမီးမငိုနဲ႕ ၊ ပ်ားတုတ္ခံရတဲ့လူက ကင္ဆာေရာဂါ မျဖစ္ဘူး တဲ့" ဆိုျပီးေျပာေတာ့ ကေလးက ငိုရမလို ဝမ္းသာရမလိုျဖစ္သြားတာ မွတ္မိေသးတယ္...။

စည္သူ said...

ေတာင္းတယ္.. ေတာင္းတယ္..

တားတား အန္တီကို အဲလိုလုပ္လို႔ ျဖစ္တာ

တားတားတာ ပ်ားခ်ိဳလို႔ကေတာ့ ဟင္းးးးး

ႏွာေခါင္းကိုပါ တုပ္ပလိုက္မမွာ... အဲဒါမွ

ေျပာေတာ့ဘူးကြာ.. ဘယ္လိုပံုျဖစ္သြားမယ္ေတာ့မသိဘူး

ေလးစားစြာျဖင့္
စည္သူ။

MANORHARY said...

အင္းးးးးဆိုးပ...
ပ်ားေလးေတြကိုဂုတ္ခ်ိဳးသတဲ့
ရက္ရက္စက္စက္
ရုပ္ကေလးနဲ႔မွမလုိက္..း))
မ်က္ရည္က်တာဘယ္လုိေနလဲလို႔
ေနာက္မွ ခင္ေလးကိုေမးဦးမယ္ း))

အိျႏၵာ said...

မမ..

ရုပ္နဲ႔မလိုက္ ဟုတ္လား....းD

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

ဦးေနာ္

မဆိုးေတာ့ဘူးမဆိုးေတာ့ဘူးနဲ ့ေနာ္။ ဟြန္ ့။
၀ုတ္ေမြ ့။

ဟားဟားဟား။

ေမဇင္ said...

ဦးေနာ္ သနားပါတယ္... ။ ေနာက္တစ္ခါ မဆုိးေတာ့နဲ႕ေနာ္... း)

MgThaJan said...

အေရးသားကေတာ့ ညက္ပါေပ့ဗ်ာ။ ဒီတခါ လူဆိုးေလး ခံရတဲ့အလွည့္ေပါ့။ ပရိတ္သတ္ သနားေအာင္ တခါတေလလည္း ခံေပးဦးမွေပါ့ :D

Moe Myint Tane said...

တကယ္ဆိုပ်ားက တစ္ခါတည္းကိစၥတုံးေအာင္ တုပ္လိုက္ရမွာ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ကိုလူေထြး said...

ေနာက္ဆို မုန္႕ဟင္းခါးမစားေတာ့ဘူး...

းဝ)

မီယာ said...

ရက္စက္တတ္သူႀကီးကုိရင္ ပ်ားရည္ေသာက္ခ်င္ရင္ လက္ေဆာင္ပုိ႔ေပးပါ့မယ္... ပ်ားပိစိေလးရဲ႕ ဂုတ္ကုိခ်ိဳးစရာမလုိေတာ့ေအာင္ပါ

Sein Lyan Tun said...

ဦးေနာ္


မမဒါ ဦးေနာ္ကို ကလိသြားၿပန္ပီး

ဦးေနာ္ ေခ်ာတာကိုပဲ ဟာပဲ ဟာပဲ ကိုဟာပဲေနာ္။။။။


မမဒါးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

မမဒါးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး


ေက်နပ္ေသးဖူးေနာ္းးး

အဟိ

ခ်စ္တဲ့

ေမ်ာက္ေမ်ာက္

Vista said...

ေတာ္ေသးတာေပါ. ဟိုေနရာမတုတ္လိုက္လို. မဟုတ္ရင္မလြယ္ဘူး ..မ်က္လံုးေၿပာပါတယ္ .. ဟိဟိ

Anonymous said...

ဟီး ဦးေနာ္ႏႈတ္ခမး္ကို ပ်ားတုတ္လို႔ ေရာင္ၿပိီး ေထာ္ေနတာကို မ်က္စိထဲ ျမင္သြားတယ္။ ဟဟဟ

ဒီမိုေဝယံ said...

လာဖတ္သြားပါတယ္။ ကိုရင့္ႏႈတ္ခမ္းပ်ားတုတ္ေနဆိုျပီး သီခ်င္းေျပာင္းဆိုရမယ္ေနာ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္

Anonymous said...

“ဝုတ္.. ေမြ႕..”
ကိုရင္ေနာ္ေရးတ့ဲ က်ေနာ္လူဆိုး စီးရီးေတြထဲက “ဟုတ္.. ေမ႔..” ဆိုတာကို အရမ္းသေဘာက်တယ္

တာရာ said...

ဘုရား ဘုရား ဒီေန.ပဲ မုန္.ဟင္းခါးခ်က္ထားတာ....ဘယ္လိုစိတ္နဲ.စားရမွန္းေတာင္ သိေတာ့ပါဘူး... ဦးေနာ္ကေတာ့ တကယ္မလြယ္တာပါေနာ္...ပ်ားကိုေတာင္ ဂုတ္ကကိုင္ အရည္စုပ္တယ္ဆိုေတာ့... အမေလးေလး ေတြးေတာင္မေတြးရဲဘူး.....

Anonymous said...

ထပ္ဖတ္ၿပီး မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္သြားတယ္ ဦးေနာ္။ ပ်ားကို အဲလိုဖမ္းလို႔ ရတယ္ဆိုတာလည္း ခုမွသိေတာ့တယ္။ ပ်ားရည္အိပ္ေလးက အေနာက္မွာကိုး။ ပ်ားတုတ္ရင္ ၾကက္သြန္ျဖဴနဲ႔ ပြတ္ရတယ္ဆိုတာလည္း ခုမွသိတာဦးေနာ္ရ။
ေတာ္ေသးတယ္ေနာ္ မုန္႔ဟင္းခါးစားၿပီးသြားမွ လူဆိုးေလးကို ပ်ားကတုတ္လို႔။ ႏို႔မို႔ဆို စားလိုက္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ တခ်ိန္လံုး အရိုက္ခံခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပ်ားေလးက ဆံုးမေပးလိုက္တယ္ ထင္တယ္။ ဦးေနာ္သနားပါတယ္။

ေလးစားလွ်က္
ေရာင္